I spy with my little eye aka welke film heb jij gezien?

[Noedelhap]

Escape Plan

Stompzinnige, onlogische actieflick vol plotgaten. Het script is ronduit slecht, het verhaal is belachelijk. De film probeert intellectueel uit de hoek te komen door de ontsnappingspoging uit te leggen met allemaal slimme weetjes, maar het is de grootste onzin die ik heb gezien.
Ook Stallone en Schwarzenegger overtuigen al decennia niet meer. Zelfs de actie was ruk.

1,5/10

[Noedelhap]

Boyhood

Spoilers.

Heel bijzonder dat de film in een tijdsbestek van ruim 10 jaar is opgenomen. Wat dat betreft kun je al spreken van een unieke film en omdat Linklater de regisseur is, lagen de verwachtingen hoog.
De film begint degelijk (helaas met een Coldplay-nummer, maar hee, dan zit je tenminste in de tijdsgeest, zullen we maar zeggen).
Nu is een kenmerk van een goed plot -imho- dat er iets moet gebeuren. Een conflict, een situatie, een spannende gebeurtenis. Na een half uurtje(?) doet dit conflict zich aan in de vorm van een alcoholistische stiefvader. Nou, denk je, nu gaat de film ergens heen, vader slaat zijn kinderen, rapet de moeder, jongetje aan de drugs, gaat de prostitutie in en eindigt face down in the muck als een stervende junk.
Maar nee hoor, niets van dat alles. Elk moment dat je denkt dat de film ergens heen gaat en spannend wordt, skipt Linklater een paar jaar en zien we niets meer terug van de vorige situatie. Het lijkt wel of de regisseur bewust alle significante gebeurtenissen in het leven van Mason over heeft geslagen. We worden getrakteerd op saaie koetjes-en-kalfjesgesprekken en nietszeggende scenes. Mason gaat wat zuipen met vrienden, Mason gaat naar een feestje, Mason heeft ineens een vriendin, Mason heeft ineens geen vriendin, Mason maakt wat foto's en is ineens heel erg into art en fotografie, Mason slaagt en ondertussen blijkt hij een saaie, ietwat softe emosukkel te zijn geworden die amper iets zinnigs uitkraamt. Het is zo fragmentarisch en betekenisloos dat je totaal geen band met Mason voelt (zijn zusje is zelfs nog oppervlakkiger). Je leert Mason totaal niet kennen. Wat gaat er in hem om als hij telkens moet verhuizen, hoe tekent het hem qua karakter en welke sporen laat het na? De film laat daar niets van zien en daarmee doen een heleboel scènes aan als niets meer dan 'een gebeurtenis, gewoon, omdat het kan'. Dat hoeft niet eens een probleem an sich te zijn, maar het is ook totaal niet boeiend gebracht.
Leuk dat je de personages realtime ouder ziet worden, maar ergens is Linklater vergeten een interessant plot te bedenken. Het blinkt nergens uit in genialiteit en is daardoor niet meer dan een doorsnee kijkje in het doorsnee leven van een doorsnee tiener uit een doorsnee gezin. Erg zonde.

4,5/10

[Noedelhap]

A Walk to Remember

A Walk to Forget, more like it. Verschrikkelijk lame, trage, hopeloos sentimentele kutfilm van de bovenste plank.
Het script is ongekend zwak, Mandy Moore is een irritant gristenmokkel en de liefde die ontstaat tussen haar en de hoofdrolspeler is gebaseerd op niks.
Dan ineens

Spoiler

blijkt ze leukemie te hebben

maar focust de film alleen nog maar op de liefde tussen de twee die telkens sterker blijkt. Er is geen enkel conflict, er is niks spannends aan, het is gewoon een eindeloos durend geëmmer met zoetsappige, tenenkrommende romantiek. Verschrikkelijk. Op MovieMeter krijgt het ruim een 7,5, van mij krijgt het een dikke

1,5/10

[Carn]

Noedelhap schreef:

Boyhood

knip

4,5/10

Ik vond dat juist prima, dat er 'niets gebeurde'. Zeker als je een kind bent kan je gebeurtenissen nog maar amper relativeren, dat vervelende bezoek aan de kapper blijft misschien langer hangen dan het gedrag van die ene vervelende stiefvader. Het is geen documentaire, maar de zaken die je opnoemt zouden de film wat mij betreft niet beter hebben gemaakt want ik vond het nu soms al wat cliche/over the top. Zo kan je de Before-reeks ook afdoen als "2 mensen praten wat met elkaar" en op het einde weet je nog niet veel meer

Ben het wel met je eens dat het soms wat geforceerd over kwam, met name het laatste stuk van de film; zo van "en opeens is Mason een gevoelige artistieke jongen met een filosofische inslag". Maar goed, die zijn er in het echt ook genoeg. En de boel leunde soms wel op herkenbaarheid en tijdsbeeld/jaren gimmick, maar daar heb ik me geen moment aan geïrriteerd. Vond Patricia Arquette ook goed trouwens. Van mij een 8.5/10.

