Geslagen worden door je ouders

[Lorelei]

xStefjuhx schreef op 19-01-2004 @ 17:23:
Pikken jullie het dan wel als je geslagen wordt als je jonger dan 21 bent? Bijvoorbeeld 16 of 18 ofzo?

Geen idee, ik geloof niet dat ik het zou pikken, maar het is niet voor gekomen in de afgelopen...8 à 10 jaar oid. Ik werd overigens nooit echt geslagen en zelden een tik.

Toen ik klein was kreeg ik wel eens een tik, ja... en ik heb ook wel eens echt een mep gekregen, maar bijna nooit... en eigenlijk alleen als ik begon met agressief gedrag. Die mep was dan ook niet bedoeld om me pijn te doen, maar om me stil te krijgen. Dat werkte natuurlijk niet, maargoed .

Mijn moeder heeft wel de neiging om me in een ruzie oid hard bij mijn arm te pakken, zo hard dat het pijn doet. Maar het is dan niet haar bedoeling dat het pijn doet.

ik kreeg vroeger wel eens tikken ja, maar ik was dan ook een behoorlijke etter...nu gaat mn vader wel eens door het lint en wil hij me volgens mij heel erg pijn doen maar vaak is gelukkig mn moeder erbij die hem wat kan kalmeren... vaak bied hij zijn excuses aan en kunnen we het wel uitpraten maar ik weet wel zeker dat het de hoogste tijd word dat ik het huis uit ga...
misschien zit ik daarom wel zo vaak bij mn vriend...

[Kaps]

Ja, kreeg wel meppen. Harde kletsers ook wel soms...
Totdat ik sterker werd, toen werd het minder.

Ik kreeg vroeger wel eens een tik. Ook wel eens in mn gezicht.. Maarja.. ze had er later altijd spijt van als ze dat had gedaan en ik weet dat ze het niet zo bedoelde. Heb dus geen haatgevoelens ofzo, maar mn moeder is al sterk en dan kwam t vaak wat harder aan dan ze bedoelde.
Ze heeft echt zo'n agentenhouding (ze is wijkagent) en ja, ik kan nu wel bang voor haar zijn als ze boos is.

Iemand die ik heel erg goed ken is vroeger wel door zijn ouders geslagen. Laatst hadden we ruzie en wilde hij niet aangeraakt worden, maar dat deed ik dus wel. Vertelde diegene dus later dat dat dingen weer oproep. Oeps! Echt niet mijn bedoeling..

sarahbressers schreef op 20-01-2004 @ 10:39:
Mijn moeder heeft wel de neiging om me in een ruzie oid hard bij mijn arm te pakken, zo hard dat het pijn doet. Maar het is dan niet haar bedoeling dat het pijn doet.

ja idd.. dat heeft mijn moeder dus ook.

[de ijsprinses]

Ik ben vroeger nooit geslagen, gelukkig. Ik schrik er van hoe normaal veel van jullie het vinden. Zodra kinderen kunnen begrijpen wat je tegen ze zegt lijkt mij dat het belachelijk is om ze een tik te geven. Voor die tijd is een kind zo klein dat ik niet kan begrijpen dat iemand het een mep zou geven. Iig niet uit een opvoedkundig standpunt, je denkt er toch niet bewust over na of het goed is je kind een mep te geven om vervolgens tot de conclusie te komen dat het het beste voor het kind is en het dus te doen??? Als een kind zoo ontzettend vervelend doet dat je er helemaal gek van wordt en je geeft een mep is dat alleen om je eigen woede te uiten, je eigen machteloosheid. en dat vind ik niet kunnen.

[Lorelei]

Loontjuh schreef op 20-01-2004 @ 11:28:
ja idd.. dat heeft mijn moeder dus ook.

Ja, de mijne ook. Maar ik heb gelukkig zelden ruzie met haar.

[Stefanie]

Ik zou mijn kinderen later ook niet slaan, juist omdat ik weet hoe het is om geslagen te worden.

