16-09-2002, 22:06
|
|
|
hoi hoi
ik ben christel. en ik wil effe jullie mening vragen. ik ben namelijk ziek (een zwaare depressie misschien meer) ik kan nie meer naar school omdat ik niet meer kan leren en omdat ik af en toe door draai. ik kan mijn eigen niet meer koncentreren. ik heb het erg zwaar want mijn vrienden snappen het nie echt. en ik mag het ook tegen niemand vertellen. de meeste leeraren weeten dat ik ziek ben. maar de leerlingen schelde mij uit omdat ik meestal niet op school ben. en ik mag ze niet vertellen wat ik heb. want dan word ik misschien wel zeker gepest. want je hebt nou eenmaal van die mensen die geen gevoel hebben . maar ja ik ga nu nie meer naar school. ach ja af en toe om te kijken hoe het met mijn vrienden gaat. maar ja zodra ik dan op school kom krijg ik problemen. een donderdag gingen we met school naar de efteling. ik wou niet echt maar ja ik moest. toen ik daar aan kwam zijden een paar jongens. "kijk dan nu komt ze wel" en da haat ik zo. want hun weten toch geen fuck van hoe ik in elkaar zit. waarom moeten mensen altijd zo snel een voorordeel hebben. nou ja ik wou het hem wel uit leggen. maar ja dan geloven ze mij toch nie en wie snapt mij nou. de enige die het snappen zijn de mensen die het ook hebben gehad. ik was een tijdje gelede zo in de war. omdat ik niet wist of ik nou wel of nie naar school moest gaan. ik had een hoop pillen in genomen. maar ja das gelukkig goed afgelopen. ach ja nu zit ik thuis mijn eigen te vervelen. nou ja ik zie mijn toekeomst aan diegellen gaan. nou ja wat is jou mening over dit? wat denk je dat ik moet doen? ja ja oke ik weet ik moet naar school maar ik kan nie meer leren. en als ze mij dwingen flip ik en ga ik met stoelen gooien. nou ja morgen heeft mijn klas een vrije dag. dus hoef ik die sukkels nie te zien. maar ik ga wel effe langs denk ik. of ja misschien ook nie
__________________
kissis from christel
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
16-09-2002, 22:20
|
|
|
|
Ik heb hetzelfde gehad....Van dat je wordt uitgescholden of gepest....Das zwaar irritant....Maar je moet je eigenlijk niks van die lui aantrekken, want hun weten niet wat er met je aan de hand is....Maar das wel moeilijk...
Kop op meis... Niet teveel aan de toekomst denken dan wordt je alleen nog maar meer depressief... Leef bij de dag en probeer te denken aan de leuke dingen aan je leven... Sterkte... 
|
|
17-09-2002, 03:37
|
|
|
|
probeer ik elke dag maar lukt niet
__________________
kissis from christel
|
|
17-09-2002, 08:23
|
|
Verwijderd
|
Sorry, maar hier word ik een beetje moe van..
Je zet jezelf neer als een enorm slachtoffer van je depressie waar je niets aan kan doen en die je hele leven gaat verpesten. Wat is dat nou weer voor onzin? Een depressie is geen onomkeerbare ziekte, je kan er tegen vechten en je kan er weer uitkomen. JIJ hebt controle over JOUW leven en over JOUW handelingen, jij hebt dus ook controle over JOUW toekomst. Hoezo je ziet je hele toekomst aan diggelen vallen, hoe oud ben je nou helemaal.. 15!.. Je hebt nog zo lang om aan je leven te werken, aan je depressie te werken en eruit te komen. En ja, ik ben ms hard. En dan zal je reactie ms zijn dat ik er niks van weet, maar.. Ik ben zelf ook depressief geweest, ik kon me ook niet meer concentreren en heb een jaar overgedaan. Maar ik heb gevochten en besloten niet op die manier te willen leven.. en nu ben ik eruit. Neem mn moeder, die is nu 48.. Zij is bijna dr hele leven depressief geweest, tot ze besloot dat het genoeg was en nu? Nu is ze een nieuwe opleiding begonnen, gaat ze wisselen van baan, gaat ze straks haar eigen praktijk opzetten, wil ze dr schilderijen exposeren, probeert ze haar gedichten te publiceren enz enz. Het is nooooit te laat! Kom op.. Ga niet meer thuis zitten kniezen, maar vecht tegen die depressie. Zoek naar de dingen die jouw leven mooi maken, streef naar dingen die jouw leven mooi zullen maken.. Ga niet zitten verdrinken in zelfmedelijden maar vecht.. |
|
17-09-2002, 08:52
|
|
Verwijderd
|
Zoals je op het schoolforum kan lezen, heb ik hetzelfde gehad. Maar ondanks het feit dat ik weinig aankan, ga ik niet thuis zitten niets doen. Ik probeer telkens mijn boeken voor met te pakken en wat te doen, als dat niet gaat.. tja jammer dan, over een uurtje weer proberen. Net zolang tot ik een les heb gemaakt en weer verder kan. Nu maak ik ongeveer twee lessen per dag, ik moet naar de vijf stijgen. Dat gaat me lukken, dat weet ik, maar wanneer ik een jaar geleden gewoon op de bank was gaan zitten piekeren en niets was gaan ondernemen, was het me niet gelukt.
