Wat achterlijk dat ik nu pas door heb waar mijn ouders mee bezig zijn. Ze doen het gewoon expres. :) Ze betalen alles voor me, heel makkelijk dacht ik altijd. Daartegenover staat wel dat ik toch constant met een gevoel loop dat ik hen heel dankbaar moet zijn en daarom nooit dingen deed die mijn ouders niet goed vonden.
Maar nu heb ik morgen vrij en ik wil gewoon niet werken en ik hoef van mijn werk ook niet persé te komen, want er is niks afgesproken.
Maar nu moet ik gewoon van mijn ouders :| en dan staan ze heel leuk te schreeuwen en schelden naar me en natuurlijk werkt het, want ik voel me nu nog schuldig ook.
Maar argh ik kan toch niet constant doen wat ze willen, ik word echt gek.

En als ik dan vraag om me vrijheid te geven of zelf mn studie of boeken te betalen of iets lachen ze me uit dat ik dan mijn bankrekening moet plunderen en dat ze dat niet willen of worden ze boos en ze zeggen dat ik dat toch nooit kan betalen.


GEEF ME DAN VERDOMME EENS EEN KANS EN LAAT ME GAAN.

Ik kan het niet thuis bespreken. Ik probeer nu thuis een beetje te praten over dat ik geen twee vakkan ga halen straks. Maar ze maken er alleen grapjes over en ze maken mijn twijfels erger. Ze doen er niet serieus over, ze denken dat ik overdrijf en 'straks heeft ze toch wel twee negens'. Over persoonlijkere dingen durf ik helemaal niet te praten. En echt goede vrienden heb ik niet. In ieder geval geen vrienden met wie ik iets zou durfen te bespreken.

Ik heb eens in mijn studiegids gekeken, en ik moet de helft van de punten halen om door te mogen. Dus het is niet zo erg als ik een vak niet haal. Ik vind het alleen niet fijn om te falen, ik wil alles in een keer halen. Maar ik moet dat opzij zetten en gewoon inzien dat je niet alles in een keer moet halen. Dat ging makkelijker als we tenminste sowieso mogen herkansen, maar ik moet een vier halen en dat ga ik echt niet redden zonder te leren. Maar als ik het niet haal en niet mag herkansen, kan ik het jaar alsnog halen. Hoe het dan met dat vak moet, kan ik altijd nog bespreken. Met een vak is niet alles verloren.
Ik voel me wel dom. Straks ben ik de enige die het niet haalt. Maar dat zal wel niet. En anders maakt het niet uit.

Mijn jongste zusje mag inderdaad meer dan mijn oudste. Maar als ik (of mijn zus) er iets over zegt, horen we alleen dat we ons er niet mee mogen bemoeien. Ze moeten zelf ook maar weten hoe ze mijn zusje opvoeden. Als het straks weer mis gaat zullen ze zich wel realiseren dat hun manier niet werkt.

Ik weet wel dat het niet uitmaakt als ik het vak niet haal. Toch wil ik nog heel veel. Ik wil alletwee de vakken leren. Maar dat red ik gewoon niet. Ik kan een vak goed leren of de twee vakken half. Dan leer ik liever een vak goed. Want aan twee herkansingen heb ik ook niks.
Dus ik ga een vak goed leren en als ik dan nog tijd heb ga ik het andere vak leren. En niet zo druk maken en ook niet denken aan wat je allemaal nog moet doen, want daarvan raak ik in paniek. En daar heb ik niks aan. Dus gewoon rustig blijven ademen en in ieder geval 1 vak halen, dat andere vak komt wel. Toch blijft het wel een beetje knagen omdat ik ze alletwee wil halen, maar ik weet dat dat niet realistisch is. Als het wel lukt (of als ik wel mag herkansen) is het mooi, zo niet dan is er niks aan de hand.
Ik ben bang dat ik iedereen teleur stel. Mijn ouders, mijn vrienden hier. Die verwachten dat ik dat zo even doe, deze studie.

Waarom schaam je je om je verdriet? Je bent niet gek als je huilt. Het is beter om te huilen dan om alles op te kroppen.
Ik vind je niet gek omdat je huilt.

Iedereen bedankt voor de bemoedigende woorden :)

Ik haat het dat men op de negeer stand staat. arrrgh...
Verder voel ik me een dom kind, stom en achterlijk.
Ik heb er geen zin meer in ook.
:'(

Waarom werk ik mijzelf zo ongelofelijk tegen en ben ik zo destructief? 'Geluk' is zo dichtbij, ik hoef er zo weinig voor te doen/veranderen, maar ik doe het niet. Het is net alsof ik mezelf wíl dwarszitten, wíl kwellen, mezelf geluk niet gun.

