Boeken/schrijvers die je leven/wereldbeeld het meest beïnvloed hebben.

Zo, dat is een lange titel

Maar het lijkt me wel duidelijk: Welke boeken of schrijvers zijn voor jouw ontwikkeling het belangrijkste geweest? En dan bedoel ik in de breedste zin van het woord: zag je door Gone with the wind ineens in dat alles (zelfs iets als slavernij) twee kanten heeft? Keek je door Heksen bij alle vrouwen die je tegenkwam of ze een blauw waas over hun tanden hadden? Ben je na het Communistisch Manifest overtuigd marxist geworden? Is je leven veranderd door de Dalai Lama? Ik ben benieuwd!

TS begint:
Ik denk dat Astrid Lindgren de meeste invloed op mij heeft gehad. Ik ben altijd opgevoed met het idee dat kleine kinderen naar grote mensen moeten luisteren - en toen kwam Pippilotta Victualia Rolgordyna Kruysemunta Efraïmsdochter Langkous, die vluchtte voor politieagenten (moet je daar niet altijd naar luisteren?) en zowaar haar tante Petunia aftroefde in ongeveer alles. Die niet naar school ging en het niet zo nauw nam met de waarheid.
Verder was Mio, mijn Mio belangrijk voor me. Op een gegeven moment is er een scène waarin de dochter van de weefster zichzelf met brandende vleugels in een afgrond stort om het land van ridder Kato te redden. Dat heeft zo'n indruk op me gemaakt, dat zo'n vogelmeisje haar leven gaf voor zoiets. Het heeft mijn idee over eer, leven en dood danig aangepast.

[JustADreamer]

Paulo Coelho staat daarin absoluut op nummer 1 momenteel. Maar vroeger Roald Dahl, en dan vooral zijn boek Mathilda.

Welja...
Als economist in opleiding ben ik een keynesiaan, maar ik moet zeggen dat ik nooit één van Keynes zijn boeken heb gelezen.

Wie had er dan wel invloed op wie ik ben?








Dus kortom, ik ben in mijn persoon het meest beïnvloed door de meesters van de zwarte kunst.
Ik ervaar de wereld als een heel onaangename plek, en hun werk is zeg maar een manier om dat te kunnen verwerken voor mij. Je kan zeggen dat ik een symbolistische-romaticus ben. In de zin dat ik al het onaangename in deze de wereld -de haat, het geweld, de verloedering, het onrecht, het fanatisme,...- vertaal in het Kwade die de hoofdrol in die horrorboeken heeft.

Wat mij verder ook heel sterk beïnvloed heeft, is Jotie 't Hooft.
Een dichter. Vooral dan zijn dichtbundel Schreeuwlandschap.
Dat lezen, dat was als het ware een spiegel voor mijn eigen ziel houden.

[Vogelvrij]

Lastig. Als je vraagt, welke boeken hebben het meest indruk op je gemaakt, welke hebben de meeste invloed op je schrijfstijl gehad, zou ik zeggen: Connie Palmen, Kafka, Tonke Dragt en Anna Gavalda. Maar ik geloof niet dat Tonke Dragt per se mijn hele wereldbeeld heeft veranderd of zo.. Zal er eens over nadenken.

[flyaway]

Tonke Dragt is een goede, vooral met 'Zeeen van tijd' heeft ze bij mij filosofie en wetenschap geintroduceerd.
Verder de serie 'Kinderen van moeder Aarde' van Thea Beckman heeft me aan het denken gezet over hoe de wereld in elkaar zit, en dat dingen eigenlijk best anders kunnen dan het nu is. Perspectief verbredend boek dus.

[Vogelvrij]

Ja, er valt inderdaad toch wel wat voor te zeggen om Tonke Dragt te noemen, 'Zeeën van tijd' heeft voor mij toch de magie levend gehouden of zo, ik kan het niet goed uitleggen, maar het gevoel dat ik krijg als ik dat boek lees, dat beïnvloedt toch je leven. En wat dat hele boek meegeeft: het is niet erg om anders te zijn. In puur praktische zin heeft het ook mijn leven erg beïnvloed omdat ik er een scriptie over geschreven heb
Wat voor 'Zeeën van tijd' geldt, geldt eigenlijk ook voor 'Huize Havermout' (Hilary McKay) en 'Koekoekskind' (Eloise McGraw), ook boeken die gaan over anders zijn.

