Waarom schrijf jij?

[Mevrouw Lul]

Nou, vrij duidelijke vraag, lijkt me. Schrijf je omdat het je werk is, schrijf je omdat je het fijn vindt om even aan de realiteit te ontsnappen, wat zijn je ambities met je werk, denk je er over eens iets naar een uitgever te sturen?

En natuurlijk alles dat je er verder over kwijt wilt, ik zou het ook wel leuk vinden om te horen hoe jullie je identiteit als schrijver zien, wat is je sterkte kant, waar ben je minder goed in, heb je een duidelijke 'stem' in je teksten enzovoort .

[Egoconstructie]

Ik schrijf omdat er allemaal dingen in me opkomen, en ik ben wel goed in verwoorden dus schrijf ik het op, of maak ik er een betoog of verhaal van.
Waar ik niet goed in ben is snel schrijven. Ik bekritiseer mezelf mateloos tijdens het schrijven waardoor het heel langzaam gaat.
Misschien stuur ik ooit wel eens wat op naar een uitgever. Maar met mijn tempo gaat dat nog zeker vele jaren duren.

[Vogelvrij]

TS begint!

Het is eigenlijk nog best een lastige vraag. Ik neem aan dat ik schrijf omdat ik dat leuk vind. Ik vind het leuk om mooie dingen te maken, mensen te vermaken, prijzen te winnen en op te treden. Maar ik denk dat ik ook zou blijven schrijven als ik geen succes had, dan zou ik alsnog de drang voelen om af en toe de wereld te beschrijven, verhalen te bedenken, met taal te spelen (is dát dan inspiratie?). Aan de andere kant is schrijven vaak helemaal niet zo leuk. Ik ben vaak heel gefrustreerd omdat het niet zo gaat zoals ik wil, omdat ik mezelf er maar niet toe kan zetten om eens echt een langer verhaal te schrijven, ik vrees dat ik daar niet voldoende doorzettingsvermogen voor heb. Ik sluit me dan ook aan bij Egoconstructie: "Misschien stuur ik ooit wel eens wat op naar een uitgever. Maar met mijn tempo gaat dat nog zeker vele jaren duren." Een roman zal er misschien nooit komen, maar ik blijf toch hopen... Een verhalenbundel, een gedichtenbundel? Ik ben wel ambitieus, maar realiseer me dat ik daarvoor ook echt aan de slag zal moeten, als ik dat niet doe, wordt het niets. Het hebben van ambities maakt het schrijven wel leuker, dat je weet dat je niet zomaar schrijft, maar echt met een doel. Daarom is een langer verhaal misschien ook moeilijker, je zit niet vast aan een deadline van een wedstrijd of optreden of zo, je ploetert een beetje in het luchtledige en weet niet eens of iemand erop zit te wachten, of het ooit uitgegeven gaat worden.

Ik weet eigenlijk niet of ik een duidelijke 'stem' in mijn teksten heb. Ik heb denk ik wel een bepaalde stijl, maar juist in langere verhalen vind ik het vaak lastig om een bepaalde toon vast te houden, dus ik weet het niet goed. Er zit wel vaak een bepaald soort humor in mijn teksten, denk ik, en een bepaalde manier waarop er naar de wereld wordt gekeken, dat is denk ik ook wel mijn sterke kant. Ik ben minder goed in het echte verhalende, het vertellen van je verhaallijn, de opbouw en structuur. Raar eigenlijk, vroeger was ik daar juist beter in, misschien heb ik te veel aandacht besteed aan mijn stijl, waardoor de structuur in het gedrang is geraakt. Komt misschien ook omdat ik vrij veel poëzie schrijf. Stom eigenlijk, mijn proza is soms te poëtisch, mijn poëzie juist te prozaïsch, maar dat is natuurlijk ook maar een mening, zelf houd ik er wel van om die twee juist bij elkaar te brengen.

