Met als verschil dat de kluizenaar wel het licht kan waarnemen, maar de undrino niet.

Ik beweer niet dat blauw licht niet zou bestaan omdat blinden dat niet kunnen zien. Ik heb alleen gesteld dat iemand die blind is het kleurbegrip op een andere manier moet leren kennen dan iemand die wel ziet. Iemand die ziet leert kleuren kennen aan de hand van voorbeelden, bijvoorbeeld een of ander voorwerp dat een bepaalde kleur heeft, maar iemand die blind is kan een kleur uitsluitend als een naam leren kennen. Het is namelijk niet mogelijk om een kleur op een andere manier dan door te zien waar te nemen. Iemand die ziet zal bij het horen noemen van een bepaalde kleur meteen die kleur als het ware voor zich zien, dus voor zo iemand is kleur een tamelijk concreet begrip, maar iemand die blind is kan zich geen concrete voorstelling van een kleur maken. Voor iemand die blind is zal kleur dus eerder een abstract dan een concreet begrip zijn. Het begrip is in beide gevallen hetzelfde, maar de betekenis die er aan gegeven wordt is in beide gevallen verschillend. In dat opzicht zal het begrippenkader van een blinde in een aantal gevallen afwijken van iemand die wel kan zien, omdat een blinde sommige begrippen op een andere manier moet zien te vormen dan iemand die wel kan zien.

Hoe kom je daar in godsnaam bij?

okay, een feit is iets wat erkent is door meetbare resultaten.
En zo z'n bestaan claimt.. maar hoe zit het dan met dat gene wat we niet direct kunnen registreren maar er toch is?

Let's say: bovennatuurlijke?

En hoe gaan filosofen om met religie?

In het christendom wordt alles wat er in gezien als feit terwijl het niet bewezen is.

Alles dat we niet kunnen registreren heeft per definitie geen invloed op onze wereld en is dus niet relevant.

een feit is niet hetzelfde als iets dat 'wordt erkend door meetbare resultaten'.

En bovennatuurlijke zaken kunnen wel degelijk invloed hebben op onze wereld, denk maar aan alienontvoeringen :)

Een alien-ontvoering is niet bovennatuurlijk.

Maar de aanwezigheid van geesten wat door groepen mensen worden gezien(en in paar gevallen ook de nodige toestanden veroorzaken) is wel bovennatuurlijk, hoe zien filosofen het dan?

Dus zoals Nietsche al zei: God bestaat niet.

Ik spreek niet voor alle filosofen, maar het is heel simpel. Totdat geesten daadwerkelijk worden waargenomen, is er geen reden om aan te nemen dat het meer dan waanbeelden zijn.

Ik weet niet of Nietzsche dat bedoelde met zijn uitspraken, want ik heb geen Nietzsche gelezen. Een god zou wel invloed uit kúnnen oefenen.

Maar God als opperwezen volgens de filosofen dan nooit kunnen bestaan want het is nooit waargenomen dat Hij/Zij/Het bestaat. Dus is God geen feit slechts een illusie.

Ze zijn waargenomen, zelfs gemeten en toch worden ze niet gezien als feit. Toch een interesant gegeven.

Filosofen zijn het zeker niet allemaal met elkaar eens, maar ik zou zeggen dat het andersom is. Het is niet zo dat iets dat (nog) niet is waargenomen per definitie niet bestaat, want dat zou betekenen dat bijv. elektronen in 1800 niet bestaan zouden hebben en dat lijkt me onzin. Wel is het zo dat er geen reden is om aan te nemen dat iets bestaat, tenzij het is waargenomen of er in ieder geval een plausibele theorie is die het bestaan van het verschijnsel voorspelt.
Oh, in welk peer-reviewed tijdschrift is melding gemaakt van de observatie van geesten?

gezien op Discovery.

