Telefoonangst...ook bij verkering?

[clubje]

Hai,

Ik kan het niet echt een probleem noemen maar goed, hier gaatie.

Ik heb al altijd een telefoonangst gehad, je beseft niet hoe zenuwachtig ik word als ik nog maar denk aan het feit dat ik iemand zal moeten bellen.
Nu heb ik al drie weken een vriendin. De dagen voor dat we de relatie begonnen hebben we enkele keren gebeld en was vooral ik wat zenuwachtig maar ik maakte me er geen zorgen om, het is immers normaal als je 'zenuwachtig' bent als je belt met het meisje waarop je verliefd bent.

Nu hebben we dus een relatie maar als zij belt of omgekeerd sla ik nog altijd in paniek...Ik bedoel, als ik haar zie is alles ok, maar aan de telefoon gaat het gewoon niet.
Nu maak ik mij altijd zorgen omdat ik niet wil dat zij gaat twijfelen. Misschien denkt ze wel: "waar gaat het naartoe als hij nog niet normaal kan praten aan de telefoon met zijn vriendin?"
Ik begrijp mezelf niet, aan de telefoon weet ik nooit waarover praten...
Onze gesprekken duren dan ook nooit langer dan een kwartier.

Hoeveel en hoelang bel jij met je vriend/in? Wat zou jij ervan denken als je vriend/in hetzelfde gedrag had als ik? En heeft ieman tips om van mij een aangename telefoonpartner te maken?

En voor iemand mij het advies geeft: ik heb er al over gepraat met haar. Ze zegt dat ze mijn telefoonangst niet erg vind, maar ik kan het toch niet geloven dat ze het niet erg vind als haar vriend zenuwachtig is om met haar te praten.

...
thx

clubje

Ga naar een parkje, beiden gewapend met een mobiele telefoon. Sta tegenover elkaar. Bel.

Dit mag nog niet veel enger zijn dan normaal praten en is bovendien geinig. Dan loopt ieder een andere kant uit, steeds verder weg.

Als je niet weet wat te zeggen, omschrijf de omgeving en jouw lokatie. Loop ieder een rondje, zodat je elkaar weer tegen komt.

Je zult zien, het valt reuze mee

[clubje]

hehe
ervaring?

Dat van: als je niet weet wat zeggen, beschrijf dan omgeving.

Dat kan wel in het park, maar niet als je in het weekend elkaar gewoon eens thuis belt.

clubje schreef:
ervaring?

Ik forceerde mezelf gewoon meisjes van het internet te bellen. Na een aantal keer begint het te wennen. Het is nog steeds een beetje eng om een gesprek op gang te krijgen, maar als ik eenmaal in gesprek ben, is er niks aan de hand.

Dat van: als je niet weet wat zeggen

Check:
- wat heeft ze vandaag gedaan
- wat is ze de komende dagen van plan
- hoe was school?
- vraag na over dingen die ze je verteld heeft
- lul over het weer (klinkt misschien stom, maar het helpt soms wel om vanuit dat op iets anders over te gaan, je vriendin helpt je daarbij wel als het weer te saai wordt )
- maak een opmerking over iets dat laatst gebeurd is (kijk het nieuws of check ff www.nu.nl of teletekst).

Kom op, you can do it

[clubje]

******** schreef:
Check:
- wat heeft ze vandaag gedaan
- wat is ze de komende dagen van plan
- hoe was school?
- vraag na over dingen die ze je verteld heeft
- lul over het weer (klinkt misschien stom, maar het helpt soms wel om vanuit dat op iets anders over te gaan, je vriendin helpt je daarbij wel als het weer te saai wordt )
- maak een opmerking over iets dat laatst gebeurd is (kijk het nieuws of check ff www.nu.nl of teletekst).

Mmz, die puntjes heb ik ook al opgemaakt, en het resultaat is dat elk gesprek op elkaar gelijkt

-Hallo
Hallo
-Hoe gaat het?
Goed
-Wat heb je al gedaan vandaag en wat zijn je plannen?
enz...

Vragen hoe het op school was gaat niet omdat we op dezelfde school zitten

Nagaan over dingen die ze verteld heeft zorgt er meestal voor dat het gesprek 'serieus' wordt, en ik haat serieuze gesprekken aan de telefoon, zij ook trouwens denk ik.

Toch bedankt voor de tips hoor, ik probeer er iets van te maken

Het belangrijkste van de topic was eigenlijk wel: zou jij het erg vinden dat je vriend/in nog altijd verlegen is aan de telefoon. Het kadert in de gedachte van: "het is al ver gekomen als m'n eigen vriend/in verlegen is tov mij, ook al is het aan de telefoon".

greetz

[jij]

mijn vriend had dat ook wel in het begin, hij telefoneerde echt niet graag, was stil en wist niet goed waarover te praten. na verloop van tijd is dat wel heeeel goed verbeterd en nu moeten we soms neerleggen omdat we te lang bellen
tips heb ik niet echt, maar ik denk dat dat wel goedkomt,...

