Langeafstandsrelatie, gay en nog meer shit

[thatoneboy]

Hey,

Ik ben een jongen van 15 jaar en gay. Ik ben sinds een half jaar uit de kast gekomen voor mijn ouders, en sinds een paar maanden ook voor mijn broers/zussen en opa's en oma's. Wat je verder nog van me moet weten, is dat ik heel erg verlegen ben. Daarom bespreek ik dit ook liever hier op het topic in plaats van met een vriend of vriendin.

Ik heb, ongeveer een half jaar geleden, een jongen ontmoet via het internet (hij woont een uur met de trein weg, dus dat is een beetje een nadeel). We hadden van te voren al geskyped en toen was het moment daar: de ontmoeting. Ik was echt super zenuwachtig en mijn ouders waren ook mee. Toen ik daar was, was het heel gezellig en alles liep wel vlot.
Naderhand gingen we steeds vaker skypen en we hebben elkaar ook meer en meer gezien.
Op een gegevens moment heeft hij me verkering gevraagd, en ik heb toen ja gezegd. We waren toen allebei heel blij en voor mij was het mijn eerste liefde.
In de vakanties bleven we altijd een halve week bij elkaar, want normaal gesproken kunnen we elkaar weinig zien. Ik heb wedstrijden van het basketbal en hij van badminton.
Bij onze eerste kus had ik echt kriebels in mijn buik, want het was de eerste kus met hem en mijn eerste kus die ik ooit heb gehad.

Alleen nu begin ik over alles te twijfelen, ik zit met mezelf in de knoop... Zo begin ik te twijfelen over de kriebels tijdens onze zoen: waren die niet van de spanning, omdat het de eerste keer was dat ik iemand heb gezoend...? Want nu heb ik dit gevoel niet meer... En ik vraag me ook af, ben ik wel toe aan een relatie? Ik denk soms dat als ik het uit zou maken, het mij meer innerlijke rust zal geven. Wat ik nu doe werkt sowieso niet, want ik lig nu soms tot 1 uur 's nachts te huilen in mijn bed. Ook is het altijd zo moeilijk om te plannen wanneer we elkaar weer gaan zien. Het gebeurt wel eens dat dit maar 1 keer per maand is, en dat is wel heel erg weinig...

Alvast geel erg bedankt voor jullie reacties
XxX

[Elin3]

Ben je nog verliefd op deze persoon? Heb je het idee dat dit een jongen is waar je misschien wel oud mee zou willen worden? Nee? Probeer voor jezelf te bepalen wat je verwacht van of zoekt in een relatie? Voldoet je huidige relatie daaraan? Is er iets waardoor je dat zou kunnen veranderen, meer tijd voor elkaar nemen, wat vaker bellen, meer iets speciaals doen samen?
Als je altijd hetzelfde doet kan je ook in een sleur komen die het fijne gevoel van verliefdheid weggaan. Kan dat het geval zijn?

[thatoneboy]

@Elin3
Dat is dus ik wat ik mijzelf afvraag, ben ik nog verliefd? Is er een manier om daar achter te komen?
En als ik niet meer verliefd zou zijn, zou ik het niet durven uitmaken omdat ik dan bang ben dat hij het leven niet meer ziet zitten en dat soort dingen...

[Elin3]

Die angst of verplichting kan ook gaan overheersen in je relatie. Als dat alles overheerst, als je niet ook nog fijne leuke momenten hebt samen moet je je afvragen of dat het waard is. Misschien kan je de hulptroepen inschakelen (ouders, zijn vrienden) voordat je met hem in gesprek gaat over de toekomst van jullie relatie. Dan zijn er anderen die hem kunnen opvangen als dat nodig is. En voel jij je ook niet door ongerustheid bezwaard om gewoon eerlijk en open het gesprek aan te gaan.

[thatoneboy]

Okayy, heel erg bedankt voor de hulp! Ik zal er met iemand over in gesprek gaan. Ik laat naderhand wel horen hoe het is gegaan.