Wanneer je ouders alleen maar negatief over je zijn

[Tsu]

Mijn ouders hebben er een handje van om altijd negatief over mij te zijn, maar doen dat in de vorm van misselijke grappen. Dit is al bezig sinds ik 11 ofzo ben (vanaf waar ik me kan herinneren) en ik heb daardoor ook een tijd een minderwaardigheidscomplex gehad, omdat ik geloofde wat mijn ouders over mij zeiden.
Daarna is dat complex wel "over" gegaan, maar nu beginnen mijn ouders weer. Ze maken me belachelijk met hoe ik eruit zie, dat is eigenlijk het voornaamste wat ze doen.
Ik heb ze dus verteld dat ik dat niet leuk vind en heb ze gevraagd waarom ze dat doen. Maar ze vinden zelf dat ze helemaal niet zo zijn en maken dan meteen grapjes zoals:"we houden toch wel van je, dat weet je toch" en dan lachen...

Ik vind het moeilijk om hiermee om te gaan, helemaal omdat mijn ouders niet inzien (hoe hard ik ook probeer) dat het me wel pijn doet als ze zo tegen me doen. Ik heb dan liever dat ze niets tegen me zeggen...

Weet iemand hoe ik hier het beste om mee kan gaan? En hebben andere mensen hier toevallig ook ervaring mee?

Als ze niets tegen je zeggen is het ook niet leuk...geloof me...

Misschien kun je ze eens een brief schrijven waarin je uitlegt hoe jij er tegen aan kijkt? En misschien kun je ze duidelijk maken dat zij het misschien niet zo zien, maar dat jij het wel zo ervaart. Als ze van je houden moeten ze het toch voor je over hebben om zich zo te gedragen dat jij je ook prettig voelt? (Dat zou ik ze iig wel zeggen, als ze nergens anders naar luisteren.)

Als ze echt niet voor rede vatbaar zijn zou ik kijken of er een mogelijkheid is om het huis uit te gaan. Je hoeft niet met ze te breken, maar dan zit je iig niet altijd bij ze. Als je ergens anders woont is het vaak makkelijker om het van een afstand te benaderen en je er minder rot door te voelen.

[Tsu]

Leonoor schreef op 12-01-2006 @ 18:30 :
Als ze niets tegen je zeggen is het ook niet leuk...geloof me...

Misschien kun je ze eens een brief schrijven waarin je uitlegt hoe jij er tegen aan kijkt? En misschien kun je ze duidelijk maken dat zij het misschien niet zo zien, maar dat jij het wel zo ervaart. Als ze van je houden moeten ze het toch voor je over hebben om zich zo te gedragen dat jij je ook prettig voelt? (Dat zou ik ze iig wel zeggen, als ze nergens anders naar luisteren.)

Als ze echt niet voor rede vatbaar zijn zou ik kijken of er een mogelijkheid is om het huis uit te gaan. Je hoeft niet met ze te breken, maar dan zit je iig niet altijd bij ze. Als je ergens anders woont is het vaak makkelijker om het van een afstand te benaderen en je er minder rot door te voelen.

Ja nou het rare is dat mijn ouders uit elkaar zijn, mijn vader "uit huis is" (en nu bij mijn oma thuis woont) maar hij komt bijna altijd over de vloer hier en eet hier enzo. Hier heb ik ook al naar gevraagd, waarom dit na 4 jaar nog steeds zo is, want het is zo'n bizarre situatie en als die gemene dingen er ook nog bijkomen, trek ik het gewoon niet meer.

Uit huis gaan lijkt me inderdaad ook wel een goede optie, maar ja vind maar zo snel iets goeds... als ik uit huis ga moet ik namelijk mijn kat en hond meenemen....

Tsu schreef op 12-01-2006 @ 18:34 :
Uit huis gaan lijkt me inderdaad ook wel een goede optie, maar ja vind maar zo snel iets goeds... als ik uit huis ga moet ik namelijk mijn kat en hond meenemen....

Je hoeft ook niet morgen weg. Ga eens rondkijken (bij de woningbouwvereniging, maar ook bij particuliere verhuurders), laat iedereen die je kent weten dat je iets zoekt, enz. Misschien werkt het idee dat je aan het zoeken bent al voor een gedeelte als een soort van opluchting. Het lost het probleem op dat moment niet op, maar het geeft wel het vooruitzicht van verbetering.

[Tsu]

Nee dat begrijp ik ook wel, maar ik begrijp mijn ouders gewoon niet, waarom ze zoiets doen Ik zou bijna gaan denken dat het aan mij ligt

[Elisabeth.]

Mijn papa deed dat inderdaad ook altijd, en nu nog steeds eigenlijk.. Maar dat komt, denken wij, meer omdat hij zelf psychische problemen heeft. Mn mama deed altijd maar een beetje met hem mee, omdat er anders weer ruzie kwam enzo..

Een paar maanden geleden zijn mn mama en ik uit huis gegaan, en nu merk ik eigenlijk pas wat een negatief zelfbeeld ik had enzo..

