Waar gaat dit over?

[lovetear]

Ok, een nieuw spelletje, het gaat niet om de kwaliteit van het gedicht, maar om de inhoud. Hoe zou jij dit gedicht interpreteren, waar gaat het volgens jou over? Over 2 dagen zal ik vertellen waar het over ging en een nieuw gedicht plaatsen, door een ander forumlid geschreven die ik gepmt heb die beter is in mysteries schrijven dan ik. De eerste is van mij, maar niet zo moeilijk:


Waterval

Grijze tranen,
druppels in een oceaan.
Wel varen of niet zinken?

Vraag aan het natte zand
met een voetafdruk er in.


Wat is de inhoud van dit gedicht, zie je meerdere betekenissen?

[bullseye]

lovetear schreef op 26-05-2004 @ 09:42 :
Ok, een nieuw spelletje, het gaat niet om de kwaliteit van het gedicht, maar om de inhoud. Hoe zou jij dit gedicht interpreteren, waar gaat het volgens jou over? Over 2 dagen zal ik vertellen waar het over ging en een nieuw gedicht plaatsen, door een ander forumlid geschreven die ik gepmt heb die beter is in mysteries schrijven dan ik. De eerste is van mij, maar niet zo moeilijk:


Waterval

Grijze tranen,
druppels in een oceaan.
Wel varen of niet zinken?

Vraag aan het natte zand
met een voetafdruk er in.


Wat is de inhoud van dit gedicht, zie je meerdere betekenissen?

Ik denk dat de idee achter dit gedicht is dat je als mens keuzes kan maken in je leven: "wel varen" staat voor mij gelijk aan 'knokken voor wat je waard bent' en "niet zinken" is dat je het ook wel red, alleen niet door eigen toedoen, misschien accepteer je meer je lot.

"Vraag aan het natte zand met een voetafdruk erin"

Ik denk dat dit gaat over je verleden, zoiets als 'zonder verleden geen toekomst'. Je verleden zegt je hoe je was en of je in het heden daarvan hebt geleerd.


Zo, ik hoop dat dit een beetje is wat je van een reactie verwacht

[EggeD]

Een meisje treurt (tranen) om iets onbeduidends (grijs), iets waar veel mensen over treuren (de oceaan is al volgehuild). Ze is in tweestrijd: "zal ik mezelf van kant maken om mijn problemen of niet ?". Ze weet echter dat ze het niet durft dus is het in feite een nutteloos (grijs) dilemma (wel varen en niet zinken kan tenslotte hetzelfde zijn, daarnaast is ze bezorgd om haar welvaren ) is. Ze weet dat ze, als ze wat nuchterder wordt, de zee (het ongegronde verdriet) zal verlaten en haar geweten, haar welvaren (de verse voetstap) zal volgen naar de blijdschap. Het dilemma is dus eigenlijk een directe vraag naar haar geweten, een soort rebelse lust om het geweten links te willen laten liggen, terwijl ze in haar achterhoofd weet dat ze het toch weer zal oprapen. De versheid van de voetstap (een afdruk in nat zand blijft immers niet lang zichtbaar) wilt nog eens benadrukken dat het geweten voortdurend aanwezig is, wachtend op het meisje, tot ze weer tot haarzelf komt en in de voetstap stapt (met een voetafdruk erin).

Nou komt dat even mooi uit, ik weet zeker dat je iets anders bedoelde, maar dit is vast ook mooi (:

[Valentijn]

Ik denk dat t gaat over of je moet verder knokken na een treurige gebeurtenis of wanneer je je slecht voelt...

Moet je blijven tobben over het verleden of moet je vooruit en laat je je leven bepalen door de toekomst en de kracht van het moment.....

Mmm ik verwacht ook een vaagdicht ( nieuw woord!) van mezelf in deze serie hoor....haha

Tataa!

[Anno 1986]

Shit...volgens mij ben ik de enige die denkt zoals ik hier nu over denk...

Ik ken een meisje met annorexia, en heb hier eens heel lang mee gesproken. Waardoor het kwam dat ze zich zo dik voelde, terwijl ze amper 40 kilo woog, voor een meisje van 18. Ze vertelde dat ze dat overal in zag. Als ze op het strand liep, en ze zag haar voetafdruk en het zand wat 'lichter/witter' wordt als je erop afzet, voelde ze zich niks, behalve één grote bol pretvet.

Ik moest er meteen aan denken.....

Maar ga er alles, behalve vanuit, dat het daar ook over gaat.
Doch, een leuke uitdaging....maar moeilijk......

Grtjs.

[Sue1]

Waterval

Grijze tranen,
druppels in een oceaan.
Wel varen of niet zinken?

Vraag aan het natte zand
met een voetafdruk er in.

Ik zie erin de plek van de hoofdpersoon in de wereld. Hij weet niet wat hij moet, hij huilt grijze tranen maar die vallen in een oceaan van tranen want om hem heen is het bij iedereen ook zo, iedereen gaat maar door. Hij staat voor een keuze om zijn toekomst te kiezen, of hij kiest "wel varen" oftewel welvaart, rijk worden, of hij kiest "niet zinken" dus ook wel rondkomen, maar dan van een wat minder loon.
Er is een persoon aan wie hij raad kan vragen (het natte zand, nat van de tranen, degene aan wie alle huilenden hun raad vragen) en hij is ook door de tijd (?) getekend, er staan "voetafdrukken" (oceaan..strand... dan is voetafdruk een logische keuze om dat te beschrijven) in hem..

