Niet echt uit...

[~Crying Eyes~]

Mijn vriend heeft het eergisteren (zondag) uitgemaakt. Het ging vooral om zijn werk. Dat vrat teveel energie op, en hij kon er niet meer tegen. In het begin ging het wel, maar naar mate hij meer ging overwerken, des te meer dood kwam hij thuis. Hij had geen tijd meer voor zichzelf, niet voor zijn vrienden, en niet voor mij. Natuurlijk maakte ik me zorgen en ging erom "zeuren" en dat werd hem allemaal teveel. Aan de ene kant heb ik dus spijt dat ik zoveel heb "gezeurd" maar ik kon het ook allemaal niet zomaar aanzien..

Verder denk ik dat ik weet wat er allemaal miszit, en daar was ik de afgelopen paar weken (na de grote crisis) echt aan aan het werken en het ging echt zoveel beter! Naja, totdat hij ging overwerken.
Hij begon iets te missen, door de weeks (we zien elkaar alleen in het weekend). Hij had iets nodig om hem door de week heen te slepen. Eerder ging het "makkelijk" maar door zijn werk werd het allemaal te moeilijk.

Verder weet ik dat hij het erg vind dat ik zo weinig naar hem vroeg.. Hij denkt dat ik me niet in hem interesseer ofzo Maar dat is het geval niet. Ik dacht altijd dat ie me wel zou vertellen als er iets was, of als ie iets wilde zeggen ofzow. Maarja.. dat bleek niet zo te zijn, dus de laatste tijd ging ik meer vragen (naar zijn werk ed.).

Dan heb ik nog ergens een probleem mee gehad (hij denk ik ook wel). Toen ik hem net ontmoette, hadden we hele goede gesprekken, en dat veranderde toen we een relatie kregen. Ik probeerde er soms nog wel eentje te beginnen, zoals over Politiek, maar daar ging ie niet op door
Dat miste ik dus, maar ben er nooit echt over begonnen, dacht dat het vanzelf zou komen.

In het weekend (vonden we allebei) zouden we iets meer moeten doen, ipv thuishangen. Nouja dat hadden we al besloten en dat zou dus best goedkomen.

Hij vond dat ik teveel aan hem vertelde, dat ie alleen maar moest luisteren.. Maar hij vertelde nooit iets En dat vond ik heel kut, maar ik dacht dat ie het vanzelf wel zou vertellen als ie ergens mee zat.. Naja niet dus en dat snapte ik nu dat ik het moest vragen
Ik was gestopt met bevestiging vragen en dat was een punt waar hij redelijk over viel, dus ik dacht dat daar ook genoeg aan werd gewerkt.

Maar toch maakte hij het zondag uit Ik weet niet waarom Hij houdt veel van me, zegt ie, en hij zal me vreselijk missen. En hij vertelde me nog dat ie er nooit spijt van zal hebben, en dat ie al die tijd voor mij alleen was Hij wilde het helemaal niet uitmaken.. Maar deed het toch.
"omdat ie door zijn werk geen energie meer op kon brengen".
Terwijl hij net had besloten om niet meer over te gaan werken en vandaag (dinsdag) er over te praten met zijn baas.
Nadat ik dat had gehoord, werd ik weer positief en twijfelde ik nergens meer aan.. Maja toch onterecht. Hij heeft het toch uitgemaakt.

En ik kan er geen vrede mee hebben. Alle punten die hij op mij niet leuk vond heb ik veranderd (of ben ik mee bezig). Ik interesseer me wel degelijk in hem. En ik was dus al begonnen met vragen hoe alles met hem ging enzow..
En dat over die gesprekken, dat zou ik wel weer op gang gaan brengen Want ik vind praten het meest belangrijk in een relatie.. Naja gewoon communicatie op zich..

Het is gewoon te pijnlijk, want ik weet dat het op zich niet aan ons lag. Er waren dingen (hierboven genoemd) waar wellicht aan gewerkt moest worden, maar we kregen die kans niet eens. Door dat stomme werk

Wat denken jullie nou? Denk je dat het nog goed kan komen, als het rustiger gaat met zijn werk? Dat ie misschien energie terug kan krijgen om het toch te proberen.. Als hij tijd krijgt.. enzow? Ik denk persoonlijk niet dat het niet meer goed kan komen..

