Advertentie | |
|
18-05-2002, 12:49 | |
Ja, het lijkt me dat ze wat jaloers is denkt dat ze je meteen gaat kwijtraken ofzo. Dat heb je natuurlijk zuiderse families: als je met hun zoon of dochter bent, woon je ook zo'n beetje bij ze in...
Het is wel hoogst vreemd dat je moeder eerst bij je schoonmoeder op de koffie gaat en haar gaat bezoeken en ze goede vrienden zijn en dan als jij met haar zoon bent, opeens wordt ze bazig, slecht, inpalmend en ga zo maar door... Laat haar maar doorgaan tegen je en ze zal wel afkoelen. Laten we dat maar hopen. Als ze weer begint dan luister je gewoon niet en ga je gewoon door met wat je bezig was. Het heeft geen zin om te antwoorden, want ze heeft toch haar eigen mening en ze luistert zelfs niet naar je. Als ze geen antwoord meer krijgt zal ze het snel laten, denk ik. Het belangrijkste is dat ze accepteert dat je een vriend hebt. (mijn vader wou dat zelfs niet accepteren, dus dan ben je nog verder van huis) Wacht gewoon tot ze afkoelt en maak er geen woorden meer aan vuil. Veel succes in ieder geval
__________________
Ge moet lachen voor ge gelukkig zijt, anders loopt ge het gevaar dat ge sterft voordat ge gelachen hebt.
|
18-05-2002, 13:14 | |
nou mensen bedankt hoor. Alleen ik ben niet enig kind. Ik heb nog een zusje van 16 die zowat NOOIT thuis is en waar ze amper contact mee heeft. Mijn moeder en ik hebben wel een supergoede band en we knuffelen ook nog gewoon samen. Maar als ik dan zeg van ik ga vanavond weg zegt ze meteen ik ga je missen. Nou soms vind ik het een beetje psychotisch worden neem me niet kwalijk dat ik zo over me moeder praat. Gewoon jaloers, ik vind het niet leuk. En om haar nou te negeren als zij tegen me praat.......pf nou kan ik beter niet doen hoor.
Bij de weg, ze gaat wel gewoon met zijn moeder om en alles maar blijft zeggen ze is bazig ze is dit en ze is dat. Echt zon jaloerseactie vind ik dat. Ik weet gewoon nie wat ik moet doen weet je, al die tips heb ik alelmaal al uitgeprobeerd tijden terug. Tis al zolang aan de gaan, niet alleen met me vriend. Gewoon weggaan, uitgaan, naar vrienden.......altijd commentaar Tis gewoon zielig. Weten jullie ik hou zielsveel van me moede en wil haar niet kwijt. En ik wil haar zeker niet het gevoel geven haar in de steek te laten als ik eens iets voor mezelf ga doen. Maar zij moet gewoon weten dat ik niet altijd haar kleine meisje blijf. Natuurlijk blijf ik voor altijd haar oudste dochter, en met haar blijf ik gewoon een goede band hebben. No matter what! maar mijn behoeftes veranderen ook naarmate ik ouder word. Vroeger zat ik graag thuis bij me ouders op de bank, lekker knuffelen uren lang. Maar hallo ziet ze dan niet in dat ik ouder word!?? Ben bijna 18. En ik ga doordeweeks niet weg, ja naar piano, zangles en musical. Maar niet naar vrienden ofzo of me vriend. en dan ist weekdn en dan meteen commentraar. Kijk niet altijd commentaar maar je voelt gewoon die sfeer weet je wel. Ook bij het weggaan, ze geeft mij zon gevoel van 'Patries je laat me in de steek"'zit ik weer met een kutgevoel bij de ander thuis aan me moeder te denken......... Mensen zo kan ik wel uren doorlullen, ik zit er gewoon heel erg mee. Ik hou van me moeder, ik wil haar niet tekort doen, vooral nooit in de steek laten. Maar ze moet toch begrijpen dat ik gewoon bepaalde behoeftes heb die heel normaal zijn voor deze leeftijd, en dat als ik wegga dat NIET betekent dat ik minder van haar hou of zij mij steeds meer verliest. Dat heeft er niks mee te maken. Ik weet t echt niet..... Soms denk ik gewoon dat ze ziekelijk jaloers is. Het zou btw niet vreemd zijn want me oma is dat ook. Die is echt ZIEKELIJK jaloers! helpmeplease
