Sprookjes vanuit een ander standpunt

[Dolfke]

Hey!

Bij het lezen van sprookjes merkte ik op dat ze altijd vanuit een bepaald standpunt worden geschreven. Toen kreeg ik het idee om deze verhalen eens een beetje te herschrijven, maar nu vanuit het standpunt van een ander personage. Het is mijn eerste schrijfseltje, dus alle tips en commentaren zijn welkom. Dit is trouwens nog maar een eerste deel, de rest volgt nog.

Het snoepjeshuis
Er was eens een jong meisje. Ze groeide op in arme boerenfamilie.
Het land waarin zij woonden, werd al jarenlang geteisterd door barre weersomstandigheden. De oogst mislukte meer dan eens, en het weinige dat dan toch nog stand hield, aten ze zelf op. Zo kwam het dus dat er alleen maar aardappelen en groenten op tafel kwamen, geld voor iets anders hadden ze niet.

Op een dag, toen het meisje naar school wandelde, passeerde ze een snoepwinkel. Ze was meteen gefascineerd door alle wonderlijke kleuren waarmee de etalage zich vulde. Het was als een regenboog op een miezerige dag, een oase in het midden van de woestijn. De dagen die er op volgden passeerde ze er steeds weer, en elke keer bleef ze iets langer staan. Dit ging zo een tijdje door, tot ze eens een keer besloot binnen te gaan.

Het leek alsof ze bij het binnenstappen over de trede was gestruikeld en dodelijk ten val was gekomen. Ze was er steevast van overtuigd dat dit de hemel was. Ze was omringd door de mooiste kleurtjes die ze ooit had gezien. De geur die ze rook was onbeschrijfelijk. Ze besloot om – zonder dat de winkelbediende het door had – eens een snoepje te nemen. Het was een stukje pure zaligheid dat wegsmolt op haar tong. Ze nam nog een snoepje, en nog één, en nog één tot plots.. Achter haar stond ineens een grote, struise vrouw die niet al te gelukkig keek. “Maak dat je wegkomt, dief!”, het kleine meisje schrok zich een ongeluk en bleef enkele seconden verstijfd staan. “Hoor je me niet ?”, snauwde de dame, en ze begon te gooien met alles wat binnen handbereik lag. Het kleine mensje liep zo snel als ze kan de winkel uit. Haar hemel was nu een hel geworden. Ach, kon ze maar aan snoep geraken. Deze gedachte kreeg ze maar niet uit haar hoofd.

Het kleine meisje werd groot. De meeste kinderen vergeten bij het opgroeien waar zij vroeger van droomden en krijgen nieuwe wensen, maar zij niet. Snoep was haar leven geworden, een ware obsessie. Al het geld dat ze bijeen scharrelde ging naar snoep. Uiteindelijk had ze zo’n grote berg snoep dat ze niet meer wist wat ze er mee kon doen, het was alleszins teveel om op te kunnen eten. Na lang piekeren en enkele slapeloze nachten liggen, wist ze het ineens: ze wilde een huis, volledig gemaakt uit peperkoek en ander snoepgoed. Dit zou het doel worden in haar leven, en ze zou er alles aan doen om het te doen lukken.

[fizzle-fluffy]

Wat tof ik vraag me alleen af hoe ze er dan toe komt kinderen op te gaan eten

[Kitten]

Leuk idee! Schrijf je het sprookje af?

[Dolfke]

@fizzle-fluffy: Daar ben ik nog niet helemaal uit, maar ik verzin er wel iets op
@Kitten: Normaalgezien wel ja, al heb ik nu even wat minder tijd

[Pauline <3]

heel tof. wij moesten als opdracht ook eens een sprookje vanuit een ander standpunt bekijken. Alleen heb ik er iets heel anders van gemaakt :-) ik heb het in een iets modernere tijd gezet enzo :-) ik zal het hieronder plakken :-) het is dus een briefwisseling tussen roodkapje en het jongste geitje dat ik Bertje heb genoemd ;-)

De wolf en de zes geitjes

Lievste Rootkapje
Ik heb gistren gezien hoe je door ’t bos loopte en kvont je heel sgaatig met je twee vleigtjes
Ik denk dat je ook efen oudt bent als mei en ik vin jou heel liev
Ik hoop dat ik je nog eens kan zien want je bendt mooj
Ik heip dit briefje aan je omaa gegeve want ik heip ook ondekd dat je eilke dag naar haar gaadt
Daag, Beertje