[~Crying Eyes~]

Wilde het eerst niet posten, maar ik kon het toch weer eens niet laten

[Iduna]

~Crying Eyes~ schreef:
Wat denken jullie nou? Denk je dat het nog goed kan komen, als het rustiger gaat met zijn werk? Dat ie misschien energie terug kan krijgen om het toch te proberen.. Als hij tijd krijgt.. enzow? Ik denk persoonlijk niet dat het niet meer goed kan komen..

Hey meis,

Hmmm...moeilijk zeg
Jullie hadden toch afgesproken dat jullie wilden vechten voor jullie relatie?
Dat hij niet meer zou overwerken? Waarom heeft hij dan niet meer met zijn baas overlegd? (of is dit meer een vraag voor hem?)
Ik denk, dat als hij minder werkt, en dan weer tijd vrij heeft, dat hij eerst zijn vrije tijd aan zichzelf moet besteden.
Jullie houden allebei kei veel van elkaar (heb ik gelezen), dus eigenlijk kan het wel goed komen ooit, denk ik...
Maar ik ken jullie verder niet, dus kan ik die vraag niet goed beantwoorden.
Ik denk dat jullie beide het antwoord (in heart/mind) wel weten...

Suc6

xxx's Julia(h)

[~Crying Eyes~]

*Juliah* schreef:


Hey meis,

Hmmm...moeilijk zeg
Jullie hadden toch afgesproken dat jullie wilden vechten voor jullie relatie?
Dat hij niet meer zou overwerken? Waarom heeft hij dan niet meer met zijn baas overlegd? (of is dit meer een vraag voor hem?)

Had ik tegen hem gezegd.. En in een meeltje van VORIGE week, stond nog dat ie van me hield en me niet zou verlaten en dat het gewoon even iets rustiger zou moeten gaan op zijn werk.. En dat ie dan de rust wel kon vinden... Dat doet zoveel pijn.. Dat meeltje waarop ik heb zitten bouwen.. en daarna laat ie me toch los

En hij had inderdaad afgelopen vrijdag gezegd dat ie niet meer zou gaan overwerken en ik was er zo blij om, dat ie zichzelf niet meer zou slopen.. En hij zou vandaag (heeft ie ook gedaan hoorde ik net) tegen zijn baas vertellen dat ie niet meer zou gaan overwerken enzow.. Nouja is een positief begin toch..? Dacht ik... ..

Ik denk, dat als hij minder werkt, en dan weer tijd vrij heeft, dat hij eerst zijn vrije tijd aan zichzelf moet besteden.
Jullie houden allebei kei veel van elkaar (heb ik gelezen), dus eigenlijk kan het wel goed komen ooit, denk ik...

Ik hoop dat zo. Ik wilde eerst deze week rust aan hem geven en dan het weekend naar hem toe gaan. Niet om het weer aan te maken ofzow, maar om hem te zeggen dat ik er altijd voor hem zou zijn, dat ik hem wil steunen en dat ik hem ten alle tijde weer terug zou nemen.. dus dat ie rust moest nemen zolang ie maar wilde.. Dat ik toch wel op hem zou wachten.. Ik wilde hem laten zien dat ik hem niet zomaar zou opgeven, dat ik van hem houd, no matter what...
Maar toenet sprak ik hem en dat wil die niet hebben Hoe moet ik hem dat dan duidelijk maken? Hoe moet ik ervoor zorgen dat ie toch tegen me zegt als ie me terugwil... en dat ie niet bang is dat ik hem dan afwijs
Ik wil hem zo graag duidelijk maken, dat ik HEM kwijt ben, maar hij MIJ niet Hij moet dat weten.. want ik wil niet zonder hem..

En ik kan gewoon NIET geloven dat ie het echt uitwilde.. dat ie me niet nodig heeft..
Ik denk dat ie zich gedwongen voelde een keuze te maken. Omdat ik hem misschien inderdaad wel te weinig "rust" gaf.. Maar als ik nu had geweten dat het hem ZO hoog zat, en dat ie werkelijk niemand nodig had om hem te steunen, dan had ik hem die rust wel gegeven

Maargoed, kan alleen nog hopen en zijn keuze respecteren. Als ie echt van me houdt (waar ik niet aan KAN twijfelen) en me weer terugwil.. komt het vanzelf goed..

Hij moet alleen wel weten dat ik hem wel Rust KAN geven.. ook al denkt ie van niet Naja.. dat weet ie vast wel..

Kus (die door het diepste dal van haar hele leven ging op het moment dat Tim zei: "Het is voorbij" )

[Piccola]

Heej!

