motivatie - concentratie

[vedetje]

Een jaar geleden begon ik volleybal te spelen in het team van mjn universiteit (is vrijwillig)
Ik begon vanaf 0 en heb dan ondertussen ook enorm veel geleerd.

Rond mei- begin juni begon ik best goed te spelen: domineerde de bal, goede techniek, had er plezier in...
En er was een leuke ploeg!

Halfwerge juni begonnen minder en minder mensen naar de training te komen, met een paar bleven we doorspelen, mijn niveau bleef verbeteren.

Echter, het is nu al de tweede week dat ik me verloren voel. Ik sta op het veld en heb een tekort aan concentratie. Alsof ik telkens weer wakker geschud moet worden, met als gevolg dat ik slecht speel en mezelf ga frustreren.

Tot vandaag dacht ik dat het dus een tekort aan concentratie was, misschien i.v.m. wat examenstress maar...

Vandaag kwam ik tot de conclusie dat ik een tekort aan motivatie heb, wat resulteert tot een tekort aan concentratie.

Ik ben een echte winnaar van mentaliteit en als ik me voor iets inzit haal ik ook mijn doelen.

Als klein kind was ik erg competitief en probeerde ik het te winnen van anderen, echter toen ik besefte dat er altijd mensen zijn die beter zijn veranderde ik en probeerde ik het te winnen van mijn eigen: ik legde mij een doel op een streefde daar naar toe.

en met succes! Het voorbeeld van studies, ik wil zoveel halen, studeer ervoor, heb de concentratie en motivatie, en ik haal zoveel...

Vroeger zwom ik en liep ik: individuele sporten, maar nu dus, volleybal, een teamsport.

En ik heb een tekort aan motivatie omdat er een te kort aan het team is. Ik heb (onbewust, pas vandaag besef ik het) geen doel: waarom beter spelen als we toch geen 6 man hebben, het heeft geen zin dat ik beter word want ik kan toch niets aanvangen met mijn beter spelen... alsof ik het opgeef

Maar goed, de conclusie dus: hoe kan ik dat veranderen, hoe kan ik mezelf motiveren als het resultaat niet van mezelf afhangt maar van een team?

[delete!error]

ik zelf speel ook volleybal en dit is net zoals voetbal nu eenmaal een teamsport! En als je enkel op winnen uit bent of enkel zelf wilt verbeteren enzo...dan speel je beter een individuele sport (niet slecht bedoelt hé maar het is wel zo)teamsport gaat hem vooral ook over de groepssfeer vind ik, want zonder een goede sfeer berijk je veel minder

uit het heen je schrijft wordt wel duidelijk dat je team het zo wat laat afweten, daar kan jij dus niets aan veranderen tenzij deze andere mensen proberen te motiveren! door te zeggen dat je hen echt wel nodig hebt in de ploeg,..maar het blijft hun keuze als zij het niet meer zien zitten om te komen, wel dom dat ze dit zo plots zouden doen, maar niets aan te doen...

Het is zo als je in een ploeg speelt en er werk één iemand tegen de moeite van de andere spelers tevergeefs gaat zijn!
Jij zelf kan je wel super inzetten en bij deze proberen om toch nog te presteren met je ploeg, maar als de andere spelers echt niet mee willen dan is het tevergeefse moeite en is het onmogelijk om daar de motivatie voor te vinden denk ik.

Dan ga je beter op zoek naar andere mensen voor in het team, die er zich wel voor willen inzetten! Zodat je terug een volledige ploeg hebt! en je terug plezier aan je spel kunt hebben. Plus terug kan verbeteren en presteren als dit is wat je graag wilt!

Teamsport speel je nu eenmaal niet alleen!

[Balance]

Beseffen dat je juist een waardeloze speler bent als je jezelf dusdanig belangrijk vindt binnen je team. Een team met een sterspeler is geen winnend team. Een team dat echt een team is en samen de zwakheden van de individuele spelers kan overwinnen is wel een team. Richt je daar op.