Maar wat ik me nu afvraag: Wat zouden jullie als straf verzinnen om je kind WEL te laten luisteren als het heel irritant is? Dus als het na 5 keer nee zeggen nog steeds niet ophoudt?

xStefjuhx schreef op 20-01-2004 @ 11:44:
Ik zou mijn kinderen later ook niet slaan, juist omdat ik weet hoe het is om geslagen te worden.

Maar wat ik me nu afvraag: Wat zouden jullie als straf verzinnen om je kind WEL te laten luisteren als het heel irritant is? Dus als het na 5 keer nee zeggen nog steeds niet ophoudt?

Gewoon wél boos worden, maar niet slaan of het kind gaan beledigen... en als dat ook nog niet werkt, optillen en in z'n kamer zetten om daar uit te razen (het kind, niet ik). Als het kind te oud/groot is om opgetild te worden dan gewoon naar z'n kamer sturen, met een 'kom maar terug als je rustig bent'. Zoiets. En als het kind daar ook te oud voor is, dan gewoon praten.
Je hoeft niet zozeer straf te geven, als je het kind op een gewone manier duidelijk kunt maken dat het verkeerd bezig is... dus als het kind eenmaal rustig is, dan kun je uitleggen waarom dat niet mag. Dat is trouwens ook al een beetje een straf, zo'n lange vervelende uitleg .

[Spacemonkey]

Mijn vader heeft me nog NOOIT geslagen.. mijn moeder wel, maar ik heb er laatst ook teruggeslagen (Niet te hard natuurlijk) maar alleen omdat het absoluut geen reden had dat ze me sloeg.

[Lorelei]

xStefjuhx schreef op 20-01-2004 @ 11:44:
Ik zou mijn kinderen later ook niet slaan, juist omdat ik weet hoe het is om geslagen te worden.

Maar wat ik me nu afvraag: Wat zouden jullie als straf verzinnen om je kind WEL te laten luisteren als het heel irritant is? Dus als het na 5 keer nee zeggen nog steeds niet ophoudt?

Zoals al vaak gezegd is: slaan is iets anders dan een tik. Als een kind echt heel vervelend is en niet luistert, is er volgens mij niets mis met een opvoedkunidge tik. Echt gaan slaan of die 'opvoedkundige tik' iets te vaak uitdelen is natuurlijk niet goed. Als je echt geen tik wil geve kan je ze natuurlijk naar de gang sturen of zo. (heh, je mag ze niet naar hun kamer sturen, want dan zou hun kamer een plek worden die een link heeft met straf ipv een eigen plek oid.. aldus de een of andere meneer die daar onderzoek naar heeft gedaan )

[Stefanie]

Ik heb gemerkt dat er veel ouders op deze wereld zijn die gewoon GEEN geduld hebben voor kinderen die niet willen luisteren of gewoon irritant zijn. Ze beginnen al snel met straffen/slaan. Terwijl ik me soms afvraag of dat nou aan de opvoeding ligt of aan het kind zelf...

[Stefanie]

grl schreef op 20-01-2004 @ 11:51:
Zoals al vaak gezegd is: slaan is iets anders dan een tik. Als een kind echt heel vervelend is en niet luistert, is er volgens mij niets mis met een opvoedkunidge tik. Echt gaan slaan of die 'opvoedkundige tik' iets te vaak uitdelen is natuurlijk niet goed. Als je echt geen tik wil geve kan je ze natuurlijk naar de gang sturen of zo. (heh, je mag ze niet naar hun kamer sturen, want dan zou hun kamer een plek worden die een link heeft met straf ipv een eigen plek oid.. aldus de een of andere meneer die daar onderzoek naar heeft gedaan )

Maar als je je kind teveel straft door een tik te geven, dan schenkt het daar na een tijdje ook geen aandacht meer aan. Dan raak je het ''gewend'' ofzo...

