er is geen verhuiswagen

[Reynaert]

er is geen verhuiswagen
maar een vliegtuig laat je vervluchten
en verkoffert je korte levensraad
ik heb alleen nog de kaart uit Israël
je strikdiploma met sticker
en een cassette vol sentiment
‘pappie loop toch niet zo snel’
spullen waar ik nooit aan dacht
maar die ik nu niet kan vergeten
terwijl ik wacht op je snikkende stem
die kraakhelder door de oceaan stroomt
naar de hoorn in mijn hand
die vertelt dat je terug komt, niet nu
want dat is te snel om je echt te gaan missen
maar wel ooit, omdat nooit zo ver vooruit is
onbegrijpelijk barst ik steeds verder weg
dus vind je het goed als ik om je belofte lach?
het maakt je niet uit.

dat ik dan naar je toe zou varen
zomaar mijn zeezucht vinden
en met gladgestreken zeilen
zinderen in de zon want
ik waai wel waar ik wil gaan
een blote voet voorzichtig
door lauw water in zacht zand-

zou je daar dan staan?


Groningen, februari 2007

[4cecilia4]

onbegrijpelijk barst ik steeds verder weg
[/B]

Wat is dat "verder weg barsten" ?

[Orpheus]

Ik heb geen zin om een uitgebreid commentaar te schrijven.

Ik houd het bij likkebaarden en genialissimo.

[Reynaert]

4cecilia4, wat is 'verkofferen' - kan je je daar een voorstelling bij maken? Als dat het geval is, dan moet het niet zo moeilijk zijn om een betekenis te verzinnen bij 'verder weg barsten'. Maar ik wil het je wel uitleggen hoor. Als je iemand laat zitten laat je hem/haar barsten. Stel dat je dat doet door naar het buitenland te verhuizen, dan barst diegene 'weg'. En als er dan een tijd overheen gaat kan je spreken van 'steeds verder weg barsten'. Zoiets?

En dank je, Orpheus. Uitgebreid hoeft ook niet, maar ik ben wel benieuwd naar wat je er goed aan vindt.

[Reem]

Ik heb het gevoel dat het nog niet helemaal af is, dat het te vlug opgeschreven is, Reynaert, hoewel ik dat niets voor jou vind eigenlijk. Misschien komt het doordat het een stortvloed aan woorden en beelden is, die je naar mijn idee iets te graag achter elkaar wil opschrijven. Ik geloof dat ik het niet zo mooi vind, één zo'n lange zin die er eigenlijk meer zijn, maar waar de interpunctie ontbreekt (in de eerste strofe; alleen helemaal aan het einde zet je een punt). Dit neemt overigens niet weg dat ik je woordgebruik en de beelden die je oproept niet mooi vind, maar je zou het mooier kunnen uitwerken denk ik, beter tot zijn recht kunnen laten komen.
De titel vind ik gaaf.

[Reynaert]

Hm ja, misschien kan ik er nog wel wat aan schaven zodat het minder flitserig overkomt. Ik dacht dat de pauzes in die 'ene lange zin' vanzelf wel vielen door de manier waarop ik de zinnen had afgebroken, maar misschien past interpunctie toch beter. De reden dat ik ervoor koos om dat niet toe te passen is dat ik de keuze om bepaalde zinnen 'bij elkaar te lezen' grotendeels aan de lezer over wilde laten.