Tsja, Neale Donald Walsch' 'Een ongewoon gesprek met God' claimt ook je leven en wereldbeeld te veranderen, ik vond dat nogal grote woorden, maar later kon ik het toch niet ontkennen. Niet dat ik zijn hele visie heb overgenomen of zo, maar na het lezen van dat boek keek ik wel anders tegen de wereld aan.

Door de boeken van Irmgard Smits kreeg ik het bizarre idee dat tbc iets was om jaloers op te zijn en leerde ik dat je ook schrijfster kon worden als je nog erg jong was

[Miekje*]

Er zijn eigenlijk geen boeken die mijn leven of wereldbeeld beïnvloeden. Wel dat ik me verdomde goed inleef in de hoofdperso(o)n(en), en daardoor weleens dingen doe die mensen niet van me gewend zijn terwijl ik dat boek aan het lezen ben. Als een boek me erg heeft aangegrepen blijf ik wel een paar dagen rondlopen van: omg dat boek was het echt waard om te lezen. En soms blijft het verhaal wel een tijdje in mijn hoofd rondmalen, maar of het echt mijn wereldbeeld of leven beïnvloedt, nee.

Vogelvrij schreef:

Wat voor 'Zeeën van tijd' geldt, geldt eigenlijk ook voor 'Huize Havermout' (Hilary McKay) en 'Koekoekskind' (Eloise McGraw), ook boeken die gaan over anders zijn.D

Koekoekskind! Ik had dat boek drie keer geleend van de bieb en zes keer gelezen, maar daarna hadden ze hem niet meer en echt niemand wist van het bestaan van dat boek af, waardoor ik er min of meer in geloofde dat het alleen bestond in een andere wereld. Wat heel erg in lijn is met het verhaal

[Vogelvrij]

Etmakas schreef:

Koekoekskind! Ik had dat boek drie keer geleend van de bieb en zes keer gelezen, maar daarna hadden ze hem niet meer en echt niemand wist van het bestaan van dat boek af, waardoor ik er min of meer in geloofde dat het alleen bestond in een andere wereld. Wat heel erg in lijn is met het verhaal

O, je kent het! Het is inderdaad helemaal niet zo bekend. Ik had het zelf en ik vond het fantastisch, ik heb het gelezen en gelezen en gelezen en ik kon mezelf volledig identificeren met Saaski (?). Jaren later wilde ik het nog eens lezen, toen heb ik de eerste paar bladzijdes gelezen en begreep ik niet meer wat ik eraan vond, het was zo slecht geschreven

Vogelvrij schreef:

O, je kent het! Het is inderdaad helemaal niet zo bekend. Ik had het zelf en ik vond het fantastisch, ik heb het gelezen en gelezen en gelezen en ik kon mezelf volledig identificeren met Saaski (?). Jaren later wilde ik het nog eens lezen, toen heb ik de eerste paar bladzijdes gelezen en begreep ik niet meer wat ik eraan vond, het was zo slecht geschreven

Vreemd ik heb Moorchild (koekoekskind) ook gelezen en ikzelf vond het juist een heel degelijk geschreven boek. Tegen de 5de bladzijde ben je helemaal in het verhaal mee en vanaf dan laat het je niet meer los.

Ik denk tot op heden het enige boek over Elfen die me heeft weten te boeien.

[Vogelvrij]

Misschien moet ik het dan toch nog een keer opzoeken en het nog eens proberen... En ik houd normaal ook niet echt van boeken over elfen en dat soort dingen, maar hiervoor maakte ik graag een uitzondering

[Oezem]

Jostein Gaarder denk ik, want door zijn boeken blijf ik me over alles kunnen verbazen. Eens in de zoveel tijd lees ik ze weer en ga ik weer over van alles nadenken. Misschien ben ik daarom wel biologie gaan studeren omdat de wereld (en dan vooral de natuur) me heel erg fascineert.

Meer kan ik er zo niet bedenken, ik heb best veel gelezen en alles zal wel een beetje invloed hebben gehad, maar wat het meest kan ik zo niet zeggen.

Oezem schreef:

Jostein Gaarder denk ik, want door zijn boeken blijf ik me over alles kunnen verbazen. Eens in de zoveel tijd lees ik ze weer en ga ik weer over van alles nadenken. Misschien ben ik daarom wel biologie gaan studeren omdat de wereld (en dan vooral de natuur) me heel erg fascineert.

Ohja, die ook ja!

[Not for Sale]

In min of meer voor mij chronologische volgorde:

Michael Morpurgo
Paul Biegel
Jan Terlouw
Tonke Dragt
Boudewijn Buch
William Shakespeare
Arthur C. Clarke
Naomi Klein
Herman Hesse
Robert Pirsig

e.a.

