Het Grote Lucht-je-hart-topic 169

[darkfairy]

hier is de vorige.

http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1853134

zometeen lekker naar het terrasje toe in schijndel.

[darkfairy]

terrasje was lekker .

[Hawahaai]

Weer twee kozijnen geschilderd en een sollicitatiebrief gefabriceerd. Goed bezig vandaag! Meteen nog even op de post doen en vanavond lekker buiten met een kaarsje en een boek, denk ik, dat heb ik wel verdiend

[winnie the pooh]

@Darkfairy, oh sorry had niet door dat ik de vorige vol had gemaakt

Oke gelukkig, persoonlijk mentor heeft al gereageerd op mn mail en heeft het doorgestuurd naar mn rugzakbegeleidster zodat die ook op de hoogte is, het liefst zou ik die mail ook nog naar degene sturen die me therapie geeft bij viki's view maar dat zal ik maar niet doen aangezien ik daar geen contact meer mee heb gehad sinds mam daar zo boos deed, maar ik vind het in elk geval wel fijn dat mn persoonlijk mentor het nu voor me opneemt en ik weet zeker dat mn rugzakbegeleidster dat ook doet als ze de mail heeft, sowieso fijn dat hun mij WEL serieus nemen en begrijpen, in tegenstelling tot mam. En het is ook gewoon fijn dat het nu eens een keer niet zo is dat IK degene ben die overal achteraan moet lopen om iets voor elkaar te krijgen maar dat nu eens een keer twee andere mensen gaan kijken wat ze kunnen doen.
Mn persoonlijk mentor schreef in de mail ook dat ze het zo jammer vond, dat ik zo aan mezelf probeer te werken en dat het dan door de thuissituatie zo tegengehouden wordt.
Ik voel me nu gewoon al heel veel beter alleen omdat mn persoonlijk mentor zo'n lieve mail terugstuurt, en omdat ik door die mail gewoon weer even het gevoel heb dat het niet aan mij ligt en dat zij nu ook vind dat het niet langer zo kan en dat er wat moet veranderen.
Serieus dat mens is een topmens en ik ga haar echt missen!!!
(heb alleen nog niet gereageerd want ik weet niet wat ik terug moet sturen maar dat zie ik dan wel weer)en het is ook best vreemd dat ik nu mn rugzakbegeleidster erbij ga betrekken aangezien ze aanbood woensdag ff te praten en ik heb gezegd dat ik dat liever niet deed, maarja dat zal ze ook wel begrijpen want ik heb donderdag behandeling en vrijdag psych en drie is gewoon teveel dat snapt ze ws ook wel

[Heksjuh]

Mijn rug doet zo'n pijn met werken, ik vind het echt niet leuk meer. Het is ook nog eens hartstikke druk, ik heb twee hele dagen gewerkt (gisteren zelfs meer dan twaalf uur) en ik ben helemaal op. Morgen nog een hele dag werken en de rest van de week naar de uni, maar daarna heb ik vakantie.
Ik wil niet klagen op mijn werk dus ik doe al het zware tilwerk ook gewoon, wat niet zo slim is maar ik voel me anders zo'n zeur. Maar ik kan wel janken van de pijn.
Misschien is het werk toch te zwaar

[darkfairy]

@winnie maakt niet uit.
kon ik het weer eens openen .

[Hawahaai]

@ Heksjuh: vervelend, dat het niet gaat zoals je wilt. Ik neem aan dat anderen op je werk ook kunnen zien dat het tillen je pijn doet? Het lijkt me verstandig om toch te proberen wat minder te hoeven tillen. Anders ben je op de uni de rest van de week ook niets waard. Goed aan jezelf denken! En soms betekent dat, dat je tegen sommige dingen nee moet zeggen. Uit je eerdere berichten weet ik dat je dat niet wilt, maar soms is het wel het beste om bij jezelf op de rem te trappen.

[Vogelvrij]

Het is mooi weer En dat is leuk. En nu heb ik hooikoorts, dus hoofdpijn en niezen en alles, en dat is minder leuk, pfff. Het is ook nooit goed

[winnie the pooh]

ik wil het zo niet meer, ik geloof ook gewoon niet dat er verandering komt het enigste wat ik geloof is dat het niet beter wordt.
het boeit me niet meer of ik straks slaag en of ik het straks naar mn zin heb op sintlucas, ik wil gewoon dat het thuis anders wordt en dat die klote depressie stopt!! Maar vooral gewoon opnieuw beginnen helemaal ergens anders, want ik kan dan wel naar sintlucas gaan, maar zodra ik in mn eigen dorp kom kijk ik meteen om me heen of ik geen bekenden zie, en wordt ik hoe dan ook nageroepen en gescholden enzo als ik langs bepaalde plekken fiets, en eerst bleef het bij mn eigen dorp en het fietspad naar school, maar nu voel ik me zelfs in eindhoven niet meer op mn gemak.
Ik wil gewoon verandering, en thuis begrijpen ze het niet eens, en als ze een keer doen alsof ze het begrijpen zeggen ze dat ik daar zelf te weinig moeite voor doe of dat ik alles maar moet negeren, ja fijn, als ik niet eens mn fiets in de winkelstraat durf te zetten omdat ik bang ben dat voor de 100ste keer mn banden lek gestoken worden. Of als mensen langsfietsen en benen uitsteken om te proberen me van mn fiets te krijgen, echt dingen die je kunt negeren!

[Missy1234567890]

Weekend was super, hele tijd met z'n tweeën opgetrokken en stiekem baalden we dat we met een groep weg waren en niet gewoon lekker met z'n tweetjes
Meerdere mensen hebben ook gevraagd of wij wat hadden haha, het lag er ook wel dik boven op.

