-Verhaal-

[Redhair]

Ik ben er nog meebezig. Zitten hier en daar geloof ik wel fouten enzo. Maar wat vinden jullie ervan? (oja vind hem nog iets te dramatisch, te carry sleeig)

“Volgens mij past hij niet!” ik keek nog een keer in de spiegel en vond dat de broek te strak zat bij mijn kont en ik moest mijn buik inhouden bij het dicht doen. Stefan schoof het gordijn van het pashoekje iets opzij en keek naar mij. “hij is bij je kont inderdaad iets te strak ja, maar ze hebben geen maatje groter.” “Jammer” zei ik. “hij is juist zo mooi.” Ik streelde over de ribstof, en keek in de richting van ijn voeten, die door de wijde uitval van de pijpen niet meer te zien waren. “Tja,” Stefan keek me met een lachje aan. “dan moet je maar afvallen hè?” hij lachte nog een keer, gaf me een kusje op mijn mond en liet het gordijn weer op zijn plaats vallen.
Na nog even rondgekeken te hebben in de winkel liepen we de drukke straat weer in. we keken een beetje in de etalages tot stefan een klein eetcafeetje zag. Hij keek me lief aan en zei dat hij me hier op iets lekkers zou trakteren. We liepen het drukke cafeetje binnen en ploften op een bank neer. Stefan keek wat op de kaart terwijl ik nadacht. Misschien was ik wel iets te dik, als ik al niet eens in die ene broek paste. Ik moest maar wat minder gaan eten, dan zou ik wel wat afvallen. Goed plan van stefan. Ik wit ook wel dat stefan dat niet meende en liet hem er maar niks van merken, dan zou hij toch zeggen dat ik niet te dik was maar die broek te smal. Na 10 maanden verkering weet je dat wel. Opeens schrok ik op uit mijn gepeins. “hebben jullie al een keuze kunnen maken?” de serveerster stond naast ons en keek lachend op ons neer. Stefan lachte lief naar haar. “ik wel, maar mijn vriendin zat in dromeland.” Zei hij lachend en gaf haar een knipoog. De serveerster lachte en zei dat ze zo wel weer kwam. Toen ze wegliep zag ik dat Stefan haar na keek. “lekker ding hè?” zei ik bits. “inderdaad ja, lekker kontje.” Stefan had niet door dat ik het lullig bedoelde en over dat kontje had hij niks moeten zeggen. Toen wist ik helemaal dat die van mij te dik was want hij had nog nooit gezegd dat ik een lekker kontje had.

“weten jullie het al?” De serveerster zei wel jullie maar keek alleen maar naar Stefan. Ik ergerde me dood aan dat wijf. “ik wil graag een halve stokbrood gezond en een cola.” Eindelijk wende de serveerster haar blik van Stefan af en keek mij aan. “en jij?” “doe maar een pistoletje gezond en een glas spa.” De serveerster liep nadat ze Stefan een knipoog had gegeven heupwiegend weg. “Gadverdamme dat wijf geilt op jou.” Mokte ik boos. Stefan lachte en boog zich over de tafel. Hij pakte mijn hand en gaf er een lief kusje op. “ik niet op haar.” Zei hij vlijend. Ik geloofde het maar half.

“ga je nog even mee naar binnen? Mijn moeder is niet thuis.” Stefan twijfelde even maar hij stemde toe. Ik deed de deur open en we liepen naar binnen. Toen ik de huiskamer binnenkwam schrok ik. Mama zat op de bank. Shit ja de auto was naar de garage dacht ik. “Hey mam!” ik zei het erg nadrukkelijk, in de hoop dat Stefan zou begrijpen dat hij in de gang moest blijven. “Hoi meiske. Kom je even gezellig bij me zitten? Ik heb net thee gezet en dan kunnen we wat babbelen.” Shit wat moest ik nou? Ik twijfelde net iets te lang. “is er wat mama’s stem klonk wat scherper. “ik heb veel huiswerk.” Het was de eerste smoes die in me opkwam. Het was een slappe smoes die in me opkwam. “dan maak je dat toch beneden?” mama stond al op om naar de keuken te lopen. Dan zou ze langs Stefan moeten. “mama ik pak de thee wel even” zei ik vlug. Te vlug. “wat verberg je voor me lieverd?” mama keek vragend. Stefan liep de kamer in. “je kan beter zeggen wie verberg je voor me” zei hij. “stefan. Mama keek alsof ze zwaar teleurgesteld was. “is hij nog je vriend?” vroeg ze aan me. Ik moest maar bekennen om heibel te voorkomen. “ja mam.” “hij is een junk!” riep ze. Ik schaamde me voor haar. “ik was een junk!” verbeterde Stefan haar. Hij zei het koeltjes maar ik zag pijn in zijn ogen. “Stefan, verziek het leven van andere meisjes maar niet van Bella.” Het maakte me woedend. Zoiets lulligs had ze nog nooit gezegd. Ik stormde op haar af en wilde haar slaan. Stefan pakte net op tijd mijn arm en hield me tegen. “mijn moeder keek geschrokken naar mij en toen weer naar Stefan. Op een vriendelijke maar formele toon vroeg ze of Stefan misschien wilde vertrekken. “dan kunnen Bella en ik rustig praten.” Hij knikte en gaf me een kus op mn mond wat eindigde in een tongzoen. Wat een lef had die jongen toch. Zo vlak voor mijn moeders ogen. Hij zei dat hij me zou bellen en liep toen weg. Ik hoorde de deur slaan. Mama liet zich op de bank vallen. Ik ging op een stoel zitten. “lieverd, die jongen is verslaafd aan de heroïne, jij bent nog maar 15, met dat soort mensen moet je niet omgaan!”
ik keek haar fel aan. “hij is verslaafd geweest mama! Geweest! Hij gebruikt niks meer!” Mama had hem nog maar twee keer gezien maar wel haar oordeel klaar. Stefan en ik hadden elkaar op een vreemde manier ontmoet. Hij had mij met aangereden met zijn auto en ma naar het ziekenhuis gebracht. Daar moesten ze een operatie aan mijn een doen vanwege een scheurtje in de zenuw. 6 uur na het ongeluk kwam ik pas bij en al die tijd had Stefan naast mijn bed gezeten. Hij was toen al aan de drugs. We kregen langzamerhand verkering en vanwege de woede-uitbarsting van mijn moeder, 8 maanden geleden toen ik hem aan haar voorstelde en zij gelijk zag dat hij aan de drugs was, had hij ervoor gekozen om af te gaan kicken. Terwijl stefan er in zijn drugstijd eigenlijk heel slecht uitzag was hij heel knap. Blond haar dat nonchalant hing en zachte groene ogen. We hadden allebei de zelfde passie. Skateboarden. “Bella!” ik keek mama verbaasd aan. “ik praat tegen je!” ik bood me excuses aan en liet haar haar preek afmaken. Toen ze klaar was keek ik haar aan. “ik heb niet geluisterd en het boeit me niet wat jij van hem vind. Je moet het maar accepteren en anders is het jou probleem.” Daarna stond ik op en liep ik naar mijn kamer.
Op mijn kamer moest ik huilen. Waarom luisterde mama nou niet? Ik zei toch dat stefan nu niet meer verslaafd was? Ze moest ons maar gewoon een kans geven. Chato kwam mijn kamer binnen. Ze keek me maar even aan en vroeg meteen “stefan?” ik knikte en zei daarna “mama!” toen begon ik weer te janken. Mn zus sloeg haar arm om me heen en wiegde me een beetje heen en weer. “bekijk het ook vanaf mama’s standpunt Bella, hij gebruikt nu niks meer maar heeft gespoten! Dat is niet niks! En als je dochter daarmee flikflooit is het logisch dat mama er een beetje bezorgd om is.” “een beetje? Een beetje??” brieste ik. “Dat mens is overbezorgd!” Chato lachte en gaf me een kus op mijn voorhoofd. “ik ga even kijken wat mama vanavond gaat koken. Als ze het goed vind kunnen wij wel samen ergens wat eten, ik betaal. Anders loopt het toch uit op ruzie.” Ik keek mijn zus dankbaar aan. “lief van je Chato.”. ze liep mijn kamer uit.

Ik luisterde naar de muziek en het geroezemoes om me heen. Het was chato gelukt, we mochten uit eten met z’n tweeën. Chato is zo’n beetje de liefste zus die je je kan voorstellen. Ten eerste ziet ze er heel leuk uit, net als ik heeft ze kastanjebruine haren en een getinte huid. Maar in haar haar zat een mooie, natuurlijke slag en haar bruine ogen straalden altijd. En ze was slank. Verder is ze er altijd voor me en probeert het thuis zo gezellig mogelijk te maken. Gewoon geweldig en weet op veel dingen goede oplossingen. Chato en ik verschillen best veel. Na onze lasagne wilde ze nog een ijscoupe bestellen. Snel dacht ik ga. Als ik echt wilde afvallen moest ik er nu mee beginnen. Ik bestelde een glas wijn terwijl Chato haar dame blanche opat. Toen we thuiskwamen merkte ik meteen dat mama nog boos op me was. Ze pakte me bij mijn arm en loodste me de kamer. Daar plofte ik naast pa op de bank neer. Hij keek ook boos. Ma begon met praten. “Bella dit kan niet langer. Jij doet maar waar je zin in hebt en het verkering met een 20-jarige junk! Achter onze rug om!” Ik keek haar boos aan. “Mama Stefan gebruikt niks meer! Al 7 maanden niet!” “hoe kunnen wij jou nog vertrouwen lieverd? Wij dachten dat je al 8 maanden niks meer met die jongen had.” Ik hoorde dat pa teleurgesteld was. Pech voor hem. “accepteer gewoon dat ik met hem ga oké? Hij is heel lief.” Papa en mama keken elkaar aan. “we kunnen je niet dwingen hem te dumpen maar doe dan voorzichtig. Zodra die ook nog maar 1 keer drugs gaat gebruiken is het over, oké?” ik vloog papa blij om zijn hals. Op dat moment ging mijn mobieltje ook over. Stefan.

De rest van de week ging aan me voorbij. Ik at niks, alleen bij het avondeten een beetje. Ook voelde ik geen honger. Ik hield mezelf voor dat ik dun moest worden en mijn lijf accepteerde dat. Thuis had ik verteld dat ik misselijk was. Ze geloofden me en vonden het niet erg dat ik mijn bord niet leeg at. Zo ging het nog 7 weken. Ik was al wat dunner geworden maar niet dun genoeg. Stefan had niks gemerkt, alleen dat ik wat minder wilde vrijen. Ik wilde hem het resultaat pas laten zien als ik echt mooi dun was.


“ga je maar melden! Zo’n grote mond duld ik niet!” mevrouw Welvink wees onvoorbiddelijk naar de deur. Ik stampte de klas door en bij de deur draaide ik me nog even om. Mevrouw Welvink keek me afwachtend aan. Ik keek haar uitdagend aan en bleef staan. “Bella, eruit!” met een luide zucht deed ik de deur open en knalde hem weer achter me dicht. “kutwijf!” ik schreeuwde tegen de deur en gaf hem ook een trap. Toen sjokte ik naar de conciërge.