En hou ook in je achterhoofd dat een team van een universiteit altijd een team blijft dat de sport maar half erbij doet. Wil jij echt ver komen, dan zul je toch echt meer naar een 'gewone' club moeten gaan. Die mensen zijn een stuk meer gemotiveerd vaak en daar binnen heb je ook niveaus, zodat jij in een team komt dat qua niveau bij jou past.

Misschien meer de lol van het spel erin zien dan winnen is een idee? Verder wat Balance zegt, wil je op uni perse op topsport niveau spelen, dan moet je vaak in Amerika zijn.

Ik weet niet precies hoe de vakanties in België geregeld zijn, maar is het niet gewoon zo dat vanaf september iedereen weer keurig op komt draven?

en je hele post straalt uit dat een teamsport niets voor jou is, zeker niet op dit niveau bij een universiteitsteam. Wel eens erbij stil gestaan dat je ook motivatie kunt halen uit ANDEREN beter maken?

[vedetje]

Ertur schreef op 04-07-2007 @ 08:33 :
Ik weet niet precies hoe de vakanties in België geregeld zijn, maar is het niet gewoon zo dat vanaf september iedereen weer keurig op komt draven?

en je hele post straalt uit dat een teamsport niets voor jou is, zeker niet op dit niveau bij een universiteitsteam. Wel eens erbij stil gestaan dat je ook motivatie kunt halen uit ANDEREN beter maken?

Ik woon in Argentinië... het schooljaar loopt van maart tot december.
Het probleem is net het 'keurig op komen draven'

En ja, wel, teamsport, het gaat net over het team die het laat afweten. Een mentaliteit die niet komt door dat het een team van de unief is, maar door dat de deelnemers Argentijnen zijn!

Nu heb ik de indruk gegeven dat ik beter speel dan mijn teamgenoten, maar dat is zo niet. Ik vergelijk mijn niveau van vorig jaar met dat van nu...
Ik ben maar een gemiddelde speler en beschouw grotendeels van de spelers beter dan mij.

Maar ja, ik kom het soms echt beu. Je komt op tijd aan, een half uur later beginnen de trainingen pas. Dan zitten ze te zeggen van 'ja, we hebben er heel veel zin in, we zullen zeker komen, en dan komen ze weer niet af.
Altijd zijn er wel excuse's, bah.

Mijn probleem is niet van dat ik me beter ga beschouwen dan mijn team, mijn probleem zit erin dat er geen team is. Net dat mis ik, net dat is de reden dat ik niet voldoende motivatie vind.

Nuja, het is eigenenlijk mijn mentaliteit die in botsing komt met de Argentijnse mentaliteit.

Puntaliteit en standvastigheid vind je op zijn geheel al niet hier (uitzonderingen daar buiten gelaten).
Maar in andere zaken probeer ik me daar niet aan te storen en er tussen te leven.
Komt de leerkracht een half uur te laat toe op de unief, wel ja, dan is het zo.
Moet ik een uur wachten als we afspreken met vrienden, dan doe ik ondertussen wel iets anders.
Worden er weer belofte's gemaakt van dat ze iets zullen doen, dan heb ik geduld en blijf ik aandringen, en dan uiteindelijk na een paar weken lukt het meestal wel...

Maar nu dus gaat het niet meer om me er niet aan te storen, net omdat het een teamsport is.
En ik weet dat ik hen niet zal veranderen. Motiveren om te komen heb ik al genoeg geprobeerd, andere leden zoeken ook, en belofte's dat ze allemaal kunnen geven, prachtig! maar... dan is er weer een training waar slechts 4 man op af komen.
Uit armoede heeft onze trainer het jongens en meisjes team al samengevoegd om ons toch wat meer spel te geven.

Nuja, het is niet mijn bedoeling te gaan klagen over de Argentijnse mentaliteit, het is mijn bedoeling mezelf gemotiveerd te kunnen houden ondanks deze mentaliteit... en vandaar deze post.

Ja, een individuele sport is misschien beter voor me, maar nu vind ik het een echte toffe sport, en geniet ik wel degelijk van het feit dat ik net niet alleen speel.
Ik wil mijn plezier niet erin verliezen omdat anderen er duidelijk niet genoeg plezier in hebben om te komen trainen.