Had nu eigenlijk op m'n koor moeten zijn en ik voel me schuldig dat ik er niet ben. Ik ben er meer niet dan wel en binnenkort hebben we een optreden, denk dat ik dat maar moet afzeggen. Ik heb het gewoon steeds zo druk, de laatste paar weken elke avond wat en dan nu ook nog van vrijdag t/m maandag weggeweest, ik kom echt nergens meer aan toe. Eerst had ik op woensdag nog een avondje voor mezelf, maar nu zie ik hem dan, is ook belangrijk Morgen komt hij ook, eten en slapen, dus dan moet m'n huis toch een beetje toonbaar zijn... Zo dus nog even afwassen, badkamer schoonmaken, stofzuigen en de was ophangen. Ben inmiddels wel weer een beetje wakker, toen ik thuis kwam, wilde ik alleen maar slapen, zo moe. Misschien dat ik vanavond een beetje op tijd naar bed kan.

Maar voel me wel slecht dat ik er niet ben nu. We zouden ook nog een vergadering hebben van de commissie waar ik in zit. Zit er nog maar net in, maar ik zou er het liefst al weer uit willen, ik kan dat er gewoon niet meer bij hebben... Ik dacht ook dat we af en toe een kleine activiteit zouden gaan organiseren, maar nu zijn er al 2 op korte termijn, waarvan één veel werk is... Denk niet dat ik het kan maken te zeggen dat het te druk is allemaal.

[Roosje]

@ Heksjuh: Waarom is op een wachtlijst staan asociaal?

Ot: Ja nu ben ik terug uit Leipzig en kan ik geen korsetten meer aan. Het volgende gothicfeestje is nog vierenhalve week wachten EN BOVENDIEN moet ik dan werken. Jammerdebammer.

[winnie the pooh]

woehoeeee!!!
Ik heb meestal niet zo'n vertrouwen in mensen die beweren dat ze contact houden omdat dat meestal toch niet gebeurt, maar nu belde iemand van tekenles me net waar ik dit jaar goed mee op kon schieten, en vanuit die organisatie van tekenles is er komende week een soort van graffiti workshop met 3 bijeenkomsten enzo waar je dan gratis aan mee kunt doen, dus nu belde ze of ik zin had om mee te doen en gaat ze kijken of we ons nog op kunnen geven!
Echt fijn dat ze toch nog contact zoekt want ik kan echt goed met dr opschieten dan heb ik op sintlucas straks ook weer iemand die ik al ken.

[Daboman]

Vandaag was wel leuk. Zat ik zo met iemand van een andere afdeling. Was een leuke meid, ongeveer het type persoonlijkheid waar ik op zou vallen en zag er ook redelijk uit. Zo aan de oppervlakte lijk ik maar een simpele operator, maar toen ik plotseling mijn kennis tentoon begon te spreiden ten gunste van haar was ze even uit het veld geslagen. En toen ik begon over m'n achtergrond had ze het niet meer. Blijkbaar had ik indruk gemaakt. Wel jammer dat contactinformatie vragen op zulke momenten ook weer zoiets is, ben altijd bang dat dat een beetje overdonderend over komt.

[Heksjuh]

Hawahaai schreef:

@ Heksjuh: vervelend, dat het niet gaat zoals je wilt. Ik neem aan dat anderen op je werk ook kunnen zien dat het tillen je pijn doet? Het lijkt me verstandig om toch te proberen wat minder te hoeven tillen. Anders ben je op de uni de rest van de week ook niets waard. Goed aan jezelf denken! En soms betekent dat, dat je tegen sommige dingen nee moet zeggen. Uit je eerdere berichten weet ik dat je dat niet wilt, maar soms is het wel het beste om bij jezelf op de rem te trappen.

Ik vind het een beetje moeilijk om op de rem te trappen en nee te zeggen. En om hulp te vragen, want ik vind dat ik alles zelf moeten kunnen. Ik wil het ook gewoon zelf kunnen. Ik weet niet of anderen zien dat het tillen pijn doet, ik hoop het niet. Er wordt ook wel gevraagd of het wel lukt met mijn rug en of ze iets moeten doen (kar de winkel inrijden, iets tillen enzo), maar juist als ze het vragen vind ik dat ik wel zelf kan Ik durf ook niet zo goed aan te geven dat ik misschien minder zware dingen moet doen, want er zijn anderen die het wel kunnen dus ik ben bang dat ze me dan gewoon niet meer laten werken (wat misschien helemaal niet zo is) en ik voel me zo'n zeur dan op mijn werk.
Het is ook niet dat er helemaal geen rekening met me wordt gehouden op mijn werk, ik hou gewoon geen rekening met mezelf

Roosje schreef:

@ Heksjuh: Waarom is op een wachtlijst staan asociaal?

Ik vind het asociaal om maanden een plekje bezet te houden en dan op het laatste moment af te zeggen.

Gisteren voor het eerst in een paar weken weer getraind en het ging niet zo lekker. Nog een flink harde trap op mijn knie gekregen wat nu behoorlijk pijn doet
Vanmiddag heb ik een telefonische screening van de psycholoog. Ik heb een hekel aan bellen, hopelijk valt het een beetje mee.

[winnie the pooh]

Sjezus, kan die site van de bustijden niet wat duidelijker.
Ik moet vandaag naar therapie maar daar ben ik pas 1 keer geweest, dus gister kijk ik voor de bustijden en toen beweerde die site dat bij de bushalte daar om de hoek geen bus stopt en bla bla bla en dat ik half eindhoven door moest lopen en net in dat stuk van eindhoven wat ik totaal niet ken, dus begon er al tegenop te zien omdat ik daar de weg dus totaal niet ken, en toets ik vandaag nog een keer die bushaltes in en zegt die site dat de bus die ik wil hebben gewoon rijdt en die stopt dus bij therapie om de hoek.
Typisch gevalletje voor mij, me weer druk maken om niets.

