Wel of niet stoppen

[_anoniem_]

Ik post ff onder een andere naam omdat ik anoniem wil blijven.

Ik heb nu vier jaar een relatie met O., waarvan we een aantal jaar samenwonen. Sinds we samenwonen is me steeds meer duidelijk geworden dat hij en ik op één belangrijk gebied ontzettend verschillend zijn, waardoor ik me afvraag of we wel genoeg bij elkaar passen om samen een toekomst te hebben. We hebben er al erg vaak over gepraat en de conclusie is eigenlijk dat we allebei niet gaan veranderen, dus het probleem zal er hoe dan ook blijven.
Nu zit ik met het dilemma of ik wel of niet verder moet gaan met hem. In principe hebben we een hele goede relatie, we hebben lol samen, vinden elkaar aantrekkelijk, houden van elkaar.. We hebben gewoon een enorm goede band. Kortom, als dat ene grote verschil er niet was, zouden hij en ik een perfecte match zijn. Maar dat verschil is er helaas wel.

Nu zou ik graag willen weten wat anderen in zo’n soort situatie zouden doen. Ik ben er namelijk al wekenlang over aan het piekeren, maar ik kom er zelf echt niet uit. Ik moet door omstandigheden binnen nu en een paar dagen een beslissing maken, stress dus! O. wil graag samen blijven, hij vindt namelijk dat er helemaal geen probleem is. Ik heb er ook al veel met andere mensen over gepraat, maar die zijn geen van allen onbevooroordeeld, dus daar schiet ik eigenlijk niet zoveel mee op. Dus, graag meningen van mensen die er volledig buiten staan.
Reacties als “dumpen!” zonder verdere argumentatie kunnen wat mij betreft achterwege gelaten worden, daar heb ik niet zoveel aan.

Welk 'belangrijk' gebied?

[_anoniem_]

Spectrum schreef:

Welk 'belangrijk' gebied?

Hm ik was eigenlijk niet van plan om dat te gaan vertellen, want dan wordt het wel een heel herkenbaar verhaal als iemand die mij kent dit leest maarja.. maakt ook niet zo heel veel uit eigenlijk.

Ik ben iemand met doorzettingsvermogen en ik wil hard werken om wat van mijn leven te maken, en hij totaal niet. Hij wil het liefst al z'n vrije tijd opmaken aan ontspannen, terwijl ik vind dat je in ieder geval een deel van je vrije tijd kunt besteden aan nuttige dingen zoals huis schoonhouden/onderhouden en studeren. Nu ik zelf nog student ben is het allemaal wel te doen, maar als we ooit een fatsoenlijk leven op willen gaan bouwen, eventueel met kindjes enzo, dan weet ik niet of ik het allemaal nog wel ga trekken op deze manier.
Als ik het zo teruglees klinkt het een beetje.. overdreven, maar ik vind het wel belangrijk eigenlijk.

Ik kan me voorstellen dat je het belangrijk vindt, maar in principe hoeft het niet uitmaken als je wat dat betreft een andere instelling hebt. Het zit 'm er een beetje in of hij, als jullie afspraken maken over schoonmaken/huisonderhouden, zich daar aan houdt of niet. Doet hij dat wel, dan lijkt het me geen probleem - als hij een relatief eenvoudige baan heeft en niet z'n best doet om op te klimmen ofzo, dan heeft dat in feite weinig met jou te maken en het weerhoudt jou er op geen enkele manier van om wel zoiets te doen. Ik neem aan dat jij zelf genoeg gaat verdienen, dus er is geen bezwaar tegen als jij de carrièremuts zou zijn en hij meer met de kids thuis is.

Maar als hij het er allemaal maar bij laat zitten mochten jullie samen een huis danwel kinderen hebben, tja, dat zou ik ook niet trekken. Hoe ziet hij het allemaal? Denkt hij er wel heel makkelijk over of geeft hij nu al aan dat het onzin is om ... weet ik veel, elke twee weken te stofzuigen of de was te doen, of is hij wel van plan dat gewoon allemaal te doen?

Sjonge, dat is wel een enorm groot verschil. Anders kloon je jezelf, dan vind je zeker iemand met dezelfde interesses en instelling.

[Lilything]

Ambitie en doorzettingsvermogen zijn toch belangrijk! Het is denk ik erg persoonlijk of je hiermee kunt leven. Ik hou niet zo van mensen die niets proberen op te bouwen en zichzelf niet verbeteren. Het maakt me niet uit welk niveau je hebt, als je maar probeert iets van je leven te maken! Constant ontspannen vind ik geen boeiend leven.