Bij mij thuis was ik ook nooit goed genoeg, en alles wat ik deed was fout, en dan besloot ik om maar niets te doen, en dat was ook weer niet goed enzo, vrij frustrerend, al went het wel, na 16 jaar. Maar ik werd ook altijd mishandeld enzo, en ik weet nu wel zeker dat het niet aan mij lag/ligt.. Bij mij was het mn papa waar er waarschijnlijk iets mis zat/zit, maar dat weten we niet zeker, aangezien hij ook geen therapie oid wil =/.

Maar dit is vast weer een ander verhaal...

[Metal]

Leuke ouders heb je.

[akumabito]

Metal schreef op 12-01-2006 @ 23:28 :
Leuke ouders heb je.

"Van je familie moet je het maar hebben"

[synclinorium]

Zodra ze iets zeggen, wat onredelijk negatief is. Gelijk er op ingaan waarom? wat zit er achter? Wat voor nut heeft het?

Spannen ze ook samen of alletwee apart? Heb je thuiswonende broertjes en zusjes?

[heavyukkie]

ik heb ook zo'n ouders maar die halen steeds oude koeien uit de sloot. Dat is ook vrij irritant. Maar mijn a.s schoon familie heeft ze het ook geprobeerd om mij zwart te maken en die trapte er niet in. op een gegeven moment was de broer van mn vriend bij hun en wij waren er ook. en mn moeder gaf ons hondje toen steeds wat lekkers en dat wouden we niet hebben. waarop die broer zei van als ze dat bij mij zo zouden doen zou ik gewoon de hond niet meer mee nemen. dus sinds toen hebben we nooit meer die hond mee genomen en toen was de hint zeer duidelijk.
Nu doen ze af en toe nog wel ook zo'n stomme mop maar ik trap er niet in, ik doe gewoon net of ik het niet hoor.

Wat ik jou kan aanraden is om of er gewoon niet op in te gaan.
Of kei hard mischien wel maar helpt wel gewoon kei hard mee geinen en tijdelijk je zelf voor paal zetten. Of het zelfde wat hun doen bij jou gewoon terug doen. Zet hun maar eens voor paal met iets wat hun hebben geflikt. Eerst waar alleen hun bij zijn, en als dat niet helpt gewoon een keer op het feest. Als ze dan nader hand af vragen aan jou waarom jij dat deed zeg je gewoon heel dood leuk, nou zie je wat jullie bij mij doen, en is dat leuk??

succes

[darkfairy]

ik herken het

[Tsu]

synclinorium schreef op 13-01-2006 @ 11:15 :
Zodra ze iets zeggen, wat onredelijk negatief is. Gelijk er op ingaan waarom? wat zit er achter? Wat voor nut heeft het?

Spannen ze ook samen of alletwee apart? Heb je thuiswonende broertjes en zusjes?

Ik zeg er altijd wat van, maar ze zien niet in dat het mij zo stoort. Ik vraag ook waarom ze het doen, maar dan zeggen ze gewoon dat ze grapjes maken.
Ze zijn inderdaad altijd samen als zoiets als dit gebeurt. Ik heb twee oudere broers, maar die wonen niet meer thuis.

Overigens, mijn ouders zijn uit elkaar (ze zijn nooit getrouwd geweest) sinds 4/5 jaar, maar mijn vader komt nog heel vaak over de vloer bij ons.

[Tsu]

heavyukkie schreef op 13-01-2006 @ 13:19 :
ik heb ook zo'n ouders maar die halen steeds oude koeien uit de sloot. Dat is ook vrij irritant. Maar mijn a.s schoon familie heeft ze het ook geprobeerd om mij zwart te maken en die trapte er niet in. op een gegeven moment was de broer van mn vriend bij hun en wij waren er ook. en mn moeder gaf ons hondje toen steeds wat lekkers en dat wouden we niet hebben. waarop die broer zei van als ze dat bij mij zo zouden doen zou ik gewoon de hond niet meer mee nemen. dus sinds toen hebben we nooit meer die hond mee genomen en toen was de hint zeer duidelijk.
Nu doen ze af en toe nog wel ook zo'n stomme mop maar ik trap er niet in, ik doe gewoon net of ik het niet hoor.

Wat ik jou kan aanraden is om of er gewoon niet op in te gaan.
Of kei hard mischien wel maar helpt wel gewoon kei hard mee geinen en tijdelijk je zelf voor paal zetten. Of het zelfde wat hun doen bij jou gewoon terug doen. Zet hun maar eens voor paal met iets wat hun hebben geflikt. Eerst waar alleen hun bij zijn, en als dat niet helpt gewoon een keer op het feest. Als ze dan nader hand af vragen aan jou waarom jij dat deed zeg je gewoon heel dood leuk, nou zie je wat jullie bij mij doen, en is dat leuk??

succes

Nou weet je wat het punt is, ik wil het helemaal niet terug doen bij mijn ouders, want dan verlaag ik me naar hun niveau. En dat is wel het laatste wat ik wil. Ik weet hoe pijnlijk het is, dus ik wil dat niet bij iemand anders doen.

[Tsu]

Metal schreef op 12-01-2006 @ 23:28 :
Leuke ouders heb je.

ja

[BananaSplit]

Ik herken je probleem wel

Bij mijn vader kleineren ze me niet om mijn uiterlijk, maar gewoon om hoe ik doe. Ze zeggen wel dat ikm veel vooruit ben gegaan qua sociaal gebeuren en ze moedigen me aan dat ik mijn mening moet geven. Nu doe ik dat ook daar als ik het ergens niet mee eens ben, of als ik iets niet snap en dat komt vaak voor.