:D

communicatie is maar onmacht.
zo leeg als we van binnen zijn, zijn we chaotisch naar buiten.

het is maar geloof, we geloven erin dat het de waarheid is.
binnen dat geloof is het waarheid.. we nemen het geloof maar voor waarheid aan omdat het logisch lijkt.

je kunt één ding wel voor feit aannemen.
het bestaan is conflict, waar het niet bestaan vredig is.
vanuit emotioneel perspectief in ieder geval.

verder is vrijwel niets echt duidelijk.

en zelfs hierover valt te debatteren, aangezien niet iedereen het met me eens is.
maar dat doet er niet toe. filosofisch denken is leuk, maar geenszins belangrijk.

Ik snap de link tussen het niet bestaan van een waarheid en onduidelijkheid niet echt.
Naar mijn mening is het de werkelijkheid die niet bereikbaar is, maar dit betekent toch niet dat alles daarom onduidelijk is en dat waarheid niet bestaat. Bovendien zijn er genoeg dingen die je voor waar aan kan nemen, omdat die waarheid is gebaseerd op een intersubjectiviteit.

er bestaat ook wel een waarheid, dat heb ik nergens ontkend.
en vrijwel niets is ook echt duidelijk voor ons, omdat er geen 'echte' zekerheid is.

Maar dat maakt niet zo veel uit, omdat we de 'schijnzekerheid' kunnen gebruiken voor nuttige dingen, zoals de computer waar je nu achter zit.

hoezo nuttig?

Nuttig als in, het maakt onze levens beter/gemakkelijker.

zelfs daar kunnen we niet zeker van zijn.

ik sta bekend als een pessimistisch, zelden lachend figuur.
kun je dan spreken van een goed of gemakkelijk leven? relatief gezien misschien wel. iig wat het gemakkelijke gedeelte betreft. welvarend land, geen honger, onderdak, luxes etc.
toch kan zo'n leven ongemakkelijk zijn door geestelijke problemen, stoornissen, you name it.

waar het leven geen zware fysieke lasten of lichamelijke tekortkomingen kent kan het alsnog zware mentale lasten en tekortkomingen kennen.

tip: kijk de film 'equilibrium' eens

Ja, maar mensen met psychisiche problemen (lees: mensen die niet kunnen relativeren) heb je in 'arme' landen ook. Alleen daar heb je ook nog eens armoede.

Lijkt? bepaalde religieen zijn gebaseerd op gewoonweg sprookjes. Hoe moet ik iemand serieus nemen als die persoon in een religie gelooft dat Mozes de zee tweeen spleet. En Jesus over water liep, om maar een paar te noemen.

het bestaan is geen conflict. In jouw perceptie is het misschien een conflict maar niets blijkt uit dat dit gegeven een feit is.

Je doet hier 7 beweringen, waarvan minstens twee absoluutheids claims. En dat alles in een stukje dat volgens jou moet bewijzen dat je maar één ding zomaar kunt stellen. Nemeniekwalijkhoor. :P
en dan heb ik het niet eens over de concepten die je blijkbaar toch gedefenieert acht: "(on)macht," "we," "conflict," "echt duidelijk" en wat niet. Ga anders eens wat grondiger te werk.

De schijnwerkelijkheid die kazet nagorra aanhaald kan inderdaad nuttig aangewend worden. hoewel je dit volgens mij zelf ook wel had kunnen bedenken, gaat het er hier om dat we een patroon in de wereld om ons heen kunnen herkennen en aanwenden naar onze wensen. jou pessimisme is dus totaal irrelevant voor de betekenis van het woord 'nuttig' dat we gebruiken.

Het woord 'beleving is hier waar het om gaat. zowel onze 'waarheid' als de dingen die we er mee doen (zoals computers bouwen) vallen binnen onze beleving.

dat niet bestaan vredig is, is een beetje een loze kreet, want niet bestaan valt hoe dan ook buiten onze beleving. vrede echter, moet ervaren worden om aan haar defenitie te kunnen voldoen.