[Lorelei]

xStefjuhx schreef op 20-01-2004 @ 11:55:
Maar als je je kind teveel straft door een tik te geven, dan schenkt het daar na een tijdje ook geen aandacht meer aan. Dan raak je het ''gewend'' ofzo...

mwah, jongere kinderen raken niet zo snel gewend aan het krijgen van een tik hoor. Bovendien willen ze zelf ook geen tik krijgen, dus zullen ze ook wel proberen te voorkomen er een te krijgen. Maar ik ben het zeker met je eens dat je kinderen niet aldoor maar moet straffen door tikken uit te delen. Ik denk alleen dat het soms het beste is wat je kan doen.

Als ik naar mijn kamer werd gestuurd, dan ging ik daar altijd gewoon spelen enzo, en na een uurtje werd ik dan weer opgehaald en dan werd er met mij gepraat... ik heb mijn kamer nooit als een plek-voor-straf gezien. Het erover praten, dat vond ik de straf, want dat was vervelend . Dan moest ik blijven zitten en gingen ze heel gedetailleerd uitleggen wat ik verkeerd deed enzo .

[Lorelei]

sarahbressers schreef op 20-01-2004 @ 12:04:
Als ik naar mijn kamer werd gestuurd, dan ging ik daar altijd gewoon spelen enzo, en na een uurtje werd ik dan weer opgehaald en dan werd er met mij gepraat... ik heb mijn kamer nooit als een plek-voor-straf gezien. Het erover praten, dat vond ik de straf, want dat was vervelend . Dan moest ik blijven zitten en gingen ze heel gedetailleerd uitleggen wat ik verkeerd deed enzo .

Heh, dat klinkt bekend. Ik heb dat verhaaltje over die kamer ook niet zelf bedacht hoor

arnie schreef op 20-01-2004 @ 09:14:
Laatst sloeg mn ma me, toen heb ik dr gewoon lekker een volle vuist teruggegeven. Eentj geven betkent natuurlijk ook eentj nemen, het kan niet van maar een kant feest zijn

grapje zeker

ik ga niet zeggen dat ik later mn kinderen nooit zal slaan...ik denk dat er wel een moment komt wanneer ik mn geduld verlies en een tik geef...

xStefjuhx schreef op 20-01-2004 @ 11:53:
Terwijl ik me soms afvraag of dat nou aan de opvoeding ligt of aan het kind zelf...

't zal vaak een wisselwerking zijn, denk ik.

Niet altijd dus.

[Nona]

Mijn ouders hebben me wel eens een tik gegeven of eens ruw meegenomen ofzo. Ik weet dat ik vervelend was en ik weet dat er dan ook absoluut geen land met me te bezeilen viel. Ik neem het ze niet kwalijk ook, ze hebben nooit geprobeerd me 'echt' pijn te doen. Een tik in mijn gezicht of tegen mijn kont, maar altijd met de vlakke hand en nooit met veel kracht erachter. Big deal.
Ik werd meestal naar mijn kamer gestuurd als ik vervelend was. Als ik weigerde vroeg mijn vader simpelweg of hij me even moest helpen. Dan was ik zo weg.

Ik zou het nu ook nemen, nog steeds. Mijn ouders hebben me nooit een tik gegeven zonder goede reden en ik denk niet dat ze dat ooit zullen doen. Bovendien: wat doe ik ertegen behalve mijn armen voor mijn gezicht houden en wegduiken? Ik sla niet terug en ik ga ook niet schreeuwen ofzo, niet tegen mijn ouders.
Overigens, de laatste keer dat mijn moeder uithaalde was ik veertien, dus ik denk niet dat ze nog iets zullen doen, wat ik ook doe.

Ik vind het niet goed om een kind vaak of hard te slaan. Er zijn betere oplossingen.