Dan wordt daar weer stress met mij gemaakt dat ik alsmaar brutaal ben en dat ik denk dat alles alleen om mij draait. En als mijn stiefmoeder dan tegen mij loopt te schreeuwen en ik zeg zoiets van wat heeft dat voor zin, daar haal je alleen maar stress en haat mee uit, dan gaat ze helemaal flippen.

En als ik dan ook nog rustig blijf onder die omstandigheden, dan ben ik ineens heel erg arrogant. Gaat het me om computer en tv dan kan het me nooit genoeg zijn volgens hun. Bijvoorbeeld als ik normaal op zaterdagmorgen aan de ps2 zat en dan savonds aan de pc wilde, omdat ik de morgen daarna ging biken.

Bij mijn moeder gaat het om de punten op school. Ik haal; praktisch zonder te leren allemaal goede punten en volgens hun is mijn rapport slecht.

Zo van, oh dat is wel erg laag he. Dan sta je een 7,5 ofzo als je lastige pw's hebt en dan ook nog eens zo'n beetje voor alles het hoogste punt van de klas hebt. Voor letterkunde ging ik van een 4,3 door een stressweekend met een weggelopen stiefmoeder, naar een 6,4 dmv een 8,4 en een 10. Zij vonden dat erg slercht en over die 9,3 van natuurkunde zeggen ze dan niets

[Girl...20]

Ik heb het zelfde gehad met mijn moeder... ik denk dat ze gewoon nie wete een houding aan te geve of zo... teminste zo denk ik over mijn moeder maar toch denk ik dat ze het meschien wel goed bedoelle maar t is wel lullig natuurlijk

[Tsu]

Girl...20 schreef op 13-01-2006 @ 17:38 :
Ik heb het zelfde gehad met mijn moeder... ik denk dat ze gewoon nie wete een houding aan te geve of zo... teminste zo denk ik over mijn moeder maar toch denk ik dat ze het meschien wel goed bedoelle maar t is wel lullig natuurlijk

Nou 1 ding is wat ik wel heel zeker weet; mijn ouders bedoelen dit niet goed hoor.

[Flip!]

Niet langer zwijgen, maar zeg er iets van. Je snapt toch zelf ook wel dat dit zo niet veel langer door kan gaan. Jij bereikt je breekpunt ook een keer.

[Frostbite]

en dat terwijl je er zo leuk uitziet Maar je gaat je ouders echt niet kunnen veranderen dus negeren die hap en zo snel mogelijk op jezelf gaan wonen.

[Electriq]

Frostbite schreef op 14-01-2006 @ 19:51 :
en dat terwijl je er zo leuk uitziet Maar je gaat je ouders echt niet kunnen veranderen dus negeren die hap en zo snel mogelijk op jezelf gaan wonen.

Idd, je ouders nemen je klaarblijkelijk niet serieus omdat ze hun excuusje wel klaar hebben wanneer je ze duidelijk maakt dat je dat gezeur echt niet leuk vindt.
Na veel problemen met voornamelijk mijn moeder ben ik (met de nodige pijn en moeite) ook uit huis gegaan en ik kan je zeggen dat er een last van je schouders valt. Er gaat even wat werk in zitten maar het is zeker de moeite waard, iig een beter project om je energie in te steken dan praten, is mijn ervaring.

[Tsu]

Flip! schreef op 14-01-2006 @ 19:44 :
Niet langer zwijgen, maar zeg er iets van. Je snapt toch zelf ook wel dat dit zo niet veel langer door kan gaan. Jij bereikt je breekpunt ook een keer.

Nogmaals, ik zwijg er niet over ik zeg het ze elke keer weer als ze het doen. Maar het probleem is dat ze het niet inzien.

[ilse]

Tsu schreef op 13-01-2006 @ 17:16 :

Overigens, mijn ouders zijn uit elkaar (ze zijn nooit getrouwd geweest) sinds 4/5 jaar, maar mijn vader komt nog heel vaak over de vloer bij ons.

mijn ouders zijn nu een jaar of 13 uit elkaar. mijn vader heeft een relatie van 9 jaar gehad, maar daarna zaten me oudersd weer vaak bij mekaar. ze hebben niets ofzo, maar dan komt me vader weer hier met kerst, of hier ineens eten. of ik ben het weekend bij me vader en dan komt me moeder daar. dat is echt zo raar! duidelijkheid

komt me wel bekend voor wat jij schrijft..

[Tsu]

ilse schreef op 15-01-2006 @ 15:07 :
mijn ouders zijn nu een jaar of 13 uit elkaar. mijn vader heeft een relatie van 9 jaar gehad, maar daarna zaten me oudersd weer vaak bij mekaar. ze hebben niets ofzo, maar dan komt me vader weer hier met kerst, of hier ineens eten. of ik ben het weekend bij me vader en dan komt me moeder daar. dat is echt zo raar! duidelijkheid

komt me wel bekend voor wat jij schrijft..

