8 weken zwanger

[Vuur_Sterretje]

Ik ben 3 dagen geleden erachter gekomen dat ik zwanger ben om plus minus te zeggen rond de 8 weken. Ik weet wel dat het van me vriend is ( heb 4 maanden een relatie met hem) Heb het 2 x onveilig gedaan, dus gewoon soa vrij. Zodoende ben ik dus zwanger geworden. Nu weet ik niet wat ik moet doen. Me hart zegt dat ik geen abortus moet plegen. Maar mijn gezonde verstand zegt dat ik het zeker moet weghalen.

1: ik ga 1 x per week naar school ( verkorte opleiding mbo 4) per augustus 2007.
2: ik werk wel, maar het is geen vast werk.
3: ik woon nog thuis.
4: geen diploma
5: geen financiele zekerheid
6: vriend wilt dat ik het ABSOLUUT weg moet halen ( hij is er zelf niet klaar voor etc etc.)

Dit zijn voor mij de voornaamste menselijke redenen om dit ongeboren kind geen misselijk en onvoorspelbaar leven te willen geven.

Maar mijn hart zegt : hou dit kind, ik wil het zooooooooo graag maar ik heb geen geld, eigen huis, auto, echte letterlijk niks.

Wat zouden jullie doen??

[Briseïs]

Ik heb hier vaak over nagedacht, maar ik kan er niks zinnigs over zeggen. En ook al zou ik het wel weten, dan nog heeft het niks te maken met wat jij zou doen.

Wat me wel belangrijk lijkt: je ouders. Heb je het hun verteld? Of weet je hoe zij het zouden vinden? Als je namelijk weet dat zij achter je zullen staan en je willen helpen (financieel en/of praktisch) zou het namelijk een stuk makkelijker zijn.

En je vriend.. Ja, het is kut dat hij absoluut wil dat je het weg wilt laten halen, maar ik zou me daar niet te veel door laten beïnvloeden. Je bent nog zo jong, kans is groot dat hij over 10 jaar allang uit beeld is verdwenen, terwijl het wel of niet hebben van een kind dan nog steeds mee kan spelen.

En over dat je je kind een misselijk en onvoorspelbaar leven zou geven: dat lijkt me sowieso niet. Ik neem tenminste aan dat jij een redelijk normaal persoon bent, niet verslaafd bent, normale sociale contacten hebt, geen psychiatrische problemen. Ook al zou je met een minimum aan inkomen moeten rondkomen, dan nog is het mogelijk een kind een normale jeugd te geven.

[Osmoian]

Het antwoord is dichter bij dan je denkt (kijk naar je sig). Geld, een huis, een auto zijn allemaal spullen die handig zijn om te hebben als je een kind hebt maar het hoeven geen van alle belemmerende factoren te zijn om een kind op te voeden.

En ik zou je geen zorgen maken over of je kind in de toekomst een misselijk leven zal leiden, we leven nog altijd in Nederland waar er genoeg voorzieningen zijn voor dit soort situaties.

[Lautitia]

Voor beide mogelijkheden zijn sterke argumenten aan te dragen, dat is waarom je nu niet weet wat in jouw geval het juiste is om te doen. Bedenk wel dat je het nu pas 3 dagen weet en je moet waarschijnlijk toch even de schrik te boven komen om een goede overweging te kunnen maken.

Ik denk dat wanneer je er goed over na hebt gedacht en eventueel eens met (een onafhankelijk) iemand erover gepraat hebt om van gedachten te wisselen het 'juiste' antwoord er wel komt. Ik wens je veel sterkte voor de komende tijd.

[adon1s]

Vuur_Sterretje schreef op 26-08-2007 @ 00:03 :

Maar mijn hart zegt : hou dit kind, ik wil het zooooooooo graag maar ik heb geen geld, eigen huis, auto, echte letterlijk niks.

Wat zouden jullie doen??

Ik zou het houden. Als je het zo graag wilt zou ik me niet tegen laten houden door dingen als geld enz.

Met school valt vast wel wat te regelen, zeker omdat het maar één dag per week is. Misschien doe je er wat langer over dan je verwacht had, maar dat hoeft niet zo erg te zijn. Dus dat diploma komt dan nog wel.
Dat je thuis woont, kan een voordeel zijn. Ik neem aan dat je lieve begrijpende ouders hebt, omdat je op je 20e nog thuis woont. Misschien willen ze je wel helpen door bv. op het kind te passen en je financieel te steunen in de opvoeding.
Wat je vriend wil daar zou ik me niet zo veel van aantrekken als ik jou was. Het zou natuurlijk veel fijner zijn als hij je zou steunen, maar je moet echt geen abortus laten plegen omdat híj dat wil; als je dat doet, doe het dan omdat je dat zélf het beste vindt.

Ik kan natuurlijk niet gaan zeggen wat je moet doen, daar zul je zelf goed over moeten nadenken. Maar als je problemen bedenkt, probeer dan ook oplossingen te bedenken - zeker als je eigenlijk zo graag een kind wil.