Bah.

(Y) best netjes. Zie je, het werkt écht ;)

@ nijn: toen ik je to-do lijst zag, dacht ik wow die begint de dag goed. maar toen keek ik naar de tijd, en je hebt het aan het eind van de middag gepost. En nu heb je bijna alles af. Goed joh! (y)

Heb een hele gave rok gekocht vandaag! En voor de rest heb ik echt niets nuttigs gedaan en dat voelt slecht.

*vloekt*
Heb ik de hele dag aan school gewerkt, en nog steeds niets fatsoenlijk af. Oké, ik heb vijf paragrafen wiskunde af nu, maar ik loop er nog steeds drie achter.
En dan nog niet te spreken over scheikunde en biologie en natuurkunde (alledrie een hoofdstuk) en Nederlands boekverslag (moest eigenlijk morgen af, niet eens aan het boek begonnen).
De herfstvakantie is al voorbij. Ik ben ongelofelijk bang, over tweeënhalve week proefwerkweek. Ik ga me helemaal uit de naad werken komende weken, want ik moet en zal goede punten halen!

Noot voor mezelf: als ik geneeskunde wil doen, zal ik harder moeten werken en alles moeten bijhouden!

Dus dat ga ik doen. En nu ben ik kapot en zwaar chagrijnig.
Niet alleen om bovenstaande; mijn beste vriend (tevens ex, maar dat doet er voor mij niet toe) heeft weer iets gekregen met zijn (andere) ex. Dat meisje kan me niet luchten of zien, ze loopt de hele tijd te zeiken als ik en mijn beste vriend afspreken. Ik kan haar niet uitstaan, want ik ben ervan overtuigd dat ze is vreemdgegaan toen ze eerder iets hadden. Maar hij gelooft haar :(.
Ik kan het niet hebben dat hij nu weer voor haar heeft gekozen, want hij verdient iemand beters, iemand die trouw is en niet voortdurend over mij loopt te zeiken. En tevens kan ik het niet hebben dat ze nu denkt aan het langste eindje te hebben getrokken (wat ook zo is, natuurlijk) en dat ze zoveel invloed op hem uit kan oefenen.

Wat moet ik hier nou mee... heeft iemand tips?

Whooe dat was leuk!

Donderdagavond ging ik eerst hem nog bellen, wat hij aan het doen was. Hij was bezig met verhuizen en klussen enzo. Ik zei dat ik hem dan volgende week wel weer zou spreken en besloot dat dat ook beter was. Anders zou het toch weer laat worden enzo. Dus ging lekker in mijn joggingbroek met een fles rose op de bank hangen. Toen kwam een huisgenootje nog bij me zitten en zij had ook rose. Om elf uur belde hij mij op, dat hij in de kroeg zat en eigenlijk had verwacht dat ik er ook zou zitten, of ik naar hem toe kwam. Ik vroeg of hij niet gewoon naar mij wou komen, maar hij wou in de kroeg blijven. Dus heb me maar aangekleed en ben naar hem toe gegaan. Daar nog meer rose gedronken. Ooh het is zo fijn om met hem te zijn, het is zo anders dan met J.
Zo zie ik steeds weer dat J. en ik eigenlijk helemaal niet echt bij elkaar passen, dat we veel betere vrienden zijn dat 'partners'. Met hem gaat alles zo veel makkelijker, het is zo relax. Beetje in de kroeg op een bank tegen elkaar aanhangen. Samen tijdschrift lezen, praten, ouwehoeren. Ik kan zo goed met hem praten, ik verlies soms gewoon mijn grenzen, flap er vanalles uit. Hij gaf me daar echt een lief kusje, ik voel me zo goed bij hem. Om een uur samen naar huis gefietst. Hij is niet met me mee naar binnen gegaan, we moesten allebei vroeg op. Ik heb ook niet geblowt, dat vond ik goed van mezelf.
Echt leuk dat hij me nog belde, dat het ook van zijn kant komt.
Toen ik thuis was nog even bij huisgenoten zaten, ze waren pep aan het snuiven. De spiegel lag vlak voor me en ik had er totaal geen moeite mee. Ik ben vijf maanden clean en het is goed.

Om twee uur gaan slapen, om kwart voor zeven wakker geworden. Een kwartier later werd er op mijn deur geklopt. Twee huisgenoten waren nog wakker en kwamen me wekken. Nog met hen gehangen, toen naar het station gegaan.

