Mijn eerste verhaal. Over de armen.

[thesombrero]

Dit is het eerste verhaal dat ik schrijf ik verveelde me een beetje dus ging ik dit proberen. Hopelijk zitten er niet al te veel fouten in.

Spoiler

Het is een heldere ochtend in Marokko de zon schijnt, en er is geen wolkje aan de lucht. Maar in de steden is het minder mooi, veel krottenwijken, armen die bedelen om geld, of zakkenrollers die wachten op de kans van hun leven..

Nuoar is een Marokkaanse jongen. Die leeft zelf ook in de krottenwijken want zijn ouders zijn straatarm. En dus probeert hij wat te verdienen op de markt door middel van zakkenrollen omdat hij niks kan verkopen. Of dienst kan verlenen.

Vaak viel zijn buit erg tegen dus kreeg hij ook weinig te eten, omdat hij niet veel verdient had. Toch zweert Nouar dat hij ooit zoveel heeft verdient dat hij naar school kon, president kon worden. En wat doen aan de armoede en de gierigheid van de rijken.

Vandaag lijkt het een dag zoals elk ander te zijn maar dat is niet zo. Net als Nouar naar huis moet loopt een rijke man het marktplein op. Nouar ziet hem en hoopt vurig dat hij een kans krijgt zijn portemonnee te rollen.

Zal het Nouar lukken de portemonnee te rollen?

Laat de reacties maar rollen met tips, en is het het waard om verder te schrijven?

[thesombrero]

Geen belangstelling blijkbaar... jammer

Och wat een haast Over een kwartier volgt mijn reactie.

Je eerste alinea doet een beetje aan als een klassieke zwaarden-en-sandalen-roman, maar de zinnen zijn wat dof en niet bijzonder goed geschreven. Met name in je eerste zin is de interpunctie vrij brak waardoor ik al afhaakneigingen krijg. De tegenstelling die je opwerpt in je tweede zin had van mij ook niet gehoeven. Het klinkt vooral als een schoolwerkstuk, niet als iets dat in het vervolg lekker moet gaan lezen. Wat bedoel je met de twee puntjes? Bedoel je daar één of drie mee? In het geval van drie: niet doen! Wees besluitvaardig als schrijver, ik ga jouw verhaal niet voor je invullen.

Je tweede alinea begint meer biografisch dan verhalend. Het is pas spannend als je niet vertelt dat het een jongen is en dat hij van Marokkaanse afkomst is. Goed, de naam geeft weinig weg voor een leek als ik, maar alleen als hij níet van Marokkaanse afkomst was. Door middel van 'hij' maak je al duidelijk genoeg dat het een jongen is. Dit stuk lijkt eigenlijk meer op een beschrijving voor jezelf, om je aan vast te houden, dan op het verhaal zelf.

De rest van je stuk beschrijft veel, maar zegt eigenlijk niets. Het is gedwongen en bijna haastig geschreven. Net als wat ik eerder schreef: het lijkt meer op een aantekening voor jezelf, hoe het verhaal moet lopen, dan wat er nou feitelijk staat. Je kunt veel meer doen met de spanning, een lange boog trekken en er voor zorgen dat je lezers door willen lezen. Nu is het zo kort dat ik je verhaal kan afschrijven met een regel of drie.

'Helaas, mis! Nouar kreeg de portomonnee niet te pakken. Ook later in zijn leven lukte niets, waardoor hij arm en ongelukkig eindigde.'

[thesombrero]

Uitzicht schreef:

Je eerste alinea doet een beetje aan als een klassieke zwaarden-en-sandalen-roman, maar de zinnen zijn wat dof en niet bijzonder goed geschreven. Met name in je eerste zin is de interpunctie vrij brak waardoor ik al afhaakneigingen krijg. De tegenstelling die je opwerpt in je tweede zin had van mij ook niet gehoeven. Het klinkt vooral als een schoolwerkstuk, niet als iets dat in het vervolg lekker moet gaan lezen. Wat bedoel je met de twee puntjes? Bedoel je daar één of drie mee? In het geval van drie: niet doen! Wees besluitvaardig als schrijver, ik ga jouw verhaal niet voor je invullen.

Je tweede alinea begint meer biografisch dan verhalend. Het is pas spannend als je niet vertelt dat het een jongen is en dat hij van Marokkaanse afkomst is. Goed, de naam geeft weinig weg voor een leek als ik, maar alleen als hij níet van Marokkaanse afkomst was. Door middel van 'hij' maak je al duidelijk genoeg dat het een jongen is. Dit stuk lijkt eigenlijk meer op een beschrijving voor jezelf, om je aan vast te houden, dan op het verhaal zelf.

De rest van je stuk beschrijft veel, maar zegt eigenlijk niets. Het is gedwongen en bijna haastig geschreven. Net als wat ik eerder schreef: het lijkt meer op een aantekening voor jezelf, hoe het verhaal moet lopen, dan wat er nou feitelijk staat. Je kunt veel meer doen met de spanning, een lange boog trekken en er voor zorgen dat je lezers door willen lezen. Nu is het zo kort dat ik je verhaal kan afschrijven met een regel of drie.

'Helaas, mis! Nouar kreeg de portomonnee niet te pakken. Ook later in zijn leven lukte niets, waardoor hij arm en ongelukkig eindigde.'

Bedankt voor de reactie.

Jou kritiek snap ik wel maar een gedeelte niet., want in het eerste deel van een verhaal worden heel vaak personen beschreven.. en in de loop van het verhaal wat hun te wachten staat.

Welke verhalen dan?