Er zijn overigens ook mensen gespecialiseerd in om gesprekken te voeren met vrouwen die twijfelen over abortus. Je zou je huisarts hiernaar kunnen vragen.

Sterkte met het nemen van een beslissing .

[Balance]

Ik vind gevoel wel erg belangrijk. Je zegt dat je het enorm graag wil, denk je dat je kan leven met een beslissing tot abortus?
Ik zou kijken of je kan gaan werken aan de financiële kant van dit alles. Zijn er dingen die je kan veranderen om wél financiële zekerheid te krijgen? Ligt ook je naasten in, zoals je ouders. Dat is vast heel zwaar, maar in beide beslissingen heb je hun steun hard nodig en bovendien kunnen zij samen met je kijken wat er in deze situatie mogelijk is. Misschien bieden ze wel aan twee dagen per week als opa en oma op te passen. Of misschien zeggen ze wel dat je niet op hulp hoeft te rekenen. In beide gevallen weet je dan wel wat je kan verwachten, wat je dan weer mee kan nemen in je beslissing.

[Vuur_Sterretje]

Balance schreef op 26-08-2007 @ 10:28 :
Ik vind gevoel wel erg belangrijk. Je zegt dat je het enorm graag wil, denk je dat je kan leven met een beslissing tot abortus?
Ik zou kijken of je kan gaan werken aan de financiële kant van dit alles. Zijn er dingen die je kan veranderen om wél financiële zekerheid te krijgen? Ligt ook je naasten in, zoals je ouders. Dat is vast heel zwaar, maar in beide beslissingen heb je hun steun hard nodig en bovendien kunnen zij samen met je kijken wat er in deze situatie mogelijk is. Misschien bieden ze wel aan twee dagen per week als opa en oma op te passen. Of misschien zeggen ze wel dat je niet op hulp hoeft te rekenen. In beide gevallen weet je dan wel wat je kan verwachten, wat je dan weer mee kan nemen in je beslissing.

Mijn ouders zijn gescheiden, en met me vader heb ik geen contact. Mijn moeder werkt fulltime. Dus ik weet het nog steeds niet.

Ik heb gister me vriend opgebeld, met de mededeking dat ik dus grote twijfels over de abortus etc. heb.
Hij werd echt heel erg boos, omdat ik een paar keer had beloofd van, mocht het zo zijn dat ik zwanger ben dat ik het echt zou weghalen. Maar nu ben ik zwanger en denk ik er anders over.

En hoe kom ik het snelst aan een eigen goedkope huisje/kamer?

[Balance]

Vuur_Sterretje schreef op 26-08-2007 @ 10:47 :
Mijn ouders zijn gescheiden, en met me vader heb ik geen contact. Mijn moeder werkt fulltime. Dus ik weet het nog steeds niet. Ik heb gister me vriend opgebeld, met de mededeking dat ik dus grote twijfels over de abortus etc. heb.
Hij werd echt heel erg boos, omdat ik een paar keer had beloofd van, mocht het zo zijn dat ik zwanger ben dat ik het echt zou weghalen. Maar nu ben ik zwanger en denk ik er anders over.
En hoe kom ik het snelst aan een eigen goedkope huisje/kamer

Je vriend klinkt een beetje als een lul

Een goedkoop huisje gaat via een huurvereniging, maar goedkope huisjes zijn uiteraard populair. Anti-kraak is sneller en goedkoper, maar geen zekerheid, dus met een kleintje lijkt dat me niks. Ik zou eerst kijken of je kan blijven waar je nu zit en of je dan de basisbehoeften van zo'n kind kan garanderen. Dus heb je genoeg inkomen om eten, drinken, luiers, verzekering, etc te betalen?

[Vuur_Sterretje]

Balance schreef op 26-08-2007 @ 10:50 :
Je vriend klinkt een beetje als een lul

Een goedkoop huisje gaat via een huurvereniging, maar goedkope huisjes zijn uiteraard populair. Anti-kraak is sneller en goedkoper, maar geen zekerheid, dus met een kleintje lijkt dat me niks. Ik zou eerst kijken of je kan blijven waar je nu zit en of je dan de basisbehoeften van zo'n kind kan garanderen. Dus heb je genoeg inkomen om eten, drinken, luiers, verzekering, etc te betalen?

Ik ga maar 1 x pw naar school vanaf augustus, dus die 4 dagen zou ik nog kunnen werken , wat ik dus nu ook doe. En daarna als ik het red heb ik me mbo 4 volgend jaar augustus. Genoeg voor de basisbehoefte? Ik heb echt geen flauw idee, maar ik denk wel dat me moeder me een beetje zou helpen. Op zich kan ik wel gewoon thuis blijven wonen. Maar ik vind het erg dat ik me moeder met dit probleem opzadel.

[Balance]

Als je 4 dagen gaat werken, ben je natuurlijk ook geld kwijt aan creche/oppas.

[Sushii]

jeetje, wat een moeilijke beslissing.

