Lichamelijke beperkingen???
Wie heeft er net als mijn lichamelijke klachten die veel dingen in het dagelijks leven beinvloeden?
Bijv. mensen met een handicap of een ziekte of net zoiets als mij. Mijn verhaal: Ik heb sinds een jaar of 6 last van mijn knieen, ik kon niet ver wandelen, rennen of fietsen. Bij gym kon ik amper iets mee doen. De dokters zeiden allemaal iets anders maar het meeste kwam neer op mijn snelle groei. Steeds werd het erger en erger, ik kreeg overal pijn aan. Nu is er *hypermobiliteit* bij mij geconstateerd. Dat betekend dat mijn spieren te soepel zijn waardoor ik overal last van heb. Vooral bij mijn hobby wordt ik bellemmerd(wandelen, fietsen, skien, dansen) en dit kan ik dus amper nog uitoefenen. Mensen begrijpen het niet en denken dat ik me aanstel. Daarbij ben ik de laatste 2 jaar extreem moe, maar ook hierbij kan de dokter niets vinden. Waarschijnlijk door de te lage bloeddruk enzo. Ik kan dus nooit opstap want ik ben doodmoe meestal en als ik al een keertje ga dan heb ik snel last van mijn rug of van mijn knieen(bij dansen of gewoon staan). Verder drink ik sowieso geen alcohol maar als ik in een discotheek sta dan heb ik de neiging flauw te vallen enzo, ik wordt super misselijk of ik ga heel erg slingeren. Hoe moet dat dan wel niet als ik drank op zou hebben? Mijn beperkingen zijn dus niet op stap kunnen gaan, vroeg naar bed moeten(en hierdoor vaak veel missen), en mijn hobby's niet uit kunnen oefenen. Vaak zet ik gewoon door en ga wel die wandeltocht van 42km lopen omdat ik anders in mijn leven nooit meer iets kan doen. Dagen daarna ben ik nog doodmoe, maar vooral dat mensen denken en zeggen dat ik me aanstel doet me pijn. :( Zijn er mensen die ook in hun dagelijkse leven worden beperkt door lichamelijk klachten??? |
echt beperkt in de dagelijkse bezigheden is veel gezegd, maar ik heb wel veel last van kortademigheid... als ik naar m'n kamer ga (gewoon de trap op) om wat dwarsfluit te spelen, moet ik eerst minstens een kwartier rustig gaan zitten om fatsoenlijk op adem te komen om genoeg lucht te kunnen krijgen om een stuk goed door te kunnen spelen.
als ik de trappen ben opgeklommen en ik begin direct op m'n fluitje te toeteren, moet ik vaak na een maat of tien even uithijgen voor ik de volgende tien kan beginnen... heel vervelend... :( 'k heb ook heel erg veel last van m'n rug, in die mate dat als ik op kot aankom met m'n kabas, m'n vriend die naar boven moet dragen, omdat ik er anders niet geraak... naar beneden gaat nog (als ik het in etappes doe), maar naar boven is hel... 't is lastig, maar niet zo vervelend als die hypermobiliteit van jou... :s sterkte daarmee, 't lijkt me heel moeilijk... xxx |
Citaat:
|
heb mijn hele leven ook al *hypermobiliteit*
overal bij al mijn gewrichten. en dóór die hypermobiliteit is mijn knie ook twee keer uit de kom gegaan. ik doe nu al zeker 4 jaar niks meer aan sport enzo. wel zwaar kut als ik er over nadenk eigenlijk, maar ik weet nu eigenlijk niet meer beter. en sowieso, moet ik in het dagelijks leven bij álles uitkijken dat mijn gewrichten in de kom blijven... mensen snappen dat neit altijd idd.. als als iemand dan aan mijn knie zit en ik doe dan raar, snappen ze dat niet.. ach... dat is de wereld.. je leert dr wel mee leven :) |
Citaat:
(net zoals in de aula, met die harde, afschuwelijk slecht zittende houten stoeltjes, waarvan je nek en je rug verrekte veel pijn gaan doen :( ik ben wel de enige in mijn vriendengroepje die daar last van heeft, gevolg: vaak onbegrijpende blikken als ik weer eens zit te draaien en te wringen op m'n stoel... :() xxx |
ik heb vaak last van mijn gewrichten, dan kan ik niet fatsoenlijk lopen en schrijven, geen muziek meer maken (dat vind ik nog het allerergste) enzo. ik ben 3 jaar geleden veel bij artsen en in het ziekenhuis geweest ervoor, maar er werd niks gevonden. nu is het in die jaren al een aantal keer hevig terug gekomen en nu heb ik er ook al weer 2 maanden last van. ik heb nu wel goede pijnstillers zodat ik redelijk normaal kan lopen en volgende week ga ik weer naar de reumatoloog.