“Bella, Bella, Bella.” De conciërge keek me hoofdschuddend aan. Hij zat al een half uur tegen me aan te praten dat ik minder brutaal moest zijn maar ik had de helft niet meegekregen. Dat stomme wijf had gewoon de pik op me. Ik had alleen gezegt dat ze een niet zo moest krijsen omdat ik anders gek werd. Nu mocht ik weer een week vegen. Ik keek verveeld de aula rond terwijl de conciërge op de achtergrond nog aan het brabbelen was. Mijn oog viel op de snoepautomaat. Vandaag vrijdag. Dat betekende het laatste uur mentor uur. Onze mentor zou dan weer eens trakteren op wat lekkers en cola. Eten. Dik worden. Nee. De vorige weken was het uur uitgevallen, de mentor was ziek, maar nu was hij er weer. “ik moet nog even naar mijn kluisje.” Onderbrak ik de conciërge. Daarna pakte ik mijn tas op en liep naar de kluisjes. Bij mijn kluisje keek ik om. Gelukkig was de conciërge me niet achterna gekomen. Ik stopte de boeken die ik in mijn tas had zitten in mijn kluisje en viste mijn agenda er tussenuit. Gelukkig. Maandag geen proefwerk. Snel liep ik met mijn lege tas naar de wctjes en wachtte op de bel.

“Hanna toe nou! Ik wil vannacht gewoon bij Stefan logeren!” Hanna schudde haar hoofd. ‘sorry Bel, ik heb je altijd gedekt maar nu je ouders weten dat je et Stefan gaat moet je ook maar zeggen dat je daar wel eens slaapt.” Ik zuchte en keek Hanna zielig aan. “dat mag toch niet en Stefan heeft belooft om wat lekkers voor mij te koken.” “nee Bella ik dek je niet meer.” Hanna draaide zich om en liep weg. Fijne vriendin. Ik pakte me tas en liep de school uit. Ondanks het vieze weer waren er veel mensen op het plein in de pauze. Ik pakte mijn fiets en reed het schoolplein af.

Toen ik de tuin in reed zag ik mama binnen zitten. Ik zou het beter aan papa kunnen vragen maar dat duurde me te lang. Ik reed mijn fiets de schuur in en liep naar binnen. Mama keek op. “vroeg thuis?” ik knikte. “had geen zin in de mentorles dus ben naar huis gegaan.” Mama keek afkeurend. Ik trapte mijn schoenen en liet ze midden in de kamer liggen. Toen ik bijna bij de deur was dacht ik even na. Ik wist dat mama er een hekel aan had als ik mijn spullen zo liet slingeren. Snel draaide ik me om en zette me schoenen netjes bij de verwarming. Daarna huppelde ik naar de keuken en zette thee. Ik brulde naar boven dat er thee was en liep met de pot de kamer weer in. mama legde verbaasd haar boek opzij en vroeg waar ze dat aan te danken had. Onverschillig haalde ik mijn schouders op. “gewoon, jij was lekker aan het lezen en ik kan zelf ook wel thee zetten.” Mama lachte en streek me even door me haren. Luna en Chato kwamen ook beneden. We zaten vrolijk te kletsen en thee te drinken en ik keen naar mijn broer en zus en naar mama. Ik kon het verpesten door nu over Stefan te beginnen. Ik deed het niet. Maar ik verpeste het wel op een andere manier. Ik vertelde dat er weer eens uit gestuurd was. Chato en Luna moesten lachen maar mama begon te schreeuwen. ze vond dat ik er minder uitgestuurd moest worden en eens beter moest gaan luisteren. Ik schreeuwde terug dat ik geen zin in die rotregeltjes had en stampte de trap op. Vlak voor ik de deur dicht sloeg riep mama nog dat ik dit weekend niet weg mocht. Op mijn kamer keek ik rond. Ik sloop naar de bergkamer en pakte een grote weekend tas. Op mijn kamer trok ik mijn klerenkast open. Ik pakte wat kleren en liep daarna naar mijn bureau. Uit de la viste ik mijn foto album die in mijn tas verdween, net als een grote stapel cd’s. Ik keek om me heen. Daarna zette ik een cd van nirvana hard aan en sloop de trap af. In de gang stond ik even de luisteren naar de stemmen in de woonkamer. Ik hoorde dat mama aan het zeuren was over mijn muziek. Luna zei dat hij wel even bij mij zou komen kijken. Snel liep ik naar de voordeur. Ik trok hem zachtjes open en deed hem daarna zacht dicht.

Ik stapte in Stefans straat de bus uit. Mijn tas sjouwde ik achter me aan. Nog voor ik op de bel drukte opende Stefan hem, hij had zijn jas aan en stond er met een kwispelende Hond. “hé lieverd! Ik had je pas om 5 uur verwacht.” Hij gaf me een kus en deed een stap naar achter. “ik wilde net naar de winkel gaan met Hond, blijf jij even hier? Ik moet nog wat spulletjes voor ons etentje vanavond halen.” Ik knikte en kwakte mijn tas in de gang. Stefan gaf me nog een kus en liep daarna de deur uit. Ik liep naar de stereotoren en klikte op play. System of a Down klonk keihard door de boxen. Heelijk. Ik liet me achterover op de bank vallen en schreeuwde met de muziek mee. Plotseling hoorde ik de telefoon. Snel deed ik de muziek zacht en net toen ik wilde opnemen dacht ik dat het mama of mijn broer of zus zou kunnen zijn. Ik deed de muziek weer hard en liet de telefoon rinkelen. Na ongeveer een halfuurtje hangen hoorde ik de deur slaan. Stefan kwam boos binnen stampen. “Ben je hier stiekem? Ben je weggelopen?” hij keek me boos maar tegelijke tijd bezorgd aan. Ik knikte. “Waarom?” “Omdat mijn moeder zeikt en het toch niet goed vind of het ooit goed zal vinden! Hoe weet je het trouwens?” stefan vertelde da hij mijn moeder was tegengekomen bij de winkel en dat zij de boel bij elkaar had geschreeuwd. Toen hij vertelde dat zij hem ook weer voor junk uitschold draaide hij zijn hoofd van mij af. Ik stond op, pakte zijn hand en trok hem op de bank. “Sorry dat mijn moeder zo is Stef.” Stefan keek me aan en kuste me. “jij kan er niks aan doen lief, jij kan er niks aan doen.”

Voldaan schoof ik het bord van me af. “je hebt heerlijk gekookt Stef!” hij knikte en begon af te ruimen. Ik wilde ook opstaan maar Stefan duwde me terug op mijn stoel. Terwijl Stefan aan het afwassen was keek ik om me heen. Voor het eten had ik boven moeten zitten terwijl Stefan de kamer prachtig had gemaakt. Overal stonden kaarsjes en op de achtergrond hoorde je HIM. IK wreef over mijn buik toen ik aan al die calorieën dacht. “Shit!” vloekte ik. Ik had alles weer gewoon gegeten! Ik liep naar de wc en dacht even na. Daarna stak ik snel een vinger in mijn keel. Een naar gevoel overviel me en ik proefde een vieze smaak. Daarna viel de kots in de wc. Ik veegde mijn mond schoon en trok door. Snel liep ik naar de tafel en spoelde de vieze smaak weg met een glas wijn. Ik schaamde me maar was ook trots.

Die nacht lag ik lekker tegen Stefan aan na te denken. Misschien zou Stefan me wel weer terugsturen. Dat zou nog meer ruzie betekenen. Hij kon mij niet wegsturen! Dat mocht hij niet! Opeens raakte ik paniek; ik was bang dat Stefan me in de steek zou laten. Ik snapte niet waarom ik zo raar deed, maar ik draaide me om en ging overeind zitten. Hij mocht me echt niet in de steek laten. Opeens begon ik te huilen. “hey lieverd, wat is dat nou?” Stefan kwam naast me zitten en sloeg zijn armen om me heen. “ik wil niet meer naar huis” snikte ik. Stefan legde zijn kin op mijn schouder en wiegde me langzaam heen en weer. “wat is er allemaal thuis dan? Wat zit jou zo dwars?” ik bleef maar huilen en schaamde me dood, maar kon gewoon niet ophouden. Stefan bleef lief en doen me troosten. “Alles Stef, alles! Mn moeder zeikt altijd zo over mijn vrienden, het skaten, mijn muzieksmaak. Mn moeder en vader hebben de hele tijd door ruzie om mij. Ik doe toch alles fout en...” ik barste weer in een nieuw tranensalvo uit. “meisje toch.” Kroop onder de dekens vandaan en ging voor me zitten. Hij pakte me kin vast en dwong me hem aan te kijken. “jij doet helemaal niet alles fout. Anders zat ik hier wel met een ander meisje.” “waarom zeggen ze dat allemaal dan?” riep ik verward. Ik snapte niet waarom Stefan zo lief voor me deed. Wat was ik nou waard? “Omdat ze allemaal een mening klaar hebben, een vooroordeel! Ze zeuren en jij let daar op!” “Zie je?!” schreeuwde ik. ”zie je! Ik doe het fout door daar op te letten!” ik gilde nu. Stefan keek me geschrokken aan. Ik duwde hem weg en rende naar de badkamer waar ik mezelf opsloot. Waarom stelde ik me zo aan? Wat was er met me?

snel plaats ik het vervolg

[lotjesnotje]

mah ik vind het opzig wel een goed verhaal...

[marloesie]

geweldig! carry slee is dr niets bij, super gewoon haha. neej je kan gwoon goed schrijven en daar moet je mee doorgaan. liefs marloes

[Eend]

Ik heb heimwee naar het verhaal
heel goed geschreven! Top!

Schiet es op naar het vervolg

[Redhair]

Het vervolg van mijn verhaal:

Stefan bonkte op de deur. “lieverd doe nou open! Er zit je duidelijk iets dwars en ik wil dat je het mij verteld.” Ik kon alleen maar huilen. Stefan bleef op de deur kloppen en roepen. Hij maakte me nerveus. Ik had het gevoel dat ik gek werd. Plotseling begon ik te kokhalzen. Ik bleef maar kotsen. Toen ik eindelijk leeg was hoorde ik Stefan niet meer. Ik liet me op de grond vallen en staarde voor me uit. Het was niet goed dat ik toen straks gegeten had. Mijn lichaam wilde dat duidelijk niet. Ik had net niet moeten eten. Dom. Ik hoorde gemorrel aan het slot en glimlachte. Stefan probeerde het slot te forceren. De deur ging met veel moeite open en Stefan kwam naar binnen. Hij liet zich naast mij neervallen, drukte me tegen hem aan ik begon weer te janken.

“kan je opstaan Bella? Hier hou me stevig vast.” Samen probeerden we weer naar de slaapkamer te komen. We hadden een uur in de badkamer gezeten. We hadden niks gezegd. Ik had niks gezegd. Hij had niks gevraagd. Hij had me alleen getroost. Ik klampte me aan hem vast en we schuifelden de badkamer uit, naar de slaapkamer. Daar legde hij me zacht op bed en sloeg de dekens om mijn ijskoude lijf heen. Hij liep weer weg en ik hoorde hem in de badkamer rommelen. Toen sliep ik.

