Ik vind van niet... als jij het niet zag zitten, klaar... goed dat je dan deze keuze genomen hebt :)

Ruud lucht ook zijn hart:

vandaag met een meisje gepraat... ze heeft me zoveel geholpen, al weet ze zelf niet eens goed waarmee :)

tuurlijk valt een week mee, maar, ik heb hem deze week niet gezien, dus het wordt dan sowieso 2 weken... en als je ervan uitgaat, leef je er toch wel naar toe, maar ja. Ik ga gewoon lekker winkelen met m'n vader of met een vriendin, dat ie niet straks denkt dat ik alleen zielig thuis zit, omdat hij geen tijd had :nono:

Wanneer ga je nou naar haar ouders?

Ik voel 'iets' voor iemand, maar weet niet wat ik ermee moet... :bloos: :)

heb je toevallig ook Palmer? dat dikke rotboek? :)
nouja, ik heb net huiswerk gemaakt ... nu nog alles lezen wat ik nog niet heb gedaan :| want samenvatten lukt toch niet meer gatverdamme.

ik vergeet mn exvriendje niet..

er zit al een hele tijd een jongen achter me aan.. laatst miste ik hem wel een beetje want eerder stuurde hij constant smsjes... ik stuur terug, laat wat van me horen en plots is t erg stil.. krijg niets meer...

verward :(

wellicht nooit. :s

probeer die jongen te vergeten(en je ex).. er zijn genoeg jongens op deze wereld.. ga naar buiten en zoek ;) !

mijn ervaring: aan mn ex denken : ik word snel uitgeput qua fysiek en psychisch

Druk druk. Bleegh. Ik ben nog steeds verkouden en de hooikoorts gaat daar ook doorheen. Straks lang in de trein, fijn een open dag bezoeken en weer naar huis. Daarna eten en snel naar de buren om op te passen. Tot laat en dan slapen.
Ik zou nu wel willen slapen. pffff.

Ik heb geen kleren meer die fijn zijn. Ik heb nogal een zooi gemaakt van m'n kamer en alle kleren zijn gekreukt en vies. Walgelijk, want als ik geen fijne kleren aan heb voel ik me raar.

De schoonmaakster is lief en nu is m'n kamer wel weer netjes. :)

Een 9,3 voor een mondeling duits! :) :) ! Nou volgende week de tentamenweek nog overleven!

voor mn proef examen engels een 7 :s
ben we l blij. maar het is nog nooit geweest dat ik meer dan 2 goed had per tekst. en nu lijkt het ineens of ik het wel kan. maar ik weet dat ik het niet altijd zo goed doe. dus nu ga ik me zo bang maken dat ik het op het examen zo doe als 'normaal' en dus geen voldoende haal.
maar gelukkig begrijpt niemand me.....

Ik zit in een neerwaartse spiraal. Het is geen stroomversnelling, maar ik voel me wel steeds meer afglijden en ik voel me machteloos. Machteloos omdat ik niet weet wat ik ertegen moet doen. Ik heb medicijnen om me rustig te houden, medicijnen om de stemmen tegen te gaan, maar geen medicijnen tegen de leegte. Die leegte begint meer en meer ondraaglijk te worden.
Ik weet misschien wel een oplossing tegen de leegte, maar de dood is nooit een oplossing, hoogstens een uitvlucht. Toch?

Ik vind het maar een vreemde gewaarwording.. Ik heb nog zoveel om voor te leven, maar toch steken suicidale gedachten steeds vaker de kop op. Te vaak.
Gisteren was er weer bijna sprake van een opname geweest, omdat de gedachten sterker zijn dan de controle over mezelf. Ik mocht thuisblijven omdat ik (godzijdank) een vriend heb die er bijna 24/7 voor me is en daar nog veel steun uit kan halen. Maar is dat wel eerlijk, dat er zoveel verantwoordelijkheid naar mijn vriend wordt geschoven? Ik weet het niet.. Ik ben uiteraard liever thuis in mijn vertrouwde omgeving, bij mijn vriend en ouders, dan op de crisisafdeling... Maar is het wel eerlijk, hoe het nu gaat?

..*zuchtje*..

