ik bedoelde dat ik stelselmatig pesten gelijk vond aan mishandeling.

maar wendy, ik ben het met je eens, je kunt geweld ook niet met geweld oplossen. maar de andere suggestie is nog jaren leven met gepest te worden.

Geweld lost niet altijd alles meteen op...niet iedereen die een keer terug slaat wordt niet meer gepest, zo werkt het niet helaas.

het beste is ook jezelf strijdlustig op te stellen. iemand in de ogen kijken en zeggen dat ie het nog eens moet proberen. ik was fysiek vaak sterker dan anderen. ik haatte mensen niet, en ik begon absoluut niet te vechten uit agressie of haat, maar meer omdat ik wilde dat mensen mij met rust zouden laten.

dan is het wel geweld, maar in mij droeg het niet dat karakter. het was meer een middel om een doel te gebruiken.


overigens lijkt het nu alsof ik er diverse keren op heb geslagen, maar dat viel reuze mee. ik heb denk ik drie keer ruzie gehad met iemand op de basisschool, en tweemaal op de middelbare school, en daarna echt nooit meer.

ik zou het nu ook nooit meer doen. maar als je jonger bent ligt dat vaak anders. ik ben nu heel vredig, ik zou het wel aan kunnen. maar als je jong bent en je wordt gepest waar iedereen bij is. pff.

Ik ken alle "boekjespraat" (al verschilt die ook weer per boekje), helaas werkt dat dus niet altijd en dat weet ik dan weer uit 'de praktijk'.

Dat veranderd er in mijn ogen weinig aan. Geweld is niet goed te praten, op geen enkele manier. Degene die jou pestte deed dat misschien wel om zelf niet gepest te worden en was het ook meer een middel om een doel te gebruiken. Wordt het daardoor minder erg en mag hij het dan op eens wel doen?

bij mij zou slaan iig niks opgelost hebben, en zou het alleen maar erger zijn geworden... maarja, bij mij was het ook vooral "geestelijk" pesten. dan valt er niet veel te slaan. En sowieso als ik zou slaan zouden ze me uitlachen, want ik ben dus echt NIET sterk. en nog steeds niet :P.
En zo zullen er wel meer rondlopen, dus zou ik "(terug)slaan" niet als advies geven :P

op de basisschool was ik te jong om te begrijpen dat geweld fout was. ik kan wel medelijden hebben met iemand omdat hij zo alleen en onzeker is dat hij mij moet gaan pesten, maar dat betekent niet dat ik maar moet tollereren wat hij doet.

als iemand mij of iemand die me dierbaar is zou proberen geweld aan te doen of te verkrachten of wat dan ook, dan zou ik ook verdediging bieden. dat betekent niet dat ik geen medelijden heb met die persoon, of dat ik die persoon haat en kapot wil maken. dat betekent simpelweg dat ik bepaalde handelingen uitvoer waardoor die persoon geen ander mens meer kwaad kan doen.

ik vind pesten zo erg dat het soms gerechtvaardigd is om zoiets te doen.

En is iemand op de basisschool dan niet ook te jong om te begrijpen dat pesten fout is?

Ik snap niet waarom je slaan wel op die manier goed kunt praten, maar iets anders niet.

Ik vraag me dus af in hoeverre dat altijd op gaat.

En laat ik geweld nou vrijwel net zo erg vinden en het daardoor eigenlijk nooit gerechtvaardigd vinden om zo iets te doen... (Wat niet betekend dat ik het niet zou doen, maar dat is iets anders, ik zal het niet goedpraten.)

Is te begrijpen, maar toch vind ik het niet gerechtvaardigd. En wat schiet je ermee op? dat ze je de volgende keer harder aanpakken? :S

Ik vind pesten ook niet 'fout'.

Ik denk dat we trouwens altijd bij onszelf moeten blijven. Waarom plegen we geweld? Wat bereiken we ermee? Hoe kunnen we zoiets doen?