ik ben ook vaak moe, daarom moet ik vaak smiddags even slapen en na een avondje uit lig ik vaak een paar dagen in bed. wandelen is ook een grote hobby van me, szomers gaan we altijd naar de bergen. ik heb niet altijd last van mijn gewrichten, dus soms kan ik wel wandelen (met een paar bandages en 2 wandelstokken :o ), alleen dit jaar gaat het moeilijk worden om op vakantie te gaan vrees ik. |
Ik heb door verschijndene trauma's aan mijn hand (overbelasting, ernstige sportblessures, breukjes) een vorm van dystrofie opgelopen.
Ik heb hier nu een spalk/brace voor nodig, en wanneer ik die niet krijg, dan zou ik wel eens arbeidsongeschikt kunnen worden. Bij het minste of geringste wordt mijn hand blauw/dik/gezwollen/koud wanneer ik hem alleen al 'zachtjes' per ongeluk stoot of overbelast. Ik heb het er moeilijk mee. Ik ben ook al eens geopereerd aan mijn hand. Ik heb dus veel lichamelijke beperkingen van mijn hand. Ik kan mijn werk niet uitvoeren wanneer het gaat over 'tillen, sjouwen, zware voorwerpen verplaatsen'. Ik kan geen balsporten doen, en niet fanatiek aan bergbeklimmen (dit is een van mijn hobbies) Ik heb veel rekening te houden met mijn hand, en het feit dat ik nu een brace (speciaal aangemeten) krijg, vind ik lastig om te accepteren. Maar het is beter dan in de ziektwet komen door dit. Ik heb trouwens ook hypermobiliteit, dat speelt ook niet echt in mijn voordeel, voor de genezing van mijn hand (hij heeft volgens de doktoren zeker nog 3 tot 4 jaar nodig om volledig te kunnen herstellen) |
Ik heb een vorm van reuma (fibromyalgie), CVS en, wat met de vorige twee 'logisch' samenhangt, voedselintolerantie. Zolang ik me kan herinneren heb ik last van van alles en nog wat. Ik denk dat ik mijn leven door de jaren heen best erg heb aangepast aan 'zoals ik ben en aan wat ik kan (en niet kan)' en meestal kan ik daar best mee leven en zo niet, dan leer ik er mee leven, veel andere keus is er niet. ;) Mensen die weten wat ik heb en die dan vinden dat ik me aanstel, neem ik niet (meer) serieus, dat zijn ze niet waard. Ik heb een geweldig lieve vriend, die me altijd serieus neemt en een aantal vrienden en mensen in mijn omgeving die me ook serieus nemen en dat weegt zwaar op tegen die andere mensen.
|
Citaat:
Citaat:
|
Ik heb lichamelijk helemaal niks. Geen aandoeningen of wat dan ook.
Helaas moet ik toegeven dat ik bij die groep hoor die te snel oordeelt. Als ik zo'n topic lees weet ik dat ik slecht bezig ben met mensen zo te veroordelen. Het zijn vooral de mensen waaraan je niks kunt zien. Allemaal sterkte! |
Ik heb ME/CVS waardoor ik ook heel snel (eigenlijk altijd) moe ben en spierpijn heb. Verder heb ik ook een afwijking aan mijn knieen, ben vergeten hoe het heet :o.
