Nieuw verhaal: Een Pijnlijk Bestaan

[Schrijfstertje]

heej iedereen!
k Ben hier helemaal nieuw, nu zou k graag willen weten wat jullie vinden van *Een Pijnlijk Bestaan* Reactie's graag
xx PS: Hier komen nog vele vervolgen aan!


Natalie slaakt een zucht van opluchting als ze merkt dat haar stiefvader er niet is.
Ze loopt op haar gemak richting woonkamer. Daar aangekomen ploft ze neer in de sofa. Nu ze alleen thuis is, kan ze doen waar ze zin in heeft. Haar moeder is eten gaan halen in de nieuwe supermarkt, terwijl haar zusje Anneleen de dag doorbrengt bij een vriendinnetje. Het kan Natalie niets schelen hoe het gaat met haar vader. Waarom hij haar moeder in de steek heeft gelaten rond de tijd dat Anneleen op de wereld werd gezet, weet ze niet. In ieder geval: ze wil beslist niks meer met hem te maken hebben. Haar besluit stond vast.
Sinds vader niks van zich liet horen, was er veel veranderd.
Anneleen werd een knap kind - zoals Natalie. En hun moeder vond een nieuwe liefde in haar leven: Marco, een macho van vijfendertig. De twee zussen vroegen zich steeds af wat mama in hem zag. Hij is een heel ander type dan hun bloedeigen vader, die is eerder aan de rustige kant en nogal stil.
Blijkbaar was moeder al over de -soort van scheidingtoestand- heen. Ze heeft het gevoel dat ze nu een vrolijke tijd tegemoet gaat. Maar, wat Natalie opvalt, voor haar zusje maakt het niets uit wie haar nieuwe vader is, blijkbaar begrijpt ze het nog niet omdat ze nog erg jong is...
Natalie's ogen vallen dicht na een paar keer geeuwen.