Nou das dan mijn visie.. ga ik nu even lezen wat jullie allemaal dachten, dat heb ik nog niet bekeken.
Ben wel benieuwd hoe het nou echt zit Lovetear!!

[Not for Sale]

Wel varen of niet zinken...
Is er niet een spreekwoord met een gelijke strekking? Zit er al een tijdje over te denken maar kan er niet op komen...

Ik zie er verschillende betekenissen in. Van een regenachtige verpeste stranddag tot een kleurloos reddeloos bestaan.
Maar wat het sterkst op mij over komt is de vraag of je gemakkelijk oppervlakkig gelukkig wilt zijn door in te passen in de identiteitsloze massa of met meer moeite jezelf wilt zijn, en het verwante gewetens- cq. identiteitsprobleem.

[xineof]

Ik heb de rest van de visies nog niet gelezen, dus als ik iets dubbel zeg of wat dan ook; daardoor dus .

Om het per zin/stukje te proberen:

Grijze tranen,
druppels in een oceaan.
De ik-persoon heeft verdriet, die deze stil tegen zichzelf uit. Maar zoals vrijwel elk eenzaam verdriet, verdwijnt ook deze in de grote oceaan; het blijft onopgemerkt, zo op het eerste gezicht.

Wel varen of niet zinken?
Dit zie ik als zowel een vraag m.b.t. de tranen en m.b.t. de ik-persoon. De tranen blijven wel of niet opgemerkt, bij het antwoord van deze vraag. In perspectief van de ik-persoon zou het kunnen betekenen; wel of niet opgeven? Of een andere derlijke vraag.

Vraag aan het natte zand
met een voetafdruk er in.
De ik-persoon betrekt hier misschien toch nog iemand anders bij; iemand die indruk op hem heeft gemaakt.

Ik vind dit van mezelf wel een hele simpele uitleg; hier had ik eigenlijk wat meer van moeten maken. Maar verder dan dit kom ik nog even niet .

[lovetear]

Not for Sale schreef op 27-05-2004 @ 09:08 :
Ik zie er verschillende betekenissen in. Van ... tot een kleurloos reddeloos bestaan.

Correct .

Ik zal uitleggen hoe ik het bedoeld had .

Grijze tranen-->Tranen was bedoeld als metafoor voor mensen, grijze mensen, mensen die niet opvallen, de gewone mens.

druppels in een oceaan.--> als in ze vallen niet op, ook al is iedereen een individu.
Wel varen of niet zinken?-->doorgaan, welvaart vinden in het gewone, geniet je van een alledaags leven zolang je er niet aan onderdoor gaat(zinkt)?

Vraag aan het natte zand
met een voetafdruk er in. Het natte zand is zand met water dat de oceaan uit is gekomen, mensen die zich uit de sleur hebben weten te trekken. Maar ze zijn er niet beter op geworden, op het strand wordt over je heen gelopen. Als iemand uitzonderlijk is en zich boven alles en iedereen weet te verheffen, betekent dat zeker niet dat je daar gelukkig van wordt.

Het maakt dus niet uit of je in de oceaan blijft als onopvallende druppel tussen liters water, of dat je je onderscheid van de rest en zo een ander maar allesbehalve gelukkiger leven leidt, het leven blijft treurig, vandaar ook tranen .

[xineof]

lovetear schreef op 27-05-2004 @ 21:04 :Grijze tranen-->Tranen was bedoeld als metafoor voor mensen, grijze mensen, mensen die niet opvallen, de gewone mens.

druppels in een oceaan.--> als in ze vallen niet op, ook al is iedereen een individu.
Wel varen of niet zinken?-->doorgaan, welvaart vinden in het gewone, geniet je van een alledaags leven zolang je er niet aan onderdoor gaat(zinkt)?

Ach joh, mijn analyse was toch zover foutloos .

Ik heb er inderdaad niets van terecht gebracht. .

. Komt er een nieuw gedicht, nu?

[lovetear]

Deel 2

De nieuwe, toevallig van degene die het goed had: Not for sale.

Geen titel:

Vang de vlinders die je voelt,
Voor de vleugels zijn vervlogen.
Vergeet nu niet wat je bedoelt,
Wat is gemeend en wat gelogen

Seconden sijpelen, onstopbaar.
Sensaties schieten langs je heen.
"Stop de tijd!", hoeveel jokers zet u in?



Waar gaat dit over?

Succes allemaal , ik zal er vandaag of morgen ook naar kijken. Er is trouwens al bekend dat het volgende gedicht in deze serie van EggeD zal zijn, dat gedicht zal in het weekend gepost worden, nadat Not for sale zijn gedachte achter dit gedicht heeft geplaatst. Maar dat zal hij pas vanaf zaterdag doen, eerst benieuwd naar wat jullie hier in zien. Er is in principe geen fout antwoord, iedere interpretatie is mogelijk, als jij denkt dat dit gedicht over een schoenveter gaat en je kunt vertellen waarom, post het dan gerust, misschien heb je gelijk .

