|
Alan Seeger. 1888–1916
121. "I Have a Rendezvous with Death" I have a rendezvous with Death At some disputed barricade, When Spring comes back with rustling shade And apple-blossoms fill the air— I have a rendezvous with Death When Spring brings back blue days and fair. It may be he shall take my hand And lead me into his dark land And close my eyes and quench my breath— It may be I shall pass him still. 10 I have a rendezvous with Death On some scarred slope of battered hill, When Spring comes round again this year And the first meadow-flowers appear. God knows 'twere better to be deep Pillowed in silk and scented down, Where love throbs out in blissful sleep, Pulse nigh to pulse, and breath to breath, Where hushed awakenings are dear... But I've a rendezvous with Death At midnight in some flaming town, When Spring trips north again this year, And I to my pledged word am true, I shall not fail that rendezvous. ----- Ik vind deze zo mooohooohoooi. <3 |
Ik wil een up omdat ik dit topic zo godsgruwelijk belangrijk vind.
|
Zó! :)
|
Maar waarom dan geen gedicht?
|
Waarschijlijk een veel te bekend gedicht, maar ik kende het nog niet.
--- Op Gijsen / Komrij Ik ween om priesters, in een jurk gestoken, Terwijl de godsvrucht groeit in hun orgaan, Ik ween om eikels, die steeds zijn ontstoken, En om hun hand die op en neer moet gaan Hij komt, en zie - hij heeft hem alweer staan... Hij rukt zich blauw voor tien, onafgebroken: Dan valt hij roerloos slap, die korte haan, In de eeuwige schaduw van zijn pij gedoken: Zo als een vogel in de stille nacht Opeens ontwaakt, omdat de hemel gloeit, En denkt, 't is dag, en heft het kopje en fluit, Maar eer 't zijn vaakrige oogjes gans ontsluit, Is het weer donker, en slechts droevig vloeit In 't bruine paardehaar wat 't kwakje bracht --- Een parodie dus, op 't onderstaand gedicht.
Spoiler
|
Citaat:
Bij dezen post ik dus:
Spoiler
|
Omg, Etmakas, Vasalis is geweldig! Ik zocht haar op Google, heb nog nooit van haar gehoord, en dit is het eerste wat ik lees:
Steen Verdriet kit al mijn krachten samen, zodat ik roerloos word als steen. Mijn hele wezen wordt materie, een ondoordringbaar star mysterie, o sla de rots, opdat ik ween. <3333333333! :bloos: |
Inderdaad <3, dat is er een om op te hangen!!
|
Hoe komt dit topic toch steeds zo laag? Up voor Abzg.
|
1 Bijlage(n)
|
In Flanders Fields van John McCrae:
In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below. We are the dead. Short days ago We lived, felt dawn, saw sunset glow Loved, and were loved, and now we lie In Flanders fields. Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders fields. |
Je kan het best luidop lezen :D
OOTE Oote oote oote Boe Oote oote Oote oote oote boe Oe oe Oe oe oote oote oote A A a a Oote a a a Oote oe oe Oe oe oe Oe oe oe oe oe Oe oe oe oe oe Oe oe oe oe oe oe oe Oe oe oe etc. Oote oote oote Eh eh euh Euh euh etc. Oote oote oote boe etc. etc. etc. Hoe boe boe boe Hoe boe boe boe B boe Boe oe oe Oe oe (etc.) Oe oe oe oe etc. Eh eh euh euh euh Oo-eh oo-eh o-eh eh eh eh Ah ach ah ach ach ah a a Oh ohh ohh hh hhh (etc.) Hhd d d Hdd D d d d da D dda d dda da D da d da d da d da d da da da Da da demband Demband demband dembrand dembrandt Dembrandt Dembrandt Dembrandt Doe d doe d doe dda doe Da do do do da do do do Do do da do deu d Do do do deu deu doe deu deu Deu deu deu da dd deu Deu deu deu deu Kneu kneu kneu kneu ote kneu eur Kneu kneu ote kneu eur Kneu ote ote ote ote ote Ote ote ote Ote ote Boe Oote oote oote boe Oote oote boe oote oote boe Jan Hanlo (1912-1969) In: ‘Roeping’, 28e jaargang, no. 3, jan-feb 1952. |
Haha die is leuk :D
|
Mijn Geboortestad
de telgen ontvallen er stuurloos hun terloopse moeders. Aan kale halzen hangt 's avonds elektrisch licht te schijnen over schaars begane wegen Zitkamergieren zitten in hun kamers en azen op de magere , de makke buit der buren. Zangzaad verbrandt die kelen vergeefs : hun stem staat aan andere einders pal. Eens in hun ontlast gelaat de wormen , het gebroed. Voorlopig storten de muren waar zonlicht kortstondig boodschappen in grift, niet in. Geen gevels kreuken. Een smalle stad , die traag ontsprong en snel verbloeide. Ik ontstond er : kleine granaat die nimmer tot ontploffing kwam en die men er duldt zoals de dorpsgek vroeger. -Jotie 'T Hooft- Mijn favoriete dichter aller tijden. ;) |