Berlijn was echt super, het was zo leuk om al die plekken weer te zien. Alles te herkennen, nog te weten waar de dingen waren. We hebben superveel gedaan in die drie dagen. Echt vanalles gezien. Ik had lekker een hotelkamer alleen, dat was relax. Vandaag zijn we nog naar de dierentuin geweest, hebben we knut bezocht. Lief ijsbeertje, maar wat een heisa er omheen zeg, ze buitten het echt uit. Er was ook een pandabeer, alleen die sliep, dat was wel jammer.
We zaten in de trein toen het 365 dagen geleden was dat mijn vader overleed. Gek, ik voelde er niets bij. Het is al totaal afgesloten, verwerkt.
Jaa, superweekend, ik voel me heerlijk. Jammer dat morgen het leven weer begint, weer naar school, moet nog zo veel prestaties maken, ik heb het echt druk.
Ooh en mijn hondje was superblij toen ze me net weer zag, echt lief.

Ik voel me goed, ik ben gelukkig. Het weekend was fijn, hij is leuk, ik ben niet verliefd. Beter kan het niet. Ik hou van het leven en mezelf.
Ohja en ik heb kleren gekocht in Berlijn, ook een rokje. Toen ik vorig jaar in Berlijn was had ik ook al een rokje gehaald, allemaal berlijnrokjes. Hihihi. Nu ga ik een glas rose drinken en lekker slapen. <3

Ik ben ze zo zat, mijn ge-wel-dig fijne gezin. Gisteravond knallende ruzie en vanmorgen weer, vanmiddag met visite op bezoek was natuurlijk alles alsof er nooit iets gebeurd was en vanavond was het weer raak. Vooral m'n broer, die voelt zich zo ontzettend belangrijk en beter dan de rest. Heeft 'ie altijd al gehad, maar sinds z'n nieuwe studie loopt het echt uit de hand. En wie krijgt er uiteindelijk weer op d'r kop dat alles haar schuld is? Ja, ík. Want IK deed de hele dag niks, IK had de boel moeten schoonmaken voor de visite kwam, IK had de was moeten doen en IK had de honden de hele dag moeten verzorgen. Maar ik doe dat dus niet meer, ik ben het na al die jaren echt zat om de voetveeg te zijn. Ik heb nog 1 hond, mijn lieve meisje. En als ik een klein rondje ga wil ik er best nog 1 extra bij meenemen, da's het probleem niet. Ik kan alleen geen 4 honden tegelijk uitlaten en ik blijf ook niet heen en weer lopen omdat zij te lui zijn om voor hun eigen honden te zorgen. En als ik een groot rondje ga met mijn meisje dan wil ik niet dat mijn arm door 1 van hun honden uit de kom getrokken wordt en ik geen tijd meer heb voor mijn hondje-lief omdat die van hun niet naar mij luisteren en dus al mijn aandacht vergen. Om over de rest van de verzorging nog maar te zwijgen... Later begon m'n moeder zelfs nog te zeiken dat ik alleen maar de kant van m'n vader koos, wat dus verdomme niet waar was. Ik heb hem met sommige dingen inderdaad gelijk gegeven, maar haar net zo goed. Oh, en ze geeft me vooral géén drinken, ze bedient alleen de gasten, m'n vader en m'n broer. Hou dat vol, ik loop vanzelf een keer de tafel omver, want je flikt het me iedere keer weer ook al zit ik dan helemaal ingebouwd achter in de kamer. Als dit je subtiele manier is om me te vertellen dat je me dik vindt en dat ik meer moet bewegen dan kun je het even uitzoeken, ik ben zoals ik ben en ik heb jouw mening niet nodig.

Was ik maar daar, bij de mensen die wel wat voor me betekenen. Of kon ik haar tenminste maar bereiken... Nóg 10 dagen, het duurt te lang...

@ Heksjuh: meer dan je best kun je niet doen. Het is erg jammer dat je ouders er zo lacherig over doen, maar dan moeten ze het maar gewoon merken. Ik zou me op één vak richten en mocht je tijd en energie over hebben, kun je misschien nog even naar dat andere kijken. En anders niet :) Je doet zoveel je kan.

@ Little_lady: }

OT: de activiteit viel mee, het was een soort moordspel in het bos. Ik zat alleen in een stomme groep, want er was een onevenwichtige groepsindeling. En daarna eten. Het ging wel, al was ik wel redelijk gespannen, maarja.

