Ik heb het niet verteld aan mijn oma. Ik zie haar al bijna nooit, nu al meer dan een jaar niet, en volgens mij zou ik haar er alleen maar verdriet bij doen. Daar ben ik een beetje bang voor, en daarom durf ik het niet te vertellen. Maar goed, dat is dus niet zo een probleem, omdat ik haar toch bijna nooit spreek. Alleen tijdens mn verjaardag belde ze en vroeg: heb je al een vriendin? Daar heb ik heel eerlijk nee op geantwoord
.
Denk ook niet dat ik me er dus ook druk over zou maken wat mn oma vindt, aangezien het contact toch miniem is. Als ze het niet zou accepteren, tsja, dan hoef ik haar gewoon nooit meer te spreken.
Bij mijn vriend is het echter anders, die ziet zijn oma's best vaak. Daarom werd het op een gegeven moment een beetje lastig om een smoesje te verzinnen waarom hij niet komen ofzo. De ene oma weet het nu al een tijdje, en dat is hartstikke leuk. Voor zover ik weet heeft die het er ook niet echt 'moeilijk' mee gehad. Het is altijd heel gezellig als we daar komen en ze is echt heel aardig. Zijn andere oma weet het nog niet zo heel erg lang. Haar eerste reactie was 'als hij maar gelukkig is', maar het is nog best wel moeilijk voor haar. Heb haar pas 1 keer gezien, en toen niet echt gesproken. Het zal gewoon ff wennen zijn en over een tijdje gaat dat ook helemaal goed, denk ik.