De volgende dag werd ik wakker van de harde regen op de ramen. Naast me lag niemand. Beneden hoorde ik stemmen. Ik wist niet waar ik was en de stemmen kwamen me bekend voor. Langzaam kwam het beeld van gisteravond terug. Ik herkende Stefans kamer ook. Ik schaamde me. Wat zal Stefan van me denken? Ik hoorde voeten de trap op komen. De deur ging open en Stefan kwam naar binnen. Achter hem schuifelde Chato de kamer in en daarna een vreemde man. Chato kwam meteen op me af en sloeg haar armen om me heen. Stefan ontweek mijn blik en staarde naar buiten terwijl hij tegen de deurpost bleef leunen. De vreemde man kwam ook op me af en stede zich voor als dokter Meulhof. Ik keek snel naar Stefan. “waarom een dokter?” snikte ik. Chato aaide mijn wang en vertelde dat Stefan haar had opgebeld. “Als jij vannacht echt bent geflipt en de boel hebt ondergekotst is er iets met je lieverd.” Ik luisterde niet naar haar en bleef naar Stefan kijken. Nog steeds keek hij niet terug. Toen ik zijn naam fluisterde keek hij me eindelijk aan. Hij huilde. “Jezus sorry.” Fluisterde ik.
Wat had ik gedaan? Stefan wende zijn blik weer af toen de dokter vragen begon te stellen. “Toen je moest overgeven, had je het opgewekt of kwam het vanzelf?” ik keek de dokter aan. “Flikker op.” Siste ik. “Chato ik heb geen dokter nodig! Stuur hem weg!” Chato schudde haar hoofd. “Stefan? Wil je hem wegsturen?” ik hoopte dat Stefan me zo begrijpen. “Nee.” Stefan liep daarna de kamer uit.

Een dik uur later ging de dokter weg. Chato liep even met hem mee en kwam met een dienblad terug. Er stonden 2 crackers met kaas, een kop thee, een glas sinasappelsap en een vaasje met een roosje op. “Stefan heeft het voor je klaar gemaakt.” Ik huilde zacht. Chato liep om het bed heen en kroop aan Stefans kant onder de dekens. Ze kwam warm tegen mijn ijskoude lichaam aanzitten. “Ik wil niet meer naar huis!” snikte ik. “Ma maakt zich ongerust Chato, net als Pa en Luna. Je moet wel naar huis, Stefan kan niet voor je zorgen.” “Weet mama dat ik hier ben?” Het was een vraag die ik al ha willen stellen sinds ik Chato had gezien. “Nee, Stefan belde me wakker op mijn mobiel. Hij heeft gezegt dat jij bij hem was en dat je die nacht ziek was geworden, of ik wilde komen. Ik heb me meteen aangekleed en heb tegen ma gezegt dat ik wist waar jij was maar dat ik er eerst alleen heen wilde. Ik heb ma tierend achter gelaten.” Daarna lachte Chato samenzweerderig en gaf me een knipoog. “Maar je hebt smaak, ik had Stefan nog nooit echt goed gezien, en nu heb ik uren met hem gepraat, hij is echt lief en ook knap!” ik lachte door mijn tranen heen. Maar daarna voelde ik me direct weer klote. “Hij wil me niet meer zien he? Hij walgt van me.” Chato schudde haar hoofd. “Hij is alleen in de war en voelt zich schuldig. Hij vind dat hij had moeten merken dat het slecht met je ging.” Ik wilde naar hem toe. Ik sloeg de dekens van me af en probeerde overeind te komen. Alles draaide en ik voelde me slap. Snel sprong mijn zus van het bed en ondersteunde me. “Jij gaat niet naar beneden, ik stop jou in bad. Dat heb je wel nodig.” Samen schuifelden we naar de badkamer. Net als gister, dacht ik. Toen schuifelde ik met Stefan naar de slaapkamer. Chato zette me op de grond neer en draaide de kraan open. Daarna pakte ze een fles badschuim en spoot wat in het bad. Ze boog zich naar me toe en vroeg of ik mezelf kon uitkleden. Ik sjorde aan mijn overhemd maar kreeg hem niet los. Chato maakte de knoopjes los en ik liet hem van mijn armen glijden. Daarna trok ik zelf de boxer van Stefan die ik aanhad uit en chato hielp me om in het warme bad te stappen. Toen het water mijn lijf omsloot sloot ik mijn ogen. Het voelde eerlijk. Eindelijk werd ik weer warm en het water gaf me een veilig gevoel. Ik fluisterde chato’s naam. Ze keek me vragend aan. Ik wees op de cd-speler die in de badkamer stond en vroeg of ze hem aanwilde zetten. ‘Fallen’ van Evanescence zat erin en met een vredig gevoel luisterde ik naar de muziek. Ik merkte niet dat Chato de badkamer uitliep.

Toen ik eindelijk mijn ogen weer opendeed zag ik dat ik alleen was. Zo voelde ik me ook. Alleen. Heel alleen. Langzaam liet ik me helemaal onderwater zakken. Tot je niks meer zag.

Ik voelde opeens gesjor aan mijn armen en toen ik weer boven kwam moest ik naar adem happen. Ik keek wie me naar boven had getrokken en zag Stefan. “Ben je helemaal gek geworden?” hij schreeuwde. Ik schrok en begon meteen weer te janken. Stefan pakte een grote handdoek en trok me uit het bad. Hij sloeg de handdoek over me heen en deed alles heel zacht. Ik merkte dat ik weer kracht had en hij liep met me naar de slaapkamer waar hij me aankleedde. Toen ik aangekleed was vroeg ik opeens of Stefan nog van me hield. Hij had mij namelijk nog steeds niet aangekeken en behalve “Ben je gek geworden” ook niks meer tegen me gezegd. Hij keek op en knikte. “Tuurlijk hou ik nog van jou, maar zolang jij niet verteld wat er aan de hand is weet ik niet hoe ik...hoe ik met je om moet gaan.” Ik zuchtte. “Ik heb toch verteld wat er aan de hand is! Ik word gek van het gezeik van mijn ouders!” Stefan schudde zijn hoofd. “Dat is het niet Bella, niet alleen in elk geval. Chato vertelde namelijk dat dat gezeur van je ouders wel meevalt.” Ik haalde mijn schouders op en zei niks meer. Stefan liep voor me uit de trap af en langzaam kwam ik hem achterna. Suzie, Stefans huisgenootje, zat met Chato te kletsen en ik rook een bekende geur toen we de huiskamer inliepen. Ik liep naar de bank waar Suzie en Chato opzaten en liet me naast mijn zus vallen. Ik kroop lekker tegen haar aan en genoot van de warmte beneden, de gezelligheid, het gesprek van mijn zus en Suzie en van de muziek.


Stefan kwam de keuken uitgelopen met een pot thee, 4 mokken en een zakje. Hij schonk voor iedereen in en gaf mij een lief lachje. Ik hield van hem. Het zakje gooide hij naar Suzie. Ik wist dat het wiet was. Suzie blowde en als Stefan down was blowde hij mee. Ik hoopte dat het Chato niet zou afschrikken. Ze zat net lekker met Suzie te praten en ik merkte dat Stefan en zij elkaar mochten. Suzie pakte een pakje shag en draaide een joint. Ze stak hem op en nam een hijs. Daarna vroeg ze of Chato ook een hijs wilde. Tot mijn verbazing pakte ze hem aan en zoog aan de joint. Ze nam een tweede hijs en toen stak Stefan zijn hand uit. Chato gaf de joint af en Stefan nam ook een paar hijsjes. Ik had er ook zin in en stak mijn hand uit naar Stefan. Maar hij schudde zijn hoofd en gaf hem terug aan Suzie. Chato keek me aan. “heb je wel vaker geblowd?” ik knikte. Ze keek Stefan aan. “waarom mag Bel geen hijsje?” vroeg ze. Stefan lachte onzeker. “vind jij dat goed dan?” Chato knikte en Suzie gaf mij de joint. Ik nam een hijs en voelde meteen een rust. Ik nam er nog een en toen ik mijn derde hijs wilde nemen pakte Stefan hem af. “zo is het goed” zei hij en hij gaf de joint aan Chato. Ik wist opeens way die geur was die ik rook toen ik de huiskamer in kwam. Ze hadden al eerder geblowd die dag. Vandaar dat Chato niet verbaast was over het blowen. Ik wist niet wat ik ervan moest denken.

Later die middag was de sfeer nog even ontspannen. Chato en Suzie zaten nog steeds op de bank te kletsen en Stefan en ik zaten samen in een stoel. Ik lag als een klein katje op zijn schoot en hij aaide me door mijn haar. Met mijn hoofd lag ik op zijn blote borstkas en ik hoorde zijn hart kloppen. Het was een fijn gevoel. Het voelde net als gisteravond in de badkamer. Stefan vroeg niks, ik zei niks, maar we zaten lekker tegen elkaar aan. Toen de bel ging stond duwde Stefan me zachtjes van hem af en liep, alleen in zijn spijkerbroek, naar de gang. De deur naar de kamer ging open en mijn moeder kwam naar binnen. Ik schrok. Ze zou me meenemen naar huis en ik zou hier nooit meer heen mogen. Mama keek boos naar Chato en kwam op me af. Achter haar zag ik Luna staan en Stefan kwam ook weer binnen. Hij liep ook naar me toe. Mama sloeg haar armen om me heen en probeerde me overeind te trekken. Ik huilde. “Mama ik wil bij Stefan blijven!” Mama liet me los en keek chato aan. “Help me even Chato.” Ze snauwde. Ik wilde niet mee en zei tegen Chato dat ze niet moest helpen. Stefan pakte mijn moeders arm en drukte haar op een stoel. Ik keek naar Luna en zag dat hij ook naar mij keek. Flauwtjes lachte ik naar hem. Ik stond op en liep naar hem toe. Halverwege zakte ik bijna in elkaar. Stefan en Luna zagen het allebei en ze zorgden ervoor dat ik overeind bleef. Toen werd het zwart voor mijn ogen.
Ik werd wakker in een vreemde kamer. Toen ik Stefan wilde roepen zag ik dat Luna naast het bed zat. Hij was in zijn stoel in slaap gevallen. Ik schoof het zwarte gordijn voor het raam boven het bed iets opzij en zag dat het al donker was. Beneden hoorde ik geschreeuw. Ik herkende de stemmen van Stefan en mama. Ruzie. Ik schudde Luna wakker en vroeg waar ik was. “In de kamer van Suzie. Je was flauwgevallen en je vriend heeft je naar boven gedragen. Daar heb je zijn bed onder gekotst en toen hebben we je maar hier neer gelegd.” Ik knikte. “Hoe hebben jullie mij gevonden?” Luna vertelde dat hij het gevoel al had dat ik bij Stefan zat. “Ma kwam er pas later op dat idee. Ze is naar je kamer gegaan en heeft in je agenda gekeken. Daar stond zijn achternaam in. Ze heeft het adres opgezocht en is hier heen gegaan.” “Waarom ging jij mee met mama dan?” “Ik wil niet dat jullie ruzie gaan maken, dus om de boel te sussen.” Luna en ik praatten nog veel meer. Het was het beste gesprek dat ik ooit met mijn broer had gehad. Wat later kwam mijn moeder boven. Ik zag dat ze gehuild had. “Ga je mee naar huis Bella?” Ze smeekte het bijna. Ik schudde mijn hoofd. “Ik wil bij Stefan blijven mama.” Mama keek afkeurend. “Jij hebt hulp nodig en ik denk niet dat die jongen jou kan helpen.” Ik keek haar boos aan. “Jij ook niet.” Ik zag dat mama wilde gaan schreeuwen maar Luna kwam tussenbeiden. “Ma, laten we het even proberen en te doen wat het beste voor Bella is. Laat haar even bij Stefan blijven. Ze heeft nog maar 1 week school en dan kerstvakantie. Laat haar lekker hier blijven en gun haar de rust.” Mama knikte even. Ze keek mij aan. “Zodra jij thuis komt moeten wij maar een hartig woordje voeren.” Ze liep de kamer uit. Luna kwam weer naast me zitten en streelde mijn haar. “Mama is bezorgd. Trek je er maar niks van aan.” Ik fluisterde dat ik mama niet wilde zien zolang ik bij Stefan was. “Waarom niet?” Luna klonk niet erg verbaast. “Dan is de sfeer zo gespannen.” “Mogen Chato en ik wel langskomen?” Ik knikte. Luna gaf me een kus op mijn voorhoofd en liep weg. Langzaam kwam ik overeind. Ik trok een joggingbroek van Suzie aan en liep voorzichtig de trap af.

