“Jij raakt zwanger van dat vriendje van je! Ik hoef niet op jou zoon te passen! Schiet op Bella! Breng Raoul naar de crèche en ga naar school!” Ik zuchtte. Steeds die ruzie’s over Raoul met mama. Ik wist dat ik stom was. Johan had een condoom om moeten hebben. Maar we hadden ze allebei niet en waren allebei aan seks toe. Ik werd niet ongesteld en toen ik Johan vertelde dat ik zwanger was, dumpte hij me. Mama nam me kwalijk dat ik mijn kind niet had laten afstaan. Ze vond me veel te jong voor Raoul en wilde zelf zo min mogelijk voor hem zorgen, alleen om mij te laten voelen wat zo’n kind met je deed. Snel wurmde ik de baby in zijn jasje en deed hem in de draagzak. Hij kraaide van plezier, de draagzak vond hij geweldig. Ik liep de tuin in en gooide de deur achter me dicht. Op de fiets keken veel mensen zoals gewoonlijk mij na. Ze zagen dat ik jong was. Ik had er schijt aan. Raoul was mijn kleine jongen en ik hield van hem. Ondanks de vele ruzie’s wist ik dat mama ook van hem hield. In de verte zag ik dat het licht op groen stond. Ik maakte extra vaart en zag de auto van rechts niet aankomen. De piepende remmen zal ik nooit vergeten. Ik liet het stuur los en sloeg mijn armen beschermend om Raouls hoofdje heen. We smakten op de grond. Nog even was ik bij bewustzijn. Ik zag dat er bloed uit Raouls hoofdje liep. "Shit! Raoul? je mag niet weggaan!" Toen viel ik weg.
Die avond zat ik op de bank bij Stefan thuis. Daan was er ook. Hij had zijn spullen gepakt en Cassey verteld dat hij wegging en ging afkicken. Cassey was geflipt. Maar Daan had voor zichzelf gekozen en was met ons mee naar Amsterdam gegaan. Suzie zat tegen me aan en streelde mijn haren. Stefan en Daan zaten samen op internet. “We kunnen het beste naar die advocaat gaan lief, hij kan ons wel vertellen bij welk gezin Raoul nu is.” Ik knikte afwezig. Daan was op het idee gekomen om Raoul op te zoeken. Hij was nu net een jaar oud, maar het laatste beeld wat ik van hem had was dat hij bewusteloos in mijn armen lag, met het bloed op zijn kruin. Toen ik in het ziekenhuis bij was gekomen zat Stefan naast mijn bed. Ook al was hij degene die ons had aangereden, het was mijn schuld geweest en ik hield van hem. Dat Raoul van me afgepakt was had ik weggestopt. Met mama kon ik er ook niet over praten. Zij had besloten dat ik niet langer voor mijn kindje kon zorgen en had meteen geregeld dat hij naar een tehuis ging. Ik kon niet eens afscheid nemen. Ik haalde alles weer op en schrok toen Suzie aan mijn arm schudde. “Je was helemaal van de wereld, hier een boterham. Je moet even wat eten.” Ik dacht niet na en nam een hap, en nog een. Het smaakte goed, eten, eindelijk weer eten. Ik vergat dat ik wilde afvallen en at de hele boterham in een paar happen op. Suzie lachte. ‘Goed zo! Nog een?” Ik knikte gretig. Nog meer eten, verstand op nul. Suzie bracht me nog een boterham en ik at hem gulzig op. Stefan stond op en gaf me een kus. “Geweldig lieverd! Dat smaakt toch goed?” Ik knikte en zette met moeite een glimlach op. Het smaakte inderdaad goed. Ik wilde meer. Ik wilde niet, ik smachtte naar meer. Ik viste mijn schoenen onder de bank vandaan en stond op. “Euh.. Jongens?” Ze keken op. “Ik ga even een eindje lopen, beetje afkoelen.” Stefan keek bezorgd. “Moet een van ons mee?” Snel schudde ik mijn hoofd. Misschien iets te snel. Daan fronste kort zijn wenkbrauwen. “Jij gaat toch geen gekke dingen doen he?” Ik perste een lachje op mijn lippen en schudde mijn hoofd. “Tuurlijk niet.” Hierna liep ik de hal in, trok mijn jas aan en liep naar buiten.
