de dagelijkse sleur

[lady_x]

Ik vind het raar, we leven in een maatschappij waar alles zo prestatiegericht is, en alles moet zoveel beter kunnen. Maar zijn we daar werkelijk gelukkig mee? Hoeveel jongeren zijn er wel die zelfmoord plegen, gepest worden en het niet meer zien zitten? We worden meegesleurd en de zwakken vallen weg, ikzelf heb het daar soms moeilijk mee omdat ik de sleur aanvoel als onwenselijk en zo vaak zou ik eens willen zeggen tegen mezelf; stop ermee, ga er even uit, maar zelfs dat gaat niet. Soms denk ik wel even aan zelfmoord maar ik zou zoiets nooit doen, het zou een te eenvoudige oplossing zijn en ik heb geen zin me zo zwak te vertonen hoewel ik me zo soms wel voel. En na de dood is er niks (behalve dan een heel kort moment van extase) dus een leuke oplossing is dat helemaal niet. Enfin, ik vraag me af wat jullie ervan vinden. Laat het eens weten en ik zou zeggen, laat je maar eens gaan.

[Marc S]

lady_x schreef:
Ik vind het raar, we leven in een maatschappij waar alles zo prestatiegericht is, en alles moet zoveel beter kunnen. Maar zijn we daar werkelijk gelukkig mee?

Ja en nee.

Aan de ene kant ben ik zelf zeer prestatiegericht en meet mezelf voortdurend aan mijn prestaties, hetgeen deels een oorzaak van mijn negatief zelfbeeld vormt, doch echter mezelf altijd scherp houdt

Hoeveel jongeren zijn er wel die zelfmoord plegen, gepest worden en het niet meer zien zitten?

Hmmm, heeft pesten wel iets met de prestatiegerichte maatschappij te maken? Ik betwijfel het in eerste instantie, hoewel het tijdens de pubertijd wel naar een rol spelen kan bij depressie...

We worden meegesleurd en de zwakken vallen weg, ikzelf heb het daar soms moeilijk mee omdat ik de sleur aanvoel als onwenselijk en zo vaak zou ik eens willen zeggen tegen mezelf; stop ermee, ga er even uit, maar zelfs dat gaat niet.

Tja, die gedachte komt wel vaker in mij op. Gewoon niet naar mijn werk gaan, 's nachts gewoon slapen in plaats van aan mijn studie te werken en 's avonds betere dingen doen dan op het internet rond te zwerven

Het lijkt me heerlijk om de natuur in te gaan en alles te vergeten. Maar ja, het zou mijn hele 'prestatiegerichte' leven als zodanig verbrijzelen...

Soms denk ik wel even aan zelfmoord maar ik zou zoiets nooit doen, het zou een te eenvoudige oplossing zijn en ik heb geen zin me zo zwak te vertonen hoewel ik me zo soms wel voel. En na de dood is er niks (behalve dan een heel kort moment van extase) dus een leuke oplossing is dat helemaal niet.

Juist, zelfmoord is inderdaad een teken van zwakte. Het gevoel echter is mij bekend, om gewoon alles overboord te gooien en mezelf te bevrijden van al mijn problemen...

Maar ik weet van mezelf dat ik het niet kan, op het laatste moment durf ik er geen einde aan te maken. Nu is het ook niet zo dat ik gelijk suicidaal ben, maar ik kende mijn zwakke momenten waar ik het bijna echt deed...

Enfin, ik vraag me af wat jullie ervan vinden. Laat het eens weten en ik zou zeggen, laat je maar eens gaan.

Ik ben geen fel tegenstander van onze maatschappij. Een linkse en sociale utopie is precies wat het is, een utopie...

[lady_x]

Dank je voor je reactie, het is fijn eens iets van een ander te weten. En wat betreft je signature, of wat je het ook noemt; klinkt mooi. (want ook ik ben een onzeker vogeltje)