Jouw begrafenis.

Precies wat Katje zegt. Als mijn familie/vrienden iets willen, dan moeten ze dat doen maar het moet in dat geval een feest worden met bier, champagne en leuke muziek

[Chick Rock]

Dat idee dat het een feest moet zijn vind ik echt vreselijk. Net alsof er voor het verdriet geen plaats is dan. Toen er een vrouw uit onze straat was overleden, werd er tegen haar vrij jonge kinderen gezegd dat ze niet mochten huilen, want 'mama was nu bij god'. Dat vind ik echt schandalig.

Ik vond cremeren vroeger een heel naar idee. En ik waardeerde een graf juist erg. De zus van mijn moeder is jong overleden, en toen ik klein was gingen we regelmatig naar haar graf. Mijn moeder had er echt een mooi tuintje van gemaakt, met mooie bloemen enzo. Dat vond ik erg fijn toen. Sowieso, het idee dat je ergens heen kan gaan om iemand te herdenken vind ik fijn.

[arPos]

Chick Rock schreef:

Ik vond cremeren vroeger een heel naar idee. En ik waardeerde een graf juist erg. De zus van mijn moeder is jong overleden, en toen ik klein was gingen we regelmatig naar haar graf. Mijn moeder had er echt een mooi tuintje van gemaakt, met mooie bloemen enzo. Dat vond ik erg mooi toen. Sowieso, het idee dat je ergens heen kan gaan om iemand te herdenken vind ik fijn.

ik heb dat probleem opgelost door het herdenkingsteken op mijn lichaam te zetten.

- Cremeren.
- Geen kerk.
- Wél koffietafel (ik vind dat absoluut niet hypocriet, ik vind dat juist iets heel goeds. Na al het plechtige niet meteen uit elkaar gaan maar op een wat meer informele manier nog herdenken, en daarbij het 'leven gaat door'- idee. Ik vind het er echt bij horen.)
- En verder gewoon graag heel persoonlijk. Met een speech van iemand waar ik hecht mee was ofzo.
- En mooie muziek natuurlijk.

[Chick Rock]

Oja, niet een 'traditionele' koffietafel. Liever daarna samen uit eten ofzo. Samen lekker eten en drinken en praten. We hebben dat gedaan na de crematie van mijn pake, en dat vond ik heel goed. Een borrel drinken op de overledene (hij hield erg van port). In mijn geval wordt het eerder een kop thee, aangezien ik eigenlijk nooit drink .

Ja, zoiets zou ik ook prima vinden. Maar in elk geval niet alleen de treurige koffie en cake in het crematorium en daarna allemaal weer naar huis.

[Chick Rock]

Absinthe schreef:

Ja, zoiets zou ik ook prima vinden. Maar in elk geval niet alleen de treurige koffie en cake in het crematorium en daarna allemaal weer naar huis.

Dat vind ik ook zó vreselijk!

Ik hou erg van lekker eten, dus een goed buffet met lekkere antipasti en daarna lekkere pasta's lijkt me wel wat .

Balance schreef:

Ja maar zo'n kutgevoel mág toch ook? Het is die ene dag waarop je iemand vaarwel zegt waar je waanzinnig om gaf. Terecht dat dat een kutgevoel geeft.

Ik heb het ook een keer meegemaakt hoor, 'zo'n feestje'.
Nou, de kindjes snapten er niks van dat er gefeest werd omdat hun papa heen was gegaan en ik vond het zelf ook allemaal maar fake. Voor mijn gevoel werd dat 'feesten' meer een verplichting omdat de overledene het zo wilde. Zit je je tranen in te houden, omdat het niet mag op de begrafenis. Dat klopt gewoon niet.

hmmm jammer dat het zo gelopen is

dat was hierbij helemaal niet het geval gelukkig. er werden zeker wel tranen gelaten hoor, maar vooral veel gelachen. ik zou dat zelf iig veel liever hebben. en niets moet, of het nou wel of geen feest/jankfestijn word, zolang het maar niet al te ongemakkelijk is.
en iedereen zijn eigen keuze natuurlijk.

Waarom maakt het mensen eigenlijk uit hoe hun begrafenis is? Of algemener, wat er gebeurt na hun dood en hoe ze na hun dood gezien zullen worden? Is het simpelweg angst voor de dood of zit er echt iets achter?

