De Trein

[xsabientjuh]

Een veelgebruikte vorm van publiek transport die zeer uiteenlopend is. Zo heb je de Thalys en de NS-highspeed voor zeer lange trajecten, de intercity en sneltrein voor de iets minder lange trajecten en de regionale Arriva, Veolia en Synthusdienst, veredelde trams die stoptreinen genoemd worden. De ene trein rijdt dus wat langzamer of korter dan de andere, maar ook het formaat loopt uiteen. Op een langer traject is het immers economisch gezien voordeliger om veel mensen tegelijk te vervoeren, terwijl voor de kortere, zogenaamde veredelde-tram-trajecten, waar wat minder animo voor is, logischerwijs voordeliger is om de capaciteit te beperken.

Het leven is te vergelijken met een trein, het gaat immers door wat er ook gebeurt.
Voornamelijk bij een vervelende gebeurtenis staat hij even stil, de trein strandt. Bij voorbaat als je eerst in een intercity zat kan dit even onwennig zijn, je bent immers gewend dat je in volle vaart gaat, het altijd druk hebt en weinig tijd over. Als de trein dan ineens stilstaat lijkt het alsof je niks meer hebt. De duur van de stop is echter afhankelijk van jezelf en je situatie.

Een voorbeeld van zo’n situatie is het verliezen van je baan/opleiding waar je hele leven in zit. Als je dan plotseling op de bank belandt, zonder werk, opleiding of sociaal leven en dan ook nog eens een lichamelijke beperking hebt die ervoor zorgt dat je je ook niet bezig kan houden met je hobby’s en het realiseren van je doelen lijkt het alsof je echt geen leven meer hebt. Dit soort periodes zijn natuurlijk niet leuk, maar als je echt gewoon helemaal niks te doen hebt ontdek je af en toe een leuke activiteit waar je je tot nog toe niet echt mee bezighield omdat je andere prioriteiten had. Sommige mensen ontdekken zelfs een verborgen talent.

Desondanks blijft het niet leuk om aan huis gekluisterd te moeten zijn. Gelukkig genezen de meeste lichamelijke beperkingen, de ene wat sneller dan de andere en kun je na verloop van tijd weer aan de gang met je hobby’s en het realiseren van doelen. Als je een beetje initiatief toont kun je ook redelijk snel weer een baantje vinden, hoe nutteloos, slecht betaald of rottig het baantje in kwestie ook is, je hebt tenminste iets om handen en je dag is (deels) opgevuld.

Door weer te beginnen met werken, je bezig te houden met je hobby’s en het realiseren van je doelen kun je je leven weer een beetje op gang brengen. Na hoe lange tijd je vanuit de stilstaande, gestrande intercity overstapt naar de stoptrein heb je helemaal zelf in de hand. Dit hangt ook van het type persoon af, een passief persoon zal het thuiszitten wel best vinden en lang in de gestrande intercity blijven rondhangen, ook als een eventuele lichamelijke beperking eenmaal begint te genezen, terwijl een actief persoon al na een dag genoeg heeft van het bankhangen en de vertrektijden van de stoptrein gaat checken om zo snel mogelijk op te kunnen stappen.

Na een tijdje in de stoptrein te hebben gezeten gaan de meeste actieve mensen alweer snel kijken naar overstapmogelijkheden. De meeste mensen stappen na verloop van tijd weer over op een intercity, vaak rijdt deze intercity een ander traject dan de gestrande trein. Het kan zijn dat deze trein zo goed bevalt dat je erin blijft zitten, maar als je echt een duidelijk doel hebt, een duidelijke wil zul je na verloop van tijd toch weer willen overstappen op de intercity die eerst strandde. Deze zogenaamde her-overstap zal niet altijd even makkelijk zijn, je zal soms veel moeite moeten doen om de trein te halen. Omdat je nu echter weet waar de trein strandde kun je hierop voorbereiden door bijvoorbeeld op een ander station in te stappen of jezelf de vaardigheden aan te leren die je nodig hebt om de trein dusdanig te bewerken dat hij dit keer niet strandt.

Zolang je gemotiveerd hebt en echt wil gaan voor je doel zul je uiteindelijk het traject kunnen berijden wat je het allerliefst wil.

Soms moet je geduld hebben.

[Issun]

Mooie uitwerking van de metafoor.