Ook op de middelbare school, ik heb bijna altijd geprobeerd in de les te zitten, wanneer het me teveel werd, ging ik uit de les, maar dan wilde ik ook zo snel mogelijk weer verder kunnen. Daarom ben ik geslaagd, omdat ik enorm heb gevochten ervoor, natuurlijk gaat het een paar keer mis, maar het gaat ook een paar keer goed. En díe paar keer zijn het zó veel waard dat je door moet zetten, laten zien dat je het wél kan. In het begin is het moeilijk, echt, dat ontken ik niet. Ik heb ook vaak tegen mezelf gezegd dat ik er gewoon mee wilde stoppen, maar na een tijdje rust te hebben genomen, logisch te hebben nagedacht en kracht te hebben gevonden (die vond ik ín mezelf) lukte het me toch telkens weer op te kruipen... Zorg dat je een beetje moed krijgt door lessen te leren en te begrijpen, dan krijg je er meer zin in... |
|
18-09-2002, 04:36
|
||
|
|
Citaat:
voor jou informatie doe ik niet zielig dat vind nou weer zo iets pijnlijks als iemand dat zecht eej alpha kijk dat bedoelde ik nou mensen nemen je gewoon niet meer sirieus! ik he al jaren lang al van mijn 4 al af misschien wel langer, met gevoelens gelopen die ik nooit heb verteld! en ik heb al jaren lang tegen die gevoelens gevochten. en als je mij leert kennen dan weet je dat ik echt niet zomaar iets op geef! ik ben nogal moe van het jaren lang vechten. en dan kom jij met zo'n lompe uitspraak ! nou sorry hoor maar dat gaat er bij mij niet in. misschien als je het ook echt zo heb gehad als mij, dan kan je je inleven dat ik moe ben moe van de medicijnen die ik heel mijn leven heb moeten nemen voor mijn migrainen omdat ik het op krop en het niet vertelde! en dat ik daarna weer medicijnen moest gaan nemen voor mijn depressie! en als je ook nog eens er een beetje bij stil staat dat een depressie een vrij erge ziekte is! want de meeste mensen met een depressie sterven door zelfmoord te plegen! en da heb ik al verschillende keeren gedaan. kan je dan begrijpen dat ik zo'n ongelovelijke kut uitspraak niet wil horen . dat ik hier een beetje zielig zit te doen en dat ik aandacht zoek ofzo. nou aandacht zoek ik zeker! niet voor mij ! maar voor de mensne met een depressie! een depressie is ook erg! en wie weet misschien heb ik wel meer dan een depressie. misschien heb ik wel schitsofreem of bordraliner (ofzo) en dan at dan wordt ik dan wel ineens sirieus genomen  want misschien heb ik dat wel. de kans is in mijn geval namelijk nog al erg groot!   