Ja vaag is dat he? Goh, ik dacht dat ik alleen van die rare ouders had
Mijn vader blijft hier ook wel eens slapen, maar dan wel in een ander bed... Ik schaam me ook echt dood, als er vrienden van mij over de vloer komen. Die begrijpen er ook echt niets van...
Mijn moeder kan ook niet voor zichzelf opkomen ofzo, dus die zegt niet tegen mijn vader dat hij niet zo vaak hier moet komen. Ze kan wel zeggen dat ze de relatie wil beëindigen, maar niet dat hij niet zo vaak meer over de vloer moet komen

Maar mijn moeder heeft op dit moment een relatie met iemand anders, al best wel lang. Maar die man heb ik nog nooit gezien Hij komt ook nooit hier, mijn moeder gaat altijd naar hem.

[ilse]

Tsu schreef op 15-01-2006 @ 15:12 :
Ja vaag is dat he? Goh, ik dacht dat ik alleen van die rare ouders had
Mijn vader blijft hier ook wel eens slapen, maar dan wel in een ander bed... Ik schaam me ook echt dood, als er vrienden van mij over de vloer komen. Die begrijpen er ook echt niets van...
Mijn moeder kan ook niet voor zichzelf opkomen ofzo, dus die zegt niet tegen mijn vader dat hij niet zo vaak hier moet komen. Ze kan wel zeggen dat ze de relatie wil beëindigen, maar niet dat hij niet zo vaak meer over de vloer moet komen

Maar mijn moeder heeft op dit moment een relatie met iemand anders, al best wel lang. Maar die man heb ik nog nooit gezien Hij komt ook nooit hier, mijn moeder gaat altijd naar hem.

mijn ouders slapen gewoon bij mekaar in bed . ik zit opgenomen in een kliniek en dan heb je ook gezinsgesprekken. mijn ouders vinden het zelf best wel normaal ofzo, maar die therapeut kijkt ook elke keer zo raar op! ik vind het ook raar, ben er een tijd best wel van in de war geweest, ook omdat ik een keer me vader met een ander in bed aan trof op t moment dat t leek of m'n ouders wel weer een beetje bij mekaar waren. echt niet te volgen bij ons .

mijn moeder is voor mijn idee nog een beetje afhankelijk van mijn vader ofzo. zij heeft nooit meer een andere relatie gehad, mijn vader dus wel.

dat lijkt me ook vaag!! waarom komt ie daar dan nooit??

[Tsu]

ilse schreef op 15-01-2006 @ 15:16 :
mijn ouders slapen gewoon bij mekaar in bed . ik zit opgenomen in een kliniek en dan heb je ook gezinsgesprekken. mijn ouders vinden het zelf best wel normaal ofzo, maar die therapeut kijkt ook elke keer zo raar op! ik vind het ook raar, ben er een tijd best wel van in de war geweest, ook omdat ik een keer me vader met een ander in bed aan trof op t moment dat t leek of m'n ouders wel weer een beetje bij mekaar waren. echt niet te volgen bij ons .

mijn moeder is voor mijn idee nog een beetje afhankelijk van mijn vader ofzo. zij heeft nooit meer een andere relatie gehad, mijn vader dus wel.

dat lijkt me ook vaag!! waarom komt ie daar dan nooit??

Jemig, hebben wij soms dezelfde ouders ofzo

In mijn geval is mijn vader nog heel erg naief en denkt ie dat het volgens mij nog wel goedkomt tussen hem en mijn moeder. Terwijl mijn moeder iemand anders heeft, maar mijn moeder spoort ook niet.

En waarom die vriend van haar hier niet komt, geen idee. Hij is wel een keer geweest toen ik er niet was, toen heeft mijn kat hem gebeten, haha. Maar ja, mijn moeder vertrekt altijd naar hem, dan heeft ze geen verantwoordelijkheden meer thuis (die ze wel heeft, we hebben namelijk 4 huisdieren enzo) en kan ze lekker geld uitgeven (wat ze niet heeft), om vervolgens thuis te komen in een door mij schoongemaakt huis en dan te zeggen: "Alles ziet er nog hetzelfde uit, alles ligt nog op dezelfde plaats, de tafel is niet opgeruimd, er staat nog afwas, de droger is nog niet aan". Dat is het eerste wat ze dan zegt als ze thuiskomt, terwijl dat gewoon helemaal niet waar is. Want ze is dan een halve week weg geweest en dan komt er wel eens post die op de tafel gelegd wordt enzo...
Ze zal nooit vragen hoe het met mij is, nee dat zal haar een worst wezen.

[ilse]

Tsu schreef op 15-01-2006 @ 15:21 :
Jemig, hebben wij soms dezelfde ouders ofzo

In mijn geval is mijn vader nog heel erg naief en denkt ie dat het volgens mij nog wel goedkomt tussen hem en mijn moeder. Terwijl mijn moeder iemand anders heeft, maar mijn moeder spoort ook niet.