[Mevrouw Lul]

Vogelvrij schreef:

Het hebben van ambities maakt het schrijven wel leuker, dat je weet dat je niet zomaar schrijft, maar echt met een doel. Daarom is een langer verhaal misschien ook moeilijker, je zit niet vast aan een deadline van een wedstrijd of optreden of zo, je ploetert een beetje in het luchtledige en weet niet eens of iemand erop zit te wachten, of het ooit uitgegeven gaat worden.

Daar kan ik me heel erg in vinden .

Euh ja, ik vind het ook een lastige vraag. Op het moment dat ik letterlijk leerde schrijven, begon ik vanzelf ook verhalen en gedichten te schrijven. Op de basisschool waren ze ervan overtuigd dat ik schrijfster zou worden maar toen ontdekte ik ineens dat ik een talent voor zingen had en heb ik me daar heel lang op gestort. Toen zijn de sluizen eigenlijk een beetje dicht gegaan bij me, ik heb echt ervaren dat als je je openstelt voor inspiratie dat het dan ook komt (en hoe!) en als je er niet voor open staat, dan gebeurt er ook niets. Dat geldt in ieder geval voor mij.

Nou ja, toen ging ik me professioneel met zingen bezig houden en kwam ik er achter dat ik eigenlijk veel meer een maker dan een uitvoerder was en dat ik mezelf onderweg een beetje kwijt was geraakt. Toen dat besef er eenmaal was, ging de deur naar het schrijven heel langzaam weer open en kwamen er ineens ontzettend veel ideeen waar ik voor mijn gevoel gehoor aan moest geven dus ben ik toen gestopt met mijn opleiding om te gaan schrijven (volg je hart, enzo ).

Dus waarom ik schrijf? Omdat ik er om de een of andere reden een drang toe voel. Sowieso is 'schoonheid' een heel grote drijfveer in mijn leven en schoonheid laat zich vaak heel mooi vangen in woorden. Ik denk dat je dat als de reden zou kunnen zien. En dus dat er iets in me opkomt en het me dan niet los laat voor ik er iets mee gedaan heb.

Ik heb eerder te veel dan te weinig inspiratie. Soms raak ik daar door overweldigd en kan ik daardoor niet ergens aan beginnen maar nu bijvoorbeeld zit ik met een verhaal dat ik zo graag wil schrijven dat dat voor alles gaat en dan gaat het ook best snel allemaal.

Hmm, beetje duidelijk zo?

[Vogelvrij]

Heel duidelijk, maar ik wil toch nog meer weten Allereerst: wauw, dat je met je opleiding bent gestopt om te gaan schrijven! Is het echt de bedoeling dat je je geld met schrijven gaat verdienen, want dat is toch wel erg lastig, lijkt me...? Of verdien je al geld met het schrijven? Wat je zegt over schoonheid, herken ik erg, maar dat geldt bij mij vooral voor poëzie, geloof ik. Hoewel, ik schrijf bij proza misschien wel over schrijnende situaties en ongelukkige mensen, maar dat probeer ik dan toch weer op een mooie manier te verwoorden, alsof ik iets al het mogelijke mooie uit de ellende wil onttrekken, of zo. Hoe zie jij dat, want verhalen gaan eigenlijk per definitie toch ook over ellende, er moet immers een probleemstelling, een conflict zijn...

[Mevrouw Lul]

Vogelvrij schreef:

Heel duidelijk, maar ik wil toch nog meer weten Allereerst: wauw, dat je met je opleiding bent gestopt om te gaan schrijven! Is het echt de bedoeling dat je je geld met schrijven gaat verdienen, want dat is toch wel erg lastig, lijkt me...? Of verdien je al geld met het schrijven? Wat je zegt over schoonheid, herken ik erg, maar dat geldt bij mij vooral voor poëzie, geloof ik. Hoewel, ik schrijf bij proza misschien wel over schrijnende situaties en ongelukkige mensen, maar dat probeer ik dan toch weer op een mooie manier te verwoorden, alsof ik iets al het mogelijke mooie uit de ellende wil onttrekken, of zo. Hoe zie jij dat, want verhalen gaan eigenlijk per definitie toch ook over ellende, er moet immers een probleemstelling, een conflict zijn...

