Dat, ik denk dat er niks is en dat je je ook niet realiseert dat je dood bent dus dan weet je het eigenlijk niet echt ofzo... nja ik kan het niet echt uitleggen hoe ik daar over denk :s

Nee, ik denk het niet. Ik ben misschien alleen bang om vroeg dood te gaan, zodat ik heel veel dingen niet gedaan heb die ik wel wilde doen. Aan de andere kant boeit dat natuurlijk geen flikker, aangezien ik toch niets meer erg kan vinden als ik dood ben.

neuh.

Ik geloof niet in die onzin dat als je niet gelooft, je niet naar de hemel gaat. God is echt niet zo'n rotzak die een selectie gaat maken. We zijn toch zogenaamd allemaal gelijk?

En ik geloof zelf niet, maar daar geloof ik wel in :p

Verder ben ik wel altijd bang dat een belangrijk persoon komt te overlijden. Er zijn wel mensen in mijn omgeving overleden, maar niet die heel dicht bij mij stonden (zoals mn ouders, mn zusje, mn vriend en later mn eventuele kinderen). Je hoort het zo vaak dat mensen vroegtijdig doodgaan (n)

ik ben niet bang om dood te zijn (al kan ik me daar helemaal geen voorstelling bij maken, en maakt dat het toch weer een beetje eng), maar wel om dood te gaan . Dat lijkt me namelijk zo eenzaam. Er kunnen nog zoveel mensen om je bed zitten: doodgaan moet je alleen doen...

En dat anderen doodgaan ben ik wel bang voor, al iets te vaak meegemaakt... :(

Ja, want ik zou het verschrikkelijk vinden als ik me eerst zes jaar door de middelbare school heb moeten worstelen en dat ik dan daar maar zo weinig profijt van heb gehad.

Nee, ik ben wel benieuwd hoe dat dan voelt.

Doodgaan lijkt me niet eng, maar ik ben wel benauwd voor wat er daarna komt, dat het weer overnieuw begint.

Ben niet bang om dood te gaan, maar als het even kan voorlopig nog even niet. Heb nog teveel plannen.
Ben soms wel bang voor de manier waarop ik doodga. Laten we maar hopen dat het zo snel en pijnloos mogelijk is.

Soms schiet zoiets wel door me heen zo van "Stel dat ik morgen dood ben..." en dan denk ik meteen: "Nee, ik wil nog lang niet dood..." Maja, of dat angst is?

Maja, verder heb ik geen angst om dood te gaan. :)

Nee, daar ben ik niet bang voor. Sterker nog, het maakt mij geen barst uit als ik morgen dood val. (y)

Ik dacht altijd van niet (m'n eigen dood niet, die van anderen wel), maar vorige week heb ik twee keer serieus gedacht dat ik dood ging en dat vond ik ontzettend eng.
Dus blijkbaar ben ik er toch bang voor. Maar het is niet zo dat ik dan vanaf nu niet meer durf te slapen oid. Het is gewoon dat ik liever niet wil dat het al afgelopen is.

Dood zijn vind ik geen probleem. Dood gaan... zolang het maar gebeurt zonder dat ik het merk

tenzij ik neergestoken word door een geliefde, dat lijkt me de ultime manier om dood te gaan.

bang ben ik in ieder geval niet. Maar zoiets weet je pas als je dood aan het gaan bent...

:| klinkt alsof je niet blij bent met je leven?

of ik er bang voor ben nee,
of ik dood wil nee

maar er zit een belangrijk verschil tussen bang zijn en niet willen

ja best wel.

en het is al zo snel :s (n)

Neuh.

ik ben er niet bang voor, waarom?

live goes on

Nee, ik ben alleen bang voor de manier waarop dat gebeurt.

En zo zit het.

Moet iedereen er blij mee zijn dan?

Niet bepaald, maar je kan ook niet verwachten dat iedereen blij in de heuvels rent zoals Julie Andrews in "The Sound of Music."

Het leven is nu eenmaal 90% ellende en 10% blijdschap (ik zeg blijdschap, omdat ik niet in geluk geloof, want ik heb nooit euforische geluksgevoelens ervaren).