Morgen naar vriendje :)

Op deze manier moet je me straks tegenhouden anders ga ik jouw mama eens even goed de waarheid vertellen Pientje:o

OT: Whoeeeeeeeeee<3 Het weekend was alweer liefde maar dat is altijd, écht altijd ^^ Alleen te kort en a.s. weekend wordt óók kort ;x ik háát kort but it's still beter then nothing.

ik wil gewoon een onvoorwaardelijke knuffel, ofzo
ik wil iemand bij me die gewoon dezelfde inter(r)es(s)e(s/n) heeft. dat we uit de bus stappen in the middle of nowhere, het landschap natekenen, samen verkleumen omdat het toch niet zo slim idee was, en spacen op red hot chili peppers, iemand die verbaal beter is dan mij, mensen die me met mn bek vol tanden kan laten staan zijn zeldzaam, omdat ik een andere definitie daarvan heb. zucht <3
mja. helemaal niemand zo schijnt.

@ LiefsVanHier: ik vind het een goede reactie. Laat je moeder idd maar lekker, zolang jij toch goed voelt? Dat is heel belangrijk! :)

Mijn leven leek even stil te staan; in tegenstelling met dit topic..

@Yana: Dat is een stukje uit de Desiderata, vind de hele tekst erg mooi. :)


Ik ga lunchen en daarna ga ik heel hard met mijn scriptie bezig. :y Vanochtend al besteed aan scriptie-ontwijkend gedrag. Nu heb ik wel mooi boodschappen gedaan en mijn kamer opgeruimd en dat is ook nuttig, maar mijn scriptie komt er niet veel verder mee. :p

Het leren schiet niet op, en ik geloof dat ik scheikunde onderschat.
Ik zie het wel morgen als ik het verknal pech. Of eigenlijk vind ik het wel erg, maar ook weer niet. :o
En alles voor me uitschuiven kan niet. * Hup nu je kop bij je werk, en niet terug kijken in het verleden.

AAAAAAAH er is iets bij gekomen, dat kan ik nou net niet hebben.
Weer 200 woorden in mijn kop gaan stampen. Oke dat moet niet zo moeilijk zijn, maar
ik heb het pas nét gehoord. Verdomme.
Ook maar eens een rijtje maken:

- Frans leren tot half 3
- Hond uit laten tot 3 uur
- Wat drinken, even niksen.
- Half 4 tot half 5 scheikunde
- Frans grammatica, + alles herhalen tot kwart over 5
- Poging doen om aan engels te gaan zitten.
- Kwart voor 6 eten
- 7 uur weer beginnen met engels.
- Half 9 scheikunde herhalen
- Vroeg naar bed.

Shit, ik moet veelste veel stof in een keer leren.
Ik had het zo mooi gepland, en nu valt mijn planning in deuken :(

Soms heb je van die dagen. Dan sta je op en dan denk je "oh, god wordt het zó'n dag" en op het moment dat je dat denkt, weet je dat het juist daarom een kutdag wordt. Ofzo. Wat een gedoe :|

En fijne droom, maar dát zit er dus nooit in. Jammer :(

Echt raar gedroomd vannacht, dat ik verliefd was op P. en hij op mij. :D Daar had ik nou serieus nog nooit over nagedacht, haha. Best een aardige jongen hoor, maar dit :confused: Dat een droom je zo aan het denken kan zetten.

Leren gaat wel redelijk, en dan morgen eindelijk uitrusten. Nog 24 uur *O*. Wat ik vanmiddag nog moet doen:
- alles ordenen en in map doen
- samenvattingen doorlezen
- oefentoetsen maken & nakijken en leren

en ik wil positief denken, dus mag ik van mezelf niet te veel klagen, dan komt het vast goed :y

Ik voel me heel eetbui-gevoelig nu, maar ik wil er niet aan toegeven. Ik wil vanavond niet moeten vertellen dat het niet gelukt is, ik wil trots op mezelf kunnen zijn dat ik het heb wetent e weerstaan. Waarom smst mn vriend nou niet terug? Wat moet ik nou doen? arghh :mad:

Gisteren bij m'n schoonouders de verjaardagen van mijn man en schoonzus gevierd, en dat was leuk en helemaal niet eng (y) :)
We aten huzarensalade en ik kwam er achter dat er een barst in de verpakking zat, maar we namen maar aan dat die er net in was gekomen, dus iedereen at er van. Maar toen bleek de tweede bak ook een barst te hebben, beetje te toevallig. Misschien zijn ze in de winkel omgevallen ofzo, want m'n schoonvader heeft ze niet laten vallen... Niet veel later werd ik misselijk en 's avonds thuis werd het alleen maar erger, paar keer moeten overgeven en vrijwel de hele nacht wakker gelegen door de buikpijn. Maar ik was de enige, verder had niemand ergens last van, dus geen idee of het nu door die salade komt of gewoon door mij. Ik heb wel flink liggen zweten vannacht, dus misschien heb ik gewoon een buikgriepje te pakken.
Rogier is lief :) Hij ging m'n kotsemmer leeggooien en gaf met een elastiekje voor in m'n haar <3

Binnenkort maar eens naar de huisarts, dit is al de vijfde keer dit jaar dat ik 's nachts niet kan slapen en veel moet overgeven. Ik neem aan dat het met m'n PDS te maken heeft, maar misschien heb ik voedselintolleranties waar ik niet van weet ofzo. (De vorige keren kreeg ik het na het eten van pasta, dus ik nam aan dat het daar aan lag.)

