Hoi allemaal
Vol trots presenteer ik alle prachtige inzendingen van de gedichtenwedstrijd 'Wat een wilg vertelt'.
Publieksprijs
Iedereen mag stemmen op twee gedichten (niet op je eigen gedicht), jouw nummer 1 krijgt
5 punten en jouw nummer 2 krijgt
2 punten. Een stemt telt
alleen als deze onderbouwd is!
Stemmen kan tot 9 januari!
Juryprijs
De jury bestaat uit drie juryleden: Etmakas, Mutant en flyaway. Ook zij zullen een favoriet gedicht kiezen en elk gedicht voorzien van complimenten en kritiek.
Dan volgen hier alle gedichten:
-------------------------------------------------------------------------
Gedicht 1:
Als je nachten vol vorst
met sterren die over het hemeldak verschuiven
en schaduwen die dag na dag tussen de takken kruipen
aan zijn bast gekluisterd zit
en als je zomer aan zomer
zijn schorst onder je vingers voelt ruwen
dan vertelt een wilg wat je weten wil
maar alleen
als je al een beetje wortel schiet
als je blad verliest
als je haren beginnen te ritselen in de wind
als je heel stilletjes
alleen nog beweegt als het waait
-------------------------------------------------------------------------
Gedicht 2:
Mijn takken laat ik loom met de wind mee deinen
De bladeren die op het water drijven worden langzaam bruin
Vroeger stonden er hier meer.
Tot het rode kruis hun stammen kwam ontsieren,
Alleen ik mocht blijven staan, kijkend naar het
zwarte water.En in alle ogen die naar me staarden
stond hetzelfde woord te lezen:
hé, treurwilg
-------------------------------------------------------------------------
Gedicht 3:
De laatste avondknuffel
Kom ik dan nog een winter door
Zal ik nog eenmaal ontdooien
Trots ontplooien en mijn schaduw bieden
Aan verdwaalde katten
Is dit mijn laatste kaalheid
Mijn kromme rug niet meer bestand
Geen zwam durft zich nog te begeven
Daar ik eerdaags de lier aan mijzelf hang
Mijn Boom Massa Index is te groot
Teveel gesnoept, uit de kluiten gewassen
De laatste omhelzing lang geleden
Irene, wat een Koninklijke knuffel was dat
Ik smeek u, nu ik mij nog net dragen kan
Een beetje warmte, wat waardering
Kom dan met twee of drie
Druk jezelf tegen me aan
Laat je gaan
Laat me gaan
-------------------------------------------------------------------------
Gedicht 4:
Ik luister meer
Zolang als het duurde
heb ik gedaan alsof ik ook wegging.
We maakten plannen waarvan iedereen wist
dat we nooit zo ver zouden komen.
Niet die baan, die stad of jongen.
Misschien alleen die jongen,
misschien voor één nacht.
Maar ik vertrok niet en
heb hier op ze gewacht.
Als ze zeiden wat is het fijn
om terug te komen, zo voor even.
Zei ik ja, maar had ik geen idee,
want ik was altijd hier gebleven.
Ik wortel te diep.
-------------------------------------------------------------------------
Gedicht 5:
Galgenhumor
Hij knoopte zichzelf op aan de
wilg waarin hij ooit als uiting van
sadistische kalverliefde harten
had gekerfd. Zijn ontzielde lijk
treurde met de takken naar
beneden tot zijn tenen het stille
wateroppervlak doorbraken en de
wind kraaien begon te lokken
met de geur van rottend vlees.
-------------------------------------------------------------------------
Gedicht 6:
newport willow
suisruis mijn haar
kam het oud tot het valt
in de vijver, die waar je schoentje
in viel toen je was een jaar of
vijf. eigenlijk het was een boot
maar niemand die het zag en thuis
je had een natte sok en kreeg straf.
en je fantasie zonk in de blubberbodem
en je ogen in rubberen tranen zonder glans
onbreekbare import uit Thailand.
soms strek ik behoedzaam tenen
om te voelen of de schoen mij past
en weet ik dat ik mij te veel aantrek
van de mens die me meewarig bekijkt,
dan bekleedt met asfalt. dan ik vervloek mijn sap
dat alleen binnenkants stromen wil
en niet tomeloos neer rimpelen kan
in de vijver, die waar een vader*
elke week op een andere plaats vist*
en weet wat onontbreekbaar is.
dan, alleen van de wind ontvang*
ik medelijden, en strijkt hij door mijn haren en omhelst*
zacht mijn bast, tot eindelijk
ik lijk te barsten uit mijn voegen
en huil om helse en hemelse mensen
diep vanuit het houten harnas.
---------------------------------------------------------------------------
Gedicht 7:
‘d Oude wilg vertelde mij
over zijn jeugdige, groene jaren.
‘Ach,’ sprak de boom, ‘de tijd gaat snel,
je kunt hem niet bewaren.’
De boom is oud, zijn wortels stram,
zijn takken onbebladerd.
Zijn avonturen nooit geteld.
‘Al mijn vrienden zijn al weg,’
fluisterde de wilg triest.
‘Ik ben de enige nog hier.’
Zo voelt dat dus
als je je vrienden verliest
als een oude wilg.
‘Vroeger waren er hier veel,’
sprak de oude, wijze takkendrager.
‘De eik, de beuk, de es,
allen verdwenen.’
‘En ik? Ik heb het hier nog goed
ook al ben ik dan al oud.’
De wilg kraakte met zijn stam.
‘Soms, als de wind door mijn takken gaat
voel ik me weer even jong.’
-------------------------------------------------------------------------
Veel succes en plezier iedereen!!