Het Grote Lucht Je Hart Topic - 173

[Daantje_0705]

In de tijd dat ik heel veel thuis was en weinig mensen zag, heb ik wel veel gehad aan de app-groep met collega's en vrienden en Sarah heeft ook wel goede tips.

[darkfairy]

Daantje_0705 schreef:

Jammer dat het niet geschikt was darkfairy. Waarom vond je het niets? Zit je nu op een afdeling waar je maar tijdelijk mag blijven?

het iq van die mensen was veel te laag.
en ik zit nou op een opname afdeling.
waar ik een plaats bezet hou.

Diddlina schreef:

@ darkfairy: Jammer dat het begeleid wonen niks voor je was.
Ik begrijp het wel als jij ook niet te dicht bij je ouders wilt wonen.
Ik woon ook niet dicht bij mijn ouders, ben veel te bang dat als er wat is bijvoorbeeld ik zit niet lekker in mijn vel, dat ik dan veel te snel geneigd ben om naar mijn ouders te gaan, terwijl ik het dan toch zelf op de woongroep met de begeleiding moet oplossen.
Voorheen woonde ik ook om de hoek bij mijn ouders, maar dat ging niet goed, ik stond zowat iedere dag bij mijn ouders op de stoep.

o.t. Op dit moment voel ik me eigen best wel een beetje gespannen.
Ook is het erg druk en rumoerig in mijn hoofd.
Ik doe voor een dagbesteding via de stichting waar ik bij woon, thuiswerk.
Op zich zal je denken, dat is toch fijn thuiswerk doen en dan mogen schilderen op hout ( theekistjes, lectuurbakken, vogelhuisjes, deurhangers enz ).
Nou op zich is dat ook wel leuk, maar ik baal ervan dat ik niet normaal in de dagbesteding kan gaan werken.
kijk, ik begrijp heel goed dat het vanwege psychische redenen veel druk geeft om bij een dagbesteding te werken, ook vanwege mijn gezondheid is het erg moeilijk om bij een dagbesteding te gaan werken.
Mijn imuun systeem werkt niet goed en nu krijg ik om de 3 weken een infuus waar ik heel erg moe van wordt.
Maar nu mis ik de gezelligheid en aansluiting van de Decoratiegroep waar ik voor werk.
Ik zie helemaal niemand van mijn colega`s ja heel af en toe met het sporten, zwemmen en bij de soos.
Steeds vragen ze dan aan mij wanneer ik weer een keer kom werken, probeer dan maar eens uit te leggen dat je nooit meer bij de dagbesteding kunt gaan werken, vanwege te veel druk en vanwege je gezondheid.
Dat vind ik erg moeilijk.
Ook heb ik het gevoel dat ik qua werk achteruit ben gegaan.
Soms laat ik het thuis werk voor wat het is en ga ik wat hobbyen voor mezelf of ik ga wat andere dingen voor mezelf doen.
Ik ga het hier morgen ook over hebben met mijn zorgcoordinator, ik heb een brief geschreven waar dit alles ook in staat, dus ben benieuwd wat ze er van gaat zeggen.
Ik kijk op tegen "normale" mensen die wel een normaal leven kunnen lijden.
Maar ik kan dat niet, helaas.

ik wil juist wel dicht bij mijn ouders wonen.
maar de mensen waren helaas niks voor mij.

ot.
in het weekend bezoek gehad.
zaterdag is mijn vader geweest.
en gisteren is mijn opa geweest.
dat was best wel leuk.
net een brief getypt voor de verpleging.
over hoe ik me voel en die ga ik straks af geven.

[Elin3]

Ik heb net een psycholoog aan de telefoon gehad, volgende week woensdag hebben we de eerste afspraak. De psychologe zei wel dat het hele traject waarschijnlijk heel veel energie gaat kosten en daar zie ik wel tegenop. Die energie heb ik juist niet

Ik volg op het moment maar drie vakken op de universiteit, maar één van de vakken (het vak wat ik vorig jaar niet gehaald had) kost onwijs veel tijd.

[Axel11]

Elin3 schreef:

we

Wie?

[Elin3]

Axel11 schreef:

Wie?