Natalie's dutje wordt verstoord door de deurbel, die weergalmt door het huis.
Natalie schrikt ervan wakker. Kan dat haar stiefvader zijn? Of is het haar moeder, die terug is van het winkelen? Als het haar stiefvader maar niet is! hoopt ze. Bij hem voelt ze zich nóóit op haar gemak! Met loden schoenen loopt ze richting voordeur. Dichter en dichter nadert ze de voordeur. Hopelijk is het haar stiefvader niet! Uiteindelijk staat ze bij de deur.
Met trillende handen schuift ze de deur open. Voor haar staat een man met opvallende bruine ogen, kort gekruld haar en een breed gezicht: haar stiefvader!
De man vertoont een glimlach op zijn gezicht. "Dag Natalietje!" groet hij.
Hij loopt het huis binnen en doorzoekt de kamers. "Alleen thuis?" vraagt hij even later ter informatie als hij weer bij Natalie staat.
"Ja" zegt ze en kijkt naar de grond. Ze wacht zijn antwoord af. "Mooi zo". Natalie weet al wat hij daarmee bedoelt. Nu moet ze naar zijn slaapkamer! Ze was er al bang voor! Zonder nadenken neemt de man haar mee -aan haar dij- naar boven. Natalie is heel bang. Van schrik kan ze niets uitbrengen. Wat nu? Was haar moeder er nu maar! De treden kraken als ze naar boven lopen. Als ik niet doe wat hij wilt, dan vermoordt hij me nog! spookt het in haar hoofd. Dat kan ik mama niet aandoen!
De man en Natalie lopen naar boven, de hal door. De man pakt haar hand en trekt haar de slaapkamer in. Natalie's adem stokt als ze het grote bed ziet. De man sluit de deur. "Kleed je uit, of... zegt hij, er verschijnt een kwaadaardige grijns op zijn gezicht. Hij maakt zijn zin niet af. Elk moment voelt ze angst opkomen. Ze wordt overmand door angstgevoelens. De man verlaat de kamer, "ik ben zo terug!" zegt hij nog. Natalie kijkt de kamer rond. Nu staat ze in de slaapkamer van "de man" en haar moeder. Er is een groot bed, een nachtkastje aan elk kant van het bed. Ook is er 1 raam. Nu pas komt het in haar op waar ze zich bevindt. Wat moet ze nu doen? Ze moet er niet aan denken wat hij van haar verlangt! De gedachte alleen al doet Natalie een rilling over haar rug lopen. Eén ding staat vast: ze moet hem best gehoorzamen. Ze rilt er weer van. Inmiddels zijn haar gedachten op iets anders gericht. Als ze hem zou gehoorzamen, zal ze zich wel moeten uitkleden. Waarom moet zij het slachtoffer zijn? Stuk voor stuk trekt ze haar kleren uit. Haar hele lijf beeft! Op dat moment gaat de deur open. "Hier ben ik weer" zegt de man.
Verbijsterd kijkt ze hem aan. Hij is helemaal naakt! Ze wendt haar hoofd onmiddellijk af. Ze voelt kotsneigingen opkomen. De man die voor haar staat, bewondert haar lichaam van kop tot teen.
"Sexy lijf!" zegt hij, "doe je bh en slipje ook maar uit" gaat hij verder. "En wat vind je van mij?" vraagt hij. Wat moet Natalie daar nou op zeggen? Ze wil hem sowieso al geen blik gunnen! Laat staan zijn lichaam! Ze walt ervan.
En waar blijft mama nou? Vertwijfeld werpt ze een blik door het raam achter zich. "Wat zoek je?" wil de man weten. Hij sluit de deur en loopt naar Natalie toe. "Oh niks" zegt het meisje op een vlakke toon. De man zijn lippen zoeken de hare.
"Wacht" zegt de man plots, "ik heb nog iets" Hij verlaat de kamer en keert terug met een gloednieuwe sleutel in zijn hand; "Kijk" hij houd de sleutel in de lucht. "Deze heb ik laten maken bij de sleutelmaker, goed hè". Nu is hij vast trots dat hij een bezoek bracht bij de sleutelmaker, denkt Natalie geërgerd. De man steekt de sleutel in het sleutelgat, doet de deur dicht en draait de sleutel eenmaal om.
"Zo, we zijn alleen." Hij loopt naar het meisje en neemt haar vast. "Leg ik je in bed of doe jij het?" vraagt hij haar. Geen antwoord.
Onverwachts tilt hij haar op. Met een zwier belandt ze op het bed. De man loopt ook naar het bed en gaat er op zitten.
De angst knijpt Natalie's keel dicht. Ze kan geen woord uitbrengen. Wat staat haar nu op te wachten?
De man draait zich om naar het meisje. "Nu is het showtime!" grijnst hij.
Natalie voelt een klik in haar hoofd.
Nu wordt het anders, beslist ze...

Natalie hoort nog hoe haar stiefvader met zijn blitse sportauto wegscheurt.
Waarschijnlijk naar zijn vriendjes in de fitnessclub, om elkaars spierbundels te bewonderen, denkt ze cynisch...

Geleidelijk ontwaakt ze uit haar shocktoestand.
Ze opent haar ogen en de wereld begint tot haar door te dringen.
Ze blikt de kamer rond, een mist van tranen komt voor haar ogen.
Ze voelt zich tegelijk machteloos en woedend.
Met een schok komt ze tot het besef dat ze best zo snel mogelijk naar haar eigen kamer moet.
Ze grist haar kleren bij elkaar en zo stil als een schaduw glipt ze over de gang haar kamer binnen.
Ze wil het uitschreeuwen, maar handenwringend bedenkt ze plannen om uit dat gruwelijk leven te ontsnappen.
Vluchten ziet ze niet als mogelijkheid.
"Ik MOET wel hier blijven, anders loopt mijn zusje nog gevaar" bedenkt Natalie.
Doelloos slentert ze rond in haar kamer.
Duizend dingen tegelijk schieten door haar hoofd.
Maar één ding staat vast: dit gruwelijk bestaan wil ze achter zich laten...