Nou ja het stoppen met de opleiding was natuurlijk ook omdat ik er achter kwam dat ik van alleen uitvoeren niet gelukkig ging worden en je voor zoiets wel zo 100% moet gaan dat je geen ruimte hebt om ook nog echt te schrijven/te bedenken/te maken. Ik ga misschien wel weer studeren maar dan een studie die zich makkelijker laat combineren met de dingen die ik echt graag wil doen. En zingen hoort daar nog steeds bij, maar de maker in mij is toch groter dan de uitvoerder. Ik moest voor mijn gevoel dus wel stoppen omdat ik gefrustreerd raakte en me daardoor nergens helemaal op kon richten.

Het zou prachtig zijn als ik mijn geld zou kunnen verdienen met schrijven. Ik heb wel wat in opdracht geschreven maar ik kan er zeker niet van leven. Maar het gaat wat verder dan alleen schrijven, ik ben ook bezig met andere projecten bedenken en (hopelijk) van de grond krijgen (nu bezig met een eventuele samenwerking met een kindermuseum). Ik ben geloof ik een beetje een duizendpoot wat dan betreft, ik heb gewoon teveel ideeen, dat is het 'probleem' . Maar als ik een manuscript schrijf, dan is dat wel met de hoop dat iemand het wil uitgeven (nog niets opgestuurd maar dat komt als het goed is binnenkort). De kans dat je er van kunt leven is inderdaad klein, maar ik heb verder niemand nodig om het in ieder geval te maken en dan zien we daarna wel weer verder.

En schoonheid is natuurlijk heel breed. Ik zag laatst een stokoud mannetje fietsen met een minstens zo stokoud vrouwtje achterop. Daar word ik gelukkig van en dan ontstaat er in mijn hoofd al snel een verhaal bij. Die schoonheid gaat eigenlijk twee kanten op, het is de schoonheid van een situatie/relatie en de schoonheid in de taal en als die twee dingen goed gecombineerd worden, dan kan ik daar ontzettend blij van worden. En wat je zegt over ellende, het allermooist vind ik wat ik 'tragische schoonheid' noem. Want hoe erg iets ook is, vaak zit er ook iets heel moois in en juist het feit dat je daardoor een beetje verscheurd wordt, vind ik mooi. Dat iets heel erg ontroert en je gelukkig maakt maar ook een beetje pijn doet. Klinkt, zo zweverig maar ik weet niet hoe ik het anders uit kan leggen.

Goed, dat was alweer een heel stuk tekst .

[Vogelvrij]

Nee nee, ik snap het precies, ook al klinkt het wellicht wat zweverig. En dat vind ik juist ook een uitdaging, om overal schoonheid in te ontdekken, dat is iets heel moois, ook een manier om met de wereld te kunnen omgaan, om de wereld te kunnen verdragen zelfs, misschien? En ah, wel leuk hoor, als je allemaal van die dingen doet, ik ben niet zo duizendpootachtig, geloof ik En ik zou graag eens iets van je lezen (want je hebt nooit wat op Letteren gepost, toch?), mag ook per pb.

[Mevrouw Lul]

Vogelvrij schreef:

Nee nee, ik snap het precies, ook al klinkt het wellicht wat zweverig. En dat vind ik juist ook een uitdaging, om overal schoonheid in te ontdekken, dat is iets heel moois, ook een manier om met de wereld te kunnen omgaan, om de wereld te kunnen verdragen zelfs, misschien? En ah, wel leuk hoor, als je allemaal van die dingen doet, ik ben niet zo duizendpootachtig, geloof ik En ik zou graag eens iets van je lezen (want je hebt nooit wat op Letteren gepost, toch?), mag ook per pb.