Je kunt wel vervallen in je goedkope, eindeloze sceptisisme, en de beleving in twijfel trekken, maar zoals gezegd, dan zul je toch grondiger en beter je best moeten doen, want op het moment betwijfel je alleen de dingen die je uitkomen, en ga je maar stilletjes voorbij aan alle aannames die je zelf nodig hebt.

Zoals JaJ zegt het gaat om beleving. Beleving van (wel degelijk) een absolute waarheid die we kunnen waarnemen in onze fantasie. Soort van Plato idee eigenlijk. Waarheid kan niet in spreektaal zitten omdat dat alleen maar een impressie is. Je kan iets in je fantasie 99% accuraat uiten, maar door een waarheid die je 'observeert' op te breken in woorden of beelden doe je afbreuk aan de waarheid ervan. Dus als jij zegt, de aarde draait om de zon, kan dat mij inspireren om te denken dat de aarde wellicht een baan om de zon maakt, maar dan toch komt het inzicht zelf van binnen. Soort Socrates idee. Mijn conclusie is dat er wel een absolute waarheid bestaat maar deze niet in spreektaal is uit te drukken.

Mijn conclusie is dat er wel een absolute waarheid bestaat maar deze niet in spreektaal is uit te drukken.

Dat klopt, maar absolute werkelijkheid is ook niet waar te nemen. Bij waarneming gebruik je als het ware een filter om de dingen die je ziet te ordenen, in te delen. Een goed voorbeeld hiervoor is dat van een eskimo die sneeuw laat zien aan een westerling en hem vraagt wat hij ziet. De westerling antwoord natuurlijk: sneeuw, maar voor de eskimo bestaan er 9 verschillende soorten sneeuw, die hij dan ook allen verschillend waarneemt.

Dat is juist een heel slecht voorbeeld, omdat je een definitiekwestie aanstipt en geen verschil in de waarneming. De essentie schuilt 'm in het feit dat je nooit kunt garanderen dat je waarnemingen betrekking hebben op de werkelijkheid.

Berkeley? Juist als je praat over 'wat is werkelijkheid/feitelijkheid' is dat toch een filosofisch standpunt dat je mee moet nemen. Al is het alleen al omdat het een extreem denkbeeld is dat doorgaat op dat waar sommigen hier al aardig mee bezig zijn: het ontkennen van een absolute werkelijkheid.
(en waarom zou je ook niet, als je tenslotte al gesteld hebt dat we niets met zekerheid kunnen zeggen over deze "absolute werkelijkheid" :p)

http://en.wikipedia.org/wiki/George_..._to_philosophy

Dat is juist een heel slecht voorbeeld, omdat je een definitiekwestie aanstipt en geen verschil in de waarneming. De essentie schuilt 'm in het feit dat je nooit kunt garanderen dat je waarnemingen betrekking hebben op de werkelijkheid.

waarneming;de voorstelling;de bewustwording en de associatieve verwerking van een door een der zintuigen ontvangen prikkel (http://www.mijnwoordenboek.nl/vertaal/NL/NL/waarneming)
Het is geen definitiekwestie, maar wel degelijk een kwestie van waarneming. Het is immers zo dat de eskimo's dingen anders definieren, omdat ze het ook anders waarnemen. Waarneming is niet enkel kijken, maar ook verwerken en dit gebeurd via verschillende 'filters'.

De werkelijkheid afdoen als onbereikbaar, omdat je het nou eenmaal nooit zeker kan weten dat ie er is, vind ik een beetje een dooddoener. Er zijn immers veel duidelijkere argumenten tegen het bestaan van een bereikbare absolute werkelijkheid.

Nee, een eskimo neemt sneeuw niet anders waar dan een westerling. De eskimo is de enige die de moeite neemt de verschillende types te categoriseren. Voor de virtuoze gitarist zijn er vele verschillende soorten gitaren, maar voor de jumpstylefan is het gewoon allemaal "gitaar". Dat heeft niks met waarnemen te maken.