De psychologe en ik

[Axel11]

Elin3 schreef:

De psychologe en ik

Ok haha

[Elin3]

Axel11 schreef:

Ok haha

Het is nog niet zo dramatisch dat vriendje en ik in relatietherapie moeten ofzo hoor

[Axel11]

Elin3 schreef:

Het is nog niet zo dramatisch dat vriendje en ik in relatietherapie moeten ofzo hoor

Hahaha, gelukkig maar

[Daantje_0705]

Zeker rondom een gesprek met de psych was mijn hoofd altijd wel heel vol. Alsof je alles opschud en het niet netjes terug in elkaar valt maar als een berg troep maar als je door erover te praten alles beter een plek kan geven, scheelt dat natuurlijk ook energie. Net als opruimen eigenlijk, dat wordt ook eerst troep voor het netjes wordt.

[Daantje_0705]

@ Darkfairy: jammer. Zijn er nog meer plekken voor begeleid wonen in de buurt?

[darkfairy]

@daantje_0705 in ieder geval niet vlak bij mijn ouders.

ot.
ik wordt ook angstig van mijn lichamelijke dingen.
maar de verpleging zegt dat ik daar niet angstig voor hoef te zijn.
dus dat probeer ik dan ook niet te doen.
en vorige week moest ik toen ik naar de fysho ging voor mijn schouders.
ook roeien na het los maken.
maar toen voelde ik me een paar uur heel duizelig en trillerig enzo.
dus dan ga ik vandaag zeggen dat ik niet wil roeien.
en dat vindt ik best wel spannend om te zeggen.
terwijl ik dat helemaal niet spannend hoef te vinden.
dus dat probeer ik dan ook maar te bedenken.
en bij de bezigheid probeer ik veel afleiding te zoeken met werken.

[darkfairy]

heb me voor niks druk gemaakt.
want het was zo gezegd tegen de fyshio therapeute.
en nou hoop ik dat mijn paniek vandaag zonder zo nodig medicijn weg gaat.

[darkfairy]

ik voel me lichamelijk en geestelijk helemaal niet fit.
dus ik doe het rustig aan.
en vanmiddag gelukkig naar de psycholoog toe,

[Elin3]

Ik doe een poging om de formulieren van de psycholoog in te vullen, maar het is best lastig om duidelijk op te schrijven wat nu precies mijn hulpvraag is.

[sebastiaan133]

Ja elin3, dat wilde ik nou net vragen, als je het tenminste kwijt wil. Waarom loop je bij de psycholoog?

soms weet ik het gewoon allemaal niet meer

[Elin3]

sebastiaan133 schreef:

Ja elin3, dat wilde ik nou net vragen, als je het tenminste kwijt wil. Waarom loop je bij de psycholoog?

Mijn moeder is iets meer dan een jaar geleden overleden en sinds dien zijn er voor mij zoveel verantwoordelijkheden bij gekomen dat ik in één klap volwassen moest zijn en er geen ruimte was voor rouw. Voor dat en alle gevolgen daarvan ga ik dus naar de psycholoog.

Als je de lange versie van het verhaal wil horen moet je maar een gil geven, dan stuur ik je een PM.

[sebastiaan133]

Elin3 schreef:

Mijn moeder is iets meer dan een jaar geleden overleden en sinds dien zijn er voor mij zoveel verantwoordelijkheden bij gekomen dat ik in één klap volwassen moest zijn en er geen ruimte was voor rouw. Voor dat en alle gevolgen daarvan ga ik dus naar de psycholoog.

Als je de lange versie van het verhaal wil horen moet je maar een gil geven, dan stuur ik je een PM.

*Gil*. Ben er best wel geintresseerd in aangezien je op het forum toch best stabiel en volwassen overkomt.

[Student22]

Daantje_0705 schreef:

