Advertentie | |
|
27-01-2004, 18:49 | |
Beste Krummeltje,
Hierna volgt dan dat wat als commentaar en (opbouwende!) kritiek mag gelden van mijn zijde. Neem hierbij in acht dat ik geen geoefend criticus ben, het is zelfs zo dat ik vaak moeite heb gehad met het beoordelen van mijn eigen werk. Er kunnen dus geen rechten worden ontleend aan mijn kritieken. Ik heb het hele verhaal doorgespit en ik heb zoveel mogelijk fouten, opmerkelijkheden e.d. aangestipt. Verder geef ik tot slot nog een conclusie over het geheel. Doe er je voordeel mee, en lees verder op eigen risico. Op de oude man na was de kamer leeg. Omslachtig geformuleerd, mooier zou zijn om het in ieder geval op te splitsen in twee delen. Iets als “De kamer was leeg, op één oude man na.” Een direct gevolg daarvan was geweest dat hij zich een weg had moeten banen door de sneeuw, één keer toen hij naar het kasteel was geweest en één keer toen hij terugkeerde. Deze zin raakt kant noch wal, je zou hem beter anders kunnen brengen waardoor de boodschap wat duidelijker wordt. Overigens heb ik er sowieso geen idee van waarom dit soort dingen belangrijk zijn voor het verhaal; we weten wel dat de oude man het koud heeft. Hij wist dat hij al bijna zestig winters had meegemaakt – misschien wel teveel voor één mens. Het lijkt me nogal wiedes dat de man weet hoeveel winters hij heeft meegemaakt. Je zou dit beter wat onpersoonlijker kunnen formuleren naar mijn mening. Bijvoorbeeld: “Hij had al bijna zestig winters meegemaakt”. En hoewel zijn geest over het algemeen voldeed aan zijn eisen, was zijn lichaam al jaren terug opgehouden met gehoorzamen aan zijn wil. Over het algemeen staat nogal “korrelig”, het klinkt behoorlijk overbodig. Waardoor iedereen vervolgens dacht dat hij een norse, emotieloze man was. “Hierdoor dacht iedereen(…)” lijkt mij een beter alternatief, ‘waardoor’ is meer iets voor achter een komma. Dit zeg ik gevoelsmatig, niet om dat het zo ‘zou horen’. Hij hield van zijn vrouw, maar niet met zijn hele hart. Het was meer een soort gewenning. Of een verstandskwestie. Iets in deze zinnen stoort me. Hij houdt van zijn vrouw, maar dat is een verstandskwestie? Mijn inziens bestaat zoiets niet. Er waren zoveel dingen in zijn jeugd geweest die hij niet had mogen vragen, dat hij met vele vragen was blijven zitten, of er zelf een antwoord op had gezocht. ‘Kromme’ zin, je gebruikt tweemaal het woord vragen vlak na elkaar en het koppelwoord of lijkt me niet geheel op zijn plaats. De zin loopt niet lekker. Hij wist het antwoord niet. Nu had hij zijn ouders nodig om de antwoorden te geven en nu waren ze er niet. Al betwijfelde hij of ze hem dan de antwoorden hadden gegeven die hij nodig had. Maar nu zou hij het toch nooit weten. Dat was het wrange van ouder worden. Hij vroeg zich te veel af, hij piekerde teveel en hij kreeg niet de antwoorden die hij wilde. Vier maal antwoorden in een alinea, het stoort me. Waarom hij zich nu pas, aan het eind van zijn leven afvroeg, was hem een raadsel. Je vergeet ‘het’. Conclusie: Het verhaal boeide me niet. Ik vond het totaal gezien onprettig geschreven. Je maakte veelal gebruik van makkelijke bewoordingen die je vaak ook in het spraakgebruik tegen komt: spraaktaal. Het feit dat het in 1415 afspeelt doet eigenlijk ook niet terzake; het is een verhaal zoals er al duizenden geschreven zijn maar dan gegoten in de mal van de middeleeuwen. Verder vind ik het verhaal nogal “leeg”, de omgeving wordt eigenlijk nauwelijks beschreven op een paar details na, zoals de kleden. Ik stel me een grijsaard voor die bij een vuur zit in een levenloze kamer. Daar had je wel wat meer mee kunnen doen. Zowel het begin- als eindpunt was ook niet echt om over naar huis te schrijven. De “binnenkomer” en de slotzin vond ik niet mooi. Nu de man overleden is mag alles dan wel weer “goed zijn”, eigenlijk is er helemaal niets opgelost. Er worden geen mysteries ontrafeld, geen vragen beantwoord. Het is jammer, maar het verhaal kon mij persoonlijk om bovenstaande redenen niet geboeid houden. Ik heb mezelf er echt toe moeten aanzetten om het uit te lezen. Het had veel beter kunnen zijn. |
27-01-2004, 19:32 | |