Dat vind ik wel een sterk punt, verder interesseert het me vrij weinig.

ja dat ben ik, op alle mogelijke manieren die in dit topic genoemd worden, om alle genoemde redenen, en om meer.

Nee.

Nee.

Ligt eraan op welke manier, ik heb me vader echt zien lijden zo erg dat ie euthanasie heeft gekregen. En door zoveel pijn wil ik niet gaan om te sterven. dus ben wel beetje bang

Nee

Toen ik klein was kon ik er niet van slapen zo bang was ik, ik denk overal te veel over na. Maar nu eigenlijk niet meer.

Op dit moment niet, maar als ik geconfronteerd word met de dood, bijvoorbeeld door dood familielid, kan ik er wel bang voor zijn, en dan niet een uurtje, maar dagen of weken. Omdat ik bang ben voor onbekende dingen. En niet weet waar die mensen dan heen zijn, zegmaar.

Verder ben ik eigenlijk alleen benieuwd. Omdat ik na mijn dood pas weet of er wel of niet iets is/komt na de dood. En wat ik al zei, dat ik niet van veranderingen houd.

Absoluut niet, ik heb ook niet het gevoel dat ik wat gemist heb.

Als ik morgen dodelijk verongeluk dan kan ik met trots terugkijken over wat ik allemaal heb bereikt. Natuurlijk had ik sommige dingen beter anders kunnen doen.

Zolang ik leef ga ik gewoon door het met realiseren van grotere levensdromen.

weet je dat wel heel zeker?

Nee, ik ben meer bang om hoe en waaraan ik dood ga. Maar ook geen slapeloze nachten daarover. Ik denk niet dat er iets is na de dood dus dan ben ik er ook niet bang voor.

Ligt eraan.. Als ik zou horen dat ik nog maar 1 maand te leven heb dan ben ik er denk ik wel bang voor.. Niet voor de dood zelf maar voor het leven dat ik dan nog helemaal niet heb geleefd, om dat af te sluiten. Maar als ik over 50/60 jaar wel lekker heb geleefd heb ik er denk ik wel vrede mee. :)

Ik ben niet bang om dood te gaan, ik ben bang om niet te leven

Het enige wat ik zeker weet is dat ik niets zeker weet.

Filosofisch heur.

Socrates, toch?

volgens mij aristoteles.



Ik ben bang ja. Geen allesverlammende altijd aanwezige angst, maar toch; ik wil niet sterven, nu niet en nooit niet. :p

Niet 'bang' voor de dood opzich, nee. Maar ik zou het wel graag zo lang mogelijk willen uitstellen (tot ik bejaard ben) en ook op een niet-lompe (lees: struikelen op straat en je nek breken) of pijnlijke manier doodgaan.

Nee, ik ben wel benieuwd, maar niet bang. Waarom zou je trouwens ook?

Daar ben ik helemaaal niet bang voor.
Dat zou gewoon het einde zijn, game over.punt.

Dan kan ik terugkijken op een leven waarin ik een hoop leuke dingen heb gedaan en meegemaakt.

Gaat het nou om angst voor wat er na de dood is, of om bang zijn om nu al het leven te moeten te laten?

Voor de dood zelf ben ik eigenlijk niet zo bang. Het is de natuur, iedereen gaat ooit dood, enz. Vroegtijdig sterven is wel heel vervelend, maar als ik morgen door een vrachtwagen wordt overreden, dan ben ik niet echt bang geweest voor de dood. Ja, misschien een paar seconden. Ik denk wel regelmatig na over ziektes die je kunnen vellen. Maar om nou te zeggen dat ik er bang voor ben...

Over wat er na de dood kunt kun je niets zeggen. Dus het is niet meer dan normaal dat je daar over twijfelt. Misschien dat je toch aan iemand of iets verantwoording af moet leggen. Misschien dat het leven na de dood wel verschrikkelijk is. Of - misschien nog wel het ergste - is er helemaal niets. Dus dat je daar een soort van angst voor hebt lijkt me niet echt vreemd.

In het dagelijks leven ondervind ik er in ieder geval nooit last van. :)