Ik ken uit mijn middelbare schooltijd maar iets van twee of drie uitzonderingen waar ik 'je' tegen zei, de rest is voor mij altijd 'u' geweest. En stiekem vind ik het ook wel makkelijk, ik hoef alleen maar het geslacht te bepalen voor de aanspreekvorm (dan wel meneer, dan wel mevrouw).
Op de basisschool wist ik het nooit zo goed. Sommigen in mijn klas zeiden u, anderen je, ik ben niet heel streng opgevoed als 'je moet u zeggen tegen mij/je opa/de buurman!' maar ik vond 'je' zeggen ook wel weer een beetje eng, en aan 'u' zeggen was ik niet gewend. Dus meestal gooide ik het door elkaar en probeerde ik het te ontwijken. Kreeg je van die rare zinsconstructies als 'als u even tijd hebt, wil je me dan helpen?' Ik kon nooit definitief kiezen.