[EggeD]

De eerste strofe maakt niet echt veel duidelijk, het laat nog veel open. Het eerste wat er in me opkomt is een advies aan de lezer om jezelf geen leugens wijs te maken en met passie je doel (bedoelt) te volgen. Natuurlijk zijn de eerste twee regels dan symbolisch: de vlinders zie ik als kansen die je moet pakken om dichter bij je doel te komen, en de vleugels de snelheid waarmee die kansen vervliegen...

Dan de tweede strofe. Hier zie ik ineens iets heel anders voor me, het beeld doet me denken aan Per Seconde Wijzer, zo'n spelletje op tv. Ik zie hier wel wat in: de passie waarmee je je doel wilt bereiken wordt verstoord door allerlei omstandigheden (sensaties) waardoor je helemaal verstrooid raakt en je doel kwijtraakt; je weet niet meer waar je mee bezig bent en staat wat verdwaasd te kijken. Toch gaat de tijd door, de tijd stopt niet voor mensen die wachten. De laatste zin laat zien dat de persoon alles verspilt heeft en om het "goed te maken" moet de persoon dan jokers inzetten, maar die heeft hij niet genoeg. Dat laatste klinkt wat vreemd, maar dit is wat ik er ongeveer in zie q:

[clantestino]

wow. leuk dit
komt mijn interpretatie:

Volgens mij gaat dit gedicht over de liefde:
-Vang de vlinders die je voelt,
Voor de vleugels zijn vervlogen:
Geef toe aan de liefde. Volg je gevoel voordat het weer weg is.

-Vergeet nu niet wat je bedoelt,
Wat is gemeend en wat gelogen :
Blijf echter wel op eigen benen staan en staar je niet blind. (liefde maakt immers blind).

-Seconden sijpelen, onstopbaar.
Sensaties schieten langs je heen.
"Stop de tijd!", hoeveel jokers zet u in? :
De laatste zin bevat naar mijn idee de kern van het gedicht. Dit gaat misschien over hoe ver je jezelf geeft in deze liefde, je laat gaan. Ondertussen verstrijkt de tijd, die snel lijkt te gaan door sensatie en verliefdheid.


Waarschijnlijk zit ik er COMPLEET naast.

[EggeD]

Als je er niet naast zit zijn er wel een beetje afgezaagde beelden gebruikt, imho.

[clantestino]

hmja. nu ik jouw interpretatie heb gelezen... dan kan ook.
nogmaals: ik zit er denk ik naast maar heb geen zin vandaag om na te denken. hehe.

[EggeD]

Ach ja, ernaast ernaast, je hebt sowieso jouw inzicht, en die is er voor jou niet naast. Erg kromme zin, maar ik ga ook niet meer nadenken

[Sue1]

Vang de vlinders die je voelt,
Voor de vleugels zijn vervlogen.
Vergeet nu niet wat je bedoelt,
Wat is gemeend en wat gelogen

Seconden sijpelen, onstopbaar.
Sensaties schieten langs je heen.
"Stop de tijd!", hoeveel jokers zet u in?

Dit gedicht gaat volgens mij over liefde, verliefd zijn. Als je verliefd bent is er altijd de angst dat het weer over gaat. Hou die verliefdheid (=vlinders) vast! De tijd gaat voorbij en de hoofdpersoon doet zn best om erbij te blijven. Maar omdat zijn verliefdheid weg begint te gaan liegt hij tegen zijn geliefde dat hij nog wel verliefd is. Hij is alleen bang dat hij dalijk zelf zijn leugens begint te geloven.
De sensaties zijn de geweldige dingen die bij de liefde horen, maar het gaat langs m heen.
En dan is het genoeg, stop! (uitmaken dus?)
Die jokers snap ik niet helemaal.. misschien zaten ze wel te kaarten

Ben benieuwd

[Not for Sale]

Ik wil nog even op lovetear's interpretatie wachten voor ik het verklap. Een schoenveter komt in de buurt, maar is nog niet helemaal wat ik bedoelde

[Anno 1986]

Naar mijn idee is het ook een liefdeskwestie...

Besef wat je voelt, maar laat je niet misleiden...
MIsschien is het beter de tijd te stoppen, verliefd
te blijven, dan door te gaan met het risico tegen een
onplezierige teleurstelling aan te lopen...

Maar nogmaals, he tkan van alles zijn....

Grtjs.

[lovetear]

Not for Sale schreef op 29-05-2004 @ 19:08 :
Ik wil nog even op lovetear's interpretatie wachten voor ik het verklap. Een schoenveter komt in de buurt, maar is nog niet helemaal wat ik bedoelde

Ik was even druk de afgelopen dagen, excuses .

Vang de vlinders die je voelt, --> geniet van het leven, grijp je kansen.
Voor de vleugels zijn vervlogen. --> voordat ze voorbij zijn, of voordat je dood bent.
Vergeet nu niet wat je bedoelt,
Wat is gemeend en wat gelogen --> denk na over waar je mee bezig bent, wees bewust van jezelf, blijft wel realistisch.