Ik ben nogal teleurgesteld. Sinds januari, tijdens mijn revalidatie leuk contact met twee meiden van mijn leeftijd. Fijn om je ervaringen, gevoelens, gedachten en bezigheden te delen met mensen die je begrijpen. Met de een had ik meer dan met de ander en ergens in april is er één afgehaakt. Met dat andere meisje heel veel contact gehouden, we appten dagelijks (zaten allebei veel thuis en dan is het gewoon gezellig), gingen samen koffie drinken als we allebei in het ziekenhuis waren. Fijn om iemand te hebben die echt begrijpt hoe het gaat. Ik knapte vrij goed op, zij niet en haar vader werd ziek. Al die tijd geprobeerd er voor haar te zijn. Sinds ik terug ben van vakantie reageert ze anders dan ik gewend was. Ze wilde niet dat ik vroeg hoe het met haar ging want het ging toch niet goed, ik mocht niet vragen hoe haar dag was want ze maakte toch niets mee, ze wilde niet weten hoe het met mij ging of wat ik deed want ze kon er niet meer tegen dat ik wel opknapte en zji niet. Allemaal begrijpelijk maar wel een beetje out of the blue. Eind september moest haar proefschrift klaar zijn dus ik vroeg vanmiddag (na haar sinds begin september al niet meer gesproken te hebben, wel even wat anders dan voorheen elke dag) hoe het daar mee was en weer reageert ze dat ze er niet over wil hebben. Naja prima maar het blijft raar en ik ben gewoon een beetje teleurgesteld dat je zolang leuk contact hebt en het ineens zo omslaat.

Heb je tegen haar kunnen zeggen dat je dat jammer vindt? Misschien ziet ze dat niet omdat ze zo bezig is met haar eigen situatie? Mijn ervaring is dat je best eerlijk kunt zijn over je gevoel en dat mensen vaak niet weten wat er in de ander omgaat. Als ik hiermee zit en een open gesprek met diegene heb, lucht dat voor mij altijd op.

Elin3 schreef:

Ik doe een poging om de formulieren van de psycholoog in te vullen, maar het is best lastig om duidelijk op te schrijven wat nu precies mijn hulpvraag is.

Nou wat dacht je van:

Elin3 schreef:

Mijn moeder is iets meer dan een jaar geleden overleden en sinds dien zijn er voor mij zoveel verantwoordelijkheden bij gekomen dat ik in één klap volwassen moest zijn en er geen ruimte was voor rouw. Voor dat en alle gevolgen daarvan ga ik dus naar de psycholoog

[Elin3]

deadlock schreef:

Nou wat dacht je van:

Dat heb ik ook opgeschreven, maar de vraagstelling maakte het beantwoorden lastig. Er werd gevraagd naar oorzaak, naar wat het probleem in stand houdt, wat mijn hulpvraag is en weer afzonderlijk wat ik verwacht van de psychologe. Natuurlijk is het sterven van mijn moeder niet 100% het probleem en ik vond het lastig de volledige situatie uit te leggen als antwoorden op de vragen.

In de mail die ik naar haar eerder stuurde kon ik veel gemakkelijker het hele verhaal uitleggen, waardoor er wat meer samenhang in zat

[darkfairy]

vanochtend ondanks mijn hoge bloedddruk toch gesport.
ik heb een kwartier gefietst een kwartier gelopen en been oefeningen gedaan,
ik voel me er nog steeds niet helemaal fit door.
maar ben trots dat ik heb sporten heb vol gehouden!.
en vanavond meten ze mijn bloeddruk opnieuw.

[Daantje_0705]

Student22 schreef:

Heb je tegen haar kunnen zeggen dat je dat jammer vindt? Misschien ziet ze dat niet omdat ze zo bezig is met haar eigen situatie? Mijn ervaring is dat je best eerlijk kunt zijn over je gevoel en dat mensen vaak niet weten wat er in de ander omgaat. Als ik hiermee zit en een open gesprek met diegene heb, lucht dat voor mij altijd op.

Fijn dat je reageert.

Ja, dat heb ik gezegd en ik denk dat ze teveel bezig is met haar eigen situatie maar dat gebruikt ze eigenlijk ook als argument. Ik moet zeggen dat het me nu alleen maar meer frustreert als ik haar uitleg dat ik het jammer vind en wat ik ervan vind omdat ze het telkens afkapt en er eigenlijk niet op ingaat. Als ik vraag hoe het gaat, dan krijg ik als reactie dat ze 'niet goed weet hoe ze 'het gesprek' weer aan moet gaan'. Ik vraag gewoon hoe het gaat?

[Student22]

Daantje_0705 schreef:

Fijn dat je reageert.

Ja, dat heb ik gezegd en ik denk dat ze teveel bezig is met haar eigen situatie maar dat gebruikt ze eigenlijk ook als argument. Ik moet zeggen dat het me nu alleen maar meer frustreert als ik haar uitleg dat ik het jammer vind en wat ik ervan vind omdat ze het telkens afkapt en er eigenlijk niet op ingaat. Als ik vraag hoe het gaat, dan krijg ik als reactie dat ze 'niet goed weet hoe ze 'het gesprek' weer aan moet gaan'. Ik vraag gewoon hoe het gaat?