[Dreamerfly]

arnie schreef op 20-01-2004 @ 09:14:
Laatst sloeg mn ma me, toen heb ik dr gewoon lekker een volle vuist teruggegeven. Eentj geven betkent natuurlijk ook eentj nemen, het kan niet van maar een kant feest zijn

Ik weet niet of je het serieus meent, maar ik moest hier wel even bij lachen.(wat kan men toch op verschillende manieren reageren en dingen belichten)

Ik werd trouwens wel soms vastgebonden als we op het strand waren, toen ik 2/3/4 was... in zo'n tuigje, over een t-shirt heen en het sneed ook niet ofzo en zat niet strak, en dan zat ik aan een touw, en dat touw zat twintig meter verderop aan een boom. Mijn ouders hebben toen heeeel veel woedende blikken gekregen... maar het was alleen maar omdat ik anders voortdurend de zee in liep, en op deze manier kon ik er maar tot mijn middel in. Ze wouden liever niet dat ik verdronk . Ik kan me 1 keer daarvan herinneren en vond het helemaal niet erg, leuk zelfs; andere kinderen moesten voortdurend tussen hun ouders in blijven zitten en mochten niet bij het water, en ik kon lekker rondlopen.

[Knutselsmurfie]

Als ze heel kwaad zijn, nog steeds wel eens. Dan slaan ze gewoon door ofzo. Ik vind dat echt niet normaal... maar ik kan er zo weinig tegen doen, behalve zorgen dat ze niet zo kwaad worden dan maargoed dat is soms vrij moeilijk.

[juno]

Ik moet eerlijk toegeven dat ik aan een oppaskindje van vier wel eens een tik heb uitgedeeld. Nou ja, minder dan een tik nog, ik raakte haar amper, maar het was het schrikeffect dat het hem deed. Toen wist ze dat ze echt heel erg vreselijk stout was geweest en dat ik het echt zat was.

Ze was namelijk voor de zoveelste keer uit jaloezie haar weerloze babybroertje heel geniepig aan het pijn doen terwijl ze dacht dat ik het niet zag.

Maar ja, tantes hebben ogen in een achterhoofd, dus twee tellen nadat zij haar broertje kneep, kreeg ze van mij een pets. Ik moet toegeven, het was een reflex van me, ik dacht er niet bij na, ik was gewoon zo ziedend op haar, het kleine loeder.

Nou, dikke tranen, boos, beledigd. Ik had haar pijn gedaan en dat was gemeen van me!

Ik, ook heel fel: Dat was nou precies de bedoeling! Als jij je broertje pijn doet, doe ik jou pijn!

Oei oei oei, of je een ballon lekprikte. Eerst is ze naar haar eigen kamer gestampt, woest, en daarna was het huilen huilen en het spijt me en of ik het niet aan mama wilde zeggen dat zij haar broertje had geknepen. Nou, we hebben het alledrie met dikke zoenen en sorry zeggen en veel knuffels weer goedgemaakt. Kind helemaal overstuur!

Dat was nou ook weer niet de bedoeling. Een tik is vaak een hele goeie instant corrigeermethode. Stout, tik, klaar, niet meer over praten, boete is gedaan, preek is niet meer nodig, ik ben niet meer boos op jou.. maar zo zag zij het niet, ze was meteen bang dat ik niet meer van haar hield.

Het verschil tussen haar moeder en mij is dat ik boos ben, haar terechtwijs en het wat mij betreft dan over is, en ze mag best nog kwaad zijn op die stomme tante. Haar moeder wenst dan nog een oprechte spijtbetuiging en het duidelijk accepteren van moeders gezag. Ik zit er dan met kromme tenen van de plaatsvervangende schaamte bij. Kun je wel tegen een klein kind. Dat vind ik niet nodig. Je hoeft er niet ook nog een vernedering achteraan te plakken.


Lang verhaal, maar de moraal van het verhaal: ik had duizend keer liever die ene lik op stuk tik van mijn moeder, dan de ellenlange preken en de vernedering van mijn vader. Ik wist best dat ik stout was. No need to rub it in.

[Nona]

juno schreef op 20-01-2004 @ 13:52:
maar zo zag zij het niet, ze was meteen bang dat ik niet meer van haar hield.