[Daboman]

Heksjuh schreef:

Ik vind het een beetje moeilijk om op de rem te trappen en nee te zeggen. En om hulp te vragen, want ik vind dat ik alles zelf moeten kunnen. Ik wil het ook gewoon zelf kunnen. Ik weet niet of anderen zien dat het tillen pijn doet, ik hoop het niet. Er wordt ook wel gevraagd of het wel lukt met mijn rug en of ze iets moeten doen (kar de winkel inrijden, iets tillen enzo), maar juist als ze het vragen vind ik dat ik wel zelf kan Ik durf ook niet zo goed aan te geven dat ik misschien minder zware dingen moet doen, want er zijn anderen die het wel kunnen dus ik ben bang dat ze me dan gewoon niet meer laten werken (wat misschien helemaal niet zo is) en ik voel me zo'n zeur dan op mijn werk.
Het is ook niet dat er helemaal geen rekening met me wordt gehouden op mijn werk, ik hou gewoon geen rekening met mezelf


Ik vind het asociaal om maanden een plekje bezet te houden en dan op het laatste moment af te zeggen.

Gisteren voor het eerst in een paar weken weer getraind en het ging niet zo lekker. Nog een flink harde trap op mijn knie gekregen wat nu behoorlijk pijn doet
Vanmiddag heb ik een telefonische screening van de psycholoog. Ik heb een hekel aan bellen, hopelijk valt het een beetje mee.

Misschien zou een cursus assertiviteit je goed doen. Volgens mij werk je jezelf letterlijk kapot op deze manier. Ik weet uit ervaring dat de eerste stappen het moeilijkst zijn, maar als je die eenmaal gezet hebt ben je al op de helft.

9 van de 10 keer gebeurde bij mij juist ook het omgekeerde toen ik mijn grenzen wat meer begon aan te geven. Men kon het waarderen en deed er echt wat mee!

[winnie the pooh]

winnie the pooh schreef:

Sjezus, kan die site van de bustijden niet wat duidelijker.
Ik moet vandaag naar therapie maar daar ben ik pas 1 keer geweest, dus gister kijk ik voor de bustijden en toen beweerde die site dat bij de bushalte daar om de hoek geen bus stopt en bla bla bla en dat ik half eindhoven door moest lopen en net in dat stuk van eindhoven wat ik totaal niet ken, dus begon er al tegenop te zien omdat ik daar de weg dus totaal niet ken, en toets ik vandaag nog een keer die bushaltes in en zegt die site dat de bus die ik wil hebben gewoon rijdt en die stopt dus bij therapie om de hoek.
Typisch gevalletje voor mij, me weer druk maken om niets.

En toen ging ik dus naar eindhoven en zag ik een bus met het juiste nummer, maar met de verkeerde bestemming erachter en dacht ik dus dat ik die niet moest hebben, nog een halfuur gewacht en toen erachter komen dat het een fout van de busmaatschappij was, ondertussen afspraak bij therapie al afgebeld en de bus weer naar huis gepakt

Vanavond de eerste helft van mijn spullen naar Den Haag verhuizen. Vind het toch best wel eng allemaal. Vraag me ook af hoe ik al mijn spullen in vredesnaam een plekje in die kamer moet geven, want het zijn er echt veel.

[Neko*]

winnie the pooh schreef:

En toen ging ik dus naar eindhoven en zag ik een bus met het juiste nummer, maar met de verkeerde bestemming erachter en dacht ik dus dat ik die niet moest hebben, nog een halfuur gewacht en toen erachter komen dat het een fout van de busmaatschappij was, ondertussen afspraak bij therapie al afgebeld en de bus weer naar huis gepakt

In zulk soort gevallen kan je het beste even aan de buschauffeur vragen waar hij heengaat. Dan weet je het in ieder geval zeker, en hoef je je niet druk te maken. De bestemmingen van de bussen kloppen hier ook de helft van de tijd niet, dus ik vraag het ook altijd even na omdat ik anders in de bus zit met een naar gevoel (dat de bus verkeerd gaat), of daar blijf staan met een naar gevoel (dat ik wel die bus had moeten hebben). En dat is vaak erger dan dat het even eng is om te vragen waar de bus naartoe gaat.

[winnie the pooh]

@Neko, ja dat klopt, doe ik eigenlijk ook bijna altijd, maar nu stond er echt een mega rij voor die bus dus dat was nu niet echt handig aangezien alle staanplaatsen al bezet waren en al die andere mensen ook al weggestuurd werden.....

[darkfairy]

net is me zusje op bezoek geweest.
dat vond ik heel fijn en leuk.
en morgen middag met me zusje naar de film.
daarna in sint oedenrode fyshio fitnessen.
en dan weer terug naar schijndel.

[Daboman]

Vandaag heb ik na een rotdag een irritante collega 3 keer vlak achter elkaar in bijzijn van het halve team op zijn nummer gezet. Men het voelde goed en de hint kwam over (in ieder geval voor 1 dag). Als bonus vond het team het ook nog een briljante actie, aangezien hij toch ook echt wel bekend staat als iemand die altijd erg veel commentaar op iedereen en alles heeft.

[winnie the pooh]

Ah cool, ik heb bericht dat ik mee mag doen met die workshop, nu alleen nog ff kijken of dat andere meisje ook al bericht heeft, maar ik heb er in elk geval zin in!!
En vandaag ff naar de psych, hoop maar dat het gaat want de laatste tijd voel ik me weer steeds minder op mn gemak op drukke plekken en in de stad, best raar, en klote want nou had ik mezelf eindelijk zo ver dat ik er steeds minder moeite mee had en nu komt dat weer terug....