Jammer dat ze daar zo star in is. Maar wel goed dat je het geprobeerd heb! Heb je haar daar ook op gewezen, dat ze daar niet op ingaat? Het enige dat ik me nog zou kunnen bedenken wat je zou kunnen doen is het een keertje face-to-face uitpraten, ervanuitgegaan dat je dit via de app heb besproken.

Ik ben trouwens lichamelijk ook niet altijd even gezond. Als je daar over wil praten dan kun je me een berichtje sturen

[darkfairy]

alles al in gepakt voor het weekend.
zo meteen terug naar de afdeling want ik ben te onrustig.
en dan vanaf vanmiddag of vanavond lekker tot zondag naar mijn ouders.
het lijkt soms wel of ik niet wil toestaan dat het goed gaat.
maar ik wil wel dat het goed gaat.
dus ik ga het toe staan ook!.

[Elin3]

sebastiaan133 schreef:

*Gil*. Ben er best wel geintresseerd in aangezien je op het forum toch best stabiel en volwassen overkomt.

Ik ga er zo even voor zitten

@ darkfairy: Wat goed dat je positief gaat denken dat je wilt dat het goed met je gaat.


Op dit moment gaat het gelukkig al weer wat beter met mij.
Ik heb 3 dagen gehad dat ik me eigen erg down en depressief voelde.
Dat kwam doordat ik het gevoel had geen aansluiting in de woongroep te hebben.
Kijk, 2 huisgenoten van mij zijn erg close met elkaar en trekken erg veel met elkaar op.
Ik heb nog een andere huisgenoot, een jonge man, maar daar heb ik niet zo`n klik mee.
Nu heb ik heel veel last van rottige en vervelende gedachten, die van kwaad tot erger worden.
Zo denk ik heel erg er niet meer bij te horen in de woongroep bij mijn huisgenoten, terwijl ik toch wel graag in deze woonvorm woon.
Ik heb een leuke zit/slaapkamer, ik heb beneden een mooie hobbybureau staan waar ik aan kan zitten hobbyen, ik heb veel leuke en creatieve hobby`s.
Maar toch komen er rottige/vervelende gedachten in mijn hoofd die ik maar erg moeilijk stop kan zetten.
Ik probeer om heel veel afleiding te zoeken, zoals hobbyen, buiten wandelen, rustgevende muziek luisteren, brieven schrijven naar (pen)vriendinnen enz.
Ook heb ik weer heel erg veel gedachten in mijn hoofd van vroeger van het pest verleden.
Ik ben vroeger heel erg gepest geweest en dat speelt op dit moment ook een rol.
heb afgelopen woensdag een gesprek gehad met mijn psychologe en haar een brief laten lezen.
Zij heeft contact opgenomen met mijn huisarts en afgelopen vrijdag heb ik een gesprek gehad met de huisarts.
ik zat heel erg in mijn hoofd om opgenomen te willen worden.
We hebben een heel goed gesprek gehad en gekeken naar de voordelen en de nadelen van een opname.
We zijn tot de conclusie gekomen dat ik beter bij de stichting kan blijven waar ik nu bij woon.
De begeleiding en mijn psychologe gaan kijken hoe ze mij nog beter kunnen helpen.
Ik heb een gevoelsmeter lijst gekregen die ik iedere dag moet invullen zodat ik kan zien hoe ik me eigen voel en hoe het met mij gaat.
Dit helpt mij ook erg goed moet ik zeggen.
Ook schrijf ik iedere dag in een boekje waar ik allemaal goede dingen in schrijf over de hele dag door.
ook dat werkt erg goed.
Ik wil heel graag dat het goed blijft gaan met mij en ik wil niet down, depressief en verdrietig zijn, dus ik ga proberen om mijn gedachten om te zetten naar het positieve.

Ik begin eindelijk weer een beetje echt gemotiveerd te worden voor mijn opleiding, en dat voelt echt tof. Ik ging net met een grote taak bezig, en toen ik het af was voelde ik zelfs weer een soort van trots ofzo, ipv alleen maar opluchting, alhoewel het natuurlijk nog steeds heerlijk blijft dat dingen af zijn!

