Noem-woord-schrijf-verhaal spel

[Issun]

We hadden dit hier al eerder, en omdat het Letteren-forum wel weer eens mag opleven moeten we het weer doen!

Het is simpel, iemand noemt een woord en jij schrijft vervolgens een kort verhaal geinspireerd op dat woord. Daarna noem jij een woord, et cetera.

Wat misschien ook leuk is, is om eventueel extra opdrachten mee te geven. Het woord is dan bijvoorbeeld koekenpan met als extra opdracht dat het verhaal vanuit wij-perspectief geschreven is. We liepen over straat. Naast ons stond een koekenpan. 'Hallo, meneer Koekenpan,' riepen we.

Goed, ik begin. Tropisch hardhout.

[flyaway]

Leuk! Ik doe een poging, heb al wel een inleiding maar ik weet nog niet waar het heen gaat.

Als iemand anders vast wil: Symfonie.
Optioneel: zet tijdens het schrijven klassieke muziek op en laat je er door inspireren.

[flyaway]

Ik kom er niet uit, iemand anders mag

[Kitten]

flyaway schreef:

Als iemand anders vast wil: Symfonie.
Optioneel: zet tijdens het schrijven klassieke muziek op en laat je er door inspireren.

"Presenteer geweer!" the luitenant liep met grote passen langs zijn mannen. Honderd meter verder stond de rode lijn van de Engelsen. Vervloekte eilanders! De mannen om hem heen, allen in groen, tilden hun wapens op voor hun gezicht.

"Klaarstaan!" riep hij en de mannen brachten de wapens horizontaal. Om hem heen riepen de sergeanten en korporaals zijn order na. De Engelsen verdwenen in een grijze wolk en vier mannen vlak bij hem vielen dood neer. Nieuwe mannen stapten naar voren en namen hun plek in. Hij hield zijn sabel hoog. "VUUR!"

Alle mannen vuurden te gelijkertijd. De knal resoneerde in zijn oren. Hij lachte met triomf: dit was zijn symfonie.

Tropisch hardhout

In de bossen van Africa, zingen alle vogels in de nacht. Het kabaal dat daar uit loskomt is onbeschrijfelijk. Ik kan het niet uitstaan, maar sommigen vinden het heerlijk. Ga dus vooral daar op vakantie als je van Tropisch hard houdt!

En mijn nieuwe woord: Vreemd orgasme.

[Issun]

Daar hebben we een ander subforum voor.

[Kitten]

Issun schreef:

Daar hebben we een ander subforum voor.

Kan je best wat van maken Wees creatief!

[flyaway]

Tropisch hardhout toch afgemaakt:


De balans der dingen.

Het was volop middag. Niet een zondagmiddagje, als een klaterend beekje en een tsjilpende vogel, een schuw zonnetje dat ongemerkt overgaat in schemerstand, waarna het lijkt of er nooit een dag geweest is. Nee, het was een echte middag, geen wilg werd weerspiegeld in het wild gerimpelde wateroppervlak, telkens opgeschrikt door duikende otters, vissende beren, azende gieren en de vele watervlooien die asynchroon een choreografie uitoefenen op jacht naar voor het mensenoog wat minder zichtbare, nog kleinere organismes. Het bos kraakt van de slingerende apen, takken uitbuitend in hun valbeweging als het ware hun bezit, terwijl de werkelijke eigenaars strijden in een zeer trage sprint richting de essentiële motor van de fotosynthese, in hun competitie schaduw biedend aan planten die het daglicht wat minder goed kunnen verdragen. Wie zegt dat de reuzen de dwergen vertrappen, van hun voedsel beroven, ze het licht uit de ogen ontnemend? Zonder de reuzen waren er geen dwergen, was er geen ruimte voor het ontstaan van het kleine, was het soort dat als schaduwplant een extremofiel is binnen zijn lichtarme omgeving nooit in de afvalrace des levens uitverkoren de kans te krijgen om te bestaan. Nooit zou er uit noodzaak een grote toename van lichtgevoelige cellen zijn geweest in de bladeren, om met minder licht het ideale optimum te kunnen bereiken dat als een slang die over een boomtak hangt een korte horizontale raaklijn heeft, in het grafische tweespel tussen auxine en de intensiteit van de bundel fotonen. Zou de reus buigen in zijn strijd en de groene in zijn schoot een aureool bieden, dan zou deze snel verschrompelen, overdonderd door deze plotselinge spot. En zo is er overal een equilibrium, de boomtak, en de slang die zich daaromheen zigzagt, de schommeling rond het optimum. Raakt de slang uit zijn baan, dan zal deze vallen, te ver van de boom vallen, mogelijk verdwalen en nooit meer zijn niche terugvinden binnen het oude systeem. Oordeel dus niet te snel over bomen.