[Roosje]

Heksjuh schreef:

Ik vind het asociaal om maanden een plekje bezet te houden en dan op het laatste moment af te zeggen.

Ik ga er misschien te lang over door hoor, sorry als je dat vindt, maar je houdt toch geen plekje bezet? Het enige wat er gebeurt is dat je op die wachtlijst staat. Het is niet alsof je in een ziekenhuisbed ligt te wachten totdat je eindelijk geholpen kunt worden - dán zou je een plek bezet houden waar iemand anders beter behandeld kon worden. Als je dan aan de beurt bent, zijn er twee opties: 1) je doet het wel (en je bent blij dat je op de wachtlijst hebt gestaan) en 2) je doet het niet (en degene die na jou op de wachtlijst staat, is eerder aan de beurt). Met alleen maar op een wachtlijst staan maak je geen aanspraak op iemands tijd, geld of moeite, dus ik zou niet weten waarom je het niet zou doen. En verder heb jij echt evenveel recht op die wachtlijst als alle andere mensen. Beetje voor jezelf opkomen, joh.

[Missy1234567890]

@ Heksjuh: Roosje heeft gelijk
En wat ik verder nog dacht, omdat je nog steeds geen diagnose hebt, misschien kun je de podotherapeut nog proberen. Rugklachten kunnen ook door een verkeerde loophouding veroorzaakt worden. Bij mij is het advies/de intake gratis, je gaat pas betalen als je bijvoorbeeld zooltjes nodig hebt, maar daar wordt ook nog een deel van vergoed. Ik zou voor mezelf alles geprobeerd willen hebben...maar ik snap het ook wel als je inmiddels een beetje klaar bent met alle specialisten.

OT: al thuis want het netwerk lag er de hele middag uit op het werk en ik kon dus bijna niks doen. Zo hem bellen om af te spreken hoe en wat vanavond. Ben nu al helemaal zenuwachtig voor waar we heen gaan, zou het liefst niet gaan en gewoon iets met z'n tweeën gaan doen, maar wil me ook niet aanstellen. Maar dat soort dingen zijn gewoon niet aan mij besteed...

[Hawahaai]

Steun ik ook eens een goed doel aan de deur, heb ik niet gezien dat ik niet genoeg geld terug kreeg. Dat was dus ook weer de laatste keer dat ik dat doe.
Binnenkort weer een sollicitatiegesprek, maar het telefoontje hierover maakte dat ik niet weet of ik daar wel wil werken. Maar goed, eerst eens een smoes ophangen op mijn werk om daarheen te kunnen, en oefening is nooit mis.
Edit: en ik heb me opgegeven voor vrijwilligerswerk in de zomervakantie, hopelijk leer ik dan weer wat nieuwe mensen kennen.
Nu weekend, hopelijk heb ik tijd om te schilderen en te lopen.

[darkfairy]

me ouders zijn gisteren met een van onze honden naar de dieren arts geweest.
het bleek dat ze vocht achter haar longen heeft.
want de laatste paar weken ging het al niet goed met haar.
en ze liet alles gaan op de plaats een week geleden.
terwijl sinds ze een jaar ongeveer medicijnen voor haar hart had dat het toen beter ging.
en de dieren arts had haar gisteren een injectie gegeven waardoor het beter zou moeten gaan.
ze zou er ook weer door moeten plassen enzo want dat deed ze ook niet meer.
en anders moesten ze vandaag terug komen.
me moeder belde me vanochtend op dat ze terug gingen naar de dierenarts om haar in te laten slapen.
want ze ademde heel moeilijk waardoor haar hart veel sneller moest kloppen.
en ze zijn dus vanochtend naar de dierenarts geweest ons andere hondje was ook mee geweest.
maar ons simba was al in haar mandje overleden bij de dieren arts.
voor dat hij haar een injectie kon geven.
terwijl ons andere hondje bij ons simba in de mand lag.
ons simba keek vanuit haar mandje me zusje aan en toen overleed ons simba.
ze is gelukkig rustig overleden ze was al 11 jaar.
maar ik mis haar wel een huisdier doet je toch veel.
en ons andere hondje is nog geen half jaar die merkte het vanmiddag ook wel.
ze lag vanmiddag gewoon thuis in haar mandje en het leek net of ze sliep.
en ons andere hondje lag naast haar te kijken in de mand.
vanavond gaan me vader en een kennis ons simba begraven bij de dommel.
maar gelukkig heb ik nog veel foto's.
toen ik het vanochtend hoorde heb ik afleiding gezocht door te rummikubben met de begeleiding.
en vanmiddag ben ik met me zusje naar de film geweest en dat was goede afleiding.
daarna nog fyshio fitness gehad.
en nou heb ik een lekkere rustige avond.

[winnie the pooh]

@Darkfairy, sterkte ermee!!