Na een poosje hoort ze de klik van de voordeur.
Een ogenblik verstijft ze van angst, het zal toch niet haar stiefvader zijn die alweer terug is?
Op de toppen van haar tenen gaat ze luisteren op de gang.
Maar dan hoort ze de vertrouwde stem van haar moeder en ze kan weer vrij ademhalen.
"Natalie, weet je wie ik tegen het lijf ben gelopen in de stad?"
Zonder veel enthousiasme vraagt ze "Ja, zeg maar?"
Dan vertelt haar moeder over de toevallige ontmoeting met Koenraad, haar echte vader.
En Natalie's aandacht is meteen gewekt.
Koortsachtig speelt ze met de gedachte om thuis weg te lopen en met haar kleine zusje aan te kloppen bij haar "vader".
Ze herinnert zich nauwelijks hoe hij er uit zag, hoe zijn stem klonk, welke kleur zijn ogen hadden...
Haar onbekende "vader", is hij haar enige redding dan?
Maar hoe zou hij reageren, misschien heeft hij zelf een nieuw gezin met gelukkige kinderen die niks afweten van de gruwelijkheden die meisjes zoals zijzelf meemaken.
Misschien beschouwen ze haar als één of andere gekke aandacht-zoeker, die zich per se in de kijker wilt werken.
Wat een uitzichtloze situatie, het gevoel alsof je in een moeras rondtrappelt en bij elke stap wordt je dieper en dieper gezogen tot al je energie op is en je wanhopig neerzakt.
Met een schok wordt ze uit haar gedachten weggehaald.
Haar moeder zegt scherp: "Natalie, het stoort me dat je zo onverschillig bent voor wat ik je vertel over het verleden.
Ik dacht dat je oud genoeg was om begrip op te brengen voor mijn beslissingen om te scheiden van Koenraad".
"Ja ja, mompelt Natalie, ik begrijp je wel mama, maar toen was ik nog zo klein, ik kon er niets tegen inbrengen, ik moest het gewoon aanvaarden van jou en papa".
"Soms is het beter uit elkaar te gaan, dan in de hel te blijven leven, Natalie" zegt haar moeder.
"Als je dàt maar weet" merkt Natalie sarcastisch op en het ontgaat haar moeder dat dit een dubbele betekenis heeft...

[sublime]

jeej! weer een carry slee verhaal.. ! wat ontzettend origineel

[Schrijfstertje]

Bedoel je dat positief ?

[.boris]

orginaliteit drrrrrrruipt der idd weer vanaf, maar waarschijnlijk vinden die andere Sleetjes het weer helemaal toppie.

[Schrijfstertje]

GEEN ENKEL VERHAAL IS ONORIGINEEL !

Als dat maar tot je door dringt is dat voor mij priiima!

[Charlottetje]

natuurlijk heb je het niet letterlijk overgenomen, dus is het in die zin origineel, maar het heeft weer dezelfde stijl, zelfde thema als carry slee verhalen en die komen we hier op letteren de laatste tijd gewoon wat veel tegen.
Er zullen genoeg mensen zijn die je verhaal helemaal fantastisch vinden, dus je moet er ook maar gewoon mee doorgaan hoor, maar net als ik blijken er dus enkele anderen te zijn die het ook net zo geweldig en even min origineel vinden.

Charlotte

[sublime]

Schrijfstertje schreef op 02-05-2004 @ 17:21 :
Bedoel je dat positief ?

watch the rolleyes > dat betekent sarcasme

en er zijn te veel verhalen domweg onorigineel. en dit is er één van. je hebt de woordvolgorde en de namen zelf bedacht, dat is het zo'n beetje, naar mijn immer bescheiden mening.

[Schrijfstertje]

Mij boeit niet wat jullie ervan vinden. Ieder zijn eigen mening.

Op een Fancy Forum vinden ze het daar errug leuk!
En trouwens.. ieder zijn eigen schrijfstijl, niet te vergeten!

xx

[.boris]

natuurlijk kan er origineel geschreven worden over verkrachting, stiefvaders, ruzie..
maar dit is niet origineel geschreven.

[.boris]

Schrijfstertje schreef op 02-05-2004 @ 18:10 :
Mij boeit niet wat jullie ervan vinden. Ieder zijn eigen mening.