Ik denk dat de reactie van je vriend heel begrijpelijk is. Kan me best voorstellen dat je op dit moment (pas 4 maanden relatie e.d.) gewoon niet op een kind zit te wachten en de kans dat het daardoor fout loopt tussen jullie is natuurlijk ook wel aanzienlijk.

Er is niks mis met een alleenstaande moeder, maar toch.

Ik denk dat ik op dit moment wel een abortus zou plegen en zou wachten met kinderen totdat ik het een stabielere leefomgeving zou kunnen bieden. Daarnaast ben ik doodsbang om een kind te krijgen dus voor mij is de beslissing wellicht een stuk makkelijker

Een vriendin van mij heeft een abortus gepleegd toen zij 18 was. Tot op de dag van vandaag heeft ze er geen spijt van ook al is het soms moeilijk bij het zien van hele jonge moeders of mensen die roepen van: ''ik zou het meteen weghalen als..'' en ''abortus is moord'' en dergelijke. Maar zij zegt ook: je weet pas hoe het is als je zelf in die situatie zit..

succes ermee iig.

Balance schreef op 26-08-2007 @ 11:06 :
Als je 4 dagen gaat werken, ben je natuurlijk ook geld kwijt aan creche/oppas.

Studenten krijgen wel voor een deel kinderopvang vergoed. Maar als je thuis zou mogen blijven wonen, is het niet per se nodig om 4 dagen per week te werken.

En je vriend komt nogal bot op me over . Jij kan hém niet dwingen om voor het kind te zorgen, maar hij kan jóu niet dwingen om een abortus te laten doen.

Pfoeh, moeilijke situatie zeg. En je vriend maakt het er ook niet makkelijker op. Ik begrijp zijn standpunt echter wel. Jullie hebben een vrij korte relatie, en weinig zekerheden. Je moet er misschien dan ook rekening mee houden dat je vriend je verlaat als je besluit het kind te houden. Is natuurlijk geen doorslaggevende factor, maar alleenstaand is het nog moeilijker dan wanneer je met zijn tweeen (en daarmee ook twee inkomens) bent.

Ik denk dat ik er vrij weinig over kan zeggen omdat ik nooit echt voor die keuze heb gestaan en het op zo'n moment heel erg anders is dan als buitenstaander, maar ik denk dat ik het in jouw situatie weg zou laten halen. Omdat je praktisch geen zekerheid hebt, de vader het absoluut niet wil, je nog maar 20 bent, etc. Maar nogmaals, vanaf hier is het makkelijk praten . Succes in ieder geval.

[snoopy]

Ai, lastig.
Ik zou zeker geen abortus plegen omdat je vriend het wil. Volgens mij krijg je daar altijd spijt van, zeker als je zelf wel graag kinderen wilt. Stel je voor dat je later graag kinderen wilt maar het lukt niet. Dan kun je jezelf wel voor je kop slaan.
Als je echter zelf echt twijfelt zou ik er nog eens goed over nadenken. Kijk eens goed naar je gevoel. Als je het ECHT graag wilt komt er op de een of andere manier wel een oplossing.

[Muchacha]

Ik denk dat je jezelf gewoon moet afvragen wat je het moeilijkst zal vinden: een kind opvoeden met weinig middelen of een abortus plegen. Als je kan werken en je moeder wilt je steunen, lukt het wel hoor. Ik ken nog meisjes van jouw leeftijd die hetzelfde hebben meegemaakt en die redden het ook. Ze komen rond met een minimumloon. Niet het leven dat een 20-jarige zich had voorgesteld, maar ze zouden hun kindje niet meer kunnen missen.

Balance schreef op 26-08-2007 @ 10:50 :
Je vriend klinkt een beetje als een lul

Een goedkoop huisje gaat via een huurvereniging, maar goedkope huisjes zijn uiteraard populair. Anti-kraak is sneller en goedkoper, maar geen zekerheid, dus met een kleintje lijkt dat me niks. Ik zou eerst kijken of je kan blijven waar je nu zit en of je dan de basisbehoeften van zo'n kind kan garanderen. Dus heb je genoeg inkomen om eten, drinken, luiers, verzekering, etc te betalen?

Vaak kennen huurverenigingen voorrangsregels, zwanger zijn is er daar een van.
Er bestaan veel regelingen voor studenten met kinderen, zoals goedkopere kinderopvang. Misschien kan je via je school informatie aanvragen.
Een oude vriendin van me is nu 22 en heeft 2 kinderen (een peuter en een baby'tje), ze studeert nog. Via de gemeente krijgt ze financiele hulp zodat de kinderen naar een kinderopvang kunnen wanneer zij op school zit enzo, het is natuurlijk wel zwaar, maar zeker niet onmogelijk. Als je het echt wil en je gaat er voor, dan kan het ook.

[stout!]

