Aanvaardt uw lot, gij zondaar II

[Reem]

Maar zo vervagen dagen lang, (on)eindigend in ied’re nacht,
waar de maan als naam de zon krijgt en ik hopeloos maar bang
- de laatste adem vrezend – op het bitter einde wacht.

Daar drijven druiven van me weg, nog voor ik ze hebzuchtig vang
en wijkt het water uit elkaar zodra ik heb gedacht
aan al wat onbereikbaar is, waarnaar ik zo verlang.

En ik weet: het is mijn straf, die ik genadeloos verdien,
doch volg ik blind de wenteltrap naar boven
- dat er geen laatste trede is, weiger ik te geloven -
want ik smacht ernaar, jou nog één maal te weerzien.

[2004]

Aanvaardt

Edit: Alhoewel
Er staat gij he. Hoe zit dat dan

[Reem]

Het klopt, als het goed is.
(Daar hebben we 't in deel II ook over gehad... het is gebiedende wijs, maar dan de beleefdheids/meervoudsvorm.
Maar wat vind je ervan?

[2004]

§. 295. Sedert men het enkelvoudige persoonlijke voornaamwoord du verworpen, en met het meervoudige gij vervangen heeft, hebben wij het onderscheid in den tweeden persoon van het enkel- en meervoud verloren, en wij zeggen, zoo wel van eenen, als van meer personen: gij leest, gij hebt gelezen, gij zult lezen enz. Wanneer wij dit nu op degebiedende wijs der werkwoorden toepassen, dan is het regelmatig, zoo wel tot eenen, als meer personen te zeggen: leest, loopt, spreekt gij enz. Doch zoo algemeen als mendu, en daarmede den tweeden persoon van het enkelvoud der werkwoorden, verworpen, en met dien van het meervoud verwisseld heeft, bijna even zoo algemeen is het aangenomen, het enkelvoud der gebiedende wijs zonder, en het meervoud met eenet uit te drukken, als: hoor gij, hoort gij; onaangezien in hoor gij, een meervoudige persoon bij een werkwoord in het enkelvoud gevoegd wordt.

Volgens mij staat hier inderdaad dat het meervoud moet zijn maar ik ben er niet zeker van.


Eerst was ik bang om em te lezen, omdat ie zo breed is, maar nu ik em lees vind ik het echt ontzettend goed. Het is heel mooi hoe je met de taal speelt en hoe je daarin Griekse mythen en je eigen gevoel verwerkt.

[CSN]

Zulke 'brede' gedichten schrikken mij op het eerste gezicht meestal ook wel een beetje af. Maar wat een mooie laatste strofe, zeg. 'Daar drijven druiven' vind ik erg leuk gevonden.

Mooimooimooi! Meesterwerkje Re3m!

[Augustus]

Absoluut een meesterwerk.
en het leest ook nog eens heerlijk.

Ik vind je rijm heel fijn, evenals waar de maan als naam de zon krijgt. Verder, wat 2004 zegt, zo'n beetje



edit: Gefeliciteerd trouwens!

[Reem]

Thoughtful schreef op 23-01-2005 @ 22:22 :
Ik vind je rijm heel fijn, evenals waar de maan als naam de zon krijgt. Verder, wat 2004 zegt, zo'n beetje



edit: Gefeliciteerd trouwens!

Dank je.

Bedankt voor alle reacties, die wel erg positief zijn. Maar heeft er nog iemand commentaar?

Denkdenkdenk..

en wijkt het water uit elkaar zodra ik heb gedacht

Wijkt iets niet van elkaar ipv uit elkaar?

[Reem]

Ave schreef op 24-01-2005 @ 18:24 :
Denkdenkdenk..


Wijkt iets niet van elkaar ipv uit elkaar?

Of kan het allebei?
Ik weet het eigenlijk niet.

[Halogeen]

17 is een fantastische leeftijd. De meest geweldige leeftijd voor mij tot nu toe. 18 zuigt, maar ik kijk er al naar uit om 19 te zijn. Priemgetallen zijn zwaar stoer én de subtiliteit van het 17 zijn voelt geniaal en vrij.

[Halogeen]

oh ja... ook nog gefeliciteerd

[=zwart wit=]

in 1 woord: goed!

ooral de laatste strofe loopt erg lot, en ook ik ind het drijen druien erg leuk geonden.

ik ind 'm inhoudelijk ook erg sterk -hoe zeg je dat- je hebt ook echt wat te zeggen. het alt ook duidelijk te zien, er tussendoor en doorheen te lezen. je bewoordingen zijn -zoals wel meer- erg goed.
in eerste oogopslag heb ik nogal moeite met je zinsbouw, maar als je eenmaal begint te lezen gaat het als anzelf .

