en we brengen onzelf meer en meer naar de klote

De allerliefste collega van m';n moeder waar ik het mega goed mee kan vinden heeft baarmoederhalskanker en dat is kut, dus ik voel me niet zo geweldig. Het is fase 3, dus wie weet overleeft ze het wel. :) Toch eng, zo ineens.

Hmm, therapie was wel oke vandaag. Afscheid van een groepsgenootje en dus taart eten. :s Dan ook echt slagroomtaart die ik eigenlijk niet lust, maar oke. Daarna ook nog suikerbrood en chocolade. Voel me echt moddervet nu, maar oke. Bij individueel onderwerp boosheid ingebracht was wel erg goed. Sowieso veel ingebracht vandaag.(y) Ook nog meegeweest naar een cafeetje. Ben erg moe nu...

Ik was boos toen ik vanochtend wakker gebeld werd om 9 uur. Wie durfde mij 4 uur voor mijn stage uit bed te bellen terwijl ik me pas een uur van te voren druk wilde hoeven maken. Het was die psych. ik kan nu op dinsdag komen voor die diagose. Na 9en heb ik het dekbed weer over mijn hoofd getrokken en sliep verder. Om 10 uur kwam mijn moeder me wakker maken...die blaffte ik mijn kamer weer uit. Om 11 uur stond ik zelf maar eens op, de ellende droop van mijn kop af. Ik vroeg me echt af hoe ik ooit op die stage moest komen. Ik ben er gekomen, mede dankzij een lief smsje van mijn studieloopbaanbegeleidster die smste dat ik vertrouwen in mezelf moest hebben en wel een beetje moest blijven lachen...lief mens! :)
De stage heb ik overleefd maar vraag niet hoe. Ik was ontzettend onhandig bezig, heb zelfs hete thee over 1 van de bewoners gegooid, toen huilde ik echt van schaamte.
Ik ben kapot nu, dood op, ik kan niet meer. Maar ik ben naar mijn stage geweest hoor. Het heeft energie gekost die ik een week weer op moet bouwen, maar ik heb het gedaan hoor.

herkenning.. kut man.. *doet even armpje om leggen*
meer weet ik eigenlijk even niet te zeggen..kan wel doen van: je bent iig geweest, en er zijn ook vast goede dingen geweest maar dat wil je vast even niet horen
dus hou het bij een arm en een oprechte knuffel.com

Hete thee is niet fijn om over je heen te gooien (n)

Mijn kat is dood. :(x1000

aahw :( wat zielig. was ie oud?

@sommige mensen : dank voor de reacties! :)
Ik ga maandag gelijk naar de huisarts. Het bloeden is wel minder nu.

toch jammer dat vrouwen het altijd zijn die met hun benen wijd in een stoel liggend allemaal instrumenten naar binnen krijgen :s :o

pfff, ik vind het werk zwaarder dan ik dacht. Als ik er eenmaal sta gaat het wel goed, maar het kost me energie om me erheen te slepen. Was het dan toch te vroeg om aan een baantje te beginnen? Moet ik er mee stoppen? En hoe regel ik mijn inkomsten dan? Of is het gewoon een kwestie van doorbijten en gaat het straks makkelijker? Ach, morgen voel ik me vast weer beter. Ik denk dat ik nu gewoon beter kan gaan slapen.

Je bent net begonnen? Geen wonder dan dat het even zwaar is. Je bent nog niet aan het werk gewend en hebt de kneepjes nog niet te pakken (ik weet niet wat voor werk je doet, maar ik denk dat het voor elk werk wel opgaat).
Gewoon doorzetten. Vind je het over een poosje echt niet leuk, zoek dan iets anders. Maar je kunt heus wel een baantje (in ieder geval voor het aantal uren per week dat je er zelf voor uit kunt trekken zonder je broodnodige rust en ontspanning te krijgen)!

voel me erg moe en wiebelig. Het voelt alsof er een dun lijntje om me heen zit waar door elk klein voorval een scheur in kan komen waardoor ik het gevoel heb door het heelal te stuiteren. Waarschijnlijk werkt het vele werken en het weinige ontspannen/ slapen het ook in de hand.. Met het afbouwen van AD ben ik over de helft, dat maakt het ook moeilijker. Die medicijnen doen meer dan ik aanvankelijk wilde geloven.
Ik ga maar 'ns bedwaards... Morgen om 6 uur op, heb vroege dienst.
Soms is het jezelf blijven motiveren, stimuleren, oplappen en schop onder je kont geven erg moeilijk. Goed, we moeten dóór, no matter what...