Het belangrijkste is dat je geen spijt krijgt van de beslissing die je nu moet nemen.
Denk je dat je een eventuele abortus (later) tegenover jezelf zou kunnen verantwoorden op basis van de argumenten die je nu hebt om er één te ondergaan? Zo ja, dan kan dit een goede beslissing zijn.
Maar spijt van zoiets belangrijks is zwaarder om mee te leven dan met een kindje dat je eigenlijk graag wilt. Als het slechts praktische bezwaren zijn die je tegenhouden, probeer deze dan op te lossen met de hulp van je omgeving (hierboven zijn al een aantal goede suggesties gedaan).
Als ik jou was zou ik niet meteen op mezelf gaan wonen. Dat maakt het (financieel) alleen maar zwaarder en ook al werkt je moeder fulltime, ze wil je vast graag helpen.

Wat je vriend betreft; hij zal jouw keuze moeten respecteren. Aan de andere kant is het belangrijk je te realiseren dat hij ook een keuze heeft. Niet een keuze om jou tot abortus te dwingen, maar wel of hij een vaderrol wil spelen in het (mogelijke) leven van jullie kind. Zoals jij nu moet zelf moet kunnen beslissen of je al moeder wil zijn, moet hij dat ook kunnen over zijn vaderschap.

Heel veel sterkte .

ik vind dat je het niet kunt maken tegenover je vriend om toch het kind maar te houden, terwijl hij duidelijk aangaf absoluut geen kind te willen op dit moment. Plus dat je zelf al aangeeft niks geen financiele zekerheid te hebben. Neem alsjeblieft geen kind als je er niet klaar voor bent, daar vergooi je veel mee. En al genoeg kinderen op deze aardkloot zonder fatsoenlijke ouders.

niks mis met abortus

[Briseïs]

kazje schreef op 26-08-2007 @ 15:33 :
ik vind dat je het niet kunt maken tegenover je vriend om toch het kind maar te houden, terwijl hij duidelijk aangaf absoluut geen kind te willen op dit moment.

Wtf? Het is toch haar leven, haar lichaam? Als haar vriend het niet wil dan kan hij ervoor kiezen om geen rol te spelen in haar leven en dat van het kind! Ik vind het eerder niet kunnen dat hij zegt dat hij absoluut wilt dat zij het weg laat halen.

[Muchacha]

kazje schreef op 26-08-2007 @ 15:33 :
ik vind dat je het niet kunt maken tegenover je vriend om toch het kind maar te houden, terwijl hij duidelijk aangaf absoluut geen kind te willen op dit moment. Plus dat je zelf al aangeeft niks geen financiele zekerheid te hebben. Neem alsjeblieft geen kind als je er niet klaar voor bent, daar vergooi je veel mee. En al genoeg kinderen op deze aardkloot zonder fatsoenlijke ouders.

niks mis met abortus

Ik vind dat haar vriend het niet kan maken om haar te dwingen tot abortus Dat zij veel vergooit, daar kiest ze zelf voor. Als zij niet de behoefte heeft om elke week 5x uit te gaan maar evengoed thuis voor een kind wilt zorgen, dan is dat toch haar keuze? Het is moeilijk ja, maar je leven is niet voorbij als je een kind hebt. En fatsoenlijke ouders, liever ouders met minder financiële middelen maar met genoeg liefde voor hun kind dan rijke mensen die zich niet interesseren in hun kind. TS is geen 15 meer.

Beetje bekrompen post van je, vind ik

[snoopy]

kazje schreef op 26-08-2007 @ 15:33 :
ik vind dat je het niet kunt maken tegenover je vriend om toch het kind maar te houden, terwijl hij duidelijk aangaf absoluut geen kind te willen op dit moment.

Nou ja, zeg. Als hij per se geen kinderen wil moet hij geen seks hebben, en zeker geen onveilige seks. Je weet altijd dat de kans er is dat de vrouw zwanger raakt.

Muchacha schreef op 26-08-2007 @ 15:43 :
En fatsoenlijke ouders, liever ouders met minder financiële middelen maar met genoeg liefde voor hun kind dan rijke mensen die zich niet interesseren in hun kind. TS is geen 15 meer.

Maak daar dan maar ouder van.

[Lorelei]

snoopy schreef op 26-08-2007 @ 16:28 :
Nou ja, zeg. Als hij per se geen kinderen wil moet hij geen seks hebben, en zeker geen onveilige seks. Je weet altijd dat de kans er is dat de vrouw zwanger raakt.

Dat is natuurlijk ook wel een puntje van de andere kant. Als zij altijd gezegd heeft dat ze best onveilig kunnen vrijen, want ze neemt toch wel een abortus... Dan is hij nog steeds een domme lul, maar dan is het van allebei de kanten niet helemaal zuiver.


En verder.. tja. Ik zou nooit een abortus laten plegen (of GEEN abortus laten plegen) als ik er niet achter stond. Ik ben het eens met wat Sarah zegt: probeer voor alle problemen die je bedenkt, gelijk een oplossing te bedenken. Een heleboel dingen zijn wel mogelijk.