En waarom die vriend van haar hier niet komt, geen idee. Hij is wel een keer geweest toen ik er niet was, toen heeft mijn kat hem gebeten, haha. Maar ja, mijn moeder vertrekt altijd naar hem, dan heeft ze geen verantwoordelijkheden meer thuis (die ze wel heeft, we hebben namelijk 4 huisdieren enzo) en kan ze lekker geld uitgeven (wat ze niet heeft), om vervolgens thuis te komen in een door mij schoongemaakt huis en dan te zeggen: "Alles ziet er nog hetzelfde uit, alles ligt nog op dezelfde plaats, de tafel is niet opgeruimd, er staat nog afwas, de droger is nog niet aan". Dat is het eerste wat ze dan zegt als ze thuiskomt, terwijl dat gewoon helemaal niet waar is. Want ze is dan een halve week weg geweest en dan komt er wel eens post die op de tafel gelegd wordt enzo...
Ze zal nooit vragen hoe het met mij is, nee dat zal haar een worst wezen.

ja lekker handig.. t lijkt er inderdaad wel op, had niet gedacht dat er ook maar iemand is die er enigzins op zou lijken :

pff gezellig zo een moeder. weet je waarom het komt dat ze zo doet? kun je niet gesprekken met je moeder en een therapeut hebben? (dat heb ik dan via mijn kliniek, maar misschien kan dat op een adnere manier ook..). mijn ouders zijn dan wel geinteresseerd in mij, maar snappen er gewoon niets van..

(ik kom pas laat weer terug op dit forum, kan nu niet meteen weer reageren..)

[Tsu]

ilse schreef op 15-01-2006 @ 15:29 :
ja lekker handig.. t lijkt er inderdaad wel op, had niet gedacht dat er ook maar iemand is die er enigzins op zou lijken :

pff gezellig zo een moeder. weet je waarom het komt dat ze zo doet? kun je niet gesprekken met je moeder en een therapeut hebben? (dat heb ik dan via mijn kliniek, maar misschien kan dat op een adnere manier ook..). mijn ouders zijn dan wel geinteresseerd in mij, maar snappen er gewoon niets van..

(ik kom pas laat weer terug op dit forum, kan nu niet meteen weer reageren..)

Nou mijn moeder zit zelf al in therapie, zowat haar hele leven... maar ja blijkbaar helpt het niet. Ik heb gezegd dat groepstherapie misschien zou helpen, maar dat wil ze niet eens proberen

En er valt simpelweg niet met mijn moeder te praten, evenals met mijn vader. Ze zijn niet geïnteresseerd in mij en als we dan ooit in therapie zouden gaan (waar ik geeneens behoefte aan heb) zouden ze alleen maar spelen alsof ze geïnteresseerd in me zijn

[hola]

Misschien domme gok hoor, maar misschien zijn ze jaloers? Jij bent jong, mooi ( heb je fotoboek bekeken) verder weet ik niet hoe je het op school doet ofzo en met vrienden en andere dingen, maar zou dat kunnen? Dat jij eigelijk aan het worden bent, wat ze (of alleen je moeder)zelf hadden willen zijn?

[Tsu]

hola schreef op 15-01-2006 @ 19:32 :
Misschien domme gok hoor, maar misschien zijn ze jaloers? Jij bent jong, mooi ( heb je fotoboek bekeken) verder weet ik niet hoe je het op school doet ofzo en met vrienden en andere dingen, maar zou dat kunnen? Dat jij eigelijk aan het worden bent, wat ze (of alleen je moeder)zelf hadden willen zijn?

hmmm dat zou wel kunnen, maar ja. Dat uiten ze dan wel op een hele ziekelijke manier, een zeer destructieve manier.

Ik heb een gesprek met mijn mentrix aan gevraagd (die is ook dramatherapeut geweest, ik studeer namelijk zelf muziektherapie) en misschien dat zij me verder kan helpen.

[Frostbite]

Electriq schreef op 15-01-2006 @ 00:11 :
Idd, je ouders nemen je klaarblijkelijk niet serieus omdat ze hun excuusje wel klaar hebben wanneer je ze duidelijk maakt dat je dat gezeur echt niet leuk vindt.
Na veel problemen met voornamelijk mijn moeder ben ik (met de nodige pijn en moeite) ook uit huis gegaan en ik kan je zeggen dat er een last van je schouders valt. Er gaat even wat werk in zitten maar het is zeker de moeite waard, iig een beter project om je energie in te steken dan praten, is mijn ervaring.

grappig we worden gewoon genegeerd

[Sasjeliefff]

Mijn ouders zijn over het algemeen heel erg veeleisend bij mij en ik ervaar dat wel een beetje als negatief, want ja, ik kan niet alles perfect he. Ik heb het al een hele tijd geleden van me af gezet en ben gewoon mijn eigen gangetje gegaan, je moet proberen je er niet teveel van aan te trekken of het bespreekbaar maken bij je ouders. Je ouders moeten gewoon begrijpen dat je niet alles kunt hebben, je bent ook een mens met gevoelens Ik heb het tegen mijn ouders gezegd en ze zijn wel degelijk veranderd en zijn nu wat voorzichtiger in het overbrengen van hun mening etc.
Maargoed, maak je er niet al te druk over, jij bent toch baas over je eigen leventje !

[Tsu]

Frostbite schreef op 14-01-2006 @ 19:51 :
en dat terwijl je er zo leuk uitziet Maar je gaat je ouders echt niet kunnen veranderen dus negeren die hap en zo snel mogelijk op jezelf gaan wonen.