Ik ben zo moe en heb zoveel geleerd en samengevat vandaag. Ben echt op. Maar ik ben nog niet klaar met samenvatten, nog een half hoofdstuk (van de 5). Gelukkig al wel doorgelezen.

Maar ohw, morgen ook de hele dag druk en weinig tijd om te leren en nou vraagt m'n beste vriendinnetjes of ik mee uit ga als ik alles red.
Ik ben zo moe en ik wil het allemaal goed kunnen. Shit, het laatste voor de examens. Ik wil laten zien dat ik het kan.

iedereen is boos op me, en op dit moment kan het me niks meer schelen
zucht. :mad: :(
het is gewoon wreed zonder vrienden

Pfff, zooooo slaperig nu. Twee kindjes slapend op mijn buik, en nu wachten totdat paps en mams weer thuis zijn... *gaapt nog eens*

Mama gevoelens....<3

:mad: Wat is het toch met mensen als je zegt kan je niet kan slapen dat ze zeggen dat zij daar geen problemen hebben om in slaap te vallen.

Ik zeg toch ook niet tegen een blinde: "goh, ik kan alles perfect zien"

Sorry, slaapgebrek :o

Gisteren was echt hell on earth. :( Voelde me vreselijk, het begon al bij het opstaan; knallende koppijn en veel te moe. Heb mezelf toch naar school gesleept, maar toen ik hoorde dat mijn summary niet was ontvangen, werd ik ontzettend pissed en voelde ik me steeds meer klote. Het bleef erger en erger worden en na het 5e uur ben ik naar M. toegegaan. Even met haar gepraat, voelde me zo slecht gelukkig kon ik bij haar wel even terecht maar zij moest al snel weg. Iedereen had les, niemand was er om te praten en ik voelde me zo godsgruwelijk eenzaam. Niemand begreep me ook, waarom was ik nou zo down, waarom was ik zo chagerijnig? Allemaal door dat stomme eten, godverdomme wat een gezeik weer.

Toen ik thuis kwam moest ik ook nog eens gaan werken en ben toen zachtjes ingestort. Gelukkig mocht ik van mijn baas om 11 uur weg en hoefde ik niet tot sluitingstijd. Mijn ouders waren op een feestje, mijn vrienden waren aan het varen, iedereen was gezellig iets aan het doen en ik liep te klungelen op mijn werk. Want het ging slechter dan anders, ik was er niet bij met mijn aandacht, ik was weg. :(

En nu kan ik het niet meer loslaten, nu moet ik door gaan op deze manier. Nu moet ik blijven afvallen, doorgaan met mezelf kapot maken, want nu is er geen weg meer terug.

Er is altijd, altijd een weg terug. Sterkte!

pff.. net terug van boodschappen bij de aldi.. damn wat een pokke drukte, gelijk helemaal gesloopt.
d schilder is benee bezig en mn ouders gaan lekker naar de corso..
zit ik daar alleen :s
en mn pakket is er nog steeds niet! terwijl ze zeggen binnan 48 uur te leveren


als je het over de duivel hebt.. ik druk op posten en het busje van de ptt stopt voor de deur :D

Nee, ze was amper een jaartje oud, want ze was geboren eind april 2006...

Het was echt een schat van een kat, zo ééntje zal ik nooit meer vinden. We hebben haar moeder ook (we hebben haar vanaf de geboorte dus) en zij is ook wel lief, maar toch is ze heel anders van karakter. Kyra was veel aanhankelijker, wilde altijd bij jou komen liggen, ging op haar rug liggen zodat we op haar buik konden strelen, ... Het was echt een fantastische kat, en dan nog een enorm mooie ook.