[Reynaert]

Tommy Wieringa vanwege zijn meticuleuze manier van schrijven. Van vrijwel elke zin/passage een kunstwerkje maken zonder ergens vertelvaart te verliezen. En de verbeeldingskracht die uit zijn boeken spreekt is ook fenomenaal, wat overigens niet betekent dat hij zich onttrekt aan de werkelijkheid; hij probeert voortdurend zijn eigen belevingswereld te overstijgen. Ik geef als illustratie een passage uit Caesarion die hij zelf een keer heeft voorgelezen in een televisieprogramma:
"In de schaduw van de populieren keek ik naar ze. Ik bemoeide me niet met hen. Ze lieten mij met rust. Ze hoorden bij elkaar, er was geen plaats voor buitenstaanders. Ik keek naar de flonkerende gordijnen van water wanneer ze bommetjes maakten, een van de jongens was de koning van de boer'nplons, hoger kwam de zuil van opspringend water nooit - zo werd ik vanzelf onzichtbaar, een bleke vlek onder de populieren die daar de zomer verdroomde - ik keek, ik absorbeerde het paradijs, en ook al deed ik niet mee, nog altijd komt het me voor als een weeffout in de schepping dat je op een dag niet meer naar de sluis fietst, geen bommetjes meer maakt in een flodderig zwembroekje, niet meer met elkaar worstelt en glad en rap als zeeleeuwen onder water zwemt om meisjes onder te trekken - dat je daar uitgroeit, te groot voor wordt, heb ik altijd beschouwt als een teken dat de ziel bestaat, en dat ze kan bederven."

Daarnaast Dimitri Verhulst omdat hij een stillistisch wonder is. Op feilloze manier combineert hij allerlei stijlen en tonen tot een artistiek verteld verhaal. Verder ook John Irving, hij heeft verschrikkelijk ontroerende personages die je aandacht voor meer dan vijfhonderd pagina's vast kunnen houden - en ook daarna laten ze je niet los. En Jonathan Safran Foer, George Orwell, Haruki Murakami, Peter Pohl, Roald Dahl...

De Gebroeders Leeuwenhart (Lindgren) heeft veel indruk op me gemaakt als kind, en liet me heel anders over de dood denken. Prachtig boek. Verder heeft De Geheime Tuin (Burnett) me heel anders naar mezelf laten kijken.
En het voorbeeld uit de openingspost is heel herkenbaar: na De Heksen (Dahl) heb ik lang gekeken of vrouwen handschoenen aan hadden

Lieveheersbeest schreef:

na De Heksen (Dahl) heb ik lang gekeken of vrouwen handschoenen aan hadden

Ik heb aan dat boek een soort handschoenen fetische overgehouden.

Het Kwaad wind mij altijd zo op he

Ik denk datn Victor Hugo wel heel belangrijk is geweest, Les Miserables ken ik van voor tot achter en het is in zeven jaar tijd echt mijn bijbel geworden. Een jaar of vijf terug van de bieb gekocht voor vijftig cent gekocht en sindsdien heb ik het helemaal stuk gelezen. Ik denk dat ik daardoor in heb gezien dat mensen vaak redenen hebben voor hun gedrag en dat er altijd twee kanten aan een verhaal zitten. Ik vermoed dat ik door dat boek een stuk milder ben geworden met mensen veroordelen en me vaker afvraag waarom mensen doen zoals ze doen.

Marianne Fredriksson heeft me dusdanig beïnvloedt dat ik ga nadenken over de wereld zoals ik die ken en zoals anderen die kunnen ervaren.

Verder ga ik er nog even over nadenken, leuke vraag

[Geel]

Al merk ik het niet vaak, volgens mij hebben de schrijvers van de boeken die ik als kind als een gek las, mij erg beïnvloed. Als kind las ik vooral R.L. Stine en Paul van Loon. Stine heeft niet echt mijn kijk op het leven beïnvloed, maar wel een beetje mijn leven. Door zijn boeken ben ik gaan houden van lezen. Van Loon heeft er vooral voor gezorgd dat ik mezelf kon verliezen in dikke pillen van boeken.

Scandinavische schrijvers zoals Per Nilsson hebben mijn kijk op het leven wél beïnvloed. Door boeken zoals 17 en Jij jij en jij ben ik heel veel over mezelf gaan nadenken. Door die boeken ben ik - indirect - ook een eigen mening gaan vormen over alles wat ik tegenkwam.