Volgens mij denk ik teveel..

bwaaaaaah, t begint weer gewoon van voren af aan, allemaal. misschien moet ik maar eens dingen gaan accepteren. misschien moet ik zelf es wat ondernemen, misschien trek ik het wel aan, bahbahbah. dat word de hele zomer binnenzitten. verdomme. ik wil ook iemand zijn. hij wel, ik niet. altijd. rot toch op. ga weg allemaal.

en op school nou ook. gisteren was mn laatste woensdag, vandaag mn laatste les muziek. volgende week al examenstunt. bah. dat wil ik helemaal niet.

er is 1 positief ding: ik ga met 1 onvoldoende mn examen in, in plaats van de 4 die ik er stond.

en nou ga ik weg. bah. stom gelul allemaal. hoe ongelukkig kan je zijn.

Hoe kan je nou een tentamen maken als er geen touw aan vast te knopen is? Als de layout van de tekst @^(Q&*_$@! is? Als de tekst niet aansluit bij de vragen? Als van te voren niet bekend is hoe/wat het tentamen precies is? Als de docent een kwartier te laat komt en vervolgens nog een kwartier pauze wil (en dan van ons verwacht dat we het fijn vinden om even een kwartiertje pauze te hebben (wat we dus ook al gehad hadden))? En vervolgens pas na een half uur terug komt (gelukkig was er een andere docent even voor haar ingevallen, maar goed)? Maar goed, we moeten maar positief en optimistisch en ... blijven, want anders dan word je helemaal gek. Ik was/ben moe, wilde/wil naar bed en zat daar toch een tentamen te maken waarvan ik totaal het nut niet in zag. Hopelijk heb ik een voldoende, dan ben ik er in ieder geval van af en hoef ik me er verder niet meer druk om te maken. Hoewel er nog wel een brief naar de examencommissie gaat. Verder wil ik (hoort eigenlijk in een andere topic, maar kan hier ook) geborgenheid, warmte, liefde, vriendschap en meer van dat soort dingen. Vanavond toch maar gaan trainen? Denk dat ik dat maar doe, helpt meestal wel en toch niet zo'n vervelende trainer vanavond, scheelt weer. Morgen nog één les en dan min of meer twee weken vakantie (op één donderdagje les na).

Jeetje, ik wist niet dat ze beroemd waren :o
Maarja, nu heb ik tenminste goede indruk zonder vooroordeel ;)
Jaja, leuke jongens :D

ik voel me een beetje klote de laatste week,alles lijkt tegen te zitten (m.u.v rapport :))alles wat ik wil kan/gaat/lukt niet.
ik dact dat ik over haar heen was maar in de praktijk valt het toch nog vies tegen....
en als klap op de vuurpijl heb ik nu ontzettende hoofdpijn
fijn :rolleyes:

Bij biologietoetsen bij ons is dit niet meer dan normaal ;) wij worden geacht tien minuten voor het begin van de toets klaar te zitten in het lokaal op de tweede verdiepeing, zien we op dat moment onze bioleraar aankomen fietsen en op zijn dooie gemakje zijn fiets wegzetten en naar binnenlopen enzo *zucht* Vervolgens zit je die toets te maken 'zie het onderstaande plaatje', welk plaatje???? :s zo gaat dat nou altijd bij bio.

maar je bent dus niet de enige bij wie zoiets gebeurd
Ik hoop met je mee voor een voldoende. :)

Het is me vaak zat overkomen, maar niet zo erg als dit keer. En op de middelbare school schikken ze dan vak nog wel wat, maar ik heb het vermoeden dat dat nu niet zo snel zal gebeuren, iig niet vanuit de docent... :s Misschien van hogerhand...

Dank je. :)

Ik heb het nu heel even gehad, mn rug doet zeer, mn nek doet zeer, mn vingers doen zeer van het typen. Geschiedenis komt gewoon mn neus uit, ik vind het niet eens boeiend. En nu heb ik nog maar 1 tentamen. Volgend jaar is het veel erger. Zo vaak denk ik, ik stop ermee. Ik kan hier nog niet 2 jaar volhouden en zo ontzettend veel leren. Maar wat moet ik dan? Ik kan dan helemaal niets zonder diploma. Het is zulk lekker weer, en ik zit maar weg te rotten in mijn kamer, of tot 16.00 uur op school, of ik zit achter de computer. Natuurlijk, ik doe het allemaal zelf. Maar ik heb het even gehad. Morgen weer tot 15.00 uur op school. Moet ook nog afdansen, helemaal een feest. Moet ik in een rokje, ik hou niet van rokjes of jurkjes. Eerder gezegd, ik haat ze. Bah, ik ben het zat.
Mag ik niet even gigantisch uithuilen bij iemand :(


Vanavond weer sporten, dan is er tenminste nog één leuk vooruitzicht vandaag.