__________________
kissis from christel
|
|
|
18-09-2002, 07:16
|
||
|
Citaat:
misschien heb ik wel schitsofreem of bordraliner (ofzo)'. Heeft een professionele hulpverlener dat bevestigt? En waarom is de kans bij jou 'nogal erg groot'? Ik zeg niet dat je het niet hebt en dat het niet erg is, maar het maakt je niemand anders dan je bent, het maakt je niet bijzonder of apart. Je bent en blijft dezelfde persoon en wat je dan wel niet mag hebben, je zult met jezelf moeten leren leven. Praten dus, je zegt keer op keer dat je dat niet doet. Misschien eens tijd om dat wel te gaan doen, want niet praten werkt ook niet, dat heb je nu waarschijnlijk wel ervaren. En ga niet zeggen dat ik 'niet weet wat een depressie ed is, en dat ik dus niet van die 'kut-uitspraken' moet doen. Want ik weet prima wat het is. En dat jij bepaalde dingen niet wilt horen maakt het niet meteen tot 'kut-uitspraken'. We zeggen deze dingen niet om je te pesten, maar omdat wij hebben ervaren dat het over het algemeen zo werkt. En als je bepaalde reacties niet wilt hebben, omdat je alleen wilt zien wat je zelf ziet, tja, het forum is openbaar en iedereen mag reageren en iedereen heeft een eigen mening en die is niet altijd gelijk aan die van jou. We zijn er niet op uit je ongelukkig te maken of om enkel rotopmerkingen tegen je te maken oid, dit is onze mening, en die is gebaseerd op eigen ervaringen, we weten er dus echt wel iets van af. Dit soort uitspraken hoef je dus niet te doen: 'ik ben nogal moe van het jaren lang vechten. en dan kom jij met zo'n lompe uitspraak ! nou sorry hoor maar dat gaat er bij mij niet in. misschien als je het ook echt zo heb gehad als mij, dan kan je je inleven dat ik moe ben moe van de medicijnen die ik heel mijn leven heb moeten nemen voor mijn migrainen omdat ik het op krop en het niet vertelde! en dat ik daarna weer medicijnen moest gaan nemen voor mijn depressie! en als je ook nog eens er een beetje bij stil staat dat een depressie een vrij erge ziekte is!'
__________________
Het is groen en het zit op een hekje.
|
|
|
18-09-2002, 07:44
|
|
|
Ga naar de dokter, vertel het je ouders, zorg dat als je een depressie hebt dat het vast wordt gesteld. Als je het opgeeft, kan je net zo goed van het Hilton springen, sorrie dat ik het zeg. En heb je enig idee van bordeline is? Of schizofrenie? Ik denk het niet, je kan ze niet eens goed spellen?
Zoals Dusjcrib al zei, het is jouw leven, jij kan het kut gevoel stoppen, en nee dat lukt niet in 1 jaar, of 1 week, dat duurt lang, maar denk je niet dat als je die energie erin steekt, dat je later er blij mee zult zijn? Dan kan je gewoon naar school, kunnen ze je hier niet meer mee pesten... als je nu gewoon kijkt wat je kan krijgen als je gewoon doorzet? Ik weet dat het moeilijk is, ik weet dat het lang duurt, maar het is het allemaal waard... Dus gá naar de dokter, laat vaststellen of je dat heb, gá met je ouders praten, maar doe iets, je wilt kennelijk dat het veranderd, jij heb de macht, want andere mensen kunnen het niet oplossen, die kunnen je hoogstens helpen, maar jíj zal wat moeten doen...
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
|
|
18-09-2002, 08:33
|
|
Verwijderd
|
heej meis,
ik snap wat je bedoeld, maar besef dat jij de enige bent die dat kan veranderen. je moet er tegen knokken en hard. je moet praten ookal is het moeilijk. ervoor weglopen heeft geen zin. ik snap dat je moe bent van het vechten, maar als je gaat opgeven, zoals je nu doet, voel je je dan beter? nou zit je thuis, je klasgenoten schelden je uit en jij laat het allemaal maar gaan. Het is jou leven! dat laat je zo toch niet verpesten! kom es op voor jezelf. ik zie dat je het hier op het forum wel kunt, doe dat ook es naar de buitenwereld! heel veel sterkte ermee |
|
18-09-2002, 18:04
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik ga hier niet tegen je opboksen van wie heeft het ergste meegemaakt ofzo. Want ik zit er ook al sinds heel jonge leeftijd mee, en heb ook medicijnen gehad maar dan voor astma, ik kon niet eens traplopen van de benauwdheid. Ik was heel erg vaak ziek toen ik klein was en had daardoor teveel tijd om na te denken. Al vanaf heel jonge leeftijd dacht ik bewust na over zelfmoord en op mn 6e heb ik met een mes op mn pols gestaan maar toen kwam de oppas weer trug en heb ik het snel weggelegd enzo. Dit is slechts een vroege jeugd. Ik weet wat je doormaakt.. Maar ik ben nogal hard misschien, ja geef ik toe. Mn woorden klinken misschien alsof ik je niet begrijp of je niet geloof of wat dan ook, maar zo zijn ze niet bedoeld. Ze zijn slechts bedoeld om je wakker te schudden, van heej hallo.. dit is een te winnen strijd. Ik zeg niet dat je snel zal opgeven, ik spoor je alleen juist aan om door te gaan omdat depressie weliswaar een ernstige ziekte is maar niet onomkeerbaar. Het kan overgaan, je kan er weer uitkomen. Jij beheerst jouw leven, en niet je depressie. Wanneer jij je beseft dat elk kuts altijd weer voorbijgaat, en wanneer jij je beseft wat voor jou de juiste manier is om te vechten kun je er weer uitkomen. En het maakt me geen reet uit of je Borderline hebt of iets dergelijks. Het is dan een onderdeel van jou, het IS niet jou. Jij BENT je ziekte niet, en dus heb je er invloed op.. |
|
|
18-09-2002, 23:35
|
|
|
|
Ga naar de dokter, vertel het je ouders, zorg dat als je een depressie hebt dat het vast wordt gesteld. Als je het opgeeft, kan je net zo goed van het Hilton springen, sorrie dat ik het zeg. En heb je enig idee van bordeline is? Of schizofrenie? Ik denk het niet, je kan ze niet eens goed spellen?