En er zijn tal van andere boeken waarvan ik de naam en/of schrijvers niet eens herinner die mijn wereldbeeld beetje bij beetje hebben veranderd. Er zijn boeken die mijn ogen hebben geopend voor dingen waar ik nooit over had nagedacht (dingen zoals mensen die anders zijn/doen/denken).

[Noinin]

"Oryx & Crake" van Margaret Atwood is zeker het boek dat mij een nieuw perspectief gaf op de wereld om mij heen. Ik heb nog weken na het lezen een zeer ongemakkelijk gevoel er aan over gehouden, op een positieve manier. Ook "The Fragility of Goodness" van Martha C. Nussbaum raakte een gevoelige snaar. "Metamorfose" van Couperus was een wereld van herkenning, en ook in "Reborn", het eerste deel van de gepubliceerde dagboeken van Susan Sontag, kwam ik een manier van denken en schrijven tegen die me een spiegel voorhield.

In mijn (vroege) jeugd domineren Thea Beckman, Tonke Dragt, Roald Dahl, Jan Terlouw, Jostein Gaarder, en ook vooral Per Nilsson. Wat ik daar denk ik aan over heb gehouden is een sterk rechtvaardigheidsgevoel en een voorliefde voor het surrealistische/abstracte, in de trant van "reality is overrated". Verder raakte ik erg enthousiast van Daniel Defoe's "Robinson Crusoe", over hoe hij door allerlei slimme oplossingen kon overleven op een onbewoond eiland en uiteindelijk een rijk man werd met een eigen paradijs. Dat zag ik ook wel zitten, voor later.

Volgens mij is hét boek dat mijn garderobe veranderde, nog altijd Dracula van Bram Stoker
Of zou het komen door Christopher Lee in de Hammer verfilmingen?

[Vamp.]

*Miekje* schreef:

Er zijn eigenlijk geen boeken die mijn leven of wereldbeeld beïnvloeden. Wel dat ik me verdomde goed inleef in de hoofdperso(o)n(en), en daardoor weleens dingen doe die mensen niet van me gewend zijn terwijl ik dat boek aan het lezen ben. Als een boek me erg heeft aangegrepen blijf ik wel een paar dagen rondlopen van: omg dat boek was het echt waard om te lezen. En soms blijft het verhaal wel een tijdje in mijn hoofd rondmalen, maar of het echt mijn wereldbeeld of leven beïnvloedt, nee.

Dat is bij mij ook zo. Als ik echt een goed boek heb gelezen, zit het nog dagen (soms weken!) in mijn hoofd, en vertel ik aan iedereen hoe het verhaal loopt. Of als iemand wat zegt, dat ik dan reageer met: 'Net als in dat boek.. ' en dan begin het verhaal te vertellen

Toen ik vroeger Cirque du Freak had gelezen, probeerde ik zelfs littekentjes op mijn vingertoppen te maken.. Maar dat is gewoon maf

[WAT]

hmmm, weet niet meer welk Arthur boek ik als eerste gelezen heb, maar dat heeft mijn wereld zo beinvloed dat ik er een Arthur obsessie aan over gehouden heb, ik probeer zo veel mogelijk boeken over hem te lezen XP

voor de rest....
Junkies, Melvin Burgess
Maanmeisje, Kjersti Scheen
De dagen van de Bluegrass liefde, Edward van de Vendel
Kleur bekennen, Tom Lennon
Hasse Simonsdochter, Thea Beckman
Madelief, Guus Kuijer

Denk dat ook veel invloeden hiervan in mijn eigen verhalen en in mijn denkwijzen terug te vinden zijn. Denk het niet, weet het wel zeker.

Arthur?

Enig boek dat ik mij herinner met een Arthur als hoofdpersonage, was er ene van Micha Meinderts...
En let wel: op een negatieve manier herinner...


Een gruwelijk slecht boek, zowel wat betreft manier van schrijven (volgens mij zijn de woorden er letterlijk 'uitgebraakt') als wat de verhaallijn (of is het de bedoeling dat ja na 30 pg's tot het besluit komt: 'arthur, wat ben jij een lul zeg'? ) aangaat.

Laat ik zeggen dat het één van de boeken is die me geleerd heeft, hoe het vooral niét moet. XD

[WAT]

Arthur. King Arthur.
zo uit mijn hoofd heb ik zelf in mijn bezit Nevelen van Avalen (+ hele omliggende serie) en Zienersteen (+ een van de vervolgen) weet niet of ik er meer heb, al lang niet meer naar gekeken.... heb zelf in de bieb bijna alles uit de jeugd afdeling gelezen van King Arthur, zaten een paar erg goede boeken tussen, maar kan me geen titels meer herinneren XP

Overigens heeft het verhaal van Engelands andere grote legende, Robin Hood, ook veel indruk op me achter gelaten, ook veel boeken over gelezen.