[blablatje]

Zoals Morgan al zei: Als jij carrière wil maken en hij niet, dan is dat niet erg, dan doe jij het gewoon wel en hij niet. Dat is juist handig als je kinderen hebt. Je houdt van hem en hebt lol met hem, dus ik neem aan dat je geen hekel aan ambitie-arme mensen hebt.
Wat huis onderhouden betreft: Is het probleem dat hij een viespeuk is die vindt dat schoonmaken etc nooit hoeft, of is het probleem dat hij een egoïst is die vindt dat jíj het schoonmaakwerk etc. moet doen? In het eerste geval moet je gewoon duidelijke afspraken maken en zelf ook daarin iets toegeven (bijvoorbeeld: als jij wil dat er elke week gestofzuigd wordt en hij vindt dat het nooit hoeft, dan doen jullie het allebei 1 keer per maand). In het tweede geval is hij mogelijk ook op andere vlakken egoïstisch en dat lijkt me dan een groter probleem.

[_anoniem_]

@ blablatje, nee hij is helemaal niet egoïstisch, dan eerder een viespeuk

Een topbaan hoeft ie ook niet hoor wat mij betreft, moet ie helemaal zelf weten. Hij vindt het prima om bijvoorbeeld parttime te gaan werken ofzo als ik een goede carrière wil opbouwen. Dus dat is verder geen probleem, het is inderdaad juist handig als een van de twee wat vaker thuis is.
Maar het punt is dat hij echt helemaal niks uitvoert als hij alleen thuis is. Als we samen thuis zijn helpt hij wel mee als ik daarom vraag, maar als ik bijvoorbeeld een weekend naar m'n ouders ga dan is het meestal een bende als ik thuiskom. Dusja, kan ie wel fijn parttime gaan werken, maar dat heeft weinig nut als ik dan alsnog alles zelf moet doen na een drukke werkdag.

Nou moet ik toegeven dat ik best veeleisend ben, ik heb huisstofmijtallergie en om te voorkomen dat ik daar last van krijg is elke week dweilen en poetsen toch wel nodig. Dus misschien is het wel onredelijk om van hem te verlangen dat ie zoveel helpt? Ik weet het niet..

[Lilything]

blablatje schreef:

Zoals Morgan al zei: Als jij carrière wil maken en hij niet, dan is dat niet erg, dan doe jij het gewoon wel en hij niet. Dat is juist handig als je kinderen hebt

Haha ja dat is waar

[Lilything]

_anoniem_ schreef:

@ blablatje, nee hij is helemaal niet egoïstisch, dan eerder een viespeuk

Als we samen thuis zijn helpt hij wel mee als ik daarom vraag, maar als ik bijvoorbeeld een weekend naar m'n ouders ga dan is het meestal een bende als ik thuiskom. Dusja, kan ie wel fijn parttime gaan werken, maar dat heeft weinig nut als ik dan alsnog alles zelf moet doen na een drukke werkdag.

Heeft hij op zichzelf gewoond voordat hij ging samenwonen? Is hij erg verwend door zijn moeder?

Nou het is in ieder geval niet onredelijk om van hem te vragen dat hij zijn eigen spullen opruimt en de helft doet van de andere werkzaamheden die moeten gebeuren in huis.

[Orpheo]

ruim gewoon je eigen teringzooi op! damn, is t zo lastig soms? ja tis lastig maar mijn vriendin stimuleert dat heel netjes bij mij maar vooral omdat ik dan mezelf ga ergern aan de zooi.

Ik weet 't niet, wat wijsheid is. uitmaken zeker (nog) niet. praten samen wel. Als hij bij jou wil blijven, moet hij veranderen, MAAR JIJ OOK! jij moet was losser worden wat dit betreft, hij moet wat harder achter z'n kont gezeten worden.

[x-spekkie-x]

Maak een lijstje wat hij moet doen in het weekend als jij er niet bent. Volgens mij doet hij het niet expres, maar meer uit gewoonte. Ik ben ook gewend om dingen te laten liggen, omdat thuis mijn ouders het toch wel achter mijn kont opruimen. Nu ik op mezelf woon ben ik ook de netste niet, maar af en toe denk ik: wat een troep, en ruim ik weer eens op. Als ik samen zou wonen, zou het waarschijnlijk wel teveel troep zijn en moet ik er vaker aan herinnerd worden om dingen op te ruimen. Gewoon omdat ik het anders 'vergeet'. Misschien heeft hij dit ook wel. Daarom is een lijstje maken wel een goed idee, omdat hij er dan aan herinnerd wordt

_anoniem_ schreef:

@ blablatje, nee hij is helemaal niet egoïstisch, dan eerder een viespeuk

Een topbaan hoeft ie ook niet hoor wat mij betreft, moet ie helemaal zelf weten. Hij vindt het prima om bijvoorbeeld parttime te gaan werken ofzo als ik een goede carrière wil opbouwen. Dus dat is verder geen probleem, het is inderdaad juist handig als een van de twee wat vaker thuis is.
Maar het punt is dat hij echt helemaal niks uitvoert als hij alleen thuis is. Als we samen thuis zijn helpt hij wel mee als ik daarom vraag, maar als ik bijvoorbeeld een weekend naar m'n ouders ga dan is het meestal een bende als ik thuiskom. Dusja, kan ie wel fijn parttime gaan werken, maar dat heeft weinig nut als ik dan alsnog alles zelf moet doen na een drukke werkdag.