[Turk February]

Noedelhap schreef:

Boyhood

Het lijkt wel of de regisseur bewust alle significante gebeurtenissen in het leven van Mason over heeft geslagen.

Dat lijkt me ook, maar ik vond dat juist een sterke keuze. Niet zijn eerste zoen of diploma-uitreiking in beeld brengen, maar juist de momenten ervoor en erna. Verfrissend ook; telkens als de meeste regisseurs een typisch Groot Moment hadden getoond dat we al duizend keer hebben gezien, springt Linklater er lekker overheen. Daardoor vond ik die drie uur ook voorbij vliegen.

[Noedelhap]

Carn schreef:

Zo kan je de Before-reeks ook afdoen als "2 mensen praten wat met elkaar" en op het einde weet je nog niet veel meer

Ja, maar op één of andere manier is de Before-reeks pakkender, en interessanter.

Carn schreef:

Ben het wel met je eens dat het soms wat geforceerd over kwam, met name het laatste stuk van de film; zo van "en opeens is Mason een gevoelige artistieke jongen met een filosofische inslag". Maar goed, die zijn er in het echt ook genoeg.

Ja, maar dat soort jongens zijn maar weinig interessant

Carn schreef:

En de boel leunde soms wel op herkenbaarheid en tijdsbeeld/jaren gimmick, maar daar heb ik me geen moment aan geïrriteerd. Vond Patricia Arquette ook goed trouwens.[/B].

True dat laatste.

[Noedelhap]

Turk February schreef:

Dat lijkt me ook, maar ik vond dat juist een sterke keuze. Niet zijn eerste zoen of diploma-uitreiking in beeld brengen, maar juist de momenten ervoor en erna. Verfrissend ook; telkens als de meeste regisseurs een typisch Groot Moment hadden getoond dat we al duizend keer hebben gezien, springt Linklater er lekker overheen. Daardoor vond ik die drie uur ook voorbij vliegen.

Ja, je vermijdt dan cliché's, maar wordt de film daar ook interessanter van?

[Turk February]

Noedelhap schreef:

Ja, je vermijdt dan cliché's, maar wordt de film daar ook interessanter van?

Vind ik wel. Ik ga er vanzelf veel van invullen. Ik vind het ook interessant dat iemand bijna drie uur de tijd neemt voor een verhaal, en dan heel veel significante informatie weglaat

Spoiler

Wat gebeurt er met de kinderen van die alcoholist? Mist Mason ze niet?

, maar bijvoorbeeld wel een frivool gesprek over Star Wars laat zien. Misschien is het punt dat het onmogelijk is tien jaar van iemands leven accuraat te verbeelden, dat je alleen maar een paar momenten kan tonen, en waarom zou het ene moment per se belangrijker zijn dan het andere? Ik vraag me soms ook af waarom ik me bepaalde schijnbaar onbelangrijke momenten uit mijn kindertijd glashelder herinner, terwijl zaken die relevanter zouden moeten zijn uit mijn geheugen gewist lijken.

[Noedelhap]

Hysteria

Mja, op zich een leuk idee, maar de film is het toch net niet. Men lijkt twee zaken te willen 'behandelen': het gegeven dat de huidige medische wetenschap in de 19e eeuw weinig toereikend was en stoelde op verkeerde aannames en onwetendheid (zoals aderlaten en het niet erkennen van ziektekiemen/bacterieën) enerzijds, en de 'geschiedenis' rond het ontstaan van de eerste vibrator anderzijds.
Allemaal wel leuk gebracht, met wat lichte humor, haast toneelachtige klucht soms. Maar liever had ik willen zien dat de film minder doorging over het vibrator-gedeelte en zich meer richtte op Charlotte (Maggie Gyllenhaal) die probeert aan échte medische behandeling te doen in plaats van wat toen de norm was.
Keek wel lekker weg, maar veel meer dan een magere 6,5 krijgt het niet.

[Noedelhap]

Lellebelle

Als vrouwvriendelijke erotiek betekent dat de film zo saai en slaapverwekkend mogelijk moet worden, dan zijn ze geslaagd. Zelfs de gemiddelde Duitse 70's-pr0n heeft nog een spannender verhaal.
Ja, oke, qua productie is het wel aardig, maar inhoudelijk pretendeert het meer te zijn dan het daadwerkelijk is. Als het nou nog goed werd gemaakt met veel tetten en wat niet al, dan was het misschien nog wat, maar omdat ze tere vrouwenzieltjes niet teveel voor het hart wilden stoten, hebben ze besloten daar maar zo min mogelijk van te laten zien. Want vrouwen houden ten slotte niet van keiharde neukseks in porno, dat weet toch iedereen?