Hog King Arthur

Kwas nog héél héél klein toen ik dat gelezen heb.
Mijn lievelingskleur was toen nog groen, zowals Robin Hood

George Orwell. Vooral omdat ik zowel 1984 als Animal Farm op erg jonge leeftijd las, nog voor ik kranten las of het journaal keek e.d.
De wetten - Connie Palmen, (ook op jonge leeftijd) omdat ik moest huilen van herkenning en toen begreep dat er altijd mensen zijn die even gestoord/gestoorder zijn dan jij en die je dus kunnen begrijpen. Ik voelde me toen een stuk minder alleen.

The Catcher in the Rye.

[Chick Rock]

Net zoals Miekje kan ik niet zeggen dat een boek of schrijver echt mijn wereldbeeld heeft veranderd. Wel was ik inderdaad vaak erg onder de indruk van een boek, en dat resulteerde in het vaak herlezen van mijn favoriete titels. Daaronder vallen verschillende boeken van Astrid Lidgren (Gebroeders Leeuwenhart vond ik echt adembenemend), Tonke Dragt (Brief voor de Koning en Geheimen van het Wilde Woud behoren nog steeds tot mijn favoriete boeken), Thea Beckman (Kinderen van Moeder Aarde), Per Nilsson (Lied van de Raaf met name), Simone van der Vlugt (zij schreef prachtige historische romans). Daarnaast las ik (net als WAT veel over Koning Arthur, zoals Nevelen van Avalon van Marion Bradley (en nog een aantal andere boeken van haar), en de trilogie van Persia Woolley. Ik ben nog altijd erg geïnteresseerd in de Arthurlegende, en schrijf nu mijn minorwerkstuk over de dood van Arthur in Morte Darthur (Mallory, 15e eeuw) en TH Whites Once and Future King (1936).

Boeken in het algemeen hebben mijn leven beïnvloed, in de zin van dat ik nu heel graag lees. Dat komt trouwens ook vooral door mij moeder, die me heel lang elke avond heeft voorgelezen uit Lindgren, Dragt, Preussler, Nilsson, Beckman en al die andere geweldig geschreven boeken die er zijn.

[Uice]

FA schreef:

Mijn lievelingskleur was toen nog groen, zowals Robin Hood

Robin Hood droeg rode kleren.

Ik beantwoord de topicvraag met Roald Dahl, Paul van Loon en Paul Biegel, want die las ik veel als kind. Daarna werd mijn wereldbeeld niet echt meer sterk beïnvloed door literatuur.

Uice schreef:

Robin Hood droeg rode kleren.

Rood én groen lijkt mij

Als kind was ik erg geboeid door Lotta uit de Kabaalstraat (Lindgren), ik weet nog heel goed dat mijn moeder dat voorlas en dat ik toen ineens begreep dat mensen soms dingen doen die gewoon heel dom zijn Daardoor ging ik anders kijken naar mijn eigen handelen, en dus meer nadenken over wat voor gevolgen het had.

Roald Dahl heeft ook zeker veel invloed gehad, maar daar kan ik minder goed van uitleggen wat die invloed nu eigenlijk was/is. Het is een soort manier van fantaseren, geloof ik.

Daarna heel veel verschillende dingen gelezen die allemaal wel een beetje invloed hebben, maar Emma en de Naakte Papegaai (Maria Heylen) heeft veel indruk gemaakt. Ik durf het niet nog eens te lezen, ik ben zoo bang dat ik het nu echt een walgelijk boek vind

Verder zijn er nog De Stad der Blinden (Saramago) en Number 9 Dream (David Mitchell) die me allebei heel dierbaar zijn en die me ook geraakt hebben en mijn wereldbeeld veranderd hebben.

[Uice]

FA schreef:

[afbeelding]


Rood én groen lijkt mij

Zo'n cover zegt natuurlijk niets. In de originele verhalen droeg hij gewoon rood en geen groen.

Uice schreef:

Zo'n cover zegt natuurlijk niets. In de originele verhalen droeg hij gewoon rood en geen groen.

Er zijn toch enorm veel verhalen over door de tijd heen? Volgens mij is helemaal niet bekend waar de oorsprong van Robin Hood ligt, dus valt er over de kleur van zijn kleding ook alleen maar te zeggen dat sommigen het omschreven als groen, anderen als rood, en weer anderen als een combinatie...