Op een Fancy Forum vinden ze het daar errug leuk!
En trouwens.. ieder zijn eigen schrijfstijl, niet te vergeten!

xx

'k Ben hier helemaal nieuw, nu zou k graag willen weten wat jullie vinden van *Een Pijnlijk Bestaan* Reactie's graag '


ieder zijn eigen stijl, maar jij hebt geen boeiende stijl, je stijl is te standaard.

[Schrijfstertje]

Mij een zorrug!

[.boris]

O.

[Schrijfstertje]

Maar.. NIET iedereen vind dat ervan, hè..

Trouwens.. Je maakt gewoon je eigen verhaal, wat maakt dat nou uit of iemand het leuk vindt of niet, zolang de auteur het maar leuk vind! En Carry Slee schrijft standaard-verhalen. Dat merk ik wel eens in haar boeken..

[.boris]

?.

[Schrijfstertje]

Niet iedereen vind mijn verhaal standaard, zoals jij doet

[.boris]

ohwzo.

wat vind je zelf dat jou verhaal origineel maakt?

[Charlottetje]

nu zou k graag willen weten wat jullie vinden van *Een Pijnlijk Bestaan* Reactie's graag

en ik maar denken dat ik hier uit op kon maken dat jij graag meningen en reacties wou horen, maar kennelijk toch niet.
natuurlijk heeft ieder zijn eigen mening, maar in plaats van daar op af te geven zou je beter met mensen erover in discussie kunnen gaan met onderbouwde meningen en proberen ervan te leren of anders de ander iets te leren.
Toch?

Charlotte

[juliettebinoche]

Schrijfstertje schreef op 02-05-2004 @ 18:10 :
Op een Fancy Forum vinden ze het daar errug leuk!
En trouwens.. ieder zijn eigen schrijfstijl, niet te vergeten!

Een fancy forum, dat zegt al genoeg, dunkt mij.
Het commentaar betreft niet de schrijfstijl, maar het onderwerp. Mijns inziens komt er ook geheel niets origineels of pakkends qua schrijfstijl bij kijken.
Want ik zeg altijd maar, cliché mag, als je het maar goed doet.

Buitengewoon onzinnig om eerst om reacties te vragen en als je dan negatieve feedback krijgt, meteen roepen dat het je niks kan schelen.
Probeer er iets nuttigs mee te doen.

[Tisch]

Jee, let eens op leeftijden.

Dit meisje is 14 jaar.
Ze heeft recht erop niet met kritiek om te kunnen gaan.

[Charlottetje]

dan moet ze daar maar mee leren omgaan!
leeftijd mag er dan weinig toe doen, zoiets moet ze dan maar van te voren proberen te kunnen verwachten.
ik maak vaak genoeg dezelfde fout als zij, maar onderscheid in leeftijd, kom op!
moet ik dan ook bepaalde verhalen maar goed gaan vinden omdat iemand een bepaalde leeftijd had toen die persoon dat schreef?
ja, ik vind dat wel hetzelfde, sorry!

Charlotte

[Tisch]

Wat reageer jij altijd gespannen, zeg?

Uitleg:

het meisje is 14, geen 18.
Het meisje moet nog veel leren in haar leven, dus ja; daar houd je rekening mee. Natuurlijk.

Vandaag mailde een meisje van 13 mij om te vragen wat ik van haar boek vond, dat ze had geschreven. Ik heb het doorgelezen en haar advies gegeven. Gelukkig was het goed, vooral voor iemand van 13. Natuurlijk houd je rekening met de leeftijd van iemand!

Iemand van 14 heeft nog niet geleerd te relativeren. Waar zit zo'n meisje in? De brugklas? Het is hoogst waarschijnlijk dat ze net begint en trots is op haar verhaal, vooral omdat haar moeder en haar vriendinnetjes zeggen dat het goed is. Uiteraard is het dan lastig kritiek te krijgen, want ze is pas veertien.

Wie ben jij om te bepalen waar een onvolwassen meisje maar mee moet leren omgaan?