OT: gister naar de psych geweest, was wel een goed gesprek maar ik vind wel dat ze af en toe iets voortvarend is met dingen als begeleid wonen en dat soort dingen, ik heb zelf meer zoiets van ik wil eerst gewoon zorgen dat ik van mijn depressie af ben, en dan even rust zodat ik wat beter weet wat ik precies wel en niet wil en dan zie ik wel weer.
Daarna nog even de stad in geweest.
En gisteravond was er weer een hele heftige ruzie thuis, tussen mn broertje en papa, er werd de hele tijd geschreeuwd en met deuren gegooid en dat soort dingen en mn broertje ging natuurlijk weer heel erg hard huilen.
En aangezien ik snachts gewoon liever slaap dan zoiets steeds te horen ben ik naar mn broertje gelopen en heb ik geprobeerd om hem rustig te krijgen, en dat lukte niet meteen en ik kon hem ook niet tegenhouden nog een paar keer de confrontatie aan te gaan met pap maar uiteindelijk had ik hem wel eerder rustig dan dat pap en mam dat zouden kunnen. Vind het ook best raar, dat ik hem nu ga zeggen hoe hij rustig moet worden en gaan slapen terwijl ik zelf ook een psychisch wrak ben. Het valt me steeds meer op dat pap en mam bij ruzies echt 9 van de 10 keer degene zijn die beginnen met schreeuwen en stem verheffen enzo, en dat mijn broertje dan daarna de schuld krijgt.
Het enigste wat ik een beetje vreemd vond gisteravond was dat mn broertje op een gegeven moment mn kamer op kwam, 'kijk ik was zo boos toen heb ik met mn handen net zo lang tegen de muur heen en weer gedaan tot het ging bloeden en nu ga ik dat aan papa en mama laten zien zodat ze weten hoe boos ik ben' Hij had alleen op zn vingers een beetje bloed, en het was eigenlijk nog niet eens de moeite waard om er een pleister op te plakken maar ik vond het wel vreemd, vooral omdat hij op het moment dat ie naar me toe kwam best rustig was dus hij heeft het volgens mij niet boosheid gedaan, ik weet nu niet of het een schreeuw om aandacht was of dat hij het gewoon normaal vind om dat te doen maarja, ik zie wel, als het vaker gebeurt dan kan ik nog altijd kijken wat ik ermee doe.

[darkfairy]

@winnie dankje.

ot.
net met me moeder naar het dorp geweest en wat dingen gekocht en wat gegeten daar.
en morgen middag met me zusje naar de zomermarkt op het terrein waar ik in dagbehandeling ben.

[darkfairy]

zometeen met me zusje naar de zomermarkt op huize padua.

[Roosje]

Te weinig tijd, te veel leuke dingen! Ik ga volgend jaar niet alleen twee studies doen, maar ik wil ook twee keer per week dansles (klassiek & modern), paardrijden, yoga'en, hardlopen, al mijn homies zien en dingen op m'n vereniging doen. Hoe ga ik dat nou weer inplannen?

[Daantje_0705]

Je noemt zes dingen op (en een twee keer per week) dus elke avond iets, dan moet het goedkomen Dan alleen nog tijd vinden om te studeren.

[winnie the pooh]

Ik heb echt geen zin meer in familiedingen.
Net was mn tante jarig en vooral mn oma moest natuurlijk weer even flink bemoeien met dingen die ik echt wel zelf kan regelen, en natuurlijk weet ze alles beter, en natuurlijk zeg ik ja en amen als ze wat zegt. Niet dus.
Ze wil het gewoon niet accepteren dat ze totaal geen invloed op mij heeft, maar ik ben gewoon helmaal anders als de rest van de familie en dat wil vooral mn oma, maar ook de rest van de familie niet accepteren. Ze proberen nog steeds invloed op me te hebben en het is gewoon vermoeiend om me altijd alleen maar te moeten verdedigen op verjaardagen enzo en ik wil dat gewoon niet meer.
En mama is het grotendeels wel met me eens, maar papa praat altijd maar snel over wat anders.
Ik zou eerlijk gezegd het liefst gewoon helemaal geen contact meer hebben met die kant van de familie, hoe drastisch dat ook is, de enigste die ik graag mag zijn mam dr broer, zijn vriendin en haar dochter, die accepteren me tenminste.

[Roosje]

Daantje_0705 schreef:

Je noemt zes dingen op (en een twee keer per week) dus elke avond iets, dan moet het goedkomen Dan alleen nog tijd vinden om te studeren.

Ja, dat zou je denken, maar zo werkt het weer niet want er zijn nog zoveel meer dingen (zoals mijn vriendje, en reizen, en uitgaan, en tijd voor mezelf om te hangen, en theater, en in de tuin zitten, en mijn broertjes en zusjes, en en en - je snapt het wel). <3 We gaan zien hoe het gaat lopen!
Wel een pragmatische aanpak trouwens, dat is helemaal niet hoe ik het zelf had bedacht. Tnx voor de andere blik.

Verhuisd! Eindelijk!

Mijn god, wat is het stil in dit huis. Ik mis mijn huisdieren nu al. En de muren zijn zo wit. En er zijn zo weinig planten. Als ik over drie maanden besluit dat ik echt ga blijven moet er wel een hele hoop veranderen.

Mijn huisgenootje vind schedels en aanverwanten gelukkig niet vies of eng. Gelukkig maar ; het zou erg problematisch zijn als dat wel zo was, aangezien ik daar altijd mee in de weer ben.

Ik wil een volière. Met vinkjes. Of sijsjes. Of valkparkieten. Dat lijkt me vet leuk. Jammer dat ik ze nog niet kan nemen. Moet eerst maar eens zien of ik hier ga blijven en of ik rond kan komen en al dat soort dingen. Maar als het gaat neem ik zeker weten vogels. <3

En van de week ga ik maar eens planten scoren of zo want ook al is het misschien maar voor drie maanden, ik word echt niet blij van een huis waar zo weinig planten in staan.

Voor de rest is m'n kamer wel heel leuk en ook best ruim en licht en best veel opslagruimte. En mijn huisgenootje lijkt me een leuk en erg redelijk iemand, ik denk dat dat wel goed gaat komen.

[Heksjuh]

Daboman schreef:

Misschien zou een cursus assertiviteit je goed doen. Volgens mij werk je jezelf letterlijk kapot op deze manier. Ik weet uit ervaring dat de eerste stappen het moeilijkst zijn, maar als je die eenmaal gezet hebt ben je al op de helft.