nou dat weet ik dus wel hoor! Als ze nou niet wist waar ze op reageerde was jou verontwaardiging gerechtvaardigd. Je moet zelf jezelf 'helpen', je hebt je toekomst in eigen handen. Dat is nu eenmaal zo, hoe moeilijk het ook is omdat te accepteren. Ik vind je posts ook een beetje van 'ik ben wel depressief, hoor'. Bv. 'en wie weet misschien heb ik wel meer dan een depressie. misschien heb ik wel schitsofreem of bordraliner (ofzo)'. Heeft een professionele hulpverlener dat bevestigt? ja dat heeft iemand bevesticht ja anders zeg ik het toch nie wat denken jullie wel dat ik hier gewoon zit te liegen sjees Dus gá naar de dokter, laat vaststellen of je dat heb, gá met je ouders praten, maar doe iets, je wilt kennelijk dat het veranderd, jij heb de macht, want andere mensen kunnen het niet oplossen, die kunnen je hoogstens helpen, maar jíj zal wat moeten doen... uu als je misschien een beetje beter had gelezen dan had je gezien dat ik bij een psychiater loop en dat ik binnen kort naar een kliniek moet. is het dan nog nie vast gesteld dat ik een depressie heb?  heej meis, ik snap wat je bedoeld, maar besef dat jij de enige bent die dat kan veranderen. je moet er tegen knokken en hard. je moet praten ookal is het moeilijk. ervoor weglopen heeft geen zin. ik snap dat je moe bent van het vechten, maar als je gaat opgeven, zoals je nu doet, voel je je dan beter? nou zit je thuis, je klasgenoten schelden je uit en jij laat het allemaal maar gaan. Het is jou leven! dat laat je zo toch niet verpesten! kom es op voor jezelf. ik zie dat je het hier op het forum wel kunt, doe dat ook es naar de buitenwereld! nou bedankt voor je reactie tenminste nog iemand die het een beetje snapt. aller eerst wil ik zeggen dat ik weet dat ik nie de eenigste ben. maar wat sommige mensen gewoon niet realiseeren, dat een depressie nie niks is. dat het veel gevolgen kan hebben. en als het moet was ik nu allang dood geweest! sommigen van jullie snappen niet dat je naar heel je leven vechten er een beetje moe van kan worden en dat het ooit eens op raakt. nou bij mij is dat nu . en voor mij is het helemaal niet zo makkelijk om voor mij op te komen want dan laat ik mij af en toe zo gaan, tot dat jullie ook tegen mij gaan begginnen . dus ik stop maar met antwoorden anders krijg ik hier ook weer gezeik want vandaag voel ik mij dus echt nie 
__________________
kissis from christel
|
|
19-09-2002, 07:43
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik weet toch waar ik het over heb? Ik ben zelf net genezen van een depressie, en ik weet de weg die ik bewandeld heb. En ik ken andere mensen die genezen zijn van een depressie of erger (mn tante van schizofrenie). Joh, ik weet hoe vermoeiend dat vechten is.. Ik heb het ook heel erg lang gedaan. Het eerste moment dat ik echt depressief was was op de basisschool toen ik werd gepest. (Dat pesten ging heel erg ver, tot mij dwingen tot seksuele handelingen die ik nog niet eens snapte). Mn ouders hebben me toen net op tijd van die school gehaald. Daarna ging ik terug naar mn oude school waar ik heel goed werd opgevangen door al mn oude vrienden, dat was groep 8 en tevens mn redding. Toen ging het een tijdje wel okee, alleen had ik het heel erg moeilijk met mezelf zijn en blijven. Ten gevolge van het gepest worden durfde ik dat niet meer. Het heeft een beetje voortgekabbeld tot de 4e klas. Mn moeder was toen heel erg depressief, ze had ten gevolge daarvan een hernia gekregen en kon niet meer lopen. Ze heeft 6 maanden lang alleen maar op bed gelegen. Ik kreeg toen ook te horen waardoor die depressie kwam. Mn opa heeft mn moeder in haar jeugd seksueel misbruikt. Ik had altijd veel van mn opa gehouden en