Zoals beloofd mijn reactie. Laat ik beginnen met drie centrale vragen die bij me opkwamen na het lezen van je stuk:
- Wat wil je met dit verhaal vertellen? - Welke informatie is relevant voor het verhaal? - Welke uitdrukkingen gebruik je (te) vaak? Wat mij bijbleef van de tekst: okee, je kunt het wel, je hebt laten zien dat je goed en correct een tekst kunt opstellen, dat je na hebt gedacht over de inhoud, dan kun je nu gaan schrappen. Want je schrapt te weinig, meen ik. Ik ving al eerder op uit een eerdere reactie: "langdradig". Dat komt omdat het overgrote deel van je tekst zich afspeelt in het hoofd van Reinoud, je hoofdpersoon. Je begint zo veelbelovend! Omdat je zintuiglijke waarneming hanteert! Die zijn herkenbaar, die kan iedereen voelen, bijvoorbeeld de kou omdat het hout is uitgebrand. Maar daarna wordt het één grote terugblik; je hangt naar mijn idee teveel op de anekdote. Natuurlijk wil je een geschiedenis vertellen en dat moet je ook doen, maar probeer eens meer zintuiglijke waarnemingen erin te verwerken. Een voorbeeld waarin je het wel goed doet is het slot van de vijfde alinea, waarin zijn moeder zijn arm in de kaars houdt. Kijk, die voelen we mee, die komt over! Dat vond ik een sterk punt in het verhaal, een opleving, omdat het één van de weinige fysieke omschrijvingen is binnen het verhaal. Zoals ook al eerder gezegd: let eens op hoe vaak je liggende streepjes gebruikt. Te vaak, naar mijn idee. Het haalt de vaart uit je verhaal, en vaak is het informatie die uiteindelijk niets toevoegt aan de loop van het verhaal of mijn beeld van de hoofdpersoon of andere personen. Mijn tip dus: kijk dat nog eens even na, ga die zinsdelen langs en wees kritisch; durf te schrappen. Dat was het algemene. Dan wat specifieke puntjes: De allereerste zin. Op de oude man na was de kamer leeg. Ik snap de zin natuurlijk wel, maar volgens mij klopt ie niet helemaal. De kamer WAS leeg, dat betekent dus dat de KAMER hier onderwerp is. Maar de oude man is niet onderdeel van de kamer, hij zit IN de kamer. Maar ik heb nagedacht en ik zou zo niet een passend alternatief kunnen bedenken, en het is niet direct vreselijk storend. En misschien heb ik het zelfs wel verkeerd. Dus En hoewel zijn geest over het algemeen voldeed aan zijn eisen, was zijn lichaam al jaren terug opgehouden met gehoorzamen aan zijn wil. was zijn lichaam daar al jaren terug mee opgehouden , naar mijn idee klinkt dat wat lekkerder. Je herhaalt nu hetzelfde in net iets andere woorden, terwijl iedereen snapt dat je met "daar" terugrefereert aan het voldoen aan zijn eisen. Dat betekende toegeven aan zijn zwakte Nee, dat loopt niet echt lekker, misschien had je het zelf ook al wel door. "Betekende" en "toegeven" achter elkaar schept verwarring. Eerder zou ik hier kiezen voor iets in de geest van "Dat zou betekenen dat hij toegaf aan zijn zwakte". Zijn verkrampte vingers maakten een machteloos gebaar. Wat is een machteloos gebaar en hoezo komt dat gebaar opeens uit de lucht vallen? Naar wie maakt ie het gebaar? Is het geloofwaardig; zou je zelf zoiets doen als er niemand in de wijde omgeving was die dat gebaar kon zien? Mocht je bevestigend antwoorden, dan moet je het natuurlijk gewoon laten staan. Ik wilde je alleen even bewust maken van de situatie waarin je zoiets schrijft. Het is zeker niet fout of zo! Hij had hem, Reinoud, zijn enige zoon, die op dat moment nauwelijks meerderjarig was, zomaar achtergelaten. Hetzelfde verhaal als met de liggende streepjes. Probeer zoveel mogelijk ingewikkelde zinnen met meer lagen te voorkomen. Het haalt vaart uit je tekst en dat is zonde, omdat je ook nogal een geschiedenis wilt vertellen. Het komt beter over als je dat vlot kunt brengen. Als klein kind voelde hij zich altijd heel belangrijk omdat iedereen altijd zijn naam riep Twee keer "altijd" in 1 zin, een klein puntje voor verbetering, vrij simpel te wijzigen. De vierde alinea, daarin gebruik je in de eerste drie zinnen twee keer "nooit helemaal". Ik vind dat niet zo'n geweldige uitdrukking, maar als je het toch wilt gebruiken, zou ik het één keer doen, dus de ander vervangen voor iets anders. En nog een klein puntje van die alinea: Opeens stap je uit de terugblik, en worden zijn oogleden zwaar. Ik zou dat op een nieuwe regel laten beginnen, anders schep je verwarring. Veel dingen daarvan begreep hij niet, en kon hij zich ook niet indenken dat zijn oom het zo wilde. "Hij" en "kon" omdraaien? Denk ik? Zijn vingers vonden de mouw van zijn gewaad en schoven het een stukje omhoog. Dezelfde brandplekken. Dezelfde? Ik zie de vergelijking niet. Ik snap dat het de brandplekken zijn van die kaars en volgens mij leg je dat ook al uit met de zin "Nu begreep hij waarom". "Dezelfde" is dan niet nodig, lijkt me. Dat zijn vader hem nodig had om voort te leven, om de opvolging Klein puntje: zijn vader had hem niet nodig OM de opvolging, maar VOOR de opvolging. Toch? Nu twijfelde hij echter over alles. Had hij wel de fijne jeugd gehad die zijn moeder hem voorgespiegeld had? Wat als hij nog meer gebeurtenissen als deze verdrongen had? Wat was er vijftig jaar geleden in het kasteel gebeurd wat het daglicht niet kon verdragen? Hij wist het antwoord niet. Nu had hij zijn ouders nodig om de antwoorden te geven en nu waren ze er niet. Al betwijfelde hij of ze hem dan de antwoorden hadden gegeven die hij nodig had. Maar nu zou hij het toch nooit weten. Dat was het wrange van ouder worden. Hij vroeg zich te veel af, hij piekerde teveel en hij kreeg niet de antwoorden die hij wilde. Hij kon ze immers niet zelf bedenken? Geschiedvervalsing zou dat zijn. Als hij zelf kinderen had gehad… Maar die had hij niet, en die zou hij niet krijgen. Ik denk dat dit fragment goed illustreert wat ik eerder in deze reactie aan probeerde te geven: je evalueert veel te veel, je werkt iedere gedachte, ieder hersenspinsel tot in den treure uit, als lezer hoef ik niets meer zelf in te vullen. Het neemt spanning weg, helemaal als je dingen aan gaat stippen die al eerder zijn genoemd, zoals "Nu twijfelde hij echter over alles." of "Maar die had hij niet, en die zou hij niet krijgen". Even later komt die overdadigheid aan expositie ook nog eens terug, in de zin "Al weer een jeugdherinnering die hij koste wat kost verdrongen had". Zulke zinnen zijn helemaal niet nodig, omdat je de rest helder genoeg omschrijft om die indruk over te brengen; je twijfelt teveel aan je eigen overredingskracht, je kunt het ook gemakkelijk met minder woorden. Waarom hij zich nu pas, aan het eind van zijn leven afvroeg, was hem een raadsel Wat vroeg hij zich af? En let eens op, je gebruikt de term "was hem een raadsel" best vaak, kan volgens mij ook wel wat minder. Je kunt dat bijvoorbeeld vervangen in directe vragen, zoals je eerder deed met: Had hij wel de fijne jeugd gehad die zijn moeder hem voorgespiegeld had? Wat als hij nog meer gebeurtenissen als deze verdrongen had? Wat was er vijftig jaar geleden in het kasteel gebeurd wat het daglicht niet kon verdragen? Merk je het verschil? Veeeel meer vaart in die vragende zinnen. Vind ik, tenminste. De dialoog tussen de vader en Reinoud de derde loopt goed, totdat je de personages teveel laat uitleggen. Typerend vond ik daarvan de zin: "Hij zal weten dat hij mijn zoon is". Precies hetzelfde zeg je al in de voorgaande zin. Dan denkt de lezer vanzelf al: hee, echte afstammeling? Hoe zit dat? Op de oude man na was de kamer leeg Over de zin zelf heb ik het al gehad. Ik wilde hier alleen even zeggen dat ik dit een sterk punt vind; heb je goed gevonden. Je laat deze zin weer terugkomen en zo teken je een cyclus uit binnen je verhaal, een terugkeer. Heel mooi, complimenten daarvoor. Oh, damn, volgens mij was dat laatste tot nu toe mijn enige positieve punt. Dat is stom, zo bedoel ik het natuurlijk niet. Want zoals ik al zei aan het begin van mijn reactie: je laat zien dat je het kunt. Je schrijfstijl is verzorgd, je inhoud origineel, je spanningsboog is goed. Het punt is alleen dat je bijna de helft van je verhaal kunt schrappen en dan is het geheel minstens zes keer beter! Durf te schrappen; ik zie in je zinnen duidelijk dat je de gave hebt om de boodschap OOK over te brengen met 1 zin in plaats van 4. Dat was het. Je vroeg om eerlijke kritiek, die heb je gekregen, met dit erbij: je hebt potentie, ga door en blijf schrijven!