Seconden sijpelen, onstopbaar. --> de tijd is niet te stoppen, je krijgt geen tweede kans.
Sensaties schieten langs je heen. --> maar iedereen mist kansen in zijn leven, als je terugkijkt zou je bepaalde dingen over willen doen.
"Stop de tijd!", hoeveel jokers zet u in?--> wat zou je ervoor over hebben om die dingen over te doen? Misschien ook jokers als in grappenmakers, je kunt de tijd niet stoppen.

Ik had er wel al naar gekeken gisteren, maar net toen ik wilde reageren moest ik weer weg, dit is mijn interpretatie .

[Not for Sale]

Ik zal ook mijn intenties onthullen. Dit gedicht heb ik als opening in mijn nieuwe rode dummy gezet. Mijn bedoeling is om daarvan een soort dagboek/schetsboek/schrijfblok van te maken. Een logboek dus, waarmee ik mijn leven nu vastleg, waarmee ik later terugdenk en nu grip houd op de tijd. Het gedicht moest me dáár weer aan herinneren.

-HET VERSTRIJKEN
---> Achtergehouden titel, omdat die te veel verklappen zou

-Vang de vlinders die je voelt,
Betekent meerdere dingen: zowel kansen pakken als emoties diep beleven, als sensaties of gedachten 'vangen' in woorden.

-Voor de vleugels zijn vervlogen.
Voordat de draagkracht en de volle glorie van het moment zelf is verdwenen, voordat je het vergeet, het vervliegt. Maar inderdaad ook voorkomen dat je doel of passie (op niet-amoreuze wijze bedoeld) verdwijnt.

-Vergeet nu niet wat je bedoelt,
Wat is gemeend en wat gelogen
Dit wil overbrengen dat je niet alleen de droge feiten, het resultaat moet onthouden, maar je hele gevoelsleven.


-Seconden sijpelen, onstopbaar.
Sensaties schieten langs je heen.
Inderdaad, de tijd gaat door, en je kunt er niks aan doen, je hebt er zo weinig grip op.


-"Stop de tijd!", hoeveel jokers zet u in?

Verwijst inderdaad naar 'Per seconde wijzer' (EggeD)
"Stop de tijd!" is een commando, een opdracht. De jokers zijn een kwinkslag en een gewetensvraag. Waar ben je niet zeker over, hoe goed heb je het gedaan, wat wil je over doen etc.

Het ging niet over liefde.

[EggeD]

Hey, ik dacht bijna hetzelfde als jij, als ik het zo lees. Best leuk !

Ik denk dat ik mijn gedicht nu wel kan posten, dat was volgens lovetear toch de bedoeling, dus om niemand te laten wachten kondig ik hier en nu het derde mysterie aan:


Pauze

De navelstreng zwiert nonchalant
maar de hamer komt niet neer.
Het zweeft tussen duim en wijsvinger,
een kietel van wind
staat boven het kussen
lijkt de plaat te haperen.


Interpreteer maar raak !

[Dreamerfly]

Erg leuk om te zien hoe jullie bezig zijn rond het interpreteren van de gedichten! . Gaat door zo en ik zal hier ook 's van mij laten horen!. Nieuwelingen of wie dan ook zijn welkom om mee te denken in dit topic!.

[Reynaert]

Dreamerfly schreef op 01-06-2004 @ 14:50 :
Erg leuk om te zien hoe jullie bezig zijn rond het interpreteren van de gedichten! . Gaat door zo en ik zal hier ook 's van mij laten horen!. Nieuwelingen of wie dan ook zijn welkom om mee te denken in dit topic!.

Offtopic: Waarom gebruik jij altijd een punt na een uitroepteken?

[Sue1]

Pauze

De navelstreng zwiert nonchalant
maar de hamer komt niet neer.
Het zweeft tussen duim en wijsvinger,
een kietel van wind
staat boven het kussen
lijkt de plaat te haperen.



Nou daar kan ik dus helemaal nix van maken!

[clantestino]

Mooi gedicht, wilde ik nog even zeggen tegen Not For Sale.
Dacht al dat ik ernaast zou zitten

Sorry, maar van dit gedicht kan ik echt (nog) niet veel maken. Wat ik er nu uithaal is dat je iets wil, maar dat dit niet lukt ("maar komt niet neer"). Misschien dat niet begrepen wordt wat jij bedoeld of iets dergelijks? 'Kietel van de wind' zou dan een storing in het overkomen van deze boodschap kunnen zijn. Ook 'lijkt de plaat te haperen' kan hier dan op slaan.

'staat boven het kussen' kan ik totaal niet plaatsen!

[lovetear]

EggeD schreef op 01-06-2004 @ 12:50 :
Hey, ik dacht bijna hetzelfde als jij, als ik het zo lees. Best leuk !

Ik denk dat ik mijn gedicht nu wel kan posten, dat was volgens lovetear toch de bedoeling, dus om niemand te laten wachten kondig ik hier en nu het derde mysterie aan:

Bedankt . De volgende wordt trouwens van clandtestino .