2,5/10

[Noedelhap]

Inside Llewyn Davis

Bij veel Coens heb ik vaak het idee dat ik een diepere laag niet zie. Of ze zijn zo geniaal dat hun films niet te doorgronden zijn, of ik zoek er gewoon teveel achter. Bij deze film heb ik het idee dat er meer achter schuilt dan het verhaal doet vermoeden. Is het slechts een kijkje in het leven van Llewyn Davis of zijn de mensen die hij ontmoet metaforen voor persoonlijke ontwikkeling, obstakels des levens en momenten van inzicht?

Of de film nu wel of niet een diepere boodschap heeft, de gebroeders Coen weten vaak een bepaalde sfeer neer te zetten die beklijft, dat moet ik ze nageven. Het troosteloze kleurenpalet, de New York scenery en de 60's tijdgeest worden mooi overgebracht.
De film komt dan ook meer over als een mood piece dan als een rechtlijnig verhaal dat van A tot Z verteld wordt. Het was dan ook zeker niet vervelend om te zien, niet in de laatste plaats door de goed neergezette hoofdrol en de fijne muziek.

Daarom een degelijke 7/10.

[Noedelhap]

Godzilla (2014)

Ik weet dat ik geen hoge verwachtingen moet hebben van rampenfilms, maar ik hoopte dat met Godzilla het tij gekeerd zou kunnen worden (pun intended).
Helaas weet ook deze film met name op het gebied van dialogen en diepgang niet echt te imponeren.
Als je een goede cast hebt (Brian Cranston, Juliette Binoche, Sally Hawkins, David Strathairn), zorg er dan voor dat je alles uit hun acteertalent sleept met een goed script en scenario.
In plaats daarvan worden hun rollen geminimaliseerd en focust de film op de bordkartonnen hoofdrolspeler, die het charisma heeft van een Channing Tatum.
Wat onrealistische scenariosprongen later bevindt hij zich ineens midden in het epicentrum van het enige dat de film nog enigszins boeiend maakt: gevechten tussen Godzilla en de MUTO's. De CGI is indrukwekkend en met de sound design zit het ook wel snor (vooral dat knorrende geluid van de MUTO's ligt lekker in het gehoor!).
Toch vind ik het jammer dat ze nooit eens proberen om er eens echt een creatieve, bijzondere rampenfilm van te maken; het moet altijd weer volgens het vaste Hollywood-blockbuster draaiboek.
En als je dan toch een film vol cliché's gaat proppen (mag best, wat mij betreft, is zelfs onontkoombaar), stop er dan ook wat tongue-in-cheekhumor in in plaats van alles zo grijs en grauw en serieus te maken.

5/10

Godzilla (2014)

Rampenfilms, dat is nu echt een guilty pleasure van me. En nee, niet - nog artistiek verantwoord - de wat oudere bordkartonnen films van weleer. Hoe meer de hedendaagse techniek erop losgelaten is hoe beter.

Op zich werd ik op mijn wenken bediend. Tsunami's, monsters, instortingen, verwoeste bruggen, you name it. Best oke gemaakt, en op zijn tijd ook serieus mooi en spectaculair.

Het enige was dat het verhaal niet altijd even duidelijk of boeiend was, zo tijdens alle hectiek, maar dat kan ook aan mij liggen. Ook vond ik Sally Hawkins niet geslaagd gecast. Prima actrice, maar voor een film als dit een rare keuze, en niet echt overtuigend.

Ach, vermakelijke film, ziet er prima uit, ik ga dan niet al te moeilijk over doen over eventuele Amerikaanse sentimenele clichés, je weet wat je kan verwachten met een film als dit.

7,5/10

[Carn]

Noedelhap schreef:

Godzilla (2014)

In plaats daarvan worden hun rollen geminimaliseerd en focust de film op de bordkartonnen hoofdrolspeler, die het charisma heeft van een Channing Tatum.

Godzilla is de hoofdrolspeler

[Noedelhap]

Carn schreef:

Godzilla is de hoofdrolspeler

Bedoel je die cameo?

