Dicht 5 minuten en post!

[Dingaantouwtje]

Een idee gejat van letteren:

____________________________

Voorbeeld:

16.35

Ik schrijf hier een gedicht
en heb hier maar vijf minuten voor
als deze voorbij zijn
en de klok zegt dat het klaar is
stop ik ook echt, hoe raar dat ook staat

16.40
______________________________

Dus 5 minuten schrijven, posten, en niks meer aan doen. Kom maar op!

PS: Probeer er wel een geheel van te maken! Stoppen midden in een zin is niet cool (behalve als het poëtisch verantwoord is, maar dan verwacht ik natuurlijk wel een keurmerk.)

Een poëzieforum is moeilijk actief te houden omdat inspiratie vaak met vlagen komt, en het is vervelend als je gaat schrijven in bijvoorbeeld kettingreactie en ineens ben je 3 uur verder. Dus misschien helpt dit topic wel wat voor de luchtigheid: Je bent nooit meer als 5 minuten kwijt!

[Geel]

16:13

Vertrouwen winnen, blijven vasthouden,
vallen en weer opbouwen. Wat zou een
begin toch mooi zijn.

Spelen met gevoelens, iets minder
angstig dan met vuur, doch scherper.
Steken gaat ook gemakkelijker.

Tussendoor een scheutje hoop,
geven, gooien, werpen, en een
glimlach als een zegel.

Het ging, voor zover het ging,
wel goed. Maar nu het niet meer
gaat, gaat het niet. Goed.

16:17
---
Ik had nog een minuutje, maar ik vond het zo wel goed!

[ZitriN]

14.07

minuten tikken de avond weg deze strandt
in het afvoerputje met de supermarkt drank
en de as van sigaretten vond ik
de flessen en de harten en de nachten die ik heb
gebroken als scherven op de grond

14.12

[polleke21]

14:41

Ik zag in jou ogen een meisje met veel pijn,
Ik wilde jou graag helpen en dicht bij je zijn.
Ik vertrouw jou alles toe,
jij bent de enige aan wie ik dat doe.
Hopelijk vertrouw jij mij ook.
Jij was iemand die opeens opdook.
Je bent een ster die aan de hemel staat.
Iemand die ik altijd ziet en nooit verlaat.

14:46

...

[Noinin]

16:42 - 16:47

laat me alleen
ik heb toch maar vijf minuten en
zelfs digitale tijd stroomt
zo snel voorbij

het leven is maar
oponthoud, je kan uit-
eindelijk nergens aan
beginnen, het blokkeert

je zinnen de weg en
doet je het geluk missen
zo ook dit gedicht:
verstoord, mislukt.

[Geel]

Offtopic: Medeia: Wat een ontzettend schattig gedichtje!

17.31

Dag mijnheer, ik kom u vragen,
vraag de dochter van uw hand.
Want de liefde duurt al dágen,
is nog steeds niet uitgebrand.

Dag mijnheer, ik kom u smeken,
smeek de dochter van uw hand.
Want de liefde duurt al wéken
is nog steeds niet uitgebrand.

17.33. Klaar.

ggcy8 schreef:

Offtopic: Medeia: Wat een ontzettend schattig gedichtje!

Dankje! En zo offtopic is het niet om commentaar te leveren!

[Ratatouille]

15:09

Ik kan toch niet mijn volgeplande agenda
(Die voller lijkt dan hij is)
Open en bloot laten liggen
Zonder dat hij leger is

Langzaam gaan mijn handen
Over de bladzijde, vol gepland
Zo rusteloos bewegen ze
Zonder te weten, wat te doen

Plots sluiten ze het boekje
(Dat mijn agenda voorstelt)
En kruipen ze in de pen
Schrijven ze

15:14

[Dingaantouwtje]

Alle gedichtjes hier gaan over tijd, leuk om te zien!

Edit: Behalve die van onze ggcy8.

[Geel]

Sorry!

Dat was toch niet de opdracht? Of wel?

