Van huis weglopen.

[xTamar__]

Heehee.
Ik wil weglopen van huis.
Ik drink vaak en dat weten mijn ouders.
Daardoor zijn ze heel ongerust en vertrouwen ze me niet meer.
Hierdoor mag ik niet veel meer en daar kan ik niet tegen.
Soms heb ik ook het gevoel dat me ouders echt NIKS van me snappen.
Het weglopen enzo lukt me wel.
Maar ik zit met 1 probleem: me ouders geven best veel om me, en daardoor heb ik een heel erg schuldgevoel als ik wegloop.. omdat ik zeker weet dat ik ze heel veel pijn en verdriet doe.
Weet iemand hoe dit schuldgevoel weggaat?
Kusje.

[Mara]

Door niet veel te drinken, je als een volwassene te gedragen en dus gewoon thuis te blijven. Denk 's na, je hebt geen plek om heen te gaan.

Of wil je eindigen als een alcoholistische dakloze?

[Nijn*]

Dat schuldgevoel blijf je hebben als je hart op de juiste plek zit. En niemand hier gaat je helpen om dat schuldgevoel te onderdrukken.

Meid, heb je al eens geprobeerd om een goed gesprek met je ouders te voeren? Ik weet niet waarom je zoveel drinkt (en hoe oud je bent?), maar het lijkt me niet uit de lucht te komen vallen. Misschien is het handig voor jezelf als je de reden(en) waarom je drinkt en wilt weglopen op een rijtje zet.
Heb je al aan andere oplossingen gedacht of het er met vrienden/andere familieleden/docenten over kunnen hebben? Weglopen is echt geen oplossing, volgens mij weet je dat zelf ook wel, anders had je het waarschijnlijk al gedaan zonder na te denken over een schuldgevoel.

[ganralph]

xTamar__ schreef:

Het weglopen enzo lukt me wel.

Waar ga je wonen? hoe onderhoud je jezelf/hoe kom je aan geld? hoe regel je het met school?

ik weet niet hoe oud je bent, en ik geloof graag dat je een bepaalde mate van zelfstandigheid hebt, maar overschat alsjeblieft je kansen niet wanneer je er alleen voor staat. En denk je dat je dan nog de dingen kunt doen die je leuk vindt? Voor jezelf zorgen is al bijna een dagtaak en het vreet bovendien energie om niet af en toe op je eigen kamer te kunnen zitten bijkomen. Een vertrouwde plek hebben is heel belangrijk, en vertrouwder dan thuis bestaat niet.
Zodra je buiten staat zul je beseffen hoe goed je het binnen hebt.

Geloof me: vroeg of laat (en waarschijnlijk "vroeg") sta je weer gewoon bij je ouders. (Als je slim bent doe je dat zelf, anders sleept iemand je wel naar huis.)

Hoe denk je dat je ouders dan reageren? Denk je dat ze je dan vertrouwen? Met weglopen toon je niet bepaald aan dat je volwassen bent. Ga een verstandig gesprek aan met je ouders en laat merken dat je hun standpunten begrijpt: dat is volwassen; wegrennen voor je problemen niet.
Zodra je ouders zien dat je verstandig om kunt gaan met het feit dat zij regels opstellen, zullen ze de regels eerder versoepelen.

Lost het met je ouders niets op, praat dan met een vertrouwensleraar of je huisarts. Zij mogen niets zomaar aan je ouders doorvertellen en ze hebben verstand van familieproblemen.


Besef ook heel goed dat je ouders je bepaalde regels opleggen omdat ze van je houden of bezorgd over je zijn. En ze zijn verantwoordelijk voor je. Je ouders willen niet dat je alcoholverslaafd raakt of jezelf in coma zuipt. En zou je dat zelf willen?
Denk nooit "dat gebeurt mij niet", want juist dan ben je niet op de risico's bedacht en het is gebeurd voor je er erg in hebt.


en ja: je zult je ouders heel veel pijn en verdriet doen. is dat het je waard?

ganralph schreef:

Waar ga je wonen? hoe onderhoud je jezelf/hoe kom je aan geld? hoe regel je het met school?

wake up wake up....

Ze zal de eerste niet zijn die als heroine hoer eindigt.

Cru gesteld: jazeker. Hardvochtig: ja. Je kunt alleen maar hopen dat ze het licht ziet en met haar tengels van de drank afblijft...

[a-mmber]

Je zegt dat je ouders veel om je geven, dan zullen ze ook zeker om jouw mening denken. En anders vraag je ze gewoon van te voren of ze niet boos willen worden als je met ze praat en of ze je uit willen laten praten. Toch moet je hen natuurlijk ook de kans geven om wat te zeggen.

Praat gewoon met je ouders, ook al denk je dat ze je niet zullen begrijpen, dat doen ze waarschijnlijk wel. Ze zullen het in ieder geval proberen, want daar zijn het ouders voor! Ze horen er voor je te zijn.

[Cherry Springs]

Zoals al gezegd is, weglopen lost helemaal niks op en maakt het zelfs alleen maar erger. Je hebt dus een probleem en je ouders vertrouwen je niet.
Ik wil niet gemeen zijn, maar vind je het gek? Dat je een drankprobleem hebt is nog tot daar aan toe maar als je vervolgens voor je problemen weg probeert te lopen laat dat zien dat je niet goed met dat soort moeilijke situaties om kunt gaan. Dat schuldgevoel wil je niet kwijt, dat is juist wat je menselijk maakt. Als je al vaker weg bent gelopen weten je ouders op een niveau wel dat je waarschijnlijk toch gewoon weer terug komt omdat je het buiten ook absoluut niet zou redden, maar ze zullen nog veel meer een gevoel hebben van 'wat nou als ze nu niet terugkomt? Wat nou als haar wat overkomt?' Ja, je doet ze heel veel pijn en verdriet. Je weet dat je dat op kan laten houden door te stoppen met drinken en weglopen. Hoe je dat aan gaat pakken, zul je uiteindelijk zelf moeten uitvogelen, hoewel je er absoluut niet alleen voor staat. Je kan met je ouders, je dokter, je vertrouwenspersoon op school, een vriend of familielid, wie dan ook over praten en er zijn altijd mensen die je willen helpen.

Sterkte!

[janosch]

Ik zou naar huis gaan en je zo normaal en volwassen mogelijk gedragen tegenover je ouders en zorgen dat ze geen argwaan krijgen. Verzeker ze ervan dat je niets raars doet als je een keer uitgaat of wat dan ook.
Met de jaren zal het vertrouwen in jou terugkomen.
Laat zien dat het maar eenmalig was, en als het daar al te laat voor is laat dan merken dat het een periode was, en dat je daar overheen bent/aan het komen bent en dat alles weer 'normaal' wordt.
Het ligt verder een beetje aan hoe je ouders zijn. Veel geluk!