[Noedelhap]

A Million Ways to Die in the West

Seth McFarlane is een sympathieke vent. Zijn Family Guy was leuk (hoewel al een tijdje over zijn hoogtepunt heen) en zijn stemmenwerk doet ie uitstekend. Acteren is niet zijn sterkste punt, maar het is degelijk te noemen voor een film als dit.
Wat me echter opvalt aan Seth is dat zijn humor als tekstschrijver heel wisselend is. In Family Guy (of Ted) bijvoorbeeld was het vaak wel scherp en net goed, maar kon het ook vaak verzanden in herhaling, flauwe poep-, plas- en scheetgrappen of lange gewelddadige vechtpartijen.
Alsof hij niet voldoende vertrouwt op zijn schrijftalent en daarom maar zijn teksten opvult met een paar goedkope grappen om zijn publiek te bekoren.

AMWTDITW is wat dat betreft eigenlijk het beste te typeren als een matige live-action FG-aflevering in het Wilde Westen. Heel conventioneel qua plot, met hier en daar een leuk gevonden grap (vooral verwijzingen naar de belachelijke gewoontes in die tijd), maar ook een overdaad aan slechte poep-en-pies-grappen. En dat is zonde, want cheap laughs halen de film enorm omlaag.

Ook een aantal cameo's van acteurs passeerden de revue. Best aardig, alhoewel niet allemaal even geslaagd.

Spoiler

Special mention voor de verwijzing naar Back to the Future, die was leuk

voor de rest was het wel ongeveer wat ik had verwacht: een matige comedy, niets opzienbarends. Wel props voor de sets en omgevingen. Die waren mooi en overtuigend.

5,8/10

Die laatste Xmen

Ja, leuk. First class vond ik al goed te doen en ook deze herhaalt dezelfde formule succesvol. Eigenlijk is het gewoon Terminator 2 in een x-men jasje maar daar kan ik niet echt moeilijk over doen. Enige puntjes van kritiek zijn kleine maar vrij duidelijke foutjes die wat netter opgelost hadden kunnen worden en een beetje de overdreven nadruk op wolverine.

Al met al absoluut geen wereldfilm maar voor iemand die is opgegroeid met Xmen is het iig heerlijk.

7/10

[WolterB]

Taare Zameen Par (Like Stars on Earth) (2007)

Na 2 minuten weet je waar de film om draait, maar blijkbaar snappen alle volwassenen in deze film het niet en rekken ze het bijna 3 uur uit waarvan 2 uur vol met overacteren, van de hak op de tak springen, onlogische reacties van mensen op gebeurtenissen, kinderen die onrealistisch neergezet worden en zelfs midden in een zin wisselen van Hindi naar Engels of omgekeerd.
Tel daarbij de liedjes op die, hoewel best ze best goed (en aanstekelijk) zijn, totaal niet in de film thuishoren op en je hebt een film waar ze in India blijkbaar gek op zijn.

Hoewel het thema best goed is voor een film is de manier waarop dit allemaal in beeld gebracht is niet iets waar ik laaiend enthousiast van word.

Het laatste uur slaat de film plots om en dat zorgt dat de potentie die in de film zit er toch bijna uit wordt gehaald.

Als ik door de cultuurbarrière heen probeer te kijken, dan kom ik uit op een 7,5/10

Als ik het vergelijk met de Westerse (of Oosterse) cinema scoort dit niet hoger dan een 6/10

Hartenstraat

Eigenlijk precies de film die ik verwacht had. Was er ook vooral benieuwd naar door de enorme BN'er-parade die voorbij komt. Is altijd leuk, maar leidt het eerste half uur ook ontzettend af. 'Gelukkig' duurt het lang voordat er enig verhaal inkomt. Alles blijft eigenlijk heel de speelduur lang los zand. Wat minder personages was de kwaliteit ten goede gekomen, maar eerlijk gezegd zijn al die bekende koppen (die heus niet allemaal op hun best staan te acteren) wel leuk om te zien.

Het wil allemaal nogal hip en indie zijn. Weet niet of dat nu juist een beetje tongue-in-cheek bedoeld was, maar hier en daar zie je toch dat de maakster wat al te hard een soort Amélie-achtige hipstersfeer nastreeft, met soms bijna tenenkrommende 'ik hou van deze random dingen'-momentjes.

Typisch zo'n film die leuk is om te kijken, maar waar kwalitatief gezien een hoop op af te dingen valt.

Een heel voorzichtige 7/10, puur voor het kijkplezier en de eyecandy in de vorm van knappe mensen en een mooi stukje hip Amsterdam.

