Waarom mag je niet zeggen van jezelf dat je intelligent bent?
 

Omdat dit een serieuze vraag is, zet ik hem op de kantine en niet op onzin.
Waarom is dit zo? Je mag ook van jezelf zeggen dat je creatief bent, of behulpzaam of vrolijk ofzo. Dat zijn ook positieve eigenschappen, dus waarom ben je dan niet dom bezig als je jezelf creatief ofzo noemt, maar wel als je jezelf slim of knap ofzo noemt?

Dat slaat nergens op. Tuurlijk mag het wel. Het wil alleen niet zeggen dat als je er mee te koop loopt dat je het ook daadwerkelijk bent. En andersom. Er is niks mis met een beetje zelfkennis, maar het kan ook de arrogante kant opgaan. Maarja...waarom zouden arrogante mensen niet slim/knap kunnen zijn. Het is alleen een eigenschap (arrogantie) die veel mensen niet trekt.

je kunt beter op andere manieren laten merken dat je intelligent bent. Het zeggen, staat imho een beetje arrogant. ( is natuurlijk context gevoelig ).

Dat is onzin, ik ben intelligent en loop daar graag mee te koop.

Dat mensen die zeggen dat ze intelligent zijn in werkelijkheid altijd dom zouden zijn, is zo'n flutcliché. Dat is net zo belachelijk als 'dikke mensen zijn gezelliger' of 'pestkoppen zijn eigenlijk heel onzeker'.

Tot je een keer gruwelijk op je bek gaat. :D

Mensen vinden het arrogant als je je goede eigenschappen kent, om de een of andere vage reden. Beter kun je zeggen 'oh ik ben heel dom' zodat meteen twintig mensen opspringen en roepen 'helemáál niet joh jij bent juist heel erg slim!'. Ofzo.

Kijk, als je vanuit het niets zegt 'Goh wat ben ik toch intelligent, vinden jullie ook niet?' dan is dat wel wat onnodige opdeborstklopperij (is dat een woord?). Maar als iemand vraagt 'Denk jij dat je intelligent bent?' en je antwoordt 'ja, ik denk van wel' dan is daar niets arrogants aan (behalve als je eigenlijk heel dom bent :p)

Hoezo?

Volgens mij gaat dat bij zo veel dingen op. Als je wil dat mensen je grappig vinden, dan moet je een grapje maken, niet zeggen dat je gevoel humor hebt. Als je wil dat mensen je creatief vinden, moet je met goede ideeen komen i.p.v. roepen dat je creatief bent. Enzovoorts.

Maar het is natuurlijk onzin om te stellen dat mensen die zichzelf slim noemen het dan waarschijnlijk niet zijn.

Je mag best van jezelf zeggen dat je intelligent bent, maar dat vind ik in 99% gewoon arrogant staan

in 99% van de gevallen is het ook arrogantie.

Maar in sommige gevallen kan ikmij voorstellen dat je even een statement wil maken.

Alleen zou ik het dan niet arrogant noemen, maar gewoon geen zelfkennis-hebbend, ofzoiets.

Ik erger me meer aan dit soort dingen dan aan arrogantie. Arrogante mensen trekken me wel zolang ze maar waarmaken wat ze zeggen. En daarnaast kan flinke zelfkennis je goed te pas komen in sollicitatiegesprekken etc. Maarja dan wordt er ook verwacht dat je jezelf verkoopt.

Dat mag best, want intelligentie is vrij objectief te meten.

Ik vind het dommer om van jezelf te zeggen dat je zo mooi bent, want dat is meer een subjectief iets.

Ja, ik was ook sarcastisch in precies het stukje dat jij quootte. Dat leek me wel duidelijk.

Dat is die 1 procent dus ;)

\
Maar waarom is het dan niet erg als je zegt dat je vrolijk of behulpzaam of creatief bent?

Dat zijn meer karaktereigenschappen, lijkt mij

Je bedoelt "arrogant" ipv "erg" neem ik aan?
Vrolijk is een meer gemoedstoestand, lijkt me duidelijk waarom het niet arrogant overkomt als je zegt dat je vrolijk bent.

Mensen die zeggen dat ze behulpzaam of creatief zijn klinkt meestal minder arrogant ja...komt denk ik omdat de meeste mensen minder waarde hechten aan deze eigenschappen dan aan intelligent zijn.

Naja voor mij niet. Sarcasme is moeielijk te spotten op het internet en ik haal het er ook niet echt uit. Sorrie :P Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat zulke mensen niet bestaan.

Maar niet als je zegt "ik ben bijna altijd vrolijk".