[blondysuzy]

dit doe ik ook wel ooit met een vriendin alleen dan net iets anders. om en om zeg je een zin, of woord en dan komt daar een verhaal uit .

[Aqualia]

Ik neem dan maar het woordje 'koe' omdat niemand anders iets zet


Koe liep door de wei. Hij dacht na. over het nut van zijn nog jonge leventje. Hij zou, over precies 32 dagen, afgeslacht worden. Zijn vlees zou worden opgegeten door een meisje van 5, een student van 20 en een oudere dame van 65.
Koe dacht na. Over wat er nou zo nuttig was aan zijn leven. Niet aan het leven van een koe, maar dat van hem in het speciaal.
Koe kon niks bedenken. Hij wist wel dat het voor mensen gezond was om vlees te eten. Hij had er vrede mee, dat hij zou sterven, omdat het voor een goed doel was. Maar hij wilde, in die tweeëndertig dagen iets doen. Iets waarmee hij geschiedenis zou schrijven, onder de koeien. Iets waarmee hij zou uitblinken. Iets, zodat hij iets van belang had gedaan.
Koe dacht na, en dacht na. En toen had hij een ontzettend goed idee. hij zou gaan schrijven. Hij zou dat als allereerste koe gaan doen: Schrijven. En om precies te zijn, wilde hij: Ik sterf met vrede, schrijven. Dus, zo gezegt, zo gedaan.

Helaas, kon koe voor de tweeëndertigste dag niks bedenken om aan schrijfmateriaal te komen. Hij werd afgeslacht, maar toch schreef hij geschiedenis:

Hij was de allereerste koe die geschiedenis had willen schrijven.

[Maylena]

Woord = knuffeltje

We liepen snel over de stoep.
Regen begon steeds sneller uit de hemel te vallen.
Op ons hoofd, de straatstenen en de huizen.
Mama pakt mijn hand vast en we beginnen te rennen.
Als we bij de oprit aangekomen zijn minderen we vaart.
Mama doet de deur open. Beide stappen we naar binnen en mama zegt: ''Doe je pyjama maar aan, je bent helemaal doorweekt!'' Boven aangekomen schrik ik me dood.
Alles ligt overhoop, ook mijn kamer. Ik ren naar beneden. ''Mama, mama! Alles is kapot boven!''
Mama kijkt verschrikt op en loopt met me mee naar boven.
''Ik moet papa en de politie bellen.'' mompelt mama en ze loopt weer de trap af.
Ik blijf alleen achter.
Als ik mijn kamer in ga zie ik dat mijn kamer ook een bende is.
Ik ga op zoek naar mijn knuffeltje.
Ik heb hem al sinds mijn geboorte en die knuffel is alles voor me.
Ik zoek en zoek, maar ik kan hem niet vinden.
Tranen prikken achter mijn ogen.
Mijn knuffeltje! Hij is weg! Gestolen en misschien wel kapot gemaakt!
De tranen stromen over mijn wangen, ik ren weer naar beneden en trek mama aan haar mouw.
Ze heeft geen aandacht voor me. Ik ren in mijn pyjama en op mijn sokken naar buiten.
Ik ren naar het speeltuintje waar ik eerder vandaag heb gespeeld met mama totdat het begon te regenen.
Huilend klim ik in het speelhuisje. Dan, in de hoek van het huisje, zie ik mijn knuffeltje liggen.
Ik was hem vergeten! Met de achterkant van mijn hand droog ik mijn tranen en ga ik met mijn knuffeltje in het speelhuisje zitten. Tevreden val ik in slaap, nog niet wetend hoe ongerust mama wordt als ze ontdekt dat de voordeur open staat en ik weg ben...