Ook een goed punt. Ik ben er altijd voor een kind aan te pakken op wat fout is, maar dat niet te persoonlijk aan te rekenen. Ik ben zelf altijd bang geweest voor de mening van mijn ouders, helemaal zonder aanleiding voor zover ik weet. Ik was banger voor die mening dan voor een tik. Dat pedagogisch verantwoorde gesprek dat dan gevoerd moet worden is erger.

Maar hoe ziet een kind dat onderscheid tussen boos zijn en niet meer houden van?

[Juliah]

Een klein kind een mep geven heeft weinig zin, het kind weet vaak niet wat het fout doet. Het kind concreet vertellen wat het fout doet is dan nuttiger. (Wanneer een kind gevaar loopt, zou ik het misschien nog wel eens doen, bv. als het het risico loopt z'n vingers te verbranden, dan verkies ik een tik boven het laten verbranden van z'n vingers. Maar ook dan zou ik daarna wel uitleggen waarom ik het deed.)

Bij een kind vanaf een jaar of 6-8 (ligt een beetje aan het kind) vind ik die tikken ook overdreven, je kunt ze dan dingen vaak heel goed uitleggen.

Door te slaan leer je een kind, denk ik, dat dingen oplossen met slaan/geweld normaal is. Ook leer je een kind niet om ongenoegen op een normale manier te uiten en het kind heeft ook geen goed voorbeeld aan de ouder.

Slaan is een teken van onmacht.

[Lorelei]

Kruimel schreef op 20-01-2004 @ 13:58:
Ook een goed punt. Ik ben er altijd voor een kind aan te pakken op wat fout is, maar dat niet te persoonlijk aan te rekenen. Ik ben zelf altijd bang geweest voor de mening van mijn ouders, helemaal zonder aanleiding voor zover ik weet. Ik was banger voor die mening dan voor een tik. Dat pedagogisch verantwoorde gesprek dat dan gevoerd moet worden is erger.

Maar hoe ziet een kind dat onderscheid tussen boos zijn en niet meer houden van?

Een klein kind ziet dat waarschijnlijk niet, maar zo makkelijk als het denkt dat de pappa en mamma niet meer van hem/haar houden, zo makkelijk denkt het (na een knuffel en een kusje) ook weer dat ze wel van hem/haar houden. M'n moeder heeft vroeger ook wel duizenden keren gezegd tegen ons dat ze, ook als ze boos is, toch echt van ons houdt en bla bla bla.. volgens mij werkt dat bij kinderen wel. Zeker als het gezegd wordt nadat er iemand boos op ze is geworden.

[Juliah]

Ik vond het slaan meestal erger dan een gesprek. Misschien ligt het aan de manier waarop ouders een gesprek voeren en de manier waarop ze slaan?

[juno]

Omdat je boos bent, eventueel een tik uitdeelt of gewoon even je stem verheft, en daarna weer heel gewoon tegen hem doet. Of als het gewenste gedrag weer vertooond wordt even een complimentje geven. Goed zo schat, zo ben je weer mama's grote kind. Kusje. Niet boos blijven, daar worden kinderen bang en onzeker van.

[underthabridge]