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
18-05-2002, 13:42 | |
Ja, het enige wat ik daarop kan zeggen is:
Soms, als kleine kinderen een ander zusje of broertje krijgen is alles ok, totdat het kind er is en dan beginnen ze alsmaar te schreeuwen omdat ze denken dat mama en papa geen aandacht meer voor hun hebben. Dat is dezelfde soort jaloezie. Wat doe je dan? De eerste keer neem je dat kind vast en je probeert het te sussen en te zeggen dat het niet waar is, maar wat doe je de volgende keer? Je negeert het, want dat geschreeuw is toch weer loos alarm omdat ie aandacht wil. En na een tijdje beseft dat kind ook wel dat het geen aandacht meer krijgt door te wenen. Sorry voor de vergelijking, maar dat soor van jaloezie is een deel van de mens, en dat komt af en toe bij volwassenen nog wel eens boven. Je bent tijdens de week toch thuis (behalve da je muziek, musocal en nog iets), wat is het probleem dan? Confronteer haar gewoon met het feit dat jij denkt dat zij jaloers is. Misschien denkt ze dan "oei, ze heeft me door". Probeer nog eens een laatste keer tegen haar te praten en als ze niet wenst te luisteren, dan maak je er gewoon geen woorden meer aan vuil. Ze gaat je heus niet laten vallen voor iemand anders, vermits jullie zo een goede band hebben. Ze zal heus wel anders beginnen denken. Misschien daarna wel wat overdrven (hetzelfde als je schoonmoeder nu doet, of zelfs haar proberen te overtreffen), maar in ieder geval anders. Hoe lang gaat het al zo eigenlijk?
__________________
Ge moet lachen voor ge gelukkig zijt, anders loopt ge het gevaar dat ge sterft voordat ge gelachen hebt.
|
18-05-2002, 13:55 | |
tja dit gaat al zolang ik mij kan herinneren. Kijk vroeger was alles natuurlijk koek en ei aangezien we nog jong waren en altijd bij pappie en mammie waren. Vanaf een jaar of 13 ging het zo denk ik, heel lastig. GIster kreeg ik ook de verwijt van 'we doen nooit meer wat samen, jullie zijn altijd weg! whaaaaaaa ik word gewoon gek hier en ik HAAT dat, niet me moeder maar wel dat stukje!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ik weet het niet mer gewoon! gevangen voel ik me
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
18-05-2002, 17:50 | |
Het beste wat je kan doen is gewoon uitgaan zoals je anders doet en er geen woorden aan vuilmaken. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je je moeder helemaal moet negeren, maar alleen dat stukje. (het is ook niet omdat je je kind op dat vlak negeert als het zogezegd geen aandacht meer krijgt, dat je niet meer van hem/haar houdt)
Bij mij was het ook zo in het begin toen mijn vriend alleen uitging. Dan wou ik dat niet, niet omdat ik hem niet vertrouwde, maar gewoon omdat ie mij dan alleen liet. Hij negeerde het en hij ging, of ik nou kwaad was of niet want hij wist dat ik daarna, als hij thuis kwam, ik dan wel weer zou lachen... En dat doet hij nu ook als ik kwaad word omdat ie ergens wil blijven en ik weg wil. Dat kan misschien wreed lijken, maar tenslotte als je een keertje toegeeft, dan blijft die persoon hetzelfde doen en je gaat alsmaar meer toegeven en voor je't weet ga je zelf nog denken dat je haar in de steek laat.
__________________
Ge moet lachen voor ge gelukkig zijt, anders loopt ge het gevaar dat ge sterft voordat ge gelachen hebt.
|
Advertentie |
|
|
|