Nieuwe woord = rozen

Woord = vreemd orgasme (Kitten is me ongetwijfeld dankbaar)

Ik heb veel gezien in mijn leven, veel gehoord ook. Het koeren van duiven, loeien van koeien en het balken van ezels. Drachtige beesten die haast het dak op klommen. Geen mens die er wat van zei. Geen mens ook, die zich er mee bezighield. De wereld was warm en van de zweetdruppels werd een regenbui gemaakt. Bloemen zogen het vocht dorstig op, maar verkwikten niet. Ik heb jou daar gezien, met een deken over je armen. Een kussen over je hoofd. Warmer dan dit zou het niet worden en daaronder was het toch wel een beetje koel. Althans, zo zei je, zo loog je, want wat een ellende daarbinnen.
Ik heb veel gezien in mijn leven. De bomen verdorden en het was herfst in juli. Appels zonder sap, meloenen met geluid. Enkel de pitten en de schil. Ik scherpte mijn messen en bewerkte de put. Geschreeuwd hebben we tegen dat kreng, tegen de stenen. Dat er toch maar eens water naar boven zou komen. Uit de grond, de schoot van moeder Aarde, waar het verdomme altijd vochtig hoort te zijn. De slaapwandelaar wist van niets, ze keek omhoog naar de sterren, naar de zon. Wie weet wat er in haar hoofd omging.
Ik heb veel gezien in mijn leven, maar wat ik vandaag zag, tartte iedere beschrijving. Het geluid van de monnik, die in stilte hoorde te leven. De schoorsteen trillend, brekend, zuchtend en uiteindelijk met een donderse kletter uit de goot sprong en tegen de vlakte ging. Wandelend brandhout in de bomen. Kinderen die niets zeiden, omdat ook zij wisten dat ze hun energie moesten sparen. En plots, toen er een emmer water werd gezien, werd er geslagen en gevochten. Dode ogen die afgrijselijk krijsten. Een zuchtje wind met tumbleweed, net als in een western. Slaapwandelaars hebben geen idee, kijken naar mij alsof ik de sheriff ben. De emmer wordt omgeschopt in alle commotie en de aarde zuigt het water gulzig op. Onfortuinlijken met nat zand in de mond, op hoop van zegen, met de handen gevouwen. Warm dat het was! De man met de baard en een kalend hoofd stapte naar buiten. Een schichtige vrouw volgde de nacht in, al snel onzichtbaar. En hij maar klagen, die dienaar van God.
'Ja, ik denk dat het wel gelukt is, maar wat was dát wijf frigide!'
Onder zijn gewaad ontdooide hij eindelijk weer, met smeltwater dat de wereld lente bracht.

Ik stel voor dat we 'rozen' handhaven als nieuw woord.

[Sommerfugl]

O, dit is leuk!
En iedereen hier kan ook zo goed schrijven!

Ik heb ook maar een poging gewaagd;

Rozen
Vroeger hield ik van rozen. Ik kocht ze altijd bij dezelfde kraam op de markt, waar ze goedkoper waren dan in die dure bloemenzaken. Het liefst had ik rode, die kleurden zo mooi bij mijn roomkleurige lievelingsvaas. Ik sneed ze schuin af, zette ze op water, deed er voeding bij en hoopte dat ze niet snel zouden verwelken.
‘Zonnebloemen, graag,’ zei ik tegen de vrouw achter de bloemenkraam. Ik kende haar goed, ik kocht al jaren bloemen bij haar. Ik kocht al jaren rozen bij haar. Ze trok een wenkbrauw op, maar vroeg niets. Ze pakte enkele van de grote, gele bloemen uit de metalen vazen, knipte een gedeelte van de steel eraf, en wikkelde ze vervolgens in papier. Ik betaalde haar, nam de bloemen aan en wilde weglopen.
‘Waarom geen rozen, deze keer?’ vroeg ze me nog voor ik me om had gedraaid.
‘Weet je waarom rozen de bloemen van de liefde zijn?’ stelde ik als wedervraag. Ze haalde haar schouders op. ‘Om hun dorens en hun bloedrode kleur. De liefde is scherper dan de dorens, en laat elk hart bloedend achter’

Nieuw woord; oploskoffie

Ik vind het helemaal mooi!

[Little Phoebe]