Ok, ik had net dus een heel verhaal getypt, maar toen ik op verstuur reply drukte was ik niet meer aangemeld ofzo, dus nu doe ik een tweede poging .

Pauze

De navelstreng zwiert nonchalant --> navelstreng als in een band tussen de ouders en het kind, het kind zit in de pubertijd en probeert van alles te ontdekken(zwiert) en heeft niet al te goed in de gaten waar hij nu mee bezig is(nonchalant)

maar de hamer komt niet neer. --> Ouders straffen niet, ondanks dat het kind wel straf verdient.

Het zweeft tussen duim en wijsvinger, --> Het is niet duidelijk wat de ouders nou wel en niet toelaten, voor het kind niet en voor de ouders ook niet. Het zweeft tussen duim(goedkeuring, kind vrij laten) en wijsvinger(belerend, kind niet vrij laten).

een kietel van wind --> De wind staat voor het leven, de kietel voor de verleiding, een wild leven zeg maar, waarin het kind zijn eigen gang gaat, zelf keuzes maakt enzo.
staat boven het kussen --> Kussen als in zoenen: het vrije leven staat boven(wordt verkozen boven) de hechte band met de ouders.
lijkt de plaat te haperen. --> Dit vrije gedrag komt het contact met de ouders niet ten goede, de band die normaal vanzelfsprekend is(een plaat speelt normaliter ook door), lijkt te haperen, lijkt te vervagen. Lijkt zou er dan op kunnen wijzen dat de band met de ouders uiteindelijk nooit echt zal vervagen.

Hoe verder ik kom hoe vergezochter het wordt . De titel zou trouwens kunnen slaan op het haperen van de plaat, het lijkt alsof hij op pauze staat, als het op pauze staat speelt de plaat ook niet door.

Nou, valt me nog mee dat ik er iets van heb weten te brouwen, ook al is mijn verklaring compleet anders dan jij hem waarschijnlijk bedoelt hebt, volgens mij heb ik nu in ieder geval een redelijke verklaring voor je gedicht. Hij is zo moeilijk omdat de regels zo weinig met elkaar te maken lijken te hebben, er is niet echt een duidelijke richting te zien.

EggeD schreef op 01-06-2004 @ 12:50 :

Pauze

De navelstreng zwiert nonchalant
maar de hamer komt niet neer.
Het zweeft tussen duim en wijsvinger,
een kietel van wind
staat boven het kussen
lijkt de plaat te haperen.


Interpreteer maar raak !

Je kunt dit opvatten als een soort van coma; als het ware zwevend tussen leven en dood. "De hamer" is dan zeg maar de dood, en "de navelstreng" de verbintenis met het leven. "Een kietel van wind" lijkt dan het subtiele verschil aan te duiden, en "de plaat" is dan weer een metafoor voor het leven.

In dezelfde context kun je ook spreken over bijvoorbeeld een moeilijke keuze in het leven o.i.d.

[Sue1]

Sue buigt voor lovetear...
Meeeen dat je daar iets van hebt kunnen maken en dan ook nog een verhaal dat ergens op slaat! Het idee van "Het zweeft tussen duim en wijsvinger, --> Het is niet duidelijk wat de ouders nou wel en niet toelaten, voor het kind niet en voor de ouders ook niet. Het zweeft tussen duim(goedkeuring, kind vrij laten) en wijsvinger(belerend, kind niet vrij laten). vind ik echt geniaal gevonden, en als dit echt de achterliggende betekenis/gedachte is van het gedicht van Egged is, dan vind ik Egged ook geniaal

Maja...... ik ben benieuwd!!

[Halogeen]

Ik heb er lang op zitten kijken. Maar ik kwam tot dezelfde inhoud als Mepho.

Navelstreng is de verbintenis met het leven. Hij zwiert (rond een vast punt bewegen) wat impliceert dat het eigenlijk al voorbij is. De hamer komt niet neer, het uiteindelijke oordeel valt maar niet. Het zweeft tussen duim en wijsvinger. Dit is volgens mij het spelen van de dood met het leven. Het steeds doen laten lijken of de persoon in kwestie zal gaan sterven, maar dan net weer niet. Een kietel van wind staat boven het kussen. Kussen is hier een zelfstandignaamwoord. Een kietel van wind is het leven. De levensprikkel (kietelen is een ander woord voor prikkelen). De persoon wil ook nog leven. Of, het leven wil hem laten leven, stimuleert hem om te leven. Lijkt de plaat te haperen. Deze strijd, tussen de hamer en de wind doet de plaat, het leven, haperen. Dit is wat ik er van kon maken.

Petje af trouwens voor lovetear, als ik niet deze inhoud had bedacht was ik voor die van jou gegaan .

[Mu]

Sue1 schreef op 01-06-2004 @ 18:12 :
Pauze

De navelstreng zwiert nonchalant
maar de hamer komt niet neer.
Het zweeft tussen duim en wijsvinger,
een kietel van wind
staat boven het kussen
lijkt de plaat te haperen.

De verbinding met het leven wordt onbelangrijk
er wordt niet meer geleden
Het is nergens, kan niet worden geduid
geeft zich aan alles over
slaapt niet meer
de plaat draait niet meer

[lovetear]

EggeD schreef op 01-06-2004 @ 12:50 :
lijkt de plaat te haperen.