[Dingaantouwtje]

Nee

[Naimin]

19:08
Opeendaggingiknaarhetstrandhetwaswarmdatbetekenddatikeenbeetjebegontez wetenmaarvolgensmijisdatnormaalalsjenaarhetstrandgaatenjehebthetwarmhe tkanookzozijndatjebijsportenheteenbeetjewarmkrijgtmaarjadatkangebeuren hevalthetjullieookzoopdatikhelemaalgeenspatiesgebruikenallelettersmaar aanelkaarzetbestwelvaageigenlijkenikbennupas1minuutbezigdatbetekenddat ditbestweleenlangverhaalgaatwordenofgedichtzonderrijmhoejehetookwiltno emenikvindditbestwellastigeigenlijkofnietikweetheteigenlijknietzogoedo mdatmijnverstandnuopnulstaanenikmaardoortypendoortyphetzoumeeigenlijko okniksverbazenalserooiteenspellingsfoutinzouzittenomdatiktochnietechto plettijdenshetypenkunnenjullieheteigenlijknogwelvolgenomdathetvolgensm ijbestwellastigisomditteontcijferendatbetekendookdatikdangewooneenpaar randomlettersachterelkaarkanzettenzoalsaklfjka;omdatjulliehettochnietk unnenlezentochvraagtekenvraagtekenikhebnunogtweeminutenenmijnideeenrak ennubestwelophoorhoegaathetmetjulliemetmijgoedditgedichtisnietechteeng edichtheikzegmaarwatomdatikdenkdatditwelleukistochvraagtekenvraagteken maarjaikhebnogeenminuutjeenmijnvingerswordennueenbeetjelamikhebalpijna anmijnvingerendatmaakthettypenookwatlastigvolgensmijzitmijntijderbijna opdusikzegalvastdagdagdagdagdagmaarjaikhebnogeenpaarsecondendusiktypvr olijkverdermaarokedekipp

19:13

zo goed?? xD

[Dingaantouwtje]

Niet precies, het is niet echt een gedicht maar meer een verslag van wat je doet. Ik zou het eerder als krabbel zien op hyves. Maargoed, als jij er tevreden mee bent.. Dichterlijke vrijheden..

[Geel]

Wow, Naimin, humor van de bovenste plank!


Jojo, het was meer een 'parodie' op wat er in je beginpost staat:

Dingaantouwtje schreef:

Dus 5 minuten schrijven, posten, en niks meer aan doen. Kom maar op!

[Dingaantouwtje]

Maar weer ontopic!

18:53

Er stond een piano op een heuvel
van hout, zwart en glanzend, als menselijk haar
op de heupen van de heuvel.

Er vloog een viool op de wind naar een heuvel
van hout, roodbruin behouden, als bloed,
op de adem van de wind.

Er kwam een dwarsfluit aangelopen
zo zilver als nog nooit een dwarsfluit was;
gelopen op de groene toppen
van het minder groene gras.

Een oude man stond stil te kijken
naar dit zwijgende orkest.
Maar drie tegelijk kan hij niet spelen,
al doet hij zijn uiterste, hevigste best.

18:57

Hohoohohohoh ik word sneldichtster later

Naimin schreef:

19:08
*knip* tekstmuur
19:13

zo goed?? xD

Ik kwam niet verder dan ongeveer anderhalve regel. Wil je er iets mee zeggen of had je verbale diarree?

[Geel]

^ Etmakas :')

[Solare]

0.05

dat het tussen je vingers wegglipt
of glijdt, de tijd zonder begin
of eind - maar achteraf altijd
voorbij

en als nieuwe dingen die zich
aan je leven opdringen
weer herinneringen zijn

vergeet mij er dan bij.

0.10


Ik vind dit topic trouwens echt heel gaaf ^^ ik heb echt al maanden niks geschreven maar hier kreeg ik spontaan inspiratie door haha!

[fizzle-fluffy]

Etmakas schreef:

18:53

Er stond een piano op een heuvel
van hout, zwart en glanzend, als menselijk haar
op de heupen van de heuvel.

Er vloog een viool op de wind naar een heuvel
van hout, roodbruin behouden, als bloed,
op de adem van de wind.

Er kwam een dwarsfluit aangelopen
zo zilver als nog nooit een dwarsfluit was;
gelopen op de groene toppen
van het minder groene gras.

Een oude man stond stil te kijken
naar dit zwijgende orkest.
Maar drie tegelijk kan hij niet spelen,
al doet hij zijn uiterste, hevigste best.

18:57

Hohoohohohoh ik word sneldichtster later

Ik vind de derde strofe echt super, vooral "gelopen op de groene toppen van het minder groene gras" <3

1.

[Dingaantouwtje]

Bedoel je met karwij ook daadwerkelijk de plant karwij of bedoelde je Karwei als in een klus(je)?