Maar de manier waarop ze gestorven is, is zo verschrikkelijk. (n) Ik liet haar donderdagavond buiten en toen ik 's avonds nog even op haar riep voor ik ging slapen, kwam ze niet, maar dat gebeurt wel meer. 's Morgens kwam ze echter óók niet en vanaf toen had ik het gevoel dat er iets echt mis was. Overdag nog een paar keer gesms't naar huis, maar ze was nog altijd niet terug. 's Avonds dan even in onze straat rondgelopen om te kijken of ze nergens dood lag, maar niks gevonden. Dan moest ik naar een specialist, en ik was terug rond half 9. Ik besloot om even nog wat verder te kijken, want ik WIST gewoon dat er iets mis was.
Dan ben ik in een aangrenzende straat gaan lopen, in de gracht gekeken en op de terugweg in de andere kant, en ja... Daar lag ze. Maar ze lééfde nog en eerst was ik blij. Ik wist niet meteen wat er scheelde, maar ze was vorige week een beetje ziek geweest en op de één of andere manier linkte ik het daaraan. Ze lag helemaal tegen de kant van de gracht (stond geen water in, gelukkig), en met haar kopje naar beneden, op de grond. Ze jankte nog wel. Dus ik stap in de gracht en ik wil haar oppakken, maar op dat moment kijkt ze naar mij en god, ik schrok me bijna dood. Haar linkeroog was.. Ja, ik weet niet wat het was, maar het zag er verschrikkelijk uit. Haar oogbal was blijkbaar uitgepuild ofzo, en er lag een soort vliesje over , met een rare dof rode kleur. Ze was dus aangereden... Snel naar m'n vader gebeld, die is met de auto gekomen, hebben we haar naar een dierenarts in de buurt gebracht. We zijn nog even thuis geweest om een dierenarts te zoeken (de onze had het "te druk" :mad: ), en toen heeft ze nog wat water gedronken en ze is zelfs nog zelf op de zetel gekropen in een onbewaakt ogenblik, terwijl ze echt serieus verwond was, en helemaal uitgeput.
Dan dus naar de dierenarts, maar het was beter om haar te laten inslapen... Dat die oogbol naar buiten gepuild was kwam waarschijnlijk door de schok van de aanrijding ofzo. Haar rechtervoorpootje was gebroken, op haar hoofd had ze een wonde en ook in haar nek. Op de wonde in haar hoofd had één of ander soort vlieg eitjes gelegd, die de volgende dag zouden uitkomen. De DA zei dat hij de wonde wel kon schoonmaken, maar dat dat niet helemaal zou helpen, en dat die rotvlieg waarschijnlijk ook nog op andere plaatsen onder haar vel eitjes had gelegd.

Hoe ik haar gisteren gezien heb, was echt, écht verschrikkelijk. Dat beeld... Ik denk niet dat ik het ooit zal vergeten. Pff, ze verdiende dit echt niet. (n)
Ik voel me enerzijds schuldig dat ik niet eerder daar ben gaan zoeken, nu heeft ze daar waarschijnlijk een hele nacht + dag gelegen... Anderzijds ben ik ook blij dat ik haar op dat moment tenminst gevonden heb, dat ze niet langer heeft moeten lijden.
En het is hier echt geen drukke weg, integendeel! Het is zo rot. Ik zal haar nooit meer zien, nooit meer kunnen aaien, nooit meer met haar kunnen spelen, ik zal haar nooit meer slapend in mijn kleerkast vinden... (n)
Straks gaan we haar begraven in onze tuin.

Dit is ze. Lief toch. :)

aww wat een schatje :(
sterkte *knuffelt*

@ Sagana: Jeetje meid! Ik wens je heel veel sterkte toe met het verlies van dit mooie beestje. Ik ben zelf ook een enorme dierengek, dus kan me zo goed voorstellen hoe je je nu voelt!

@Sagana
Wat een enorm mooie kat!! Ik kan me voorstellen dat je er wel kapot van bent. Sterkte :)

@Sagana: Ik heb helemaal niets met katten, maar dit is wel echt een naar verhaal, echt rot voor je.


Ik heb buikpijn. Tsja, dat is weer eens wat anders dan maagpijn.

Het dringt geloof ik nog niet helemaal tot me door, ik kan het gewoon niet geloven. Als het over een ander ging, had ik medelijden gehad. Nu voel ik... verbijstering en frustratie.
Ik vind dat ik reden heb om ontzettend kwaad op hem te zijn. Maar ik voel geen woede, eerder verslagenheid. Ik weet het niet, het dringt allemaal nog niet zo tot me door en ik heb eigenlijk ook nog wel hoop. Ik ben vooral heel moe, ondanks dat ik vannacht wel goed geslapen heb. Toen ik thuiskwam gisteren, was het eerste wat mijn moeder vroeg, of ik moe was. Ik moest huilen. Mijn ouders vinden dat ik bij de gemeente moet klagen over geluidsoverlast, of oordopjes moet proberen. Het zijn best ideeën, ik denk ook wel dat het veel zou schelen als ik beter zou slapen.