Er zijn er genoeg. Ik vind de complimentjes vissers ook bijna net zo erg als onwijs arrogante mensen

Nouja, er zijn veel mensen die naar complimentjes vissen natuurlijk, maar ik denk alsnog dat er niet veel mensen zijn die het góed vinden om naar complimentjes te vissen :p. Daarbij gebruik ik 'blabla. Ofzo.' altijd onserieus maar dat kon jij natuurlijk niet weten :)

Dan heb je toch gewoon vaak die gemoedstoestand :confused:

edit: nee, je kan natuurlijk ook als eigenschap hebben dat je bijna altijd vrolijk bent, dat bedoel je. Nouja, ik denk ook dat mensen hier minder waarde aan hechten dan aan intelligentie. Vrolijkheid is meer iets voor jezelf, gewoon mooi meegenomen ofzo. En intelligentie is iets wat je ook niet meer kwijtraakt, wat je in staat stelt veel dingen te leren, waaronder misschien andere goeie karaktereigenschappen (?).

Dan ben je niet snel chagerijnig te krijgen, ofzo. Denk ik. En dat is wel een eigenschap, maargoed.

Itelligentie is nooit helemaal duidelijk. iq tests zijn vaak niet betrouwbaar en zelf kun je nooit objectief zijn over je eigen intelligentie.

Daarom 'mag' het denk ik niet. Meestal merk je het zelf ook snel genoeg, wat die ander ook beweert. :)

Maar iemand die je intelligent inschat en deze persoon zegt zelf ook dat hij/zij intelligent is, dan spreek je toch je eigen inschattingsvermogen tegen als je vind dat hij/zij dat niet "mag" zeggen?
Ik bedoel, je schat hem/haar intelligent in, je vindt die persoon dus intelligent. Dan zegt die persoon dat en dan "mag" ie dat niet zeggen want het is helemaal niet zeker of hij/zij wel intelligent is...terwijl je het zelf ook vind.

Ik vind mezelf niet intelligent, maar goed, als ik dat wel van mezelf zou vinden zou ik er best te koop mee lopen. :p

Misschien heeft het er ook wel mee te maken dat het minder erg is om te denken 'ik ben niet vrolijk' of 'ik ben niet creatief' dan om te denken 'ik ben niet intelligent of niet zo intelligent als degene die beweert van wel'. We vergelijken onszelf continu met anderen en een vergelijking als deze roept over het algemeen een negatief zelfbeeld op. Dus om niet te hoeven denken 'ik ben niet/minder intelligent', denk je 'zó die is arrogant'.

Ben ik het wel mee eens :)
(Veel) mensen zijn liever negatief over andere mensen dan over zichzelf. Maar waarom dit bij intelligentie gevoeliger ligt dan bij vrolijkheid of creativiteit komt denk ik door het gewicht wat mensen er aan hangen. Maar waarom intelligentie belangrijker gevonden wordt dan creativiteit...

Omdat (er gedacht wordt dat) je met inteligentie verder kan komen dan met creativiteit. Denk ik.

Ja, dat leek mij ook wel logisch. Misschien denken mensen dat je verder kan komen met intelligentie omdat dit je vanaf de lagere school wordt ingebrand...
Tis denk ik ook wel zo dat het bijna altijd de intelligente mensen zijn die het meeste geld verdienen in deze maatschappij. En dat wordt nog steeds wel gezien als een zeer belangrijk doel in je leven door veel mensen...

Intelligentie wordt denk ik vaak geassocieerd met status, als iets zeldzaams en iets waarmee je veel kunt bereiken. Bij creativiteit ligt dat anders, dat is meer 'voor de lol' (tenzij je er je beroep van maakt) en meerdere mensen kunnen wel aardig tekenen oid.

Ja, ik snap wat je bedoeld. Maar intelligentie is relatief, er zijn altijd wel mensen die nóg intelligenter zijn.

Misschien vind vader tokkie zichzelf slim, en moeder tokkie vind dat ook, omdat zijzelf nog dommer is. En de tokkie kinderen vinden hun vader ook slim en intelligent. Is vader tokkie dan slim?

En misschien vind één of andere professor zichzelf intelligent. Maar A. Einstein zou daar misschien anders over denken.

Intelligentie is dus relatief, daarom blijft het raar om zoiets van jezelf te zeggen.

Ik herinner me deze discussie op Lifestyle. Het ging niet zo zeer om het feit dat je niet mag zeggen dat je intelligent bent, het ging erover dat een gymnasiaste in haar eerste jaar moeilijk kan zeggen dat ze heel intelligent is aangezien er vele met zo'n houding gruwelijk hard op hun bek gaan.

Verder heb ik altijd een hekel aan mensen die zeggen 'Oh, ik ben zo spiritueel' of iets dergelijks.

Goed, laat ik bescheiden zijn en stellen dat ik intelligenter ben dan 95% van de Nederlandse bevolking. Waarom is dat dan raar, louter omdat er 5% is die intelligenter zou zijn?

maar alles is relatief. Creativiteit is ook voor iedereen anders.Voor de een is taarten bakken creatief, terwijl de ander alleen door schilderijen te maken creatief wordt genoemd.

Intelligentie is relatief idd, dus het ligt aan de persoon die een ander arrogant vind omdat die ander zichzelf intelligent noemt. Waarom vindt bijna heel nederland dat pappa Tokkie dom is? Omdat bijna heel Nederland zichzelf slimmer vind dat pa Tokkie. Waarom vind ma Tokkie pa slimmer (zoals in je voorbeeld)? Omdat ze zichzelf dommer vind.

