Onverwerkte gevoelens, wat kan ik hieraan doen..

[Missy_X]

Een paar jaar geleden had ik een relatie met een 6,5 jaar oudere jongen. Ik was toen 19 en hij bijna 26.
Ik had van het begin af aan al een raar gevoel bij hem omdat hij veel alcohol dronk. Ook in de auto zelfs.
En de eerste afspraak wilde hij al sex met me in zijn auto. Maar omdat ik gek op hem was ( hij was lekker breed en zag er knap uit en was spontaan etc.) bleef ik bij hem.
Onze relatie heeft 1,5 jaar geduurd.
Maar tijdens die relatie heeft hij me heel vaak gedwongen om hem oraal te bevredigen om het netjes te zeggen. Hij wist dat hij macht over mij had en duwde mijn hoofd dan in de richting van zijn schoot als we op een plek stonden waar ik de weg niet kende en totaal van hem afhankelijk was om weer thuis te komen.

Ik deed het dan na een paar keer nee gezegd te hebben toch omdat ik bang voor hem was.
Het was gewoon vreselijk die smaak in mijn mond en dan zijn hand die mn hoofd nog verder erop duwde zodat ik bijna kokhalsde.
Maar ik liet alles toe..tleek of hij alles met mij kon doen wat hij wou ( net of ik op zo'n moment uit mijn lichaam trad en het niet echt meemaakte)
Maar hij nam bleef ook vaak gewoon doorgaan met sex als ik pijn had en zei dat hij moest stoppen. Dan zei hij: nog even en ging gewoon 5 min door.
En als ik een keer niet wilde werd hij boos en begon te schelden: wat heb ik voor vriendin, ik heb iets met een kind! En dat ik het niet verdiende om nog naast hem te liggen etc. Heeft hij me van het bed af getrokken en op de grond gegooid.
Ik heb toen de hele nacht liggen huilen tot ik sliep, en hij ging gewoon slapen of er niks gebeurd was.
De dag erna heb ik gewoon normaal tegen hem gedaan en hem zelfs liever dan normaal behandeld om het weer goed te maken.
Had hem zelfs nog een gouden ketting gekocht toen.
Ik kon het niet uitstaan als hij kwaad op me was.
En uiteindelijk had ik besloten dat ik bij hem weg moest voor het te laat was..ik was echt bang voor hem geworden. En heb toen iets verzonnen om het uit te maken zodat ik niet in de problemen zou komen. Dit was gelukt maar ik blijf nu nog altijd met mijn gevoelens zitten. Ik heb dit thuis ook nooit durven vertellen.
En ik weet dat ik niet zo mag denken maar toch vind ik dat ik het zelf schuld ben dat ik me zo heb laten gebruiken. Maar weet dus niet wat ik nu moet doen, want ik voel me gewoon super in de war..alsof ik gewoon doorleef automatisch zonder echt gevoel. Ik ben de laatste tijd ook weer depressief en vind mezelf gewoon superslecht en nergens goed voor. Ben harstikke onzeker in alles. En ben bang dat ik daardoor mijn opleiding niet haal. En later geen werk zal krijgen. Weet niet of dit de oorzaak van mijn onzekerheid etc. is maar ik zit er wel nog heel erg mee in elk geval

[Droomvlucht]

Ik weet niet veel raad om je mee te geven, maar een ding weet ik wel: Je bent het niet zelf schuld.

Zoals je zelf al zei werd je gedwongen, je hàd dus geen keus. Hoe kan het dan je eigen schuld zijn?

Ik kan me voorstellen dat je toch nog gevoelens voor hem hebt, ondanks alles wat er gebeurd is. Dat is normaal. Je hebt van hem gehouden, je bent verliefd op hem geweest, en dat soort gevoelens schakel je helaas niet 123 uit. Maar probeer het toch los te laten. Hij heeft je pijn gedaan, hij is niet goed voor je, probeer hem los te laten.

Ik snap ook heel goed dat je nu zo met jezelf in de knoop zit, het is ten eerste niet niets wat je overkomen is, en ten tweede heb je er nooit met iemand over (kunnen?) praten.
Probeer toch aan iemand te vertellen wat er gebeurd is, want je zit er duidelijk behoorlijk mee. Praat met iemand, het is goed om iemand te hebben waar je steun aan hebt, die je begrijpt, waar je bij terecht kunt.

Probeer alles op een rijtje te krijgen, probeer de onzekerheid de kop in te drukken..

Love,

Laura

[Marcade]

Probeer er met mensen over te praten, die je vertrouwt. Dat je jezelf schuldig voelt, dat hoef je niet, je kon immers niks aan de situatie doen. Maar je zal misschien toch teleurgesteld zijn in jezelf, omdat je het allemaal maar over je heen liet komen en geen actie ondernam.

Probeer jezelf te verwennen en positief naar jezelf te kijken. Maar vooral, praten, met mensen, als je je kut voelt. Of vind een andere manier om even alles van je af te reageren zodat je weer even lucht krijgt om in te ademen.

Die opleiding; als je durft, moet je misschien ook het daar tegen iemand zeggen, dat iemand daar tenminste weet dat je met dingen worstelt en niet scherp meer bent? Het zou idd. zonde zijn als je opleiding er onder door zou gaan. En dat zou ook niet helpen met je zelfvertrouwen.

Ik weet dat als ik me enorm kut voel; ik hier ook geen reet op mijn werk gedaan krijg. Als dat langer dan een paar uur is, vertel ik dat gewoon eerlijk aan een van mijn collega's. (Ik ben immers ook maar menselijk en ze kunnen niet van me verwachten dat ik altijd 100% scherp ben ). Meestal zijn ze dan wel zo vriendelijk en mag ik rustig aan doen of naar huis (zonder me ziek te melden).

Maar ja. Veel succes. Je moet denk ik zelf bepalen en zoeken toch,naar een goede manier om het te verwerken; denk dat bij ieder mens dat toch anders ligt; dat er bij de een iets anders beter helpt dan bij de ander.