[Kaa]

zoals ik al meerderen heb horen zeggen denk ik dat jouw eigen gevoel in deze het belangrijkste van alles is. Als je dit echt heel graag met heel je hart wil, dan vind je wel manieren om alle sop zn pootjes terecht te laten komen. mijn moeder heeft het vroeger met twee kinderen en nog veel minder moeten rooien, is dr ook goed gelukt.
tot slot vind ik dat jouw vriend wel de laatste is die BOOS mag worden hierover, als hij zo zeker weet dat hij geen kinderen wil en hier niet voor in wil staan of jou wil helpen en steunen in deze onzekere periode, dan had hij onveilige seks moeten weigeren, punt. het is een onverantwoordelijke lul.
ik wens je in ieder geval veel sterkte en ik hoop dat de keuzes die je maakt gaan werken voor je en dat het keuzes zijn waar je met heel je hart achter kan staan. bedenk goed dat het iets onomkeerbaars is en iets waar je de rest van je leven gerust op terug moet kunnen kijken.
toekomst met kind is dan miscshien niet gemakklijk. maar niets is gemakkelijk...
xx

[=zwart wit=]

laat je niet te sterk door anderen beinvloeden, jouw lijf, jouw kind, jouw keuze. als je vriend aangeeft niet verantwoordelijk te willen zijn voor het kind, dan gaat hij maar buitenspelen, jij moet een keuze maken. en dat is moeilijk genoeg, wat steun kan geen kwaad. voor beide beslissingen heb je misschien steun nodig, laat je dus niet door bepaalde anderen één kant op duwen.

je klinkt alsof je de keuze voor dat kind al een beetje gemaakt hebt? praktische bezwaren moeten geen bezwaren zijn. niet zwaarwegend genóeg. maar bedenk wel, ook al heb je het kind eigenlijk al, dat je een keuze maakt voor een leven met een kind. het is beslissing voor twee levens. sterkte .

kazje schreef op 26-08-2007 @ 15:33 :
ik vind dat je het niet kunt maken tegenover je vriend om toch het kind maar te houden, terwijl hij duidelijk aangaf absoluut geen kind te willen op dit moment. Plus dat je zelf al aangeeft niks geen financiele zekerheid te hebben. Neem alsjeblieft geen kind als je er niet klaar voor bent, daar vergooi je veel mee. En al genoeg kinderen op deze aardkloot zonder fatsoenlijke ouders.

niks mis met abortus

Waar slaat dat nou op? Dan maakt hij het maar uit, hij kan altijd zeggen dat hij het niet wil zien en zich vervolgens nooit meer met haar en het kind bemoeien. Maar het zit in háár lichaam en zij is, hoe dan ook, de enige die bepaalt wat er in haar buik gebeurt.

@TS: Je moet zelf bepalen wat je doet. Ik weet niet of het verstandig is om in deze omstandigheden een kind op de wereld te zetten. Aan de andere kant ben je oud genoeg om een kind op te kunnen voeden, denk ik.

Het belangrijkste is dat, wat je ook kiest, jij er zelf achter staat.
Het gaat hoe dan ook moeilijk worden. Maar ik ken een meisje dat een abortus heeft laten plegen en hoewel ze achter haar keuze stond (ze was vanwege haar mentale en fysieke gesteldheid echt niet in staat om goed voor een kind te kunnen zorgen), is ze er nu, een jaar later, nóg niet echt overheen. Dustja.

[Lautitia]

Briseïs schreef op 26-08-2007 @ 15:41 :
Wtf? Het is toch haar leven, haar lichaam? Als haar vriend het niet wil dan kan hij ervoor kiezen om geen rol te spelen in haar leven en dat van het kind! Ik vind het eerder niet kunnen dat hij zegt dat hij absoluut wilt dat zij het weg laat halen.

Kaa schreef op 26-08-2007 @ 17:27 :
tot slot vind ik dat jouw vriend wel de laatste is die BOOS mag worden hierover, als hij zo zeker weet dat hij geen kinderen wil en hier niet voor in wil staan of jou wil helpen en steunen in deze onzekere periode, dan had hij onveilige seks moeten weigeren, punt. het is een onverantwoordelijke lul.

Morgan schreef op 26-08-2007 @ 18:08 :
Waar slaat dat nou op? Dan maakt hij het maar uit, hij kan altijd zeggen dat hij het niet wil zien en zich vervolgens nooit meer met haar en het kind bemoeien. Maar het zit in háár lichaam en zij is, hoe dan ook, de enige die bepaalt wat er in haar buik gebeurt.

=zwart wit= schreef op 26-08-2007 @ 17:54 :
laat je niet te sterk door anderen beinvloeden, jouw lijf, jouw kind, jouw keuze. als je vriend aangeeft niet verantwoordelijk te willen zijn voor het kind, dan gaat hij maar buitenspelen, jij moet een keuze maken.

Toch vind ik dat de vader wel degelijk wat in de melk te brokkelen heeft en dat is ook niet zonder reden. Binnen een gezin heeft de vader wel degelijk een belangrijke rol die de ontwikkeling van het kind - zelfs al tijdens de zwangerschap - beïnvloedt en die om geen enkele reden onderschat mag worden. In eerste instantie moet er daarom alles aan gedaan om te proberen samen tot een beslissing te komen.