[darkfairy]

@diddlina positieve dingen op schrijven is goed.
ik heb ook een schriftje waar ik elke dag iets positiefs moet in schrijven.

ot.
het weekend was al helemaal niet fijn.
en dan hoorde ik ook nog dat er iemand overleden is die ik ken van het terrein.
nou voel ik me behoorlijk klote en leeg en is de neigingen naar am heel sterk.
en ik moet nog bij komen.

Hee darkfairy, wat naar! Helpt het om er met iemand over te praten? In iedergeval misschien goed om te zeggen dat het bij jou ook gevoelens oproept en dat het ook invloed heeft op jou en hoe jij je voelt en dat je am neigingen hebt?

[darkfairy]

@_melove ja het er over hebben helpt me wel ff.
van die am neigingen vertel ik ze zeker.
ze zeggen naast me neer leggen maar dat is moeilijk.

ot.
ik voel me nog steeds behoorlijk klote en de neiging tot am.
maar ik probeer afleiding te vinden.
ook al kan op het moment niet veel me wat schelen.
en heb ik hele misselijke gedachtes.

[sebastiaan133]

@Darkfairy

Mag ik vragen wat AM neigingen zijn?

[Elin3]

sebastiaan133 schreef:

@Darkfairy

Mag ik vragen wat AM neigingen zijn?

AM staat voor zelfbeschadiging.

[sebastiaan133]

Thnx.

[darkfairy]

het is gisteren avond toch nog mis gegaan met am.
en de neiging heb ik nou nog steeds.
omdat ik zo met het weekend in mijn hoofd zit.
vanochtend mijn kamer gepoetst dat was goede afleiding.
nou ben ik bij de bezigheid.
en heb ik ook corvee wat goede afleiding is.
vanmiddag om 13:00 naar de psycholoog toe wat ik er fijn vind.
en daarna nog een uurtje bezigheid.

[darkfairy]

de psycholoog heeft me gisteren flink aan het twijfelen en in de war gebracht.
ze had het erover dat de begeleid wonen plek waar ik niet wil gaan wonen door het iq.
mischien toch wat voor mij is omdat ik het wel goed met de leiding kan vinden.
en dat het beter is dan de woonafdeling waar ik hier tijdelijk zou wonen op het terrein waar 24 in wonen.
ik hoefde er nou nog niks mee te doen.
maar mijn moeder zegt dat we de begeleid wonen plek niet gaan doen.
maar ik voel me erg in de war nou.
en ik heb veel last van mijn enkel en enkel band.
en mijn voet klopt helemaal.
dat moest ik even in de gaten houden.

[Daantje_0705]

Wat vind je zelf, darkfairy? Je moeder vindt iets en de psycholoog iets anders maar uiteindelijk gaat het om jou en waar jij komt te wonen.

[Elin3]

Ik ben een mail aan het schrijven naar collega's. Over dat het eigenlijk gewoon helemaal niet goed met me gaat, en of ze morgen na het geplande overleg willen meedenken over een verstandig besluit wat zorgt dat ik minder stress ga ervaren, maar het team ook niet benadeeld worden. Ik vind het moeilijk.

[Daantje_0705]

Ik heb vorig jaar een mail gestuurd naar mijn collega's toen ik merkte dat er heel veel onbegrip was en er allerlei verhalen de rondte gingen doen die nergens op gebaseerd waren en omdat ik ook geen zin had om twintig keer hetzelfde verhaal te moeten doen en daar ook de energie niet voor had. Mijn teamleider had van de bedrijfsarts de opdracht gekregen het onbegrip de wereld uit te werken en uitleg te geven maar hij vond dat heel moeilijk omdat hij ook niet wist wat ie moest zeggen en om hem te ondersteunen heb ik toen zelf een mail gestuurd. Dat heeft bij mij heel goed uitgepakt hoewel er altijd mensen zijn die lezen wat ze willen lezen of het helemaal niet lezen. Mijn tip: wees eerlijk en maak je verhaal niet mooier dan het is. Je zegt waarschijnlijk al vaak genoeg dat het 'goed' gaat of dat het wel gaat of lukt of wat dan ook. Doe dat dan nu niet Ik heb er heel eerlijk in gezegd dat niemand wist of en wanneer het weer beter met me zou gaan en hoewel dat misschien ernstiger klinkt dan ik vaak zou doen, heeft dat wel een hoop mensen wakker geschud en dat is precies de bedoeling van zo'n mail. Schrijf je twijfels en dillema's ook op en benoem ze. Wees ook niet bang om (tijdelijk) voor jezelf te kiezen. Voor mij was mijn werk heel lang alles, tot het gewoon niet meer ging. Ik heb toen nog heel lang nodig gehad om het los te kunnen laten en ik weet dat ik makkelijk praten heb met een vaste baan en inkomen wat gewoon (deels) doorbetaald wordt bij ziekte maar uiteindelijk kost het je alleen maar meer tijd en energie om beter te worden terwijl je door blijft modderen en daar heb jij maar je collega's ook niets aan.