Nou moet ik toegeven dat ik best veeleisend ben, ik heb huisstofmijtallergie en om te voorkomen dat ik daar last van krijg is elke week dweilen en poetsen toch wel nodig. Dus misschien is het wel onredelijk om van hem te verlangen dat ie zoveel helpt? Ik weet het niet..

Als hij zelf niet zo netjes is komt het waarschijnlijk niet in hem op om spontaan schoon te gaan maken (tip: met mannen die wél spontaan gaan schrobben en boenen is meestal iets mis). Daar kun je toch wel duidelijke afspraken over maken, lijkt me.

[Poepkind]

Als jij een carriere hebt en kinderen, dan neem je een werkster en een oppas. Voila probleem opgelost. Heb je lekker de tijd om van elkaar te genieten, en van de mooie dingen des levens, ipv je relatie kapot te maken door een vieze vloer.

Kazet Nagorra schreef:

(tip: met mannen die wél spontaan gaan schrobben en boenen is meestal iets mis).

Uh, I don't think so.

[_anoniem_]

In ieder geval bedankt voor alle reacties tot nu toe. Dingen als lijstjes maken hebben we al heel vaak geprobeerd en dat gaat steeds een paar weken goed, maar dan loopt het weer mis. Het komt waarschijnlijk inderdaad door gewoonte, hij heeft nooit op zichzelf gewoond voordat hij en ik gingen samenwonen, en volgens mij heeft hij thuis ook bijna nooit dingen moeten doen in het huishouden. Ik heb voor dit weekend maar weer een lijstje achter gelaten, benieuwd wat ervan komt. Misschien helpt het om elke week nieuwe lijstjes te maken, ipv één standaardding.

Maar dan nog, het gaat zeker niet alleen om het schoonmaken, het is gewoon z'n hele instelling waar ik moeite mee heb. Eigenlijk begin ik me een beetje te realiseren dat het probleem bij mij ligt, ik heb gewoon enorme moeite met het feit dat hij niet zo gedreven is. Ik ben ook eigenlijk helemaal niet gewend om met zo iemand samen te leven, mijn thuissituatie vroeger bestond uit twee hardwerkende ouders die enorm blij waren dat hun kinderen het zo goed deden op school. Ze lieten altijd heel erg merken dat dat iets bijzonders was en dat ze daar erg trots op waren, net als andere familieleden trouwens. Ik heb gewoon nooit anders geweten dan dat hard werken goed is. Dus dan is het nu de vraag of ik ermee kan en wil leren omgaan dat m'n vriend daar heel anders tegenover staat. Moeilijkmoelijk..

[Iduna]

In een partner zie ik ook graag dingen als ambitieus zijn en zelfstandigheid naast de standaarddingen zoals lief, aantrekkelijk enz. Ik ben ten slotte zijn moeder niet en dat ga ik ook niet worden.

Wat je doelen zijn in het leven ligt aan je opvoeding, omgeving maar ook aan iemands karakter. Zit hij alleen maar op de bank te hangen of heeft hij plezier in zijn werk/leven, doet hij leuke dingen met vrienden en noem maar op.
Je hoeft namelijk niet altijd te streven naar het hoogst haalbare, je kunt ook gelukkig zijn met 'minder' en meer genieten van andere dingen.

Hij gaat niet uit zichzelf schoonmaken omdat hij dat niet gewend is. Hij moet leren dat het niet vanzelf schoon wordt. Maar elke week nieuwe lijstjes is een idee.
Mensen veranderen niet in hun karakter (hoe je in het leven staat), maar kunnen wel in hun gedrag (schoonmaken) veranderen.
Kun je dit accepteren? Voel je je hier gelukkig bij? Denk je dat je gelukkig bent met iemand die wel ambities heeft? (Zou zo iemand wel tijd voor je hebben?)

[Anaïs]

_anoniem_ schreef:

ik heb gewoon enorme moeite met het feit dat hij niet zo gedreven is. Ik ben ook eigenlijk helemaal niet gewend om met zo iemand samen te leven, mijn thuissituatie vroeger bestond uit twee hardwerkende ouders die enorm blij waren dat hun kinderen het zo goed deden op school. Ze lieten altijd heel erg merken dat dat iets bijzonders was en dat ze daar erg trots op waren, net als andere familieleden trouwens. Ik heb gewoon nooit anders geweten dan dat hard werken goed is. Dus dan is het nu de vraag of ik ermee kan en wil leren omgaan dat m'n vriend daar heel anders tegenover staat. Moeilijkmoelijk..