9 van de 10 keer gebeurde bij mij juist ook het omgekeerde toen ik mijn grenzen wat meer begon aan te geven. Men kon het waarderen en deed er echt wat mee!

Ik heb al de stap genomen om naar een psycholoog te gaan, dat vind ik voorlopig wel even genoeg.
Ik weet alleen niet of mijn vele en harde werken echt komt door een gebrek aan assertiviteit, ik heb meer het idee dat het komt uit eigenwijsheid en alles zelf willen doen.
Maar ik zal de tip onthouden, het zal zeker geen kwaad kunnen om zo'n cursus te volgen en ik denk dat ik het ook best kan gebruiken, ik heb er alleen nu niet zo'n behoefte aan omdat ik met andere dingen bezig ben.

Roosje schreef:

Ik ga er misschien te lang over door hoor, sorry als je dat vindt, maar je houdt toch geen plekje bezet? Het enige wat er gebeurt is dat je op die wachtlijst staat. Het is niet alsof je in een ziekenhuisbed ligt te wachten totdat je eindelijk geholpen kunt worden - dán zou je een plek bezet houden waar iemand anders beter behandeld kon worden. Als je dan aan de beurt bent, zijn er twee opties: 1) je doet het wel (en je bent blij dat je op de wachtlijst hebt gestaan) en 2) je doet het niet (en degene die na jou op de wachtlijst staat, is eerder aan de beurt). Met alleen maar op een wachtlijst staan maak je geen aanspraak op iemands tijd, geld of moeite, dus ik zou niet weten waarom je het niet zou doen. En verder heb jij echt evenveel recht op die wachtlijst als alle andere mensen. Beetje voor jezelf opkomen, joh.

Ik vind niet dat je er te lang over door gaat hoor. En het handige aan internet is dat ik het niet hoef te lezen
Ik vind het juist wel fijn om ook een andere mening te horen dan mijn eigen mening, omdat die van mij vooral gebaseerd is op het gevoel dat ik zo snel mogelijk van die wachtlijst af wil.
En je hebt gelijk, het maakt helemaal niet uit hoelang ik op die wachtlijst sta voor andere mensen.

Missy1234567890 schreef:

@ Heksjuh: Roosje heeft gelijk
En wat ik verder nog dacht, omdat je nog steeds geen diagnose hebt, misschien kun je de podotherapeut nog proberen. Rugklachten kunnen ook door een verkeerde loophouding veroorzaakt worden. Bij mij is het advies/de intake gratis, je gaat pas betalen als je bijvoorbeeld zooltjes nodig hebt, maar daar wordt ook nog een deel van vergoed. Ik zou voor mezelf alles geprobeerd willen hebben...maar ik snap het ook wel als je inmiddels een beetje klaar bent met alle specialisten.

Ik heb wel een verkeerde loophouding, maar ik denk dat het komt door mijn rugklachten in plaats van andersom (niet dat dat iets uitmaakt en het zal ook niet beter maken). Ik heb voor mijn gevoel nog niet genoeg specialisten gezien Ik zal het wel onthouden, ik wil er alleen voorlopig niks mee doen omdat ik denk dat het nu belangrijker is om te werken aan acceptatie in plaats van hopen op een duidelijke lichamelijke oorzaak. Niet dat ik niet alles wil proberen of vind dat ik alles al geprobeerd heb, maar soms kunnen artsen gewoon niet vinden en ik probeer me daar bij neer te leggen.
Maar bedankt voor je advies, ik ga wel even op internet rondzoeken wat de mogelijkheden zijn (qua verzekering enzo).

Het telefonisch gesprek met de psycholoog was waardeloos. Ik klapte heel erg dicht aan de telefoon. Ik hou niet van bellen en ik hou niet van over mezelf praten, dus dit werkte gewoon niet. Maar ze denkt dat ze me zeker kunnen helpen (maar dat zegt iedereen en nog niemand heeft het helemaal waar gemaakt) en ik heb volgende week al een echte intake.
En hoewel ik er twee weken geleden helemaal achter stond en ook zeker wist dat ik er baad bij zou hebben, vind ik nu van niet. Ik kan niet zo goed uitleggen waarom, maar bij artsen of andere behandelaars heb ik vaak snel de neiging om te zeggen dat het wel goed gaat (ook bij lichamelijke klachten) terwijl het niet zo is. Ik weet ook niet zo goed wat ik met de psycholoog moet bespreken. Ik weet niet zo goed hoe de gesprekken gaan verlopen en waar ik het over moet hebben, en wat ik uberhaupt wil bereiken. Ik vind het gewoon fijn idee om met een vreemde over mezelf te moeten praten. En ik vind dat ik me aanstel en geen hulp nodig heb. Ja, ik heb wel hulp nodig, maar voor mijn rug, niet omdat ik gek of depressief ben.

[darkfairy]

de zomermarkt viel dit jaar tegen/
maar dat kan natuurlijk ook door het weer komen.
maar ik ben wel weer veel bekende tegen gekomen.

Bleh, zo slecht geslapen. Het bed is prima maar ik kan gewoon nooit slapen in een ander bed dan het mijne.
Straks lekker boenen en strontruimen. Heb er zelf voor gekozen maar op het moment heb ik er onwijs geen zin in. Aan de andere kant, het is ook wel goed om een dagbesteding te hebben. Dat ik niet maar loop rond te hangen in dit huis. En wie weet krijg ik vandaag wel heel leuke klusjes.
Gadver, dat gaat tegenvallen vanavond, als ik na een lange dag thuis kom en dan nog zelf moet gaan koken. Normaal kookt mijn moeder altijd en met name op maandag (fysiek best een zware dag) kan ik dat heel erg waarderen.

