verwerken abortus

[AnNie! 16]

Heejz

Ik heb ongeveer een jaar geleden abortus gepleegd...ik was toen ongeveer 5 weken zwanger. Ik vind het heel moeilijk om dit te verwerken. Daarom zou ik het fijn vinde om met mensen te prate die hetzelfde hebbe meegemaakt...of misschien heeft er iemand tips hoe ik er het beste meej om kan gaan..

Bedankt!

[Raven]

AnNie! 16 schreef op 02-02-2004 @ 14:34:
Heejz

Ik heb ongeveer een jaar geleden abortus gepleegd...ik was toen ongeveer 5 weken zwanger. Ik vind het heel moeilijk om dit te verwerken. Daarom zou ik het fijn vinde om met mensen te prate die hetzelfde hebbe meegemaakt...of misschien heeft er iemand tips hoe ik er het beste meej om kan gaan..

Bedankt!

sjees .. niet leuk lijkt me ..
misschien is het een idee om met 'n psycholoog te praten ...
die zijn daar voor

[Heleeeeen]

je hebt in iedergeval wel de goede keuze gemaakt vind ik. Als je nu wel een kind zou hebben zou je dat kind waarschijnlijk te kort doen en het kind zou misschien ookg een vader hebben. weet niet echt of dit een geruststellende gedachte is maar als ik jou was zou ik veel met mensen praten waarmee je een goede band hebt en misschien ook naar de psycholoog gaan.

[Maarten]

Besef goed dat er slechts iets verdwenen is dat de potentie had om geboren te worden. Het had nu in principe veel weg van een plant (het klinkt hard, maar het is toch echt zo). Je weet voor de rest niet of het een gezonde baby geweest zou zijn en daarnaast zou jij geestelijk zeer waarschijnlijk nog niet in staat geweest zijn om volledige aandacht en liefde te schenken aan die baby omdat je zelf nog best een geestelijke ontwikkeling voor de boeg staat. Je blijft je ontwikkelen geestelijk, maar toch gaat het op bepaalde moment in je leven een stuk harder of althans het lijkt harder te gaan.

Je moet niet blijven denken wat als ik die baby nou niet had geaborteerd, want dat kan je bij alles in je leven blijven denken. Je moet goed beseffen dat je op dat moment dacht dat je de beste keuze maakte en niks kan dit ongedaan maken. Daarnaast zou ik (als ik een meisje geweest was) hetzelfde gedaan hebben. Je hebt nog zoveel zelf te ondergaan en je beknelt je leven ernstig als je je op die leeftijd al met babies gaat bezighouden.

Ik heb er geen ervaring mee maar ik hoop dat dit je helpt om het wat anders te bekijken.

[treintje]

Probeer het te vergeten! Ga niet nadenken over de eigenschappen van datgene wat een kindje geworden zou kunnen zijn. Het heeft geen zin en zo kun je het nooit verwerken.

Ik weet waar ik over praat. Een paar maanden geleden heb ik zelf een miskraam gehad.

[ekki]

dit past beter op psychologie.

[Blues]

Ikzelf heb 't nog niet meegemaakt (zal wel nooit komen) maar 'k wens je veel sterkte joh!

[MissBi@tch]

idd heel veel sterkte lijkt me heel moeilijk om mee om te gaan!

[CoveredEyes]

Oei, dat lijkt me heel erg!
Ik zelf was ook bijna zwanger en dat was een hele enge periode, maar ik weet niet wat je nu voelt enzo, maar ik zou er zeker met iemand over praten, misschien een maatschappelijk werkster bij je op school?

Sterkte!
Kus Suus

Bij elke keuze die je hebt gemaakt in het verleden moet je bedenken: ìk heb dat zo gewild.

Die acceptatie is de enige mogelijkheid tot verwerking

[Redhair]

treintje schreef op 02-02-2004 @ 19:24:
Probeer het te vergeten!