[MQ]

lol, een kwartier vind ik nog best lang , misschien ben je wel gewoon geen beltypje, daar heeft ze maar gewoon rekening mee te houden, tis niet anders.... misschien dat het over een poosje vanzelf gaat.

ik was er ook altijd bang voor maar wij kunnen goed met elkaar opschieten, dus gaat het wel. het komt voor dat we een uur aan het bellen zijn en dan echt moeten stoppen vanwege de kosten.

ik vind dat niet raar. (tja heb zelf ook telefoonangst hehe).
ik zeg al avn te voren als iemand me vraagt of ik hem/haar wil bellen sorry maar da durf ik nie en dat ligt niet aan jou maar ik ehb telefoonangst.
als ik jou was zou ik me er geen zorgen over maken, volgens mij begrijpt ze het wel.

[DarkCat]

Je vroeg hoelang anderen belden.. nou, mijn vriend en ik bellen echt nooit.. bellen is niet zo belangrijk, zeker als je internet hebt en elkaar regelmatig ziet. Bovendien heeft mijn vriend geen mobiel. Als we al bellen, duren onze gesprekken niet langer dan 4 minuten. We zijn allebei niet van die telefoonleuten en bovendien is hij meestal stoned en heeft geen zin om te praten

Ik hoor van veel mensen dat ze telefoonangst hebben, dat ze telefoongesprekken moeilijk vinden, maar ik heb er nooit problemen mee.. alleen op mn werk.. het is nogal lullig om gedachteloos op te nemen met een 'JA?'..

Ik heb er geen problemen mee als iemand aan de andere kant verlegen is of zenuwachtig. Ik lul sowieso veel en kan heel wat hebben. Ik zal nooit iemand afschieten omdat ie niks over de phone weet te zeggen..

Ik heb ******** ook ooit nog aan de lijn gehad, overigens

[wortelQ]

Ik heb eens wat met een meisje gehad, en soms belde we een uur. Een enkele keer nog langer...
Ik he b ook geen id waar het allemaal over ging, waarschijnlijl ging het nergens over. Gewoon gezllie een beetje lullen.

clubje schreef:
Het belangrijkste van de topic was eigenlijk wel: zou jij het erg vinden dat je vriend/in nog altijd verlegen is aan de telefoon. Het kadert in de gedachte van: "het is al ver gekomen als m'n eigen vriend/in verlegen is tov mij, ook al is het aan de telefoon".

Vrouwen zijn sadistisch.

Waarschijnlijk vindt ze het nog leuk ook

[Black Rainbow]

Ik heb ook een soort van telefoonfobie, ik vind het gewoon niks telefoneren, kweet niet waarom, ik weet nooit wat ik moet zeggen enzo, ook al gaat me dat irl niet zo beroerd af. Ik vraag me ook af waarom ik een mobiel hem met abonnement

Ik heb dit niet altijd zo gehad, een jaar geleden kon ik nog uren met iemand aan de telefoon hangen, maar dat lag ook aan de andere persoon, nu lukt me dat gewoon niet. Ik vind het verder niet zo erg, ik heb er niet echt last van, als ik echt moet bellen doe ik het wel, maar ik zou niet snel zomaar iemand opbellen.

dit was mijn niet zo nuttige toevoeging aan dit topic

Ik zal maar niks zeggen...met 't meisje wat ik momenteel leuk vind zijn gesprekken van drie uur geen uitzondering

[Dminor]

nare man schreef:
Ik zal maar niks zeggen...met 't meisje wat ik momenteel leuk vind zijn gesprekken van drie uur geen uitzondering

En ik dacht dat ik en mijn nichtje al een goeie kans maakten op de koelkast met gemiddeld 1 uur aan de telefoon hangen...

[Skate]

of gewoon niet bellen alsof dat boeit.
bellen sucks gewoon

[Chloe Siere]

ik kan t ook niet, bellen ik ben dan zo zenuwachtig en vindt het dan ook helemaal niet leuk. daardoor bel ik mijn vriend ook vrijwel nooit op. ik haat dat gewoon. maar ja, ik zou het toch wel fijn vinden als ik er niet zo'n last van had

******** schreef:
Check:

- wat heeft ze vandaag gedaan
- wat is ze de komende dagen van plan

*enz*

Slecht plan...als je een gesprek vantevoren al gaat opstellen is de spontaniteit weg. Op een gegeven moment heb je je punten afgewerkt en val je alsnog in het diepe. Je kunt er weinig aan doen denk ik als je niks te vertellen hebt, sommige mensen zijn gewoon saai

DarkCat schreef:
Ik heb ******** ook ooit nog aan de lijn gehad, overigens

Ja, destijds had ik het er nog een stuk moeilijker mee dan nu

nare man schreef:
Slecht plan...als je een gesprek vantevoren al gaat opstellen is de spontaniteit weg. Op een gegeven moment heb je je punten afgewerkt en val je alsnog in het diepe. Je kunt er weinig aan doen denk ik als je niks te vertellen hebt, sommige mensen zijn gewoon saai

Het gaat erom het gesprek te 'starten', voor mij althans. Als ik eenmaal op gang ben, maakt het niet meer uit.