Kazet Nagorra schreef:

Waarom maakt het mensen eigenlijk uit hoe hun begrafenis is? Of algemener, wat er gebeurt na hun dood en hoe ze na hun dood gezien zullen worden? Is het simpelweg angst voor de dood of zit er echt iets achter?

ik zou het niet weten denk niet dat het iets met angst te maken heeft, maar meer voor je gevoelens nu, waar je je nu het fijnste bij zou voelen (niet dat je het überhaupt meemaakt maar toch ) misschien is het geruststellend om erbij na te denken?

Pannekoeketrut schreef:

ik zou het niet weten denk niet dat het iets met angst te maken heeft, maar meer voor je gevoelens nu, waar je je nu het fijnste bij zou voelen (niet dat je het überhaupt meemaakt maar toch ) misschien is het geruststellend om erbij na te denken?

Hoezo, geruststellend?

ohja ik zou het natuurlijk ook nog superdope vinden als klasgenoten van illustratie als een malle mijn kist bekladden <3

[Uice]

Cremeren, en dan Jimi Hendrix luisteren. Op de crematie van mijn opa zijn we na afloop met de familie naar oma's huis gegaan en hebben we daar gegeten, dat lijkt me ook wel leuk. Wel een echt goed maal dan, met lekkere wijn.

Ja, Jimi Hendrix zou ook niet verkeerd zijn. Hoewel zijn muziek misschien iets te veel symbool staat voor een leven dat niet echt overeenkomt met het mijne, maar mooi is het wel!

[Philosophy]

Begraven aub. Het liefst in een mooi gebouwtje en ik zou het heel erg tof vinden als mn vrienden uit het zuiden er ook bij zijn. En ik wil geen advertentie in de krant, maar alleen genodigde mensen die ik echt lief had. Mijn moeder mag de 'dienst' leiden en ik wil graag dat mijn broer de laatste is die me ziet. Iedereen die iets wil vertellen moet de kans krijgen en ik zou het leuk vinden als iedereen gewoon in z'n dagelijkse kloffie komt. Zelf zou ik graag in de kleren worden begraven waarin ik overleden ben, tenzij het een ongeluk is en alles kapot is.
Qua muziek heeft mijn moeder een lijstje van nummers die ik heel bijzonder vind en die hou ik goed bij, want ze weet dat ik die graag op mijn begrafenis zou willen hebben. En als ik uit word gedragen wil ik graag dat ze Astronaut van Spinvis draaien.

[Balance]

Pannekoeketrut schreef:

hmmm jammer dat het zo gelopen is

dat was hierbij helemaal niet het geval gelukkig. er werden zeker wel tranen gelaten hoor, maar vooral veel gelachen. ik zou dat zelf iig veel liever hebben. en niets moet, of het nou wel of geen feest/jankfestijn word, zolang het maar niet al te ongemakkelijk is.
en iedereen zijn eigen keuze natuurlijk.

Dat laatste ben ik het in elk geval wel mee eens
Maar ik zie herinneringen ophalen en daarbij misschien wel heel hard moeten lachen dus los van 'een feestje'.

[Chick Rock]

Balance schreef:

Dat laatste ben ik het in elk geval wel mee eens
Maar ik zie herinneringen ophalen en daarbij misschien wel heel hard moeten lachen dus los van 'een feestje'.

Mee eens. Natuurlijk moet er ruimte zijn om (juist) de leuke dingen te herinneren, maar het verdriet mag er ook zijn. Het verplichte 'het is een feestje' vind ik daarom niks. Als iemand zin heeft om alleen maar te huilen moet dat kunnen. Net als dat het moet kunnen dat anderen veel lachen.

Kazet Nagorra schreef:

Waarom maakt het mensen eigenlijk uit hoe hun begrafenis is? Of algemener, wat er gebeurt na hun dood en hoe ze na hun dood gezien zullen worden? Is het simpelweg angst voor de dood of zit er echt iets achter?

Het is (waarschijnlijk) het laatste waar je invloed op kunt uitoefenen. Daar wil men blijkbaar graag gebruik van maken.