Charlottetje schreef op 02-05-2004 @ 20:00 :
dan moet ze daar maar mee leren omgaan!
leeftijd mag er dan weinig toe doen, zoiets moet ze dan maar van te voren proberen te kunnen verwachten.
ik maak vaak genoeg dezelfde fout als zij, maar onderscheid in leeftijd, kom op!
moet ik dan ook bepaalde verhalen maar goed gaan vinden omdat iemand een bepaalde leeftijd had toen die persoon dat schreef?
ja, ik vind dat wel hetzelfde, sorry!

Charlotte

Als een kleuter een ronduit lelijke tekening maakt van zijn moeder, zeg jij dan ook dat zijn moeder toch echt twee benen heeft en niet vier en dat ze vingers in plaats van harkjes heeft?

[Charlottetje]

alsof ik wel al volwassen ben?
het is haar keus het hier te plaatsen en daar moet ze de concequenties maar van dragen!
de maatschappij/het leven, die zijn nou eenmaal hard!
sorry als ik gespannen reageer, is niet mijn bedoeling zo over te komen. Het zal mijn woordkeus misschien wel zijn!

Charlotte

[Charlottetje]

zuster schreef op 02-05-2004 @ 20:20 :
Als een kleuter een ronduit lelijke tekening maakt van zijn moeder, zeg jij dan ook dat zijn moeder toch echt twee benen heeft en niet vier en dat ze vingers in plaats van harkjes heeft?

natuurlijk maak je nooit helemaal geen onderscheid in leeftijd, maar ik zeg dan tegen die peuter dat ik het leuk vind wat hij/zij getekend heeft, niet dat ik het mooi zal vinden!
Misschien slechts een nuance voor jou, maar als ik iets niet mooi vind zal ik niet opeens gaan doen alsof ik dat wel vind.
(al is het natuurlijk nooit zo dat ik bij een cadeau het zou zeggen als ik het lelijk zou vinden, natuurlijk reageer ik dan ook met: "ohh, wat mooi, prachtig, dank je wel, had je niet hoeven doen" etc. etc.)
Kijk, zo'n meisje van 14 is heus niet dom hoor!
Op school wordt ze toch ook beoordeeld op wat ze moet kunnen?! Natuurlijk moet iemand uit de 3e dan meer kunnen dan uit de 2e, ja, natuurlijk is dat logisch, natuurlijk begrijpt in principe iemand van 20 meer dan iemand van 15, maar om daarom maar heel erg aardig te gaan doen vind ik onzin.
Ik heb in mijn erste reactie heel aardig geprobeerd te doen, haar uit proberen te leggen wat de concequenties ervan waren dat ze het hier geplaatst heeft.
misschien zelfs die reactie op een verkeerde toon, maar toch.
Ik ga echt niet aardiger tegen haar doen dan tegen iemand van 16, puur om dat leeftijdsverschil!

Charlotte

[sublime]

*zwaait met witte vlag*

wat doet iedereen weer zalig aanvallend..

natuurlijk is het zo dat je wel enigszins op leeftijd moet letten, maar dat betekent niet dat je niet mag zeggen dat iets onorigineel is, lijkt mij..

charlottetje schreef:

natuurlijk heeft ieder zijn eigen mening, maar in plaats van daar op af te geven zou je beter met mensen erover in discussie kunnen gaan met onderbouwde meningen en proberen ervan te leren of anders de ander iets te leren.

die onderbouwde reacties zijn in dit topic anders ver te zoeken (zie als lichtend voorbeeld de mijne )


anyway, zullen we dit topic maar redden en inhoudelijke kritiek/reacties geven op het door de ts geposte verhaal?