Nee ik besef ook wel dat ik ze niet kan veranderen en op mezelf gaan wonen is ook de beste optie. Maar dat gaat nou eenmaal niet zo makkelijk, omdat ik ook mijn 2 huisdieren mee moet nemen.

[Tsu]

Sasjeliefff schreef op 17-01-2006 @ 08:32 :
Mijn ouders zijn over het algemeen heel erg veeleisend bij mij en ik ervaar dat wel een beetje als negatief, want ja, ik kan niet alles perfect he. Ik heb het al een hele tijd geleden van me af gezet en ben gewoon mijn eigen gangetje gegaan, je moet proberen je er niet teveel van aan te trekken of het bespreekbaar maken bij je ouders. Je ouders moeten gewoon begrijpen dat je niet alles kunt hebben, je bent ook een mens met gevoelens Ik heb het tegen mijn ouders gezegd en ze zijn wel degelijk veranderd en zijn nu wat voorzichtiger in het overbrengen van hun mening etc.
Maargoed, maak je er niet al te druk over, jij bent toch baas over je eigen leventje !

Ja wat je zegt zou ideaal zijn, maar dat werkt niet zo in de realiteit bij mij Ik kan niet tot mijn ouders doordringen en ik kan er niet met ze over praten. Ze begrijpen het gewoon niet.
En ik maak me er wel degelijk druk om, omdat mijn school en mijn hele leven eronder lijdt

[ilse]

Tsu schreef op 15-01-2006 @ 15:34 :
Nou mijn moeder zit zelf al in therapie, zowat haar hele leven... maar ja blijkbaar helpt het niet. Ik heb gezegd dat groepstherapie misschien zou helpen, maar dat wil ze niet eens proberen

En er valt simpelweg niet met mijn moeder te praten, evenals met mijn vader. Ze zijn niet geïnteresseerd in mij en als we dan ooit in therapie zouden gaan (waar ik geeneens behoefte aan heb) zouden ze alleen maar spelen alsof ze geïnteresseerd in me zijn

hmm.. dan schiet die optie ook niet al te erg op.. ik weet niet, die situatie is met mijn ouders dan wel weer heel adners (t zijn dus toch andere ouders ). waarom wil ze het niet proberen? interesseert het haar echt zo weinig?

bij je naam staat dat je 21 bent, woon je bij je ouders of op jezelf? is het anders een optie om op jezelf te gaan wonen?? (heb niet de rest van de reacties gelezen dus misschien dat het al gezegd is, lees heir dan maar overheen)

maar denk jij oko niet heel negatief over je ouders? ik zeg niet dat je ongelijk hebt hoor.. maar misschien dat het ook in een soort spiraal zit, dat je goede dingen ook niet meer kan zien..

edit: zie net da thet net over op jezelf wonen gaat

[Tsu]

ilse schreef op 17-01-2006 @ 16:33 :
hmm.. dan schiet die optie ook niet al te erg op.. ik weet niet, die situatie is met mijn ouders dan wel weer heel adners (t zijn dus toch andere ouders ). waarom wil ze het niet proberen? interesseert het haar echt zo weinig?

bij je naam staat dat je 21 bent, woon je bij je ouders of op jezelf? is het anders een optie om op jezelf te gaan wonen?? (heb niet de rest van de reacties gelezen dus misschien dat het al gezegd is, lees heir dan maar overheen)

maar denk jij oko niet heel negatief over je ouders? ik zeg niet dat je ongelijk hebt hoor.. maar misschien dat het ook in een soort spiraal zit, dat je goede dingen ook niet meer kan zien..

edit: zie net da thet net over op jezelf wonen gaat

ghehehe ja Ik woon alleen met mijn moeder dus.
Maar ik denk eigenlijk niets van mijn ouders, alleen dat ze gewoon niet goed in hun hoofd zijn. Ik heb niet eens zin om een mening over ze te vormen, dus van dat negatieve spiraal is niet van toepassing. De goede dingen zijn er simpelweg niet.

[ilse]

Tsu schreef op 17-01-2006 @ 16:58 :
ghehehe ja Ik woon alleen met mijn moeder dus.
Maar ik denk eigenlijk niets van mijn ouders, alleen dat ze gewoon niet goed in hun hoofd zijn. Ik heb niet eens zin om een mening over ze te vormen, dus van dat negatieve spiraal is niet van toepassing. De goede dingen zijn er simpelweg niet.

pff best wel vervelend.. heb jij eigenlijk zelf hulp bij een professioneel gebeuren?

[Tsu]

ilse schreef op 17-01-2006 @ 17:01 :
pff best wel vervelend.. heb jij eigenlijk zelf hulp bij een professioneel gebeuren?

