Vriendschap redden?

[LoveGirl212]

Hmmm ja, ik heb een probleem met een vriendin van me...

Ik heb dus een vriendin, I. Ik ken haar al van in de kleuterschool (zit al zo lang bij haar in de klas), dus echt al héél lang. In de lagere school had ik niet zóó heel veel contact met haar, maar toch redelijk veel, aangezien we op een gegeven moment maar met z'n zevenen in de klas zaten .
Ik zit dus al m'n hele leven met haar in de klas en dat is altijd goed gegaan. Vanaf het eerste middelbaar ben ik heel veel bij haar, nu nog. Nu zijn we (sinds de laatste 2 jaar ongeveer) altijd met een groepje van 4 meisjes bij elkaar: ik, zij (dus eigenlijk altijd m'n beste vriendin geweest), en die twee meisjes.
Het probleem is dat het naar mij toe lijkt alsof ze TE erg bevriend met mij wil zijn . Het lijkt alsof ze geen eigen mening heeft; als ik iets vind, vindt zij dat ook! Dat is bijna altijd zo... En nog een stom voorbeeldje; toen ik nieuwe schoenen had, kocht zij opeens ook nieuwe schoenen (ongeveer net die stijl). Toen ik een nieuwe pennenzak kocht, heeft zij net dezelfde gekocht.
Ook als ik met één van die twee andere meisjes aan het babbelen ben, zou je denken dat zij dan gewoon tegen het andere meisje begint te babbelen, maar nee hoor, ze wacht gewoon tot ik uitgepraat ben. (Ze kent die vriendinnen wel goed genoeg hoor, vind hen ook tof enzo, dus ik begrijp het echt niet )
En ik wil ook wel eens een keer naast één van die andere meisjes in de klas zitten, maar ik zit altijd - in elke les dus - naast haar, en dat begint eerlijk gezegd te vervelen.

Ook kan zij nooit haar gevoelens tonen. Ze doet altijd wel stoer, altijd sarcastisch, maar als we het met z'n vieren over een serieus onderwerp hebben, doen we dat eigenlijk maar met z'n drieën. Zij praat daar nl nooit over mee, dan zwijgt ze maar wat ofzo... Soms gaat ze zelfs met haar MP3-speler in haar oren staan

Ook heb ik het gevoel dat ik veranderd ben, maar zij helemaal niet. Een voorbeeldje is dus dat serieuze praten, hetgeen zij niet lijkt te kunnen?
Ook, soms, als we het over een serieus onderwerp hebben, en één van die andere vriendinnen zegt/vraagt iets dat in haar ogen stom lijkt, maakt ze daar meteen een sarcastische, soms zelfs beledigende opmerking over. Ik ben soms ook sarcastisch, maar niet de hele tijd!
Zo is een paar maanden geleden onze vriendschap een beetje in het gedrang gekomen. Nouja, eigenlijk de vriendschap van mij en m'n vriendin en die andere twee meisjes. Ze hebben toen gezegd dat ze het echt niet leuk vonden dat I. altijd zo deed, en ik erbij. Ik heb toen ook eens serieus nagedacht, en het er met hen over gehad, en toen heb ik hen ook verteld wat ik al langer vond (dit allemaal dus ). Ze begrepen het helemaal, maar hadden dus niet door dat ik er ook zo over dacht.
Nu ben ik nog beter met hen bevriend Maareh, we weten dus echt niet wat we moeten doen.

Ik kan haar toch niet gewoon in haar gezicht zeggen wat ik ervan vind? Of dat ik eens naast iemand anders wil zitten? Ik ben bang dat zij dat verkeerd gaat oppakken... En ik wil onze vriendschap ook niet kapothebben!

Dus, als iemand me goeie raad kan geven ... En iig al bedankt voor het lezen!

[Nona]

---> l&r.

[Juda[NL]]

Ik kan haar toch niet gewoon in haar gezicht zeggen wat ik ervan vind? Of dat ik eens naast iemand anders wil zitten? Ik ben bang dat zij dat verkeerd gaat oppakken... En ik wil onze vriendschap ook niet kapothebben!

Als vriend, zou je dat soort dingen ook moeten kunnen zeggen. Mijn vrienden durven dat namelijk wel..

Tuurlijk kun je het wel gewoon zeggen. Ik doe dat bij ijn vrienden, en zij doen dat mij bij. Ik denk juist dat je het, als je elkaar al zo lang kent, het geen probleem moet zijn als je dat vindt. Vriendschap is gebouwd op eerlijkheid en vertrouwen. Maar als je dit achterhoud (want het is toch wel een groot iets, waar je mee zit), wat is er dan nog van dei vriendschap oveR?

Daar sluit ik me bij aan.

[LoveGirl212]

Secret Agent schreef op 21-11-2005 @ 21:15 :

Tuurlijk kun je het wel gewoon zeggen. Ik doe dat bij ijn vrienden, en zij doen dat mij bij. Ik denk juist dat je het, als je elkaar al zo lang kent, het geen probleem moet zijn als je dat vindt. Vriendschap is gebouwd op eerlijkheid en vertrouwen. Maar als je dit achterhoud (want het is toch wel een groot iets, waar je mee zit), wat is er dan nog van dei vriendschap oveR?

Als vriend, zou je dat soort dingen ook moeten kunnen zeggen. Mijn vrienden durven dat namelijk wel..

Ja, maar dat is nou net één van de problemen.. Tegen die andere vriendinnen zou ik zoiets meteen durven zeggen, hoewel ik hen veel minder lang ken. Maar tegen haar, ik weet niet.. Ik weet echt niet hoe zij erop gaat reageren, het lijkt wel alsof ze nog nooit iets heeft blootgegeven van zichzelf (figuurlijk dan) . En eigenlijk lijkt het daardoor zelfs alsof ik haar veel minder goed ken dan die andere twee.
Maar ik weet het dus echt niet, ik weet echt niet hoe ze erop gaat reageren

[Juda[NL]]

LoveGirl212 schreef op 21-11-2005 @ 21:20 :
Ja, maar dat is nou net één van de problemen.. Tegen die andere vriendinnen zou ik zoiets meteen durven zeggen, hoewel ik hen veel minder lang ken. Maar tegen haar, ik weet niet.. Ik weet echt niet hoe zij erop gaat reageren, het lijkt wel alsof ze nog nooit iets heeft blootgegeven van zichzelf (figuurlijk dan) . En eigenlijk lijkt het daardoor zelfs alsof ik haar veel minder goed ken dan die andere twee.
Maar ik weet het dus echt niet, ik weet echt niet hoe ze erop gaat reageren

Ja later, je moet het gewoon kunnen zeggen. Zo niet is het geen echte vriendin van je punt. Ikzelf vind het fijn als mensen me op mijn fouten wijzen

[WolterB]

je moet het idd tegen haar zeggen, misschien op een wat subtielere manier, maar als je het niet zegt, dan zal er zeker niets veranderen.

[BrunetJuh]

Waarom zou je dat niet kunnen zeggen? Wil je dat het zo blijft dan? Lijkt me niet.