Citaat:
|
Hij schreef een beetje zoals ik: op zijn Vlaams. ;)
|
Als ik er strakjes niet meer ben
Wil je dan aan me denken En je de mooie dingen herinneren Als ik er strakjes niet meer ben Wil je dan over me praten En lachen om de mooie tijd Als ik er strakjes niet meer ben Wil je dan toch dichtbij me zijn? |
Eend, wie heeft die geschreven dan? :)
|
...zag jij misschien - Joost Zwagerman
…zag jij misschien dat ik naar jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij naar mij te kijken zoals ik naar jou en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zo zijdelings - dat ik je net zo lang bekeek tot ik naar je staarde en dat ik staren bleef. Ik zag je toen en ik wist in te zien dat in mijn leven zoveel is gezien zonder dat ik het ooit eerder zag: dat kijken zoveel liefs vermag. & Mijn moeder is mijn naam vergeten - Neeltje Maria Min Mijn moeder is mijn naam vergeten. Mijn kind weet nog niet hoe ik heet. Hoe moet ik mij geborgen weten? Noem mij, bevestig mijn bestaan, Laat mijn naam zijn als een keten. Noem mij, noem mij, spreek mij aan, o, noem mij bij mijn diepste naam. Voor wie ik liefheb, wil ik heten. |
J.C. BLOEM
De Dapperstraat Natuur is voor tevredenen of legen. En dan: wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos, ter grootte van een krant, Een heuvel met wat villaatjes ertegen. Geef mij de grauwe, stedelijk wegen, De' in kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon, dan als ze, omrand Door zolderramen, langs de lucht bewegen. Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Het leven houdt zijn wonderen verborgen Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat. Dit heb ik bij mijzelve overdacht, Verregend, op een miezerige morgen, Domweg gelukkig, in de Dapperstraat. |
Citaat:
|
Overtypennnn ftw. Ik vond dit wel een leuk gedicht.
Het voorafgaande In het eerste bestaan leer je je formaat al af, rol cel na cel tot overzichtelijk strengen, pot ledematen op, bent langzaamaan terug te brengen tot drieletterig begrip. Je vergeet hoe het was om volkomen te zijn. Zo blijf je even, ziet in de loop der tijd je kansen schoon, wrijft je langs het toeval glad, wapent je met tijd en reden, bakent als verleden vast een leven af. Op het moment dat jij je splijt verdwijn je tegelijkertijd in twee geliefden. Vaak houdt dan alles op, zien zij elkaar te laat, is het alsof er iets vreemds in de weg staat op spelen hun hachelijke levens in onverenigbare steden. Soms blijk je bestendig te zijn, raak je exact in de breuklijn ontmoet, laat je plotsklaps en onverhoeds weer naadloos samensmeden. Van Ester Naomi Perquin. |
Ghazal van de obscure dood - Federicio García Lorca
Slapen wil ik zoals de appels slapen ver zijn van kerkhoven en hun geraas. Slapen wil ik zoals het kind indroomde dat zijn hart stuk wou snijden ver in zee. Herhaal me niet uittentreure dat de gestorven niet leegbloeden, dat de rottende mond nog steeds om water smeekt. Ik wil niets weten van de marteling met gras of van de maan met slangemuil die doende is voor dag en dauw. Ik wil maar even slapen, maar even, een minuut, een eeuw. Maar laat een ieder weten dat ik niet stierf, dat er een stal van goud ligt op mijn lippen, dat ik de boezemvriend van westenwinden en de onafzienbare schaduw van mijn tranen ben. Bedek me tegen dat het daglicht aanbreekt en mieren op me gooit, met handenvol; bevochtig ook mijn zolen met hard water zodat zijn schorpioenklauw langs me glijdt. Want slapen wil ik als de appels slapen, me leren lostreuren van aardewee, want ik wil leven met dat onbekende kind dat zijn hart stuk wou snijden ver in de zee. |
Uien en een tomaat
Drie teentjes knoflook en een beetje koffiesurrogaat Vijf balen hooi en 6 kopjes bix Dat is alles wat een pony wil en verder nix Dichter onbekend, ik las het op een ander forum. Het heeft iets wat ik mooi vind. |
Pompeii van Huub van der Lubbe. Kan 'm alleen niet vinden op internet.
|
Ik vind de gedichten van Gerard Reve leuk.