Ik voel me blij, vrolijk, opgelucht. Het voelt goed, eindelijk na een paar weken het gevoel dat het beter is zo. Tuurlijk had ik het allemaal anders gezien, maar ik het laat los in de hoop dat hij dat ook doet, of terug komt maar dan wel veranderd. Dat ie eerlijk is, zeggen wat hij denkt, zeggen als ik teveel doorzaag en dat ik niet zo moet gissen naar antwoorden.

*knuff* voor iedereen die dat op dit moment nodig heeft.

Ik voel mij ongelooflijk kut.

Ze heeft wel een hele lieve mail gestuurd waarin ze alles uitlegde mbt. haar ouders. Dat ze er tijd voor nodig had en geen ruzie met hen wilde.
Tegelijkertijd zit ik hier stuk te gaan. Ik kan mijn gevoelens niet wegstoppen, voor zo lang. :s
Dus probeer ik niet te smsen. Zij belt mij toch niet. :(

Aan de ene kant wil ik haar vergeten.
Aan de andere kant heb ik het idee dat ze mij niet eens wil.
En soms.
Soms wil ik er niet mee stoppen.

Ik voel me fucked up. :s :(

Jank.

(...)<knip by Quiana>

vandaag voor het eerst gerepeteerd met de nieuwe band, en ja, na 6 uur nagedacht te hebben, hebben we eindelijk een naam: sekhmet. heb natuurlijk veel te veel gespeeld en nu doet alles pijn mja. hou ik maar een paar daagjes rust. heb ook net een brief uit venray gekregen, moet volgende week op gesprek komen, de intake... ik ben benieuwd, hoe zou het daar zijn? en hoe lang is de wachtlijst?

vincent van gohg klinieken??? geen idee of daar een wachtlijst is zal van het weekend aan een vriend van me vragen, die gaat daar ook heen..

ja, ik ga naar de adolescenten kliniek en ik heb begrepen dat ik er binnen een 2/3 maanden terecht kan maar of ik na de intake nog 2/3 maanden meot wachten of nu nog 1 maand, ik weet het niet... als je dat zou willen vragen, graag :)

*knuffelt*

Succes en sterkte meis!

Mwuhaha zo denk je toch weer iets gevoel te hebben, en zo blijkt het maar weer dat het maar beter is om emotieloos te zijn.

Lange leven, niks voelen behalve beetje lachen soms :S

bleh kut

@muziekvlinder: ik heb je post geedit ivm de regels omtrend
dit onderwerp (am). Voor meer uitleg kun je in de announcement
kijken. :)

'k Haat mijn leven. 'k Heb gewoon geen uitweg meer, totaal niet. Waar da'k ook kom, 'k blijf afgestoten, niemand moet me hebben.
Nergens. 'k Was er bijna door, maar de kruiden helpen al niet meer, vierde dag school en 't is weer zover. 'k Houd dat niet meer vol tot het einde van het jaar. Maar ook buiten school heb ik geen vrienden, nergens. In mijn gezin ben ik er ook teveel.
Niemand gelooft in me, niemand vertrouwt me, niemand.
Maar ja, hoe kunnen ze ook, als ik al lang niet meer in mezelf geloof.

kan tranen niet meer stoppen :(

Ja, kon dat maar... :(
Morgen naar mijn beste vriend... ik MOET met hem gaan praten :mad: :| :( :o

*Knuffelt*......er zijn altijd mensen die in je geloven...altijd...zelfs als je t niet ziet...

