Vriendin met liefdesverdriet

Ik weet niet of dit op L&R of hier hoort, het mag verplaatst worden

Een goeie vriendin van me is nu bijna een maand geleden gedumpt door haar vriendje. Hun relatie was nogal moeilijk, vanaf het begin al. Hij had in Zuid-Amerika gereisd en daar een 'vriendin' zitten. Hij heeft er heel goed over na moeten denken voor wie ie wilde gaan, en is uiteindelijk voor die vriendin van me gegaan. Ze hadden veel ruzie in hun relatie omdat ze allebei erg goed zijn in van hele kleine dingen een probleem maken. Zo zouden ze binnenkort elkaar een half jaar niet zien, omdat ze aan de andere kant van de wereld gaan studeren: hij in Azië, zij in Noord-Amerika. Hij had ook veel eigen vrienden en zij maakte zich ongeveer helemaal afhankelijk van hem. Daar kon hij slecht tegen. Na hun zoveelste ruzie heeft ie vrij plotseling gezegd dat het uit was, dat ie nog wel moest nadenken, maar dat ie niet dacht dat het nog goed zou komen. Dat heeft ie later nog bevestigd.

M'n vriendin is er echt helemaal kapot van. Ze is altijd al vrij 'psychologisch' geweest: ze houdt er erg van om over alles te praten en denken. Dat doet ze nu ook over haar relatie. Ze is nu tot de conclusie gekomen dat ze veranderd is en dat hij het geen kans gegeven heeft, maar gewoon zelf besloten heeft ineens te kappen.

Het probleem is nu dat ik er wel voor haar wil zijn, maar dat ik het heel moeilijk vind. Ze huilt eigenlijk altijd als ik haar spreek (zo ongeveer om de dag), nog steeds na bijna een maand, en eet bijna niks. Ze wil nooit gaan slapen, omdat ze niet wakker wil worden. Ze kan het totaal niet van zich af zetten. Ieder gesprek met haar loopt ongeveer wel uit op een huilbui, waarbij ik echt niet meer weet wat ik moet zeggen. Ze is zo goed in het verzinnen van haar eigen theorieën dat ik er geen woord tegenin kan brengen. Eigenlijk ben ik gewoon van mening dat het beter is dat het uit is, omdat er op deze manier echt geen toekomst in zat. Dat vinden wel meer mensen, waarvan sommigen het ook tegen haar gezegd hebben. Maar zij wil dat niet geloven. Bovendien vind ik het ook echt lullig dat ik me er zo over voel, omdat ik een beetje het gevoel heb dat ik aan haar kant moet staan als vriendin. Maar aan de andere kant denk ik dat de waarheid inzien haar misschien meer zal helpen, al heb ik geen idee hoe dat gaat gebeuren.

Mijn vraag is nu dus hoe ik haar moet helpen, want ik weet het echt niet meer

[yapo]

Met haar blijven praten en proberen haar aandacht ergens anders op te richten dan op die voorbije relatie. Ze moet nieuwe interesses krijgen zodat haar duidelijk wordt dat er méér op de wereld is, dan alleen die ene relatie. Vraag haar advies over dingen die jijzelf nodig hebt bijvoorbeeld.

sucecs

Blijven troosten. Zeker de eerste tijd. Gewoon omdat ze dat nodig heeft. Laten huilen als ze dat wil, praat maar uit haar hoofd dat ze terug moet bij hem. Vertel haar dat het beter is zo.
En troosten troosten troosten.



En dees gaat naar L&R

[twain4me]

Blijven langs komen ,elke keer dat je met haar praat verwerkt ze het een stukje. Troost haar, steun haar , maar ga nooit je eigen mening verzwijgen omdat zei het daar niet mee eens is. (Ze praat niet voor niets met jou. )
Daarnaast klopt het dat een gesprek over bv een probleempje wat jou bezig houdt ( stomme ouders,leuke jongen ofzoiets) erg verhelderend kan zijn voor iemand die in rondjes denkt.

Nou heb haar vandaag weer gesproken, maar het werkt gewoon allemaal niet. Ik had eerst gevraagd hoe het met haar ging, haar rustig laten praten tot ze vroeg hoe het met mij was. Ik had de hele dag gewerkt en nogal wat meegemaakt daar, maar meer dan "hm", "oh" of "oh erg" kwam er niet. Ook niet toen ik advies ofzo, toen kreeg ik "ja wat je zelf denkt". Maar zodra ik een beetje uitgepraat was, pakte ze de eerste de beste mogelijkheid om weer over haar ex te beginnen.