Bij de Albert Heijn zuchtte ik van opluchting. Hij was gelukkig nog open. Ik pakte een mandje en liep naar de schappen met snoep. Ik pakte blindelings een zooi zakken een gooide ze in het mandje. Bij de chips pakte ik ook wat zakken. Het mandje zat vol en ik ging in de rij bij de kassa staan. De caissière maakte een grapje. ‘Feestje vanavond? Zomaar doordeweeks?” Ik antwoordde niet. “Nou dan niet hoor. Drie-entwintig vijftig alsjeblieft.” Ik schrok van het bedrag. Zoveel? Maar toch rekende ik af.
Toen ik naar huis liep voelde ik me ellendig. Ik had alles in een kwartier tijd opgegeten. Nee niet opgegeten, maar naar binnen gepropt. Daar ging mijn afvalvoornemen. Verdomme, zelfs dat kon ik niet. Toen ik thuiskwam liep ik meteen door naar boven, waar ik me jankend op bed liet vallen. Mijn maag voelde zwaar, ik was misselijk en haatte mezelf. Stefan kwam naar boven en ging naast me zitten. hij sloeg zijn armen om me heen en ik voelde me veilig. Het was weer even zoals vanouds. Hij vroeg niks, ik zei niks. Stefan was geweldig, hij wist meestal waar ik aan toe was. na een tijdje stond Stefan op en liep naar de badkamer. Ik hoorde dat hij het bad vulde en hij trok me overeind. "Zullen we samen in bad gaan? Net als vroeger?" Ik knikte. Samen liepen we naar de badkamer waar Stefan mij uitkleedde. Daarna kleedde hij zichzelf uit en deed het licht uit. Hij stak 2 kaarsen aan enliet zich in het warme bad zakken. Ik stapte ook in bad en ging tegen hem aan liggen. Hij zette de cd-speler aan en Evanescence klonk door de badkamer. Stefan sloeg zijn armen om me heen. Ik sloot mijn ogen. "You don''t remember me but I remember you…"
Na een uur, toen het water koud was, de kaarsen uit waren en de muziek af was gelopen, duwde Stefan mij van zich af. Hij droogte zich af en pakte voor ook voor mij een handdoek. Hij zei dat hij alvast naar beneden ging om thee te zetten. Ik knikte en kwam ook uit het bad. Snel droogde ik me af en trok een hemdje en een boxer van Stefan aan. Toen ik naar de trap liep kwam ik langs de wc. Ik dacht aan al het eten in me en twijfelde even. Ik gaf me over aan mijn gevoel. Ik gaf over.
Beneden zat Chato ook op de bank. Weer schrok ik van haar uiterlijk. Chato stond op en omhelsde me. Lang hield ik haar vast en toen ze weer ging zitten kroop ik tegen haar aan. Stefan kwam uit de keuken, Luna liep achter hem aan. Luna kwam naar mij toe en gaf me een kus en ging zitten. Suzie draaide ondertussen een paar jointjes. “Chato? Hoe is het met... Mama?” Mijn zus schudde haar hoofd. "Ze wordt opgenomen." "In een psychiatrische inrichting." Voegde Luna toe. Ik schrok. Ik sloot mijn ogen en haalde raspend adem. Ik merkte dat mijn handen vastgepakt werden, Even opende ik mn ogen en zag Stefan, die voor me was gaan zitten. De stilte in de kamer was bedrukkend. "Het komt door mij toch?" Luna en Chato wisten niet wat ze moesten zeggen. Daan liep naar me toe en kwam tussen Luna en mij zitten. "Nee Bella, het is jou schuld niet. Jou moeder is gewoon een beetje aan het doordraaien. Er speelt vast wel meer en ze weet niet hoe ze daar mee om moet gaan." Ik wist niet wat ik moest denken of doen. Mijn gevoel en verstand zeiden twee verschillende dingen. Ik werd gek. "Ik wilde gewoon wat afvallen!" Begon ik onbeheerst te schreeuwen. "Alleen wat