__________________
Met golven kwam de regen binnen en bedekte ons, hield ons warm. Dat was voldoende.
|
29-01-2004, 09:40 | |
Er is al veel gezegd, ik wil daar nog een paar dingen aan toe voegen:
Als hij zich niet vergiste – zijn geheugen ging wat achter uit de laatste tijd – was het resultaat daarvan dat de bisschop het kasteel verkocht had. De zin klopt, maar eerder vertel je dat zijn geest nog aan zijn eisen voldeed. Dat idee van een heldere man in een oud lichaam doe je hiermee een beetje teniet. De bisschop kwam zijn oom bezoeken. Reinoud de derde, heer van Coevorden en Drenthe, Heer was toch met een hoofdletter? Hij wilde nu dat hij de moed had gehad zijn moeder het vuur aan de schenen te leggen. Deze zin vind ik zelf mooier als je begint met Nu wilde hij. Het gaat er immers vooral om dat hij dat nu wil en niet meer kan. De zin klopt wel hoor. Over het verhaal zelf: Ik vind je schrijfstijl prettig, hoewel je soms een beetje teveel korte zinnen gebruikt. Die zinnetjes wekken spanning op, maar doe het niet teveel. Ik bleef in elk geval wel geboeid en vond het nauwelijks te langdradig. In het begin schets je het beeld van de oude verkleumde man, dat doe je echt heel mooi. Probeer zulk soort beelden meer op te roepen in de rest van het verhaal. Bijvoorbeeld door meer details van de omgeving te beschrijven. Ik vind het een mooi verhaal, het idee dat er opeens vervelende dingen terugkomen die eigenlijk al verdrongen waren, vind ik goed uitgewerkt. Je kan goed schrijven. |
29-01-2004, 18:36 | |
Hoi!
Ik heb niet naar je stijl gekeken, ik heb gelet op je spelling, interpunctie en verhaalsinhoudelijk alleen het eerste deel. Regelnummers niet inbegrepen, want die waren er niet. je voeten kun je niet strekken, je kunt ze wel richten bijvoorbeeld warmte in/op zijn lichaam (ik begrijp niet waar je heen wil met al die koppeltekens. Die dienen om -zomaar terzijde- aanvullende informatie te geven. ) Wat wilde hij doen? een voorbeeld of anekdote zou welkom zijn Die vrouw wordt genoemd. Kan zij dat vuur niet aansteken? Niet goed OM hem ongelukkig te zien Reinoud de Vierde Reinoud de Derde Het had hem veel tranen gekost. Het had hem veel verdriet gedaan. "een" zonder accent egu wat hem verbaasde niet in de LAATSTE plaats een gevoel DAT Waarvan de deur gesloten was iemand in alles weghouden (??) Iemand met alle middelen tegenhouden kan wel. TOEN BEN IK AFGEHAAKT Succes!
__________________
Hebban olla vogula nestas hagunnan, hinase hic enda thu. Wat unbidan we nu?
|
30-01-2004, 12:55 | ||
Verwijderd
|
Ik geloof dat een paar mensen niet door hebben dat Reinoud de vierde en Reinoud de derde twee verschillende personen zijn?
Citaat:
Laatst gewijzigd op 30-01-2004 om 12:59. |
Ads door Google |
30-01-2004, 16:16 | ||
Citaat:
__________________
Met golven kwam de regen binnen en bedekte ons, hield ons warm. Dat was voldoende.
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
[Verhaal] Vrouwenopvang Fryslân Verwijderd | 17 | 05-03-2007 14:12 | |
Verhalen & Gedichten |
[Verhaal] Gootsteenontstopper Verwijderd | 10 | 13-12-2004 14:35 | |
Verhalen & Gedichten |
tja...een verhaal..ofzo Romie | 11 | 08-07-2004 06:11 | |
Verhalen & Gedichten |
[kort verhaal] F.'s verhaal Just Johan | 2 | 23-02-2004 13:41 | |
Psychologie |
Stap in het verhaal van de ander-Topic. Dreamerfly | 31 | 11-11-2003 18:30 | |
Verhalen & Gedichten |
verhaaltje b-z | 7 | 03-05-2003 21:17 |