Heb ik mezelf ook altijd voorgelogen, tot je er niet meer onderuit kan dat iedereen maar vriendelijk doet omdat ze medelijden met je hebben, omdat je nu eenmaal familie bent, omdat ze het opgelegd zijn van mijn lerares...
Ik heb deze week 8 (oude) vrienden gevraagd iets te doen deze week, omdat ik me weer goed voelde, van vele hoorde ik niets terug. Anderen beloofden te zullen afspreken, maar ik zag hen ook niet. Door zo'n dingen zie je dat je alleen staat.
Ook in school loop ik heel de tijd alleen, behalve als ik wanhopig een gesprek met iemand aanknoop en dan blijf vertellen omdat ik maar niet alleen zou moeten staan tijdens de pauze.
Anders zit ik in de bijles (want de hopen die ik moet inhalen kan ik echt niet helemaal in mijn eentje), of loop ik nog even naar de directrice om dingen te regelen en zo...
Mijn leven is kut en ik kan de mooie schijn niet blijven ophouden, kan niet vriendelijk blijven doen opdat ze me niet WEER laten vallen...ik kan het niet meer.
Morgen heb ik een gesprek met mijn psychiater, die er volgens mij ook al niets van kent en me enkel nog verder erin duwt.
Hij lachte een probleem van me uit! En ik heb geen geld om een andere te nemen.
Ik zat op de grond te huilen, in een hoekje in de keuken. Normaal zit ik zielig in mijn kamer, maar ik wilde eentje roken. Mijn vader kwam binnen, liep me voorbij en zei geen woord. Dat kwetst.
Enkele uren geleden lachtten ze me nog allemaal uit (heel het gezin)...

'k Weet niet meer waar gekropen.

snik

Het 'erge' is dat het ook kan. Je kunt het jezelf aanleren, dan voel je vrijwel niks meer, maar of je daar blij mee moet zijn :/

Je hebt dan niet echt meer het gevoel dat je echt leeft, en ik kan je zeggen, dat is niet al te fijn :/

dank je :)


net wel gehospiteerd, leek wel leuk (alleen kleine kamer en duur, maar wel leuke mensen volgens mij) maar ben het helaas niet geworden :(

verder gaat alles ok, kheb niks te klagen glaub'ich :)

Je moet er een evenwicht in zien te brengen... en dat is heel erg moeilijk... dat verschilt ook van persoon tot persoon... en ik kan er nu dus nog geen evenwicht in brengen ;)

ontopic: Ik durf niet... wat als hij me in de steek laat? waarom zou hij me in de steek laten? waarom ook niet? wie intereseert zich nou in mij? ik ben toch helemaal niks, wie kan nou van mij houden...? :o :(

Stiekem mis ik haar best erg. :(

&ik heb er zo ontzettend verschrikkelijk en walgelijk veel zin in
dat het feit dat ik een krappe vier uur slaap heb gehad me geen
donder kan schelen. :o :)

Rrr. :cool:

phensicske: 't is moeilijk te geloven, maar mensen die zo doen zijn jou niet waard. 't schijnt een feit te zijn dat mensen die ziek zijn en/of lange tijd afwezig zijn door veel mensen 'verworpen' worden. Dat is niet leuk en verschrikkelijk moeilijk, klein voordeeltje er aan is dat je merkt wie je echte vrienden zijn. Soms helpt het om echt open kaart te spelen, wanneer dat niet helpt, kun je er beter proberen je er zo min mogelijk druk om te maken (niet haal je niet, maar een klein beetje minder misschien wel) en eventueel op zoek te gaan naar nieuwe mensen die je wel accepteren zoals je bent.

Waarom lachten je ouders ed je uit?

Heeft je haar ook een naam of ga je immer altijd naar je haar refereren? :o :p

Dat laatste, dat houdt de spanning erin. ;)

Ik had een 7 voor een toets die slecht gemaakt was (bio) :). Nu sta ik gewoon al een 7,5... en mn herkansing ging ook goed, dus het kan alleen nog maar beter (y):)

ohhh... wat vreselijk...

de hele klas is nu naar een kroeg.. daar stemde de meerderheid voor.. maar ik durf niet :( .... ik kan nu nog op tijd komen.. maar ik weet ook niet waar het is.. ze veronderstellen dat iemand van mijn leeftijd wel eens naar een kroeg gaat :bloos: :( .. *helemaal in paniek* ..ik moet... maar ik durf t niet.. k hoop niet dat ik maandag straf krijg omdat ik weigerde aan het schooluitje mee te doen... ze zullen me slaan.. niet de leraren natuurlijk, ook al zullen die het hun niet verbieden... :(

zucht... waarom..