[Elin3]

Dank voor je reactie, Daantje!

Ik heb een keurige mail opgesteld waarin ik beschrijf hoe ik me nu voel en tegen welke dingen ik aanloop die mijn functioneren beperken. Voor wie wil heb ik in de bijlage het hele verhaal verteld (copy paste van het hele epistel wat ik jou recent ook via PM stuurde ), maar ik heb de nadruk gelegd op hoe het nu gaat en gevraagd of het team mee wil denken over een manier waarop we daar goed mee om kunnen gaan. Ik wil hen niet met extra werk opzadelen, maar ik moet ook mezelf niet voorbij gaan lopen door meer verantwoordelijkheden te hebben dan ik aan kan op dit moment.

[Daantje_0705]

Klinkt goed! Ik ben nog steeds van plan je pb te beantwoorden

[darkfairy]

Daantje_0705 schreef:

Wat vind je zelf, darkfairy? Je moeder vindt iets en de psycholoog iets anders maar uiteindelijk gaat het om jou en waar jij komt te wonen.

ik zelf weet het nou niet meer zeker.
en zit door al die meningen erg te twijfelen.
me moeder wil niet dat ik naar die begeleid wonen plek ga.
aan de ene kant wil ik ook niet.
maar aan de andere kant wil ik wel.

ot.
vanochtend toch maar even terug gegaan.
naar de verpleegkundige voor mijn voet.
hij heeft gevoeld of de bloedsomloop goed was.
en die is gelukkig goed.
en nou gaat hij overleggen met de huisarts over pijnstillers.
want het klopt tot aan mijn tenen.
en het doet allemaal veel te veel pijn.
maar gelukkig is het bijna weekend!.

[Elin3]

Darkfairy, waarom zou je er wel heen willen? En waarom niet?

[Nonny]

Elin3 schreef:

Dank voor je reactie, Daantje!

Ik heb een keurige mail opgesteld waarin ik beschrijf hoe ik me nu voel en tegen welke dingen ik aanloop die mijn functioneren beperken. Voor wie wil heb ik in de bijlage het hele verhaal verteld (copy paste van het hele epistel wat ik jou recent ook via PM stuurde ), maar ik heb de nadruk gelegd op hoe het nu gaat en gevraagd of het team mee wil denken over een manier waarop we daar goed mee om kunnen gaan. Ik wil hen niet met extra werk opzadelen, maar ik moet ook mezelf niet voorbij gaan lopen door meer verantwoordelijkheden te hebben dan ik aan kan op dit moment.

Als je wil dat er vanuit hier mensen meedenken mag je me ook altijd pm'en. Verder een knuffel voor jou ( en iedereen die hem nodig heeft).


Ot: bah, 32 uur stage in de week valt vies tegen. Ik ben moe, mijn gewrichten trekken het erg slecht en ik vind alles niet meer zo leuk. Stage zelf vind ik nog steeds erg tof, maar de rest van de wereld niet. Nu ben ik vanmorgen kei ziek wakker geworden, terwijl ik morgen de 4mijl wil rennen. Ik ben vanaf april aan het trainen, kan nu eindelijk 6 kilometer in redelijke tijd en nu voel ik me na 1600 mg ibu en 600 mg paracetamol nog steeds hondsberoerd. Ik wil zo graag morgen het tegendeel bewijzen aan alle artsen die zeiden dat ik nooit meer zou kunnen hardlopen.. En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Het ziek zijn wint al vaak genoeg en nu was het mijn beurt om te winnen.
Bah bah bah. Ik baal heel hard.
( sorry voor mijn gezeur )

[Elin3]

Nonny, al die training is toch eigenlijk ook al bewijs genoeg aan jezelf? Mocht het morgen niet lukken, zijn er altijd andere evenementen waar je aan mee kunt doen. Als je ziek bent, kun je het winnen ook later doen. Al is het natuurlijk wel enorm balen omdat je er zo naartoe geleefd hebt.