Ik voel me verder wel oké, verjaardag was leuk :)

Hoera, mijn laatste werkstuk is af. Tijd voor een paar daagjes rust!

Ik geloof dat het daarnet pas tot me doordrong dat het bijna kapot was. Of nee, dat misschien niet, maar wel hoe erg ik dat vind.
Ik kan echt niet geloven dat ik zaterdag al in Tunesië zal zijn...

De tussenevaluatie was helemaal in orde, alles voldoende(y):) En nu heb ik alweer zin in vakantie, het liefst maandenlang niets doen!

@ Krummeltje, dankjewel :). Ik sta heel stevig in mijn schoenen, maar als dat niet zo zou zijn had ik me er nog meer van aangetrokken. Ik ben nu alleen maar kwaad :o.

@ Zao, haah wat lief ;x.

Ik heb het verpest. Nu begint het weer van voor af aan. Compenseren, avondeten overslaan, ontbijt overslaan, crackers en groente eten, lopen ook al regent het dat het giet en kan je gratis met de bus. Ik had moeten leren vanmiddag, maar het ging niet en ik kan het niet en ik voel me moe en eenzaam. Ik had mijn vriend gesmst, maar hij smste een of ander vaag smsje terug waar ik niks mee kon. Hij snapt het niet. Ik wil slapen en verdwijnen maar eigenlijk ook gewoon gelukkig zijn en ritme en mooi en ik voelde me zo sterk de afgelopen dagen omdat het me lukte. Maar het lukt me niet. Ik kan het niet. Misschien heb ik het wel nooit gekund, dus wat maakt het eigenlijk uit. Misschien dat ik het woensdag maar weer opnieuw probeer. Vandaag en morgen zijn verpest. Ik wilde het zo graag goed doen deze keer. Hoe had ik kunnen denken dat ik dat kon? :(

@Yana: Misschien kan je je vriend voortaan beter bellen als je zo inzit over niet reageren op smsjes of over wat hij reageert? En vind je dat je het hem kwaliteit kunt nemen dat hij je niet begrijpt? Begrijp jij jezelf? Volgens mij ook niet echt. Hoe kan een ander je dan begrijpen? Bovendien weet hij niet hoe het voelt om bv. een eetstoornis te hebben (en gelukkig maar). Ik denk dat hij zijn best doet om er voor je te zijn en dat dat ook het enige is wat hij kan doen... En zoals altijd: het gaat met vallen en opstaan. Vallen is nooit voor altijd, ook deze keer niet. (})

OT: Even weinig uitzicht op verbetering, maar hopelijk komt het ooit weer. Vandaag in ieder geval erg veel samengevat, 't is nog wel grotendeels in het Engels, maar dat is beter dan niets. Vanavond hopelijk nog één of twee hoofdstukken en misschien ook nog wat vertalen. En morgen weer een dag gevuld met huiswerk. Gelukkig vind ik mijn studie leuk.

Ik neem het hem niet kwalijk. En ik belde hem niet omdat ik wist dat hij bij een vriend was. Maar dan mag ik er toch nog wel van balen dat ik probeer hulp te zoeken om het te voorkomen, maar dat het dan als nog niet lukt.

Natuurlijk mag je er van balen, niemand die zegt dat dat niet mag, of wel?
Ik probeerde het alleen een beetje objectiever te bekijken/laten zien.
't was goed bedoeld.

Allrightie. Ik ben toch wel aardig bezig. En ik ga nog veel meer doen! :)
(en ik forum dus ook wel wat tijd weg, maar dat laat ik even buiten beschouwing)

@ Nienna*: dat is echt keilastig, ik heb zo'n soort situatie ook gehad, iets anders (lang verhaal). Ik heb mijn handen ervanaf getrokken als het ware en het heeft me meer gebracht dan ik had durven hopen, maar niet zoveel als ik gewild had. Succes ermee :|

Ik denk niet dat het zin heeft om met zulke ouders echt een serieus gesprek te beginnen. Dat zijn ze al maanden "aan het doen" maar er komt nooit iets van en die keren dat we wel een gesprek zijn begonnen, liep het uit op knallende ruzie en kwam er toch weer niets uit het gesprek...