@ts:
zoals waarschijnlijk al wel duidelijk is, is het onderwerp van je verhaal niet bijster origineel. de uitwerking ervan is ook vrij standaard, altijd is het de stiefvader, altijd heeft de moeder niks in de gaten en zoekt problemen in het gedrag van de dochter enz.. dat is erg jammer, want dat maakt het ontzettend oninteressant om te lezen en dan hebben mensen ook gewoon minder snel zin om serieus te reageren.
dat ze op t fancyforum wél enthousiast waren, komt waarschijnlijk omdat veel meiden daar meer de 'doelgroep' zijn voor dit soort verhalen dat de forummers hier op letteren. die (wij) zijn toch vaak enigszins quasi literair verantwoord en laten dat graag merken

ik moet trouwens zeggen dat ik je schrijfstijl niet eens heel slecht vind, je gebruikt alleen erg vaak dezelfde opbouw van zinnen, vind ik. weinig afwisseling. en soms gebruik je wel heel duidelijk spreektaal, dat vind ik ook jammer...
je verwijst ook naar de stiefvader als 'de man', dat leest vrij irritant. als je hem een naam geeft wordt het 'persoonlijker' - ik vind het nu enigszins 'stijf' geschreven..

misschien is het idee om je eerst te richten op minder grootschalige projecten, dit is duidelijk een deel van een groot verhaal. als je korte verhalen schrijft kun je je meer richten op hoe je het schrijft, omdat je minder bezig hoeft te zijn met verhaallijnen en details die je er al dan niet in moet verwerken...

[Schrijfstertje]

Okeej.. Maar het verhaal dan al gelezen?
Buiten 'standaard' zou k willen wat je er nog van vind..
Ok, wees nou maar eerlijk k zal er niet van sterven.

xx

[Schrijfstertje]

k Thanks.. Nu heb k geen 'standaard' kritiek meer

[Schrijfstertje]

Welke onderwerpen lezen jullie dan graag?

horror
actie
liefde
oorlog
.. ?

[Charlottetje]

Natuurlijk heb ik het verhaal gelezen.
Ik vind namelijk dat ik anders niet had mogen reageren of er op zijn minst bij had moeten vermelden dat ik niet verder was gekomen dan een x aantal zinnen.

Eigenlijk ben ik het behoorlijk eens met wat Sublime in haar laatste post zei.
Bekend thema, met voor elk persoon de standaard rollen.
Hier en daar vind ik iets ook niet helemaal kloppen (sorry, maar ga zo, heel erg ik weet het, rozengeur kijken, dus heb even geen tijd om het op te zoeken wat precies)
Het geheel is ook wat voorspelbaar, waardoor minder spannend.
Dat is gewoon jammer.

Charlotte

[Charlottetje]

onderwerpen, goh, tsja.
Liefde is natuurlijk verschrikkelijk cliche, maar zolang het goed gedaan is heb ik daar geen bezwaar tegen eigenlijk.
oorlog, mwoah.
horror, actie, altijd wat onrealistisch, dus daar ben ik ook niet zo van.
Eigenlijk ben ik heel slecht in het verzinnen van onderwerpen/thema's etc. Ik ben meer van het: ik lees een boek en vind het goed of slecht, zeg maar. Ik merk later wel wat het thema uit het boek was.
Ik heb geen idee, eigenlijk...

Charlotte

[sublime]

het gaat niet zo zeer om het overkoepelende onderwerp denk ik.. ik ben van mening dat het zeker voor jongeren vaak moeilijk is een realistisch thema neer te zetten waar ze zelf geen ervaring mee hebben, mijn advies is dus ook om iets te zoeken wat dicht bij je staat, óf juist pure fantasie is > als je een eigen (fantasie)wereld creëert waar je verhaal zich afspeelt moet je vaak clichématige verhaallijnen wel loslaten... op die manier kun je een standaardverhaal voorkomen..

[Schrijfstertje]

Thanks voor de tips..

[Tisch]

sorry als ik gespannen reageer, is niet mijn bedoeling zo over te komen. Het zal mijn woordkeus misschien wel zijn!

Neen, de uitroeptekens!!!!

Denk ik

[ÜbberslUt]

tja , ik zou zeggen oefening baard kunst

Op een dag kun je vast heel goed schrijven

Tisch schreef op 02-05-2004 @ 20:12 :
Wat reageer jij altijd gespannen, zeg?