Dingaantouwtje schreef:

Bedoel je met karwij ook daadwerkelijk de plant karwij of bedoelde je Karwei als in een klus(je)?

Ik bedoel karwei. Dyslexie en vijf minuten dichten gaan niet goed samen.

[akbe]

17:47

Dit voelde ik dus aankomen
Je hebt vaak een nieuwe kans gekregen
Maar jij hebt die niet aangenomen
Nu is het echt kapot

Nu probeer je het goed te maken
Maar kan je niet begrijpen dat het nooit goed zal worden
Jij zit mij achter mij rug om aftekraken
en dan later ook nog ontkennen dat je dat deed

ik heb het zelf gehoord
je kunt er niet meer omheen
je hebt me zo de grond in geboord
en nu ga je zelf het slachtoffer spelen

17:51

[Rivka]

14.12 is het nu al
De tijd glijdt steeds zo traag
Waarom zou ik nog wachten
Op de schoonheid van vandaag

Want nu, gekweld in saaiheid
Ben ik verveeld en bijna bang
Ik hoef nu niet lang meer te wachten
Deze dag duurt niet meer lang.

22:44


wacht op dinsdagmorgen

soms wilde ik dat ik mijn taal niet sprak
en doof was voor al uw hoongelach
ik lach ledig en lastig met u mee

maar ik groei
en strek mijn eindeloze benen op aarde uit
u houdt zoveel voor uzelf
verstopt het in uw gewelf
in uw hersenpanplan
(daar moet ik wat aan doen)

de volgende morgen stoot ik zaken uit uw zucht
en zo vallen dan uw dingen uit de lucht,
eerst vogels, vinken
dan hazen die zinken

u hield zoveel verborgen


22:50

oei, zes minuten!

ecnelis schreef:

22:44


wacht op dinsdagmorgen

soms wilde ik dat ik mijn taal niet sprak
en doof was voor al uw hoongelach
ik lach ledig en lastig met u mee

maar ik groei
en strek mijn eindeloze benen op aarde uit
u houdt zoveel voor uzelf
verstopt het in uw gewelf
in uw hersenpanplan
(daar moet ik wat aan doen)

de volgende morgen stoot ik zaken uit uw zucht
en zo vallen dan uw dingen uit de lucht,
eerst vogels, vinken
dan hazen die zinken

u hield zoveel verborgen


22:50

oei, zes minuten!

6 min, ban!

gaaf tho

Ik vind hem echt supermooi, Ecje!

[Ratatouille]

1006

Vanmorgen, toen ik in bed lag
en de hele wereld lag te slapen,
lag ik wakker van de zorgen en
mezelf moe te gapen.

Ik kon alleen nog maar denken
aan de problemen die ik had,
de zorgen die nog kwamen
en een zorgelijk leeg gat.

Terwijl de wereld nog rustte,
de zon de aarde kusste
en ik in mijn bed lag te woelen
begon ik eindelijk geluk te voelen.

Want zorgen waren geen zorgen
en een probleem was geen probleem.
Zolang je maar leefde met plezier
niet daar, gewoon hier.

1010

[Liiefii]

21.48

Waar is het liegen gebleven?
Liegen, daarmee gaan we nu echt te ver.
Want liegen is geen liegen meer.
Ik noem het nou eenmaal ''mensen bedriegen''.

Iemand is overleden, doodgereden.
Daar spelen neppe gevoelens bij mee.
Ik ben ziek, ik ga dood.
Dat zijn vieze leugens,
dat onrust stookt.

Hoe kunnen we zo verder leven?
Wie vertelt de waarheid,
wie kunnen we vertrouwen?
Op deze vragen kan iedereen
wel een grote leugen op bouwen

Liegen is een groot gebaar,
hiermee brengen we de mensen in gevaar.

21.52

[Sketch]

13:32

Je kunt wel blijven liggen tot het avond is
maar het maakt niet uit, anders
dan een doorligplek krijg je niet en
wakker ben je toch al.
Dus beter sta je op om over elk gedoe te denken
tot je een ons weegt.
Waarom zou je ons wegen. Zijn we dan te licht bevonden
om te lezen; te laat geboren om te leven
en je leven inhoud te geven.
Als een opgefrommelde badhanddoek lig je in de hoek
te wachten tot je wordt uitgeslagen en gewassen.
Zeep spoelt alles weg,
maar het droogt je huid uit.