Hier moet je mee oppassen. Vergeten kan je, als je 16 bent, bijna alleen door het te VERWERKEN. Dus praten, praten, praten. Vergeten zul je het namelijk nooit. Praat met mensen. Krop het niet op. Sterkte

[treintje]

Redhair schreef op 03-02-2004 @ 20:49:
Hier moet je mee oppassen. Vergeten kan je, als je 16 bent, bijna alleen door het te VERWERKEN. Dus praten, praten, praten. Vergeten zul je het namelijk nooit. Praat met mensen. Krop het niet op. Sterkte

Dan rakel je het alleen maar op. Je moet het niet groter maken dat het is.
Het is wél erg, maar als je erover blijft praten blíjft het erg.

[Decomposition]

tsja.. ik kan begrijpen dat je het er moeilijk mee hebt, ik zou me zelf altijd al blijven vragen hoe zo'n kind geworden was als ik het gehouden had enz..opzich was het geen verkeerde keuze vanwege je leefijd maarjah.. om het te verwerken kun je er misschien het beste over praten met mensen die je vertroud of evt. een psycholoog, al zou ik niet weten wat die eraan zou kunnen doen.

treintje schreef op 03-02-2004 @ 21:24:
Dan rakel je het alleen maar op. Je moet het niet groter maken dat het is.
Het is wél erg, maar als je erover blijft praten blíjft het erg.

Praten is misschien vervelend, moeilijk enz. maar het helpt wel! Als je niet praat wordt je als het ware opgegeten van binnen doordat je alles opkropt. Je kunt het wegstoppen, en proberen te vergeten/negeren maar het komt vroeg of laat terug. Als je erover praat kan je het een plekje geven en leer je er mee leven.

@ AnNie! 16:
Ik kan je niet vertellen hoe je er mee om moet gaan, omdat ik het zelf nog nooit heb meegemaakt. Ik wil je iig veel sterkte wensen!

[Feel The Vipe]

Lees je Prive Bericht maar en mail me maar.

[Carlie]

Ik heb zelf geen ervaring hiermee maar ik kan me wel voorstellen dat je dit niet zomaar kan vergeten. Je kan iemand zoeken die hetzelfde heeft meegemaakt, zoals je nu doet. Je kan er ook met andere mensen over praten, ouders, leraar, vriendin of je kan naar een psycholoog gaan. Die zijn er namelijk ook speciaal voor jou!!!
Succes ermee!

[treintje]

Erover praten is niet altijd slecht. Maar hoe meer betekenis je eraan gaat geven, hoe zwaarder het wordt.
Ik ben heus geen botte trut, maar het kan echt beter zijn om het te vergeten en niet jezelf te kwellen door er maar blijven nadenken.

Misschien is het bij jou al te laat daarvoor, aangezien het al jaar geleden is en je er nog steeds last van hebt.
Als je naar een psych gaat wordt alles wel opgerakeld en zal het lang duren voordat je het vergeten en verwerken kunt. Maar dan heb je wel zekerheid dat je ermee om kunt gaan.

Succes

[Tulpje6]

Ik ben op de 1e dag van mijn strip misschien zwanger geraakt door diarree....als ik erachter kom dat ik zwanger ben (kan pas test doen als ik een paar dagen overtijd ben) is het embryo dus ongeveer 25 dagen oud.
Als je GEEN pil slikt is het embryo ongeveer 15 dagen oud als je erachter komt, omdat je menstruatie altijd 2 weken na je vruchtbare periode moet komen.

Ik hoor nu overal dat je tussen de 12 en 16 dagen overtijd nog een overtijdbehandeling kan doen.
In mijn geval zou ik dus OOK met 5 weken zwanger zijn nog een overtijdbehandeling kunnen doen (er wordt nergens gezegd dat het als de embryo ouder is geen overtijdbehandeling meer heet, ze gaan blijkbaar puur uit van het aantal dagen overtijd en niet van de leeftijd van het embryo)....toch vreemd dat je MET pil nog 5 weken zwanger kunt zijn en dat het dan nog overtijdbehandeling heet, en ben je zonder pil zwanger geraakt dan kan het maar tot een week of 4.
Of zou het bij mij dan ook een abortus worden?? Dat het toch aan de leeftijd van het embryo ligt?? (lijkt mij wel zo logisch maar dat hoor ik nergens).

