als een van je ouders homosexueel is is er denk ik wel een grotere kans dat je zelf ook homosexueel/bisecueel zult worden...

Waarom?

Volgens mij is het btw niet iets wat je wordt, maar iets dat je bent.

Ik weet het verder ook niet, ik denk zelf dat het een combinatie van allerlei factoren is, waaronder erfelijkheid, omgeving etc.
Van de 4 kinderen van mijn opa en oma zijn er twee homoseksueel (niet mijn vader trouwens), maar mijn broertje en ik zijn de enige volgende generatie en beiden hetero, in de vorige generatie was er ook geen sprake van homoseksualiteit (maar wel van een streng christelijk milieu, dus dat weet ik dan weer niet zeker).
Volgens mij is er niet iets over te zeggen in de vorm van feiten..

Idd, je bent het of je beht het niet, sorry als dat niet duidelijk naar voren kwam:bloos:

Maar het waarom, tja, ik ken veel homosexuelen waarvan 1 van de ouders ook homo/bi is. Vandaar dat ik da denk...

Ik denk ook wel dat het wel een beetje met de genen te maken heeft, maar goed.. Nog meer mensen met ervaringen..?

ja ik ben ook wel benieuwd eigenlijk..
ik heb nog wel een stelling:
onze moeder vind het allemaal wel best homo's etc.
Maar vind dat je als homoseksueel stel geen kinderen moet krijgen of adopteren..

wat vinden jullie?

btw als je nog ervaring heb zoals ons dan ook graag reageren :)

Als ik kijk naar mijn eigen familie, zou ik zeggen dat mn tante en dr vriendin best kinderen kunnen adopteren, en mn oom en zn vriend niet.. Maar dat ligt er niet aan dat zij de mannen zijn, gewoon aan hun eigen situatie. Dus eigenlijk is mn reactie niet relevant :p.
Over het algemeen vind ik dat homo-stellen (zowel man als vrouw) best kinderen kunnen adopteren, als ze aan dezelfde eisen voldoen als hetero-stellen (behalve dan getrouwd zijn ofzo, dat moet geloof ik ook als hetero-stel voor t adopteren).
Ik zie niet in waarom niet.. Denk niet dat de kinderen er veel last van zullen hebben als ze er vanaf jong mee opgroeien en er open over wordt gepraat.. tegenwoordig tenminste niet meer.

Dat is het punt juist ;) dat roept iedereen wel,, maar in de praktijk werkt dat heel anders hoor..

ach, wat jij bent? een pot toch?

nou, dat klinkt ook nie erg aardig.
Ik vind aan de ene kant dat iedereen het recht moet hebben om kinderen te adopteren, mits je er inderdaar geschikt voor bent en de middelen hebt om het kind een goede toekomst te bieden.
En het kind hoeft er inderdaad niet echt veel leed aan te ondervinden als ie er mee opgroeit.
Maar aan de andere kant, kijk me zussie, zij weet ook nie beter en heeft er tog ook problemen mee, dus ja...
beetje een dilemma...

De situatie van jou zusje en jij is ook niet vergelijkbaar met de situatie waarin een geadopteerd kind dan zit. Jullie hebben een vader en een moeder, die dan beiden homoseksueel zijn. Dat is iets heel anders als dat je 2 vaders hebt of 2 moeders.

Ik vind dat homo's best kinderen mogen adopteren, als ze gewoon aan de eisen voldoen waaraan een hetero-stel ook voldoet.

@konijn: waarom zou een homostel niet getrouwd hoeven zijn en een heterostel wel, dat vind ike cht nergens op slaan. Of allebei wel of allebei niet

Omdat het toch heel wat moeilijker is voor een homostel mo te trouwen.. (ok in NL valt het misschien mee, ik ben daar niet zo van op de hoogte)

De situatie van Qtiej is natuurlijk compleet wat anders dan een kind dat vlak na zn geboorte geadopteerd wordt.. Bij jullie gingen je ouders, voor jullie de 'normale' situatie uit elkaar en dán blijkt je vader homo te zijn.. Niet vergelijkbaar met iemand die opgroeit met twee vaders of moeders en voor wie dat dus de 'normale' situatie is..

Toch beter opletten volgende keer.