Dit heb ik al sinds mn 12e, toen ziden ze nog dat het van de groei was, maar toen het op mn 17e nog niet over was mocht ik naar de fysiotherapeut en bleek er toch wat anders aan de hand te zijn. En dat bleek ook, toen vorig jaar mijn broertje ook ineens precies dezelfde klachten kreeg toen hij 16 was. Ik heb het overigens wel altijd verteld (van mn knieen). Ik heb er echter nauwelijks problemen mee gehad. Bij gym moest ik andere dingen doen, en zelf aangeven hoe ver ik kon gaan. De werkweek in Rome vormde ook geen probleem: we waren met 11 leerlingen, en 2 leraren (een echtpaar), zij was 6 maand zwanger. Dus ging ik vaak met haar in een taxi naar de plaats waar we heen moesten. En ook al moesten we ontzettend veel lopen en de rest van de klas dus nog meer, ik ben daarover nooit scheef aangekeken ofzo, en dat komt denk ik omdat ik het gewoon goed uitgelegd heb. |
Ik heb een micropenis. Dus kleiner dan 5 cm. Ben er super mee gepest en is echtzwaar frustrerend.
|
! ik ben ook hypermobiel ! ! een lotgenoot :eek: :) !
ja, ik word o.a. erg beperkt door mijn hypermobiliteit, ook eczeem levert veel problemen op...mensen vinden het vies enz. :rolleyes: verder ook altijd erg moe, komt door stofallergie dat jeuk veroorzaakt waardoor ik de hele dag niks ander heb dan jeuk :( ik probeer mn leventje gewoon door te leven.. maar je hebt van die mensen, :rolleyes: , niet te geloven... |
Ik kan niet vliegen :(
|
Citaat:
Omdat je niet kan vliegen, en omdat je zoiets post hier. |
Citaat:
|
Ik geloof niet dat ik echt lichamelijke beperkingen heb. Ik kan niet veel, ben a-atletisch (en da's niet leuk als je vriendje 4e wordt op het NK turnen kan ik je vertellen :s ) maar voor de rest kan ik niet ergens over klagen.
Ik vind het wel dapper dat jullie allemaal zo goed mogelijk proberen te leven met jullie 'handicaps' - niet dat je een andere keus hebt ofzo, maar toch. Goed (Y) |
Citaat:
|
Mijn zusje heeft ook hypermobiliteit. Het nadeel daarvan is dat ze niet alles mag doen met gym en ook niet alle sporten kan doen.
Ze doet daar wel fitnessoefeningen voor. |
Citaat:
|
Citaat:
|
Ik heb al zo'n 7 jaar de ziekte van Osgood Schlatter en heb er ook best veel last van.
Veel mensen de3nken wel dat ik me aanstel, omdat het eigenlijk iets is dat niet zo lang duurt. Sinds kort moet ik naar de fysiotherapie, en dat helpt wel, en sinds ik daarheen ga, zijn er ook heel veel mensen die er nu anders over denken, en dan zeggen ze "Ja, je gaat er niet voor je lol heen", dus van de vervelende opmerkingen ben ik nu wel af. Veel sterkte iedereen!! |
Ik heb reuma en het zit vooral in mijn benen. Daardoor kan ik (soms) niet goed lopen. Dus ook niet uitgaan, stadten ed. Ik heb nu een nieuwe heup, en de ander moet ook nog gedaan worden. Dat is dus lastig ivm met school enzo.
Ik merk ook dat mijn toekomst gewoon heel onzeker is. |
tis bij mij niet heel erg. maar ik heb scoliose. en mnhouding is heel slecht. be nal 2 jaar bij een mensendieck therapeut en weet nu hoe ik goed moet staan/lopen/zitten. alleen ik sinds dien we lheel erg last van mn rug gekregen. lang fietsen/lopen/zitten kan ik niet. en 10 minuten met ee ntas op mn rug fietsen is het maximum, dan krijg ik pijn. ik ben er voor in het zieknhuis geweest. en daar was het van:'komt door je slechte houding' :eek: mja met viool heb ik er ook erg veel last van. soms al na een kwartier soms een heel weekend niet. ik weet niet precies hoe het komt maar het heeft iets met die scoliose te maken. ik probeer eigenlijk alles gewoon te doen, totdat de pijn te erg word
|
ik kan niet volleyballen. van serveren en terug opslaan en zo gaan mn armen en polsen echt achterlijk veel pijn doen. laatst deed ik voor de lol mee aan 'n toernooi en toen stond ik op 'n gegeven moment te janken van de pijn. dat was wel naar want verder was het echt wel leuk om te doen. mn armen zijn slap ofzo, want ver gooien kan ik ook absoluut niet.