[Noedelhap]

Hartenstraat

Hartenstraat is een familiefilm dat lijkt te willen proberen de nieuwe Alles is Liefde te zijn met wat Amélie-momentjes, maar het mist leuke personages en interessante verhaallijnen.
De hoofdrolspeler is een saaie Average Joe, wiens motieven en karaktereigenschappen amper interessant zijn. De bijrollen zijn weliswaar vertolkt door halve B-sterren, maar geen van deze rollen is echt leuk of spraakmakend. Wat lekker gekke typetjes die niet helemaal uit de verf komen (Jan Kooijman als homo, Tygo Gernandt als playa, Gigi Ravelli als modenerdje, Susan Visser als weetikhet) en wat serieuzere personages die erin zitten zonder dat ze een rol van betekenis spelen. Daardoor kun je je met niemand identificeren en kun je niet meeleven met de mensen.
Vooral het begin is warrig, niet grappig of bijzonder en nogal vervelend gefilmd. Onnodige close-ups, stomme dialogen en weinig humor. Later krijgt het iets meer richting, maar ja, who cares.

Het enige kijkbare was de rol van Bracha, die als enige een soort karakterontwikkeling onderging. Maar de rest van de film had net zo goed weggelaten kunnen worden.
En de Amsterdamse straten waren ook leuk om te zien, lekker Nederlands.

3/10

[Noedelhap]

Mannenharten

Men neme:

- Een cast vol BN'ers die je al in elke Nederlandse film ziet verschijnen. Lékker bekend.
- Verschillende personages, voor ieder wat wils. Een nerdy dikkerd, een stoere vent, een stel 30'ers, een mislukte zanger, je kent het wel. Lékker divers.
- Een kerstperiode! Lékker sfeervol.
- Een Amsterdam. Lékker vertrouwd.
- Wat romantische perikelen. Lékker zwijmelen.
- Iemand die als comic relief een gek pak moet aantrekken voor zijn werk. Lékker gek.
- Een zoetsappig einde. Lékker kut.

Even roeren, 2 jaar laten staan, en zie daar: een slap aftreksel van Alles is Liefde, maar dan zonder al teveel humor. En dan te bedenken dat Alles is Liefde al gejat was van Love Actually.

3/10

[Hazel]

Waarom kijk je het dan?

[Noedelhap]

La Belle et la Bête (2014)

Het verhaal van Belle en het Beest is al in vele vormen verteld. Ik heb eerder de filmversie uit 1946 en de Disney-versie uit 1991 gezien en dat heeft telkens dezelfde kern: het getergde Beest, dat door een fout uit het verleden is gemuteerd, en op zoek is naar Echte Liefde, waarbij Belle de verlossing betekent.
Deze versie weet nou juist die kern totaal niet te raken. De liefde die ontstaat tussen de twee is hier totaal niet voelbaar. Ik vond de 1946-versie al weinig aan (die zat gewoon vrij knullig in elkaar) maar dit is bijna net zo tam, afstandelijk en gevoelloos.

De aankleding is wel mooi gedaan; kleurrijke achtergronden, erg sprookjesachtig, fantasievol, met een schilderachtige sfeer die doet denken aan het werk van Del Toro, maar daar kan de film niet 2 uur lang op teren. Hier en daar vind ik de overmatige CGI zelfs de plank mis slaan.

En hoe langer de film duurt, hoe vervelender het wordt. Een bad guy waar ik niks mee kan, bijrollen (Belles broers en zusjes) die niets toevoegen, het Beest dat er weinig imponerend uitziet. En dan blijft er weinig over om naar te kijken.

4/10

[Klovorhop]

22 Jump Street en die was leuk!

[Noedelhap]

Soof

Vooral een heel niksige film. De eerste 30-45 minuten is er vooral heel veel GEDOE. Drukte, stress en rumoer in een huishouden met vervelende kinderen. Het is als je er middenin staat als moeder niet leuk, maar het is ook niet leuk of grappig om te zien in een film.

Dus het eerste half uur is vooral van "ojee ojee, wat 'n gedoe, ojee", terwijl er wezenlijk niks gebeurt.
Dan Karaty komt voorbij als Soofs verleider; hij is niet uitgesproken seksbelust, stoer, grappig of interessant, gewoon heel 'bland'. Hij is gecast om z'n looks, maar ze hadden hem een iets boeiendere rol kunnen geven dat bijdraagt aan het verhaal.
De relatie tussen Lies Visschedijk en Fedja van Huet is ook maar matig uitgewerkt; vooral veel losse flodders van scènes, afgewisseld met gedoe rondom haar catering/kookbedrijfje.

En dan die bijrollen die niet uit de verf komen. Die rare moeder (gespeeld door Anneke Blok die praktisch net zo oud als is als 'dochter' Soof), die vervelende tweeling, die homoburen, die emo-hipsterdochter, een paar werknemers van Soof...wat moet je ermee? Comic relief? Vulmateriaal?