close met hem omgegaan, en ineens kreeg ik dat te horen. Mn moeders familie nam het haar kwalijk het in de openbaarheid te hebben gebracht en bijna iedereen liet haar in de steek. Mn moeder heeft toen heel dicht bij het randje van de afgrond gestaan, ze heeft me in mn gezicht gezegd dood te willen enz enz. Dit sleurde mij allemaal mee en mn dieptepunt ligt in dat jaar. Ik lag hele dagen alleen maar op de grond van mn kamer te huilen. Ik deed niks meer en verlangde er alleen maar naar op te geven. Voor mn moeder ging ik echter door, zij had het immers al zo moeilijk, wie was ik het haar nog moeilijker te maken? Ik ben dat jaar toen blijven zitten. Daarna ben ik weer gaan opklimmen uit die depressie, overigens allemaal zonder proffesionele hulp aangezien ik daar niet in geloofde en dat niet vertrouwde. Ik vond dat ik het maar in mn eentje moest kunnen. Nou ja, de jaren die volgden waren jaren van opklimmen uit die depressie. Het ging eigenlijk nogal van de een op de andere dag dat ik besloot dat ik zo niet verder wou leven en dus van die depressie af ging komen. Toen pas ben ik echt gaan vechten, want niet langer was de dood een optie. Slechts vechten voor geluk. Inmiddels ben ik heel ver.. En ik groei nog altijd.. Waarom ik zo hard op jou reageer is dat je nog teveel je depressie als een excuus gebruikt, als iets waar je nu eenmaal slachtoffer van bent en waardoor je dus niet meer gelukkig kan leven. Dit blijft echter je eigen besluit. Het is misschien moeilijk om te horen omdat je niet weet wat je dan moet veranderen, maar dat gaat ook maar stapje voor stapje. Probeer je niet zo aangevallen te voelen, maar haal de nuttige informatie uit de reply's. Ik reageer niet omdat ik je niet wil helpen, maar juist andersom. Eruitkomen is mogelijk, het blijft nog altijd jouw leven. Het maakt geen ene reet uit hoe ernstig het is wat je hebt, maar depressie is een ziekt als excuus gebruiken is niet goed. Ik zeg niet dat je niet vecht, maar misschien bewandel je de verkeerde weg. Alhoewel geen weg fout is aangezien het je dan weer leert wat wel de goede weg is.. Reageer niet zo geprikkeld maar lees es goed, en denk er eens over na, en haal eruit wat voor jou nuttig is, in plaats van in te gaan op wat volgens jou onjuist is. |
|
|
19-09-2002, 08:42
|
||||||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Verder wil ik je wijzen op het announcement. Misschien kun je dat eens doorlezen. Bv. de regel 'Leden die 'claimen': van andere mensen hulp eisen. Niemand is tot iets verplicht daarom laten we dit niet toe.' Dit doe je wel niet direct, maar indirect wel. Mensen moeten vriendelijk en begrijpend reageren, dat is voor jou 'hulp'. Tis misschien niet makkelijk om al die harde woorden te lezen, maar misschien kun je er eens over nadenken? Misschien zie je dan dat er ergens misschien toch wel iets van waar zou kunnen zijn. Laatst gewijzigd op 19-09-2002 om 08:44. |
|||||
|
19-09-2002, 13:28
|
|
Verwijderd
|
In deze topic http://www.forum.scholieren.com/show...hreadid=218940 heb je het wel over een kliniek ed, maar hier op psych niet. Omdat het niet is toegestaan om op twee fora een zelfde topic te openen (dat heet crossposten, zie forumgeboden) en omdat het er naar uit ziet dat je zelf meer 'tevreden' bent met het topic op het schoolforum, sluit ik hem hier op psych.
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Psychologie |
My story Verwijderd | 8 | 14-05-2010 22:20 | |
| Algemene schoolzaken |
ik kan nie meer naar school dreamster1987 | 26 | 27-09-2002 21:27 | |
| Psychologie |
Manisch Depressief (MDS - Borderline) Genesis | 25 | 25-03-2002 18:08 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 01:53.
Adverteren