En ik zou graag willen dat mijn uitvaart in het teken staat van mijn leven, dus dat de mensen wel rouwen, maar er niet al te lang bij stil staan. Life goes on. Verder zou ik het fijn vinden als mijn muziek gedraaid werd (met bijpassende tekst), iedereen die zich geroepen voelt om te komen welkom is, mooie rouwadvertentie(s), dat mijn vrienden mijn kist mogen graffiti-en en dan lekker de fik erin.

[fizzle-fluffy]

Ik wil helemaal niet dood zijn. Ik wil dat mensen hun toespraak doen en hun muziek maken als ik op mijn sterfbed lig. Dan kunnen ze me in stilte herdenken als ik ook echt dood ben, dan heb ik mijn mis bijgewoond en dan kan ik sterven met de weet dat niemand hypocriet heeft durven zijn op mijn begrafenis omdat alles stil was en niemand sprak. Alleen een viool die me naar het graf begeleidt ofzo. En het moet herfst zijn en heel windstil en dan regenen.

[DBZ]

Ik wil niks met een kerk te maken hebben Geen somber gejank, gewoon lekker feesten, harde muziek en lekker dronken gaan

[fizzle-fluffy]

Ik begrijp niet dat je denkt dat dat een leuk feest wordt voor je nabestaanden.

[Uice]

Balance schreef:

Ja maar zo'n kutgevoel mág toch ook? Het is die ene dag waarop je iemand vaarwel zegt waar je waanzinnig om gaf.

Dat vind ik raar. De persoon is een paar dagen eerder overleden en vaak zag je dat ook al aankomen, dus de begrafenis komt wat mij betreft na het afscheid. Het is gewoon een dag waarbij je nog eens terugkijkt op het leven van een persoon.

Een gedwongen sfeer daarbij, of het nu somber of feestelijk is, lijkt me sowieso geen goed idee. Hoe het wordt is met name afhankelijk van wie er komen, en naar mijn ervaring is het meestal mooi en gezellig op een ongedwongen manier. Dat gaat allemaal wel vanzelf, en er wordt ook vanzelf wel gelachen en gehuild en al die dingen meer. Hoewel ik alleen maar begrafenissen van oude mensen heb meegemaakt, bij jonge mensen is het toch anders.

[DBZ]

Je moet het zo leuk mogelijk maken. Kan beter lol maken dan heel de tijd gaan zitten janken en naar een of andere priester luistere die alleen maar loopt te lullen...

[Skilly]

Mijn begrafenis zal er zo uitzien:
Mooie grasgroene kist (als teken van hoop)
Iedereen zijn mooie kleding aan en huilen voor me kist. En me kinderen/ouders zeggen dan lieve dingen over mij. En daarna 2 weken nadat me testament is geopend zeg ik een lief of een lelijk woord over bepaalde mensen.

[Balance]

Uice schreef:

Dat vind ik raar. De persoon is een paar dagen eerder overleden en vaak zag je dat ook al aankomen, dus de begrafenis komt wat mij betreft na het afscheid. Het is gewoon een dag waarbij je nog eens terugkijkt op het leven van een persoon.

Een gedwongen sfeer daarbij, of het nu somber of feestelijk is, lijkt me sowieso geen goed idee. Hoe het wordt is met name afhankelijk van wie er komen, en naar mijn ervaring is het meestal mooi en gezellig op een ongedwongen manier. Dat gaat allemaal wel vanzelf, en er wordt ook vanzelf wel gelachen en gehuild en al die dingen meer. Hoewel ik alleen maar begrafenissen van oude mensen heb meegemaakt, bij jonge mensen is het toch anders.

Oh voor mij is een begrafenis juist het echte afscheid. Dan is iemand echt weg, zeg maar.

Van de ongedwongen sfeer enzo ben ik het verder met je eens, hoewel ik zelf veel 'positievere' herinneringen heb aan een begrafenis waarin iedereen erg droevig was, dan aan een begrafenis waarin het al snel over ging in grappen en herinneringen. Dat laatste voelde voor mij niet fijn. Alsof we binnen 5 minuten alweer over gingen op de orde van de dag. Maar de ruimte moet er wel zijn voor mensen die het wel op die manier willen verwerken.