Precies wat je zegt, een manier om de wereld in ieder geval mooier te maken van jezelf. Het is maar door wat voor bril je kijkt natuurlijk . Ik ben nogal een dromer, en heb nogal een grote binnenwereld, als ik dan ineens zoiets moois op straat zie, dan is het net alsof ik ineens een knipoog uit die fantasie-wereld krijg ofzo. Er is echt zoveel schoonheid, als je maar goed kijkt. Heerlijk vind ik dat. Ik zal wel eens een pb'tje sturen.

[Mevrouw Lul]

pb verstuurd .

O, ik zie nu dat er een dikke d/t-fout in staat. Driewerf schande! :$

[WAT]

Schrijf je omdat het je werk is, schrijf je omdat je het fijn vindt om even aan de realiteit te ontsnappen,
Ik schrijf omdat ik graag deel met de wereld en wat in mijn hoofd op komt op papier zetten is daar maar een klein stukje van, maar ik schrijf ook omdat ik er van hou, ik hou van letters en woorden.

wat zijn je ambities met je werk, denk je er over eens iets naar een uitgever te sturen?
Zeker! Al moet ik dan nog echt op zoek naar een uitgever die dat zou willen. Dit is ook mijn plan voor een van mijn verhalen waar ik aan bezig ben.

ik zou het ook wel leuk vinden om te horen hoe jullie je identiteit als schrijver zien,
Mijn identiteit zit vooral in mijn schrijfstijl, veel zinsspelingen en mooi gevormde teksten. Ook in dat er mensen zijn die zich kunnen identificeren er mee en dat ik hopelijk hier door de wereld beter kan maken voor al is het maar een paar mensen.

wat is je sterkte kant,
Zinsspelingen en emoties

waar ben je minder goed in,
Vloeken/tieren en omgevings beschrijvingen

heb je een duidelijke 'stem' in je teksten
Ja, ik schijn een vrij sterke 'stem' te hebben in mijn verhalen, die overigens ook verhaaloverschreidend is, laatst vond iemand een verhaal van me en hij herkende het als van mijn hand alhoewel hij alleen een stuk van een ander verhaal van me gelezen had. Dat voelde echt aan als een eer. Ook kreeg is als reactie van een redelijk prestigieuze website (in mijn genre anyway) dat ze graag mijn verhaal er op willen zetten omdat ik een duidelijke en prettige stijl heb, vond ik ook een grote eer.
Ik keek er voorheen helemaal niet zo naar maar de laatste tijd, nu mijn verhalen zich een beetje verspreiden, krijg ik toch geregeld van lezers en andere schrijvers te horen dat ik een vrij duidelijke eigen stijl heb.

Ik ga volgend jaar Literatuur en schrijven volgen in Engeland en wil ook mijn werk maken in die richting, het liefst ben ik op een of andere manier de rest van mijn leven omringd door boeken

[Giles]

Omdat ik niet anders kan.

Zelf-therapie denk ik...
Ik heb er nood aan mijn fantasie draaiende te houden, of ik ga kapot aan deze wereld.

Ik heb geen ambities, die nooit gehad als schrijver eigenlijk.
Als ik iets af heb, stuur ik het soms wel eens naar een uitgever, maar ik ben gewend aan de afwijsbrieven.
ik ben er nog niet helemaal uit of ik gewoon een heel slechte schrijver ben, of ik gewoon dingen schrijf die niemand wil lezen. Allicht beiden.
En ook ja, als 20er kan ik ook niet zeggen dat ik hopen ervaring met schrijven heb. Meeste schrijvers debuteren pas als ze al voorbij de 40 zijn.

Maar dat houdt mij niet tegen. Na een writter's-block van 2 jaar ben ik nu weer actiever dan ooit aan het schrijven.
(5000 tot 15 000 woorden per maand) Ik zou het heel leuk vinden op een dag die brief in de bus te krijgen met: "Ja, wij hebben interesse dat uit te geven." Maar tot die tijd laat ik het niet aan mijn hart komen en blijf ik gewoon mijn gitzwarte fantasie mijn vingers over het klavier sturen.