Mu vertaalde dit met:

Mu schreef op 03-06-2004 @ 09:11 :
de plaat draait niet meer

Tot daar vond ik je interpretatie behoorlijk kloppend, het zal waarschijnlijk iets in die richting zijn, maar die laatste regel vind ik te makkelijk.

Maar nu is het dus wachten op EggeD .

[EggeD]

First thing tomorrow !

[EggeD]

Nou, ik heb me vandaag zowaar voor het eerst in tijden verslapen - zeker een stevige droom ! Maar goed, nu dan toch wat uitleg, voor zover ik het nog weet (;

Allereerst wil ik zeggen dat ik speciaal woorden heb gekozen die ten eerste tot de verbeelding werken en ten tweede voor meerdere verklaringen vatbaar zijn. Dit heeft waarschijnlijk ook geleid tot de verschillende interpretaties, wat ik erg leuk vind, moet ik zeggen. Goed gedaan !

Dan het gedicht. Mijn oorspronkelijke thema, geloof het of niet, was het plagen - het lieflijk plagen. Een soort eeuwig voorspel zonder elkaar aan te raken, steeds wat opvoeren maar op het laatste moment inhouden. Dat sprak me aan, omdat het wat heeft

Pauze

De titel geeft aan dat er in feite geen voortgang is, je blijft plagen. Daarnaast wilde ik ook dat het het speelse karakter weerspiegelde van de pauze als in het speelkwartier. Eigenlijk speel je met elkaar.

De navelstreng zwiert nonchalant
maar de hamer komt niet neer.

De navelstreng moet de jongedame voorstellen die de jongeman plaagt, nonchalant, elegant. Ik heb voor navelstreng gekozen voor het beeld en om het gedicht een apart karakter te geven: de navelstreng geeft een ander soort liefde weer dan de instinctieve passie van een vluggertje, laat ik het zo zeggen, een meer moederlijke liefde misschien (of de verbintenis met het leven, zoals halogeen zo mooi zei). De niet neerkomende hamer komt natuurlijk neer (haha ) op het plaageffect, je geeft uiteindelijk niet toe, blijft zwieren (denk aan veilingen, rechtzaken). Ik probeerde ook een beeld te wekken van een hamer aan het uiteinde van de navelstreng, iets mannelijks aan de navelstreng, maar ja dat is misschien wat vaag...

Het zweeft tussen duim en wijsvinger,
een kietel van wind
staat boven het kussen
lijkt de plaat te haperen.

Deze regels vormen samen een vreemde zin, maar als je aparte regels met elkaar verbind, krijg je vaak iets leuks. De eerste "het" kan duiden op de navelstreng met de hamer, de hamer die oordeelt tussen duim en wijsvinger - dit beeldt uit hoe dicht op elkaar het liefdespaar zit, zo dicht dat er een kietel van wind ontstaat bij het bewegen zeg maar, daarnaast moest het ook echt een oordeel voorstellen, zoals lovetear zo goed had gezegd ( ! ), de duim of de wijsvinger - maar uiteindelijk geen oordeel velt (de plaat hapert, pauze). Kietel en wind zijn ook weer "plagerige" woorden. Staat boven het kussen vond ik een mooie regel om er tussen te plagen, het maakt de zin onkloppend maar voegt zeker iets toe. Kussen kan op verschillende manieren opgevat worden, ten eerste de plek waar de lovers met hun hoofden liggen, ten tweede de plek waar de hamer zou kunnen neerkomen en last but not least, het werkwoord kussen: het plagen staat boven het kussen, het plagen is fijner, zeg maar. Ook kun je het lezen als "een wind staat boven ...". De plaat lijkt te haperen spreekt voor zich, denk ik, dit geeft nog eens de pauze weer, misschien is het een wat afgezaagd metafoor, maar ik vind dat ik het mag gebruiken omdat ik van platen houd.

Zo - hopelijk zijn jullie niet teleurgesteld ! Ik moet nog zeggen dat ik het erg vet vond andere interpretaties te zien, zoals coma en doodgaan (door de hamer - die door mij niet echt als wapen was bedoeld - en de vingers vooral). Ja, echt leuk En bedankt nog

[Mu]

Moet je wel flink voor doordenken zeg, niet normaal meer!
ik denk dat het voor iemand onmogelijk is dat eruit te halen; de dichter kan zo redeneren, maar om het terug te redeneren wordt bijna onmogelijk!

[EggeD]

Als ik het droogweg vertel toch niet Normaal schrijf ik oppervlakkiger hoor.

[Mu]

EggeD schreef op 04-06-2004 @ 12:14 :
Als ik het droogweg vertel toch niet Normaal schrijf ik oppervlakkiger hoor.

ja nu zie ik het wel in maar ik vind het sowieso wel vergezocht, zegmaar

[Mu]

Mag ík jullie nu aan het denken zetten?

Vader

Er is een woord
gestorven. Er is
een moeder dood. Een
vader huilt.

Een Leeuw brult. Er ligt
een hart op straat. De
vader
roept zijn vader. Hij
antwoordt niet. Er is
geen verdriet. Drank van
tranen.