[Hawahaai]

Ik ben zo moe dat ik er ziekig van ben. Ik moet beter op mezelf passen...

[winnie the pooh]

Blegh, al 2 nachten nauwelijks geslapen en dat zorgt er ook weer voor dat ik nog somberder ben.
En volgens mij ben ik echt allergisch voor muggenbeten, vooral zo fijn als ik dat beest steeds zie vliegen maar elke keer mis mep.
Het regent hier al de hele dag echt mega hard, ik moet eigenlijk nog folders bezorgen maar dat laat dan maar zitten, morgen weer een dag.
Vanmiddag moet mn hondje zn inentingen bij de dierenarts, en vanavond komt er iemand van de opvang van mn broertje.
Morgen naar therapie, en hopen dat ik nu wel eens de goede bus pak

[Hawahaai]

Ik zit al een poosje niet zo goed in m'n vel, krijg ik vandaag te horen dat ik er de laatste tijd zo goed uit zie . Nou ja, af en toe is het handig dat schijn bedriegt, zullen we maar zeggen.
Wel lekker gewerkt vandaag, en m'n ziekigheid zakt ook langzaam weer weg.

[Roosje]

Ik ben al mijn fysieke kwaaltjes heeel daadkrachtig aan het oplossen. Man o man, misschien wordt het nog wat.

[Heksjuh]

Norwood Ranger schreef:

Gadver, dat gaat tegenvallen vanavond, als ik na een lange dag thuis kom en dan nog zelf moet gaan koken. Normaal kookt mijn moeder altijd en met name op maandag (fysiek best een zware dag) kan ik dat heel erg waarderen.

Ik vind niet hoeven koken een van de fijnste dingen van weer even bij mijn ouders zijn Je hebt het vast zelf ook wel bedacht, maar je kan voor meerdere keren koken, dan hoef je het op drukke dagen alleen even op te warmen.

Ik voel me wat sporten betreft zo'n kneus. Ik ben de enige van de groep die geen examen gaat doen. Het is mijn eigen keus (mijn trainers zouden me gewoon examen laten doen, het is niet zo dat ik niet mag) en ik wil ook echt niet en het gaat met mijn rug ook gewoon niet, maar ik vind het echt niet leuk. Vooral niet dat iedereen straks gaat vragen waarom ik geen examen gedaan heb.
Ik twijfel of ik niet helemaal moet stoppen met sporten. Ik kan fysiek niet mee komen met de groep en iedereen moet constant voorzichtig met me doen, waardoor er ook een beetje de nadruk op wordt gelegd. En het trainen doet gewoon pijn. Ik weet niet of ik er nog wel plezier in heb.

[Daantje_0705]

@ Heksjuh: is fysiofitness niet wat voor je? Dan kan je samen met de fysio werken aan je lichaam en met gerichte krachttraining kan je misschien spieren versterken waardoor je misschien minder pijn hebt of het sporten beter volhoudt? Dan niet in plaats van het sporten wat je nu doet maar voor erbij. Ik zit nu sinds kort op roeien maar sport ook nog een keer per week bij de fysio en daar train ik ook vooral spieren die ik gebruik bij het roeien. Ik doe ook heel veel cardio omdat dat voor mij belangrijk is maar alles is wel gericht op dagelijks leven en roeien in mijn geval. Fysio kan ook zien of je houding goed is, of je dingen verkeerd belast, etc. Ik vind het heel fijn

[darkfairy]

boven werd ik opeens zo angstig in me kamer.
dat ik me rot schrok toen er een deur dicht ging.
en ik hoorde weer stemmen.
terwijl dat weer een tijdje minder was.
dus ik heb net toch maar 2 lorazepam gepakt.
want me angstaanvallen kunnen zo 5 keer per dag op komen de laatste tijd.
en ik wordt er knettergek van.

Heksjuh schreef:

Ik vind niet hoeven koken een van de fijnste dingen van weer even bij mijn ouders zijn Je hebt het vast zelf ook wel bedacht, maar je kan voor meerdere keren koken, dan hoef je het op drukke dagen alleen even op te warmen.

Ja hè? Dat kan ik me heel goed voorstellen.
Had ik zelf ook bedacht inderdaad. En gelukkig heb ik ook een huisgenootje om mee af te wisselen.

[Daantje_0705]

Ik vind het ook heerlijk als ik eens bij m'n schoonouders ben dat ik niet zelf hoef te verzinnen wat ik wil eten, gewoon aan kan schuiven aan tafel, in een schoon bed kan kruipen zonder dat ik dat eerst zelf heb hoeven afhalen/wassen/strijken/opmaken en dat iemand anders ook eens vraagt 'wil je wat drinken/eten/whatever' ipv dat ik het altijd zelf moet pakken

[winnie the pooh]

Therapie gister was wel oke
En die graffitiworkshop was ook echt gaaf, ook echt gezellig gehad met dat meisje waar ik me mee opgegeven had, alleen zijn er nog te weinig deelnemers dus nu mogen we nog mensen vragen of ze morgen en zaterdag alsnog mee willen doen.
Maar ik heb verdomme alweer slecht geslapen, echt al iets van de 5de nacht op rij, en dan ben ik de rest van de dag zo somber en chagerijnig als maar kan en dan kan ik me nergens toe zetten, i hate it.

[Daboman]

Tjonge, ik krijg ein-de-lijk eens een beetje de waardering die ik verdien voor m'n inzet, op m'n werk. Jezus, wat heb ik daar jarenlang bizar hard voor moeten knokken zeg. Nu hopen dat het ooit nog eens een keer leidt tot een echt leuke baan. Vooral m'n positieve houding werpt zijn sappige vruchten af, daarin onderscheid ik me toch wel een beetje van een groot deel van de afdeling.