Maar ik zie wel hoe het allemaal loopt.. Op dit moment probeer ik zoveel mogelijk weg te zijn thuis en dingen met vrienden af te spreken. Ik weet wel dat dit niet de oplossing is, maar op die manier ontloop je wel de stress...

Sorry, je hebt gelijk. Ik reageerde mn frustraties enigszins af op jou. Ik vind het nu even moeilijk om het objectief te bekijken.

Het is echt een geweldig weekend geweest! :D
En nu heb ik een week vakantie, maar daarin wil ik veel doen voor school. Dus, tegen zondag wil ik het volgende lijstje afhebben:

- Boek van Nederlands lezen
- Recensie schrijven
- Boek van Latijn lezen
- Kaft van Latijn in orde maken + vertalingen zoeken/maken
- Alles al leren voor de toets van wiskunde volgende week
- Literaire vertaling maken van tekst voor Latijn
- Alles al leren voor de toets van Nederlands volgende week
- Alles al leren voor de toets van Latijn volgende week
- Eventueel al een deel of alles leren voor de toets van Latijn van binnen twee weken

- Een nieuw downloadprogramma afhalen dat wérkt
- Nieuwe liedjes op m'n iPod zette
- Naar de bib bellen of mailen over dat boek dat stukgebeten is door mijn pup :o

Misschien komt die stress zo, dat heb ik nodig :)

Aargh mijn mobiel is kapot, het display doet het niet echt meer. Maar ik heb al mijn telefoonnummers opgeslagen op de telefoon. Kut, want ik zou D. vanavond bellen maar heb haar nummer nu niet en heb zijn nummer dus ook niet meer. Heel soms doet de display het even, dus ik blijf vanavond maar proberen, als hij het dan doet meteen dingen naar mijn sim verplaatsen. :s

damn.. nu moet ik gaan wachten tot mijn vader klaar is met werken zodat IK hem op kan gaan halen (moet) en daarna kan ik dus pas naar bed.. en ik wil nuuuuuu

Vandaag was half (n) en half (y). Vanochtend kreeg ik een smsje dat een van de jongens van het ongeluk een dwarsleasie heeft en nooit meer zal kunnen lopen. Dat is echt vreselijk, hij is nog zo jong.:( Eerst had ik echt superveel zin in school, maar toen ik bij de bus stond kwam die veels te laat en ik moest staan. En toen we halverwege waren begon er iemand te overgeven, 2 of 3x. Ik raakte half in paniek, ik kan daar echt niet tegen. Het was zo vreselijk vies, ik voelde me eigen direct ook helemaal niet lekker. Maar nu is het weer over.:) We hadden een tussenuur en toen wij in de aula gingen zitten zat J. daar ook. Hij is wel heel leuk, ik richt me gewoon helemaal op hem. Het is misschien niet de meest handige manier om over iemand anders heen te komen, maar ja. Ik keek naar hem en hij naar mij en na een poosje begon z'n vriend ook om te kijken. Die zei wat tegen de anderen en toen begonnen ze te lachen.:confused: Maar ik weet eigenlijk niet wat ik nu moet doen, hoe kom ik verder dan een beetje kijken naar elkaar? Morgen zie ik hem weer.:cool: Vandaag hoorde ik van een meisje bij ons op school, zij is 15, hij is 17 en nu is ze zwanger. Dat vind ik wel een beetje stom, hoe oud is ze nu helemaal?! Maar goed, wie ben ik om daar over te oordelen.

Ik lag gisteravond op bed te denken van wat is nu eigenlijk vergeven? Wanneer kun je het iemand vergeven en hoe doe je dat? :bloos: Wat er met M. en W. gebeurd is, dat is iets wat ik nooit kan vergeten. Daarvoor heeft het me teveel pijn gedaan. Maar men zegt altijd vergeven is niet hetzelfde als vergeten. Maar ik kan het verschil niet zo goed onderscheiden. Is vergeven nu dat je begrip hebt voor dat iemand iets deed, dat je geen wrok meer voelt tegen diegene? Ik hoop dat iemand me dit wil 'uitleggen'.

Bah, het gaat gewoon echt met de week slechter... En hoe hard ik mijn best ook doe om ervoor te zorgen dat ik niet weer in een depressie raak, het zit er gewoon wel aan te komen. Steeds meer wordt mijn beeld over "de mens" bevestigd, al hoopte ik zo erg dat het deze keer eens anders zou gaan. Hij is verdomme uit zijn depressie en gaat vrolijk verder met zijn leven en des te meer ik daarvan zie des te kutter het gaat. Ik haat dit...