Mijn identiteit komt terug in de personages. Soms delen van mijn karakter die ik overdraag en soms gewoon enkele van mijn vreemde gewoonten die ik meegeef aan het personage. Iemand die constant met de dood bezig is en droomt over zelf dood zijn of iemand die met sokken aan slaapt terwijl het tv toestel op een harde horrorfilm afgesteld staat.

En anderzijds ben ik ook weer de wereld in mijn boek. Grafkelders, zeeën vol bloed, ondergesneeuwde kerkhoven of vervallen spooksteden. Ik ben van nature een heel bombastisch iemand met een smaak die velen 'wansmaak' zouden noemen en wat ik schrijf is de uitlaatklep daartoe. En soms ga ik ook opzettelijk overdrijven.
Just for being a punk.

Waar ik sterk in ben?
Rare verhalen verzinnen en vooral heer donkere verhalen.

Waar ik slecht in ben?
Iets schrijven dat ook effectief wil worden gelezen.
Een echte pulpauteur die schrijft wat niemand wil lezen, van een paradox gesproken.

Maar hoe slecht ik ook ben, je mag toch niet vergeten dat ik een heel duidelijke eigen stijl heb. Je zal iets dat door mij geschreven is, er vaak makkelijk tussenuit kunne halen.
Ik ben geen grijze muis, maar een gitzwarte rat.

Ik moest overigens ooit es in groepsverband een financieel plan schrijven en mijn docent wist meteen wie de schrijver van het plan was...

WORST CASE
Door de huidige financiële crisis kan het zijn dat de bouwsector zwaar onderdruk komt te staan. Bovendien zijn wij een aanbieder van een vrij progressief product, zonder noemenswaardige furore te hebben gemaakt op de afzetmarkt. De consument wordt nu eenmaal vrij conservatief in tijden van crisissen en we zullen dan ook nauwelijks ons product aan de straatstenen kwijt kunnen.

We voorspellen dan ook:
* Een lagere startafzet dan initieel gehoopt.
* De eerste 5 jaar een relatief trage groei, wat onze inflexibiliteit op de markt enkel nog schrijnender maakt.
* Bovendien gaan de weinige overblijvende kopers kiezen voor huizen die gemiddeld toch iets kleiner zijn.
* We schatten in dit geval de totale omzet voor aanvangsboekjaar op een schamele 31 920 €.

We mogen niet vergeten dat in dit geval het niet ondenkbaar is dat de zaak na een paar jaar failliet zal gaan.

Tja...

[WAT]

LOL FA. btw heb je het al eens bij Pure Fantasy geprobeert? ik ken het probleem van het verkeerde genre schrijven om uitgegeven te worden, al is voor mij de markt toch groter omdat ik in het engels schrijf.

[Mevrouw Lul]

Fa, misschien kun je een boek schrijven over een pulpschrijver die niet aan zijn publiek komt, volgens mij kan dat echt heel leuk zijn. Een jonge man die een tikkeltje buiten de maatschappij staat en een heel eigen wereldbeeld heeft en die ondanks zijn afwijzende houding tegenover de maatschappij, toch aansluiting probeert te vinden via zijn verhalen. Dat dat dan vervolgens niet lukt en hoe hij daar dan mee omgaat, lijkt mij best een interessant gegeven .

Maar ja, dan moet je wel uit je genre stappen om dat te gaan schrijven en je juist wel een beetje conformeren aan de literaire standaard. Dit bericht zit volgens mij vol tegenstrijdigheden .

[Vogelvrij]

FA schreef:

ik ben er nog niet helemaal uit of ik gewoon een heel slechte schrijver ben, of ik gewoon dingen schrijf die niemand wil lezen. Allicht beiden.

Dat is ook wel een interessante: schrijf je zoals je zelf wilt, of schrijf je zoals anderen willen dat je schrijft? In hoeverre let je op wat de lezers willen?