In hoeverre dit naar alle redelijkheid is gebeurd, kunnen we niet beoordelen; hij heeft weliswaar zijn mening uitgesproken, maar ik vind niet dat wij hier nu mogen oordelen over de nuance van die mening. Ik vind dat hij alle recht heeft om boos te worden op het moment dat zij vertelt dat zij liever niet voor abortus kiest, omdat die boosheid zeer waarschijnlijk voortkomt uit onmacht en angst; ik denk dat iedereen dat zou voelen in hun situatie. Wat goed zou zijn, is als er uitgesproken wordt wat zowel hij als zij werkelijk voelen, zodat zij elkaar begrijpen; niet alleen hij, maar ook zij is - onafhankelijk van welke beslissing er genomen zal worden - bang voor wat er komen gaat, echter zij uiten dit elk op een andere manier. Als zij niet doorzien dat zij in hetzelfde schuitje zitten en dat zij moeten proberen om samen te leren varen om niet te zinken, zal er geen gezamenlijke beslissing genomen kunnen worden en er zal waarschijnlijk ruzie ontstaan zodat er in het ergste geval geen redelijk gesprek meer mogelijk is, wat voor niemand een wenselijke situatie is. Zoals Sarah al zei is er de mogelijkheid om met iemand die gespecialiseerd is in gespreksvoering met ongepland zwangeren en hun partner en ik denk dat dat in deze situatie aangewezen is, zodat de kans groter is dat beiden achter de beslissing kunnen staan.

@TS: Nogmaals, ik denk dat wanneer je jezelf even de tijd gunt dat je er vanzelf wel achterkomt wat voor jou en je kind-in-wording het beste is.

[remy476]

Normaal gesproken kies je er met zijn 2e voor om een kind te nemen. In dit geval wil je vriend het niet (en 4 maanden relatie vind ik zelf nog een beetje kort voor kinderen).

Als jij mijn vriendin was zou ik ook liever hebben dat je het weg zou laten halen. Deed je dat niet, dan zou ik wel voor t kind betalen maar ik zou niet bij je blijven. Dan heb je geen leven meer. Zeker in jou situatie als je geen geld ed. hebt.

Ik zou je steunen voor, tijdens en na de abortus maar denk aan je toekomst.

Ik spreek nu voor mezelf en het klinkt vrij hard, maar zo denk ik er nu eenmaal over. Je zou nu een kind krijgen, terwijl deze eigenlijk niet door je vriend geaccepteerd wordt.

En dan kan je wel zeggen:''eigen schuld'' want dan had je geen sex moeten hebben, maar dat vind ik lulkoek. Iedereen heeft sex, niet alleen om kinderen te maken.

[Spoonie]

Op een enkele uitzondering na ben ik sowieso al tegen abortus maar het blijft een beslissing die je samen met je 'vriend' moet maken.

Een kind opvoeden vraagt veel en is zwaar, zeker als je nog aan het studeren bent. Het gaat hier alleen wel over een mensenleven dat je dan geen kans geeft om zijn/haar eigen leventje te krijgen. Ik vind de houding 'dan maar een abortus' ook echt heel slecht. Het is geen voorbehoudsmiddel wat je als laatst mogelijke middel kunt inzetten, dan hadden jullie maar een condoom of de pil moeten gebruiken.

Je moet jezelf afvragen of je dit wel aankunt en je er geestelijk klaar voor bent, misschien is adoptie een idee?

[Poepkind]

Tsja ik denk wel dat het kan eigenlijk, praktisch gezien. Voor de rest moet je maar uitvogelen. Sterkte!

[Balance]

remy476 schreef op 26-08-2007 @ 18:52 :
En dan kan je wel zeggen:''eigen schuld'' want dan had je geen sex moeten hebben, maar dat vind ik lulkoek. Iedereen heeft sex, niet alleen om kinderen te maken.

En daar bestaat nou anticonceptie voor..

[Iduna]

Het lijkt me echt heel moeilijk, voor beide kanten is wel iets voor te zeggen.
Stel je gaat een abortus laten plegen, dan denk ik nog dat jij en je vriend niet bij elkaar blijven, want dan zul je hem kwalijk kunnen nemen dat jij dat hebt laten doen.
Als je het kind houdt, is hij ook weg, dus het is moeilijk om deze factor mee te nemen in de beslissing. (Wat niet wil zeggen dat hij niet belangrijk is!)

Misschien kun je ook nog met heel veel verschillende mensen praten, die ook objectief naar de situatie kunnen kijken maar vraag ook de mening van je familie, want die zouden je kunnen steunen als je het kind wilt houden. Dan kun je de voors en tegens op papier zetten en dan een beslissing nemen.

Vuur_Sterretje schreef op 26-08-2007 @ 00:03 :
Heb het 2 x onveilig gedaan, dus gewoon soa vrij.

Dit is wel een rare conclusie. Heb je je laten testen op soa's?