afvallen! Raoul is mijn kind. Hij moest bij mij blijven!" Iedereen keek geschrokken naar me. "Ik had het gewoon moeilijk! Waarom mocht ik dan niet even bij Stefan blijven? Waarom doet ze zo? Kon ik er wat aan doen dat ik zwanger raakte?" In mijn woedebui was ik opgestaan. Stefan legde zijn handen kalmerend op mijn armen en keek me strak aan. Hij maakte sussende geluiden. Ruw duwde ik hem van me af. "Blijf van me af!" Ik gilde nu. "Ik maak toch alles kapot, Raak me niet aan!" Ik gaf Daan een klap in zijn gezicht nadat hij mijn handen had vastgepakt. Geschrokken deinsde hij achteruit. "Jezus Bella! Wordt even rustig!' Luna was ook opgestaan. Daan kwam weer naar me toe en pakte mijn armen stevig vast. Buiten zinnen rukte ik me los en gaf Daan nog een klap. Nu werd hij ook woedend. Daan vloog op me af en duwde me op de grond. Ik probeerde weer op te krabbelen maar Daan was boven op me gaan zitten. Hij drukte mijn armen tegen de grond. "Nou rustig jij! Beheers je!" Ik probeerde nog los te komen maar het maakte allemaal niet meer uit. Daan was een stuk sterker. Mijn spieren verslapten. Daan merkte het en rolde van me af. Ik keek om me heen. Naar mijn zus, die geschrokken op de bank zat. Naar Luna, die weer naast Chato was gaan zitten en haar over haar rug wreef. Suzie zat nog op de grond, een paar jointjes lagen voor haar. Stefan was niet meer in de kamer. Daan lag naast me op zijn zij. Er druppelde bloed uit zijn neus. Hij trok zich er niks van aan en aaide voorzichtig mijn haar uit mijn gezicht. Ik keek weer naar Suzie. "Mag ik een joint?" Suzie dacht even na en gooide er een naar mij. "Delen met Daan."
Een uur later, rond halftwaalf, ging de telefoon. Suzie nam op.
"Met Suzie."
…
"Hey! We maakten ons al zorgen, waar ben je?"
…
"Hmm, en je blijft daar vannacht?"
…
"Ja is goed joh. Moet je Bel nog even hebben?"
…
"Oke, kusje en pas op jezelf!"
Suzie gaf de telefoon aan mij. Zachtjes vroeg ik Stefans naam. Toen ik zijn stem aan de andere kant van de lijn hoorde was ik opgelucht. Stefan vertelde dat hij even bij een vriend bleef slapen. 'Het spijt me lief, maar ik weet het gewoon even niet meer." Ik snapte hem. Ik was totaal doorgedraaid en Stefan had gewoon even rust nodig. Na een half uur verbraken we de verbinding. Het gesprek had me opgelucht. Het uur hiervoor was ik opgefokt. Bang dat Stefan het zou uitmaken. Ik gaf mijn zus en broer een kus en ging naar boven. Toen ik onder de koude lakens lag begon ik te huilen. Een klopje op de deur zorgde ervoor dat ik stopte. "Ja?" Daan stak zijn hoofd om de deur. "He mooie meid, heb je nog wat nodig?" Ik knikte. "Ja warmte." Daan lachte even. "Daar kan ik niet voor zorgen. Jammer genoeg." Ik keek hem aan. "Jawel hoor, wil je even bij mij komen liggen?" Daan trok even zijn wenkbrauwen op maar trok zijn schoenen uit. Toen hij naast me lag vlijde ik me tegen hem aan. Ik had echt even iemand nodig die er voor me was, waar ik even weg kon zijn. We lagen met onze gezichten dicht tegen elkaar, er hing een rare spanning tussen ons. Met mijn lippen streelde ik langs zijn neus. Ik kuste zijn wang. Daan pakte even mijn kin vast. "Bella, ik zou dit graag willen, maar je hebt..." Ik onderbrak hem met een zoen. Daan gaf zich over aan zijn gevoel en zoende terug. De warmte waar ik naar verlangde kwam.
|