Kijk je naar 1 persoon (ma Tokkie bijv.) dan zal ze haar man intelligent vinden. Kijk je naar heel nederland, dan zal heel nederland pa Tokkie dom vinden. Waar zouden we naar moeten kijken is dan de vraag...

Ok. Blabla. Ofzo. Ik zal het onthouden, Sarah :cool:

Maar het lijkt mij dat je altijd wel reëel vergelijkingsmateriaal hebt. Je leeft nooit zo afgesloten van de buitenwereld als familie Tokkie. (Ik weet dat het een voorbeeld was) Je beweegt je toch voort in een samenleving waarin "intelligente" en minder "intelligente" mensen voorkomen. Dus je hebt wel een beetje goed vergelijkingsmateriaal. Maar idd intelligentie is relatief. Moeielijk er een vaste betekenis aan te geven. Ik voelde me slim op de Havo en een dumbass op het VWO.

Dat mag wel even genuanceerd worden. Een bepaald soort intelligentie is inderdaad 'relatief' (ik denk dat je eerder bedoelt: heel sterk afhankelijk van de gebruikte testmethoden). Bijvoorbeeld 'emotionele intelligentie' oftewel EQ-testen. Dat is een vorm van testen die nog zo in de kinderschoenen staat dat het nauwelijks serieus te nemen valt, met name door de problematiek van sociaal wenselijke antwoorden, van opleidingsniveau, sociaal-culturele achtergrond van de opsteller van de vragen, etc. etc.

Echter een ander soort intelligentie (numeriek-cijfermatig, ruimtelijk, verbaal et cetera) kun je wel redelijk objectief en goed testen. Daarbij wordt vaak nog onderscheiden tussen reeds aangeleerde vaardigheden (die dus verbeteren als je veel leest, veel rekent etc.) en aanleg voor vaardigheden (waarbij het dus aankomt op de vraag hoe snel dat gedeelte van jouw hersenen werkt, met andere woorden je potentie op dat gebied).

Maar om maar even een kort ontopic antwoord te geven: je mag natuurlijk best van jezelf zeggen dat je slim bent, of mooi, of hoogopgeleid, maar er zijn altijd mensen die dat niet zijn, en die vinden het dus niet leuk om met hun neus daarop gedrukt te worden. Denk ook aan mensen die niet willen horen dat dun zijn mooier is dan dik, of dat donker haar mooier is dan blond.

Ik zie het absoluut niet als een vorm van arrogantie. Eerder een vorm van onzekerheid. Als je echt zeker van jezelf bent en weet dat je intelligent bent, dan hoef je dat niet steeds te zeggen.

Misschien zijn die mensen (die met hun intelligentie te koop lopen) bang dat andere hen dom vindt. :)

Goed, we gaan er van uit dat dit goed getest kan worden. Wanneer ben je dan intelligent? Als je boven het gemiddelde zit? Of bij de 10% hoogst scorenden? Hier is geen maat voor, er zullen veel verschillende meningen zijn.

En wat je zegt, slechts een deel van de intelligentie is redelijk objectief te testen. Niet dat dit bij veel mensen gebeurt, ik geloof dat maar weinig mensen een goed beeld van hun eigen intelligentie hebben.

Dat mag wel. :) Je mag dat best wel van jezelf zeggen, maar niet op een te opschepperige manier zodat je jezelf de hemel inprijst.

Er is dan ook een verschil tussen zeggen dat je intelligent bent en met je intelligentie te koop lopen. Maar volgens mij zegt ook te koop lopen met je intelligentie vrij weinig over je intelligentie. [edit]Of juist wel natuurlijk[/edit]

Precies:)

Dat is gewoon de hele kern. Je mag best intelligent zijn, maar opscheppen mag niet. Opscheppen over dat je altijd zo vrolijk en behulpzaam bent, vind ik trouwens ook irritant.

Ik zeg meestal wel dat ik intelligent ben, al is het dan in een grappige context.
Waarom dit niet zou mogen...ik denk dat mensen dit al snel zien als arrogantie doch niet altijd waar.
De samenleving gaat er blijkbaar vanuit dat de individu bescheiden is, en blijven moet.

je kan beter hebben dat je intelligentie erkend wordt zonder dat je eerst hebt moeten zeggen dat je het bent. hetzelfde vind ik ook voor de andere eigenschappen wel gelden.

Je mag het wel zeggen, maar niet opscheppend. Want je intelligentie is grotendeels iets dat je krijgt, niet iets wat je zelf bereikt. Voor hetzelfde geld had je dommer/slimmer kunnen worden geboren. Daarom is er niet echt iets om stoer over te doen.

Als je dat zegt 'is'/vind men dat vaak arrogant.

het kan wel, maar beter zeg je het subtiel.

gebeurt vaak genoeg... In zijn geval is het ook daadwerkelijk arrogant, naar en vervelend (N).