Boetpsalm Vol alcohol, zwaarmoedigheid, en eerbied voor de Maagd, woon ik in Friesland. Niet mijn, Uw wil geschiede. Roeping Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar verlamde oude mensen wast, in bed verschoont, en eten voert, zal nooit haar naam vermeld zien. Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert, ziet 's avonds reeds zijn smoel op de teevee. Toch goed dat er een God is. En Piet Paaltjens is ook een held, maar die kan ik niet uit m'n hoofd citeren en ik ben te lui om de bundel te zoeken, dus dat komt een andere keer. |
Dood - Ted van Lieshout
Mijn vader ging dood - ik was toen zeven - dat was heel erg, maar erger was: ik had hem die ochtend geen kus gegeven. Ik kwam die dag voor de eerste maal van school thuis met een tien voor taal; had hij geen dagje kunnen wachten? Later ging ook mijn broertje dood. Ik heb gehuild, kon hem niet missen, 'k was toen al banger voor de dood. Ik heb van hem een foto en angstig ben ik nog het meest, dat als ik ouder word geen mens meer zien zal dat wij broertjes zijn geweest. En als er écht een hemel is en ik daar woon, dan is mijn vader net mijn broertje, en mijn broertje net mijn zoon. |
Joke van Leeuwen:
mijn gum gumt weg wat hij wil. mijn gum gumt dit ook weg. gumt dit ook weg. dit ook weg. ook weg. weg. . |
http://www.cubra.nl/specialebijdrage...envoorbril.JPG
Toon Tellegen EEN MAN DACHT Een man dacht: wanneer zal ik eens één minuut niet aan haar denken? Nu? Hij ging zitten en dacht één minuut niet aan haar Toen stond hij op en wandelde verder dacht verder steeds verder zonder tussenpozen aan haar |
SCHEEPVAARTBERICHTEN
Drs. P Een ruige westenwind laveerde langs de haven De zondagmorgenstraat was leeg en lusteloos De schepen leken meer op stalen massagraven Dan op de fraaie platen in de reisbureaus Cafébezoekers zaten achter grote bellen In half ontwaakte huizen schreeuwden radio’s Op de etages van lichtzinnige hotellen Weerklonk nog hier en daar het gepiep van lits-jumeaux Terwijl de buurt zich lekker warm had opgesloten Stond op de keien buiten een verdwaalde roos Ze keek haar ogen uit op al die grote boten Ze had die nooit gezien en vond ze grandioos Waar zij vandaan kwam waren helemaal geen schepen En al het water was onzichtbaar door het kroos En mannen die haar diepe hunkering begrepen Die waren even dun gezaaid als farao’s In een lokaal met vierendertig kinderzieltjes Bleek zij als onderwijzeres zo hopeloos Dat op een dag zij haar leerplichtige schlemieltjes Abrupt verliet en met een bus de vrijheid koos De ware schuld aan die kwaadwillige verdwijning Lag bij de sterk vergeelde dichter Willem Kloos De zee, de zee klotst voort in eindeloze deining” De deining van dat metrum vond ze eindeloos Ze zag zichzelf in een uitbundig zonnegloren Met wind omspeelde haren aan de reling staan Het schip voor statig langs de Azoren En vele golven golven op de oceaan Ze werd omstuwd door hooggeplaatste schepelingen En ook door knappe of beroemde passagiers Maar zij gedroeg zich heel gewoon in deze kringen Ze hief haar glas op en dan zei ze lachend: Cheers!” Maar ’s nachts als honderdduizend sterren naar haar keken En als de adem van de tropen haar omgaf Dan kon haar hart van zoete weemoed bijna breken En ze verlangde naar een eerlijk zeemansgraf Een ruige westenwind laveerde langs de haven En langs de wallenkant laveerde een matroos Terwijl zij zich aan haar visioenen stond te laven Kwam hij eraan gekoerst, verhit en laveloos Ze voelde plots twee handen in haar lichaam happen Ze hoorde domper zeggen: Ga je lekker, doos?” En toen ze in paniek naar hem begon te trappen Was hij verbaasd en ook meteen geweldig boos Men kan van alles in een haven rond zien drijven Een halve plank, een krant, een pet, een lege doos En andere dingen, hier niet nader te omschrijven En nu en dan het lichaam van een meisje loos |
Cornelis Vreeswijk - Veronica
Veronica, Veronica, Waar is je blauwe hoed? Je liefste is gaan zoeken - maar zoekt jouw lief wel goed? Jouw liefste is verdwenen, misschien zie je hem wéér in de morgen. Veronica, Veronica, Jouw liefste zei vaarwel. Maar 's avonds in het donker, dan komen tranen snel. Dan ben je eens zo droevig, misschien is hij weer terug in de morgen. Veronica, Veronica, Zet op je parasol Je liefste is verdwenen, je huilt je zakdoek vol. Ach, laat hem rustig varen, en zoek een ander uit in de morgen. Blijft, desondanks, Veronica, de ochtend dan nog grauw... En als je nog blijft denken: waar zit die jongen nou? Kom, pieker dan niet langer en zoek hem haastig op in de morgen. Veronica, Veronica, Vergeef hem alles maar. Val zuchtend in zijn armen, maak los je lange haar. Slaap naast hem op zijn kussen, totdat je wakker wordt in de morgen. |