Een bankje in het park
glinstert in de
regen. Er zit een
man op. Hij denkt terug
aan de basisschool.

[EggeD]

Offtopic: Poor clandestino

Ja hoor !

[Halogeen]

EggeD schreef op 04-06-2004 @ 12:07 :
verhaaltje EggeD

Allereerst, ik had nooit aan iets sexueels gedacht, omdat jij de schrijver bent. Bovendien, zitten er behalve het kussen ook niet echt duidelijke aanwijzingen in. (okay, misschien de hamer als je van een beetje kinky houdt).

Nanne Tepper sloot in zijn boek 'de vaders van de gedachte' af met de zin: En ik smoorde haar liefde met mijn kussen

Wat impliceerde dat de vader in het verhaal ofwel zijn dochter zoende (als in incest) of zijn dochter vermoorde met het kussen waar ze op lag (ze leed aan een verschrikkelijke ziekte).

Daar moest ik aan denken toen ik je uitleg las.

een meer moederlijke liefde misschien

Nu wordt het wel heel kinky maar tsja... vrouwen van 30 ... . Voordat jullie denken dat ik een of andere enge perv ben... Je hebt de andere wel weten te overtreffen qua metaforisch woordgebruik Well done

[EggeD]

Het is ook niet puur seksueel bedoeld. Wel leuk dat die schrijfster (Nanne zal toch wel een vrouw zijn ?) het kussen ook op twee manieren gebruikt, al vind ik dat zij het veel mooier deed. Maar dat moet ook wel, als slotzin zo. Leuk boek ? Je quote het constant, dus q:

[arP-socialist]

Vlinders
ruisende vleugels,
de uiterste vrijheid.
zoals vlinders gaan,
gaat geen ander.

in je buik,
in je hoofd.
je wordt even,
van verstand beroofd.

lichter dan licht,
de zaligheid zelve.
lang leven de vrijheid.
lang leven die vlinders.

een makkie lijkt me

[clantestino]

nou volg ik t allemaal eventjes niet meer hoor....

wie mag er nu posten? dacht dat ik aan de beurt was... ?

hoeft niet per se hoor, wil ook wel wachten. maar t lijkt me een beetje onoverzichtelijk als iedereen door elkaar gaat posten nu...?

[lovetear]

Hmm, vind je het heel erg als we nu die van mu doen en dan daarna die van jou?

Die van arP telt niet mee, want dan wordt het een beetje chaotisch.

Verder zou ik het fijn vinden als mensen de gedichten voor dit topic hebben naar mij zouden willen pmmen, dan kan ik een beetje overzicht houden en gaat niet iedereen in het wildeweg gedichten plaatsen .

[Sue1]

Mu schreef op 04-06-2004 @ 12:18 :
Mag ík jullie nu aan het denken zetten?

Vader

Er is een woord
gestorven. Er is
een moeder dood. Een
vader huilt.

Een Leeuw brult. Er ligt
een hart op straat. De
vader
roept zijn vader. Hij
antwoordt niet. Er is
geen verdriet. Drank van
tranen.

Een bankje in het park
glinstert in de
regen. Er zit een
man op. Hij denkt terug
aan de basisschool.

Ik heb eerst eens zitten denken.. want zoals ik het gedicht lees lijkt het me een verhaal van een vrouw die overlijdt en wat er dan met haar gezin/familie gebeurt direct daarna/op de begrafenis. Toen bedacht ik me ineens dat dat misschien wat te makkelijk was, maar ik kan me niets bedenken waar dit dan als metafoor voor zou staan

Dus ik blijf maar bij mij eerste verhaal. De vader in het verhaal is dan de man van de vrouw die dood is, of het is haar zoon die inmiddels zelf ook al vader is en dan zijn vader, de man van de overleden vrouw roept.
De leeuw die brult is dan een baby die hard huilt, het hart op straat is iemand die gebroken is van verdriet. En ze drinken hun verdriet weg.
De laatste strofe lijkt in dit verhaal niet zo bij de rest te passen.. maar goed, het zou de zoon van de vrouw kunnen zijn die terugdenkt aan zijn jeugd en zijn moeder dus.
Anders zou ik het niet weten hoor

[Halogeen]

EggeD schreef op 04-06-2004 @ 13:00 :
Het is ook niet puur seksueel bedoeld. Wel leuk dat die schrijfster (Nanne zal toch wel een vrouw zijn ?) het kussen ook op twee manieren gebruikt, al vind ik dat zij het veel mooier deed. Maar dat moet ook wel, als slotzin zo. Leuk boek ? Je quote het constant, dus q:

twee boeken:

de eeuwige jachtvelden
vaders van de gedachten

Leuk is niet het goede woord en nanne is een man, een Groninger om precies te zijn. Het was een boek dat ik heel vroeg, op school, min of meer verplicht heb gelezen, omdat de andere boeken op de lijst nog minder aanspraken, maar pas later ging snappen en waarderen. Net als rituelen van Cees Nooteboom, dat ik ook pas later bevatte.

[lovetear]

Mu schreef op 04-06-2004 @ 12:18 :
Mag ík jullie nu aan het denken zetten?