Ze denkt zo in rondjes en er is geen speld tussen te krijgen als ze eenmaal met een monoloog over haar ideeën over hem bezig is. Ik heb haar eerlijk gezegd dat ik denk dat het beter zo is en dat ik ook denk dat het niet meer goed komt. Daar kreeg ik gelijk een verhaal met "ja maar..." van minstens een kwartier achteraan. Met een waterdichte redenatie, waar ze overduidelijk dagen over nagedacht heeft.

Maar ik blijf proberen. Ik begin mezelf alleen echt een slechte vriendin te vinden op deze manier, omdat ik niet denk dat ik dit lang vol kan houden. Ze lijkt eigenlijk alleen maar achteruit te gaan in plaats van vooruit.

[Draakje83]

Ik zou zeggen, ga een film zien of ergens stappen. (King Kong is misschien wel wat)

"Just to get it out of her system."

En ook voor jou. Jij moet ook gewoon leuke dingen met haar doen, daar ben je wel aan toe. Aan een vermoeide vriendin heeft ze sowieso niet zo veel.

[smvs]

Draakje83 schreef op 03-01-2006 @ 20:28 :
(King Kong is misschien wel wat)

Hij neemt je in de zeik.

[Draakje83]

smvs schreef op 03-01-2006 @ 22:25 :
Hij neemt je in de zeik.

Ow nee, hoor dat is echt overwogen.

King kong is namelijk niet een of andere ordinaire actiefilm ofzo.

Zit ook een beetje drama in. Maar ook niet te, waardoor ze toch te veel aan haar ex zou gaan beginnen te denken.

[Smokin']

Is er werkelijk niks tegen die monoloog van je vriendin te beginnen? Ik heb een beetje het vermoeden dat je deze niet wilt ontkrachten omdat je bang bent haar te kwetsen. Mocht dat het geval zijn dan raad ik je aan haar monoloog toch maar ontkrahcten ook als je daarmee keiharde opmerkingen moet plaatsen. De waarheid is niet heel complex, maar erg simpel. Hij vond haar niet meer leuk (genoeg).

Hoe dit zo gekomen is, dat is echter wel erg complex. Maar ook al kom je erachter hoe dat gebeurt is, dan nog krijgt ze deze kerel daarmee niet terug. Ik denk verder dat je opzich al een goede vriendin bent door wel telkens naar haar toe te gaan. Daarnaast verwacht ik dat het naar verloop van tijd uiteraard beter met je vriendin zal gaan.

Gun haar af en toe de tijd om te praten, maar zeker niet te lang, want ik heb het idee dat dit meisje dan door blíjft praten. En de hele tijd over hem nadenken komt ze niet verder mee. Zou ik ook rustig tegen haar zeggen. "even over hem, daarna niet meer."
Sleur haar daarna mee om iets leuks te doen, probeer haar gedachten te verzetten en verwen haar een beetje.
En als je over jezelf begint, vooral veel doorvragen misschien? Hopelijk dwingt haar dat om over andere dingen na te denken.

Veel succes ermee in ieder geval

[first eror]

Ja, klote, dat vrienden-zijn in moeilijke tijden.
Jammer dat ze niet een tijdje uitkan ofzo.
Misschien haar toch maar volhardend blijven steunen door af en toe te bellen e.d.
Als dat niet werkt gewoon hopen dat die Sociaal Darwinisten gelijk hebben.

[adon1s]

haha makkelijke prooi, altijd doen gozer!

[Anaïs]

Hmm moest ik die ldvd-vriendin zijn, en ik ga me na nog een maand zo aanstellen, dan zou ik willen dat mijn vriendinnen me eens de oogkleppen afnemen, en me zeggen dat ik nu maar eindelijk eens moet stoppen met zagen over mijn ex en moet doorgaan met leven...

't Is een beetje drastisch, maar als het na een maand nog niet verminderd is, zou ik het eens overwegen.

[Mindfields]

Vertel haar alvast over de geweldige tijd die ze straks in Amerika gaat hebben en hoeveel leuke mensen ze daar gaat ontmoeten..