luxe-probleempje vergeleken met hypermobiliteit, maar soms vervelend. |
Ongeveer 1,5 jaar geleden is bij mij ook hypermobiliteit geconstateerd. Ik kon op dat moment heel slecht lopen (na 5 minuten moest ik echt zitten, ik verging van de pijn) en kon dus eigenlijk bij niets meedoen wat vriendinnen gingen doen. Als we bijvoorbeeld naar de stad gingen moest ik in een rolstoel mee. Toen de dokter, na veel onderzoek, hypermobiliteit constateerde en zei dat ’t waarschijnlijk nooit over zou gaan, dacht ik echt dat ik de rest van me leven zo zou moeten blijven leven. Gelukkig werd ik naar een hele aardige fysiotherapeut gestuurd die me heeft geholpen te gaan sporten en het sporten vol te houden. Nu 1,5 jaar later sport ik 4 keer per week en gaat ’t echt super goed met me. Ik moet wel blijven sporten om mijn spieren te onderhouden maar dat heb ik er graag voor over. Ik weet dus denk ik wel wat je nu meemaakt en ik wil met mijn verhaal laten zien dat het ook goed kan komen. Ik hoop het heel erg voor je!
|
Hmmja... ik heb slecht zicht in mijn linkeroog (minder dan 10% als ik me niet vergis). Het enige concrete gevolg dat ik zo kan bedenken is dat ik absoluut waardeloos ben met balspelen :D Komt me op zich niet eens slecht uit, want ik ben zo a-sportief als wat. :p
Maar ja, vergeleken met wat ik hier nog meer lees stelt het natuurlijk niet zo veel voor. :) |
Citaat:
|
Citaat:
|
precies, je weet gewoon niet hoe het gaat lopen, er is geen vaststaand plan zoals bij de meeste anderen
Ik mag nog van geluk spreken dat ik 'gewoon' naar school kan. Misschien een stomme opmerking hoor, maar zou je niet zo'n studie van de loi kunnen gaan doen? Dat kan thuis en op je eigen tempo enzo |
Ik kan niet tegen licht (binnen twee minuten zwel ik op). Spannend
Mn broertje heeft +28 ofzo qua sterkte van glazen (:cool:), zn echte lenzen zijn operationeel (duh) verwijderd en hij heeft van die luchtgaatjes in zn oog zodat die niet im-of explodeert. ya. edit// hij heeft ook nog reuma en care |
Ik heb 1,5 jaar geleden last gekregen van mijn polsen, ze deden toen veel pijn en ik had last van tintelingen in mijn vingers. Ondertussen heb ik last van heel mijn armen, schouders, nek en begin ik ook last te krijgen van mijn rug. Mijn hele leven is er door veranderd, ben gestopt met school en werk. Ik ga nu 2 à 3 keer in de week naar een revalidatiecentrum waar ze me er mee leren omgaan. Het ergste vind ik dat het nog steeds niet bekend is wat ik heb en daardoor mensen me ook minder snel geloven.
|
Citaat:
bij mij is het ook begonnen als groeipijnen. waardoor ik vanaf het 3de leerjaar (9jaar) last kreg van enkels en knieën, later vooral aan mn rug. in principe alle gewrichten in mijn lijfje, maar die gebruik je nu eenmaal heel veel. ik heb nooit langer dan 200m achter elkaar kunnen lopen. en ik denk dat het - een spelletje hockey van 2 weken geleden - 4 jaar geleden is dat ik nog gelopen heb (gerend dus he, niet gewoon stappen) wandelen kan ik zeker nog wel. ik ga veel rugzaktrekken. dat klinkt heel onmogelijk als je mn problemen bekijk: rug en knieën. maar als ik genoeg lichte fitnesstrainingen doe dan heb ik er geen last van bij zare inspanningen. ik kan dus best 14 dagen gaan trekken als ik daarop goed voorbereid. maar ik ben net 4 dagen gaan wandelen en klimmen in het zwarte woud en heb daar helse pijnen moeten doorstaan. en dat maakt natuurlijk dat mensen het niet goed berijpen en me soms ook niet geloven. vroeger op school meer dan nu, zelfs een paar LO (gym) leerkrachten gehad die me niet geloofden en me dan maar gewoon een nul gaven :s :mad: ook de pijn bestrijden is heel moeilijk geworden, pijnstillers helpen niet meer. met cannabis kan ik nog net mn spieren lang genoeg ontspannen en de pijn onderdrukken om in slaap te vallen en na een paar nachten goede rust is het alweer veel beter. veel mensen geloven dit nog veel minder. voor de rest kan ik onergonomische dingen ook niet doen: langer dan een uur stil zitten op een gewone stoel (ik heb een ergostoel thuis en in de les beweeg ik wel genoeg :) ), werk waar ik dingen moet optillen, lang fietsen, handstand, lopen, belastende sporten (dat zijn ze bijna allemaal :) ), ... maar tja. zolang ik nog maar mn opleiding kan doen is alles inorde en trekken natuurlijk. |
ik heb sinds een aantal jaar last van mijn knieen...