Citaat:
|
Boudewijn de Groot - Avond
Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken en te hopen dat je licht het doet. Laat buiten de stormwind nu maar razen in het donker, want binnen is het warm en licht en goed. Hand in hand naar buiten kijken, waar de regen valt, ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen en ik ken je diepste angst. Want je kunt niets zeker weten, en alles gaat voorbij. Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij. Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij. En als je 's morgens opstaat ben ik bij je en misschien heb ik al thee gezet. En als de zon schijnt buiten gaan we lopen door de duinen en als het regent gaan we terug in bed. Uren langzaam wakker worden, zwevend door de tijd, ik zie het licht door de gordijnen en ik weet: verleden geeft geen zekerheid. Want je kunt niets zeker weten, en alles gaat voorbij. Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij. Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij. Ik doe de lichten uit, en de kamer wordt nu donker, een straatlantaarn buiten geeft wat licht. En de dingen in de kamer worden vrienden die gaan slapen, de stoelen staan te wachten op 't ontbijt. En morgen word ik wakker met de geur van brood en honing, de glans van gouden zonlicht in jouw haar… En de dingen in de kamer, ik zeg ze welterusten, vanavond gaan we slapen, en morgen zien we wel. Maar de dingen in de kamer zouden levenloze dingen zijn zonder jou. En je kunt niets zeker weten, want alles gaat voorbij. Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij. Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij. --- Hij heeft een paar stukjes die ik minder vind, maar vooral het einde. Met 'de dingen in de kamer'. <3333333 |
Duif
Het had geonweerd en de straat was nat, het asfalt lag als water aan de oever van het trottoir, waar plechtig trad een duif en koerde als een kind, maar droever. De hemel boven 't park werd licht, de bomen stonden groen, afzonderlijk en ieder leek een bos, zo bol zo wonderlijk en in zichzelf gekeerd, prevelend opgericht. Ik liep te kijken in de korte stille straat en zag de duif, de kleur van onweer op zijn vleugels en poten roze als de dageraad. M. Vasalis |
Eigenlijk moet ik dit topic nog eens goed doorlezen. Maar voor nu: een gedicht! :Y
Herman de Coninck - Melkweg Je kunt in de wei uit een melkweg van wit één takje fluitekruid plukken om thuis in een vaasje te zetten en van dat takje één twijgje afbreken en daarvan één steeltje en daarvan één bloempje en van dat bloempje één pointe van het godganse pointillisme. Nee, dat kun je niet. |
Em., dat moet je zeker, want je hebt deze, op dezelfde bladzijde zelfs, al gepost :p
Als iemand mij nou maar had opgeraapt en in zijn zak gestopt en daar gelaten had, dat af en toe een hand mij vond, voelde hoe zacht ik was en dan weer losliet. Of op de vensterbank gelegd, op 't nachtkastje, in een rommeldoos. De keukenla! Ik heb nog nooit een reis gemaakt, ik moest zo nodig wortel schieten. Als iemand mij nou maar had opgeraapt, er was niets aan de hand geweest, ik was kastanjebruin geweest, ik had geglansd, geglansd, wat later was ik wat gaan rimpelen, en dan, nou ja, maar nu, nu moet ik onvrijwillig transformeren en niet zo'n beetje ook. En steeds als ik zo ongeveer gewend ben aan mijn nieuwe vorm, steeds als ik zo min of meer geaccepteerd heb dat ik ben zoals ik ben, dan ben ik alweer anders. En als het nu zo was dat ik gekozen had om zo te zijn, dat ik het wilde: steeds een ring erbij, zoveel soortgenoten aan mijn takken in hun veilig stekelhuis, zo anders dan ikzelf, maar wat weet ik het nog goed. Ik heb het opgegeven te zijn zoals ik ben. Ik groei maar mee met wie ik worden zal. Af en toe hoor ik Dat iemand zegt Hoe mooi ik ben. In mijn schaduw gebeuren dingen die de moeite waard zijn. © Tjitske Jansen, uit het moest maar eens gaan sneeuwen. Uitgeverij Podium, 2003 |
Oh Vogelvrij, die is mooi! Normaal houd ik helemaal niet van dit soort gedichten, maar wel van deze. <3
|
Ik vind het idee leuk. En het einde is mooi.
