Moeite met loslaten

[Nienna*]

Het is sinds bijna een week uit met mijn vriend na twee jaar. Ik heb het uitgemaakt omdat we gewoon teveel veranderd waren en om nog meer redenen, die nu onbelangrijk zijn.
Ik heb het er heel zwaar mee. Ik denk wel dat het de goede keus is geweest, maar het doet zo'n pijn. Al helemaal omdat ik hem gewoon niet los kan laten.
Ik heb er al moeite mee als ik van iemand anders (een vriendin) hoor wat hij zaterdag gedaan heeft, terwijl ik dat dus nog niet wist. En nu hij naar een festival gaat in plaats van naar een voorstelling van mij, kan ik dat moeilijk verkroppen. Gisteren kietelden een meisje (een vriendin van hem en ook wel van mij) en hij elkaar, dat deden ze ook al toen wij nog wel iets hadden, maar op de een of andere manier kon ik er nu niet tegen. Ik vind het ook gewoon moeilijk dat ik hem ineens kwijt ben, ik heb het idee dat ik alleen ben komen te staan, omdat veel vrienden mij ook teleurgesteld hebben.
Verder heb ik het zelf ook heel moeilijk, depressiviteit en problemen op school daardoor. In de pauze zitten we nog steeds bij elkaar bij dezelfde vrienden, dat wil ik ook niet zomaar veranderen. Maar het is zo moeilijk nu zelf een leven te gaan leiden en hem daarbuiten te laten, en zo moeilijk te accepteren dat ook hij een ander leven gaat leiden en straks een nieuwe vriendin krijgt. Ik wil de relatie niet meer, maar toch heb ik er moeite mee.
Heeft iemand anders dit meegemaakt en hebben jullie misschien tips om dit te verwerken?

[Thee Muts]

Geef jezelf even de tijd, het is pas net een weekje uit, tuurlijk heb je hem dan nog niet los gelaten . Zeker na twee jaar samen te zijn geweest, is het heel moeilijk om opeens weer alleen te zijn. Je mist het samen doen van dingen en zeker als jullie elkaar veel zagen, is jouw hele ritme nu opeens omgegooid. Logisch dat je daar aan moet wennen. Geef je zelf ook de ruimte om je rot te voelen over de dingen die je opnoemt, dat is heel normaal en op die manier verwerk je een relatie.

Verder is het gewoon veel geduld hebben, na verloop van tijd merk je dat hij inderdaad een eigen leven is gaan leiden, maar dat ben jij dan ook gaan doen

[Nienna*]

Bedankt voor je reactie.

Ik zag en zie hem inderdaad erg veel. Iedere dag op school en eerst ook vaak in het weekend en zo. Ik voel me nu dus erg eenzaam... niet dat mijn hele leven van hem afhing, maar hij was wel een groot deel van mijn leven. (Stom natuurlijk, die afhankelijkheid)

[Thee Muts]

Silla schreef op 06-04-2005 @ 18:11 :
(Stom natuurlijk, die afhankelijkheid)

Inderdaad, een beetje wel, maar probeer dan nu 'je eigen leven' weer op te pakken. Niet te geforceerd, maar op momenten en in situaties dat je daar behoefte aan hebt.

Wel logisch hoor, op een bepaalde manier dat je zo afhankelijk van iemand wordt, na 2 jaar.
Nu is het denk ik tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. En laat hem op een bepaalde manier met rust, hij gaat ook zijn leven weer krijgen.

Denk dus gewoon echt dat je moet wennen, en je leven weer oppakken. Ga leuke dingen doen in het weekend, met vriendinnen, als je daar zin in hebt. Maar niet geforceerd, zoals gezegd.

Sterkte

[Nienna*]

Leuke dingen ga ik ook wel doen, maar toch... dit weekend bijvoorbeeld heb ik een feestje waar hij ook zal zijn. Ik wil hem ook echt niet ontlopen, want ik zou graag goede vrienden willen proberen te blijven, maar hij wist niet of hij dat kon. Dat begrijp ik ook.
Ik denk inderdaad ook dat ik moet wennen, maar dat is gewoon ontzettend moeilijk...
Bedankt voor de reacties.