[Promillage]

Waarom zou haar vriend geen reden hebben om boos te worden? Ze was degene die zei dat ze een abortus zou doen mocht ze zwanger worden. Ja, het is vrij dom om op zoiets te varen maar niettemin heeft hij dus alle recht zich bedrogen te voelen. Te meer omdat dit kind toch ook wel van hem is, hij is er niet aan toe maar het word hem opgedrongen. Zelfs als hij ervoor kiest er niets mee te maken te hebben moet hij nog altijd met de wetenschap leven dat er ergens een kind van hem rondloopt. En hoe kan hij weten dat de TS later niet op de stoep zal staan om alimentatiete eisen? Ongewild ouder zijn lijkt me ook niet echt een pretje vooral als het voortkomt uit zo'n kortstondige relatie.

[Balance]

Promillage schreef op 26-08-2007 @ 19:42 :
Waarom zou haar vriend geen reden hebben om boos te worden? Ze was degene die zei dat ze een abortus zou doen mocht ze zwanger worden. Ja, het is vrij dom om op zoiets te varen maar niettemin heeft hij dus alle recht zich bedrogen te voelen. Te meer omdat dit kind toch ook wel van hem is, hij is er niet aan toe maar het word hem opgedrongen. Zelfs als hij ervoor kiest er niets mee te maken te hebben moet hij nog altijd met de wetenschap leven dat er ergens een kind van hem rondloopt. En hoe kan hij weten dat de TS later niet op de stoep zal staan om alimentatiete eisen? Ongewild ouder zijn lijkt me ook niet echt een pretje vooral als het voortkomt uit zo'n kortstondige relatie.

Ze heeft gezegd dan abortus te laten plegen: oh laat ik d'r dan maar zwanger maken!
Alsnog is het een fout van beide kanten die het risico namen dat ze zwanger kon worden. Lijkt me dus nog altijd ook zijn eigen fout en geen reden boos op haar te worden.

[Lorelei]

remy476 schreef op 26-08-2007 @ 18:52 :


En dan kan je wel zeggen:''eigen schuld'' want dan had je geen sex moeten hebben, maar dat vind ik lulkoek. Iedereen heeft sex, niet alleen om kinderen te maken.

Ja maar niet iedereen heeft onveilige seks.

[fib]

abortus of het kind houden dat is een hele lastige keuze.

Het hangt ook een beetje van je levensverwachting af. Is je doel huisje boompje beestje? Trouwen een burgelijk bestaan leven? Of cariere maken? De wereld zien? Jezelf ontplooien, hard studeren?

Jij bent tot op zekere hoogte de regiseur van je eigen leven. Wat wil je met je leven?

[=zwart wit=]

Lautitia schreef op 26-08-2007 @ 18:38 :

je hebt wel gelijk. ik reageerde meer vanuit de gedachte "ik wil dat je abortus laat plegen" terwijl ze zelf aangeeft het kind "zoooo graag te willen houden".

[=zwart wit=]

fib schreef op 26-08-2007 @ 22:47 :
abortus of het kind houden dat is een hele lastige keuze.

Het hangt ook een beetje van je levensverwachting af. Is je doel huisje boompje beestje? Trouwen een burgelijk bestaan leven? Of cariere maken? De wereld zien? Jezelf ontplooien, hard studeren?

Jij bent tot op zekere hoogte de regiseur van je eigen leven. Wat wil je met je leven?

ze heeft niet de keuze nu zwanger te worden, ze ís zwanger. volgens mij maakt dat toch wel verschil..

[fib]

=zwart wit= schreef op 26-08-2007 @ 22:50 :
ze heeft niet de keuze nu zwanger te worden, ze ís zwanger. volgens mij maakt dat toch wel verschil..

Ik weet dat ze zwanger is. Dus ze staat nu toch op een punt waarop ze moet kiezen. Deze beslissing is misschien wel één van de belangrijkste in haar leven.

[=zwart wit=]

fib schreef op 26-08-2007 @ 22:54 :
Ik weet dat ze zwanger is. Dus ze staat nu toch op een punt waarop ze moet kiezen. Deze beslissing is misschien wel één van de belangrijkste in haar leven.

ja, maar ik bedoel te zeggen dat het geen 50/50 kéuze is. ze heeft al een kindje (of vruchtje, whatever). het is al heel wat om zoiets te hebben, en dat maakt de keuze voor abortus niet evenwaardig aan die van geen abortus.

Ik denk dat het maken van een lijstje met de voor- en nadelen in dit geval niet werkt. Je hebt het niet over het wel of niet aannemen van een baan of een auto die je koopt. Dit is een kind dat in je buik groeit en er komen veel meer emoties en gevoel bij kijken dan bij bijv die auto.

Ik zou het persoonlijk niet laten weghalen. Je bent nog best jong, maar niet te jong om een kind op te voeden.
Ik heb het idee dat een zwangerschap niet voor niets 9 maanden duurt. In deze maanden heb je de tijd om aan het idee te wennen, om je voor te bereiden om wat er (evt) gaat gebeuren. Neem dus geen overhaaste beslissingen, je weet het nog maar net.