[Rationeel]

DBZ schreef:

Je moet het zo leuk mogelijk maken. Kan beter lol maken dan heel de tijd gaan zitten janken en naar een of andere priester luistere die alleen maar loopt te lullen...

ik weet niet of jij al eens een begrafenis/crematie hebt mogen meemaken, maar ik denk dat je er dan wel op terugkomt. de stemming is er gewoon niet naar om er een feest van te maken. een echte grafstemming is weer het andere uiterste (hoewel het hier eigenlijk niet misstaat natuurlijk ), maar een bedrukte sfeer is een zeer natuurlijke reactie.

ik heb liever dat mensen oprecht droevig zijn dat dat ze geforceerd gaan feesten.

wij gaan met de familie/vrienden vaak na de uitvaart naar iemand thuis borrelen en vervolgens met een nog selecter groepje uit eten. na wat alcohol wordt iedereen wel wat losser en opgetogener, maar feesten zit er nog niet in.

de dag erna ben je dan ook gewoo het grootste deel van de emoties weer kwijt, lekker uitgejankt etc.

[Bright Blue]

Dit zei een vriendin laatst toen we het hadden over doodgaan: "Iedereen om je heen zijn dromen. De ene droom is leuk, de andere is een nachtmerrie. Als iemand waarvan je houd doodgaat, word je als het ware wakker uit die droom. Als je een leuke droom hebt, word je niet wakker met het gevoel: Kut! Ik ben wakker, en het was net een leuke droom! Nee, je word wakker met de gedachte: Wat een leuke droom!" Dit had ze uit het boek "de rode zwaan".
En ik vind het zo'n mooie theorie, dat ik vind dat mijn crematie leuk moet worden. iIk wil uit gestrooit worden op een rustige plek. En als ze nog levens kunnen redden met mijn dood, dan mogen ze dat lekker doen. Dan leeft een deel van mij toch nog verder in iemand anders.. Dat vind ik wel een mooi idee.

Ik zie ook niet echt iets in het feest-idee. Eigenlijk. Natuurlijk mag er gelachen worden, als er verhalen verteld worden enzovoorts (niet specifiek bij mij maar in het algemeen op begrafenissen/crematies) en het mag best uitlopen op een avond samen zitten en niet specifiek droevig doen maar een herdenking is een herdenking en hoeft van mij niet met toeters en confettibommen.

[DBZ]

Rationeel schreef:

ik weet niet of jij al eens een begrafenis/crematie hebt mogen meemaken, maar ik denk dat je er dan wel op terugkomt. de stemming is er gewoon niet naar om er een feest van te maken. een echte grafstemming is weer het andere uiterste (hoewel het hier eigenlijk niet misstaat natuurlijk ), maar een bedrukte sfeer is een zeer natuurlijke reactie.

ik heb liever dat mensen oprecht droevig zijn dat dat ze geforceerd gaan feesten.

wij gaan met de familie/vrienden vaak na de uitvaart naar iemand thuis borrelen en vervolgens met een nog selecter groepje uit eten. na wat alcohol wordt iedereen wel wat losser en opgetogener, maar feesten zit er nog niet in.

de dag erna ben je dan ook gewoo het grootste deel van de emoties weer kwijt, lekker uitgejankt etc.

Wat ik heb gepost is dan ook wel een beetje overdreven Maar toch wil ik niet allemaal van dat gejank.

[Fantôme]

Ik denk dat ik toch liever begraven zou worden dan gecremeerd. Ik ben een beetje panisch van vuur namelijk .
Voor die tijd mogen overigens mn organen eruit.

Mn begrafenis moet iets worden waar mijn familie en vrienden zich fijn bij voelen. Niet stijf dus, ruimte om dingen te zeggen of gewoon lekker je emoties te kunnen uiten.
De 'ceremonie' zou ingericht moeten worden zoals mijn belangrjike nabestaanden dat mooi vinden. Waarschijnlijk zoeken ze dan toch iets wat bij mij zou passen, zodat het ook een mooie herinnering voor hun kan worden.
Maar uitgangspunt moet niet zijn wat ik mooi zou vinden, maar wat hen een goed gevoel geeft en waarschijnlijk aan mij doet denken.

Op de kaart van mijn vriendin's vader stond dat tranen de weerspiegeling zijn van het geluk wat je samen hebt gekend. En dat is ook zo denk ik. Ik zou het mooi vinden als mensen ook de mooie dingen kunnen zien en daarnaast de ruimte voelen om verdrietig of boos te zijn.
Mja, dat is natuurlijk nogal een verschil of ik als jongvolwassene overlijdt of als oude demente muts van 100