[Thee Muts]

Silla schreef op 06-04-2005 @ 18:28 :
Leuke dingen ga ik ook wel doen, maar toch... dit weekend bijvoorbeeld heb ik een feestje waar hij ook zal zijn. Ik wil hem ook echt niet ontlopen, want ik zou graag goede vrienden willen proberen te blijven, maar hij wist niet of hij dat kon. Dat begrijp ik ook.
Ik denk inderdaad ook dat ik moet wennen, maar dat is gewoon ontzettend moeilijk...
Bedankt voor de reacties.

Goede vrienden blijven is in het begin heel moeilijk als je beiden moet wennen aan een nieuwe situatie. Onbewust heb je toch verwachtingen naar elkaar toe. Probeer dus niet te gefixeerd te zijn op dat vrienden blijven. Als dat er voor jullie inzit, dan komt dat vanzelf wel (weer).

Zorgen dat je snel een ander vriendje krijg dat is het leed snel vergeten. Alleen los je daar de oorzaak van het probleem niet mee op.

[Nienna*]

renee182 schreef op 06-04-2005 @ 18:34 :
Zorgen dat je snel een ander vriendje krijg dat is het leed snel vergeten. Alleen los je daar de oorzaak van het probleem niet mee op.

Het lijkt me niet verstandig een "vergeetvriendje" te nemen en bovendien ben ik daar echt niet aan toe. Voorlopig moet ik eerst deze breuk van de relatie verwerken...
Twee jaar is (voor mij) niet niets. Ik ben jong aan de relatie begonnen en daardoor ben ik bijna niets anders gewend.

Silla schreef op 06-04-2005 @ 18:37 :
Het lijkt me niet verstandig een "vergeetvriendje" te nemen en bovendien ben ik daar echt niet aan toe. Voorlopig moet ik eerst deze breuk van de relatie verwerken...
Twee jaar is (voor mij) niet niets. Ik ben jong aan de relatie begonnen en daardoor ben ik bijna niets anders gewend.

Daar heb je wel gelijk in. bij mij is het dus, per ongeluk wel zo gegaan en hij is zeker geen vergeet vriendje geworden. Ga gewoon gezellige dingen ondernemen.

[*Supergirlll*]

He meis, ik weet echt precies hoe kut jij je nu voelt..

Het was 2 week geleden ook uitgegaan met mijn vriend, ook bijna 2 jaar gehad, en ook ik had het uitgemaakt..
Ik was er kapot van het enige wat ik kon doen was terugdenken aan die mooie tijd die we samen hadden beleefd en verdrietig zijn. Iedereen dacht dat ik me wel opgelucht voelde maar zo voelde het voor mij niet, heb het een weekje met rust gelaten en ik miste hem nog steeds, nu zijn we weer bij elkaar (ik besefde echt dat ik de verkeerde keus had gemaakt, maar bij mij spelen ook nog allerlei andere factoren mee) Maar geloof me of niet het slijt echt, waarschijnlijk hoor je dit van iedereen, maar het is echt zo. Ga leuke dingen doen, afleiding zoeken. Wel vervelend dat je zo geconfronteerd wordt met hem doordat je bij elkaar op school ziet, maar probeer hem iig even te ontlopen. Dat is beter voor jou en ook voor hem , dan komt hij er waarschijnlijk ook weer sneller boven op! Mijn vriend wou eerst ook geen vrienden blijven omdat hij er zo kapot van was, maar naar een weekje veranderde hij al meer van gedachten. Als het grootste verdriet bij jullie weg is praat dan nog eens met elkaar of jullie nog eens samen wat leuks kunnen gaan doen als vrienden! Heel veel succes ermee, maar geloof me, het komt echt weer goed!!!