En dit vind ik ook een heel mooi gedicht (wel wat lang): Paul Celan - Todesfuge Schwarze Milch der Frühe wir trinken sie abends wir trinken sie mittags und morgens wir trinken sie nachts wir trinken und trinken wir schaufeln ein Grab in den Lüften da liegt man nicht eng Ein Mann wohnt im Haus der spielt mit den Schlangen der schreibt der schreibt wenn es dunkelt nach Deutschland dein goldenes Haar Margarete er schreibt es und tritt vor das Haus und es blitzen die Sterne er pfeift seine Rüden herbei er pfeift seine Juden hervor läßt schaufeln ein Grab in der Erde er befiehlt uns spielt auf nun zum Tanz Schwarze Milch der Frühe wir trinken dich nachts wir trinken dich morgens und mittags wir trinken dich abends wir trinken und trinken Ein Mann wohnt im Haus der spielt mit den Schlangen der schreibt der schreibt wenn es dunkelt nach Deutschland dein goldenes Haar Margarete Dein aschenes Haar Sulamith wir schaufeln ein Grab in den Lüften da liegt man nicht eng Er ruft stecht tiefer ins Erdreich ihr einen ihr andern singet und spielt er greift nach dem Eisen im Gurt er schwingts seine Augen sind blau stecht tiefer die Spaten ihr einen ihr andern spielt weiter zum Tanz auf Schwarze Milch der Frühe wir trinken dich nachts wir trinken dich mittags und morgens wir trinken dich abends wir trinken und trinken ein Mann wohnt im Haus dein goldenes Haar Margarete dein aschenes Haar Sulamith er spielt mit den Schlangen Er ruft spielt süßer den Tod der Tod ist ein Meister aus Deutschland er ruft streicht dunkler die Geigen dann steigt ihr als Rauch in die Luft dann habt ihr ein Grab in den Wolken da liegt man nicht eng Schwarze Milch der Frühe wir trinken dich nachts wir trinken dich mittags der Tod ist ein Meister aus Deutschland wir trinken dich abends und morgens wir trinken und trinken der Tod ist ein Meister aus Deutschland sein Auge ist blau er trifft dich mit bleierner Kugel er trifft dich genau ein Mann wohnt im Haus dein goldenes Haar Margarete er hetzt seine Rüden auf uns er schenkt uns ein Grab in der Luft er spielt mit den Schlangen und träumet der Tod ist ein Meister aus Deutschland dein goldenes Haar Margarete dein aschenes Haar Sulamith |
Citaat:
|
Dit is de oorspronkelijke versie van Donovan, ook erg mooi gecoverd door Boudewijn de Groot. Het is een songtekst en sommige stukjes zijn wat uitgekauwd, toch vind ik het idee van de "ëeuwige soldaat" zo mooi.
DONOVAN - The Universal Soldier He's five foot-two, and he's six feet-four, He fights with missiles and with spears. He's all of thirty-one, and he's only seventeen, Been a soldier for a thousand years. He'a a Catholic, a Hindu, an Atheist, a Jain, A Buddhist and a Baptist and a Jew. And he knows he shouldn't kill, And he knows he always will, Kill you for me my friend and me for you. And he's fighting for Canada, He's fighting for France, He's fighting for the USA, And he's fighting for the Russians, And he's fighting for Japan, And he thinks we'll put an end to war this way. And he's fighting for Democracy, He's fighting for the Reds, He says it's for the peace of all. He's the one who must decide, Who's to live and who's to die, And he never sees the writing on the wall. But without him, How would Hitler have condemned him at Dachau? Without him Caesar would have stood alone, He's the one who gives his body As a weapon of the war, And without him all this killing can't go on. He's the Universal Soldier and he really is to blame, His orders come from far away no more, They come from here and there and you and me, And brothers can't you see, This is not the way we put the end to war. |
Oh en @ Etmakas, Boudewijn kan ik ook altijd erg waarderen, maar ik vind dat er zo ontzettend veel mooie dingen zitten in de Nederlandse muziek.
