claimen/verlatingsangst-achtig... graag tips?

[yayminay]

hoi,

ik heb sinds kort een vriend, en we spreken elkaar dagelijks op msn.
maar telkens als hij afscheid neemt of iets anders gaat doen, voel ik me van binnen ineens heel angstig en verlaten. alsof hij me dan in de steek laat.

gisteren heb ik dit met hem besproken, en hij nam het goed op.

op het moment dat hij bijv. zegt "ik wil nu even wat anders doen" of "ik bel je over twee dagen weer" heb ik het idee dat hij me afwijst, terwijl ik weet dat het normaal is dat je allebei ook je eigen dingen hoort te doen (hobbys werk vrienden etc)

vanmiddag kwam ik uit mn werk, en hij was niet online (het is zondag, dus probably is die gewoon lekker de deur uit om leuke dingen te doen of naar zn ouders)
maar ik merkte dat ik bijna panisch werd. ik heb expres besloten niet naar hem te bellen, omdat ik anders weer in die claim-sfeer kom (ik kan heel nadrukkelijk aanwezig zijn en claimen)

ik wil op dit punt graag mezelf verbeteren.
heeft iemand tips om van het gevoel af te komen? moet ik ermee leren leven of is er een manier om mee om te gaan?
heeft iemand zelf ervaringen?

wat ik en mn vriend al gedaan hebben:
-afgesproken dat we beiden onze grenzen op tijd aangeven
-hij benoemt t naar me als die merkt dat ik echt ga claimen


maar ik blijf het verlatings-angstige gevoel houden. en dat is dus basically mn probleem waar ik advies voor hoop te krijgen van jullie. alvast bedankt voor reacties, ik kom hier terug om ze te lezen.

Je eigen leven behouden nu je een vriend krijgt. Afleiding, mensen om op terug te vallen..

[yayminay]

hej,
ik weet dat dat het beste is, maar als ik bijv. die afleiding zoek (mn hobbys sport vrienden e.d.) dan heb ik nog dat gevoel van "help" terwijl ik weet dat het niet haalbaar is om zo krampachtig aan 1 persoon vast te houden.

hoe kom ik van dat gevoel af?

[x-spekkie-x]

Ik zou bijna zeggen: praat er eens met een psycholoog over. Het is namelijk niet iets wat aan een specifiek persoon ligt, maar wat vaker voorkomt door de jaren heen. Zeker als je er erg last van hebt, kun je misschien veel hebben aan de tips en oefeningen die een psycholoog jou kan meegeven.

Ik herken het claimerige wel en dan het gevoel dat hij zichzelf of zijn vrienden verkiest boven mij. De reactie daarop is dat je nog meer gaat claimen, al dan niet onbewust. Het is al goed dat je dit aangegeven hebt bij je vriend, want hij kan je heel erg helpen in het herkennen van het gedrag, wanneer het dus weer gebeurt. (Ik was me er vaak niet eens van bewust) Op zo'n moment kun je dus ook bij jezelf nagaan wat de grondslag van het probleem is. In jouw geval is dat denk ik verlatingsangst, bang zijn dat de ander niet meer van je houdt of je niet meer leuk vindt. Volgens mij heeft dat ook te maken met hoeveel je van jezelf houdt, hoeveel vertrouwen je in jezelf hebt, en misschien ook wel met (onbewuste) trauma's uit het verleden. Ik denk niet dat je vriend je van dit gevoel af kan helpen, maar hij kan je wel helpen in de ontwikkeling er van. Mocht je er zelf niet uitkomen, mocht het gedrag niet verbeteren of zelfs verslechteren, dan raad ik je echt de bovenste optie aan

[Daboman]

Afleiding zoeken bij vrienden of gewoon een hobby zoeken waarbij je niet afhankelijk bent van anderen. Dat is echt het beste. Als zelfs dat niet helpt zou je eens moeten uitzoeken waarom je zo angstig bent? Heb je een reden om te vermoeden dat hij vreemd gaat? Heb je het ook bij anderen? Je zou je situatie eens moeten analyseren. Die krijg je helder door jezelf een aantal kritische vragen te stellen. Eventueel kan een psycholoog daarbij helpen.

[yayminay]

hdank voor alle reacties.... in een ander topic heb ik ook over mijn vriend verteld. dat hij asperger heeft. en het is uit, sinds gisteren. ik heb het er echt nog moeilijk mee, waarschijnlijk omdat het net uit is. het is beter zo..... maar het is klote