[Daantje_0705]

Lang geleden dat ik hier echt iets geschreven heb. Ik heb het zo druk met alles

Met mij gaat het 'goed'. Zit goed in m'n vel, heb veel te doen en doe ook weer van alles. Op het werk gaat het goed, is het gezellig, wel weer druk maar we hebben een goede teamspirit dus dat komt vaak wel goed. Ik heb fijne collega's en dat blijkt helaas vaak juist door nare dingen (moeder van een collega onverwacht ineens overleden terwijl haar man naar Afghanistan gaat en ze straks helemaal geen backup meer als oppas heeft). Toch voelt het ontzettend goed om dan een hechte groep te zijn, te horen dat mensen makkelijker weer aan het werk gaan en hun verdriet verwerken omdat er bij ons zo goed over gepraat wordt en zo goed mee omgegaan wordt. Dat is heel fijn

Ik ben veel aan het sporten. Deels omdat het moet, deels omdat ik het ook wel echt leuk vind. Ik loop nu op dinsdagavond hard (zelf, buiten), op donderdagavond sport in bij de fysio en op zondagochtend roei ik. Het roeien is fantastisch. Ik vond het altijd wel al leuk maar afgelopen zondag zijn we voor het eerst buiten gaan varen met een boot en dat gaf me zo'n kick. Ik voelde me zo stoer. Ik vond het ook wel een beetje eng en de echte kick kwam achteraf pas maar vond het wel echt superleuk. M'n droom is toch om ooit zo'n tocht te roeien en dan bij m'n schoonouders door het dorp te komen, dat lijkt me heel gaaf Sporten bij de fysio gaat ff wat minder. Zoveel minder zelfs dat we vorige week concludeerden dat m'n conditie achteruit gaat ipv vooruit. Ga achteruit met m'n schema en ook traplopen enzo wordt weer moeizamer (met als gevolg dat het je tegengaat staan en je weer met de lift wil/gaat). Ik heb m'n fysio van de revalidatie gebeld en die reageerde gelukkig heel goed. Ze vond het heel vervelend en heeft wat tips gegeven om de neergaande spiraal weer om te buiten. Ze vermoed dat ik teveel en te intensief sport. Heb het overlegd met m'n huidige fysio en nu een lichter schema gekregen, vanavond geprobeerd, ff afwachten hoe ik me vannacht en morgen voel. Krijg helaas vaak pas later last. Wel heel fijn om zo goed begeleid te worden.

Met m'n astma gaat het helaas minder, om niet te zeggen slecht (vandaar ook de het gaat 'goed'). Ik ben eind mei bij m'n longarts geweest als eindgesprek van m'n revalidatie en hij was niet tevreden. M'n conditie is weliswaar vooruit gegaan (en nu alweer iets achteruit) en ik zit beter in m'n vel maar m'n astmaklachten zijn niet verminderd. De dosis van m'n huidige medicijnen is echt echt echt hoog en ik moet echt echt echt eerder bellen, ook in het weekend als het niet goed gaat wat ik heel moeilijk vind. Ik zie de ernst zelf nog niet zo in geloof ik. Ik heb te horen gekregen dat ik ernstig instabiel moeilijk behandelbaar astma heb en dat is best een klap. Waarschijnlijk hoor ik bij een groep patiënten die niet stabiel te krijgen is en moet ik ermee leren leven zoals het nu is. M"n arts was het met me eens dat dat ontzettend heftig is en hij en ik willen ons daar niet zomaar bij neerleggen. Vandaar dat ik toch weer andere medicijnen gekregen heb (die eigenlijk voor COPD zijn). Die lijken iets te helpen in die zin dat ik nu minder piepend en benauwd wakker word en minder last heb van het uitwerken van m'n andere medicijnen maar goed gaat het nog steeds niet. De afgelopen week heb ik weer elke middag een heftige aanval, wat ik heel vervelend vind op het werk. M'n longarts wil me nu een medicijn geven speciaal voor die groep mensen met ernstig astma waarbij andere medicatie onvoldoende werkt. Enig nadeel is dat ik er elke twee weken of elke vier weken voor naar het ziekenhuis moet, daar een injectie krijg en daar minstens twee uur moet zitten om te kijken of ik er geen anafylactische shock van krijg. Het schijnt wel ontzettend goed te werken.

Ik was er een beetje klaar mee met al dat ziekenhuisgedoe omdat ik net klaar ben met m'n revalidatie (drie ochtenden per week naar het ziekenhuis) maar nu ik ook weer inlever met m'n conditie en me weer echt beperkt voel, ga ik toch wel beseffen dat dit toch niet is wat ik wil en ik er toch wel alles voor wil geven wat het beter kan maken.

Het voelt als een soort strijd. Een strijd tegen m'n astma en een strijd voor een beetje lucht. Ik ben alleen een beetje moe gestreden nu. Ik wil best vechten maar heb ook tijd nodig om weer aan te sterken om te kunnen vechten en die tijd krijg ik nu niet. Dat put me zo af en toe best uit al geniet ik nog zo ontzettend van alles wat ik kan en wil en doe dat ik eigenlijk wel moet. Ik heb geen keus en dat frustreert me soms enorm. Ben wel ontzettend blij met m'n arts waar ik laatst een ontzettend heftig maar wel goed gesprek mee gehad heb. Hij neemt me serieus, begrijpt m'n twijfels en dat is heel fijn. Ik heb een fijne longverpleegkundige die de tijd voor me neemt en me op het hard drukt om echt op tijd aan de bel te trekken. Ik heb een online astmadagboek waar ik ze ook rechtstreeks berichtjes kan sturen. Het is gewoon fijn om te weten dat je er niet alleen voor staat