Ik wou dat dat het enige probleem was.

Was vriendinnetje blijven slapen, was erg gezellig.
En dalijk moet ik naar mijn werk een offerte maken van 15.000,- :cool:

Dankjulliewel voor de reacties. :)
De moeder is vannacht en vandaag al een hele tijd op zoek naar haar, zielig. :(

ik hoop dat ik snel bij het ggz terecht kan niet gedacht dat te zeggen

Blugh ik bevind me in een rare mix van chargrijnigheid, moeheid, verwarring, lusteloosheid maar ook veel vrolijkheid dus ik snap niet wat mn probleem is :)

Ik heb al zo'n hekel aan ziekenhuizen, dokters, enz., als ze dan zo gaan lopen kloten wordt dat er niet beter op. (n)


@Sagana: :( Sterkte. (})

mn ogen vallen dicht, zo moe en moet vanavond oppassen op die twee plagen van een neefjes... en op bed leggen! aaaaah
*gaap*

I don't know what you're looking for. You haven't found it baby that's for sure!

ze is sweet, gaat het me lukken?
Ik heb er wel zelfvertrouwen in, maar toch!

Bedankt Leonoor.
Ik ben erachtergekomen dat onze buurvrouw (= tante van m'n vader) Kyra gisterennamiddag in de gracht heeft zien liggen. En ze wéét goed genoeg dat Kyra onze kat is.
Zo dadelijk komen mijn grootouders thuis en dan wil ik het fijne ervan weten. Nouja, veel valt er niet over te weten, eigenlijk. Ze heeft Kyra zien liggen toen ze met haar hond ging wandelen, en toen ze terugkwam lag ze een einde verderop in de gracht. Natuurlijk, het arme dier kon er niet meer uit, het was te hoog voor haar. EN ZIJ HEEFT GODVERDOMME NIKS GEDAAN. Niet eventjes naar ons gekomen of gebeld. NIKS. Ze heeft Kyra gewoon laten liggen, laten lijden.
Als ik haar binnenkort nog eens zie, zal ik eens zeggen wat ik erover denk. En meteen erbij dat ze hier niet meer binnen hoeft te komen. De trut. Ik zou haar kunnen uitschelden voor al het vuil van de straat, en dat zou ze nog verdienen ook. :mad:

Serieus. Wil ik weer los en wat met mn leven gaan doen, zijn er weer hordes met mensen die de vooruitgang stagneren. 'Wil je uit of niet?' - Naja eigenlijk zitten we aan de bbq. 'Ja daar ben je om 23.00 uur toch wel klaar mee?' - Nou...


Zucht. Maarja ik ben dan wel zo iemand die niet alleen gaat. Dat is verder ook niet echt leuk. Wat heb ik hier nou aan :confused:

Woow, ik ben echt helemaal op. :s (n) Wel jammer, want ik wil nog zoveel doen vanavond. :o Een beetje lastig om m'n hoofd nu op de 'rustig aan doen-mode' te zetten.

Morgen een leuke (en drukke) dag. Wel zin in, maar dan is de dag weer zo snel om. :o :D

Sagana: jeetje. Ik had tranen in mijn ogen toen ik je verhaal las. Ze ziet er heel lief uit. Sterkte. *knuff*
En raar dat je buurvrouw niet eens naar julle kwam om te zeggen dat ze daar lag ofzo.

Over twee uur richting een verjaardag. Eerst een eind fietsen, gelukkig gaan we niet zo vroeg. Ik hoop niet dat mijn fietsmaatje(s) tot het einde (twee uur) willen blijven. Het wordt een zuipfeestje, en daar hou ik helemaal niet van. Ik hou sowieso niet van verjaardagen, maar al helemaal niet als het alleen maar om de drank gaat. En oke, het gaat vast niet alleen maar om de drank, maar zo zie ik dat soort feestjes altijd. En ik ben de enige van mijn vriendinnen die er zijn die niet drinkt, en ik hou niet van dronken mensen en ik hou niet van met mensen praten en er komen mensen die ik niet ken waar ik niet mee kan praten want ik hou niet van onbekende mensen en die praten toch niet met mij want ik zie er te verlegen uit en dat ben ik ook dus zit ik daar een beetje in mijn eentje.