Dag Bertje,
Dank je voor je briefje, ik heb je ook al enkele keren gezien toen ik met mijn flashy Eastpak naar mijn grootmoeder ging. Je rende toen weg van de Boze Wolf die je wou leren blowen. Misschien is het je al opgevallen dat ik niet in deze tijd thuishoor : in dit briefje staan geen spellingsfouten en het is opvallend mooi geschreven, niemand weet hier wat blowen is en jullie hebben nog nooit van elektrische apparatuur gehoord.
Ik zal het je even uitleggen :
Dit briefje heb ik geschreven op mijn iPad. Een iPad is een computer met een touchscreen en… maar wat zeg ik nu, een computer is natuurlijk ook van lang na deze tijd ! Als je eens langskomt, wil ik je alle dingen tonen die je nog nooit hebt gezien. Ik zal je natuurlijk ook zeggen waarvoor ze dienen, als je maar belooft dat je me niet zal zien als dorpsheks, want dat ben ik niet.
Ik ben ook niet het Roodkapje uit deze tijd, maar ik ben het Roodkapje uit de toekomst.
De Boze Wolf en Grootmoeder komen ook uit mijn tijd. Ik zal je eens vertellen wat we hier dan doen, want dat is wat je je hoogstwaarschijnlijk afvraagt.
Wel, ik ben door de tijd gereisd omdat ik als huistaak moet onderzoeken in welke tijd de domste blondjes leefden. Ik had gehoopt dat jij me daar misschien bij kan helpen ? De wolf is hier om een andere reden : hij is namelijk gay en vindt de jongens van mijn tijd maar niets. Je hebt niets van hem te vrezen hoor, dat watje doet nog geen vlieg kwaad. Dan hebben we nog oma met haar domme uitspraken ‘ Die goeie, ouwe tijd…’ en ‘ De jeugd van tegenwoordig…’ Ze wou per se mee omdat ze de moderne technologie niet kan volgen en dit dus de ideale vakantie voor haar is.
Dan nog één vraagje : heb je zin om overmorgen naar mijn villa te komen aan de rand van het bos ? Vraag maar een GPS aan m ’n oma, dat is een apparaat dat op een doosje lijkt en perfect in je hand past. Het zal je de weg naar mijn paleisje wijzen.
xxx Roodkapje xxx



Lievste Roodkapje,
Ik weed nu hoe ik jou naam juist moe schrijve, maar voor de rest zal je moete wenne aan mein fauten. We hebbe namelek geen sgool in ons dorp en mijn broer Gert helpt me bei het sgrijve van mein briven. Ik wiel jouw helpe mè et zoeke van dome blontjes en ik denk dat Doorenroosje ni al te slim is… je herkend haar palijs aan de rozestruike eront. Ik kom morge naar jou vilaa (of wa wazet ?) als mein broer Gert mee mag want ij wiel ook is jou vila zien. Wat is ijgenlek een villaa ? en wat eeft da palijs dermee temake ? Kome jij en die oma en de wolf uit een andere teid ? Mada snap ik ni zo goe… kunt je mei dat nog is uitlegge asjebjieft ?
Ik hoop da je rap kunt antwoordte..
Bertje

Dag Bertje,
Ik ben heel blij met die tip over Doornroosje. Ik was vanmorgen namelijk op zoek naar haar paleis, toen ik een knappe prins tegenkwam. Hij stelde zich voor als de Prins van Sneeuwwitje. Hij was op weg naar de zeven dwergen om hen te vertellen dat Sneeuwwitje zwanger was. Wist jij dat ze zwanger was ? Ik wenste hem proficiat en vroeg hoe het kindje zou heten.
‘ Het wordt een jongen ’, zei hij, ‘ en ik dacht aan Pieter of Jan, maar mijn lief vrouwtje wou liever Guillaume of Julien. Ze heeft iets met Fransen. ‘
‘ En wat is het geworden ? ’, vroeg ik nieuwsgierig.
‘ Melkchocoladebruintje ’, zei hij lachend, ‘ want we willen toch de traditie verderzetten : Sneeuwwitje, Melkchocoladebruintje, … ’
‘ Maar dat is toch veel te lang om uit te spreken ! ’, riep ik uit.
‘ Jazeker is dat een lange naam, maar dat klinkt als een naam van adel. Thuis noemen we hem natuurlijk gewoon Choco-tof ’, vertelde hij.
Toen ik de Prins vroeg of hun kleine al een meter had, antwoordde hij ontkennend.
Hij dacht even heel diep na – zoals alleen prinsen dat kunnen – en vroeg mij toen of ik
meter wou zijn. Ik sprong een gat in de lucht – ik heb altijd al meter willen zijn, maar meestal vinden ze me te klein – en voerde een kleine vreugdesdans uit.
Zou jij geen peter willen zijn van zo’n schattig kindje ? Of zou je liever zelf kinderen hebben, een klein en knus gezinnetje met een lief vrouwtje en een hond ? Heb je trouwens al een vriendinnetje, of ben je verliefd op iemand ? Ik had wel een vriendje, maar hij was niet half zo lief als jij ! De Prins van Sneeuwwitje vind ik ook wel charmant, want hij was zo galant om me nog een lift op zijn paard te geven tot aan het kasteel van Rapunzel – dat was het dichtst bijzijnde katseel. Ik wou nog zijn gsm-nummer vragen, maar ik was weer even vergeten in welke tijd ik me bevond !
Toen ik voor Rapunzels kasteel stond, zag ik haar prins in de tuin zitten. Hij nipte van een beker wijn en was al behoorlijk aangeschoten. Plots zag hij mij, fronste zijn wenkbrauwen en ging naar binnen. Kun je je dat voorstellen ? Hij zei niet eens goeiendag ! Ik hoop dat jij nooit zo onbeschoft zal worden. Maar bon, ik hoorde hem in de verte iets roepen met een onaangename stem. Rapunzel antwoordde iets en even later kwamen ze hand in hand naar mij toe gelopen. Rapunzel zag eruit als een engel die haar gouden haren net iets te lang had laten groeien, ze pluisden verschrikkelijk en de punten waren gespleten. Ze was helemaal anders dan de Rapunzel uit mijn tijd. Die noemt zichzelf Punzz en besloot na jarenlang met die ouderwetse vlecht rond te hebben gelopen dat het toch wel tijd werd voor iets nieuws. Ze heeft haar haren flashy roze gekleurd en liet ze knippen tot ze niet verder kwamen dan haar schouders. Haar huidige vriend heeft zijn haren op die van haar afgestemd : hij liet enkele groene mèches zetten in zijn met gel omhoogstaande lokken. Weet je wat dat zijn, mèches ? Dat zijn enkele lokken haar die werden gekleurd.
De Prins begroette me eindelijk. Ik vroeg waar het kasteel van Doornroosje zich bevond, maar vergat prompt me voor te stellen. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte ! Heb jij dat ook soms, Bertje ? Ik word dan helemaal rood. Dat zag Rapunzel en ze merkte op dat het bij mijn rode Eastpak paste. Daarna glimlachte ze en keek ze haar prins lief aan. Toen ik zei hoe ik heette, vroeg ze met haar honingzoete stem : ‘ Oh, Roodkapje… Komt dat niet van rood en kapje ? ’ Ik draaide met mijn ogen ; ik wist wel dat ze dom was, – dat had ik op het eerste zicht al gedacht – maar dat ze echt blondblondblond was ?!
Haar prins dacht nog eens goed na toen ik opnieuw vroeg waar het kasteel van Doornroosje zich bevond. Hij zei dat hij nog nooit van Doornroosje had gehoord, terwijl ik in mijn villa al had berekend dat ze niet ver van Rapunzel woonde. Dat waren maar rare mensen hoor, die Rapunzel en haar prins, ze kennen niet eens hun eigen buren !
Maar bon, ik ben toen maar naar huis teruggekeerd, want het begon al donker te worden en ik loop niet graag alleen door het bos als het begint te schemeren.