Kortom: Een hoop geschreeuw, weinig wol. Had het na drie kwartier al gezien eigenlijk.


3,5/10

[Little Phoebe]

De Eetclub. Wat een kutfilm. Vast niet als je het boek kent, maar voor ons was het ontzettend onduidelijk wie wie was en wie het met wie deed.

Little Phoebe schreef:

De Eetclub. Wat een kutfilm. Vast niet als je het boek kent, maar voor ons was het ontzettend onduidelijk wie wie was en wie het met wie deed.

Ik heb de film niet gezien, maar in het boek vond ik dat ook moeilijk te volgen.

[Little Phoebe]

Ah, dan lag dat in ieder geval niet aan ons

[ammy_ning]

Noedelhap schreef:

Mannenharten

Men neme:

- Een cast vol BN'ers die je al in elke Nederlandse film ziet verschijnen. Lékker bekend.
- Verschillende personages, voor ieder wat wils. Een nerdy dikkerd, een stoere vent, een stel 30'ers, een mislukte zanger, je kent het wel. Lékker divers.
- Een kerstperiode! Lékker sfeervol.
- Een Amsterdam. Lékker vertrouwd.
- Wat romantische perikelen. Lékker zwijmelen.
- Iemand die als comic relief een gek pak moet aantrekken voor zijn werk. Lékker gek.
- Een zoetsappig einde. Lékker kut.

Even roeren, 2 jaar laten staan, en zie daar: een slap aftreksel van Alles is Liefde, maar dan zonder al teveel humor. En dan te bedenken dat Alles is Liefde al gejat was van Love Actually.

3/10

Het is niet gebaseerd op Alles is Liefde. Het is gebaseerd op Männerherzen.

The lone ranger
Had wel een uur korter gemogen.

Django Unchained

Fucking vet. Na Reservoir Dogs en Pulp Fiction eindelijk een Tarantino waar ik weer enthousiast over kan zijn.

9/10

Inglorious bastards, nigga.

Ja daar kon ik gek genoeg niet zoveel mee. Denk dat ik niet goed opgelet heb ofzo toen. Ga 'm binnenkort nog maar eens checken.

[quintyy]

Battle Royale 2 Requiem. Vervolg op deel 1, was wel een "grappige" film, deel 1 was natuurlijk beter. Het is best vaag, maar er zijn blijkbaar heel veel parallellen met terroristische aanslagen die werkelijk zijn gebeurd. Ik zou eerst deel 1 kijken en dan als je nog tijd hebt deel 2. Deel 1 is 'originele' Hunger Games, deze film kwam eerder. Het is gewelddadiger en gruwelijker en minder gelul van mensen.

[Noedelhap]

Maleficent

Nee, deze hervertelling van het bekende sprookje van Doornroosje werkt toch niet helemaal. De invalshoek is wél origineel, deze keer verteld vanuit de ogen van Maleficent (met voice-over van prinses Aurora). Het plot van Maleficent wijkt erg af van eerdere versies van het sprookje Sleeping Beauty. Nu staat de karakterontwikkeling van Maleficent centraal en zien we hoe ze zo haatdragend en wraakzuchtig is geworden. Dat maakt dat je als kijker begrip krijgt voor haar handelingen, hoewel helaas de pasgeboren Aurora er de dupe van wordt.

Met Maleficent als protagonist moest het plot wel erg omgegooid worden, wat resulteert in een warrig, onlogisch plot. Hoe Aurora uiteindelijk bijvoorbeeld in contact komt met het spinnewiel is onnodig geforceerd en het uiteindelijke resultaat (de diepe slaap) is maar kort en slecht uitgewerkt.

Dan is er nog het grafische aspect van de film dat ik erg tegen vond vallen. Natuurlijk, het is hier en daar knap gemaakt, die enorme fantasiewerelden en -wezens, maar het deed vaak nogal kitscherig aan. Ook was de CGI en live-action combinatie niet overal even mooi (teveel greenscreen-gevoel) en de feeën wiens gezichten erg uncanny valley waren.

Het acteerwerk vond ik gaan, maar ik zag weinig diepere emoties. Maleficent is een getergd figuur, kapot gemaakt door wat haar is aangedaan, maar heeft nog wel een beetje liefde in zich, blijkt. Angelina Jolie heeft wel de looks, maar laat niet genoeg zien om Maleficent goed neer te zetten. Dat zal grotendeels te maken hebben met het slappe script en de regie, maar Maleficent had echt een boeiender personage kunnen zijn met meerdere facetten.

4/10

[Noedelhap]

ammy_ning schreef:

Het is niet gebaseerd op Alles is Liefde. Het is gebaseerd op Männerherzen.