In de huiskamer zat alleen Suzie op de bank. Ze had een plaid over haar benen gelegd en keek verveeld naar een Amerikaanse serie. Ze keek me aan en klopte naast haar op de bank. Ik ging er zitten en ze sloeg ook een plaid om mij heen. Sinds Stefan en ik wat hebben kwam ik hier vaak over de vloer. Het had niet meteen geklikt tussen Suzie en mij. Suzie was verliefd op Stefan en jaloers op mij. Maar haar verliefdheid ging weg en Suzie werd een vriendin van me. “Waar is Stef?” Ik merkte dat ik heel kleintjes klonk. “Hij laat Hond even uit, gaat het met je?” ik schudde van nee en voelde mijn tranen weer opkomen. Ik wilde niet weer janken en keek naar de klok. Ik zag dat het 2 uur was. Het was dus nacht. Ik ben dus ongeveer 10 uur niet bij bewustzijn geweest. Het voelde raar. Mijn ogen vielen weer dicht maar ik wilde niet in slaap vallen, eerst moest ik Stefan zien. Ik legde mijn hoofd op Suzie’s schouder en probeerde de saaie serie te volgen. Toch viel ik in slaap.

Ik werd wakker van de deur. Hond kwam de kamer in gerend. Stefan kwam daarna binnen.
Hij lachte naar me. “Dat jij nog hier bent! Je moeder was in staat om je neer te slaan en mee te sleuren!” Ik glimlachte en bedelde om een kusje. Stefan gaf me er een en liep naar de keuken. Hij kwam terug met wijn en schonk voor ons drieën wat in. “Hoelang blijf je hier nou?” Ik haalde mijn schouders op. “Lijkt me gezellig als je met kerst hier bent, jou dan Suzie?” Suzie knikte enthousiast. “Ja! Gaan wij samen lekker koken voor Stefan. Een 5-gangen menu of zo.” Ik begon te janken. Het draaide allemaal om eten. Geschrokken keek Suzie Stefan aan. “Heb ik wat fout gezegd?” Stefan haalde zijn schouders op en kwam naast me zitten. “Wat is er?” Langzaam aaide hij met zn hand over mijn rug. Ik zei dat ik moe was. Stefan dronk zijn wijn op en zei dat we dan maar naar boven moesten gaan. Suzie deed alle lampen uit en met zn drieën gingen we de trap op. Boven zeiden we Suzie welterusten en liepen we naar Stefans slaapkamer. Daar begon ik weer te janken. Stefan kleedde zich uit en ging in zijn boxer in bed liggen. Ik pakte ook een boxer van hem en trok hem aan. Toen stapte ik ook in bed. Stefan kuste mijn tranen weg. Toen ze allemaal weg waren bleef hij kussen. Ik draaide me om en bleef zo liggen. Stefan snapte wat ik duidelijk maakte. Hij deed het licht uit en kwam tegen me aan liggen.

De volgende morgen was ik al vroeg wakker. Ik deed Stefans trui aan en liep naar beneden. Daar zette ik thee op en rommelde in de kastjes, opzoek naar de thee zakjes. Ik vond een zakje wit poeder. Met een raar gevoel opende ik het en rook eraan. Geen bekende geur. Na nog meer zoeken naar die verdomde theezakjes kwam ik een spuit tegen. Ik wist meteen wat het zakje dan was. Heroïne. Omdat de spuit stoffig was kon ik zien dat Stefan niet meer spoot. Ik had hem wel eens zien spuiten en ik wist hoe het moest. Ik wist ook dat Stefan er een lekker gevoel van kreeg. Daar was ik heel erg aan toe. Aan een lekker gevoel. Ik zocht een lepel en hield hem boven het gas. Daar deed ik een beetje heroïne op, samen met wat water en citroensap. Ik wachtte tot de heroïne was opgelost en deed het toen in de spuit. Ik bond een theedoek om mijn bovenarm en zag mijn ader iets opzwellen. Daarna zette ik de naald erop. Ik beet in mijn lip en duwde de naald naar binnen. Ik spoot en voelde een heerlijk dromerig gevoel opkomen. Toen viel ik op de grond.

Bedankt voor jullie reacties, vind ik leuk. Ik heb het vervolg al af en plaats het snel!

[Slettelina *]

Tof verhaal zeg. Plaats snel het vervolg! Ben zo benieuwd

[lotjesnotje]

dit verhaal is echt wel goed

ik wil meer

[Redhair]

Toen ik uit mijn roes kwam hoorde ik dat iemand op een gitaar speelde. Een mooie vrouwenstem zong. Ik opende mijn ogen en zag Suzie op haar gitaar spelen en zingen. Het klonk prachtig. Ik voelde me niet zo. Ik voelde me verrot. Ik herkende het nummer wat ze zong. Het was ‘Hello’ van Evanescence. “Suddenly I know I’m not sleeping, Hello, I’m still here...” de woorden omschreven een beetje hoe ik me voelde. ik kwam overeind. Suzie draaide zich om en keek me aan. Ik zag dat ze huilde. Ze huilde om mij. Ze stond op en liep naar de keuken. Ik volgde haar met mijn ogen. Opeens zag ik iets bewegen in mijn ooghoeken. Ik keek. Stefan zat aan tafel. Hij keek me niet aan, hij keek dwars door me heen. ik had nu pas door dat ik op de bank zat. Langzaam stond ik op en ging tegenover Stefan zitten. Ik pakte zijn handen en gaf er een kus op. nog steeds keek hij me niet aan. Hij verroerde zich niet. Toen begon hij te huilen. “je hebt mij eruit gehaald en jezelf erin gegooid.” Dat was het enige wat hij zei. Ik pakte Suzie’s gitaar en ging weer tegenover hem zitten. Ik voelde me ontzettend schuldig. Eerst maak ik hem blij en dan stel ik hem weer teleur. ‘Sacrifice’ van Anouk, dat paste hier bij. Ik speelde het intro en begon te zingen. “Who’s the one that makes you happy, Who’s the one that always makes you laugh? Who’s the reason you’re smiling? And dragged you through these time, so rough. I was the one that made you happy, I was the one that eased the pain. But I’m the reason that you’re crying now...” Stefan stond op en liep de kamer uit. Ik legde de gitaar naast me op de grond. Ik had het helemaal verpest. Waarom had ik in godsnaam gespoten? ik rende naar de wc en stak mijn vinger in mijn keel. Het kwam er allemaal uit. Het voelde ontzettend goed. toen ik de deur naar de gang weer open deed stond Stefan voor de deur. Hij opende zijn armen. Ik kwam tegen hem aanstaan en hij pakte me stevig vast.

In de middag zaten we met z’n drieën aan tafel. Suzie had uitsmijters gemaakt en we aten in stilte. Al die tijd was er nog niet veel gezegd. Plotseling legde Stefan zijn brood terug op zijn bord en keek me aan. “Waarom lieverd?” ik keek naar mijn brood die ik nog niet had aangeraakt en haalde mijn schouders op. “Je moet het zeggen waarom Bella, dat ben je ons wel schuldig.” Suzie keek me nu ook aan. “Lieverd, de afgelopen dagen zijn er dingen gebeurt die ik niet snap, die Suzie niet snapt, die Chato en Luna niet snappen, die alleen jij snapt. Wat is er met je aan de hand? Waarom was je zo overstuur? Waarom heb je in godsnaam...waarom heb je die heroïne gebruikt?” ik haalde weer mijn schouders op. “Bella?” Suzie keek me door dringend aan. “Wij willen het niet weten voor onszelf, we willen het weten om jou te kunnen helpen, zodat jij je ook weer goed gaat voelen.” “ik voelde me gewoon verrot oke?” Stefan schudde zijn hoofd. “nee Bella. Je voelde je niet gewoon verrot, dan doe je niet zo, dan spuit je niet. Wat is er met je?” hij pakte mijn hand die naast mijn bord lag. Weer haalde ik mijn schouders op. ik had spijt van dit hele weekend. Was ik maar thuis gebleven. Afvallen was niet zomaar iets. Als ik thuis was gebleven was ik tenminste niet geflipt, had ik tenminste niet die spuit in mijn arm gezet. Dan was alles nog goed geweest. Nouja, goed? ik stond op. “ik ga even op bed liggen, sorry.” Hierna liep ik naar boven, en liet Stefan en Suzie verbouwereerd achter.

Ik lag de hele middag en avond op Stefans bed. Pas om een uur ‘s nachts kwam Stefan bij me. Hij gaf me een kus en deed het licht uit. “Stefan?” ik hoorde niks. “Stef?” het bleef even stil. “hmm?” eindelijk reactie. “ik denk zovaak aan Raoul.” Stefan kwam overeind. “het was een ongeluk Bella, een ongeluk.” Ik knikte. Een ongeluk.