Uhm nee

[muziekvlinder]

ik heb hier ook heel erg last van gehad.
al lijkt me jouw situatie nog wel wat vervelender omdat het in de vorm is van misselijke grapjes.
mijn ouders die vonden ook vanalles niet goed aan me. hoe ik het deed op school, mn vriendje, dat ik zo weinig uitging, hoe ik eruitzag, ga maar door. een hoop kritiek iig op een niet zo subtiele manier.
ik ben heel erg vaak toen naar mn ex gegaan en zodra ik klaar was met school uit huis gegaan terwijl ik er eigenlijk niet eens klaar voor was.
nu is het bijna 2 jaar later en is mijn relatie met mijn ouders stukken beter. ik heb ze een hele periode echt weinig gesproken, en de momenten dat ik ze zag was het gewoon alleen maar gezellig omdat we elkaar niet lang gesproken hadden en elkaar veel te vertellen hadden.
ze hadden ook geen recht meer om zulke dingen tegen me te zeggen en zodra ze daarmee begonnen pakte ik mijn tassen en ging ik weer richting utrecht.

mijn advies is dus echt om op kamers te gaan. misschien kan je overwegen om een periode bij lennart te zitten als overgang? of bij een hele goede vriendin?
om een kamer te zoeken kan je op het internet kijken, kamernet.nl, woningnet, blabla. maar je moet vooral gewoon goede connecties opbouwen, zo krijg je het snelst iets. in mijn studentenhuis komen bijvoorbeeld erg vaak kamers vrij, en de mensen die de mensen in het huis persoonlijk kennen krijgen die kamers het snelst, geen buitenstaanders. daarom zijn connecties zo belangrijk, je hebt een voorsprong.

nou ja, ik hoop dat ik je hiermee een beetje heb geholpen.
ik weet iig hoe kut het kan zijn. succes



--
ik lees het net over die huisdieren van je..
de realiteit is: op kamers gaan met huisdieren is gewoon bijna niet mogelijk.
je moet misschien eigenlijk een keuze maken en kijken wat het belangrijkst voor je is.
bij je ouders wonen en de mogelijkheid hebben om je huisdieren te houden.
op kamers gaan, deze situatie met je ouders ontwijken/verbeteren, en misschien je huisdieren weggeven aan vrienden of kennissen.

maar in een studentenhuis of iets dergelijks wonen met huisdieren dat zit er denk ik niet echt in

[Sasjeliefff]

Tsu schreef op 17-01-2006 @ 14:12 :
Ja wat je zegt zou ideaal zijn, maar dat werkt niet zo in de realiteit bij mij Ik kan niet tot mijn ouders doordringen en ik kan er niet met ze over praten. Ze begrijpen het gewoon niet.
En ik maak me er wel degelijk druk om, omdat mijn school en mijn hele leven eronder lijdt

ja dat is erg kut ik ken het wel hoor, maar mijn ouders denken dat ik dat als excuus gebruik voor mijn luiheid, terwijl dat eigenlijk niet zo is, maargoed.
Ik erger me er zo aan dat ik er gewoon afstand van heb gedaan, iets meer afstand nemen van je ouders op die manier kan veel positieve invloed hebben op jouw leven, daar ben ik van overtuigd !

[Electriq]

Frostbite schreef op 16-01-2006 @ 00:57 :
grappig we worden gewoon genegeerd

Ik geloof het ook
Omg ik sta op iemands negeerlijst <3

[Tsu]

muziekvlinder schreef op 19-01-2006 @ 14:12 :
ik lees het net over die huisdieren van je..
de realiteit is: op kamers gaan met huisdieren is gewoon bijna niet mogelijk.
je moet misschien eigenlijk een keuze maken en kijken wat het belangrijkst voor je is.
bij je ouders wonen en de mogelijkheid hebben om je huisdieren te houden.
op kamers gaan, deze situatie met je ouders ontwijken/verbeteren, en misschien je huisdieren weggeven aan vrienden of kennissen.

maar in een studentenhuis of iets dergelijks wonen met huisdieren dat zit er denk ik niet echt in

Ja daarom is het zo lastig om op kamers te gaan, vanwege mijn hond en kat. En ik begrijp heel goed dat het bijna nergens is toegestaan om huisdieren te hebben.. al helemaal niet in een studentenhuis.
Maar ik peins er niet over om ze weg te geven, ik heb nou eenmaal voor ze gekozen en dan ga ik ze niet weggeven. Wat ik wel eventueel kan doen, is ze laten "logeren" bij vrienden van mij of bij één van mijn broers. Die vinden dat denk ik niet zo'n probleem, tenminste dat hoop ik dan. Als ik dan een echt huisje zou hebben, kan ik ze weer meenemen. Mijn kat is toch al 9 dus die hoeft niet meer opnieuw te wennen en mijn hondje is 2 (bijna 3) dus op zich heeft die zijn basis ook al.

[Tsu]

Oh en trouwens, dat contact met mijn ouders is al wel erg verkloot. Dus dat hoeft van mij niet meer goed te worden.

[muziekvlinder]

ja maar een huisje zit er niet echt in
tenzij je al jaren op een wachtlijst staat of bakken met geld hebt.
anders had ik nu ook al in een huis gewoond natuurlijk, samen met de rest van de studenten populatie.

you have to pick your battles.
hond en kat niet bij je of een kutrelatie met je ouders waar je dagelijks mee geconfronteerd wordt.
als je echt niet zonder je hond en kat kan dan heeft het volgens mij uberhaupt weinig nut om een topic als dit te openen, want dan kan je bijzonder weinig verranderen aan de situatie. tenzij een forummer je een huis aanbiedt.