Vader

Er is een woord
gestorven. Er is
een moeder dood. Een
vader huilt.

Een Leeuw brult. Er ligt
een hart op straat. De
vader
roept zijn vader. Hij
antwoordt niet. Er is
geen verdriet. Drank van
tranen.

Een bankje in het park
glinstert in de
regen. Er zit een
man op. Hij denkt terug
aan de basisschool.

Zou het kunnen dat het woord 'natuur' is? Moeder natuur is dood. Het gaat achteruit met het milieu. Vader kan dan een god zijn.

De leeuw brult, schreeuwt van pijn. Dat hart zou kunnen zijn dat onze drang naar ontwikkeling onze natuurlijke behoeften aan vienden en geliefden op de tweede plaats heeft gezet.
Vader roept om vader--> dubbelzinnig: man roept echt om vader, wat weer terugggaat naar die eenzaamheid doordat hij geen goede contacten meer heeft. Het kan ook zijn dat een man zit te bidden, dat grijpt dan weer terug naar dat godverhaal. Vader antwoord niet omdat hij er niet meer is(als het over een man gaat) of het gebed blijft onbeantwoord. De man drinkt zijn verdriet weg.

De regen op een bankje is dan symbolisch voor de natuur versus de vooruitgang, en de mens ertussenin. Eigenlijk zou hij moeten kiezen voor dat bankje of de regen, maar hij is met zijn gedachten in het verleden waar hij het nog makkelijk had. Op de basisschool had je nog vrienden en speelde je in de natuur, maar had je wel les in een groot gebouw, speelde je ook op de stenen van het schoolplein, daar leefde je eigenlijk in vrede met natuur en de ontwikkelde wereld. Hij wil niet kiezen.


Tot zover een interpretatie.

[clantestino]

lovetear, das goed hoor!
hier komt weer mijn interpretatie:

Mij lijkt het te gaan over een man die zijn vrouw verliest. Hij zoekt steun in zijn geloof ( de vader roept zijn vader) maar deze wordt niet beantwoordt. Hij spoelt nu zijn verdriet weg met drank ( drank van tranen ).
De laatste strofe liet me opeens realiseren dat het over het kind van dit echtpaar moet gaan, die terugkijkt op deze trieste (regen) gebeurtenis in zijn kinderjaren (basisschool.)

Waarschijnlijk heb ik t weer eens te letterlijk genomen allemaal...

[Mu]

lovetear schreef op 06-06-2004 @ 09:00 :
Zou het kunnen dat het woord 'natuur' is? Moeder natuur is dood. Het gaat achteruit met het milieu. Vader kan dan een god zijn.

De leeuw brult, schreeuwt van pijn. Dat hart zou kunnen zijn dat onze drang naar ontwikkeling onze natuurlijke behoeften aan vienden en geliefden op de tweede plaats heeft gezet.
Vader roept om vader--> dubbelzinnig: man roept echt om vader, wat weer terugggaat naar die eenzaamheid doordat hij geen goede contacten meer heeft. Het kan ook zijn dat een man zit te bidden, dat grijpt dan weer terug naar dat godverhaal. Vader antwoord niet omdat hij er niet meer is(als het over een man gaat) of het gebed blijft onbeantwoord. De man drinkt zijn verdriet weg.

De regen op een bankje is dan symbolisch voor de natuur versus de vooruitgang, en de mens ertussenin. Eigenlijk zou hij moeten kiezen voor dat bankje of de regen, maar hij is met zijn gedachten in het verleden waar hij het nog makkelijk had. Op de basisschool had je nog vrienden en speelde je in de natuur, maar had je wel les in een groot gebouw, speelde je ook op de stenen van het schoolplein, daar leefde je eigenlijk in vrede met natuur en de ontwikkelde wereld. Hij wil niet kiezen.


Tot zover een interpretatie.

Ik vind dit wel een mooie interpretatie, ja. Het gaat niet echt over natuur of milieu.

De eerste strofe duidt wat mij betreft op een soort ruzie tussen een man en een vrouw. Het woord staat dan voor de ruzie, die inmiddels over is. Het contact is voorbij, de vrouw is voor de man, van wie uit dit gedicht geschreven is, dood. Hij is bedroefd.

De Leeuw ben ik zelf (de man ook ), dat is gewoon mijn sterrenbeeld. Het is ook een beetje mijn karakter, dat ik het moeilijk vind de controle kwijt te raken. Ik brul ahw omdat ik controle wil maar het is ook een soort bedroefde brul; er ligt een hart op straat. Ik ontken mijn verdriet: "er is geen verdriet, hoor". Mijn verdriet/tranen zelf werkt als drank. De vader roept zijn vader; maar die antwoordt niet meer, hij voelt zich in de steek gelaten, zie het maar als God of als het zoeken naar iemand die het allemaal weer "goed" kan maken, maar dat kan niet meer.

En op het eind is er dan de nostalgie, eigenlijk dat ik weer in het reine kom met mezelf. Ik zit daar in de natuur en de regen deert mij niet (of zijn het mijn tranen?), en ik denk terug aan de basisschool, toen alles nog goed was, zonder problemen.

[EggeD]

(: Top