Maandag ochtend stond ik om 8 uur op. Stefan woonde dicht bij mijn school dus dat was makkelijk. Ik douchte me en kleedde me aan. Toen ik mijn ontbijt klaarmaakte hoorde ik nog iemand douchen. Even later kwam Stefan beneden. “Zou je wel naar school gaan?” ik knikte. “Waarom niet?” “Wat denk je? Maar als je het wilt moet je het doen, Suzie is thuis dus je kan altijd naar huis.” Ik knikte weer. Net toen ik wilde weggaan hield Stefan mij tegen. “hoe was je van plan naar school te gaan?” ik lachte. “wat denk je? Met de fiets!” Stefan schudde zijn hoofd. “die staat thuis.” Oh fuck ja. Ik baalde. “maar ik breng je wel met de auto.” Loste Stefan het probleem op. bij school stapte hij ook uit en liep hij mee naar de deur. “wat ga je doen Stef?” vroeg ik. “ik ga gewoon even mee naar binnen, wachten tot je lssen beginnen.” Ik lachte, wat was hij toch lief. Terwijl ik mijn boeken uit mijn kluisje haalde keek hij wat om zich heen. Ik gooide mijn kluisje dicht en draaide me naar hem toe. We leunden tegen de kluisjes en zoenden. “Bella?!” Lotte kwam aangerend. Ik maakte me los uit Stefans omhelzing en knuffelde haar. “Waar was je? Je moeder was best overstuur aan de telefoon en zei dat je niet thuis was!” ik knikte. “ik was bij deze heerlijke jongen.” Lotte keek Stefan aan. “Oh! Ik heb hem helemaal over het hoofd gezien! He Stefan!” Stefan boog zich naar Lotte toe en gaf haar een knuffel. “he Lot.”
Ik vond het fijn dat mijn beste vriendin goed met mijn vriend kon opschieten. “Zin om vanmiddag te gaan skaten Bel?” ik knikte enthousiast naar Lotte. “ja goed! hebben we lang niet meer gedaan!” Lotte keek naar Stefan. “jij ook mee?” Stefan schudde zijn hoofd. De zoemer klonk door de gang. Ik draaide me weer naar Stefan toe en kuste hem. “bedankt voor je lift.” Stefan knipoogde. “geen dank lief. Tot vanavond en veel plezier!” hij raakte even Lotte’s vingertoppen aan met zijn vingertoppen en zwaaide nog een keer, toen liep hij weg. “Tot vanavond?” vroeg Lotte verbaast toen we naar het lokaal liepen. “Ja, ik blijf een poosje bij hem.” Lotte keek vragend. “Vanwege...je weet wel, vanwege Raoul?” ik knikte. “ook ja, en de spanningen thuis.” Lotte keek me aan. “Wat is er nog meer Bella? Ik maak me zorgen om je, je bent de laatste tijd zo bleek.” We liepen het lokaal binnen en gingen zitten. Ik dacht na. Moest ik Lotte vertellen dat ik af aan het vallen was? Wat had dat voor zin? Lotte zou alleen zeggen dat ik niet dik was. Lotte keek mij nog steeds aan. Ik haalde diep adem. “Er is verder niks.”

Binnekort meer

[Redhair]

In de pauze kwam Hanna naar me toe. De bitch. “Heb je nog bij Stefan geslapen?” ik knikte en liep door. “Was het leuk dan?” Weer knikte ik. “Jezus Bella doe even normaal man!” Ik haalde mijn schouders op. Vond het wel grappig om Hanna op te fokken. Hanna werd boos. “Bella! Ben je echt zo boos dat ik je niet meer dek?” Ik haalde weer mijn schouders op. Toen werd het Hanna teveel. Ze begon tegen mij te schreeuwen. Midden in de aula. “Je bent gewoon een melkkoe van dat drugsvriendje van je! En dat reageer je op mij af! Alleen omdat ik wil dat jij eerlijk bent bij je ouders en bij die vieze pooier weggaat! Hoer!” Iedereen in de aula keek naar Hanna en mij. Ik voelde me verschrikkelijk vernederd. Ze mocht Stefan niet zo afkraken. Ik keek Hanna aan. Hanna keek mij aan. Ik haalde uit en sloeg haar vol op d’r neus. Hanna gilde en viel. Ik ging op haar zitten en begon nog harder te slaan. Ik merkte dat mijn armen werden vastgepakt en ik werd naar achter getrokken. “Bella hou je in! Doe rustig!” Toen ik de stem van meneer van Otterwaard hoorde werd ik rustig. Meneer van Otterwaard was de gymleraar, jong, knap en heel aardig voor alle leerlingen. Hij pakte mijn pols en we liepen de aula uit. De greep om mijn pols verslapte en hij pakte mijn hand vast. We kwamen bij zijn kamertje aan en gingen naar binnen. “Ga zitten. Ik pak even water voor je en ga kijken hoe het met Hanna gaat. Daarna kom ik weer.” Hij liep weg. Ik keek om me heen. Ik merkte dat mijn neus bloedde en zag de tas van Meneer van Otterwaard staan. Misschien had hij zakdoekjes. Ik opende hem en mijn oog viel op een map. Er zat een sticker op. Op die sticker stond een naam. Bella van Brecht. Ik wist niet wat het te betekenen had en haalde de map uit de tas. Ik opende hem en keek tussen de blaadjes die erin zaten. ‘Met gym deed ze weer niet mee.’ ‘Ze neemt geen eten mee naar school.’ ‘Als iemand snoep uitdeelt neemt zij ze niet aan.’ ‘Haar blik is lusteloos.’ ‘Ze is vaak erg bleek.’ Ik schrok. Hij had me lopen observeren! De deur ging open en meneer van Otterwaard kwam naar binnen. “Ik zie dat je jou dossier hebt gevonden. Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen. De afgelopen weken heb ik op je gelet. Je moeder heeft naar school gebeld. Ze wilde weten of je met ‘foute’ mensen omging. Ze maakte zich zorgen om je vanwege je vriend. Meneer Visser heeft gevraagd of ik op je wilde letten. Ik...” meneer van Otterwaard viel even stil. “Ik heb het gevoel dat er iets met je is. De afgelopen weken ben je veranderd. Je was ook nooit agressief. Je bent dunner geworden.” Geschrokken keek ik meneer van Otterwaard aan. Hoe kon hij dat nou weer weten? “Bella, ik heb een vraag. Geef eerlijk antwoord; Ben jij aan het afvallen?” ik dacht even na over mijn antwoord. “Nee.” Wat ging hem het aan? “Weet je het heel zeker?” Ik knikte. “Oké, als er wat is wil ik dat je het verteld.” Ik keek naar hem. “Heb gewoon veel ruzie thuis.” Meneer van Otterwaard knikte. “Wat doe je daaraan dan?” Ik dacht na. Wat doe ik eraan? “Ik blijf nu een poos bij mijn vriend slapen.” Meneer van Otterwaard trok zijn wenkbrauwen omhoog. “Bij Stefan? Vinden je ouders dat wel goed?” Ik haalde mijn schouders op. “Wat is goed. Mijn moeder wilde me eerst nog meenemen naar huis maar mijn broer heeft ervoor gezorgd dat ik mag blijven, voorlopig.” Meneer van Otterwaard wilde net wat zeggen toen de zoemer klonk. “Ik moet naar mijn les meneer.” Hij knikte. “Ja, ik heb jou nu. Doe je mee met gym?” ik zei ja. “Goed zo, Bella? Als er wat is, kom naar me toe oke? ik wil je helpen.” Tranen schoten in mijn ogen. Het was zo lief van hem. Ik knikte en liep zijn kamertje uit.


Na gym liep naar ik naar de conciërge. Lotte rende me achterna. “We hebben in dertien les hoor, je gaat de verkeerde kant op.” Ik vertelde haar dat ik naar huis ging. “Voel me klote.” Lotte keek begrijpend. “Door dat vechten zeker ook, ik snap het.” Ze gaf me een knuffel. “Ik ga naar de les, we bellen nog hè? Sterkte!” Hierna liep ze richting het lokaal. De conciërge was de aula aan het vegen. Toen ik hem riep kwam hij naar me toe. “Bella wat goed dat je gekomen bent! Jij moest nog vegen, dat klopt ja, begin maar.” Hij drukte de bezem in mijn handen. Ik schudde mijn hoofd. “Ik wilde me ziek melden.” De conciërge keek quasi verdrietig. “Moet ik alsnog vegen. Maar jij wilde je dus ziek melden. Loop maar even mee.” Ik liep achter de man aan en hij typte wat op de computer. “Bella van Brecht. Klas 4f. Gaat om..” hij keek op zijn horloge.” Vijftien over een naar huis. Het is genoteerd Bella. Als je terugkomt, neem je dan een briefje van je ouders mee?” Ik knikte. Stefan moest dan maar even een krabbel zetten.

Onderweg naar huis kwam ik langs een bakker. Ik kocht een broodje ‘dwars door de tuin’ voor Suzie, aangezien zij ook thuis zou zijn. Toen ik deur van Stefans huis achter me dicht deed hoorde ik geschreeuw. Het kwam uit de huiskamer. Stefan en Suzie maakten ruzie. Ik ving iets op over heroïne. Het geluid van brekend glas hielden de stemmen stil. Even was het helemaal stil, toen begon Suzie te schelden. Ik bevroor. Ze hadden ruzie over mij. “Ze moet naar een psycholoog lul! Jij kan haar niet helpen!” Stefan stribbelde tegen. “Ik kan haar wel helpen! Als ze maar eens wat vertelt!” Suzie slaakte een luide zucht. Ik deed de buitendoor open en gooide hem weer achter me dicht. Ik begon te rennen. Wist niet waarheen. Maar niet naar Stefan. Na een paar straten werd ik bij mijn arm gepakt. Ik werd omgedraaid en Stefan stond voor me. Hij keek me aan. “Niet wegrennen.” Hij klonk boos. “Jullie sturen me toch naar een psycholoog!” Ik gilde bijna. Stefan legde een vinger op mijn lippen en knuffelde me daarna stevig. Ik rukte me los. "Bella? Suzie vind dat je naar een Psych moet en ik snap dat zij dat vind, maar zolang jij dat niet wilt gebeurt het niet!" Ik keek Stefan aan. "Echt niet?" Ik zei het kleintjes. "Echt niet. Ga je mee naar huis?" Ik knikte. Stefan sloeg zijn arm om mijn heen. Ik merkte dat hij rilde. Snel nam ik hem op. Daar liep hij dan, mijn vriend, zijn arm om mij heen, op blote voeten, een broek en een T-shirt, de temperatuur was 3 graden, en dat om achter mij aan te komen. Het was geweldig lief. Ik kuste hem. "Waaraan heb ik dat te danken?" Vroeg hij lachend. "Omdat je zo lief bent." Stefan gaf me ook een kus en samen liepen we terug.

Thuis kwam Suzie meteen op ons af. "Sorry dat Stef en ik ruzie hadden." Ik zei dat het niet erg was. Suzie lachte spottend. "Het is niet erg maar toch heb je tranen in je ogen." Toen werd het me weer eens teveel en liepen de tranen over mijn wangen. Suzie kwam geschrokken naar me toe. "Sorry meisje, het was niet mijn bedoeling dat je zou huilen!" Ik liet me op de bank vallen. Suzie kwam naast me zitten, Stefan was naar boven om iets anders aan te trekken. "Ik heb Hanna aangevallen." Snikte ik. Ik kreeg zo langzamerhand een hekel aan mezelf. Al dat gejank afgelopen dagen. "Hanna? Die vriendin van je?" Ik knikte. "Ze schold Stef uit voor junk en pooier en mij voor hoer en melkkoe." Suzie maakte een afkeurend geluid. "Daar moet je gewoon niet op letten." Ik sprong overeind en wilde gaan gillen. Weer deed ik iets fout. Suzie zei niks. Ik liep naar de gang, pakte mijn jas en liep de deur uit.