Ach, het is wat kinderachtig uitgedrukt, maar je snapt best wat ik bedoel.

één iets.. waarom moet vrede 'ervaren' worden?
is het niet sereniteit, verlichting, rust?
meditatie is een methode om je geest 'leeg' te maken.. en juist dat leidt tot 'innerlijke vrede'
je geest is pas echt leeg als hij niet meer actief is (wat het geval is als je hersenen niet meer functioneren)

sereniteit, rust en bovenal verlichting zijn woorden waarvan de betekenissen onlosmakelijk met een ervarend (waarnemend) subject verbonden zijn. zo ook 'vrede.'

inactief staat in contrast met actief en het functioneren van de geest/hersenen bestaat juist uit het waarnemen van contrasten in de breedste zin van het woord. als vrede dus inactiviteit is, wordt het waargenomen uit dit contrast.

trouwens, als we even aannemen dat de geest in de hersenen ligt, dan is de geest niet 'leeg' of inactief als de hersenen niet meer functioneren. de geest is er dan niet meer, dat is iets fundamenteel anders. onnodig te zeggen dat is dat niet is, ook niet iets kan zijn, zoals 'vredig'

"Yeah, and I saw Jenifer Lopez with three tits on the internet last week" aldus een karakter uit de film Bad Company in reactie op eenzelfde bewering.

Het is wel nuttig om te kijken of infotainment kanaal Discovery het had over meningen of feiten. Waarschijnlijk citeerden ze zoals gebruikelijk bij programma's als A Haunting een niet al te begaafde Amerikaanse fundi die zo heilig geloofd in goden dat ze ook geloofd in het bestaan van demonen. Onder de juiste omstandigheden (zoals uitzichtloos voor je uit staren in een houten hutje in het achterlijke midwesten van de VS) zal men dan logischerwijs de illussie van het waarnemen van een demoon hebben.

Dit bewijst hun bestaan echter niet, in tegendeel.

Het is zo'n logische stap in controleren van je bronnengebruik dat ik eigenlijk er van op kijk dat je ermee aan komt zetten.

innerlijke rust heeft te maken met zo min mogelijk waarnemingen.. geen afleidingen, geen ongewenste gedachten.. zo min mogelijk verwerking van informatie.

en tuurlijk, innerlijke rust 'ervaar' je niet op het moment dat je geest inactief is.
het is een vorm van rusten die elke vorm van waarnemen/ervaren uitsluit. pure leegte.

zo min mogelijk, dat vat het mooi samen, het geeft aan dat je geest altijd actief zal zijn, hoe weinig ook. ook de afwezigheid van veel informatie is een gegeven dat je kunt ervaren, overigens.

punt is, hoe kun jij over deze totale vrede spreken? als het waar is dat in zo'n situatie de ervaringen en gedachten op nul staan, dan kunnen we helemaal niets weten over deze state of mind.

en hoe denk jij uit zo'n staat terug te komen? besluiten kun je het niet, want remember: geen activiteit.

bottom line: de vrede die jij beschrijft is de dood. feitelijk wist je dat al, aangezien je zelf schijnt te denken: "het bestaan is conflict, waar het niet bestaan vredig is."

een andere vraag - die niet zoveel met de aard van vrede te maken heeft - is: waarom lijk jij die nultoestand te verkiezen? zeker, dood zijn voorkomt ongeluk, maar het voorkomt ook geluk.

Het is hierom dat ik jou defenitie van 'vrede, onervaarbaar maar wel een state of mind' afwijs.

wetenschappelijk gezien houdt heel de bestaanservaring op als onze hersenen afsterven. we bestaan niet meer na de dood.

terugkomen uit een coma of gesimuleerde dood kan. uit de echte dood kan niet.

en waarom die nultoestand beter is: idd geen ongeluk meer, en daarbij is geluk ook nog eens van geen enkele waarde meer. geen lust meer. niets meer.

besides als je t lang volhoudt word je misschien wel oud, gerimpeld, kreupel en kort van geheugen.. weinig oudjes in die toestand die nog plezier in t leven hebben.

t leven is een weg waarbij je langzaam afsterft. de dood is oneindig.