Hierbij beïndig ik ook mijn brief, want veel meer valt er niet te vertellen.
Ik kijk al uit naar morgen, want ik wil je eens laten kennismaken met de digitale wereld.
xxx Roodkapje xxx










Allerlievste Roodkapje,
Ik denk da je heel graag sgrijfd, waant je sgreifdt alteid van die lange briven ! Ik vient da nie erg hoor, want ik sgreif nie graach, maar ik babel wel graag ! Jaa, ik zou laater wel kiendere willen en een liefe frouw zoals jij… en een hontje wil ik ook graag ! ja, ik ben een beetje ferlieft op een heel mooj meisje met sgaatige sproetjes en heel mooje blondde vlegtjes die hele mooje briven kan sgreiven want alteid als ik haar zie of als ik haar leuke briven lees krijg ik kriebels in mijn buik …
Tot morge ! kuzjes Bertje

Liefste moeder,
Ik heb het mooiste meisje van de wereld ontmoet en we zijn samen vertrokken. Ik denk dat je haar wel kent : ze draagt altijd een rood kapje en ze heeft twee schattige vlechtjes. Ik ben verliefd op haar geworden en ze heeft beloofd om mij mee te nemen naar de tijd waar het leven leuker is. Een lieve mevrouw zal mij dan omtoveren in een jongen zodat ik met haar kan trouwen. We zullen het goed hebben en geen honger lijden. Treur niet, mijn lieve moedertje, dat wil ik zeker niet. Ik, Roodkapje, de hond en onze kinderen komen je zeker opzoeken. Mijn liefste Roodkapje heeft deze brief in mijn plaats geschreven, maar ze belooft me te leren lezen en schrijven, zodat ik je in de toekomst ook zelf mooie brieven kan schrijven.
Deze keuze is definitief, ik heb het meisje van mijn dromen gevonden en ik zal haar nooit laten gaan. Vertrouw mij. Het is niet zoals met mijn andere liefjes. Roodkapje heeft speciaal voor mij haar missie gestaakt. Wat die missie inhoudt, zal ik jullie later wel eens vertellen. Het heeft iets te maken met blondjes.

Doe zeker nog de groetjes aan mijn leuke broers. Ik zal jullie allemaal missen !
Groetjes, jullie jongste geitje, Bertje

[Geel]

Wat leuk Dolfke! Het doet me heel erg denken aan de tv-serie Once Upon A Time. Ken je dat?

Inhoudelijk is je verhaal ook sterk. De situaties die je schetst zijn erg beeldend en je manier van schrijven is prettig om te lezen. Soms vergeet je wel eens een lidwoord. Zoals in de tweede zin, of doe je dat met opzet?

En, mag ik vragen hoe oud je bent? Je zegt dat dit je eerste schrijfseltje is. Bedoel je dat dit het eerste is wat je ooit geschreven hebt, of dat dit het eerste stukje is dat je geschreven hebt met dit thema?