Nee, voor mij is de situatie eigenlijk precies hetzelfde.. Ik weet niet beter dan dat mijn ouders gescheiden zijn en mijn vader een vriend heeft.. Zo ver terug gaan mijn herinneringen niet.. Ik was net drie toen mijn ouders gingen scheiden.. Dus op zich komt t vrijwel op hetzelfde neer.. Ik weet niks van die scheiding en aan de ene kant ben ik ook wel blij dak niks ervan gemerkt heb.. Aan de andere kant wou ik dat ik het wél meegemaakt had, misschien kon ik het dan wat beter vatten ofzo.. Maar Zonnebloempjuh heeft dat dus wel en die heeft er ook last van.. Ik denk dat dat in het karakter ligt, en niet aan het feit of je ermee opgegroeid bent of niet.. Ik ben er wel mee opgegroeid..

Ik denk dat het beiden meespeelt.

Daarnaast denk ik dat het toch anders is wanneer je ouders een man en een vrouw zijn, die op een gegeven moment uit elkaar gaan omdat de één homoseksueel blijkt te zijn dan wanneer dat vanaf het begin af bekend is (dus bv. wanneer twee vrouwen of twee mannen een kind adopteren).

Misschien wel.. Ik weet het niet..

Ik vroeg niet wat ik was, maar wie ik ben. Beter lezen dus.
En ik ben niet lesbisch maar bi, nog beter lezen dus!
En dan nog een laatste puntje; het was een retorische vraag.
Zoveel dingen over zo'n klein stukje tekst...

nou die zit ;)

ik dacht altijd dat Qtiej het beter zou hebben later omdat zij ten eerste niks van die scheiding had meegekregen, ten tweede 10 jaar verder zou zijn voordat ze er uberhaupt last van zou kunnen krijgen en dan zou het naar mijn idee wel normaal zijn in deze maatschappij en ten derde dus omdat ze niet beter wist omdat ze pas 2,5-3 jaar oud was toen ze uit elkaar gingen.

Blijkbaar heb ik niet helemaal goed geredeneerd want zij heeft er nu ook last van en daarom dat dilemma, ik weet niet of kinderen die geadopteerd zijn het niet moeilijk gaan hebben. Het word nog steeds niet zo geaccepteerd in de maatschappij en zolang dat zo is zal je altijd scheef aangekeken worden. Daarbij komt nog dat die kinderen op oudere leeftijd hun echte ouder(s) misschien wel willen ontmoeten..
Maar aan de andere kant zie ik genoeg stellen die prima geschikt om als ouder te fungeren en die zou ik het dan ook van harte toewensen..

mens zit niet zo te janken, bi of pot, het is niet het einde van de wereld... een beetje gevoel voor zelfspot zal niet verkeerd zijn:rolleyes:

Dat scheef aankijken, ok, maar ik denk dat als mensen er gewoon open over zijn en ook aan de kinderen uitleggen dat andere kinderen geen twee mama's hebben etc, dat het dan vast wel goedkomt. En dat ouders willen ontmoeten op latere leeftijd, dat komt net zo goed voor bij adoptiekinderen die door een hetero-stel zijn geadopteerd..

Wie loopt er nou te janken. Je kan er niet eens tegen als er commentaar op je geleverd word. Beetje zelfreflectie kan ook geen kwaad!

trouwens, tis offtopic...

ik denk dat ik toch wat beter over weg kan met commentaar dan jij

Waar baseer je dat op?

Jawel, hoe lullig het ook is; het is wel waar. Homosexualiteit is voor een deel erfelijk.

Ja, volgens mij ook..

@ Ingmar en bertbart: willen jullie even anders de discussie voeren over wie nou eigenlijk beter met kritiek om kan gaan..? Dank u :rolleyes:

hmmmz, Pan Am, we hebben eerder in dit topic links gekregen waarin stond dat het niet zeker was of het erfelijk was e.d., heb jij misschien links waar staat dat het wel zo is?

jouw reacties in dit topic... tjee wat reageer je gefrustreerd zeg... kun je er nog steeds niet goed mee omgaan dat je op meisjes valt ofzo?

Homo's en bi's: niet zaniken.

ik heb het niet meegemaakt, maar ik wil wel even zeggen dat een meisje uit mijn klas op de middelbare school hetzelfde als jij hebt meegemaakt. Ik zeg dit gewoon om te benadrukken dat je niet de enige bent.
x fantome

Dankjewel.. (kweet nou eigenlijk niet of dit voor mij bedoeld was of voor Zonnebloempjuh, maar toch bedankt dan :)) Thnx voor de steun :)

Nou daar ben ik het absoluut niet mee eens. Ik heb 2 vaders en 2 moeders en dat maakt mij helemaal geen pot. Ik woon bij mijn 'echte moeder' en haar vriendin. Ik vind het de normaalste zaak van de wereld omdat ik gewoon weg niet anders weet. Toen ik kleiner was ging ik ook een paar dagen in de week naar mijn vader en zijn vriend. Nu zie ik hem minder..maar dat komt meer omdat hij verhuist is. Ik vind dat heel jammer..