Toen ik bij mijn huis was twijfelde ik even. Toen belde ik aan. Mama deed open. "Wat moet je hier? Wie ben je?" Ik keek mama verbaast aan. "Mam? " Mama keek me minderwaardig aan. "Ik koop niet aan de deur en ik ben je moeder niet." Daarna smeet ze de deur voor mijn neus dicht. De deur. De deur van mijn huis. Mijn moeder. Wat had ik in godsnaam gedaan? Ik liet me tegen de deur aan vallen en ging op de grond zitten. Na een paar uur, toen het net donker aan het werd, ging de deur open. Snel stond ik open. Mama keek naar me. "Ben je hier nog steeds? Ga naar je huis!" Ik keek mama diep in haar ogen aan. "Mam ik ben het, Bella, je dochter!" Mama schudde haar hoofd. "Ik heb maar een dochter, ze is nu hier in huis." Mama had de deur nog niet achter zich dicht gedaan en ik gilde Chato's naam. Mama keek verschrikt. "Hoe weet jij dat mijn dochter Chato heet?" "Omdat ze mijn zus is." Chato kwam aan de deur. Ze lachte flauwtjes naar me. Het was twee dagen geleden dat ik haar voor het laatst had gezien maar ze zag er heel anders uit. Ze had grote wallen onder haar ogen en was bleek. "Weet jij wie dit is Chato?" Mama beet het Chato toe. Ik keek Chato doordringend aan. Langzaam schudde ze haar hoofd. Mijn mond viel open van verbazing. Ik wilde wat zeggen maar was mijn stem kwijt. Mama beende langs mij heen het tuinpad af, stapte in haar auto en reed weg. Weer keek ik Chato aan die huilde. Ze nam me mee naar binnen. We liepen naar boven. Voor mijn kamerdeur stond ik stil. Ik merkte dat Chato gespannen mijn arm vast hield. Ik duwde de klink omlaag. De hele kamer was leeg…"Ze wil je niet meer kennen Bella, ze is gek geworden." Luna's stem klonk achter me.

...

[Redhair]

reageer alsjeblieft als je mn verhaal hebt gelze, ook kritiek, want daar leer ik van...

[Slettelina *]

Pff Post alsjeblieft de rest. Ik vind het een geweldig verhaal!
Ik ben zo benieuwd wat er nu met die vriend is gebeurd en hoe et afloopt enzo
Heb er niet echt kritiek op vind het verhaal prima zo

[Shadowme]

leuk verhaal
wel btje cliche, maar wel erg leuk geschreven.
Simpel en toch weer niet. Leest goed
ik wil een vervolg
Alleen ik zou wel als mensen wat zeggen op een aparte regel doen, dus zou ik het niet zo:

Ik haalde mijn schouders op. Vond het wel grappig om Hanna op te fokken. Hanna werd boos. “Bella! Ben je echt zo boos dat ik je niet meer dek?” Ik haalde weer mijn schouders op.

maar:


Ik haalde mijn schouders op. Vond het wel grappig om Hanna op te fokken. Hanna werd boos.
“Bella! Ben je echt zo boos dat ik je niet meer dek?”
Ik haalde weer mijn schouders op.

"een hartig woordje voeren"
De uitdrukking is "een hartig woordje spreken", volgens mij.

Verder denk ik dat je eerder echt goed duidelijk moet maken wie Luna is, dit wekte bij iig verwarring op. En wie Suzie is, is me ook no niet echt duidelijk in deel 2. En dan komt ook opeens, uit het niets, Raoul er nog bij.

Verder ligt het er allemaal wel wat dik bovenop, maar goed, 't slaat aan en das ook belangrijk.

[tiram]

ik vind het een leuk verhaal, het leest lekker door!
Er staan nog wel wat schrijffoutjes en foute leestekens in, maar dat stoort niet echt.

Ga zo door, ben benieuwd naar het vervolg!

[Redhair]

Shadowme schreef op 29-12-2003 @ 23:22:
leuk verhaal
wel btje cliche, maar wel erg leuk geschreven.
Simpel en toch weer niet. Leest goed
ik wil een vervolg
Alleen ik zou wel als mensen wat zeggen op een aparte regel doen, dus zou ik het niet zo:

Ik haalde mijn schouders op. Vond het wel grappig om Hanna op te fokken. Hanna werd boos. “Bella! Ben je echt zo boos dat ik je niet meer dek?” Ik haalde weer mijn schouders op.

maar:


Ik haalde mijn schouders op. Vond het wel grappig om Hanna op te fokken. Hanna werd boos.
“Bella! Ben je echt zo boos dat ik je niet meer dek?”
Ik haalde weer mijn schouders op.

Ik denk niet dat dat slim is, krijg je best veel witregels en lijken er heel veel alinea's, maar dat is mijn idee...

verder bedankt voor de reactie's. Ik dacht dat het bij Suzie en Luna wel duidelijk was. Suzie is het huisgenootje van Stefan, dat staat ook ergens, en Luna is haar broer. Staat ook hier en daar. Bijvoorbeeld als ze op Suzie's bed ligt. Dan praat ze met Luna en staat er ergens, "nog nooit heb ik zo'n groot gesprek met mijn broer gehad ". Het vervolg is bijna af, moet nog 1 alinea en dan zet ik hem er ook weer op (Ja ik heb geen leven! ik schrijf elke dag een nieuw stuk). Raoul...je komt nog wel te weten hoe of wat

Redhair schreef op 30-12-2003 @ 12:24:
verder bedankt voor de reactie's. Ik dacht dat het bij Suzie en Luna wel duidelijk was. Suzie is het huisgenootje van Stefan, dat staat ook ergens, en Luna is haar broer. Staat ook hier en daar. Bijvoorbeeld als ze op Suzie's bed ligt. Dan praat ze met Luna en staat er ergens, "nog nooit heb ik zo'n groot gesprek met mijn broer gehad ". Het vervolg is bijna af, moet nog 1 alinea en dan zet ik hem er ook weer op (Ja ik heb geen leven! ik schrijf elke dag een nieuw stuk). Raoul...je komt nog wel te weten hoe of wat

In dat stuk kwam ik er dus idd ook achter, maar dat vond ik dus te laat.
En dat Suzie het huisgenootje was, vermoedde ik ook op een gegeven moment. Maar echt megaduidelijk vind ik het niet en ik vond ook dat ik daar te laat achter kwam.
Een ander zal het niet storend vinden, ik wel en dus zeg ik dat.

[lotjesnotje]

ja uhmzz kritiek heb ik eigelijk niet echt want daar ben ik niet zo goed in... fouten kwa schrijfen of zinsbouw zie ik niet vanwege dislextie maar verder vind ik dit een vet goed stuk...

[Redhair]

Ik begon te gillen. Dit kon niet waar zijn, dit was een nachtmerrie. Ik draaide me om en keek naar Mn broer en zus. Chato huilde nog steeds, Luna keek verdrietig. "Ze kan er niet mee omgaan dat jij voor Stefan gekozen hebt, zoals zij dat noemt, en dat je…dat Raoul…" Luna maakte zijn zin niet af. Ik snapte wat hij bedoelde. Luna legde zijn arm om me heen. "We hebben haar geprobeerd tegen te houden maar ze draaide volledig door. We moesten helpen. Ze begon met dingen te smijten, het was echt weird." Chato pakte mijn hand en trok me bij mijn kamer vandaan, naar haar kamer. Ze haalde een doos onder haar bed vandaan en schoof hem naar me toe. Ik bleef voor me uitstaren, als een zombie. Ik snapte het niet. Ik wilde alleen wat rust, waarom zo? Alleen om Raoul en Stefan? Ik kon het niet snappen. Chato opende de doos. Ik keek erin. Ze had mijn mooiste spulletjes bewaard. Ze haalde mijn geboorte beer uit de doos. "Mama wilde hem…Mama…" Chato kwam niet uit haar woorden. Luna nam hem over. "Ma wilde hem verknippen. Ze heeft veel dingen van je kapot gemaakt." Ik draaide me om en rende naar beneden. Chato en Luna riepen me. Ik trok de deur open rende weg. Bij het station stond ik stil. Ik hijgde en liet me op de trap vallen. Waar moest ik heen? Wat moest ik doen? Het was al helemaal donker. Ik keek op de stationsklok. vijf over zeven. Er vertrok over 5 minuten een trein naar Rotterdam. Dat kon ik doen. Ik voelde in mijn jaszakken. Gelukkig zat mijn portemonnee erin. Ik liep naar de kaartjesspuugautomaat en kocht een enkeltje Rotterdam. Ik rende daarna naar het perron en liet me buitenadem op een bankje in de trein vallen, net op tijd.

Na een halfuur in de trein kreeg ik een smsje. Ik opende hem, Hij was van Chato. 'Kom naar huis, dan kunnen we praten…' Ik klikte hem weg. Ik had verdomme geen huis meer! Ik zag dat ik nog meer smsjes had gekregen. Allemaal van Stefan. Dat ik naar huis moest komen, hij vroeg waar ik was, van alles. Ik smste hem niet terug. Ze bekeken het allemaal maar. Ik snapte niet waarom ik boos op Stefan was, maar ik was volledig in de war. Mijn moeder wilde mijn moeder niet meer zijn verdomme. Verdomme, verdomme, verdomme.