Slaan= agressief
tikken= corrigerend

Ik denk dat tikken zeker wel nodig is bij de opvoeding, want een kind moet altijd weten wie de baas is. Als je dat niet op een bepaalde manier kan afbakenen, wordt het voor dat kind ook moeilijk het gezag te erkennen/ accepteren.
Zolang het dus lik op stuk is, dan vind ik dit ook niet meer dan normaal. Wel moet er daarna altijd uitgelegd worden waarom, en de problemen uitgepraat worden.
(bij jongere kinderen: vanaf kleuters tot 10/12 jarigen).
Zodra jij ouder wordt en je ouders het slaan nog steeds als straf gebruiken, dan denk ik dat dat niet goed is (uitzonderingen/ ernstige misdragingen daargelaten) Tot je 16e vind ik dat je ouders het recht hebben om in zeer specifieke situaties, bijv: je bent 4 uur te laat thuis, teveel gedronken of wat dan ook. Je dan een TIK/ Mep te geven. Slaan in de zin van: pijn doen en het niet bij 1 tik/mep laten is NOOIT goed/ toegestaan.
Als je ouder dan 16 bent vind ik dat je ouders het gewoon met je uit moeten kunnen praten.. en als je eigenlijk al het huis uit hoort te zijn, maar dat nog niet bent zou ik slaan al helemaal belachelijk vinden.
Maar een kind slaan, omdat je een rotdag hebt, en dan niet met de vlakke hand, of om echt pijn te veroorzaken is nooit en te nimmer toegestaan. Dat heeft niets meer met gezag of opvoeding te maken, maar valt al heel erg snel onder de noemer: mishandeling, en dat zou ik (al helemaal in jouw geval als 21-jarige) totaal niet pikken.
Bij jou moeder is het waarschijnlijk een kwestie van onmacht, waarvan ze dacht de situatie niet meer verbaal de baas te kunnen zijn, en dus fysiek werd. (de reden voor fysiek geweld is altijd een tekort aan verbale mogelijkheden)
En ik zou als ik jou was maar gewoon op kamers gaan,.. wat me zowiezo het slimste/ leukste/ beste lijkt zodra je 18 bent.

[Juliah]

UnDeRtHaBrIdGe schreef op 20-01-2004 @ 14:04:
Slaan= agressief
tikken= corrigerend

Waar leg jij de grens?

Ik denk dat tikken zeker wel nodig is bij de opvoeding, want een kind moet altijd weten wie de baas is. Als je dat niet op een bepaalde manier kan afbakenen, wordt het voor dat kind ook moeilijk het gezag te erkennen/ accepteren.

Ik denk dat je dat op een andere manier kunt afbakenen. Kun je dat niet, dan is het dus onmacht. En ik denk dat je dan als ouder eens bij je zelf te raden moet gaan hoe je dat op kunt lossen. Ik vind het slecht als je kind de dupe wordt van de onmacht van een volwassene. Ik vind als je een tik nodig hebt om iets af te bakenen dat er ook dan een tekort aan verbale mogelijkheden is.

[juno]

Een klein kind is nog een soort diertje, dan heeft verbaal optreden niet zoveel zin, dat begrijpen ze vaak nog niet.

Nee, je mag de kat niet aan haar staart trekken, want dan slaat de kat. Een kat gaat dat niet uitleggen, die slaat. Kind weet meteen dat hij kat niet meer aan haar staart moet trekken. Ik kan het ook niet uitleggen, kind begrijpt me niet als ik met oorzaak gevolg redeneringen aan kom zetten.


Een wat ouder kind dat al wel goed kan praten,( en dan zitten ze echt al op school hoor!) kun je 2wel dingen uitleggen. Okee, de regel is dan bekend, en dan gaat kind uitproberen hoe streng die regel nageleefd gaat worden. Is dit een keiharde regel waar niet over te onderhandelen valt, of kan kun je er als kind nog wel wat rek in ontdekken. Vooral nee, tenzij, of ja, mits regels zijn erg moeilijk te begrijpen voor een kind. Dus kind gaat bewust die grenzen opzoeken. Vooral als papa andere mitsen en tenzijen hanteert als mama, of de juf op school. Heel erg verwarrend.

Een tik geeft dan in een seconde de duidelijkheid die ze zoeken. Preken maakt het alleen maar nog ingewikkelder. Kinderen zijn van nature niet zo genuanceerd.

[Juliah]

Een klein kind is geen soort diertje, het is een mens. En ook een klein diertje sla ik niet. Verder moet dat, in jouw ogen, 'kleine diertje' dan toch ooit een mens worden. En ik denk niet dat je dat doet door het te slaan. Het ligt er aan hoe je het naar een kind brengt, denk ik. Een kind van drie jaar zal een volwassen redenering idd niet begrijpen, maar 'auw, heet' is kindertaal, dat begrijpen ze vaak wel (en wat ik al zei, bij de keuze tussen twee kwaden verkies ik die tik toch boven bv. vingers verbranden, 'auw, heet' is dan ook slechts een voorbeeld).