13.37

17.50

Kijkend naar de klok
tel ik alle seconden weg
Tot er geen tijd meer is
En dan is het tijd om af te klokken

17.55

[k@rlijn]

21:33

Op de Chat is waar alles begon.
En nu wacht ik hier op het station.
Met een foto van hem in mijn hand.
Reist hij naar mij door het land.

Via de Chat liet hij mijn hart kloppen
De afstand laat onze liefde niet stoppen.
Maar dan komt de trein er aan.
Ik ga zwaaiend op het bankje staan.

Maar wat is dat nou toch weer.
Volgens mij doet mijn hard erg zeer.
Mijn prins op het witte paard.
Hij is kennelijk al bejaard.

21:37 en 53 sec
scheelde niet veel
kon hem net optijd af maaken.
maar eerlijk gezgd wat een irie opdracht om dan wat te verzinnen.
je kijkt telkens weer naar de tijd

Ik zit met mijn ogen dicht in een gesloten gesticht
ik beroof mijn van het leven en ik breng je een overlijdens bericht.
Ik niks, ik zie het licht en die bitch wist het.
Ze dacht, ik weet het..... maar ik laat niet met mij kisten.
Je wilt niet weten wat ik kan verrichten.
Ik zal het verhaal maar even belichten.

je bent het mikpunt
Terwijl je gewoon niks kunt
Alleen hoe je die lp's op de draaitafel Sick runt
Ik zie hoe jij op je bitch stunt.
het had gekunt, maar heb nu niks te zeggen
Ga maar deze lines verwerken verwerken

Je bent ziek in je hoofd, ga dood
Je zit in de klote want dit is een straatroof.
Hoe deze goudzoeker als een kraai loog
Ik luister niet
ik pakte mijn leven op.
je weet nu dat ik voor de rode draad koos.

Geen parate kennis of nummer van hazes
Geen testen of de kroegentoch in mijn cases.
ik zie de maden in de weg,
ik verwerk die shit en zie hoe ik mijn leven verleg

Ik hoor smorgens vroeg het gerinkel
De kater mag blijven, maar maatje, hou jij je gewoon even Koest
Je blijft stinken
Zelfs waterschapsbedrijven vragen meer accijns als jij je douchet

[Acceber]

19.38

Niemand die ooit nog zal denken,
aan wat er zal zijn geweest.
Als jij niet was weggegaan,
je naam in mijn hart had laten staan.

Want je groef hem eruit,
zo gevoelloos.
Waarbij je me aankeek,
Zonder geluid.

Niemand die ooit nog zal denken,
aan wat er zou zijn geweest ..

19.43

hmmm was nog niet helemaal klaar ,,

16.27

We vulden een heel krat met rijst
die rond en zoet en sappig is;
we pakten krabben bij hun schilden
waardoor zo'n dier zo draagbaar is
- gewoon omdat het kon.

Het voelt als land verliezen onder 't vechten
terwijl je volk denkt dat je wint;
als meisje zonder eigen rechten
die dat niet eens zo zondig vindt.

Ik denk dat we verloren hebben;
of ik, want jij geeft nimmer op.
Ik denk dat we een toren hebben
waarin ik al mijn tranen stop.

16.31

Hng

[Em.]

20.39

je zwijgt gewoon

jongeling, het rottend hout
aan de rand van een kade tilt
je voetstappen niet meer

terwijl je draden van handen
en zeewiervangen de eindigheid
niet is

donkerder dan alles in de hemel
is het natte haar van
het jonge meisje zonder vleugels
in de nacht

ze zwom - schichtig waren haar
rugwervels, blikken dwalen en
kropen langs je vingertoppen
omlaag - haar blauwbleke
aderen in

verzwelg haar zachtjes

20.44


het gaat wel idioot nergens over zeg

Up!!!

Em. schreef:

het gaat wel idioot nergens over zeg

Niet zo vlals bescheiden zijn. Het heeft heel wat vind ik, zeker voor iets dat in vijf minuten is geschreven!

jongeling, het rottend hout
aan de rand van een kade tilt
je voetstappen niet meer

Dit vind ik heel mooi!

...

...

[Ratatouille]

1102 AM

Zoals wij samen drie keer dachten
over zeilen, over jachten. Zo voer ik
laatst de horizon tegemoet.

Ik wilde heel graag weten wat de
andere kant nu zou zijn, was het daar
precies hetzelfde of zou het erg
veranderd zijn?

Ik voer de woeste golven om en
ik zeilde voor de wind.