Uitleg:

het meisje is 14, geen 18.
Het meisje moet nog veel leren in haar leven, dus ja; daar houd je rekening mee. Natuurlijk.

Vandaag mailde een meisje van 13 mij om te vragen wat ik van haar boek vond, dat ze had geschreven. Ik heb het doorgelezen en haar advies gegeven. Gelukkig was het goed, vooral voor iemand van 13. Natuurlijk houd je rekening met de leeftijd van iemand!

Iemand van 14 heeft nog niet geleerd te relativeren. Waar zit zo'n meisje in? De brugklas? Het is hoogst waarschijnlijk dat ze net begint en trots is op haar verhaal, vooral omdat haar moeder en haar vriendinnetjes zeggen dat het goed is. Uiteraard is het dan lastig kritiek te krijgen, want ze is pas veertien.

Wie ben jij om te bepalen waar een onvolwassen meisje maar mee moet leren omgaan?

Auw... Tisch, ik ben 14 en zit in de 3e

Verder ben ik het met je eens, je moet een beetje letten op de leeftijd van het persoon waartegen je praat/raast. Niet iedereen kan evengoed redeneren, en niet iedereen vat een relaas op zoals jij het bedoelt had. Jongere mensen moeten nog veel leren, daarvoor dient het ouder worden. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar de bedoeling van uitzonderingen is dat ze zeldzaam zijn.

@ schrijfstertje: Dit onderwerp wordt veel gebruikt, daarom zit iedereen zo op het clichegebeuren. Het lijkt alsof je veel hebt opgepikt uit Carry Slee boeken, en dat de van haar het schrijven 'geleerd' hebt. Je moet een beetje proberen om van alles wat mee te krijgen, en daaruit je eigen stijl op te bouwen.

Probeer ook niet meteen helemaal te stressen als iemand negatief commentaar op je verhaal geeft. Haal de dingen die bruikbaar zijn eruit, en laat de rest zitten. Bijvoorbeeld, als iedereen zegt dat jouw verhaal cliche is, weef er dan een nieuw element tussen. Zolang het maar één persoon is maakt het niet zo veel uit, wat is nou één druppel in de oceaan?

En tsja, de beoordeling van je verhaal moet door de doelgroep waar jij het verhaal voor schrijft gebeuren. Als jouw doelgroep de mensen van het Fancy-forum is, dan moet je het daar inderdaad laten beoordelen. Je hebt het nou ook hier gezet, maar het scholieren.com forum is heel anders dan het fancy forum, schat ik.

groeten van Grim

[Charlottetje]

Grim schreef op 05-05-2004 @ 17:19 :
Niet iedereen kan evengoed redeneren, en niet iedereen vat een relaas op zoals jij het bedoelt had. Jongere mensen moeten nog veel leren, daarvoor dient het ouder worden.
groeten van Grim

Dat moet dan toch wel geleerd worden, als iedereen altijd maar super voorzichtig doet vanwege een leeftijd leert zo iemand het toch nooit?

mensen reageren ook zo vaak hard tegen mensen waarvan ze denken dat die er tegen kunnen, terwijl ze dat helemaal niet kunnen of juist andersom.
Het leven is nou eenmaal niet perfect en vredig, rustig.

Charlotte

Charlottetje schreef op 06-05-2004 @ 10:17 :
Dat moet dan toch wel geleerd worden, als iedereen altijd maar super voorzichtig doet vanwege een leeftijd leert zo iemand het toch nooit?

mensen reageren ook zo vaak hard tegen mensen waarvan ze denken dat die er tegen kunnen, terwijl ze dat helemaal niet kunnen of juist andersom.
Het leven is nou eenmaal niet perfect en vredig, rustig.

Charlotte

Klopt, maar 'hard' reageren kan ook op een redelijk beheerste manier en iets minder 'direct' het voelde ook voor mij aan alsof je meteen over haar heenwalste, staat zo slordig....

[Charlottetje]

hmm, dan ben ik zelfs nog heel erg veel op mijn vijanden gaan lijken de laatste jaren. Slechtslechtslecht. snorry!