Ik zeg niet dat je moet preken, met preken schiet je idd weinig op en maakt dingen alleen maar ingewikkelder. Dingen kort en krachtig uitleggen heeft daarentegen, denk ik, wel zin.

[[Het Engeltje]]

Ouders die hun kinderen slaan zijn zelf gewoon zwak en weten niet hoe ze met de situatie(s) om moeten gaan. En dat is pas zielig.

En ja, ik sla mijn ouders terug, want ik pik het niet dat ze me verrot slaan, en dat lijkt mij zeer logisch. Je behoord mensen niet te slaan, vooral niet als het een familielid of een vriend(in) is.

[Nona]

'Zwak' zeggen veel mensen. Ja, ik denk wel dat dat klopt. Het is ook wel een beetje een teken van zwakte. Een teken dat het verbaal niet opgelost kan worden. Maar denk na: ik rende als kind met mijn handen over mijn oren zingend rondjes. Nou ja, bij wijze van spreken dan. Ik luisterde in ieder geval absoluut niet naar mijn ouders als ik eens echt aan het klieren was. Ik kan me voorstellen dat ze er dan moeite mee hadden het verbaal op te lossen. Een tik was dan veel duidelijker en effectiever. Daar hebben ze me ook nooit echt schade mee gedaan.

Dus ja, zwak wel, maar in sommige gevallen wel terecht denk ik.

[Lorelei]

[Het Engeltje] schreef op 20-01-2004 @ 15:08:
Ouders die hun kinderen slaan zijn zelf gewoon zwak en weten niet hoe ze met de situatie(s) om moeten gaan. En dat is pas zielig.

En ja, ik sla mijn ouders terug, want ik pik het niet dat ze me verrot slaan, en dat lijkt mij zeer logisch. Je behoord mensen niet te slaan, vooral niet als het een familielid of een vriend(in) is.

Verrot slaan? Een tik is toch niet meteen verrot slaan? Als ze je verrot slaan dan moet je niet terug slaan maar de kinderbescherming bellen...

[jet]

vroeger kreeg ik wel eens een klap.. de laatste keer is denk ik een half jaar geleden.. maar mijn vader is een beetje overagressief.. best eng..

[Optima]

toen ik klein was sloeg mijn moeder me weleens uit wanhoop. Ik neem haar helemaal niets meer kwalijk, ik was geestelijk gewoon veel te sterk voor haar en dat kon ze niet aan.
tevens deed het slaan geen pijn omdat ik een kop groter ben, dus liet ik haar maar even.
het schelden deed echter veel meer pijn, woorden dringen dieper door dan daden. het zijn een soort geestelijke wonden die dan nog de hele nacht door je hoofd heen dreunen als je in bed wakkeer ligt, te huilen...

nu heb ik bijna geen contact meer met mijn moeder, want ze is in gedrag alleen maar achteruit gegaan. Mijn ouders zijn overigens gescheiden.
Ze is heel erg achterdochtig en aanvallend, ze denkt de hele tijd het allerslechtste van mensen, en ze gelooft niemand. Als dochter wordt je daar een beetje ziek van, je kunt toch wel als minste van je moeder verwachten dat ze je vertrouwt...

[Phunkie]

Volgens mij is het zo dat ouders het slaan van vroeger mee hebben gekregen, omdat het toendertijd heel gewoon was: niets geen moeilijk gepraat, gewoon de volle vuist. In deze moderne tijd wordt er veel meer aandacht besteed aan de opvoeding (psyche-onderzoekers moeten ook wat te doen hebben ). Dus wordt het in deze tijd en de toekomst steeds meer een taboe om je kind te slaan.

Ofzo.

[sugrbabe]

Guusie schreef op 19-01-2004 @ 22:10:
Ik ben vroeger nooit geslagen, ook nooit een tik gekregen (in ieder geval niet voor zover ik me kan herinneren), de boze reactie van me ouders was voor mij al voldoende om te luisteren.