Dat klopt. Maar erger nog, Männerherzen was weer behoorlijk afgekeken van Alles is Liefde.

[Noedelhap]

Stoker

Dromerige en mysterieuze thriller met een uitstekende Mia Wasikowska.

De montage en het aparte camerawerk maken van Stoker een onheilspellend gebeuren. Vooral veel stilistische shots, met weinig dialogen en vooral heel veel vreemde blikken tussen Mia en Matthew Goode, die haar creep van een oom speelt.

Toch is het niet genoeg. Het stilisme doet het gelaagder en complexer lijken dan het daadwerkelijk is, terwijl het qua plot een vrij standaard thriller is.

En wat is Kidman eng geworden door haar plastische chirurgie van haar. Vooral haar bovenlip is belachelijk opgespoten met botox. Het leidt ontzettend af en het was al geen superinteressante actrice, maar nu kan ze helemaal geen emoties meer tonen, zo strak staat het.

6,5/10

[Elin3]

Noedelhap schreef:

Maleficent
4/10

Ik heb erg genoten van de film. Toch waren de feeën me iets te irritant, en kwamen de moddergooiende monsters
erg nep over. Het gebeuren met het spinnewiel was vrij omslachtig en de 100 jaar slaap was geheel buiten beschouwing gelaten.

De film wist je goed mee te trekken in de emoties van Maleficent, maar uiteindelijk vond ik het jammer dat ze niet meer met de vogel-jongen hadden gedaan. Hij was een leuk karakter die een intensieve band op bouwde met Aurora. Het plot was al zodanig veranderd dat de aanwezigheid van prins Philip bijna onnatuurlijk voelde bij de kroning van Aurora. Dat had van mij anders gemogen.

7,5/10

Stefenootje schreef:

Ja daar kon ik gek genoeg niet zoveel mee. Denk dat ik niet goed opgelet heb ofzo toen. Ga 'm binnenkort nog maar eens checken.

De meningen zijn ook verdeeld over die film. Persoonlijk vond ik hem één van de leukste Tarantino's die bestaat.

[Noedelhap]

Chef (2014)

Een vermakelijke feelgood-film, dat niet eens een uitgebreid plot of een hoop drama nodig heeft om gewoon boeiend te zijn. En dat komt niet in de laatste plaats door het centrale thema: eten.

Van luxe liflafjes tot simpele broodjes; diverse gerechten komen voorbij die je doen watertanden. De ingrediënten die in de pan sudderen, het snijden van het vlees, het opmaken van de gerechten. Het is alsof je naar '24Kitchen on the road' aan het kijken bent met een soort Tony Soprano als chefkok. Daarnaast is de Spaanstalige vibe in de film, die door de sexy Sofia Vergara en John Leguizamo toegevoegd wordt, feestelijk en vrolijk. Ook een leuke rol van het zoontje trouwens.

Als ik dan toch minpunten zou moeten noemen, zou ik zeggen dat het plot weinig om het lijf heeft, de film hier en daar een beetje dode momenten kent en er iets te weinig wordt gedaan met potentieel interessante rollen van Scarlett Johansson, Dustin Hoffman en Robert Downey Jr.

7,5/10

[WolterB]

Mallrats (extended edition) (1995)

Heerlijk puberaal, Jay and Silent Bob en het oude werk van Kevin Smith blijft fijn

7,5/10

[Abby.]

Reverend schreef:

De meningen zijn ook verdeeld over die film. Persoonlijk vond ik hem één van de leukste Tarantino's die bestaat.

Ik ook!
En één van de beste, met de beste (zenuwslopend goede) scènes <3

[Noedelhap]

Honogurai Mizu no Soko Kara (Dark Water)

Begint erg sterk, met een oud, slecht onderhouden appartementencomplex in een niet al te fleurige buurt. Prima setting voor een horrorfilm; claustrofobische elementen, verlaten gangen en alsmaar groeiende vochtplekken.
De film wist de spannende opbouw en creepy sfeer goed vast te houden in het eerste half uur. Er gebeurde toen nog niet bijster veel, maar dat werkte hier juist wel in het voordeel.
Helaas volgde na drie kwartier al een soort van directe uitleg die de spookachtige verschijningen kon 'verklaren'. In combinatie met de te onthullende flashbacks kon je dan als kijker al snel uitvogelen wat er zich heeft afgespeeld in het complex. Jammer genoeg verdween daarmee ook meteen het mysterie en de spanningsboog van de film. De (onnodig dramatische) hoofdpersoon was echter vrij traag van begrip en terwijl je als kijker al denkt van"ooh, dat zal dan wel zus en zo zitten!", moet zij er nog achter komen.
Het einde was een beetje vergezocht en de epiloog was toen eigenlijk ook niet zo interessant meer.