"Hoi, kom erin, wil je koffie?"
Hij stapte binnen na haar vriendelijke uitnodiging en hing zijn drijfnatte jas aan de kapstok.
"Het gaat flink tekeer buiten."
"Ja, ik weet het, ik moest er met zware boodschappen doorheen." zei ze en ze gaf hem een mok koffie en een handdoek. Hij droogde zijn haar en liet de handdoek om zijn nek hangen, terwijl zijn natte en koude handen de warme mok omsloten.
"Dus, wat brengt jou hier?" vroeg ze nieuwsgierig, en ze ging tegenover hem zitten.
"Mag ik niet langskomen om te zien hoe het met mijn beste vriendin gaat?"
"Natuurlijk wel!" zei ze. "Het gaat hartstikke goed."
"Goed, goed!" glimlachte hij.
"En met jou?"
"Ik heb een probleem en ik weet niet wat ik moet doen."
Hij keek haar paniekerig aan toen hij de zin over zijn lippen liet gaan.
"Zie je, ik wist het wel. Wat is er loos?"
"Ach, het is mijn nieuwe vriendin. Ze is-"
"Zomaar heb je een vriendin en vertel je me dat niet." onderbrak ze hem, waarop hij jongensachtig grijnsde en zijn schouders ophaalde.
"Maar goed, ze is nogal bazig." ging hij verder. "Ze wil dat ik allemaal rare dingen doe."
"Zoals wat, stofzuigen?" lachte ze.
"Nee, rare seksdingen."
Hij zweeg even om haar reactie te peilen, maar haar gezicht was in plooi.
"Ze wil dat ik in haar mond kak." zei hij toen.
Op dat moment spuugde ze haar koffie over de tafel van het lachen. Tranen rolde over haar wangen en ze had moeite adem te halen, zo hard lachte ze.
"Dat is helemaal niet grappig, ik weet echt niet wat ik moet doen! Ik vind haar heel leuk, maar ik wil haar ook ooit nog kunnen zoenen." zei hij sipjes.
"Oké, oké." zei ze nog grinnikend en ze wist de lach van haar gezicht te halen. "Dat is best een groot probleem."
"Wat moet ik nou doen?" vroeg hij wanhopig.
Ze schudde haar hoofd.
"Maak het uit."
"Dat wil ik niet."
"Dan moet je in haar mond kakken."
"Dat wil ik ook niet."
"Ja, eh, dan weet ik het ook niet hoor, het is niet zo dat je enorm veel opties hebt."
"Heb je dan geen oplossing?" vroeg hij, het huilen nader dan het lachen.
"Nee, geen oplossing. Wel oploskoffie." zei ze met een serieuze blik.
Hij schoot in de lach en omhelsde haar.

Right. Het volgende woord is planten.

[Miekje*]

Little Phoebe <3.

Hehehe Nice!

[Wishper]

Mijn hobby is planten, en dat zal vele van jullie vast verrassen. Het ook een hele speciale hobby, daar ben ik me heust wel van bewust. Misschien ben ik zelfs de enigste die dit als hobby heeft, maar ach wat zou het. Ik begon al jong met planten. Het heeft wel iets hoor, weten dat daar iets stevig en vast staat omdat jij daarvoor gezorgd hebt. Al ben ik er niet zeker van dat iedereen het er mee eens is, aangezien ik nu op het politiebureau zit vanwege een plant-geval. Maar goed, ik begon dus met planten toen ik een jaar of zes was, met cactussen. In de tuin. Daarna ook bloemen hoor. Maar toen was ik wel een beetje klaar met dat soort tuinartikelen. En ik begon met het planten van katten. Ik weet heust wel dat die niet bloeien, maar het is zo leuk om ze stevig vast te zetten in de grond, of in het geval van levende dieren, in beton. Je kon ze vinden door heel de stad, maar de kranten spraken er schande van. Ze vonden het mishandeling. Dus ging ik verder met honden, maar ook dat werd niet op prijs gesteld. Maar nu werd mijn fascinatie getrokken door vrouwen. Die waren zo makkelijk niet. Je moest ze overvallen, stevig vasthouden en met geweld in het beton zetten, waar je ze minstens een halfuur moest vasthouden, zodat ze stevig stonden. O, en vergeet ook vooral niet om te zorgen dat ze niet kunnen praten. Maar dan heb je ook iets hoor. Een prachtige vrouw in een blok beton. Kon niet weglopen, en zou ook geen lelijke zithouding aan nemen. Ik wou er handel in beginnen, je moest ze goed onderhouden die vrouwen (lees: Hun haren wassen, elke dag drie keer eten geven en zo af en toe hun nagels lakken en ze wat make-up geven). Maar toen ik er eindelijk een stuk of tien had en een mooie website aanmaakte, werd ik dus opgepakt. Volgens de politie ben ik een gevaar voor de openbare orde, en ze denken dat ik gestoord ben. Ach ja, dan zal ik maar niet vertellen over mijn broers. Richard had als hobby koken en Harry wou graag chirurg worden.

[Wishper]

Nieuw onderwerp:

Slippers

[Sommerfugl]

@Whisper, ooeh, geniaal verhaal <3