Ik weet niet wat ik zou doen. Ik wil absoluut geen kinderen, maar ik zal even een weerslag geven uit een boek (new age achtig) waardoor ik er toch zwaar over twijfel (veel van dit soort boeken zeggen hetzelfde, het is niet alleen dit citaat):

Abotus is in de meeste gevallen niet goed, want je weet nooit uit welke sfeer je baby afkomstig is (komt het uit een lage sfeer dan kan de ziel al vanaf de 1e week zwangerschap in het embryo gaan zitten en als je dan abortus pleegt beindig je dus leven. Komt het uit een hoge sfeer dan kan het goed zijn dat pas laat in de zwangerschap de ziel in het embryo gaat zitten).
Pleeg je abortus en zit de ziel er al in dan beindig je leven. Zit de ziel er nog niet in, dan ontneem je met abortus iemand de kans om verder te komen in zijn evolutie (je geeft het geen kans geboren te worden).

Iedere vrouw die abortus pleegt, komt daar de consequenties van tegen, als zij uit egoistische motieven handelt ('ik wil geen kind'). Dat is ook het geval bij vrouwen/ jonge meisjes die zich door haar ouders of door de vader van het kind laten ompraten om abortus te plegen.
Iedere vrouw die abortus laat plegen blijft ZELF verantwoordelijk voor dit besluit. Dat KAN haar dus negatief karma opleveren. Dit geldt NIET voor de vader (hoe eerlijk ). En dit geldt ook niet voor de vrouw die uitlsuitend en alleen aan het welzijn van haar ongeboren kind denkt, of wier leven gevaar loopt en als gevolg daarvan abortus pleegt.

Het kan van bovenaf gepland zijn dat je als vrouw (ongewild) zwanger raakt. Als dit zo is en je pleegt abortus, dan ontneem je de ziel (van het kind) zijn kans om haar karma in te lossen en ontneem je ook jezelf kansen om verder te komen in je evolutie, omdat het was voorbestemd dat jij dat kind zou krijgen en daar een moeder-kind relatie mee zou aangaan.

Als het NIET van bovenaf gepland was, dan zit de ziel er vaak al vrij snel na de bevruchting in omdat lage zielen azen op foetussen om maar zsm op aarde geboren te worden (want op aarde is het fijner dan de donkere sferen waar ze vandaan komen).
Als je bij zo'n NIET (door boven)-geplande zwangerschap abortus pleegt, dan dood je dus leven.
Echter: laat je het leven en geboren worden zal de moeder-kind relatie vaak stroef lopen omdat lage zielen nogal moeilijk kunnen zijn (t zijn geen lieverdjes).

Maar het komt er dus op neer dat de vrouw die abortus pleegt daar altijd alleen maar zelf verantwoordelijk voor is en dus ook voor gestraft zal worden, karmisch gezien.

Wat is de wereld toch weer eerlijk verdeeld vind je niet ?

Ik hoop van harte dat ik niet zwanger ben en deze vreselijke keus niet hoef te maken.
Mijn keus zou louter uit egoistische redenen zijn ('ik wil geen kind...dat veranderd heel mn leven, dan moet ik van de bijstand leven, en mn studie dan? Ik ben vast geen goede moeder, ik heb nooit kinderen gewild' etc. ) waardoor ik slecht karma zou krijgen.



PS: mocht je hier in geloven en erover inzitten kun je wellicht naar een paragnost gaan. Hij kan misschien zien of er een ziel inzat toen je abortus pleegde of niet en je kan misschien contact leggen met die ziel en om vergeving vragen en je situatie uitleggen.
Het komt trouwens wel eens voor dat als je abortus pleegt de ziel om je heen blijft zweven totdat je weer zwanger raakt (nu wel gewenst) en er dan in gaat zitten...krijg je dus hetzelfde zieltje weer
Als het echt de bedoeling was dat het bij jouw geboren moet worden dan heb je grote kans dat de ziel dat ook doet uiteindelijk bij een wel gewenste zwangerschap.
Het kan ook zijn dat ie andere ouders opzoekt bij wie hij ongeveer dezelfde ervaringen mee zal kunnen maken (die goed zijn voor zn karma-inlossing en evolutie).