Afgelopen donderdag naar de fysio geweest. Nu heb ik een afspraak eind mei, maar tijdens het natuurkunde examen. Dus ik moet bellen om het te verzetten, maar ik hou niet van bellen. Dus stel ik het zolang mogelijk uit. Ik probeerde nog mijn vader te laten bellen door aan hem te vragen of je niet alleen in de ochtend kan bellen. Toen ze hij 'ik wil maandochtend wel voor je bellen', maar toen zei ik dat ik woensdagochtend wel bel (maandag ben ik er niet, dinsdag school). Dus ik ga gewoon bellen en niet eerst uren het gesprek in mijn hoofd bedenken. Gewoon de telefoon pakken en bellen. Dat had ik dus donderdag meteen moeten doen, nu zit ik er tegenaan te kijken (tegen een telefoontje, het is maar een telefoontje...)

Ik zit echt niet zo lekker in mijn vel de laatste tijd. Ik raak snel geirriteerd, ik ben niet al heel lang niet helemaal lekker, ik hoest nog steeds (niet zoveel, maar ik hoest nog wel), ik slaap slecht (wel al beter, maar ik ben moe en dus snel geirriteerd). Dus ik denk dat ik woensdag ook maar naar de huisarts ga als ik nog hoest. Gewoon omdat het irritant is. Ookal is het niks, misschien krijg ik medicijnen die tegen de oorzaak helpen en niet alleen tegen de hoesten. Dus dat het weg is als ik stop en niet terugkomt.

Ik zie tegen zoveel dingen op. Allemaal kleine dingen. Tegen de verjaardag vanavond, tegen het bellen van de fysio, tegen het sommenweekend morgen (al is dat al minder erg dan begin deze week), tegen de huisarts. Ik wil huilen omdat ik me niet helemaal lekker voel (lichamelijk en geestelijk). En nu klinkt het misschien heel erg, maar het grootste deel van de dag valt het wel mee. Als ik bezig ben en niet ga zitten denken. En vooral als ik niet vooruitdenk en beslissingen probeer te maken over iets wel of niet doen.

*stopt met zeuren, zet vrolijk gezicht op en gaat een beetje afleiding zoeken*
*knuffels*

@Heksjuh
ik voel met je mee, ik weet precies hoe t voelt.
*knuffel*

Regendruppel: knuffel terug :)

Ik heb nu dus echt een kamer... Pff, dat ging wel erg snel! Ik heb mijn "huisgenootjes" nog niet eens gezien, hopelijk zijn het leuke mensen. :)
Ik ben benieuwd hoe ik het ga doen op kamers. Ik heb er in ieder geval véél zin in! Spannend! :bloos:

Wie woont er hier op kamers? Hoe voelde jij je toen je er net was? Aardige mensen/snel op je gemak voelen/verlangen naar huis?

Bedankt Heksjuh.
En ik heb me vergist, ze was nog niet eens een jaar oud. Ze is geboren in de nacht van vrijdag op zaterdag, om precies te zijn rond 04u zaterdagmorgen, op 22 april 2006.
Ze is dus niet eens een jaar oud geworden. Het is zo oneerlijk. :(

@ Sagana: Wat vreselijk! :( Ze ziet er inderdaad héél lief uit. Sterkte ermee.*knuf* (ik weet niks anders te zeggen, maar ik leef wel met je mee:) )

Toen ik hier net woonde, woonden er allemaal studenten die ouder waren. Ik was achttien en zij waren rond de 25. Dat was niet echt leuk, ze deden soms kortaf en voelden zich beter. Toen die mensen allemaal vertrokken waren, na bijna een jaar, kwamen er allemaal jonge mensen voor terug. Nu heb ik het ontzettend naar m'n zin. Ze zijn aardig, sociaal en we doen spelletjes samen en drinken samen wat. Mijn ouders wonen allebei in Spanje, maar ik verlang wel eens terug naar m'n ouderlijk huis in Nederland... Helaas zal dat nooit meer zo worden.

@ Sagana: Ik vind het echt zo erg voor je:(. Ik heb echt tranen in mijn ogen staan, wat erg om je huisdier zo te vinden:(.

Hee, hij is alweer bijna vol :eek:

Mag ik m volmaken:o?

Ja toe? :o