Ik geloof dat ik wel erg let op wat mensen graag lezen, ik neem reacties van mensen graag mee en probeer mezelf op die manier te verbeteren. Voor mij is het zinloos om iets te schrijven wat mensen toch niet willen lezen, het is juist mijn doel dat mensen het mooi vinden wat ik schrijf. Aan de andere kant ga ik me ook niet helemaal conformeren en weet ik goed over welke onderwerpen ik wel of niet wil schrijven, en welke stijl ik zelf goed vind.

Mijn Engels is slecht. Jammer maar helaas. Ik kan het gelukkig nog wel lezen, maar er zelf in gaan schrijven? Nee, dat is hopeloos.
En verder ben ik als echte Vlaming ook beetje patriotisch. Op school zit er een departementshoofd die Euro-gek is, ons ons over zijn hele geliefde unie op erasmus wil sturen en ons alle vakken in het engels wil laten volgen.
In mijn land wil ik leven en in mijn stad wil ik mijn taal praten! En wil ik opnieuw betalen met een munt met daarop mijn koning!
En als schrijver wil ik schrijven in mijn geboorte taal.

Ik heb overigens een keer een verhaal opgestuurd naar een dochter site van Pure Fantasy: Pure Thriller
Nogmaals dank voor het toezenden van je bijdrage. voor Pure Thriller. Het verheugt me je te kunnen melden dat Peter en ik vastbesloten zijn om dit jaar nog een uitgave (ons nulnummer) het levenslicht te doen zien. Inmiddels zijn we samen de ingezonden verhalen aan het beoordelen en zullen we zo spoedig mogelijk een ieder die een inzending heeft verzorgd, laten weten of we met je verhaal verder willen.
Kreeg ik als reply. Dus wie weet.

Ik ben eigenlijk heel slecht in inschatten wat de ander hun smaak is. Uit ervaring weet ik dat het meestal het tegenovergestelde van mijn smaak is. Al heeft de recente Twilight hype denk ik toch bewezen, dat mijn voorliefde voor het ongure toch niet noodzakelijk ongeliefd hoeft te blijven.
Schrijven is in de eerste plaats een uitlaatklep. Een plaats waar ik kan zijn wie ik werkelijk ben en ik niet in de ballingschap van een toevallige meerderheid haar opinie hoef te leven. De verhaallijn kies ik nog altijd helemaal zelf.
Wel sta ik altijd open voor opbouwende wat de stijl en de opbouw van het verhaal betreft. Als het verhaal erdoor beter wordt, dan offer ik graag wat van mijn groteske persoonlijkheid op.

Ik heb eigenlijk niets tegen de inhoud van wat een literair boek zou kunnen zijn overigens. Ik wil alleen niet opeens in de kranten staan onder de rubriek 'literatuur'. De gedachte alleen al door dat soort van 'griezels' onder de loep te worden genomen, doet mijn nekharen overeind komen.
tegen niemand persoonlijk bedoelt hoor.

Overigens schreef ik tot vlak voor mijn schrijversblokkering aan verhalen die buiten het genre van de Thriller en de Horror zaten. Over iemand die uit een weeshuis was weggevlucht en introk op de zolderkamer van een 'oude Waver'. Of over een boekhouder die elke dag wachtte op een sms van zijn maitresse, maar niet wist dat ze bij een ongeval om het leven was gekomen...
Zwarte romantiek mja... Ik denk mijn andere grote liefde.

Een jonge man die een tikkeltje buiten de maatschappij staat en een heel eigen wereldbeeld heeft en die ondanks zijn afwijzende houding tegenover de maatschappij, toch aansluiting probeert te vinden via zijn verhalen. Dat dat dan vervolgens niet lukt en hoe hij daar dan mee omgaat, lijkt mij best een interessant gegeven.
Lijkt mij nogal erg autobiografisch als onderwerp. Misschien als ik oud ben en mij als kluizenaar heb terug getrokken. Maar zo iets wil ik pas schrijven als ik eerst 'gebouwen' heb.