[Tulpje6]

Decomposition schreef op 03-02-2004 @ 22:04:
tsja.. ik kan begrijpen dat je het er moeilijk mee hebt, ik zou me zelf altijd al blijven vragen hoe zo'n kind geworden was als ik het gehouden had enz..opzich was het geen verkeerde keuze vanwege je leefijd maarjah.. om het te verwerken kun je er misschien het beste over praten met mensen die je vertroud of evt. een psycholoog, al zou ik niet weten wat die eraan zou kunnen doen.

Als je er in gelooft, denk ik dat een bezoekje aan een paragnost o.i.d heel goed kan helpen bij het verwerkingsproces (helaas weet je nooit zeker of je met een charlatan te maken hebt). Je kan dan ECHT contact maken met het zieltje wat bij je geboren wou worden...je kan hem/ haar dan je situatie uitleggen, om vergeving vragen...dan heb je wellicht dat negatieve karma -mocht je dat opgelopen hebben bij je abortus- een beetje ingelost (??) omdat je het een beetje hebt uitgepraat met dat zieltje.
Misschien kom je erachter dat het zieltje voorbestemd is bij jouw geboren te worden. Dan weet je dat je bij een latere zwangerschap dit zieltje zal krijgen.

Verder zijn er ook praatgroepen over 'na de abortus'. Kijk eens bij (websites) van het FIOM, Rutgers stichting e.d.

Een psych kan ook helpen (mits je iemand hebt met wie het klikt en je een persoon bent voor wie een psych kan helpen).
Je kan dan in ieder geval je verhaal kwijt aan een professioneel iemand. Dan ontlast je ook je omgeving.

[AnNie! 16]

Hallo mensen,

Ten eerste wil ik jullie allemaal super bedanken voor jullie reacties. Er zijn een aantal reacties bij waar ik echt iets mee wil gaan doen. Ik wil tegen Tulpje zeggen dat ze zich waarschijnlijk niet druk hoeft te maken over een eventuele zwangerschap. Ik snap dat je gespannen bent, maar voordat de pil haar werking verliest moet er heel wat gebeuren. Van een beetje diarree gebeurt dat heus niet.

En over mezelf...In de periode dat ik zwanger was heb ik mijn vriend volledig afgestoten. Als hij bij mij kwam om erover te praten en me te helpen, negeerde ik hem vaak. HIJ was tenslotte degene die NIET met dit probleem zag. Daar heeft mijn vriend het toen ook heel moeilijk mee gehad. Hij deed er ontzettend veel aan om mij te helpen, maar op dat moment KOTSTE ik van hem. Ik walgde echt van hem. Als HIJ er niet was geweest dan was dit nou eenmaal niet gebeurd.

Maar gelukkig zijn we er wel uitgekomen en heb ik veel spijt van mij gedrag. Ik ben blij met al die reacties en hoop op nog meer reacties..

Allemaal bedankt!!!

[SvdB]

treintje schreef:

Probeer het te vergeten! Ga niet nadenken over de eigenschappen van datgene wat een kindje geworden zou kunnen zijn. Het heeft geen zin en zo kun je het nooit verwerken.

Ik weet waar ik over praat. Een paar maanden geleden heb ik zelf een miskraam gehad.

Het is heel makkelijk zeggen dat je het moet vergeten, alleen werkt het toch iets anders. Ik heb het 5 jaar geleden laten doen en ik voel elk jaar dat het weg gehaald is toch nog intense pijn! En een miskraam is toch echt wel wat anders als het zelf weg laten halen omdat je weet dat je er niet voor kan zorgen.

[Binkyboy97]

SvdB schreef:

Het is heel makkelijk zeggen dat je het moet vergeten, alleen werkt het toch iets anders. Ik heb het 5 jaar geleden laten doen en ik voel elk jaar dat het weg gehaald is toch nog intense pijn! En een miskraam is toch echt wel wat anders als het zelf weg laten halen omdat je weet dat je er niet voor kan zorgen.

Dit topic is van 12 jaar geleden.