Ik ben eigenlijk nooit gepest omdat mijn beide ouders homosexueel zijn. Ik ben dan wel niet uit liefde geboren, maar ik ben wel heel erg liefdevol opgevoed. Iedereen in mijn omgeving weet er ook vanaf..ik weet niet anders. Sjaa ik zie dat het anders kan omdat ik dat zie bij mijn vrienden, maar ik heb het harstikke goed zo en zou voor geen goud willen ruilen.

Ik heb trouwens een ontzettend lief vriendje..dus ben het helemaal niet eens met de stelling. Sterker nog: je wordt niet homosexueel..dat ben je of dat ben je niet..

XX K

das gay... als dat gebeurt

Gatverdamme, ik moet er niet aan denken

nou, dat vink wel een beetje een kortzichtige opmerking,

wrom is dat gay als dat gebeurt?

en wrom is dat nou gadverdamme?

:confused:

ow btw, ukkie, bedankt voor je verhaal, eindelijk es iemand die weet hoe het is met homosexuele ouders en dat zo verteld.
(y) voor je dat jij er geen problemen mee hebt gehad, das wel beter
en ik ben het er ook niet mee eens dat je zo word als je ouders zo zijn.
Ik denk dat je zo word geboren, dit kan misschien doordat het in de genen zit, maar misschien ook wel gewoon toevallig zijn..

Ik heb niet gezegd dat je het bent/wordt dooradat je ouders homosexueel zijn, ik heb alleen gezegd dat er (naar mijn id) een grotere kans is.

Laast was er ook zo een stelling op tv, dat zij vonden dat als kinderen door 2 homo's zouden worden opgevoed, het eerder voorkomt dat het kind ook homo of lesbi zou worden?

opzich klinkt het best logisch, omdat het kind steeds ziet dat hun ouders van het zelfde geslacht steeds klef doen en al die dingen, zodat het normaal wordt voor dat kind.

iemand daar mee eens?

Nee. Ik ben zelf toch ook niet hetero omdat mijn (heterosexuele) ouders elkaar wel eens knuffelen, oid. Daarnaast komt zo'n kind ook gigantisch veel in aanraking met heterosexuele stellen. Het zal eerder een beetje in de war zijn in het begin.

ik ben het niet met je eens.

ik denk wel dat die kinderen meer open staan voor homosexualiteit, maar dat de kinderen dan eerder homo/lesbo zullen zijn betwijfel ik, aangezien ik niet geloof dat homoseksualiteit ontstaat/kan ontstaan door middel van opvoeding.
Pas in/na de puberteit kom je erachter of je homo/lesbo/bi/hetero bent, dus het imitatiegedrag heeft er dan niets ook meer mee te maken.

Ik zei zelf ook niet dat ik het er mee eens was :p misschien voor een deel wel, maar het zou een beetje raar zijn dat je kind dan automatisch ook homo/lesbo moet worden, omdat je ouders dat zijn, maar er zou toch wel een kans kunnen zijn.

volgens mij was het al aangetoond dat je zo geboren word of niet en dat het vaak in de puberteit pas naar boven komt.
Ik ben het er niet mee eens dat kinderen van homoseksuele ouders sneller homoseksueel worden.
- vaak zijn ze geadopteerd dus van eventuele erfelijkheid (als dat kan) is geen sprake
- bij lesbische stellen gebeurd ook wel dat er eentje geinsemineerd word, dan kan je dus ook niet echt spreken van erfelijk o.i.d. (misschien gedeeltelijk, maar ik denk dat die kans dan best klein is)

Ik denk inderdaad dat kinderen van homoseksuele ouders er meer open voor zullen staan, maar als je goede ouders bent dan leer je je kind ook dat er meer hetero stellen zijn en dat dat als normaal word gezien door de gemeeschap, ik vind dat je ze daar op zijn minst op mag voorbereiden.
En inderdaad zien ze genoeg heterostellen of krijgen ze genoeg voorbeelden op school hoe het allemaal in elkaar zit, dus ik denk niet dat kinderen spontaan homo worden als hun ouders dat zijn.

Up :o

:nono:, niet netjes om een topic te uppen, maak dan een nieuw topiek!