Sorry voor de dubbele post, maar ik bedacht me ineens deze en van deze kan ik echt huilen: Blof - Barcelona De 30e verdieping was voor mij niet hoog genoeg ik keek uit over de stad, over het water ik zocht naar iets van jou maar vond alleen iets van mezelf dat zei me niets dat was voor later ik zat in Parc Guelle tussen Gaudisch mozaiken zo gebroken en zo bont en blauw was alles in mijn hoofd en in mijn hart de Ramblas op en neer, ik hoorde fel muziek maar ik wist dat die voorgoed veranderd was en er was niets in Barcelona niets in Barcelona er was niets in Barcelona niets in Barcelona Meer dan eens dacht ik dat ik je zag in deze stad dat je ergens heel even op me wachtte aan een tafel in het midden maar toen ik goed keek was er niets een visioen breekt zo in twee bij een gedachte Ik at op straat, en dronk door diepe dalen liet me rijden door de stad, langs de hoeren, de kroegen en de havens van noord naar zuid en nergens iets te halen en ik wist dat ik voorgoed veranderd was en er was niets in Barcelona niets in Barcelona er was niets in Barcelona niets in Barcelona ooit kom ik terug, ga ik picasso achterna de harde rake streken van een zinderend penseel een herinnering vooraf, de herinnering aan jou hoe je er niet was, en hoe je er nooit komen zou geschilderd in jouw favoriete geel dan is er iets in Barcelona iets in Barcelona er was niets in Barcelona niets in Barcelona |
Ik houd zo van soldatendingen. <3
Deze ook. Eigenlijk vooral de laatste couplet, dan moet ik altijd een beetje huilen. :o
Spoiler
|
Wat moet ik je toewensen mijn zoon,
bij het begin van je lotsbestemming? Slechts wat jij ook jouw zoon wensen zou. Wat moet ik je schenken, mijn zoon, bij het begin van de verwarde wegen? Slechts wat jij ook jouw zoon schenken zou. Als je moeder ben ik eveneens je vader. Ik moet je leiden en geluk wensen. Maar ach, helaas: je bent al man. - Rajisa Achmatova Een vertaling, ja, maar ik vind dat vertaalde gedichten ook mogen als ze mooi zijn. |
hoeish
paardebloesem parapluut tarig vruchtzaad de lege luchten in in wit fladderende hoop zich voort te planten, pluizig neer te dwarrelen op een nabij- gelegen bloembed, of anders een rossig sproetige wang die bloeiende aders bloost en zich bang afkeert, bevrucht met plotseling bestaansbesef- buitensporig loslaten heet anemochorie, of anders lef. ~ Noinin |
Inspiratie
De zon verblind mijn ogen Ik kijk naar het licht De zon verblind mijn ogen De inspiratie voor een gedicht - Gedicht hebben Dingaantouwtje en ik samen gemaakt, al heeeeel lang geleden. |
Je moet er wel een bronvermelding bijzetten ;)
|
@Geel: eerst al dat mooie compliment van Zitrin en nu dit.. mijn wangen blozen nu zelf bloeiende aders :bloos:
|
Judith Herzberg - Strijklicht
Over de sloomte en snelheid van meeuwen Ze hebben het peinzende arctische glijden hahaha uit de hoogte in langzaam voorbijgaan maar ook wel het snelle bemoeiziek gemekker van geiten. Ze kunnen zo lang op een plek blijven hangen dat hun schaduwen op de rotsen plakken. In het donkerend uur als de grond nog wel warm, alleen zee nog belicht is, spetteren zij om de lichtende klip als vonken uit een vuur. |
Ik vond hem zo mooi dat ik er een beetje om moest huilen, geloof ik.
|
‘Kom terug.’
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken dat ik ze dacht... en als iemand dan terug zou zeggen of desnoods alleen maar terug zou denken op een ochtend: ‘Ja.’ Toon Tellegen |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:13. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.