Mijn vorige vriend was iemand die nooit plannen zou maken voor meer dan een week ver, als er iets geregeld moest worden was het telkens weer van 'we zien wel'. Hij had totaal geen ambitie om dingen te doen. Hoewel hij nu een uniefdiploma behaald heeft, doet hij echt niets om dat te verzilveren. Hij is 23 en kan nog niet autorijden. Hij heeft nog nooit zelf iets gekookt, behalve pizza, zijn ma doet alles voor hem. Kwestie van de situatie te schetsen.

Ik werd daar gek van, omdat ik wel iemand ben met ambitie en doelen. Mijn huidige vriend weet dat ik waarschijnlijk de carrièrevrouw zal zijn. Ik zou er geen probleem mee hebben meer te werken en meer te verdienen dan hij, maar hij weet ook dat dit niet wil zeggen dat hij op z'n luie kont moet zitten en dat ik wel de kuisvrouw zal betalen. Ik hou ervan dat hij ook dromen en ambities heeft, ook al liggen die dan op een minder uitdagend niveau, dat maakt me niet uit.

Je moet voor jezelf uitmaken hoever je wil meegaan in de attitude van je vriend, en je hoeft je er niet voor te schamen als je op een grens komt...

[waves]

Zoiets kan absoluut voor spanningen zorgen, zeker.

Weet je waarom hij zoiets doet? is hij gewoon lui of vergeet hij het gewoon of is er iets anders aan de hand?
Als je geen allergie zou hebben zou ik zeggen: doe zelf eens een hele tijd niks en dan kan ie zien hoe smerig het allemaal is .

[Volk]

Ik denk niet dat het onredelijk is om te verlangen dat hij helpt. Jij hebt een allergie en eerlijk gezegd vind ik 1 keer in de week poetsen zelfs weinig. (misschien maken jullie niet zo snel troep als wij hier) Vraag hem een keer waarom hij niet helpt?

Misschien helpt het om geen lijstje achter te laten maar te vragen dat de boel schoon is als je terug komt? Dat helpt bij mij wel. Ik weet dat in de tijd dat ik weg ben er helemaal niks gebeurt maar bij thuiskomst is het wel altijd zo schoon als mijn vriend het maken kan.

[Qimm]

Kazet Nagorra schreef:

(tip: met mannen die wél spontaan gaan schrobben en boenen is meestal iets mis).

[kous]

_anoniem_ schreef:

Hm ik was eigenlijk niet van plan om dat te gaan vertellen, want dan wordt het wel een heel herkenbaar verhaal als iemand die mij kent dit leest maarja.. maakt ook niet zo heel veel uit eigenlijk.

Ik ben iemand met doorzettingsvermogen en ik wil hard werken om wat van mijn leven te maken, en hij totaal niet. Hij wil het liefst al z'n vrije tijd opmaken aan ontspannen, terwijl ik vind dat je in ieder geval een deel van je vrije tijd kunt besteden aan nuttige dingen zoals huis schoonhouden/onderhouden en studeren. Nu ik zelf nog student ben is het allemaal wel te doen, maar als we ooit een fatsoenlijk leven op willen gaan bouwen, eventueel met kindjes enzo, dan weet ik niet of ik het allemaal nog wel ga trekken op deze manier.
Als ik het zo teruglees klinkt het een beetje.. overdreven, maar ik vind het wel belangrijk eigenlijk.

Er is niks onaantrekkelijker aan een persoon zonder een passie in leven, zonder Vuur in je ogen.

Dumpen die handel

Kazet Nagorra schreef:

(tip: met mannen die wél spontaan gaan schrobben en boenen is meestal iets mis).

*sigh of relief*

[cenerentola]

Ik denk dat hij nog te veel geniet van zijn studentenleventje. Op een gegeven moment zal hij wel inzien dat hij op deze wijze niet verder kan gaan, wil hij iets van zijn leven maken. Je moet gewoon hem de tijd geven, om hem dit te laten inzien. Op den duur zal hij wel veranderen. Misschien zorg je wel te goed voor hem, waardoor hij ook niet de zelfstandigheid wordt. Laat zijn troep en het huishouden liggen, misschien dat hij dat het zelf wel opruimt. Heb geduld, veel succes En als het niet meer gaat met je allergie, pak dan je spullen en ga voor een week naar je ouders en kom pas terug als hij het huis heeft schoongemaakt.