Kijk je hebt menselijk geweld en dierlijk geweld. Menselijk geweld is iemand in elkaar trappen omdat ie een Lonsdale trui draagt, of Irak met een oorlog bevrijden omdat de mensen er zo te lijden hebben.

Dierlijk geweld is niet beredeneerd, het is niet eens geweld in feite, het dient een doel.

Pesten dient misschien ook een doel, verkrachting dient ook een doel. Je hoeft iemand ook niet nodeloos in elkaar te rammen, maar verbaal geweld is ook geweld, pesten is absoluut ook geweld, voor mij althans, dus dan kun je je best op een vrij dierlijke manier verdedigen vind ik, zonder je daarvoor te hoeven schamen.

Maar goed, ik zeg ook, nu zou ik dat denk ik niet meer doen, omdat ik nu de kracht heb geestelijk weerstand te bieden. Ik kan me voorstellen dat tieners dat nog niet hebben. Die worden geestelijk afgebroken door zulk gedrag van medeleerlingen.

Dus ik vind dat je best iets mag doen. Dat is natuurlijk heel wat anders dan zomaar iemand in elkaar trappen, want dat is gewoon vreselijk.

Ik denk dat je alles zo kunt draaien dat het een doel heeft. En dan zou elk geweld (in jouw ogen) in feite dus niet eens geweld zijn?

Een volwassene kan net zo goed geestelijk afgebroken worden door bv. collega's. Als je maar lang genoeg gepest wordt, dan breek je vanzelf een keer, denk ik.

En ik vraag me af of jij idd echt die geestelijke weerstand kunt bieden, je zegt zelf dat je nauwelijks contact hebt, dat je die drang nauwelijks hebt en dat je manier van communiceren met mensen vooral theoretisch is geworden, enz. Ik denk dat dat manieren van jezelf beschermen zijn en dat doe je niet voor niks. Denk ik.

mja. je kunt mensen wel bewust maken van wat ze doen denk ik, want dat zijn ze vaak niet, maar ik heb er verder wel vrede mee.

Dat zou kunnen. Ik heb woensdag een intakegesprek bij het Riagg. Good enough for ya? :D

Dat hoef je niet te denken, volgens mij IS dat zo ;)

Dat is ook een beetje wat ik bedoelde. Er is geen reden om geweld te plegen, maar als je al gebroken bent en je denkt dat het een oplossing brengt, is er geen reden om het tegen te houden denk ik. Dan heb je natuurlijk wel heel veel te verwerken, alsnog, maar als het je een kans geeft...:)

Er zit ook wel iets in, maar je DENKT dan wel dat het een oplossing brengt, maar volgens mij is dat helemaal niet zo. Volgens mij kun je als "slachtoffer" beter je zelfvertrouwen vergroten, en aan karate oid gaan doen, kun je je meteen afreageren. Maar als je dan dat zelfvertrouwen hebt, dan doet het pesten je niks meer, en als de pesters dat doorhebben, en ze zien ook echt dat het je niks doet, dan hebben ze volgens mij niet veel reden meer om je te pesten. En ik denk dat dat eerder een oplossing is dan terugslaan. want juist door terugslaan weten zij dat jij het erg vind, en gaan ze alleen maar door. maar goed, dat is dan weer mij theorie...

het ligt ook een beetje aan de situatie natuurlijk. maar op het moment dat je constant gesard wordt, iemand roept je telkens na, scheldt je uit, beledigt je, lacht je achter je rug om uit, doet nare dingen, dan is er op een bepaald moment niets anders meer tegen te doen, zeker als je gewoon een jaar of 14, 15 bent.

ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich gedurende hun leven geestelijk zo bekwamen dat ze weerstand kunnen bieden tegen dat soort onmenselijke praktijken, maar ik ga het A mezelf niet opdringen en kan me B niet voorstellen dat er veel van zulke mensen zijn.

het is meer zo dat pesterijen afnemen met de leeftidj denk ik.

ok klopt :P bij mij is het ook pas echt gestopt sinds ik nu op een andere school zit enzo, waar iedereen al wat ouder is enzo. (rond de 20). En nu worden mijn ogen pas echt geopend :P eigenlijk word ik nu pas echt kwaad op iedereen, achteraf gezien. best wel raar :P btw. t stukje dat ik ga schrijven is ook voor de schoolkrant van mijn vorige school bedoeld :P voordat er dadelijk enige verwarring ontstaat ;)

(y)

gelukkig ben ik niet kwaad :)

ik word sowieso maar moeilijk boos en lang duurt het ook niet :)

da lijkt me wel fijn :P
ik heb nouw zoiets van: WAAAAROOOOOOOOOOOM!?!?! :P
en dan kan ik kwaad worden op iedereen die mij gepest heeft vroeger en dat zijn er echt veel.
Ik denk ook dat als ik niet gepest zou zijn, dat ik nu (sociaal) ook niet zo'n wrak was geweest, en daar kan ik dan kwaad over worden. En meestal blijf ik ook erg lang kwaad enzo... maja... :P

ja is ook heel fijn. ik heb mijn pesters wel lief hoor. vooral omdat dit sootr dingen me juist hebben laten inzien dat er ook nare kanten aan deze wereld zitten die veel mensen niet zien. soms mag je voor nare dingen ook wel dankbaar zijn!

Waarom ben je ze daar dankbaar voor...?

misschien wel, maar ik ben ze ZEKER NIET dankbaar. ik zit nu met mezelf zwaar in de knoop door die ******* en daar ben ik niet echt niet blij mee. Zij kunnen gewoon doorleven alsof er niks aan de hand is, maar ik daarentegen heb nooit geleefd. en ik weet niet hoe dat moet. ik zit sociaal ook in de knoei, want ik heb ook geen flauw idee hoe je vrienden moet maken, enz. enz. omdat ik nooit echt vrienden heb gehad. en veel dingen weet ik niet en begrijp ik niet, die voor anderen normaal zijn. ik mis zwaar sociale vaardigheden volges mij...
en ik zie dingen nu uiteindelijk wel duidelijker, maar ik vraag me af of het niet vertekend is, de wereld hoe ik die nu zie. en daarom zie ik niet in waarom iemand die pesters dankbaar zou moeten zijn...

sorry voor de up, maar ik zie nu deze post pas.

Ik heb mijn pesters absoluut niet lief, ik ben ze niet dankbaar. Sterker nog, ik heb een godsgruwelijke hekel aan ze. Door hen heb ik geen jeugd gehad, ik weet niet hoe het is om buiten te spelen, verstoppertje te doen met je vriendjes. Ik weet niet hoe het is om 's middags uitgenodigd te worden bij iemand, ik weet niet hoe het is om vadertje en moedertje te spelen.
Geloof me, ik zou er erg veel voor geven om dat te weten, het is verschrikkelijk om geen besef te hebben van dat soort dingen. Ze hebben mij mijn jeugd ontnomen, ik kan ze daarvoor echt niet dankbaar zijn.

Ik vind dat je heel hard moet zijn, beschrijf het verhaal van iemand die jaren lang gepest is.. beschrijf de gevoelens die je voelde in die tijd. De onmacht en verdriet. Ik ken de gevoelens wel voor een deel, mijn basisschooltijd was ook niet geweldig.
Ik vind wel dat je absoluut niet het praat-verhaal moet gaan ophangen... word agressief. Vertel dat het verschrikkelijk is, doe dat met beeld en woord.
Van al dat gepraat duurt het nog jaren voordat wij door gaan krijgen hoe erg chronisch-pesten is...
Ik moest altijd praten met degenen die mij pesten, en vervolgens loop je het schoolplein af en ze beginnen weer met een factor 10 erger.

Kortom: beschrijf een agressief verhaal, in duidelijke zinnen! Draai er niet omheen, en laat vooral geen verdrietige details weg!