'

als de dood toch oneindig is, waarom dan de dood nastreven in plaats iets van je leven te maken? je zult er toch niet langer of minder lang dood om zijn, geen enkele winst.

anyway, toestanden als oneindhigheid aan de dood toekennen is een beetje dommig. jou dood zal voor jou even lang duren als hij kort duurt, namelijk helemaal niet, want bij het hebben van geen ervaringen, wordt ook tijd een beetje een loos begrip.

ik snap dat geluk je in de nultoestand niet zoveel hoeft te interesseren, maar ik vroeg waarom JIJ die toestand nastreeft. jij vertoont nog hersenactiviteit, dus geluk zou jou nog moeten interesseren.

de dood nastreven? - het leven is een voorbereiding op de dood, bewust dan wel onbewust. elk individu beleeft het anders.
maar wat versta je onder 'iets van het leven maken'?
hogerop klimmen in de maatschappij? huisje-boompje-beestje? zoveel mogelijk feesten? zoveel mogelijk vrouwmensen (ode aan armoed) neuken? een carriere droom verwezenlijken? zoeken naar de best mogelijke partner? een machtig iemand worden? herinnert worden in geschiedenisboeken?
al deze voorbeelden hebben wel te maken met keuzes en paden die je bewandelt. maar maak je echt iets?
je maakt een leventje gebaseerd op keuzes binnen een groter systeem, de maatschappij.
en het is dat systeem dat de keuzes biedt.

weetje dat systeem en de opties die het ons geeft bevalt me niet. de westerse maatschappij..
als ik sterk genoeg ben dan maak ik een nieuw systeem, een echte eigen weg.
misschien dat ik dan ook wat geluk proef. tot die tijd ben ik gewoon en probeer ik het hoofd koel te houden.

wat iemand verstaat onder "iets van het leven maken" is me om het even. Jij hebt het echter over het bereiken van zuivere vrede en wat niet, en ik beweer dus dat die vrede zo ongeveer gelijk staat aan de toestand waarin je verkeert als je dood bent: geen enkele toestand dus. In die vrede die jij beschrijft, maak je geen enkele keuze meer. daarom zeg ik: maak keuzes in je leven, ben 'vredig als je dood bent en ben nuiet zo intensief met die vrede bezig zolang je tiojd nog niet daar is.

maar ik blijf erbij dat je een stom concept van vrede hebt :)

zo intensief ben ik er niet mee bezig.. it's just a matter of argument.
en keuzes, jij ook maatje.

hohoho, wat zou de wereld toch zijn zonder stomme concepten :D

Wat een onzin is die memento mori ftw-opstelling.

verklaar je nader

:0 gelukkig. En jah, uiteraard doe ik aan keuzes, maarhet ging me er du smaar om dat iemand in ieder geval keuzes moet maken, in plaats van ergens vredig liggen te wezen. ;)
volgens mij wil je dat niet :)

ergens vredig liggen wezen is toch ook een gemaakte keuze ^^
maar wat is er met T_ID dat zijn inbreng ongewenst maakt?

T_ID is niet echt voor rede vatbaar. Maar dat leidt in ieder geval wel tot lange discussies.

ahh heerlijk toch.

Je positie is puur arbitrair. Roepen dat alle doden zich alle jaren dat ze dood zijn voorbereiden op een nieuw leven is een even (on)zinnige bewering.

Mensen die zich alleen maar voorbereiden op de dood bestaan echter wel, maar die hadden in de eerste plaats al geen leven, dat is een heel andere discussie.


En net als 'filosofiën' als "Als ik mijn ogen sluit, bestaat het licht dat ik eerst zag dan nog wel?" moet dat soort gelul in de ruimte verre van elke serieuze discussie gehouden worden aangezien het niets bijdraagt.