*ril* ben helemaal bang.. nu durf ik echt niks meer...

straks naar de bibliotheek, internetten, maar natuurlijk is er niemand online..

wat doe ik mezelf aan... :|

Ik verveel me zo... :o

Ik weet idd wie nu mijn echte vrienden zijn, niemand. Eén meisje uit de klas helpt me wel, maar ik weet niet omdat dat is omdat ze me echt wil steunen of ze me graag heeft of dat het gewoon is omdat ik samen een groot werk moet maken met haar voor Frans en zij daar niets van kan. 'k Ben bang dat ze me gauw weer beu is. Me proberen minder druk erin te maken, lukt me niet. Daar heb ik al verschillende keren middeltjes tegen gekregen van de homeopaat en nu neem ik al een maand Sint-Janskruid.
Ik kom net van mijn psychiater en hij heeft me nu Fontex voorgeschreven, waar ik mee moet starten maandag. Maar het werkt niet direct...dus ik weet het ff niet meer.
'k Ben al blij dat ik vandaag mijn toets niet moest maken ('k had dan ook maar 1 les gehad van de 5-6?of zo, en het zou weeral zelfstudie geweest zijn). Die leraar hield er tenminste rekening mee.
Voor chemie had ik in het eerste semester 18% en ik moest reeds al alle leerstof van het jaar op mijn eigen houtje proberen te leren. Van de lerares krijg ik geen hulp, heb dat nochtans gevraagd. Dus dat was al moeilijk, nu moet ik maandag een toets meemaken, terwijl ik maar 3 blz van de 25 of zo ingevuld heb.
Nu werk ik met de cursus van mijn zus van vorig jaar, hulp aan haar kan ik ook niet vragen, want ze bakt er zelf niet veel van.
Zo'n dingen ergeren me en zo'n dingen kom ik tientallen keer per dag tegen...
Hopelijk werkt die Fontex, want ik moet erdoor zijn.

Mijn ouders en zo lachten me uit omdat ik weeral eens razend was, omdat het me allemaal te veel was en ik dus overdreven was in mijn reacties.

zat vandaag alleen in de les :(
moest eigenlijk nog twee uur bio. maar ik wist dat er niemand zou komen en tis zo eng alleen. maar ik zei dat het niet zo veel zin meer had omdat ik eerst moest leren. dat is ook zo. ik kan moeilijk nu opdrachten maken (examenbundel) over stof die ik al een jaar niet meer gezien heb.
maar ik voel ook schuldig ofzo. spijbel ik nu? ik? ik heb nog nooit gespijbelt. en wat als er nu we lmensen naar die les zijn?
och laat maar, ik maak we weer te veel zorgen. :(

Ik heb het ook en het went vanzelf. Ik ben nog christelijk ook, dus ik was bang dat ik de wind van voren zou krijgen als ik het zou vertellen, maar nee hoor, niemand deed moeilijk. Iedereen die ik ken reageerde er heel relaxed op "Oh, nou dat verklaart een hoop" :D

Het is vooral moeilijk voor jezelf denk ik. De mensen om je heen gaan er relaxter mee om dan jezelf. Raar eigenlijk.

hmmm, de jongen die ik toch wel heel erg leuk vind vertelde mij net over het meisje dat een soort van bijna zijn vriendin is :(

achja, niet dat ik veel hoop had :)

ja, de twee vriendinnen waar ik het tot noch toe aan verteld heb reageerden goed eigenlijk :) daar ben ik wel blij mee. en mireille (~~dolce~~) reageerde ook super... dus 3 vriendinnen weten het eigenlijk nu... maja. ben blij dat ze bij jou ook goed reageerden enzo :) ben je ook bi? of homo?xxx

*ik snip even in*

ik dacht altijd dat mensen er over het algemeen wel fijn mee omgingen. bij mij wel.
maar de ouders van mn vriendin. :|
verschrikkelijk. de dingen die zij zoal tegen hun eigen dochter zeggen! en dan nog niet eens puur uit onbegrip.
want mijn oma van 84, ja, die kent onbegrip (mijn tante heeft ook een vriendin) en had het er moeilijk mee. maar mijn oma is Oud en uit een andere generatie. die ouders van 40-nogwat zouden toch wat fatsoenlijker moeten zijn, dan mijn bloedeigen oma die zo'n verschijnsel misschien niet eens kende!
*snorts* ja. argh. ik ben erg boos. en ik ben ook niet welkom bij die ouders. wordt leuk, als ik er ooit eens kom. over Heel Lang. :s

ben vandaag voor de eerste keer naar de conrector geweeest
omdat ik mn boeken was vergeten bij muziek.....:S

500 :o