heb toen een ongelukje gehad waardoor een van mn knieschijven van zn plek schoot en sindsdien nooit meer vanaf gekomen.. mn andere knie is een paar jaar geleden ook begonnen met verschuiven maar ben inmiddels geopereerd aan 1 knie en die doet nu minder zeer dan ervoor... maar zal nooit helemaal weggaan helaas.. op knieeen zitten en hurken is echt pijn lijden :( en ook vaak als er slecht weer aankomt krijg ik ineens pijn terwijl k niks raars doe ofzo.. en soms tijdens het lopen schiet er ineens een steek in en die voel ik dna bij elke stap.. dit zijn echt periodes dat ik t erg heb en andere maanden voel ik niks heel vreemd maar wel klote! |
Ik heb sinds een altijd jaren last van mn knieeen. Niet echt een lichamelijke beperkingen, maar het is soms echt erg vervelend. Traplopen doet dat echt verschrikkelijk pijn, bij het fietsen doet elke beweging pijn en een heuveltje op gaat met moeite. Rennen lukt dan bijna niet. :(
Maar ik heb dit gelukkig niet altijd, het gaat is flagen zeg maar. Soms heb ik er maanden geen last van, maar nu heb ik bijvoorbeeld weer heel veel last van. De arts denkt aan overbelasting, maar als het binnen een paar weken niet over is ga ik weer. Dit is niet normaal en echt irritant. :| |
Ja ik moet ook wel vaker hiken en day vind ik niet leuk. Ik heb veel last van mijn rug en knieen en moet een hoog groepstempo aanhouden. dat is echt niet leuk, asl ik het niet bij houdt(en in mijn een tje 800 meter) achterlig en ga huilen doen ze heel dom. Ze begrijpen niet dat ik de ene keer 20km kan lopen en de andere keer nog geen 1km met rugzak. Elke dag is anders, het ligt ook helemaal aan mijn humeur en met wat voor mensen ik ben. Als ieder1 gewoon doorloopt, ja daar wordt ik chaggie van maar als mensen mij steunen enzo daar put ik kracht uit. Helaas moeten mensen vaak eerst zelf doormaken wat je voelt voordat ze er een beetje rekening mee houden.
Sterkte allemaal en laat je niet kisten!!! (y) |
Citaat:
|
Nog een hypermobiel meisje hier!
Drie jaar geleden ben ik aan mijn ene enkel geopereerd. Door het hypermobiel zijn waren mijn enkel banden 'te groot'. Die zijn operatief korter gemaakt aan een kant en de andere kant zal waarschijnlijk ooit ook nog moeten maar voorlopig niet omdat ik er nog geen last van heb. Gelukkig maar want 11 weken gips en tape is not nice. En als tweede zit ik ontzettend met mijn rug al drie jaar. Nog steeds is het niet duidelijk wat het is. Dus heb nu al drie jaar veel fysiotherapie en manuele therapie achter de rug en telkens is het weer iets nieuwe proberen. Het enige dat ik wil zeggen is: MOED HOUDEN! Dat klinkt erg zwaar maar ik kan me best voorstellen dat het moeilijker is dan het lijkt. Laat de mensen lullen en denken; daar doe je HELEMAAL niks aan. Van die domme mensen (sorry) heb je nou eenmaal: die denken niet genoeg na. Daar kunnen zij ook niks aan doen. Respecteer ze gewoon en denk er niet bij na. Laat je niet kwetsen door een ander en leer vertrouwt te raken met je complete lichaam; voel elk spiertje en peesje. Dat kost veel tijd, moeite en kracht maar als je eenmaal je lichaam echt kent dan merk je gewoon zoveel dingen die wel goed werken, dan ben je dankbaar. Tenminste ik was dat wel en ben dat nog steeds, ook al moet ook ik veel dingen laten. Dat is gewoon niet anders. Probeer er het beste van te denken en laat je niet gek maken door anderen. Het is jouw lichaam; luister daarna maar laat het je geest niet overwinnen. Dat wou ik even kwijt! Ik zeg niet dat iemand hier dat niet doet maar misschien geeft het een beetje moed voor de mensen die veel pijn moeten lijden.... |
Wat zijn de precieze symptomen van hypermobiliteit dan?