6/10

[Noedelhap]

August: Osage County

Een scenario met meerdere personages -waarvan niet iedereen even stabiel is- dat zich afspeelt op één locatie is op zich een aardig recept voor een film. Volgens mij is dit gebaseerd op een toneelstuk, dus dat zal die opzet wel verklaren.

Het deed het me een beetje aan Who's Afraid of Virginia Woolf denken, of -in mindere mate- Carnage. Een hoop drama, gedreven door veel dialogen, discussies en ruzies.

In zekere zin volgt dit scenario wel een beetje de typische toneelcliché's: er onthult zich een familiegeschiedenis, er is geen enkel familielid dat niét iets van een donkere kant heeft, danwel een persoonlijk issue of een laakbare karaktereigenschap. En zoals het een toneelstuk betaamt, komt ook elk personage netjes één voor één aan bod, wat het plot verder doet ontvouwen. Dat kan natuurlijk heel vermakelijk zijn, maar de grote valkuil hierbij is dat het nogal geforceerd aan kan voelen. Ook deze film lijkt niet aan die valkuil te ontkomen.

De hoofdrol is weggelegd voor Meryl Streep. Hoewel ik Meryl Streep een goede actrice vind, is ze hier wel een beetje aan het overacteren. De dronkenschap en medicatieverslaving is overtuigend, maar soms was het gewoon net even té.

6,8/10

Up

Awwww

[Noedelhap]

Grand Piano

Grand Piano gaat bij mij de boeken in als één van de belachelijkste films die ik ken. Valt nog het beste te omschrijven als Speed (de film, niet de drug) op een piano. Maar dan zonder bom.

Om maar met de deur in huis te vallen, het plot is ridicuul. Elijah Wood moet piano spelen en daarbij geen foute noot spelen, anders wordt zijn vrouw gesniperd met een headshot. Met nogal onzekere vingertjes en een trauma bij het spelen van het stuk, is dat voor de hobbit enorm peentjes zweten. Het hoe en waarom wordt halverwege duidelijk, maar is een volstrekt onnozele verklaring om dit filmideetje van pianospelen een reden te geven.

Het domme is dat Elijah via een oortje in contact staat met de sluipschutter, die hem telkens maant verder te spelen, want anders...! Dat terwijl die vent er de hele tijd doorheen zit te lullen, met een irritatiefactor waarvan zelfs Wibi Soerjadi zou zeggen "smoel houwe ja, zo kenniktogniespele?!"
Gek genoeg kan Elijah wel terugpraten, hele dialogen zelfs. Tarantino is er niks bij. Dat terwijl er nergens een microfoontje te bekennen is. Ook gek is ook dat het publiek in de zaal helemaal niets door lijkt te hebben van zijn gepanikeer en gefriemel met zijn smartphone.

De ontknoping is al even belachelijk;

Spoiler

het komt tot een confrontatie met de sluipschutter boven de coulissen, en door hun gestoei komen de loopplanken en lichtstellages los (alsof die geen 150 kilo kunnen houden :')) met als hilarisch dieptepunt een val bovenop de piano. Alsof twee poppen naar beneden worden gegooid. Sluipschutter dood, Elijah slechts een beentje gebroken.

Oja, dan is er nog het idiote stel vrienden in het publiek die erin zijn gestopt als een soort comic relief slash cannon fodder. Slecht geacteerd en voegt niks toe.

Kortom, fundamenteel stompzinnige thriller die nog geen facepalm waardig is.

2/10

[Abby.]

Noedelhap schreef:

Hoewel ik Meryl Streep een goede actrice vindt, is ze hier wel een beetje aan het overacteren.

[Noedelhap]

Abs schreef:

Lach je nou om de godsgruwelijke spelfout of om wat ik zeg?

die nieuwe TMNT.

Grappig doch overbodig.

[Dinalfos]

How To Train Bla Bla 2 - 5/10

Ja, nee, dit is hem niet geworden. Een paar aardige vista's, maar verder gewoon fluff. Geen sprankeltje originaliteit of creativiteit valt hier te bespeuren.

Into The Storm - 2/10

Lulz. Ik dacht dat ik het qua slechtheid wel zo'n beetje had gezien na The Impossible, maar ik had het mis. De effecten alleen al zouden niet misstaan in een videofilmpje uit de vroege jaren negentig.

Kundo - 6/10

Lekker bruut en choreografisch gezien alleraardigst. Verveelt inhoudelijk ook niet echt, maar is wel dertien in een dozijn. De Chinks zijn toch net even wat beter in het maken van dit soort films.