Wat betreft je vriend: ja, dat is schrikken, maar het is te idioot voor woorden om onveilige seks te hebben 'omdat ze anders toch wel abortus pleegt.' Naar mijn bescheiden mening ben je dan niet goed bij je hoofd als je je vriendin om wie je zegt te geven, aan zulke emoties bloot wil stellen. Ja, je had anticonceptie moeten gebruiken, dat weet je nu zelf ook wel, maar de situatie is nou eenmaal zo. Als daar niet over te praten valt, en je gewoon kwaad wordt, dan zou het wat mij betreft jammer de bammer zijn, maar daar zou ik dan geen relatie mee willen hebben. Of ik nou wel of niet het kind zou houden.

En verder zijn er vele verhalen te vertellen. Ik ken veel tienermoeders die op hun 16, 17, 18 en 19 een kind kregen. De ene doet het geweldig, bij de ander frons je even je wenkbrouwen, maar ze fiksen het allemaal maar wel even. Weer een andere heeft abortus laten plegen en 5 jaar later kan ze nog janken als ze een klein kind ziet.
Maar dat zijn hun verhalen en jij bent iemand anders. De ene persoon is blij met zijn abortus, de ander niet. Ik zou mijn beslissing dus niet maken a.d.h.v. verhalen van anderen. Wel kan je natuurlijk om advies vragen om tot je besluit te komen.

Wat al eerder gezegd is: er zijn instellingen die vrouwen (en mannen) helpen die ongepland zwanger zijn geworden en proberen te helpen om een goede beslissing te maken. Ik zou daar zeker even langs gaan.

en verder: Stel je omgeving op de hoogte. Hun reactie kan ervoor zorgen dat je beslissing toch weer anders uitvalt.

Succes ermee, het lijkt me niet makkelijk!

[Vice]

Vuur_Sterretje schreef op 26-08-2007 @ 00:03 :
Wat zouden jullie doen??

Iedergeval geen advies vragen op een scholierenforum.

[Sennah]

2 jaar geleden zat ik in dezelfde situatie, ik heb gekozen voor abortus. Tot nu toe is er geen moment geweest dat ik niet blij was met die keuze.
Ik ben van mening dat je als ouder zijnde eerst zelf een goede basis moet hebben om je kind een goede opvoeding te geven.
Je weet nu dat je zwanger kunt worden, dan kun je dat over 5 of 10 jaar ook nog wel (uitzonderingen daar gelaten).
Succes met je beslissing, als je meer over abortus wilt weten, mag je me PM'en.

Sennah.

[scoutgirl15]

mijn zus was ook op haar 16e zwanger me ouders hebben hun geholpen en nu ben ik bijna 5 jaar tante en alles gaat goed

het is wel te doen alleen moet je denk ik wel steun krijgen van mensen om je heen
er is ook een jonge moeders forum maar weet zo even niet hoe die heet sterkte met de keuze maken

Iedereen heeft het over een kind, maar ik vraag mij serieus af of je het alwel als een kind moet beschouwen. Misschien vermenselijk je het daarmee ook teveel, wat een goede keuze stukken lastiger kan maken.

[Lyne]

Het enige wat ik kan zeggen is dat je je hart moet volgen. Je moet wel een beslissing maken waarmee je kan leven. Dus als jij ermee kan leven om abortus te plegen, moet je het doen. Anders niet. Klinkt heel simpel, I know, maar de riedel over huis/inkomen/werk/diploma heb je al gehoord.. Maar daarnaast moet je ook aan jezelf denken. En of jij het aankan om een kind te verzorgen op dit moment. Mijn moeder is op haar 17e zwanger geworden van mij en had op dat moment ook geen diploma/vaste woonplaats/geld/werk etc.. en het is ook goed gekomen. Dus als je het wilt, dan lukt het wel.

[Fantôme]

je moet het natuurlijk uiteindelijk zelf bepalen, maar als ik jouw post zo lees denk ik dat je ontzettend spijt gaat krijgen als je je kindje weg laat halen...
Praat er eens met mensen over. het is fijn om te weten dat er mensen zijn die je steunen en achter je beslissing staan, welke dat dan ook wordt.

Verder kun je ook contact opnemen met het FIOM. als het goed is kunnen zij je helopen met het maken van zulke moeilijke beslissingen door er met je over te praten. maar uiteindelijk maak jij de beslissing.

succes meis!

[Lorelei]

Vice schreef op 27-08-2007 @ 02:43 :
Iedergeval geen advies vragen op een scholierenforum.

Waarom niet?

grl schreef op 27-08-2007 @ 23:10 :
Waarom niet?

Omdat je dan allerlei goedbedoelende maar domme dozen moet aanhoren die zeggen dat je het moet houden. De oplossing is gewoon een abortus, want er zijn al genoeg kinderen op de wereld van jonge ouders die zelf geen oplkeiding hebben gehad en die min of meer een foutje waren, terwijl de wereld juist behoefte heeft aan kinderen van hoger opgeleide ouders met enige levenswijsheid zodat er niet steeds méér waardeloze mensen komen. Daar zijn er al genoeg van.