|
Ik kamp met fybromyalgie, een soort van reuma. Ik heb de laatste 2 jaar erg veel moeite met school, en hoop dat ik me examen haal dit jaar :(
Als ik van 9.00 tot 17.00 op school zit, kom ik helemaal kapot thuis en is er niets meer mee te beginnen... pijn, zegmaar net als dat een "normaal mens" weleens pijn heb van het schrijven (als je erg krampachtig heb lopen pennen). In mijn handen, nek, rug, en vooral mijn knieën. Maar je leert ermee leven zoals Leonoor al zei, kan niet anders. Omdat je het van buitenaf niet zo snel merkt zijn er heeel veel mensen die vinden dat je je aansteld en daar kan ik heel moeilijk tegen, zeker als ik al op mijn voorhoofd heb staan "kijk op mij neer" (tenminste dat is schijnbaar zo)... :( Veel mensen zijn er te makkelijk over, ik vind dat je zo iemand (ik, leonoor) gewoon op het woord moet geloven... |
je merkt vaak dat als een ziekte geen naam heeft, mensen je dan niet geloven, of denken dat het wel mee zal vallen. hoe zou dat toch komen?
|
Hypermobiel zijn betekend eigenlijk dat je heel flexibel bent en sneller dingen kunt die anders niet zouden kunnen en die ook niet goed zijn om te doen. Dat kan allemaal heel verschillend zijn. Ik heb het met mijn rug, knieen, enkels en nek. Je maakt dan sneller bewegingen die niet goed zijn omdat je bijv. bewegingen maakt die verder gaan dan normaal zonder dat je het door hebt.
Ik was in mijn vorige reply heel positief maar ik moet zeggen dat het me nu even zwaar valt: ben gisteren weer naar de fysio geweest en mocht gaan met de boodschap: ik kan niks meer voor je doen... was dus even minder...leer er maar mee leven zegt mijn huisarts nu...best moeilijk maar ja keep positive he!! Gewoon doorgaan!! |
Ik heb zelf nergens last van, maar in mijn familie zit wel een lichamelijk afwijking die bij sommige neefjes en nichtjes van mij terug te zien is. Twee neven hebben er een beetje last van, maar een nichtje heeft er het meeste last van. Het gaat om iets wat op reuma lijkt, maar ze weten niet precies wat het nu is. Ze heeft al jaren last van haar rug, en nu is het zo erg dat het onderin helemaal vast zit. Het enige wat ze kan is een beetje leunend-staan en liggen. Zitten gaat niet meer.
Ze was vroeger, toen het minder was, altijd heel ijverig op school, kon heel goed leren en was heel sociaal. Maar toen kwam het eigenlijk heel plotseling op en kon ze nog maar heel moeilijk lopen etc. Dat vrat echt energie en dus liep alles op school mis; zeker het leren. Ook vrienden lieten haar in de steek. Binnenkort gaan ze haar opereren, waaraan precies weet ik niet.. ja, ze gaan de rug 'losser' maken, zodat ze dus wel kan zitten, maar hoe en wat weet ik ook niet. Door haar heb ik echt geleerd niet zomaar te oordelen wanneer iemand iets heeft zonder dat het een naam heeft. Ik heb geleerd dat wanneer mensen zeggen dat ze pijn hebben, dat ze dan ook pijn bedoelen. Dat is toch wel belangrijk... daarvoor vergeleek ik het altijd bij mijn pijn, en nam ik aan dat het niet heel ernstig was... Nu weet ik beter. |
Ik loop al 8 jaar met mijn ogen te kloten...t begon allemaal na een zonsverduistering waar ik een paar uur lang in heb lopen turen (echter er is nooit een beschadiging gevonden, tis dus alleen overbelicht geweest denk ik+teveel UV-licht is niet echt goed voor je ogen)..na 5 jaar werd het ineens erger nadat ik in een fotoflits had gekeken (??? raar maar waar) en nu sinds een paar maanden is het weer ineens zomaar uit het niets opnieuw heel erg verergerd....(lees topic hier op gezondheid oogartsvraagjes+oogproblemen maar voor het hele verhaal, staat al wat verder weg in gezondheid).