Nou, je weet mijn mening wel! Dus daar hoef ik verder nix meer echt over te zeggen. Ik denk ook dat het nog wel goed kan komen als de rust er weer is, maar zoals Juliah al zei: Ik ken jullie verder niet, dus ik kan die vraag ook niet echt goed beantwoorden. Het zou mooi zijn als hij, ondanks dat kut werk van hem, toch nog ff tijd heeft om te forummen. Kannie dit mooi lezen en dan moet het toch wel duidelijk zijn hoe jij er over denkt enzo! Pfff, jah.. Kan verder alleen maar voor je hopen meis.. Maar hij weet best hoe jij erover denkt en wat jij voor hem voelt! Daar hoeft hij dit niet eens voor te lezen.. Het is wel bikkelhard dat ie vorige week nog zei dat ie je niet zou verlaten en het nu toch doet! Maar goed, ik kan niet zeggen hoe hij zich voelt, wat er door hem allemaal heengaat etc! Ik wens jullie beide sterkte!

Knuff,
Piccola..

[Genesis]

ik denk nog steeds dat jullie gewoon eventjes tijdje af moeten wachten.. een aantal weken.. En dan samen kijken hoe het verder moet

sterkte.......

Genesis

[~Crying Eyes~]

Genesis schreef:
ik denk nog steeds dat jullie gewoon eventjes tijdje af moeten wachten.. een aantal weken.. En dan samen kijken hoe het verder moet

sterkte.......

Genesis

Kben behoorlijk rustig nu. Ik weet dat ik de rust maar even moet gebruiken.. Omdat ik zelf ook veel heb om over na te denken. Opgeven denk ik nog steeds niet aan, maar rust is wel beter. Ook nadenken over de relatie die we hadden..
Zodat het, mocht hij me nog willen, veel beter gaat Omdat ik nu ook vooral met een helder blik terug kan kijken op dingen die ik misschien anders had moeten doen enzow

Ik ben niet meer bang voor de rust denk ik.. En morgen schijnt de zon waarschijnlijk weer

Ik hou van hem, en ik zal ook nog een hele tijd van hem blijven houden. En hij kan me terugnemen wanneer hij wil.. Maar nu heeft ie rust nodig. En ik denk dat het een "gedwongen keuze" ofzo van hem was, om het uit te maken, omdat ie bang was dat ie anders geen rust kon krijgen van me..
Nouja het is zijn beslissing, en ik geloof nog steeds in ons, dus ik maak me niet meer druk.
Ik hou van hem en ik geef niet op Nooit niet. Hij heeft rust nodig, nu, en ook nog iemand die van hem houdt en hem steunt.. En ik zal der voor hem zijn als ie me weer wil.. nog wil.. en me echt nodig heeft..

Ik ben helemaal optimistisch nu, ik weet zeker dat het goed zit tussen ons tweeën. Dat we allebei kunnen leren van deze situatie. En met hetgeen wat we geleerd hebben kunnen we opnieuw beginnen. Elkaar opnieuw leren kennen. Dingen anders doen.. Gewoon een fantastische relatie opbouwen weer En ik kan nu eigenlijk al niet wachten

Rust is het nu, ik weet niet voor hoe lang. Maar mijn gevoel gaat niet weg, en ik geloof ook niet dat hij het snel kwijt is. En gevoel is uiteindelijk vaak wel de draagkracht van alle dingen. Dus als we het echt willen (over een tijdje) - en daar twijfel ik niet aan - dan gaat het echt lukken, zolang we ons gevoel maar volgen

Hij houdt namelijk van me, hij heeft me gezegd dat ik er niet aan moest gaan twijfelen..

Kus,


Tim, als je dit leest: Ik blijf er voor je lievie, en ik vergeet je niet. Neem de rust die ik nu dus ook maar ga nemen. Je hebt vast gelijk, dat rust goed is, voor een tijdje. En ik spreek je vast snel weer (kunt altijd bellen en me aanspreken op msn, dat weet je!) en dan zien we verder.. Het is niet over, ik geef niet op! Khou van jou

[Dotcom]

Oei, erg vervelende situatie.
Toch zal de tijd de wonden helen.