Nee, ik moest deze van Zonnebloempjuh ff uppen :o Dan weten de rest van de forummers iig wat voor reacties we al hebben gekregen :rolleyes:

Ik heb hier en daar wat topics van je gelezen. Een erg zielig mannetje ben je, volgens mij was je graag als meisje geboren. :evil:

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 6 jaar was. Tot die tijd had ik alleen maar ruzie meegemaakt, en ik vond het dan ook logisch dat ze uit elkaar gingen.

Mijn moeder is homoseksueel en daarom boterde het helemaal niet meer met mijn vader. Ze heeft me dat op mijn 6de verteld, en ik begreep het wel, maar zag de ernst er niet van in ( kinderlijke onschuld).

Ik ben toen bij mijn moeder gaan wonen, in een volkswijk. Nu is het al erg dat je ouders gescheiden zijn, maar o wee als het achterlijke boerenvolk erachter komt dat je moeder lesbisch is, dat is totaal onacceptabel.

Ik ben heel vaak gepest door leeftijdgenootjes, veelal omdat hun ouders ze tegen mij opzette, of me behandelde alsof ik een besmettelijke ziekte had. Ik heb echter wel een normale jeugd gehad met veel plezier, alleen dus ook zeer veel gepest.

Op de middelbare school heb ik het alleen aan mijn vriendinnen verteld, simpelweg omdat meisjes over het algemeen wat normaler met homoseksualiteit omgaan dan jongens (die willen meestal nogal stoer doen etc).

Nu heb ik er totala geen moeite meer mee. Het idee alleen al dat mijn moeder ooit met ene man was *huiver* is voor mij echt niet normaal. Ze woont nu samen, en is volgens mij erg gelukkig. Ze verdiend het ook, want na de scheiding heeft ze nog heel veel ellende meegemaakt met andere relaties.

kijk en zo'n soort situatie kwamen wij ook een beetje in terecht. Eerst zit je nog met die kinderlijke onschuld die alles vaak wel goed vind en gewoon wel ziet wat er gebeurt. Maar dan heb je nog een buurt waar je woont die je gewoon kan maken of breken als ze dat willen. Toen wij daar kwam wonen waren we al een beetje apart want we kwamen uit Friesland :eek: vooral de mensen die daar al een tijdje woonden vonden dat wel vreemd. Maar toen gingen ze scheiden. Eerst hebben we ons jaar afgemaakt daar en was er nog vrij weinig aan de hand. Maar toen wij terug waren verhuist naar Lwd en om de 2 weekenden naar me vader moesten, werd de situatie anders. Onze vriendjes en vriendinnetjes deden ineens heel anders tegen ons. De vriend van me pa heeft verschillende keren wel ruzie gehad met mensen uit de straat omdat ze zich zo achterlijk opstelden en sommigen deden zelfs gewoon alsof we lucht waren. Heel fijn. :s Dit was bijna 13 jaar geleden. Zou je denken dat het nu wat ingeburgerd is. Mwoa deels, ik denk ook dat het aan jezelf ligt en waar je woont. Wij hebben het nu gewoon geaccepteerd (tja, er valt ook weinig anders aan te doen) maar het blijft moeilijk om er soms over te praten, als je bijvoorbeeld nieuwe vrienden maakt of naar een nieuwe school gaat of in een nieuwe buurt gaat wonen. Het is niet iets wat je zo geheim houdt ofzo. Er wonen toch 2 volwassen mannen in een huis (met kinderen!) Gelukkig woont mijn vader in een buurt waar er meer mensen wonen die t.o.v. de maatschappij niet helemaal 'normaal' zijn.
Ik denk dat je ook mentaal wel sterk moet zijn om ergens te blijven of er niks van aan te trekken wat anderen van je vinden. Ook al zeggen veel mensen dat ze het geaccepteerd hebben (homo's in deze maatschappij), als het puntje bij het paaltje komt, dan gaan ze zich toch anders gedragen.

@Optima: bedankt voor je verhaal, dit laat een heel andere kant zien. Zo kan het dus ook, hoe jammer het ook is. Take care...

ik heb het niet meegemaakt maar een lerares van engels mevrouw Hamers wel. Ze had het verteld vond het wel weird.Maar je mot er maar mee leren leven

hahahahaha dies leuk!

ik ken een jongen die werd mishandeld door zijn vader dus zn ouders gingen scheiden, daarna kreeg zn moeder een nieuwe man..maar die mishandelde(kinderporno) hem ook
hierdoor is zn moeder veel meer aangetrokken geraakt naar vrouwen en ze is heeft nu een vriendin..die jongen heeft er absoluut geen problemen mee:D
en ze zijn heel aardig!