[=zwart wit=]

Halogeen schreef op 24-01-2005 @ 18:40 :
oh ja... ook nog gefeliciteerd

[Reem]

=zwart wit= schreef op 24-01-2005 @ 21:42 :
in 1 woord: goed!

ooral de laatste strofe loopt erg lot, en ook ik ind het drijen druien erg leuk geonden.

ik ind 'm inhoudelijk ook erg sterk -hoe zeg je dat- je hebt ook echt wat te zeggen. het alt ook duidelijk te zien, er tussendoor en doorheen te lezen. je bewoordingen zijn -zoals wel meer- erg goed.
in eerste oogopslag heb ik nogal moeite met je zinsbouw, maar als je eenmaal begint te lezen gaat het als anzelf .

Volgens mij doet de v 't bij jou niet, of wel?
Maar in ieder geval bedankt voor je uitgebreide reactie. Dat je vindt dat vooral de laatste strofe erg vlot loopt, verbaast me enigszins: ik vond juist dat de eerste en twee strofe beter waren qua ritme. Maar ja.

Halogeen: 17V ziet er ook veel stoerder uit dan 16V, vind je niet?

[xineof]

Halogeen schreef op 24-01-2005 @ 18:40 :
17 is een fantastische leeftijd. De meest geweldige leeftijd voor mij tot nu toe. 18 zuigt, maar ik kijk er al naar uit om 19 te zijn. Priemgetallen zijn zwaar stoer én de subtiliteit van het 17 zijn voelt geniaal en vrij.

Zeikerd . Ik ben lekker 17. Maarja, jij bent weer eerder 19 en ik moet heel de 18 nog. Hoe zit het met 20?

Over het gedicht. Eerst een specifieke opmerking:

en ik hopeloos maar bang
Hopeloos en bang zijn toch emoties die op elkaar aansluiten? Vanwaar het verbindingswoord 'maar'?

Verder vind ik het een erg interessant gedicht: het is toch dat de ik-persoon de Griekse mythische figuur moet voorstellen die in de hel wordt gestraft door met gebonden handen in een poel te moeten staan met eten net boven hem waar hij niet bij kan? Ik ben even de naam kwijt.

De laatste strofe zou in dat geval de wens van de ik-persoon kunnen zijn om nog éénmaal van de hel naar het wereldlijke te kunnen gaan om zijn/haar geliefde te zien. Of misschien zelfs via de Louteringsberg naar de hemel te kunnen.

Qua vorm vind ik het gedicht niet uitermate bijzonder oid., maar zeker heel goed geschreven met een helder en origineel taalgebruik, niet te expliciet waardoor de lezer zelf alles uit kan vinden .

[=zwart wit=]

Re3m schreef op 25-01-2005 @ 10:55 :
Volgens mij doet de v 't bij jou niet, of wel?

om alles met een f te typen is ook weer zo wat..

[Reem]

xineof schreef op 25-01-2005 @ 13:52 :
Zeikerd . Ik ben lekker 17. Maarja, jij bent weer eerder 19 en ik moet heel de 18 nog. Hoe zit het met 20?

Over het gedicht. Eerst een specifieke opmerking:

en ik hopeloos maar bang
Hopeloos en bang zijn toch emoties die op elkaar aansluiten? Vanwaar het verbindingswoord 'maar'?

Verder vind ik het een erg interessant gedicht: het is toch dat de ik-persoon de Griekse mythische figuur moet voorstellen die in de hel wordt gestraft door met gebonden handen in een poel te moeten staan met eten net boven hem waar hij niet bij kan? Ik ben even de naam kwijt.

De laatste strofe zou in dat geval de wens van de ik-persoon kunnen zijn om nog éénmaal van de hel naar het wereldlijke te kunnen gaan om zijn/haar geliefde te zien. Of misschien zelfs via de Louteringsberg naar de hemel te kunnen.

Qua vorm vind ik het gedicht niet uitermate bijzonder oid., maar zeker heel goed geschreven met een helder en origineel taalgebruik, niet te expliciet waardoor de lezer zelf alles uit kan vinden .

Bedankt voor je reactie!
Ja, het heet de Tantaluskwelling.
Over dat hopeloos maar bang: ik koos voor 'hopeloos' omdat het einde zo ver weg is en de moed reeds opgegeven is, 'bang' omdat dat einde stiekem toch ook wel eng is (zoals in de regel eronder duidelijk wordt gemaakt: - de laatste adem vrezend – ). Daarom heb ik gekozen voor deze woorden: de tegenstelling van verlangen en angst. Aanvankelijk wilde ik in de plaats van 'hopeloos' 'wanhopig' schrijven, maar dit paste er niet goed in qua ritme.

Re3m schreef op 23-01-2005 @ 09:43 :
Het klopt, als het goed is.
(Daar hebben we 't in deel II ook over gehad... het is gebiedende wijs, maar dan de beleefdheids/meervoudsvorm.
Maar wat vind je ervan?

Het klopt ook. Mijn favoriete vorm.

Iig. Ik vind de leukste leeftijd 21, overal legaal alcohol nuttigen ^^, en wees gewaarschuwd, zodra de 2 ervoor staat, komt je verjaardag blijkbaar opeens 2x per jaar, maar dat terzijde.

Het gedicht... Ik hou wel van het woordgebruik, maar soms komen me de truckjes te geforceerd over, gebruiken om het gebruiken... Op zich vind ik het mooi