In Rotterdam Centraal stapte ik uit. Ik keek om me heen. Het was inmiddels halfnegen, ik wist niet wat ik hier deed. Ik dwaalde wat rond en tegen twaalf uur liep ik in een armoedig ogende wijk. Een man kwam naar buiten. "Kankuhwief! ju bekiekt ut mah! ju siet muh nie meer hiea!" Hij was duidelijk dronken. En vrouw met geblondeerd haar kwam naar buiten. "Sjaak, kom schat, kom lekker naar binnen, waar wilde je heen dan? wat wilde je?" Die Sjaak keek haar dronken aan. "Wat k wil? wat k wil? k wil dat wief daar meenemu! ja da wil k!" Hij wees naar mij. Het blondje schudde haar hoofd en trok Sjaak mee naar binnen. Snel liep ik door. Deze wijk was duidelijk niet veilig. Toen ik de hoek omsloeg knalde ik tegen een jongen aan. Of een jongen? Eerder een man. Ik viel achterover en bleef liggen. Eindelijk voelde ik mezelf weer. Ik was doodmoe. De jongen boog zicht over mij heen. "Alles goed?" Fluisterde hij. Ik knikte en hij hielp me overeind. "Waar was je naar op weg?" Ik haalde mijn schouders op. Hij knikte. "Ik heb het al door denk ik, een weglopertje hè? Ik ben Daan." Ik fluisterde mijn naam. "Goed Bella, moet je luisteren, ik woon daar verderop. Kom vanacht een nachtje bij mij slapen, dan kan je morgen weer terug naar huis, dat is altijd beter dan op straat leven, geloof me." Ik knikte gelaten en liep met Daan mee. Hij opende een huis en meteen kwam de geur van wiet op me af. "Met hoeveel mensen woon je hier?" vroeg ik verlegen. Ik had respect voor Daan, hij bewoog zich op een sierlijke manier en praatte mooi, een hese stem. Zijn ogen stonden dromerig en hij was aardig. Daan haalde zijn schouders. "Dat verschilt nog wel eens, op dit moment woon ik samen met mijn vriendin, Cassey." Ik voelde een jaloerse steek en verklaarde mezelf meteen voor gek. Ik had Stefan!
“Ga zitten, moet je wat drinken? Of wat eten?” Ik knikte en vroeg om een glas water. Daan haalde die voor me en ging tegenover me zitten. “Hoe oud ben je?” Ik was even stil. Kon ik hem wel vertrouwen? Toen ik hem aankeek vergat ik mijn wantrouwen weer. Zijn ogen waren zacht. “Vijftien.” Daan schudde zijn hoofd. “Ik was ook zo oud toen ik van huis wegliep. Mijn vader mishandelde me en mijn moeder wist alles, maar deed er niks aan. Ik haatte hun allebei en ben naar Rotterdam gegaan, net als jij. Een jongen pikte me op van de straat en bracht me hier onder. Hij is jammer genoeg gestorven aan een overdosis drugs, ik ben hier blijven wonen. Nu ben ik tweeëntwintig en denk ik wat beter na dan toen. Mijn moeder kon er niks van zeggen. Hij mishandelde haar ook. Wat is jou verhaal?” Ik voelde mijn kut. Daan had tenminste een goede reden om weg telopen, ik had het er allemaal zelf naar gemaakt. “Het begon allemaal met Raoul, mijn zoontje.” Fluisterde ik. Het hele verhaal kwam eruit. Ook dat ik nu wilde afvallen en dat mijn moeder een hekel aan Stefan had. “Ze wil mn moeder niet meer zijn Daan! Ze heeft me verbannen!” Daan keek begrijpend. “Je hebt het afgelopen weekend veel meegemaakt hè? Groot gelijk dat je zo overstuur bent. Misschien had Suzie wel gelijk en moet je naar een psycholoog.” Ik schudde heftig mijn hoofd. Daan haalde zijn schouders op. “het kan je helpen. Maar het is half twee, laten we gaan pitten en morgen verder praten.” Daan en ik liepen samen naar boven. Hij gaf me een shirt van Cassey en wees me een slaapkamer.

Om vier uur ‘s nachts liep ik naar beneden. Ik kon niet slapen en wilde mijn telefoon, die nog beneden lag, graag bij me hebben. Ik haalde hem uit mijn jaszak en zag dat ik zeven nieuwe smsjes had. Twee van Chato en vijf van Stefan. Ik wilde nog een glas water hebben en liep de woonkamer in. Aan de tafel zat Daan, alleen in een boxer, een peuk te roken. Hij keek me aan. “Hey Bella, kon je niet slapen?” Ik keek geschrokken naar zijn armen. “Doe je dat zelf?” vroeg ik, een beetje bang. De dromerige gloed uit Daans ogen verdween. Nu stonden ze treurig. Hij knikte. “Om je problemen?” Hij knikte weer. “En hierom.” Hij liet zijn ellebogen zien. Overal stonden rode putjes. “Je spuit.” Ik vond het klote voor Daan. Langzaam liet ik me in een stoel naast hem zakken. Hij legde zijn armen over de tafel. Sommige krassen waren rood en nieuw, andere wit en oud. “Ik wil er mee op houden, het word te erg. Cassey spuit ook, ze heeft zelfs wel eens de hoer uitgehangen.” Ik pakte Daans hand. “Dan stop je er toch mee? Dan ga je toch naar een afkickkliniek?” Daan lachte schamper. “Alsof dat helpt.” Ik was verontwaardigd. “Ja dat helpt ja! Mijn vriend heeft dat toch ook gedaan, hij spuit niet meer.” Daan keek me serieus aan. “Bij hem stond iemand volledig achter hem, jij.” “Bij jou Cassey toch?” Daan schudde zijn hoofd. “Cassey spuit ook en zij wil er niet mee stoppen.” Ik dacht na. “Daan?” Daan keek me aan. “Ik sta achter je.” Hij dacht even na. “Dat kan niet, jij moet terug naar Amsterdam, naar je vriend, het bijleggen met je ouders, jij moet wat aan je anorexia laten doen.” Ik veerde overeind. “Ik heb geen anorexia Daan! Dat heb ik niet.” “Dat heb je wel, en daarom kan je mij niet helpen!” Ik was boos. “Hoezo zou ik anorexia hebben dan?” “Omdat je dun bent, echt dun, en dan nog aan het afvallen, en nog meer symptomen. Wat die leraar ook al zei, Je bent misschien wel agressiever geworden, prikkelbaarder, moet sneller huilen om dingen, en je steekt je vinger in je keel.” “Ik heb geen anorexia.” Herhaalde ik. Ik dacht snel na. Had best veel over anorexia gehoord maar die meisjes waren echt extreem dun, niet zo als mij, ik was nog best mollig vond ik zelf. Daan haalde zijn schouders op. “Als jij dat wil volhouden...Maar het komt erop neer dat jij niet achter mij kan staan, we kennen elkaar niet eens!” Ik ontweek zijn blik. “Maar je bent wel heel speciaal.” Zei ik zacht. Daan keek weer dromerig, mooi zo. “Ik wil je helpen Daan, laat me je helpen.” Daan keek nadenkend. “Stefan wil jou ook helpen. Bel hem straks en vraag of hij hier wil komen.” Ik stemde toe. Daan zal wel gelijk hebben.

Om tien uur die ochtend, toen Daan en ik nog steeds beneden aan de tafel aan het praten waren, zeg ik Cassey voor het eerst. Ik schrok. Ze zag er verlept uit. Ze had grote wallen onder haar ogen en haar wangen waren ingevallen. “Een nieuw weglopertje, moest je haar nou weer meenemen?” Ze klonk verwijtend. Daan suste haar. “Kom op Cassey, ik ken Bella al langer.” Mij gaf hij een knipoog. Ik speelde maar mee. Cassey keek wantrouwig. “Wat doen jullie op dan? Je hebt vanacht niet eens in bed gelegen!” Daan schudde zijn hoofd. “Klopt, heb met Bella gepraat.” Cassey liep de kamer uit. “Ze is net uit haar roes, dan is ze altijd zo geïrriteerd.” Ik keek naar Daan. “Maar zou Stefan al op zijn? dan kan je hem bellen.” Ik knikte en belde hem. Half in slaap nam hij op. “Jezus Bella waar zit je?” Ik vertelde dat ik in Rotterdam was en bij Daan logeerde. Stefan schold me uit. “Weet je wel wat er allemaal had kunnen gebeuren, hoeveel zorgen wij ons hebben gemaakt?!” “Ik kon er gewoon allemaal niet meer tegen Stef, ik moest weg, en Daan heeft me gelukkig goed opgevangen.” Stefan klonk nu wat minder boos. “Wat is er dan allemaal?” Daan pakte de telefoon van me af, de tranen liepen weer eens over mijn wangen. “Hey Stefan, Daan hier. Ik spreek even voor je huilende vriendin. Ze zit met dingen, ik neem aan dat jij het van Raoul weet?” Daan was even stil. “Precies. Ik heb ook het idee dat Bella een eetstoornis heeft.” Ik schudde mijn hoofd. “Dat is niet zo!” Daan lette niet op mij. “Ja dat vertelde ze me ja, nee ze vind zelf niet dat ze anorexia heeft maar wat ze me allemaal vertelde was gewoon...wat zeg je?” Daan keek triomfantelijk. “Ja, dat was jou dus al opgevallen? Kom je anders hierheen? Kunnen we een beetje praten...Ja anders bel je Bella even en dan zien we je op het station. Rotterdam centraal. Oke tot dan!.” Daan hing op. “Hij komt hierheen?” vroeg ik overbodig. Daan knikte. “We moeten eens ernstig met jou praten. Stefan klonk behoorlijk bezorgd en boos.”

Bedankt voor de kritiek, ik snap wel wat je bedoelt Leonoor.

[lotjesnotje]

ik vind dit verhaal echt supper goed..

ik snapte dat van Raoul begreep ik niet echt wie dat was alleen bij het laaste stukje...

[Ingel]

Ten eerste vind ik je verhaal erg mooi. Doordat het in de ik-persoon is geschreven, kun je je goed inleven in de hoofdpersoon.

Maar misschien wordt het nu tijd wat meer te vertellen over Raoul, als lezer vind ik het nu een beetje irritant worden om niet te weten wat daarmee gebeurd is.

Maar je zult ongetwijfeld al een idee hebben hoe je dat gaat doen.
Wanneer komt het vervolg?

[Redhair]

inderdaad, Raoul komt in het vervolg wat meer naar voren. Vanavond type ik nog wat, ik denk dat ik 2 januari er weer wat opzet...

[Slettelina *]

ik schrok wel beetje van Raoul. Dat had ik niet verwacht.
Maar nu moet ik helaas tot twee januari wachten

[Redhair]

hehehe, misschien komt ie wel eerder hoor, wacht maar af...

[jij]

vind het echt een heel mooi verhaal, maar vind het persoonlijk een tikkeltje té dramatisch met Raoul erbij..

[Nijn*]

Heej!

Ik las je verhaal en echt hoor, wooooh woooooh woooooh!
'K vind het heel goed geschreven! Het trekt je als lezer ook aan om steeds verder te lezen. Het is leuk dat je het in de ik-vorm schrijft, zo verplaats je je makkelijk in Bella.
Verder vond ik wel een klein beetje storend dat er af en toe een aantal spelfouten in zaten, maar dat was ook weer niet zo heel erg.
Je hebt een erg mooie schrijfstijl vind ik, en je weet de meeste dingen goed te verwoorden. Het dramatische valt wel mee hoor!
Sommigen zeggen dat het moeilijk te begrijpen was, wie Suzie en Luna waren. maar dat valt wel mee, maar je moet gewoon écht het verhaal goed lezen.
Mijn complimenten!!
Jammer dat we nu weer zo lang op het vervolg moeten wachten , maar ik zou zeggen; ga zeker zo door!

liefs, nijn.

PS: dat over Raoul had ik absoluut niet verwacht! Maar ik ben wel benieuwd hoe dat precies is gegaan.

[Redhair]

Sorry!
Er komt vandaag niks nieuws.
En in het weekend komt mijn allerliefste neefje logeren waar ik op moet passen dus komt er denk ik ook niks van. Maar volgende week komt er zeker wat! Sorry

[Eend]

pffff
Nu laat je mij wachten
Das lullig!

[lotjesnotje]

jammer zat net op meer te wachten....

maar goed jij kan er ook niks aan doen

[Asperientje]

lotjesnotje schreef op 03-01-2004 @ 10:26:
jammer zat net op meer te wachten....

maar goed jij kan er ook niks aan doen

[Redhair]

Ik ga nu beginnen met nieuw stuk!