Mijn team pakte het trouwens heel goed op en willen me graag in het team houden mijn werkzaamheden zullen iets aangepast en beperkter worden en over een tijdje gaan we weer met elkaar evalueren of dat voor mij wel haalbaar is.

Ik loop al ruim een week met veel onrust in mijn hoofd.
Vooral tegen de avond als ik naar bed ga of s`nachts voel ik me eigen erg down, depressief, erg verdrietig en kapot van binnen.
S`avonds en s`nachts beginnen er allerlei gedachte`s op te ploppen in mijn hoofd die ik maar niet kan stop zetten.
Er komen binnen kort weer veel veranderingen in en binnen de woongroep waar ik woon.
Op dit moment geeft dat erg veel onrust en onduidelijkheid wat ik niet fijn vindt en waar ik niet goed tegen kan.
Dat heeft grotendeels met mijn autisme te maken, ik heb PDD-NOS en alles/veel dingen moeten duidelijk zijn.
Als er dingen in mijn omgeving of bij mij zelf erg onduidelijk worden, raak ik in mijn hoofd erg van slag en wordt het in mijn hoofd erg onrustig en word ik down, depressief, erg verdrietig, krijg last van huilbuien en voel me eigen dan kapot van binnen.
Ik begin dan ook veel brieven te schrijven aan de begeleiding en aan mijn psychologe en schreeuw letterlijk in die brieven om hulp.
Natuurlijk doen ze er alles aan om mij zo goed mogelijk te helpen en alles zo duidelijk te laten verlopen, maar soms heeft dat ook wel eens heel veel tijd nodig, wat ik dan erg moeilijk vindt.
Dinsdag hebben de begeleiding bij ons in het woonhuis overleg met onze woonhuiscoordinator en dan krijgen we dinsdag avond als het goed is meer duidelijkheid over hoe en wat de veranderingen zijn en wanneer die plaats gaan nemen.
Wordt dus nog vervolgd.

[Nonny]

Elin3 schreef:

Nonny, al die training is toch eigenlijk ook al bewijs genoeg aan jezelf? Mocht het morgen niet lukken, zijn er altijd andere evenementen waar je aan mee kunt doen. Als je ziek bent, kun je het winnen ook later doen. Al is het natuurlijk wel enorm balen omdat je er zo naartoe geleefd hebt.


Mijn team pakte het trouwens heel goed op en willen me graag in het team houden mijn werkzaamheden zullen iets aangepast en beperkter worden en over een tijdje gaan we weer met elkaar evalueren of dat voor mij wel haalbaar is.

Aah tof dat ze het zo goed oppakken! Hopelijk gaat het nu steeds weer wat beter dan!

Wat betreft de 4mijl; die heb ik enigszins eigenwijs en op een flinke portie doorzettingsvermogen toch gelopen. 45minuten en een paar seconden over gedaan. Het was super zwaar, maar het is gelukt. Vandaag won ik van de stickler en de griep, en daar ben ik best blij mee. Nu de rest van de avond maar plat op bed, want morgen begin de werkweek weer.

Nonny schreef:

Wat betreft de 4mijl; die heb ik enigszins eigenwijs en op een flinke portie doorzettingsvermogen toch gelopen. 45minuten en een paar seconden over gedaan. Het was super zwaar, maar het is gelukt. Vandaag won ik van de stickler en de griep, en daar ben ik best blij mee. Nu de rest van de avond maar plat op bed, want morgen begin de werkweek weer.

Wat ontzettend goed van je!

Vanavond een ontzettend gave dienst over vluchtelingen gehad, echt ontzettend mooi, maar ook nog weer bevestigend. We moeten wel voor ze zorgen, het is onze opdracht.

[Elin3]

_melove schreef:

Vanavond een ontzettend gave dienst over vluchtelingen gehad, echt ontzettend mooi, maar ook nog weer bevestigend. We moeten wel voor ze zorgen, het is onze opdracht.

Dienst als in kerkdienst?