Ben het er wel mee eens dat een corrigeerdende tik moet kunnen.

[marlies]

als klein kind wel eens en nu echt niet meer

Tikken is in mijn ogen hetzelfde als slaan, het komt er beide in feite op neer dat je het kind pijn doet om het af te schrikken.
In mijn ogen gaat er ook niets opvoedkundigs vanuit, je toont alleen maar onmacht en je laat het kind zien dat geweld zinvol is.

Je moet een kind zich schuldig laten voelen als het iets verkeerds doet en niet afschrikken met geweld

[$@nd€r $@l@m@nd€r]

Gauloises, ik ben het echt volledig met je eens.

Iedereen maakt hier wel een verschil tussen tikken en slaan, maar er is geen verschil. Het doet pijn en zorgt voor verdriet. Toen ik klein was, 7 - 9 jaar, werd ik wel eens geslagen. Mijn vader kon ook wel eens erg kwaad worden, dan ging hij keihard schreeuwen, pakte me beet en ging me door elkaar schudden. Ik werd er erg bang en verdrietig van. In elke situatie hadden mijn ouders met mij kunnen praten in plaats van te slaan om mij te laten ophouden. Na mijn 10de ben ik denk ik nooit gelsagen.

Op de kleuterschool en in groep 1 en 2 heb ik veel rottigheid uitgehaald. Ik had eens een medeleerling in de brandnetels gegooid toen die aan het spelen was met iets waar ik mee wou spelen. Maar leraren hebben mij nooit geslagen. Die hebben altijd met mij gepraat. Helaas is het wel normaal dat ouders gewoon geweld kunnen gebruiken.

Ik zou mijn kinderen nooit slaan. Altijd praten, eventueel even onder koude kraan houden om ze te kalemeren.

[Nona]

$@nd€r $@l@m@nd€r schreef op 20-01-2004 @ 21:14:
Ik zou mijn kinderen nooit slaan. Altijd praten, eventueel even onder koude kraan houden om ze te kalemeren.

Is dat minder erg? Het doet misschien wel niet zo direct pijn als slaan, maar om iemand onder een koude kraan te houden is lichamelijk enorm onprettig en bovendien is een tik binnen een seconde over en houd je het kind dan waarschijnlijk minstens een paar seconden onder de kraan. Dat zou ik echt vreselijk vinden.

[Dreamerfly]

Ik ben, voor zover ik mij kan herinneren, nooit geslagen. Maar het zien gebeuren, is ook niet echt bepaald prettig.(maakt heel machteloos). Verbale agressiviteit kan ook veel pijn doen.(net als andere vormen van machtsmisbruik)

[Suey]

Mijn moeder heeft me wel eens geslagen, niet extreem hard ofzo maar dan nog. Ik heb ook erg vaak ruzie enzo over de meest onzinnige dingen, over kleding ofzo. Ik mag wel (bijna) alles van m'n ouders maar volgens m'n moeder voer ik nix uit voor school enzo, terwijl ik dat dan echt wel doe. Khad net ook ruzie, daar wordt ik egt vreselijk chagrijnig van, maarjah.

[Marinka]

ja door paps en mams maar ze sloegen elkaar ook daarom ben ik blij dat ik sinds een jaar het huis uit ben

[juno]

Ik werd zo vreselijk kwaad van de vernedering naar de kraan in de keuken gedragen te worden, schoppend en schreeuwend, en er dan onder getild te worden. Ik werd er echt niet kalmer van!

Maar goed, sindsdie ene keer werkte de dreiging met de koude kraan ook bijzonder probaat.

[Fade of Light]

tot aan de middelbare school een correctietik en niet helemaal in elkaar gebutst. Daarna alleen nog door mijn zus (tijdens ruzies ) maar sinds ze het huis uit is ook niet meer. Naja soms voor de gein,is wel grappig potje sparren (voor mij ontwijken )