[Nienna*]

Bedankt voor je reactie.
Ik weet wel dat ik nu wel de goede keuze heb gemaakt, maar het is wel vreselijk moeilijk... Het is nu een week uit. Ik mis hem ook wel, maar het is wel anders. Het is gewoon moeilijk te wennen...

[*Supergirlll*]

Als jij weet dat je de goede beslissing hebt gemaakt, dan heb je die ook! En tuurlijk is het wennen, je hebt 2 jaar met hem gedeeld en zoveel mooie momenten met hem gehad, maar je komt er wel weer overheen! Zorg er gewoon voor dat je niet aan hem denkt (haal fotos tijdelijk weg, wis je smsjes, zodat je daar niet weer de hele tijd naar kijkt) zo krijg je hem sneller uit je hoofd, anders wordt je alleen maar herinnert aan de mooie tijden en daar gaat het niet sneller van over!

[Naru]

ik heb dat ook gehad.. je moet zorgen dat je hem zoveel mogelijk ontloopt.. zodat je hem vergeet en dan ga je vanzelf meer aan andere dingen denken als je ex..

[noewkie]

maar je bent 15 dus doe even gezond joh jeetje het lijkt wel of je na een huwelijk 10 ineens stopt. gutte gut.

Ik snap best dat je liefdes verdriet heb hoor dat kan ik me heel goed voorstellen maar je bent nog zo jong en je hebt het zelf uitgemaakt.

[Smobbo]

noewkie schreef op 08-04-2005 @ 12:35 :
maar je bent 15 dus doe even gezond joh jeetje het lijkt wel of je na een huwelijk 10 ineens stopt. gutte gut.

Ik snap best dat je liefdes verdriet heb hoor dat kan ik me heel goed voorstellen maar je bent nog zo jong en je hebt het zelf uitgemaakt.

Heerlijke reactie van je meid .
Tuurlijk ze is nog jong bladieblabla, maar dat wil niet zeggen dat het voor haar niet moeilijk is. Ook het feit dat het door haar uitgemaakt is wil niet veel zeggen. Kortom, kutreactie van je.

Anyhow, ga gewoon wat leuke dingen doen. Neem de tijd, niets hoeft, alles mag. Tuurlijk is het een tijdje kut, maar je komt er wel weer overheen. Ga gewoon met je vriendinnen wat doen (en nee, daar ' vergeet' je hem niet door) het houdt je gewoon ff bezig.
sterkte!

tis nu net een maand uit met mijn vriend na 2 jaar, en het gaat best goed met me.. maar afstand nemen is echt het enige wat werkt! gewoon elkaar een paar weken niet zien, misschien wel bellen, maar ga dan niet vragen of iemand nog met iemand heef tgezoend; daar wordt niemand vrolijker van

[noewkie]

Mijn eerste echte liefdes verdriet kwam toen ik 16 was dus niet zo lang trug. Ik heb een weekje gehuild en toen leerde ik mijn huidige vriendje kennen. En zo hoort dat te gaan als je jong bent ga niet weken zitten treuren om een kalverliefde dat heeft geen zin. Ga verder leg nieuwe contacten en nee je hoeft echt niet meteen door naar het volgende vriendje maar het leven houd niet op hoor.

[RoxX]

.. loslaten doe je m vast wel.. geef het tijd..

[Nienna*]

Bedankt voor alle reacties (Smobbo in het speciaal) !

Hem ontlopen is wel moeilijk, gezien we in de pauze altijd bij gezamenlijke vrienden zitten en ik hem natuurlijk wel nog graag mag. Sowieso komen er ook veel feesten aan waar we elkaar zullen zien. Het gaat wel wat beter met me, mede door de reacties!

Noewkie, misschien zit het bij mij wat anders dan bij jou, maar dit was geen kalverliefde. Ook al ben ik nog maar bijna 16, dat wil niet zeggen dat dit geen echte liefde kon zijn! Ik heb lang niet genoeg aan een week, want onze relatie ging diep en was intens. Misschien dat dat bij jou anders was en wel een kalverliefde, maar oordeel dan niet over mijn relatie.