[Young Grow Old]

ik vind het een goed verhaal..in zijn soort.
Het is duidelijk een "tienermeisjesverhaal", niet negatief bedoeld ofzo, dus vind het moeilijk om me echt met het verhaal te binden, maar voor je doelgroep is het erg goed denk ik, dus ga zo door

[juliettebinoche]

Zoals iemand al eerder zei, is het écht veel prettiger dialoog lezen als je het op de volgende regel zet als een ander iets zegt. Zo 'hoort' het ook, kijk maar naar boeken.
Een heel groot stuk met allemaal achter elkaar stukjes dialoog vind ik onprettig om te lezen.

Verder is het geen hoogstandje ofzo, gewoon een 'normaal' verhaal over een niet echt origineel onderwerp.

[Mira Dos Santos]

ik vind het heel erg goed

[Asperientje]

juliettebinoche schreef op 04-01-2004 @ 22:34:
Zoals iemand al eerder zei, is het écht veel prettiger dialoog lezen als je het op de volgende regel zet als een ander iets zegt. Zo 'hoort' het ook, kijk maar naar boeken.
Een heel groot stuk met allemaal achter elkaar stukjes dialoog vind ik onprettig om te lezen.

Verder is het geen hoogstandje ofzo, gewoon een 'normaal' verhaal over een niet echt origineel onderwerp.

Ik vind dat men niet zo moet zeuren.. Het is gewoon goed voor iemand van vijftien.
En over "Raoul", ik vind het juist leuk dat ze der zo "geheimzinnig"
mee doet. Dat de schrijver de lezer gewoon "pest".. Dat komt wel vaker voor en ik noem het eerder prof dan irritant

Ga door meid!! I like it!!

[juliettebinoche]

Asperientje schreef op 04-01-2004 @ 23:22:
Ik vind dat men niet zo moet zeuren.. Het is gewoon goed voor iemand van vijftien.

Ik bedoelde het als een handige tip, niet als 'gezeur'.

En ik denk dat je mensen niet mbt. leeftijd moet (positief) discrimineren. Je kan er toch hoogstens iets van opsteken.

[Asperientje]

Tuurlijk moet dat wel..

Stomste voorbeeld die ik nu zo laat kan verzinnen:

Je kunt een groep 3-er toch neit met haar vergelijken??
Dat was ook ten op zichte van haar positief bedoeld

[Snakeboy]

Wow, dis echt cool dit verhaal!!

Ga je 'm ook proberen uit te geven??

[Asperientje]

Nog steeds geen nieuw stukje..?
This weer een tijdje geleden he..

Denk niet dat er nog wat komt hier..

[Nijn*]

he bah...ik wil wel een vervolg hoor! te mooi om niet meer te posten...
nijn.

[Mira Dos Santos]

-xxx-Nijn schreef op 06-01-2004 @ 18:37:
he bah...ik wil wel een vervolg hoor! te mooi om niet meer te posten...
nijn.

Second that.

[lotjesnotje]

*wacht wacht*

waneer komt er nou meer??

[Asperientje]

Pfff..this alweer 7 januari en nog steeds niets..
volgens mij is ze dit topic vergeten..

[Redhair]

SORRY!
sorrysorrysorry mensen!

maar nu ben ik ziek, griepje, en zit de laatste dagen niet echt lekker in mijn vel, veel met school bezig zodat ik er niet afgetrapt word enzo, nieuwe stuk bijna af, reken op het weekend dat er nieuw stuk opkomt! sorry

[rare kwast]

aaahhhhh nog langer wachten
zat er net zo l;ekker in

[stefanie-dylano]

Ik hoop dat het vervolg snel komt.
Het is echt een mooi verhaal.
En je bent pas 15
Ik vind dat je talent hebt je moet er echt wat mee gaan doen

[Redhair]

Daar is hij dan eindelijk! Nogmaals sorry voor de lange wachttijd

Toen de trein het station binnenkwam greep ik Daans hand vast. Ik was bang. Ik was bang dat Stefan boos om me zou zijn omdat ik weggelopen was, bang dat ze me zouden dwingen te eten, bang dat mijn moeder me echt nooit meer wilde zien, bang voor het verleden en de toekomst. Daan kneep even in mijn hand en keek me aan. “Je ziet bleek, bang voor Stefan?” Ik haalde mijn schouders op. “Niet doen hoor, die gozer is blij dat hij jou zo weer kan knuffelen.” Ik lachte naar Daan. “Lieverd!” Ik draaide mijn hoofd richting de schreeuw. Stefan kwam op me af gerent. Ik liet Daans hand los en bleef verlegen staan. Stefan omhelsde me stevig en kuste me een paar keer. Daan keek lachend toe. “Zie je wel?” het leek alsof Stefan Daan nu pas zag. Ze schudden elkaar de hand. Daan gaf mij een duwtje richting de uitgang. Stefan sloeg zijn arm om me heen en bleef maar naar me kijken. Ik lachte. “Ik ben maar een nachtje weggeweest hoor!” Stefan haalde zijn schouders op. “Maar je bent wel in de war.” Ik boog naar hem toe en zoende hem. Even geen woorden nu. Even alleen Stefan en ik. Ik en Stefan.

Bij een gezellig oogend eetcafétje stopte Daan. “Zullen we hier wat gaan eten?” Stefan stemde toe en Daan hield de deur voor ons open. Binnen waren alleen maar zakenmannen en moeders met kinderwagens. “Iedereen is nog op school, het is nog maar half een.” Verklaarde Daan. Ik had er helemaal niet aangedacht dat het dinsdag was, dat ik op school hoorde te zitten. Stefan schoof de menukaart onder mijn ogen. “Kies maar wat lekkers te eten uit.” Mijn ogen dwaalden over de gerechten. Op de achtergrond hoorde ik Stefan en Daan praten. Stefan had mijn hand vastgepakt en aaide mijn vingers. Ik wist niet wat ik moest kiezen. Alles maakte me wel dik. Ik schoof de menukaart van me af. “Doe maar een bruin broodje kaas.” Zei ik zo luchtig mogelijk. Daan keek afwijzend naar Stefan. “Bella je hebt helemaal niks gegeten sinds je bij mij bent, een broodje kaas vult niet echt.” Ik zuchtte, wat zeurde hij nou? De serveerster kwam naar ons toe. “Zeg het maar.” Stefan en Daan bestelden een biertje en een hamburger met friet. “Doe mij maar een spa blauw en een...” Stefan onderbrak me. “En nog een hamburger met patat.” De serveerster liep weg. Stefan keek me aan. “Moet je nog naar de plee?” Vragend keek ik op. “Hoezo?” Stefan zei dat ik dan nu moest gaan. “Na het eten mag je niet meer.” Verontwaardigd keek ik naar Daan en Stefan. “Hoezo zou ik dan niet meer mogen?” “Omdat je anders kan gaan braken. Jij eet straks je eten op en daarna houden we je in de gaten, voor je eigen gezondheid.” Ik moest bijna huilen. Wie dachten ze wel niet wie ze waren? Ik mocht verdomme toch zelf weten wat ik deed met mijn lichaam? Ik had blijkbaar een boos gezicht, want Daan pakte mijn andere hand. “Stefan bedoeld het goed, het is om jou te helpen.” Ik wist niet meer wat ik moest denken.

“Waarom ben je nou naar Rotterdam gegaan lief?” Stefan stopte een paar patatjes in zijn mond en schudde zijn haar voor zijn ogen weg. “Mama...” Ik wist niet hoe ik het moest uitleggen. Hulpeloos keek ik naar Daan. “Moet ik het aan Stefan vertellen?” Ik knikte. Daan vertelde dat mijn moeder had gedaan alsof ze me niet meer kende en dat mijn kamer leeg was geruimd. Stefan keek geschokt naar mij. “Maar je kon toch weer naar ons toekomen?” Ik schudde mijn hoofd. “Ik doe toch alles fout! Suzie en jij hebben zelfs ruzie om mij! Ik verpest alles, waar ben ik nou goed voor?” Stefan schudde zijn hoofd. “Liefje toch, je bent voor zoveel dingen goed, en Suzie en ik maken juist ruzie omdat we van je houden, wij allebei!” Ik staarde naar mijn eten. Stefan pakte mijn hand weer vast en at door.

Daan verbrak de stilte na een poosje. “Stefan? Bella zit ook erg in de knoop met Raoul.” Stefans ogen stonden boos. “Hoe vaak moet ik dat nou nog zeggen Bella, het was een ongeluk! Ik kon er niks aan doen, jij kon er niks aan doen.” Daan keek naar Stefan een trok zijn wenkbrauwen op. “Ik snap dat jij er ook mee zit Stefan, maar Bella heeft het er echt moeilijk mee, en jij snauwt haar nu af.” Stefan stond op en gooide zijn bestek neer. “Wat moet ik ermee! Ik vind het ook echt klote hoor! Ik denk er ook elke dag aan! Ik zie hem elke dag weer! Jij bent niet de enige Bella!” Hij liep het eetcafé uit en smeet de deur achter zich dicht. Daan griste zijn portemonnee uit zijn zak en gooide een briefje van twintig euro op de tafel. Hij pakte mijn arm en trok me mee naar buiten. Ik huilde. Daan keek verdrietig. We renden samen Stefan achterna.

Stefan zat op een bankje voor zich uit te staren. Daan liet ook op het bankje vallen en trok mij tussen hen in. Stefan huilde. “het spijt me zo Bella, het spijt me van Raoul, het spijt me dat ik zo tegen je tekeer ben gegaan, het spijt me.” Ik kroop tegen Stefan aan. “Het was ook geen ongeluk.” Ging hij verder. “Ja het was wel een ongeluk, maar ik had het kunnen voorkomen. Ik had ook niet onder invloed van die klote heroïne moeten rijden. De heroïne was nog niet uitgewerkt. Ik ben zo dom geweest. Zo dom. Het spijt me. Het spijt me ook dat ik er niet voor je was. Je kon met alles bij me terecht maar niet met dat. Ik had er voor je moeten zijn, we hadden erover moeten praten in plaats van doodzwijgen. tien maanden lang iets doodzwijgen is kort, maar te lang. Jij bent nog maar vijftien verdomme, je was nog maar veertien. Ik had je de kans moeten geven erover te praten. Ik ben zo’n lul.” Stefan wilde verder praten maar ik onderbrak hem. “Nee Stef, nee je bent geen lul.” “Jawel lieverd. Als ik tien maanden geleden niet onder invloed van heroïne in de auto was gestapt, had ik jou en Raoul niet aangereden. Dan hoefde Raoul niet bij je weg.”

Whow echt een super mooi verhaal ! Ik ben er helemaal stil van.

[marloesie]

wauw! meis, je moet dr ECHT een boek van maken! jij bent goooeeed!! YOU GO! hahaha. goed dat word dus van school af en verhalen schrijven he? neej ma t lijkt gwoon alsof t van een prof. schrijfster komt, en (niet beledigend bedoeld) maar dat is echt super voor een 15-jarige!!! kus loes

[Hyphen]

tjeez, wat zielig allemaal..
ik kan daar dus absoluut niet tegen (waarom lees ik dit?)
maar tis wel verslavend! alles moet wel goedkomen met haar hoor! anders ga ik huilen.
en is die Daan stiekum psycholoog??

[rare kwast]

tis inderdaad erg verslavend wij willen meer, meer, meer
echt goed man (lees vrouw)