[Tsu]

muziekvlinder schreef op 20-01-2006 @ 13:15 :
ja maar een huisje zit er niet echt in
tenzij je al jaren op een wachtlijst staat of bakken met geld hebt.
anders had ik nu ook al in een huis gewoond natuurlijk, samen met de rest van de studenten populatie.

you have to pick your battles.
hond en kat niet bij je of een kutrelatie met je ouders waar je dagelijks mee geconfronteerd wordt.
als je echt niet zonder je hond en kat kan dan heeft het volgens mij uberhaupt weinig nut om een topic als dit te openen, want dan kan je bijzonder weinig verranderen aan de situatie. tenzij een forummer je een huis aanbiedt.

Nee dat zeg ik niet, ik kan ze tijdelijk gewoon bij iemand laten wonen. Zodat ik wel gewoon uit huis kan, dan verzorg ik ze gewoon wel, maar dan verblijven ze bij één van mijn broers.

[Daboman]

Tsu schreef op 17-01-2006 @ 14:10 :
Nee ik besef ook wel dat ik ze niet kan veranderen en op mezelf gaan wonen is ook de beste optie. Maar dat gaat nou eenmaal niet zo makkelijk, omdat ik ook mijn 2 huisdieren mee moet nemen.

Praktische oplossing, zet ze te koop, of breng ze naar een dierenwinkel. Of vraag gewoon naar de mogelijkheden bij een dierenwinkel. Als die dieren ook van jou zijn, kunnen je ouders je niet tegenwerken. Als die dieren niet van jou zijn, hoef je ze uiteraard niet mee te nemen, dat is een discussie die ze nooit zouden kunnen winnen.

Misschien dat ze je erin proberen tegen te werken, omdat het het laatste stukje macht is dat ze over je hebben dreigen te verliezen. Ben benieuwd wat hun antwoord zou zijn als je zegt "daar kan ik wel iets voor regelen". Maar in feite is het heel simpel. Ze zijn van jou en je doet ze weg, of ze zijn niet van jou en je laat ze achter.

EDIT: oh ik zie juist dat dit enige problemen op gaat leveren omdat je niet zonder je huisdieren kunt. In dat geval weet ik het ook niet zo snel.

[Tsu]

Daboman schreef op 26-01-2006 @ 15:27 :
EDIT: oh ik zie juist dat dit enige problemen op gaat leveren omdat je niet zonder je huisdieren kunt. In dat geval weet ik het ook niet zo snel.

ghehe, lees nog maar eens want ik kan ze eventueel bij een van mijn broers plaatsten

meiske, je bent 21, stand up for your rights.

als ze het afdoen met een grapje: keihard terugpakken, en niet halfzachte humor, maar een echt smerige opmerking terugplaatsen. En als ze dan reageren ook terugkomen: het is maar een grapje, leuk he?

( je ziet er niet uit zeggen ze, ik meen dat ik ooit eens in jouw fotoboek meldde dat jij een mooi meisje was, en geloof me, ik heb een erg goede smaak)

Louis Armstrong schreef op 26-01-2006 @ 20:14 :
meiske, je bent 21, stand up for your rights.

als ze het afdoen met een grapje: keihard terugpakken, en niet halfzachte humor, maar een echt smerige opmerking terugplaatsen. En als ze dan reageren ook terugkomen: het is maar een grapje, leuk he?

( je ziet er niet uit zeggen ze, ik meen dat ik ooit eens in jouw fotoboek meldde dat jij een mooi meisje was, en geloof me, ik heb een erg goede smaak)

Idd. Als je ouders je 10 jaar lang treiteren mag je best wel eens wat gemeens terug zeggen. Al is het maar om te laten zien dat jij ook hard kan bijten. En zo te lezen zijn er genoeg dingen waar ze allerminst trots op zouden moeten zijn. (Zoals hun dochter de grond in trappen.) Eigenlijk klinkt het alsof je de moeder bent van een stel gemene pubers.

[Tsu]

Louis Armstrong schreef op 26-01-2006 @ 20:14 :
meiske, je bent 21, stand up for your rights.

als ze het afdoen met een grapje: keihard terugpakken, en niet halfzachte humor, maar een echt smerige opmerking terugplaatsen. En als ze dan reageren ook terugkomen: het is maar een grapje, leuk he?

( je ziet er niet uit zeggen ze, ik meen dat ik ooit eens in jouw fotoboek meldde dat jij een mooi meisje was, en geloof me, ik heb een erg goede smaak)

Maar het probleem is dat ik me niet wil gaan verlagen naar hun niveau. Plus schiet ik er niets mee op als ik zo terug ga doen, dan wordt het meteen een machtstrijd en dat is wel het laatste waar ik behoefte aan heb.
Ik snap wel dat je dit aandraagt, zodat mijn ouders zich voelen zoals ik me voel, maar geloof me... dat zou echt niet helpen.

(en uhhh ja dank je )

[Subject]

Schrijf je ouders anders een brief waarin je in duidelijke en directe taal je gevoelens schrijft. In een brief is het altijd makkelijker te zeggen wat je eigenlijk wilt zeggen en wellicht komt het dan een keer aan, omdat het heel serieus overkomt.