De golven liet ik niet winnen, mijn
boot liet ik hard varen, want de
horizon leek steeds verder te zijn.

Dromen over de andere kant, was
het enige wat ik nog deed, want
ik kon niet voorkomen dat ik
nu aan schipbreuk leed.

Jij stond daar en lachte me uit,
je keek toe hoe ik de golven
overwon en gromde toen ik
gewonnen had.

Dat had je niet verwacht.

Zelfs als mijn boot zou vergaan,
dan zou ik nog de zee opgaan,
want ik moest toch zeker weten wat
de andere kant precies was.

1107 AM

13.52 begin ik

vakantie,
wat zal ik eens gaan doen?
geen huiswerk, lekker uitslapen,
een bijbaantje?
ja wel n goed idee,
jammer genoeg doen mijn vriendinnen niet mee,
folders bezorgen hoe kwam ik erop?
vast een of ander marsmannetje in mn kop,

geen huiswerk, normaal is dat relax,
maar nu voel ik me niet zo chill,
iets te doen hebben, dat is wat ik wil,
vrienden hoef ik niet te missen,
die heb ik niet zo veel,
hobby's heb ik meer tijd voor,
maar voorkomt niet dat ik me verveel,

vakantie in het buitenland,
moet ik dus echt niet aan denken,
aleen maar wandelen en steden bezoeken,
maar ik zit te lezen in boeken,

mijn ouders mijn broertje en ik,
ik ben als enige goeg snik,
gewoon doen waar je zin in hebt,
dat is pas pret,
gewoon lekker dansen op carnavalsnummers,
midden in de zomervakantie,
met een gegarandeerde
slappelachgarantie

dit gedicht is niet zo goed,
maar ik vind dat ik schrijven moet,
waar ik het eerste aan dacht,
had je zeker niet verwacht?

13.56

[YumYum]

23:07
Losse woorden
die hier en dáár

toch komt het er niet uit
of is het juist dat
overschot aan gevoel

alles draait continu
door elkaar
wat ik wil;
waar ben ik

Voorlopig ben ik vooral:
kwijt, daarginds in m’n
eigen gedachten.
23:11

Hij is stom en cliché, maar het is wel een vijf minuten gedichtje en daar gaat het om.

[Em.]

17.18

Geen hete kerst,
geen zucht naar verlangen.

Slechts het zwavelstokjeseenzaamheid
van kringen in het servet.

En ook achter de soep,
van het derde voorgerecht,
was de sfeer nog niet
ontdooit, de toon nochtans gezet.

We waren als de NS:
onherroepelijk stilgezet.

17.23


hoi topic dat hoger moet!

[Bright Blue]

17:43

Start.

Omvat mij met woorden,
boek mijn gevoel en steel,
breek en eis mijn hart.

Begin.

Ik ben begonnen. Verzin
hem, bemin hem, trouw hem.
Maar blijf van The Beatles af.

Teken mij, netjes omlijnd.
Zolang mijn kleur maar
niet verdwijnt, ergens
aan het eind.


17.48

[Bright Blue]

Aargh ik wil nog heel veel veranderen. Maar wat is dit leuk mensen!

[Ratatouille]

19.14

Het horloge

Als ik goedemorgen zeg, terwijl
het eigenlijk middag is, dan kijk je
me aan alsof ik gek ben.

Dan zeg jij dat ik achterloop, dat ik
met de tijd mee moet gaan. Net als
Annie met haar pofbroek aan.

Ik leef niet in het nu, maar jij leeft
in het heden. In plaats van met jou
mee te gaan, is het voor mij nog verleden.

Ik draag de nieuwste mode, ik heb
de mooiste kleren aan. Alleen soms,
heel soms, blijft de tijd nog even stilstaan.

Dan tikt het klokje even niet, dan
hoor ik het even niet lopen. Vergeef me,
ik moet een nieuw horloge kopen.

19.18

19.42

Je woorden zijn maar dunne woorden
geschreven met je vaste hand,
je letters blijven alsmaar letters,
wat scheef, wat haastig, oncharmant.

Wat heeft dit met ons te maken?

Maar ik blijf lezen en als ik beneden ben
begin ik weer van voor af aan.
Vanaf het Lieve door je schrijven
naar beneden tot je naam.

Wat krachteloos zijn toch je zinnen,
wat bleekjes bungelt toch je taal.
Maar ik hoor je tot me praten
een onregelmatig, onaf verhaal.

19.45