******** schreef:
Het gaat erom het gesprek te 'starten', voor mij althans. Als ik eenmaal op gang ben, maakt het niet meer uit.

Ja, I know. Beginnen is het moeilijkst. Wat komt er na 'hoe gaat het' etcetera? Ik weet eigenlijk ook niet hoe ik het zelf doe, maar over het algemeen gaat het vrijwel vanzelf. Ik luister gewoon goed naar wat zij zegt en spring daarop in. Dan hou je ook voor jezelf niet echt een bepaalde lijn vast maar laat je het gesprek bepalen door de onderwerpen die door jullie gecombineerde associatieve vermogens te berde worden gebracht.

[moenbase]

Hm, de 1e keer dat ik belde met een meisje van 't internet ging best wel ok eigenlijk. We hadden elkaar best veel te vertellen...

Een maandje of 4 á 5 geleden belde ik met een meisje die ik dus als het ware moest geruststellen...God, ja, het lukte wel, maar 't was behoorlijk moeilijk eigenlijk om er goed op in te praten. We hadden elkaar nog nooit gesproken en ze was zo wat jongensschuw...maar goed, haar internet was eruit geknald...en ze voelde zich kut...sms-en vond ik een beetje onpersoonlijk dus belden we...
Daarna hadden we maar 3 keer gebeld ofzo...steeds maar heel kort...wel jammer *snik snik*

En wel, een paar uur geleden nog gebeld met iemand die ik net 4 dagen ken :/ Toch praat ik daar 'beter' of eigenlijk 'anders' mee, maar wel zonder zenuwen...misschien omdat et me allemaal niet zoveel boeit hoe ze me vinden zal ofzo. We zijn immers toch al erg snel van stapel gelopen, tegen al m'n principes in...lekker excuus ook weer...

[Proud]

******** schreef:
Ga naar een parkje, beiden gewapend met een mobiele telefoon. Sta tegenover elkaar. Bel.

Dat lijkt me juist veel enger.

[whizzer]

ik herken het een beetje, ik weet ook nooit waar ik het over moet hebben, maar bij mijn vriendin kan ik niet meer ophouden met praten Zet een gesprekje op via de telefoon, vraag wat ze vandaag heeft gedaan ofzow, dat doe ik altijd, en dan heb je vanzelf wel iets om over te praten en voor je het weet zit je een uur aan de foon.

[Missy1234567890]

Ik heb t ook...heel vervelend vind ik. Ik bel mn vriendje vrijwel nooit en hij mij wel heel veel. Dan heb ik helemaal geen moeite met het gesprek, wat face2face nog weleens moeilijker is omdat ik vrij verlegen ben. Maar als ik moet bellen twijfel ik heel lang of ik het wel wil doen, ik ben gewoon 'bang' voor het bellen zelf, zodra hij heeft opgenomen is er niks aan de hand Ik bedenk van te voren wel een beetje wat ik kan zeggen, zodat het gesprek niet al meteen stil valt en gelukkig is hij ook wel breed van stof.

[MazeMouse]

Als er gebeld moet worden dan zullen ze mij moeten bellen. (tenzij ik bezopen of slaapdronken of gewoon in een melige bui ben) anders kom ik halverwege het nummer en pleur de hoorn er weer op. Want ik kan dat echt niet (tenzij het noodgeval is)

[mar87]

Wij bellen bijna nooit, en als we mekaar bellen zijn we na een paar minuten oko wel klaar met bellen. Meestal bellen we even over stomme dingen over hoe laat dit en dat bijv. Ik zelf houdt niet echt van bellen, ik weet op een of andere manier nooit iets te vertellen. En hij is oko niet zo'n beller.
Alleen toen hij 4 weken weg was naar 't buitenland toen belden wel wel langer maar dat was ook meestal nog geen half uur duzz.

[romytjuh]

Hmm ik herken dus precies wat je bedoelt.. dat heb ik nou ook.. en als iemand me een keer belt weet ik gewoon geen onderwerp te vinden.. en vooral niet met mijn vriend ofzo.. heel raar..