[FB]

~Crying Eyes~ schreef:
Mijn vriend heeft het eergisteren (zondag) uitgemaakt. Het ging vooral om zijn werk. Dat vrat teveel energie op, en hij kon er niet meer tegen. In het begin ging het wel, maar naar mate hij meer ging overwerken, des te meer dood kwam hij thuis. Hij had geen tijd meer voor zichzelf, niet voor zijn vrienden, en niet voor mij. Natuurlijk maakte ik me zorgen en ging erom "zeuren" en dat werd hem allemaal teveel. Aan de ene kant heb ik dus spijt dat ik zoveel heb "gezeurd" maar ik kon het ook allemaal niet zomaar aanzien..

Verder denk ik dat ik weet wat er allemaal miszit, en daar was ik de afgelopen paar weken (na de grote crisis) echt aan aan het werken en het ging echt zoveel beter! Naja, totdat hij ging overwerken.
Hij begon iets te missen, door de weeks (we zien elkaar alleen in het weekend). Hij had iets nodig om hem door de week heen te slepen. Eerder ging het "makkelijk" maar door zijn werk werd het allemaal te moeilijk.

Verder weet ik dat hij het erg vind dat ik zo weinig naar hem vroeg.. Hij denkt dat ik me niet in hem interesseer ofzo Maar dat is het geval niet. Ik dacht altijd dat ie me wel zou vertellen als er iets was, of als ie iets wilde zeggen ofzow. Maarja.. dat bleek niet zo te zijn, dus de laatste tijd ging ik meer vragen (naar zijn werk ed.).

Dan heb ik nog ergens een probleem mee gehad (hij denk ik ook wel). Toen ik hem net ontmoette, hadden we hele goede gesprekken, en dat veranderde toen we een relatie kregen. Ik probeerde er soms nog wel eentje te beginnen, zoals over Politiek, maar daar ging ie niet op door
Dat miste ik dus, maar ben er nooit echt over begonnen, dacht dat het vanzelf zou komen.

In het weekend (vonden we allebei) zouden we iets meer moeten doen, ipv thuishangen. Nouja dat hadden we al besloten en dat zou dus best goedkomen.

Hij vond dat ik teveel aan hem vertelde, dat ie alleen maar moest luisteren.. Maar hij vertelde nooit iets En dat vond ik heel kut, maar ik dacht dat ie het vanzelf wel zou vertellen als ie ergens mee zat.. Naja niet dus en dat snapte ik nu dat ik het moest vragen
Ik was gestopt met bevestiging vragen en dat was een punt waar hij redelijk over viel, dus ik dacht dat daar ook genoeg aan werd gewerkt.

Maar toch maakte hij het zondag uit Ik weet niet waarom Hij houdt veel van me, zegt ie, en hij zal me vreselijk missen. En hij vertelde me nog dat ie er nooit spijt van zal hebben, en dat ie al die tijd voor mij alleen was Hij wilde het helemaal niet uitmaken.. Maar deed het toch.
"omdat ie door zijn werk geen energie meer op kon brengen".
Terwijl hij net had besloten om niet meer over te gaan werken en vandaag (dinsdag) er over te praten met zijn baas.
Nadat ik dat had gehoord, werd ik weer positief en twijfelde ik nergens meer aan.. Maja toch onterecht. Hij heeft het toch uitgemaakt.

En ik kan er geen vrede mee hebben. Alle punten die hij op mij niet leuk vond heb ik veranderd (of ben ik mee bezig). Ik interesseer me wel degelijk in hem. En ik was dus al begonnen met vragen hoe alles met hem ging enzow..
En dat over die gesprekken, dat zou ik wel weer op gang gaan brengen Want ik vind praten het meest belangrijk in een relatie.. Naja gewoon communicatie op zich..

Het is gewoon te pijnlijk, want ik weet dat het op zich niet aan ons lag. Er waren dingen (hierboven genoemd) waar wellicht aan gewerkt moest worden, maar we kregen die kans niet eens. Door dat stomme werk

Wat denken jullie nou? Denk je dat het nog goed kan komen, als het rustiger gaat met zijn werk? Dat ie misschien energie terug kan krijgen om het toch te proberen.. Als hij tijd krijgt.. enzow? Ik denk persoonlijk niet dat het niet meer goed kan komen..

Mijn vriendin en ik praatten eerst ook veel, wat ook steeds minder werd.

Nu neemt ze komende maandag een beslissing over of ze nog verder met me wil...

Bij deze een advies aan iedereen: als je ECHT van iemand houdt, zorg er dan voor dat je nooit ophoudt met praten!