@Sjanne067
Even wat gezocht, misschien heb je hier wat aan:


Vergeven is loslaten van hoop dat het anders kon, of anders moest. Het uitspreken van onuitgesproken verwachtingen en teleurstelling kan helpen. Als de verwachting wordt bijgesteld is het makkelijker om te vergeven.

Vergeven is loslaten van alle boosheid, beschuldigingen en oordelen loslaten.
Vergeven is ook loslaten van de pijn en het verdriet.

Om te vergeven moeten we de pijn niet meer ontvluchten of ontkennen maar accepteren en verwerken, en dat betekent echt loslaten.

Vergeven is ophouden het tijdelijke eeuwig te maken.
Houdt niet vast aan de pijn en het lijden wat je niet wilt behouden.

Vergeven maar niet vergeten?
Hoe vaak hoor je dit niet? Hoe kan je vergeven maar niet vergeten? Als je vergeeft vanuit je hoofd, dwz vergeven moet (christelijke opvoeding die het hoogst bereikbare resultaat tot norm voor de massa maakt). Vergeven omdat het moet werkt niet. Als je zegt te vergeven maar je vergeet het niet, dan heb je het niet emotioneel vergeven. Vergeven is loslaten van pijn, verdriet, boosheid en dan de ander een nieuwe kans geven alsof het eerste niet is gebeurt.

“ik wil vergeven, maar…” hoor je dan ook vaak.

Vergeven moet niet.

Om te vergeven.
Vergeven komt haast vanzelf als de boosheid en gekwetstheid is verwerkt en losgelaten.

Om te vergeven moet je jezelf (even) kunnen loslaten, en je kunnen inleven in het leven van de ander, en kunnen voorstellen dat jij die fout zou kunnen maken. Hoe meer je beseft dat je zelf die fout zou kunnen maken, (als je in andere situatie zou zijn geboren, andere kansen en perspectieven had) hoe makkelijker je een ander kan vergeven. En om dat te kunnen moet je je eigen menselijkheid erkennen; je moet erkennen dat je zelf emoties voelt, en de invloed van emoties erkend.

Vergeven is verwerken, of komt door verwerken van pijn, gekwetstheid en angst van de bedreiging.

Om te vergeven …
Kan het uitspreken van de onuitgesproken verwachtingen en teleurstellingen flink helpen. Bij het niet vergeven wordt vastgehouden aan verwachtingen die niet uitkwamen. “Het moest anders, en het had niet mogen gebeuren”. Door het uitspreken van de verwachtingen en teleurstellingen wordt het makkelijker om die verwachtingen los te laten of bij te stellen.

Als we ons nou eens eerst richten op de pijn verwerken en loslaten, dan kunnen we daarna vergeven

Zit wel wat in, vond ik.

En nu heb ik vreemd gedroomd vannacht. Dat ik droom is op zich fijn, maar wat ik droomde niet.
En daar denk ik nu de hele dag al aan. Ik was zo kwetsbaar in die droom en zo voel ik me de hele dag ook. Heel bang en klein. Nu wil ik alleen nog maar in een hoekje zitten, nietsdoen.
Blegh het is lang geleden dat ik me zo beroerd heb gevoeld.

I know that we don't talk.
I'm sick of it all.

And it's you when I look in the mirror.
And it's you that makes it hard to let go.

*O* Klaar! Ik denk nu dat ik het wel ga halen morgen. Nu even lekker tv kijken en slapen, hmm. Ik hou in de herfst/ winter toch zó van mijn lekkere warme bedje :)

Dankjewel :) En ik hoop dat je het leuk heb (gehad) bij je vriendje :):)

OT. 1 slecht cijfer, en meteen weer in de knoop met mezelf. Bang dat ik het niet kan, bang om door te moeten. Maar is opgeven een optie? Aan de ene kant niet, want ik heb veel te weinig geld om m'n eigen bestaan op te bouwen en voor de rest van de vakken haal ik boven verwachting goede cijfers, alles rond de 8. Aan de andere kant wel, dan ga ik de opleiding Verzorgende IG doen volgens het werk-en-leer-traject en heb ik dus meteen een inkomen, en zal ik later full time als verzorgende IG aan de slag kunnen. Want dat zal uiteindelijk toch mijn droombaan blijven denk ik, die ik waarschijnlijk ook uit zou gaan oefenen als ik m'n HBO-V zou hebben. Zonde dus... *Twijfels*

Nouja, eerst maar dat gesprekje met m'n mentor morgen afwachten...:bloos:

Aaaah, jezus. Ik ken ze ook helemaal niets overlaten! Ik krijg net de pfd-versie van ons verslag via de mail en er zijn nog zoveel dingen lelijk aan de lay-out. Echt, ze hebben 3 dagen extra gekregen en ik had het veel liever zelf gedaan! Nu gaat het mórgen pas naar de drukker en moet het vrijdag al af zijn voor het symposium.. Aaagh, ik erger me dood. Ik moet dit mezelf wel afleveren, want dit kost me veel te veel energie om alles zélf te willen regelen. Maar ik wil dat het mooi en goed is. We hebben er zoveel tijd in gestopt, dan moet het ook toonbaar zijn en niet een rommeltje zoals nu. :'(

Doorstuderen is nooit zonde. Je moet je alleen wel afvragen of je na het HBO nog snel terecht komt op de MBO-baan die je misschien veel leuker vind. Ik doe nu HBO en vond m'n stage ook onwijs leuk maar wil heel graag verder studeren en daar zeiden mijn collega's 'dat moet je niet doen joh, je bent een hartstikke goede analist, dat is zonde' en als je verder studeert nemen ze je heel vaak niet meer aan voor werk op een lager niveau omdat je dan te hoog opgeleid bent (of te duur bent).

Ik haat mijn rug. Ik haat dat ik niet weet wat er precies aan de hand is en ik ben bang voor het resultaat van de foto;'s die ik moet laten maken. et liefste zou ik wegkruipen onder een grote steen die mij dan ook flink verdoofd, zodat ik geen pijn meer aan mijn rug heb, en zodat ik er niet zo prikkelbaar en stil van word. Ik vind het ook behoorlijk vervelend dat ik 's avonds geen flesje water meer kan openen, omdat ik de kracht niet in mijn handen heb. MRI anyone?

In één... eh... woord: *O*
Alles gaat prima en ik heb me lang niet zo fijn gevoeld. :bloos:

:D

Aargh fucking gedoe, het is zo rot. De buren zijn aangesloten op onze stroom en dan moeten ze ons betalen. Maar dat loopt al jaren slecht enzo, waardoor wij dus een schuld krijgen. En nu besloot een huisgenoot hun stroom weer uit te schakelen, en een van de buren kan dat totaal niet hebben. Al een paar keer eerder voorgekomen, en dat werd ruzie. Mijn huisgenoot boos omdat hij gewoon geld wil zien, de buurman omdat hij geen stroom heeft. Eerder was ik altijd heel simpel, moet je maar betalen.
Alleen hij woont daar ook en nu sta ik gewoon tussen twee vuren. Hij en die ander kwamen meteen bij ons aan de deur, allebei vet pissig. Heel gedoe, en ik kijk naar hem en hij niet naar mij. Zijn huisgenoot maakt ruzie met mijn huisgenoot, we proberen een beetje te sussen, en hij kijkt me niet aan, hij heeft me helemaal niet aangekeken. Het is gewoon rot, hij hoort bij zijn huisgenoot, en ik bij die van mij. Zij hebben hun argumenten en redenen, wij de onze. Maar ondertussen is hij mijn scharrel en wil ik daar geen ruzie over, ik wil geen ruzie met de buren, ik wil niet dat ons huis ruzie heeft met hun huis. Ik wil er niet tussen zitten, ik wil niet met allebei te maken hebben als er ruzie is. Dan praat ik weer met mijn huisgenoten, met mijn kant, over de situatie, de andere keer praat ik er weer met hem, de andere kant, over. Toen we donderdag in de kroeg zaten hadden we het er ook over en ik vertelde hoe rot ik het vond dat we op dat front bij de tegenpartij horen. Hij zei dat ik het niet zo moest zien, maar hier in huis gaat het er constant over en het is zo stom, soms voelt het bijna alsof ik hem moet verdedigen, omdat ik een andere kant van het verhaal ken. Als ik met J. over hem praat, kan hij alleen maar negatief doen, kan hij alleen maar iets zeggen over het feit dat we geld van hem en zijn huisgenoten krijgen.
Het klinkt misschien allemaal overdreven, maar het is gewoon een big issue hier in huis, omdat de eindejaarsrekening van de energie eraan komt en wij uiteindelijk met z'n allen een paar duizend euro voor de buren moeten dokken. Ooh, het is zo vermoeiend om er tussen te staan. Ik durf hem nu helemaal niet meer te bellen, na het gedoe toenstraks. Rotgeld altijd, het gaat altijd over geld, alles.

[dramaqueen-modus] Ik voel me koud en alleen, want ik zit weer op mijn kamertje. Ik slaap slecht. [/dramaqueen]
En dan nu tanden poetsen en studeren.