Op dit moment staat het er zo voor dat ik mijn rijlessen stop heb gezet (ik zie niet goed genoeg om nog langer te rijden) en mijn studie niet meer kan afmaken (doe PABO, kan geen overzicht meer houden op klas nu en lezen enz. is ook moeilijk). Toch best kut dus. En nu maar hopen dat het niet nog eens erger gaat worden en/ of dat ik uiteindelijk blind wordt :( Dat heeft me echt van jongs af aan altijd al het ergste geleken wat je kon overkomen: blind worden. Ik heb het hier al moeilijk zat mee. Mijn ouders, vrienden (beetje) en de dokter geloven me niet. Zij denken dat ik het me inbeeld, dat ik gestresst ben of dat het psychisch is. Ze vinden dat ik er niet over moet zeuren, dat ik er niet aan moet denken omdat het dan ook wel overgaat en dat ik gewoon positief moet blijven. Maar er niet aan denken helpt niet...ik heb het 24/7 en al 8 jaar lang (maar dan dus steeds erger) :( Tis niet leuk om dit te hebben, en al helemaal niet als men niet weet wat het is, dus ik niet weet waar ik aan toe ben (wordt het erger of blijft t stabiel of gaat het over) en als niemand me steunt of gelooft. |
Citaat:
|
ja, ik heb last van al mn gewrichten, heb ook n ander topic hierzo
er is nooit egt gezeg wat t nou precies is, maar wat ik zo lees hier, lijkt t sterk op dat hypermobiliteit... en dan heb k ook hele slechte ogen, ma gelukkig is daar de bril :s not nouja, beter as over al tegen aan lopen...(doe ik eik evengoed wel ;)) |
Ben aantal jr geleden een aantal x in het ziekenhuis opgenomen wegens verlammingsverschijnselen:
De functies van de linkerhelft van mijn lichaam waren vanaf "navelhoogte" uitgevallen. Kon dit been niet meer bewegen ed. en het was gevoelloos. Na 1mnd zo te hebben gelegen, werd plots ook de helft van mijn linkerarm gevoelloos. Ben hierna "volgepompt" met medicijnen, kwam hier ong 20 kg van aan. Op een gegeven moment kwam het gevoel toch terug, en 2mnd daarna kon ik weer lopen. (ben bovendien toen op eigen kracht 25 kg verloren :D ) Het ging toen precies 8 mnd goed, en toen herhaalde het verhaal zich... Deze keer duurde het hele verhaal 3mnd, en ben daarna ook nog een tijdje in revalidatiecentra geweest. De oorzaak van dit hele gedoe is (en zal waarschijnlijk) onbekend.. De dokters dachten aan ontsteking in ruggewervel, of "tropenziekte" (mrja, ben nog nooit in tropen geweest :confused: ) Het gevoel in de linkerhelft van mijn lichaam is nooit volledig terug gekomen. Er zit nog steeds een "doffe plek", die zich per jaar met zo;n 10 cm uitbreidt. En heb af en toe nog "aanvallen": Been/lichaam begint dan te shaken. En dat kan soms "eng" zijn voor omgeving. Veel zin om hier over na te denken heb ik niet, tuurlijk kan het terugkomen, maar niet nu ;) Ik wil vooral nu genieten. |
Citaat:
(zie: oogartsvraagjes+oogklachten ergens hier op gezondheid om mijn klachten te zien) |
Doen jullie er verder ook iets aan, aan de dingen waar jullie last van hebben?
Ik fitness nu dus 1mndje en ik zie nog niet echt verschil mja dat kan ook niet. Ik hoop voor de zomer wel resultaat te zien(ga op kamp; 3dagen hiken met zware tas, fietsen etc.). Het fitnessen zou ook goed zijn anti-moeiheid maar daar merk ik nog niet veel van! |
ik doe dr nix meer aan...heb fysio gehad, ma da werkte niet egt, dus ik ben maar gestopt dr mee...(ook omdat hij geen tijd dr meer aan wilde besteden :s)
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 15:27. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.