heey, even een klein begin van een nieuw verhaal maar ik ben nog een beetje zoekende naar de sfeer die mijn boek gaat vormen en de toon waarop ik ga schrijven dus hier een klein stukje. Het is volgens mij wel beetje omschrijvend maar dat is om een beeld te geven van de jongen en hoe de hoofdpersoon word ingenomen door hem.
daar stond hij met zijn zwarte aar warrig alsof hij zo van het strand af kwam. Hij stelde zich niet voor, hij keek alleen de klas opnemend rond. Even bleef zijn blik op mijn hangen maar dat kon net zo goed mijn verbeelding zijn. Hij ging naar de enige lege tafel achterin de klas. Mijn blik volgde elk van zijn bewegingen. OM me heen hoorde ik gefluister maar zelf kon ik geen woord uitbrengen, te veel onder de indruk van de nieuwe jongen die hier kwam binnen lopen alsof hij het elke dag mee maakte. Terwijl de les was begonnen kon ik niet niet laten om stiekem opzij te kijken. Hij was zeker knap, zonder uitzondering de knapste jongen die ik ooit had gezien. Het was niet zijnn warrige zwarte haar, zijn donkere diepe bijna net zo zwarte ogen of zijn volle rode lippen die mijn blik steeds weer trokken. Het was iets ander waar ik mijn vinger niet op kon leggen. Misschien waas zijn opvallendste kenmerk wel zijn uitdrukken alsof hij onopvallend probeerde te zijn maar wat hem zo overduidelijk nooit zou lukken. Pas toe hij plotseling zijn hoofd naar me toe draaide merkte ik dat ik was overgegaan op onbeschaamd staren. Maar als zijn blik die an mij raakt kan ik niet weg kijken. Alsof er een magnetisch krachtveld om hem heen hangt word elkle cel in mijn lichaam naar hem toe getrokken. Het liefst zou ik naar hem toe zijn gerend, antwoorden gevraagtdop alle vragen die ik niet kon verwoorden.
Het is nog maar heel kort maar misschien toch tips of tops?
|